Homopolymers and copolymers of lact

Homopolymers and copolymers of lactate and glycolate are widely used in commercially
available sustained release products for drug delivery. However, lactate and
glycolate copolymers are degraded by bulk hydrolysis; hence, drug release cannot be
fully controlled (Pouton and Akhtar 1996). In the early 1990s, PHA became candidates
for use as drug carriers owing to their biodegradability, biocompatibility, and
degradation by surface erosion (Gould et al. 1987). PHA used as a drug carrier was
reviewed in 1989 by Koosha et al (1989). The potential of matrices produced by
direct compression of PHBV for oral administration has been proven with the benefits
of simplified processing over alternative sustained release technologies (Gould
et al. 1987). Increasing the polymer molecular mass caused an increased rate of sulfamethizole
release from irregularly shaped PHB microparticles (Brophy and Deasy
1986). When the in vitro release and the in vivo release of the anticancer agent lomustine
from PHB and PLA microspheres as potential carriers for drug targeting were
compared, it was found that drug was released from the PHB microspheres faster
(Bissery et al. 1985). Incorporation of ethyl esters or butyl esters of fatty acids into
the PHB microspheres increased the rate of drug release (Kubota et al. 1988).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Homopolymers และมีระดับของแลคเตทและ glycolate ใช้ในเชิงพาณิชย์ผลิตภัณฑ์พร้อมใช้ปลดปล่อยยาส่ง อย่างไรก็ตาม แล และโค glycolate จะสลายตัว โดยย่อยจำนวนมาก ดังนั้น ไม่สามารถจะปล่อยยาเสพติดเต็มควบคุม (Pouton และ 1996 แห่งประเทศไทย) ในช่วงปี 1990 ผาเป็น ผู้สมัครสำหรับใช้เป็นสายยาเนื่องจากการย่อยสลายทางชีวภาพ biocompatibility และย่อยสลาย โดยการกัดเซาะพื้นผิว (กูลด์ et al. 1987) ใช้เป็นผู้ให้บริการยาผาสอบทานในปี 1989 โดย Koosha et al (1989) ศักยภาพของเมทริกซ์ที่ผลิตโดยการบีบอัดโดยตรงของ PHBV สำหรับการบริหารช่องปากได้รับการพิสูจน์ ด้วยผลประโยชน์การประมวลผลง่ายขึ้นกว่าเทคโนโลยีอื่นปลดปล่อย (กูลด์et al. 1987) เพิ่มลิเมอร์โมเลกุลมวลเกิดจากอัตราการเพิ่มขึ้นของซัลฟาเมไทโซลปล่อยจากไม่สม่ำเสมอรูปไมโคร PHB (Brophy และ Deasy1986) . เมื่อปล่อยในหลอดทดลองและ vivo ในปล่อยของ lomustine แทนต้านมะเร็งจาก microspheres PHB และปลาเป็นสายการบินกำหนดเป้าหมายยาเสพติดอาจเกิดขึ้นการเปรียบเทียบ พบยาเสพติดที่ออกจาก PHB microspheres ได้เร็วขึ้น(Bissery et al. 1985) รวมตัวกันของเอทิล esters หรือบิวทิลเอสเทกรดไขมันลงในอัตราการปล่อยยาเสพติด (คูโบต้า et al. 1988) PHB microspheres ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฮโมและเมอร์ของแลคเตทและไกลโคมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในเชิงพาณิชย์
ที่มีอยู่ผลิตภัณฑ์ปลดปล่อยสำหรับการส่งมอบยาเสพติด อย่างไรก็ตามการให้น้ำนมและ
ไกลโคพอลิเมอจะถูกย่อยสลายโดยการย่อยสลายกลุ่ม; ด้วยเหตุนี้การปลดปล่อยตัวยาไม่สามารถ
ควบคุมอย่างเต็มที่ (Pouton และ Akhtar 1996) ในช่วงต้นปี 1990, PHA กลายเป็นผู้สมัคร
เพื่อใช้เป็นยาเสพติดให้บริการเนื่องจากการย่อยสลายทางชีวภาพกันได้ทางชีวภาพของพวกเขาและ
การย่อยสลายจากการกัดเซาะพื้นผิว (โกลด์ et al. 1987) PHA ใช้เป็นผู้ให้บริการยาเสพติดได้รับ
การตรวจสอบในปี 1989 โดย Koosha, et al (1989) ที่มีศักยภาพของการฝึกอบรมการผลิตโดย
การบีบอัดโดยตรงของ PHBV สำหรับการบริหารช่องปากได้รับการพิสูจน์ด้วยผลประโยชน์
ของการประมวลผลง่ายกว่าเทคโนโลยีปลดปล่อยทางเลือก (โกลด์
et al. 1987) การเพิ่มมวลโมเลกุลพอลิเมอก่อให้เกิดอัตราการเพิ่มขึ้นของการซัลฟาเมไทโซล
ปล่อยจากรูปทรงไมโคร PHB (Brophy และ Deasy
1986) เมื่อได้รับการปล่อยตัวในหลอดทดลองและได้รับการปล่อยตัวในร่างกายของ lomustine ตัวแทนต้านมะเร็ง
จาก PHB และ PLA microspheres เป็นผู้ให้บริการที่มีศักยภาพสำหรับการกำหนดเป้าหมายยาเสพติดได้รับการ
เปรียบเทียบพบว่ายาเสพติดได้รับการปล่อยตัวจาก PHB microspheres ได้เร็วขึ้น
(Bissery et al. 1985) รวมตัวกันของเอสเทอเอทิลเอสเตอร์หรือบิวทิลของกรดไขมันเข้าไปใน
microspheres PHB เพิ่มขึ้นอัตราการปลดปล่อยตัวยา (คูโบต้า et al. 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮโมพอลิเมอร์ผสมของกรดแลคติกและ Glycolate และใช้กันอย่างแพร่หลายในเชิงพาณิชย์มี sustained release ผลิตภัณฑ์สำหรับนำส่งยา อย่างไรก็ตาม แลคเตท และซึ่งเป็นกลุ่มย่อยโดย Glycolate จะเสื่อมโทรม ดังนั้นจึงไม่สามารถปล่อยยาเป็นควบคุมอย่างเต็มที่ ( pouton Akhtar และ 1996 ) ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ผาเป็นผู้สมัครเพื่อใช้เป็นยา เพราะผู้ย่อยสลายทางชีวภาพของการรวมตัวกัน ของตัวเพียงและการกัดกร่อนพื้นผิว ( Gould et al . 1987 ) ใช้เป็นพาหะ คือ ยาผาสุดท้ายในปี 1989 โดย koosha et al ( 1989 ) ศักยภาพของเมตริกซ์ผลิตโดยการบีบอัดโดยตรงของ phbv สำหรับรับประทานยาได้รับการพิสูจน์ที่มีประโยชน์การประยุกต์การประมวลผลผ่านเทคโนโลยีการออกฤทธิ์ ( โกลด์et al . 1987 ) เพิ่มโพลิเมอร์โมเลกุลมวล ทำให้อัตราการเพิ่มขึ้นของซัลฟาไดเมโทซีนปล่อยจาก PHB ไมโคร ( ในรูปตัวเขียน และเดซี่1986 ) เมื่อการปลดปล่อยตัวยาในหลอดทดลองและรุ่นตัวแทนต้านมะเร็ง lomustineจาก PHB และปลาและเป็นผู้ให้บริการที่มีศักยภาพเป็นยาเสพติด เป้าหมายเปรียบเทียบ พบว่า ยาเสพติดที่ถูกปล่อยออกมาจาก PHB และเร็วขึ้น( bissery et al . 1985 ) การรวมตัวกันของเอสเทอร์เอธิลเอสเทอร์ของกรดไขมันในบิวทิลPHB และเพิ่มอัตราการปลดปล่อยยา ( คูโบต้า et al . 1988 )