1. While we concur in the view of t

1. While we concur in the view of the Committee that in the particular circumstances of this case the right to freedom of expression of the author was not violated, given the importance of the issues involved we have decided to append our separate, concurring, opinion.
2. Any restriction on the right to freedom of expression must cumulatively meet the following conditions: it must be provided by law, it must address one of the aims set out in paragraph 3 (a) and (b) of article 19, and it must be necessary to achieve that aim. In this case we are concerned with the restriction on the author's freedom of expression arising from his conviction for his statements in the interview published in Le Choc du Mois. As this conviction was based on the prohibition laid down in the Gayssot Act, it was indeed a restriction provided by law. The main issue is whether the restriction has been shown by the State party to be necessary, in terms of article 19, paragraph 3 (a), for respect of the rights or reputations of others.
3. The State party has argued that the author's conviction was justified "by the necessity of securing respect for the judgment of the International Military Tribunal at Nuremburg, and through it the memory of the survivors and the descendants of the victims of Nazism." While we entertain no doubt whatsoever that the author's statements are highly offensive both to Holocaust survivors and to descendants of Holocaust victims (as well as to many others), the question under the Covenant is whether a restriction on freedom of expression in order to achieve this purpose may be regarded as a restriction necessary for the respect of the rights of others.
4. Every individual has the right to be free not only from discrimination on grounds of race, religion and national origins, but also from incitement to such discrimination. This is stated expressly in article 7 of the Universal Declaration of Human Rights. It is implicit in the obligation placed on States parties under article 20, paragraph 2, of the Covenant to prohibit by law any advocacy of national, racial or religious hatred that constitutes incitement to discrimination, hostility or violence. The crime for which the author was convicted under the Gayssot Act does not expressly include the element of incitement, nor do the statements which served as the basis for the conviction fall clearly within the boundaries of incitement, which the State party was bound to prohibit, in accordance with article 20, paragraph 2. However, there may be circumstances in which the right of a person to be free from incitement to discrimination on grounds of race, religion or national origins cannot be fully protected by a narrow, explicit law on incitement that falls precisely within the boundaries of article 20, paragraph 2. This is the case where, in a particular social and historical context, statements that do not meet the strict legal criteria of incitement can be shown to constitute part of a pattern of incitement against a given racial, religious or national group, or where those interested in spreading hostility and hatred adopt sophisticated forms of speech that are not punishable under the law against racial incitement, even though their effect may be as pernicious as explicit incitement, if not more so.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. ในขณะที่เราเห็นด้วยในมุมมองของคณะกรรมการที่ในสถานการณ์เฉพาะของกรณีนี้สิทธิเสรีภาพของผู้ถูกละเมิด ให้ความสำคัญของปัญหาที่เกี่ยวข้องเราได้ตัดสินใจที่จะผนวกของเราแยก concurring ความเห็น.
2 ข้อจำกัดใด ๆ เกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพ cumulatively ต้องตรงตามเงื่อนไขต่อไปนี้: ต้องให้ตามกฎหมาย ต้องระบุวัตถุประสงค์ที่กำหนดในย่อหน้าที่ 3 (ก) และ (ข) ของข้อ 19 และมันต้องมีความจำเป็นเพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายที่ ในกรณีนี้ เรามีความกังวลกับข้อจำกัดในผู้เสรีภาพเกิดจากความเชื่อมั่นของเขาสำหรับงบของเขาในการสัมภาษณ์ที่เผยแพร่ในเลอช็อคดู Mois ขณะที่คดีนี้เป็นไปตาม prohibition ไว้ในพระราชบัญญัติ Gayssot ได้แน่นอนข้อจำกัดตามที่กฎหมาย ปัญหาหลักก็คือ ว่าข้อจำกัดที่ได้รับการแสดง โดยรัฐภาคีต้องจำ ในบทความ 19 ย่อหน้า 3 (a), สำหรับเคารพสิทธิของผู้อื่นย่อม
3 รัฐภาคีได้โต้เถียงว่า ผู้เชื่อมั่นเป็นธรรม "โดยความจำเป็นของการรักษาความปลอดภัยเคารพการตัดสินของศาลระหว่างทหารประเทศ Nuremburg และ ผ่านได้หน่วยความจำของผู้รอดชีวิตและลูกหลานของผู้ประสบภัยของนาซี"ในขณะที่เราสนุกสนานไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ว่า ผู้รายงานจะก้าวร้าวสูงทั้ง การ Holocaust ผู้รอดชีวิต และ เพื่อลูกหลานของผู้ประสบภัย Holocaust (และอื่น ๆ) คำถามภายใต้พันธสัญญาคือ ว่าข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์นี้อาจถือว่าเป็นข้อจำกัดที่จำเป็นในการเคารพสิทธิของผู้อื่น.
4 ทั้งมีสิทธิที่จะได้ฟรีไม่เพียง แต่ จากแบ่งแยกเชื้อชาติ ศาสนา และชาติกำเนิด on grounds of แต่ยังส่งเสริมการแบ่งแยกดังกล่าว นี้จะระบุชัดเจนในบทความ 7 ของปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน มันคือความนัยในข้อผูกมัดอยู่ในรัฐภาคีภายใต้ข้อ 20 ย่อหน้า 2 พันธสัญญาที่ต้องห้ามตามกฎหมายใด ๆ หลุยชังชาติ เชื้อชาติ หรือศาสนา ที่ถือการส่งเสริม การเลือกปฏิบัติ ต้านความรุนแรง อาชญากรรมที่ผู้เขียนมีบทบัญญัติ Gayssot ไม่ชัดเจนรวมถึงองค์ประกอบของการส่งเสริม หรือทำรายงานซึ่งเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการเชื่อมั่นอยู่อย่างชัดเจนภายในขอบเขตของการส่งเสริม ซึ่งรัฐภาคีกับห้าม ตามบทความ 20 ย่อหน้า 2 อย่างไรก็ตาม อาจมีสถานการณ์ที่ด้านขวาของคนจะเป็นอิสระจากการส่งเสริมการแบ่งแยกเชื้อชาติ ศาสนา หรือชาติกำเนิด on grounds of ไม่สามารถสมบูรณ์ป้องกันกฎหมายแคบ ชัดเจนในการส่งเสริมที่อยู่ภายในขอบเขตของบทความ 20 ย่อหน้า 2 อย่างแม่นยำ ในกรณีนี้ที่ ในความเฉพาะทางสังคม และประวัติศาสตร์ คำสั่งที่ไม่ตรงกับเงื่อนไขตามกฎหมายอย่างเข้มงวดของการส่งเสริม สามารถแสดงประกอบเป็นส่วนหนึ่งของรูปแบบของการส่งเสริมกับกลุ่มที่กำหนดเชื้อชาติ ศาสนา หรือชาติ หรือที่ผู้สนใจในการแพร่กระจายเป็นศัตรูและความเกลียดชังนำแบบฟอร์มซับซ้อนของคำพูดที่ไม่โทษภายใต้กฎหมายต่อต้านการส่งเสริมเชื้อชาติ แม้ว่าผลที่เกิดขึ้นอาจเป็นโทษเป็นการส่งเสริมอย่างชัดเจน ถ้าไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ในขณะที่เราเห็นด้วยในมุมมองของคณะกรรมการ ว่า ในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงของกรณีนี้ สิทธิในเสรีภาพแห่งการแสดงออกของผู้เขียนไม่ได้ละเมิดให้ความสำคัญในประเด็นที่เกี่ยวข้อง เราได้ตัดสินใจที่จะผนวกของเราแยก อ้างถึง ความคิดเห็น .
2 ใด ๆข้อ จำกัด เกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพในการแสดงออกต้องการสั่งสมความรู้ที่ตรงกับเงื่อนไขต่อไปนี้ :มันต้องมีกฎหมาย มันต้องอยู่หนึ่งในจุดมุ่งหมายที่กำหนดไว้ในวรรค 2 ( ก ) และ ( ข ) ของ 19 บทความ และต้องจำเป็นเพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมาย ในกรณีนี้เรามีความกังวลกับจำกัดเสรีภาพของผู้เขียนของการแสดงออกที่เกิดจากความเชื่อมั่นสำหรับงบของเขาในการสัมภาษณ์ที่ตีพิมพ์ใน Le Choc ดูเดือน .ขณะที่ความเชื่อมั่นนี้ขึ้นอยู่กับการห้ามนอนใน gayssot แสดง มันเป็นข้อ จำกัด โดยกฎหมาย ปัญหาหลักคือว่าข้อ จำกัด ได้ถูกแสดง โดยรัฐภาคีจำเป็นในแง่ของมาตรา 19 วรรคสาม ( ) , การเคารพในสิทธิหรือชื่อเสียงของผู้อื่น .
3รัฐภาคีได้ถกเถียงกันอยู่ว่า ความเชื่อมั่นของผู้เขียนคือธรรม " โดย ความจำเป็นของการเคารพการตัดสินของศาลทหารระหว่างประเทศในนูเรมเบิร์กและผ่านหน่วยความจำของผู้รอดชีวิต และลูกหลานของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของลัทธินาซี" ในขณะที่เราสนุกสนานไม่สงสัยเลยว่า ผู้เขียนมีงบสูงก้าวร้าวทั้งความหายนะรอด และลูกหลานของความหายนะของเหยื่อ ( เช่นเดียวกับหลายอื่น ๆ ) , คำถามตามกติกาไม่ว่าจะเป็นข้อ จำกัด เสรีภาพในการแสดงออก เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์นี้อาจถือได้ว่าเป็นข้อ จำกัด ที่จำเป็นสำหรับการเคารพสิทธิของผู้อื่น .
4บุคคลทุกคนมีสิทธิที่จะเป็นอิสระไม่เพียง แต่จากการเลือกปฏิบัติบนพื้นฐานของเชื้อชาติ ศาสนา และชาติกำเนิด แต่ยังมาจากการยุยงให้ เช่น การเลือกปฏิบัติ นี่คือ ที่ระบุไว้อย่างชัดเจนในข้อ 7 ของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน มันคือความนัยในหน้าที่อยู่ในรัฐภาคีภายใต้มาตรา 20 วรรค 2ของกติกาห้ามโดยกฎหมายใด ๆ การชาติ เชื้อชาติ หรือศาสนา ความเกลียดชังที่ถือเป็นการยุยงให้เลือกปฏิบัติ , ความเกลียดชังหรือความรุนแรง อาชญากรรมที่ผู้เขียนถูกตัดสินภายใต้กฎหมายไม่ชัด gayssot รวมองค์ประกอบของการยั่วยุ หรืองบซึ่งทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับความเชื่อมั่นลดลงอย่างชัดเจนภายในขอบเขตของการยั่วยุ ,ซึ่งรัฐภาคีต้องห้ามตาม มาตรา 20 วรรค 2 อย่างไรก็ตาม อาจจะมีสถานการณ์ที่สิทธิของบุคคลที่เป็นอิสระ จากการยุยงให้เลือกปฏิบัติบนพื้นฐานของเชื้อชาติ ศาสนา หรือต้นกำเนิดแห่งชาติไม่สามารถได้รับความคุ้มครองอย่างเต็มที่โดยแคบ กฎหมายที่ชัดเจนในการยุยงที่ตกแน่นอนภายในขอบเขตของมาตรา 20 วรรค 2นี่คือกรณีที่ในเฉพาะสังคมและบริบททางประวัติศาสตร์ งบที่ไม่เป็นไปตามกฎหมาย เกณฑ์ที่เข้มงวดของการยั่วยุที่สามารถแสดงเป็นส่วนหนึ่งของรูปแบบของการยั่วยุกับระบุเชื้อชาติ ศาสนา หรือประเทศกลุ่มหรือที่ผู้ที่สนใจในการกระจายความเป็นปรปักษ์และความเกลียดชังรับซับซ้อนรูปแบบการพูดที่ไม่โทษภายใต้กฎหมายต่อต้านการยั่วยุทางเชื้อชาติ แม้ว่าผลกระทบของพวกเขาอาจเป็นอันตราย เช่น การยุยงชัดเจน หากไม่ได้มากขึ้นดังนั้น .