How, then, does Bliss’s Bibliographic classification (BC) stand in comparison with these three great
schemes? Is it the necessary and continuing by-product of the work of a great library? No. Is it used in
a large number of libraries throughout the world ? No. Is it backed by a large organization ? No. Is it
well funded ? No. Is its author still alive ? No. Is the last complete edition reasonably up to date ? No.
On this evidence one could be forgiven for concluding that Bliss’s classification, conceived in the
United States when DCC and LCC were already established, is past saving and can now be relegated
to the textbooks, in the chapters on Other Historic Schemes with Many Interesting Features, along
with Brown’s Subject and Cutter’s Expansive classifications.
So why will it not lie down and die? The reasons are to be found in the best features of the original
scheme and in the faith, determination and vision of many of its users. The reputation of BC was
firmly established on (i) a sound order of main classes (disciplines and sub-disciplines); (ii) careful
attention to the best collocation of related subjects at all levels; (iii) regard for what Bliss called the
scientific and educational consensus; (iv) liberal provision of alternatives; and (v) brief class marks.
Bliss was well aware that, in reducing to a single linear sequence the complex network of related areas
of knowledge which he had displayed schematically in two dimensions, much would be lost, but the
resulting main class order is certainly as good as that in any other scheme, and better than most. On
the face of it, this order may not be very significant, if the library is at all large, but in fact it can affect
the sequence of subordinate classes in turn, and at any point in a scheme, where the instruction occurs
to “divide like the whole classification”, absurdities in the main sequence can be seen in close
proximity. Whether there is, or ever was, a scientific and educational consensus regarding the ways in
which subjects are organized, researched and taught, or whether this was a notion advanced by Bliss to
justify the order he had arrived at, is fit matter for a medieval disputation. What is certain is that his
scheme appealed to librarians working in many different academic and special libraries, not least those
dealing with education. The fact that he provided so many alternative locations for subjects and so
many alternative arrangements within subjects – one of the most attractive and valuable features of the
scheme – shows that he recognized that his consensus was by no means of general or permanent
application. On notation, Bliss was as fanatical about achieving the shortest possible class marks
consistent with specificity as Ranganathan was about achieving totally hierarchical, expressive ones.
On the debit side, the scheme could be faulted for (i) lack of provision for many topics, despite the
publication of a number of revision bulletins in the 1950s and 1960s; (ii) uneven provision; (iii)
incomplete or inconsistent analysis; (iv) inconsistent provision for synthesis, and lack of filing order
for synthesized classes; and (v) a poor general index. When the Bliss Classification Association was
formed in Britain in 1967 and acquired the rights in the scheme from the H. W. Wilson Company, the
members had to decide (a) whether to revise the scheme piecemeal (as had happened until then) or
class by class, or in its entirety, and (b) whether to revise it with the minimum number of alterations to
the existing schedules or to attempt something more radical. In the event they voted for the most
radical course of all, namely applying “phoenix” treatment to the entire scheme, keeping the sequence
of main classes and building a modern faceted classification on their foundations. This would provide
a detailed vocabulary, full synthesis and explicit citation orders. Existing class marks would only be
retained if they fell conveniently into place in the new structure. Other features to be retained would be
the provision of relatively short, non-expressive class marks, and liberal alternatives.
The reasoning behind this has been well argued by the editor, Jack Mills: BC cannot hope to command
large resources nor appear in profit-making new editions every seven years, like DDC; so a radical
revision once and for all in line with modern classificatory thinking should produce a scheme with a
sound structure which could thereafter be maintained with minimal revision for the foreseeable
future.10
The work is being carried out by Jack Mills and his associates, notably Vanda Broughton, and is
supported by the enthusiasm, voluntary suggestions and cash of members of the Bliss Classification
Association (in the full knowledge that they are thereby creating the likelihood of total reclassification
in their libraries) and by the generosity of The Polytechnic of North London and the British Library.
After many delays and some changes of plan, the first four volumes are now available, and other
classes will follow as they are completed. Although this pattern of publication means that the librarian
who wants the complete scheme will have to wait for and purchase some twenty volumes, it has the
advantages that others need only purchase the volumes they require, and that individual classes can be
revised and reissued as necessary.
It is far too early to attempt an assessment of the revised scheme – the only reliable test is application
to libraries’ stocks – but some indication of the scope, possibilities and defects in the first volumes
may be given here.
อย่างไร แล้ว ไม่จัดประเภทบรรณานุกรมของ Bliss (BC) ยืนเมื่อเปรียบเทียบกับดีสามเหล่านี้แผนงานหรือไม่ มีความจำเป็น และผลพลอยได้ของการทำงานของห้องสมุดที่ดีอย่างต่อเนื่อง ไม่ใช่ ใช้ในจำนวนมากของไลบรารีทั่วโลก ไม่ใช่ สนับสนุน โดยองค์กรขนาดใหญ่หรือไม่ ไม่ใช่ มันสนับสนุนดีหรือไม่ ไม่ใช่ เป็นผู้เขียนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ไม่ใช่ เป็นรุ่นล่าสุดสมบูรณ์สมเสมอ ไม่ใช่บนหลักฐานนี้ หนึ่งไม่ได้รับการอภัยสำหรับสรุปจัดประเภทของความสุขที่ รู้สึกในการสหรัฐอเมริกาเมื่อ DCC และ LCC แล้วก่อ เป็นบันทึกที่ผ่านมา และขณะนี้มี relegatedการตำรา ในบทบนโครงร่างประวัติศาสตร์อื่น ๆ มีคุณสมบัติที่น่าสนใจมาก พร้อมด้วยเรื่องของสีน้ำตาลและตัดของ Expansive จัดประเภทดังนั้น ทำไมจะได้ไม่นอน และตาย เหตุผลจะพบในลักษณะที่ดีของเดิมโครงร่างและ ในความเชื่อ ความมุ่งมั่น และวิสัยทัศน์ของผู้ใช้ มีชื่อเสียงของ BCอย่างมั่นคงก่อตั้งขึ้นใน (i) การที่เสียงของระดับ (สาขาและสาขาย่อย), (ii) ความระมัดระวังให้ความสนใจกับ collocation สุดของวิชาที่เกี่ยวข้องทุกระดับ (iii) เกี่ยวกับสิ่งที่เรียกความสุขมติทางวิทยาศาสตร์ และการศึกษา (iv) การจัดทางเลือก เสรี และเครื่องหมายชั้นโดยย่อ (v)ความสุขตระหนักดีว่า ในการลดการเดียวเชิงเส้นลำดับเครือข่ายที่ซับซ้อนของพื้นที่ที่เกี่ยวข้องความรู้ซึ่งเขาได้แสดง schematically ในสองมิติ มากจะหายไป แต่ลำดับชั้นหลักผลลัพธ์แน่นอนเป็นดีว่าในแผนอื่น ๆ และดีกว่าส่วนใหญ่ได้ บนหน้ามัน ใบสั่งนี้อาจไม่สำคัญมาก ถ้าเป็นขนาดใหญ่ทั้งหมด แต่ในความเป็นจริงมันสามารถส่งผลกระทบต่อลำดับชั้นย่อยเปิด และ ที่จุดใด ๆ ในแผน ซึ่งการเกิดขึ้นของคำสั่ง"แบ่งเช่นแบ่งประเภททั้งหมด" ไร้สาระในลำดับหลักสามารถเห็นในปิดความใกล้ชิดกัน ว่ามี เคย มติทางวิทยาศาสตร์ และการศึกษาเกี่ยวกับวิธีจัดระเบียบ วิชาที่ทำวิจัย และสอน หรือว่า นี้เป็นการคิดขั้นสูง โดยบลิสจะจัดสั่งเขามาถึง พอดีเรื่องสำหรับ disputation ยุคกลาง แน่นอนคือที่ของเขาโครงร่างอุทธรณ์ librarians หลายแตกต่างกันด้านการศึกษา และพิเศษไลบรารี ไม่น้อยที่ทำงานการจัดการศึกษา ความจริงที่ว่า เขาให้ตำแหน่งอื่นหลายเรื่องและจัดสำรองมากมายภายในหัวเรื่อง – หนึ่งมากที่สุดที่น่าสนใจ และมีคุณลักษณะของการแผนงาน – แสดงให้เห็นว่าเขายอมรับว่า มติของเขาคือไม่ได้ทั่วไปหรือถาวรแอพลิเคชัน ในสัญกรณ์ บลิสถูกเป็นบ้าทำเครื่องหมายระดับสุดสั้นที่สุดสอดคล้องกับ specificity เป็น Ranganathan เกี่ยวกับบรรลุคนลำดับชั้นทั้งหมด แสดงออกด้านเดบิต แผนงานอาจจะเกิดความผิดพร่องสำหรับ (i) ขาดของส่วนสำรองสำหรับหัวข้อจำนวนมาก แม้มีการpublication of a number of revision bulletins in the 1950s and 1960s; (ii) uneven provision; (iii)incomplete or inconsistent analysis; (iv) inconsistent provision for synthesis, and lack of filing orderfor synthesized classes; and (v) a poor general index. When the Bliss Classification Association wasformed in Britain in 1967 and acquired the rights in the scheme from the H. W. Wilson Company, themembers had to decide (a) whether to revise the scheme piecemeal (as had happened until then) orclass by class, or in its entirety, and (b) whether to revise it with the minimum number of alterations tothe existing schedules or to attempt something more radical. In the event they voted for the mostradical course of all, namely applying “phoenix” treatment to the entire scheme, keeping the sequenceof main classes and building a modern faceted classification on their foundations. This would providea detailed vocabulary, full synthesis and explicit citation orders. Existing class marks would only beretained if they fell conveniently into place in the new structure. Other features to be retained would bethe provision of relatively short, non-expressive class marks, and liberal alternatives.The reasoning behind this has been well argued by the editor, Jack Mills: BC cannot hope to commandlarge resources nor appear in profit-making new editions every seven years, like DDC; so a radicalrevision once and for all in line with modern classificatory thinking should produce a scheme with aโครงสร้างของเสียงที่สามารถรักษา ด้วยการปรับปรุงเพียงเล็กน้อยสำหรับการคาดการณ์หลังจากนั้นfuture.10งานจะดำเนินการ โดยโรงงานผลิตแจ็คและสมาคมของเขา ยวดแวนด้า Broughton และเป็นความกระตือรือร้น คำแนะนำที่สมัครใจ และเงินสดของสมาชิกการจัดประเภทของความสุขสมาคม (ในความรู้เต็มที่เพื่อสร้างความเป็นไปได้ของประเภทรวมในไลบรารี) และ ด้วยความเอื้ออาทรเกล้าเหนือลอนดอนและไลบรารีของอังกฤษหลังจากความล่าช้ามากและเปลี่ยนแปลงบางอย่างของแผน ไดรฟ์แรกสี่ก็พร้อมใช้งาน และอื่น ๆชั้นจะทำตามเป็นเสร็จสมบูรณ์แล้ว แม้รูปแบบพิมพ์นี้หมายความ ว่า ที่บรรณารักษ์ที่ต้องการให้โครงร่างสมบูรณ์จะต้องรอ และซื้อบางไดรฟ์ 20 มีการข้อดีที่ผู้อื่นต้องการเพียงซื้อไดรฟ์ข้อมูลที่พวกเขาต้องการ และแต่ละชั้นเรียนได้อย่างความจำเป็นปรับปรุง และเป็นริบมันไกลต้นพยายามการประเมินแผนงานการแก้ไข – เป็นการทดสอบที่เชื่อถือได้เท่านั้นไลบรารีของหุ้น – แต่บางวัดขอบเขต และการบกพร่องในไดรฟ์ข้อมูลแรกอาจได้รับที่นี่
การแปล กรุณารอสักครู่..