ResultsEffect on gastric acid secre

Results
Effect on gastric acid secretion

Changes in gastric acid secretion levels (acid output) for different groups are shown in Figure 1. Gastric acid levels (acid output) were significantly decreased in Aloe vera (treatment) group (6.10±1.288 μmol/15 min) when compared with gastric ulcer group (9.66±0.411 μmol/15 min) (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ผลต่อการหลั่งกรดในกระเพาะอาหารการเปลี่ยนแปลงในระดับการหลั่งกรดในกระเพาะอาหาร (กรดเอาท์พุท) สำหรับกลุ่มต่าง ๆ จะแสดงในรูปที่ 1 ระดับกรดในกระเพาะอาหาร (กรดผล) ได้ลดลงในกลุ่มว่านหางจระเข้ (รักษา) (6.10±1.288 ไมโครโมล 15 นาที) เมื่อเทียบกับกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร (9.66±0.411 ไมโครโมล 15 นาที) (p < 0.05) อย่างไรก็ตาม มีไม่แตกในระดับกรดในกระเพาะอาหารแผลในกระเพาะอาหารและกลุ่มว่านหางจระเข้กับกลุ่มเหมือนเดิม (8.25±0.869 ไมโครโมล 15 นาที)รูปที่ 1รูปที่ 1ผลลัพธ์กรด (µmol 15 นาที) ในกลุ่มต่าง ๆ หลังจากการเหนี่ยวนำของแผลในกระเพาะอาหาร ข้อมูลจะแสดงเป็น mean±SEM * p < 0.05 ว่านหางจระเข้กลุ่มเจอแผลในกระเพาะอาหารกลุ่มผลกระทบต่อปริมาณน้ำในสมองรูปที่ 2 แสดงน้ำสมองที่เนื้อหาในกลุ่มต่าง ๆ การศึกษา จำนวนเนื้อหาน้ำสมองในกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร (76.76±0.278%) อย่างมีนัยสำคัญลดลงเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มเหมือนเดิม (78.50±0.643%) (p < 0.05) หลังจากบริหารว่านหางจระเข้ จำนวนเนื้อหาน้ำสมองได้ 77.06±0.582% แต่ได้ไม่แตกต่างกับเหมือนเดิมและกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร (p < 0.05)รูปที่ 2รูปที่ 2เปลี่ยนแปลงของสมองน้ำเนื้อหา การต่อเหนี่ยวนำแผลในกระเพาะอาหาร และโรคแผลในกระเพาะอาหารด้วยว่านหางจระเข้ในชายหนู ข้อมูลจะแสดงเป็น mean±SEM * p < 0.05 แผลในกระเพาะอาหารกลุ่มกับกลุ่มเหมือนเดิมผลกระทบต่อปริมาณน้ำ duodenalดังแสดงในรูปที่ 3 ปริมาณน้ำ duodenal ในกลุ่มว่านหางจระเข้ (81.87±1.516%) อย่างมีนัยสำคัญลดลงเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มเหมือนเดิม (78.50±0.643%) (p < 0.05) อย่างไรก็ตาม แผลในกระเพาะอาหารกลุ่ม (79.35±0.622%) มีไม่มีความแตกต่าง ด้วยเหมือนเดิมและกลุ่มว่านหางจระเข้รูปที่ 3รูปที่ 3เปลี่ยนแปลงในน้ำ duodenal เนื้อหาต่อไปนี้เหนี่ยวนำแผลในกระเพาะอาหารและรักษาแผลในกระเพาะอาหารด้วยว่านหางจระเข้ ข้อมูลจะแสดงเป็น mean±SEM * p < 0.05 ว่านหางจระเข้กลุ่มกับกลุ่มเหมือนเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการค้นหา
ผลกระทบต่อการหลั่งกรดในกระเพาะอาหารการเปลี่ยนแปลงในระดับการหลั่งกรดในกระเพาะอาหาร (output Acid) สำหรับกลุ่มที่แตกต่างกันจะแสดงในรูปที่ 1 ระดับกรดในกระเพาะอาหาร (output Acid) อย่างมีนัยสำคัญลดลงในว่านหางจระเข้ (รักษา) กลุ่ม (6.10 ± 1.288 ไมโครโมล / 15 นาที ) เมื่อเทียบกับกลุ่มกระเพาะอาหารแผลในกระเพาะอาหาร (9.66 ± 0.411 ไมโครโมล / 15 นาที) (p <0.05) แต่มีความแตกต่างกันในการระดับกรดในกระเพาะอาหารระหว่างแผลในกระเพาะอาหารและ Aloe Vera กลุ่มกับกลุ่มเหมือนเดิม (8.25 ± 0.869 ไมโครโมล / 15 นาที). รูปที่ 1 รูปที่ 1 กรดเอาต์พุต (ไมโครโมล / 15 นาที) ในกลุ่มที่แตกต่างหลังจากการเหนี่ยวนำแผลในกระเพาะอาหาร ข้อมูลจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SEM * p <0.05, Aloe Vera กลุ่มกับกลุ่มแผลในกระเพาะอาหารมีผลต่อสมองปริมาณน้ำรูปที่ 2 แสดงปริมาณน้ำในสมองกลุ่มที่แตกต่างกันของการศึกษา ปริมาณของปริมาณน้ำในสมองในกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร (76.76 ± 0.278%) ก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มเหมือนเดิม (78.50 ± 0.643%) (p <0.05) หลังจากที่การบริหารว่านหางจระเข้ปริมาณของปริมาณน้ำในสมองเป็น 77.06 ± 0.582% แต่มีความแตกต่างกับการคงอยู่และกระเพาะอาหารกลุ่มแผล (p <0.05) ไม่มี. รูปที่ 2 รูปที่ 2 การเปลี่ยนแปลงของปริมาณน้ำในสมองต่อไปเหนี่ยวนำแผลในกระเพาะอาหารและการรักษากระเพาะอาหาร แผลในกระเพาะอาหารกับว่านหางจระเข้ในหนูเพศ ข้อมูลจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SEM * p <0.05 กลุ่มแผลในกระเพาะอาหารเมื่อเทียบกับกลุ่มเหมือนเดิมผลกระทบต่อปริมาณน้ำในลำไส้เล็กส่วนต้นดังแสดงในรูปที่ 3 ปริมาณน้ำในลำไส้เล็กส่วนต้นว่านหางจระเข้กลุ่มหางจระเข้ (81.87 ± 1.516%) คือการลดลงอย่างมากเมื่อเทียบกับกลุ่มเหมือนเดิม (78.50 ± 0.643%) (p <0.05) อย่างไรก็ตามกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร (79.35 ± 0.622%) ไม่แตกต่างกันกับการคงอยู่และ Aloe Vera กลุ่ม. รูปที่ 3 รูปที่ 3 การเปลี่ยนแปลงในปริมาณน้ำในลำไส้เล็กส่วนต้นต่อไปเหนี่ยวนำแผลในกระเพาะอาหารและการรักษาแผลในกระเพาะอาหารกับว่านหางจระเข้ ข้อมูลจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SEM. * p <0.05, Aloe Vera กลุ่มกับกลุ่มเหมือนเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์มีผลต่อการหลั่งกรดในกระเพาะอาหารการเปลี่ยนแปลงในระดับการหลั่งของกรดในกระเพาะอาหาร ( กรดออก ) สำหรับกลุ่มที่แตกต่างกันจะถูกแสดงในรูปที่ 1 ระดับกรดในกระเพาะอาหาร ( กรดออก ) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในว่านหางจระเข้ ( รักษา ) กลุ่ม ( 6.10 ± 1.288 μ mol / 15 นาที ) เมื่อเทียบกับกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร ( 9.66 ± 0.411 μ mol / 15 นาที ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) อย่างไรก็ตาม พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันระหว่างระดับกรดในกระเพาะอาหาร แผลในกระเพาะอาหาร และว่านหางจระเข้ กลุ่มเหมือนเดิม กรุ๊ป ( 8.25 ± 0.869 μ mol / 15 นาที )รูปที่ 1รูปที่ 1กรดออก ( µ mol / 15 นาที ) ในกลุ่มหลังการแผลในกระเพาะอาหาร . ข้อมูลจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SEM * p < 0.05 , ว่านหางจระเข้ กลุ่ม กับ กลุ่มแผลในกระเพาะอาหารผลต่อปริมาณน้ำที่สมองรูปที่ 2 แสดงสมองปริมาณน้ำในกลุ่มที่แตกต่างกันของการศึกษา ปริมาณสมองปริมาณน้ำในกลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร ( 76.76 ± 0.278 ล้านบาท ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับเหมือนเดิม กรุ๊ป ( 78.50 ± 0.643 ตามลำดับ ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) หลังจากว่านหางจระเข้การบริหารปริมาณปริมาณน้ำสมองถูกสร้างที่± 0.582 % แต่ไม่มีความแตกต่างกับกระเพาะอาหารแผลในกระเพาะอาหารและกลุ่มปกติ ( p < 0.05 )รูปที่ 2รูปที่ 2การเปลี่ยนแปลงของปริมาณน้ำสมองต่อไปนี้การรักษาแผลในกระเพาะอาหารและแผลในกระเพาะอาหารที่มีว่านหางจระเข้ในหนูขาวเพศผู้ ข้อมูลจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SEM * p < 0.05 , แผลในกระเพาะอาหาร กลุ่ม กับ กลุ่มยังคงผลกระทบต่อลำไส้ปริมาณน้ำดังแสดงในรูปที่ 3 ปริมาณน้ำว่านหางจระเข้ ( 81.87 ลำไส้ในกลุ่ม± 1.516 % ) ลดลงอย่างมากเมื่อเทียบกับเหมือนเดิม กรุ๊ป ( 78.50 ± 0.643 ตามลำดับ ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) อย่างไรก็ตาม กลุ่มแผลในกระเพาะอาหาร ( 79.35 ± 0.622 % ) ไม่แตกต่างจากกลุ่มเหมือนเดิม และว่านหางจรเข้รูปที่ 3รูปที่ 3การเปลี่ยนแปลงของน้ำเนื้อหาต่อไปนี้เหนี่ยวนำให้เกิดแผลในกระเพาะอาหาร และลำไส้ รักษาแผลในกระเพาะอาหาร ด้วยว่านหางจระเข้ ข้อมูลจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย± SEM * p < 0.05 , ว่านหางจระเข้ กลุ่ม กับ กลุ่มยังคง