Notable featuresType of writing sys

Notable features
Type of writing system: syllabic alphabet consisting of 44 basic consonants, each with an inherent vowel: [o] in medial position and [a] in final position. The [a] is usually found in words of Sanskrit, Pali or Khmer origin while the [o] is found native Thai words. The 18 other vowels and 6 diphthongs are indicated using diacritics which appear in front of, above, below of after the consonants they modify.
Direction of writing: left to right in horizontal lines.
8 of the letters are used only for writing words of Pali and Sanskrit origin.
For some consonants there are multiple letters. Originally they represented separate sounds, but over the years the distinction between those sounds was lost and the letters were used instead to indicate tones.
Thai is a tonal language with 5 tones. The tone of a syllable is determined by a combination of the class of consonant, the type of syllable (open or closed), the tone marker and the length of the vowel. More details.
There are no spaces between words, instead spaces in a Thai text indicate the end of a clause or sentence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะเด่นชนิดของระบบการเขียน: อักษรพยางค์ประกอบด้วยพยัญชนะพื้นฐาน 44 ด้วยการสระ: [o] ในด้านตำแหน่งและตำแหน่งสุดท้ายใน [a] [A] มักจะพบในคำของแหล่งกำเนิดภาษาสันสกฤต บาลี หรือเขมรในขณะ [o] ที่เป็นคำไทยดั้งเดิม 18 อื่น ๆ สระและควบกล้ำ 6 มีระบุใช้อักขระพิเศษซึ่งปรากฏ ด้านบน ด้านล่างของหลังพยัญชนะ ก็ปรับเปลี่ยนทิศทางการเขียน: ซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน8 ตัวอักษรจะใช้เฉพาะสำหรับการเขียนคำของแหล่งกำเนิดภาษาบาลีและสันสกฤตพยัญชนะบางตัวมีหลายตัวอักษร แต่เดิม พวกเขาเป็นตัวแทนเสียงแยกต่างหาก แต่ปี ความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นหายไป และใช้ตัวอักษรระบุโทนสีแทนภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ มี 5 เสียง เสียงของพยางค์ถูกกำหนด โดยการรวมกันของระดับของพยัญชนะ ชนิดของพยางค์ (เปิด หรือปิด), เครื่องหมายเสียง และความยาวของสระ รายละเอียดเพิ่มเติมไม่มีช่องว่างระหว่างคำ แทน ช่องว่างในข้อความภาษาไทยระบุจุดสิ้นสุดของอนุประโยคหรือประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสมบัติเด่นประเภทของการเขียนระบบอักษรพยางค์ประกอบด้วยพยัญชนะพื้นฐาน , แต่ละคนมีสระที่แท้จริง : [ O ] ในตำแหน่งและแนว [ ] ในตำแหน่งสุดท้าย [ ] มักพบในคำภาษาสันสกฤต บาลี เขมรหรือประเทศในขณะที่ [ O ] พบคำไทยพื้นเมือง 18 อื่น ๆ 2 สระและ 6 จะระบุโดยใช้อักขระที่ปรากฏในหน้าหลัง ด้านบน ด้านล่างของพยัญชนะที่ปรับเปลี่ยนทิศทางของการเขียนจากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน8 ของตัวอักษรที่ใช้สำหรับเขียนคำบาลีและแหล่งกำเนิดภาษาสันสกฤตสำหรับบางพยัญชนะมีตัวอักษรหลาย เดิมทีพวกเขาเป็นตัวแทนเสียงแยกต่างหาก แต่กว่าปี ความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นได้หายไป และตัวอักษรมาใช้ เพื่อแสดงเสียงภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์มี 5 เสียง เสียงของพยางค์ที่กำหนดโดยการรวมกันของชั้นของพยัญชนะ ชนิดของพยางค์ ( เปิดหรือปิด ) เสียง เครื่องหมาย และความยาวของส่วนสระ รายละเอียดเพิ่มเติมมีไม่มีช่องว่างระหว่างคำแทนช่องว่างในข้อความภาษาไทยระบุจุดสิ้นสุดของอนุประโยคหรือประโยค