In contrast to ondansetron, the fet

In contrast to ondansetron, the fetal safety
of the pyridoxine-doxylamine combination
has been proven in numerous studies
and by several metaanalyses, making it
one of only few molecules receiving a
Pregnancy Category A classification by
the FDA. Bendectin was the most
frequently prescribed antiemetic for the
treatment of nausea and vomiting between
1956 and 1983 with an estimated
33 million exposures. Originally, it was
formulated as a delayed-release combination
of 10 mg doxylamine succinate,
10 mg pyridoxine and 10 mg dicyclomine
hydrochloride. However, in 1976, an
8-way study of doxylamine, pyridoxine
HCl, and dicyclomine showed that dicyclomine
had no independent antiemetic
effect, and subsequently, bendectin was
reformulated excluding dicyclomine.
To address the question of potential
teratogenicity of the pyridoxinedoxylamine
combination in humans,
several metaanalyses were conducted,
which combined all controlled studies
of pregnancy outcome following the use
of this product during the first trimester
of pregnancy. All of these analyses failed
to show an overall increase in malformation
rates, or in specific malformations.
A systematic review of 12 cohort
and 5 case-control studies totaling
200,000 patients, calculated an overall
summary OR of 1.01, with a 95% CI of
0.66e1.55. When the 2 types of studies
were separated according to their design,
the summary OR was 0.95 (95% CI,
0.62e1.45) for cohort studies, and 1.27
(95% CI, 0.83e1.94) for case-control
studies.17
A second metaanalysis synthesized
16 cohort and 11 case-control studies.
The relative risk for any malformation at
birth in association with exposure to
Bendectin in the first trimester was 0.95
(95% CI, 0.88e1.04). Separate analyses
for cardiac defects, limb defects, oral
clefts and genital tract malformations
yielded pooled estimates of relative
risk ranging from 0.81 for oral clefts
to 1.11 for limb defects, with no differences
in malformation rates between
the pyridoxine-doxylamine combination
and the controls. As a group, these
studies have shown no differences in
the risk of birth defects between those
infants whose mothers had taken Bendectin
during the first trimester of pregnancy
and those who had not.18
An ecologic proof of the fetal safety
of the pyridoxine-doxylamine combination
was published, showing that
the withdrawal of the drug from the
US market was not associated with
decreased rates of major congenital
malformations in general, or of any
specific malformation.19 In addition, the
pyridoxine-doxylamine combination is
one of very few drugs that have safety
information on the neurodevelopment of
children exposed in utero. A prospective
controlled cohort study of mother-child
pairs was conducted to determine the
effects of NVP and its treatment with the
pyridoxine-doxylamine combination on
child neurodevelopment. Three groups
of children were studied at 3-7 years of
age: 45 born to mothers who had NVP
and were exposed to the pyridoxinedoxylamine
combination, 47 with
mothers who had NVP but no pyridoxine-
doxylamine was used, and 29 born
to mothers not experiencing NVP, and
mothers were assessed for IQ and socioeconomic
status. The results showed
that the pyridoxine-doxylamine combination
does not appear to adversely
affect fetal brain development and can
safely be used to treat NVP.20
In 1989, a report on the safety of
the pyridoxine/doxylamine combination
for use in the management of NVP was
prepared by a panel of Canadian and
American experts for the Special Advisory
Committee on Reproductive Physiology
to the Health Protection Branch
of Health Canada (currently called the
Health Products and Food Branch).
They concluded that “numerous studies
in animals and in humans that have
been reported in the scientific and
medical literature demonstrate that
Bendectin is not a teratogen.The safety
of the pyridoxine-doxylamine combination
in the management of nausea and
vomiting of pregnancy has been established
by its use in many thousands
of pregnant women.”
21 These conclusions
are similar to those leading the
FDA to approve this combination in
2013.2
Similarly, reputable teratogen reference
guides concluded that the
pyridoxine-doxylamine combination is
not associated with an increased risk
for adverse pregnancy outcomes.22,23
Because of the extensive fetal safety data
that exist, the pyridoxine-doxylamine
combination received a FDA Pregnancy
Category A classification, indicating that
adequate and well-controlled studies
have failed to demonstrate a risk to the
fetus in the first trimester of pregnancy
and there is no evidence of risk in later
trimesters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรงกันข้ามกับ ondansetron ความปลอดภัยของทารกในครรภ์ผสมไพริดอกซิด็อกซิลามีนได้รับการพิสูจน์ในการศึกษาจำนวนมากโดยหลาย metaanalyses ทำให้และเพียงไม่กี่โมเลกุลได้รับอย่างใดอย่างหนึ่งการจำแนกประเภท A ตั้งครรภ์โดยองค์การอาหารและยา Bendectin ถูกที่สุดมักกำหนด antiemetic สำหรับการรักษาอาการคลื่นไส้และอาเจียนระหว่างปี 1956 และปี 1983 ด้วยการประเมิน33 ล้านที่หลากหลาย ครั้งแรก มันเป็นสูตรการรวมกันวางจำหน่ายล่าช้าของ succinate ด็อกซิลามีน 10 มก.ไพริดอกซิ 10 มก.และ 10 มก. dicyclomineไฮโดรคลอไรด์ อย่างไรก็ตาม ในปี 1976 การ8 วิธีศึกษาของด็อกซิลามีน ไพริดอกซิHCl และ dicyclomine dicyclomine ที่แสดงให้เห็นมี antiemetic ไม่อิสระเป็นผล แล้วก็ bendectinได้รวม dicyclomineการถามของศักยภาพteratogenicity ของ pyridoxinedoxylamineผสมในมนุษย์ได้ดำเนินการหลาย metaanalysesซึ่งรวมทั้งหมดควบคุมการศึกษาของการตั้งครรภ์ที่ผลต่อการใช้ของผลิตภัณฑ์นี้ในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ การวิเคราะห์ทั้งหมดล้มเหลวแสดงการเพิ่มขึ้นโดยรวมในฝ่าพระบาทราคาพิเศษ หรือเฉพาะความผิดปกติตรวจสอบระบบของการศึกษา 12และ 5 การควบคุมกรณีศึกษาจำนวนผู้ป่วย 200,000 คำนวณหรือสรุปของ 1.01 กับมี 95% CI ของ0.66e1.55. เมื่อ 2 ประเภทของการศึกษาแยกจากกันตามการออกแบบของพวกเขาหรือสรุปคือ 0.95 (95% CI0.62e1.45) สำหรับงานศึกษา และ 1.27(95% CI, 0.83e1.94) สำหรับควบคุมกรณีstudies.17แบบ metaanalysis สองสังเคราะห์ศึกษา 16 และ 11 การควบคุมกรณีศึกษาความเสี่ยงสัมพัทธ์สำหรับฝ่าพระบาทใด ๆ ที่เกิดร่วมกับการBendectin ในไตรมาสแรกเป็น 0.95(95% CI, 0.88e1.04) วิเคราะห์แยกต่างหากสำหรับข้อบกพร่องหัวใจ ขาบกพร่อง ทางปากclefts และความผิดปกติทางอวัยวะเพศผลประมาณการ pooled ของญาติความเสี่ยงตั้งแต่ 0.81 สำหรับ clefts ช่องปากที่ 1.11 สำหรับขาข้อบกพร่อง มีความแตกต่างไม่ในฝ่าพระบาทราคาระหว่างผสมไพริดอกซิด็อกซิลามีนและการควบคุม เป็นกลุ่ม เหล่านี้ศึกษาแสดงให้เห็นความแตกต่างไม่ความเสี่ยงของการเกิดข้อบกพร่องอย่างทารกมารดาได้นำ Bendectinในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์และผู้ที่มี not.18หลักฐานทางธรรมชาติมีความปลอดภัยของทารกในครรภ์ผสมไพริดอกซิด็อกซิลามีนตีพิมพ์ แสดงให้เห็นว่าถอนยาจากการไม่เกี่ยวข้องกับตลาดสหรัฐฯอัตราลดลงของหลักแต่กำเนิดความผิดปกติ ในทั่วไป หรือใด ๆmalformation.19 เฉพาะนอกจากนี้ การด็อกซิลามีนไพริดอกซิรวมกันเป็นยาเสพติดน้อยมากที่มีความปลอดภัยอย่างใดอย่างหนึ่งข้อมูลเกี่ยวกับ neurodevelopment ของเด็กสัมผัสใน utero ในอนาคตควบคุมการศึกษาตามแผนของแม่ลูกคู่ดำเนินการตรวจสอบการผลกระทบของ NVP และการรักษาด้วยการด็อกซิลามีนไพริดอกซิผสมบนเด็ก neurodevelopment กลุ่มที่สามเด็กที่มีศึกษาที่ 3-7 ปีอายุ: 45 เกิดคุณแม่ที่มี NVPและยัง pyridoxinedoxylamine การชุด 47 ด้วยคุณแม่ที่มี NVP แต่ไม่ไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีนถูกใช้ และ 29 เกิดมารดาที่ไม่ประสบ NVP และแม่ถูกประเมินสำหรับ IQ และด้านเศรษฐกิจสังคมสถานะของ ผลการศึกษาพบที่ผสมไพริดอกซิด็อกซิลามีนไม่ปรากฏผลมีผลต่อการพัฒนาสมองทารกในครรภ์ และสามารถปลอดภัยที่จะใช้ในการรักษา NVP.20ในปี 1989 รายงานเกี่ยวกับความปลอดภัยของผสมไพริดอกซิ/ด็อกซิลามีนสำหรับใช้ในการบริหารของ NVPโดยแผงของแคนาดา และชาวอเมริกันผู้เชี่ยวชาญด้านให้คำปรึกษาพิเศษคณะกรรมการสาขาสรีรวิทยาการสืบพันธุ์สาขาการป้องกันสุขภาพสุขภาพแคนาดา (ปัจจุบันเรียกว่าการผลิตภัณฑ์สุขภาพและสาขาอาหาร)พวกเขาได้ข้อสรุปว่า "การศึกษาจำนวนมากในสัตว์ และ ในมนุษย์ที่มีการรายงานในทางวิทยาศาสตร์ และเอกสารทางการแพทย์แสดงให้เห็นว่าBendectin ไม่เป็น teratogen ความปลอดภัยผสมไพริดอกซิด็อกซิลามีนในการจัดการของความเกลียดชัง และอาเจียนของการตั้งครรภ์ได้รับการยอมโดยการใช้งานในหลายพันคนของหญิงตั้งครรภ์"21 สรุปเหล่านี้จะคล้ายกับที่นำตัวFDA อนุมัติชุดนี้ใน2013.2ในทำนองเดียวกัน มีชื่อเสียง teratogen อ้างอิงแนะนำข้อสรุปว่า การด็อกซิลามีนไพริดอกซิรวมกันเป็นไม่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงสำหรับการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ outcomes.22,23เนื่องจากข้อมูลความปลอดภัยที่ทารกในครรภ์ที่มีอยู่ ไพริดอกซิด็อกซิลามีนชุดได้รับการตั้งครรภ์ขององค์การอาหารและยาการจำแนกประเภท A เพื่อระบุว่าเพียงพอ และมีการควบคุมการศึกษาไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงทารกในครรภ์ในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์และมีหลักฐานความเสี่ยงในภายหลังภาคการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทางตรงกันข้ามกับ ondansetron ความปลอดภัยของทารกในครรภ์
ของการรวมกันไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีน
ได้รับการพิสูจน์ในการศึกษาจำนวนมาก
และหลาย metaanalyses ทำให้มันเป็น
หนึ่งในไม่กี่โมเลกุลเท่านั้นที่ได้รับ
การตั้งครรภ์หมวดหมู่การจัดหมวดหมู่โดย
องค์การอาหารและยา Bendectin เป็นที่สุด
antiemetic กำหนดบ่อยสำหรับ
รักษาอาการคลื่นไส้และอาเจียนระหว่าง
ปี 1956 และ 1983 ที่มีประมาณ
33 ล้านความเสี่ยง แต่เดิมมันก็
สูตรการรวมกันล่าช้าปล่อย
ของด็อกซิลามีน 10 มิลลิกรัม succinate,
10 มิลลิกรัมไพริดอกซิและ 10 มิลลิกรัม Dicyclomine
ไฮโดรคลอไร อย่างไรก็ตามในปี 1976 การ
ศึกษา 8 ทิศทางของด็อกซิลามีน, ไพริดอกซิ
HCl และ Dicyclomine แสดงให้เห็นว่า Dicyclomine
ไม่มี antiemetic อิสระ
มีผลบังคับใช้และต่อมา bendectin ถูก
reformulated ไม่รวม Dicyclomine.
ที่อยู่ที่คำถามของศักยภาพ
teratogenicity ของ pyridoxinedoxylamine
รวมกันในมนุษย์
หลาย metaanalyses ถูกดำเนินการ
ซึ่งรวมการศึกษาทั้งหมดควบคุม
ผลการตั้งครรภ์ต่อไปนี้ใช้
ของผลิตภัณฑ์นี้ในช่วงไตรมาสแรก
ของการตั้งครรภ์ ทั้งหมดของการวิเคราะห์เหล่านี้ล้มเหลว
ที่จะแสดงการเพิ่มขึ้นโดยรวมในความไม่สมประกอบ
อัตราหรือผิดปกติเฉพาะ.
ระบบตรวจสอบ 12 หมู่
5 และกรณีการควบคุมการศึกษารวมเป็นเงินทั้งสิ้น
200,000 ผู้ป่วยคำนวณโดยรวม
สรุปหรือ 1.01 ด้วย CI 95% ของ
0.66 e1.55 เมื่อ 2 ประเภทของการศึกษา
แยกตามการออกแบบของพวกเขา
สรุปหรือไม่ก็ 0.95 (95% CI,
0.62e1.45) เพื่อศึกษาการศึกษาและ 1.27
(95% CI, 0.83e1.94) สำหรับกรณีการควบคุม
การศึกษา 17
การวิเคราะห์อภิมานสองสังเคราะห์
16 หมู่ 11 และกรณีศึกษาการควบคุม.
ความเสี่ยงสำหรับความไม่สมประกอบใด ๆ ที่
เกิดร่วมกับการสัมผัสกับ
Bendectin ในไตรมาสแรกคือ 0.95
(95% CI, 0.88e1.04) การวิเคราะห์เฉพาะกิจการ
สำหรับข้อบกพร่องหัวใจข้อบกพร่องแขนขา, ช่องปาก
ซอกและผิดปกติระบบสืบพันธุ์
ผลประมาณการ pooled ญาติ
เสี่ยงตั้งแต่ 0.81 สำหรับช่องปากซอก
1.11 สำหรับข้อบกพร่องแขนขามีความแตกต่างไม่มี
ในอัตราไม่สมประกอบระหว่าง
การผสมผสานไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีน
และการควบคุม ขณะที่กลุ่มเหล่านี้
การศึกษาได้แสดงให้เห็นความแตกต่างในไม่มี
ความเสี่ยงของการเกิดข้อบกพร่องระหว่างนั้น
เด็กทารกที่มารดาได้รับ Bendectin
ในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์
และผู้ที่มี not.18
หลักฐานเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ของความปลอดภัยของทารกในครรภ์
ของการรวมกันไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีน
ถูกตีพิมพ์แสดงให้เห็นว่า
การถอนตัวของยาเสพติดจากการที่
ตลาดสหรัฐก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ
อัตราการลดลงของการพิการ แต่กำเนิดที่สำคัญ
ผิดปกติโดยทั่วไปหรือของใด ๆ
malformation.19 เฉพาะนอกจากนี้
การรวมกันไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีนเป็น
หนึ่งในยาเสพติดน้อยมากที่มี ความปลอดภัยของ
ข้อมูลเกี่ยวกับ neurodevelopment ของ
เด็กสัมผัสในมดลูก จาก Prospective
ศึกษาการศึกษาการควบคุมของแม่ของเด็ก
คู่ได้ดำเนินการเพื่อตรวจสอบ
ผลกระทบของ NVP และการรักษากับ
การรวมกันไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีนใน
neurodevelopment เด็ก สามกลุ่ม
ของเด็กที่ได้รับการศึกษาที่ 3-7 ปีของ
อายุ: 45 ที่เกิดจากมารดาที่มี NVP
และได้สัมผัสกับ pyridoxinedoxylamine
รวม 47 ห้องพร้อมด้วย
คุณแม่ที่มี NVP แต่ไม่มี pyridoxine-
ด็อกซิลามีนถูกนำมาใช้และ 29 เกิด
จากมารดาที่ไม่ได้ประสบ NVP และ
แม่ได้รับการประเมินไอคิวและทางสังคมและเศรษฐกิจ
สถานะ ผลการศึกษาพบ
ว่าการรวมกันไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีน
ไม่กระทบ
ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาสมองของทารกในครรภ์และสามารถ
ได้อย่างปลอดภัยถูกนำมาใช้ในการรักษา NVP.20
ในปี 1989 รายงานเกี่ยวกับความปลอดภัยของการ
รวมกันไพริดอกซิ / ด็อกซิลามีน
สำหรับการใช้งานในการจัดการของ NVP เป็น
จัดทำโดยคณะแคนาดาและ
ผู้เชี่ยวชาญอเมริกันเพื่อความพิเศษที่ปรึกษา
คณะกรรมการเกี่ยวกับสรีรวิทยาการสืบพันธุ์
สาขาคุ้มครองสุขภาพ
ของสาธารณสุขแคนาดา (ปัจจุบันเรียก
ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพและสาขาการอาหาร).
พวกเขาสรุปว่า "การศึกษาจำนวนมาก
ในสัตว์และในคนที่ได้
รับ รายงานในทางวิทยาศาสตร์และ
วรรณกรรมทางการแพทย์แสดงให้เห็นว่า
Bendectin ไม่ได้เป็นความปลอดภัย teratogen.The
การผสมไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีน
ในการจัดการของอาการคลื่นไส้และ
อาเจียนของการตั้งครรภ์ได้รับการจัดตั้งขึ้น
โดยการใช้งานในหลายพันคน
ของหญิงตั้งครรภ์. "
21 ข้อสรุปเหล่านี้
เป็น คล้ายกับผู้ที่นำ
องค์การอาหารและยาเพื่อขออนุมัติการรวมกันนี้ใน
2,013.2
ในทำนองเดียวกันการอ้างอิงกำหนดในช่วงเวลาที่มีชื่อเสียง
คู่มือสรุปได้ว่า
การรวมกันไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีนจะ
ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น
สำหรับการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ outcomes.22,23
เพราะข้อมูลด้านความปลอดภัยที่ครอบคลุมของทารกในครรภ์
ที่มีอยู่, ไพริดอกซิ-ด็อกซิลามีน
รวมกันได้รับการตั้งครรภ์องค์การอาหารและยา
หมวดหมู่การจัดหมวดหมู่แสดงให้เห็นว่า
การศึกษาที่เพียงพอและมีการควบคุม
ยังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงที่
ทารกในครรภ์ในไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์
และมีหลักฐานของความเสี่ยงในภายหลัง
ภาคการศึกษา