for two consecutive measurements at

for two consecutive measurements at 1 min intervals were noted
(Sharma & Prasad, 2004). Additionally, blueberries were dehydrated
by HACD + MWVD. Fruits were dried by the hot air at
60
C or 90
C, until the moisture content was at 2.0 ± 0.1 kg
H2O kg1 DM. The initial HACD stage took from 2.6 to 10 h. After
the initial hot air pre-drying stage, samples were transferred to
the MWVD and dehydrated by MWVD until the equilibrium
moisture content was reached. Drying kinetics were plotted based
on measurements of mass changes of blueberries during drying.
The moisture ratios were calculated on the basis of the initial,
actual and equilibrium moisture contents. The equilibrium moisture
content of dried blueberries was determined as an asymptotic
value of the exponential model fitted to the experimental data
(Figiel, 2010). The method of data analysis involved the fitting of
mathematical models to the empirical data. The derivatives of
the drying curves were calculated and they indicated the shape
of the drying rate curves under different drying conditions.
2.4. Effective moisture diffusivity
The effective moisture diffusivity was calculated by analogy to
the analytical solution to the Fick’s second law of diffusion with
some assumptions: (i) negligible shrinkage, (ii) constant
temperature, and (iii) constant moisture diffusivity. The solution
to the unsteady state moisture transfer equation for a sphere can
be written in the following form (Crank, 1975):
MR ¼ MðtÞ Me
M0 Me
¼ 6
p2
X1
n¼1
1
n2 exp n2p2 Det
R2
ð1Þ
where M(t) indicates moisture content at drying time, t, Me indicates
equilibrium moisture content, and M0 indicates initial moisture
content.
If: (i) only the first term of the series of Eq. (1) is applied, and (ii)
the assumption that blueberries have relatively low equilibrium
moisture is taken into consideration, Eq. (1) can be written in the
simple exponential form (Velic, Planinic, Tomas, & Bilic, 2004):
MR ¼ a expðKtÞ ð2Þ
The slope of this model, coefficient K, can be related to the
effective moisture diffusivity when drying operation takes place
in the falling rate period. The coefficient of effective moisture
diffusivity (De) can be calculated according to the following
formula (Zielinska et al., 2013):
De ¼ KR2
p2 ð3Þ
where R is a radius of a dried particle, m.
2.5. Moisture content
The moisture content of blueberries was measured using hot
air-oven (FED53 127 Binder, USA) according to the standard
method (AOAC, 1975) (105
C, 24 h). The results were presented
as an average of three measurements.
2.6. Extraction procedure for total polyphenols and antioxidant
capacity
Extraction of blueberries (5 g/25 mL) was performed in triplicate
in acidified 80% methanol (0.1% HCl; v/v) according to
Zheng, Wang, Wang, and Zheng (2003). Supernatants obtained
were subjected to analyses of total phenolic compounds (TPC),
total monomeric anthocyanins (TMA), measurement of percentage
polymeric colour, determination of pigment degradation and
measurements of antioxidant capacity by TEAC ABTS assay.
2.7.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับสองวัดที่ต่อเนื่องในช่วงเวลา 1 นาทีถูกตั้งข้อสังเกต(ออพชาร์มาแอนด์โก 2004) นอกจากนี้ บลูเบอร์รี่ถูกอบแห้งโดย HACD + MWVD ผลไม้มาอบแห้ง โดยอากาศร้อนที่60 C หรือ C 90 จนได้ความชื้นที่ 2.0 ± 0.1 kgH2O kg1 DM HACD ระยะแรกเอาตั้งแต่ 2.6 ไป h. 10 หลังอากาศร้อนเริ่มต้นที่ก่อนการอบแห้งขั้น ตัวอย่างถูกโอนย้ายไปการ MWVD และอบแห้ง โดย MWVD จนสมดุลการความชื้นแล้ว จลนพลศาสตร์การอบแห้งถูกพล็อตตามในการวัดการเปลี่ยนแปลงมวลของบลูเบอร์รี่ระหว่างการอบแห้งอัตราส่วนความชื้นถูกคำนวณบนพื้นฐานของการเริ่มต้นจริง และเนื้อหาความชื้นสมดุล ความชื้นสมดุลกำหนดเนื้อหาของบลูเบอร์รี่แห้งเป็นการ asymptoticติดตั้งค่าของรูปแบบชี้แจงข้อมูลทดลอง(Figiel, 2010) เหมาะสมของวิธีการวิเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องแบบจำลองทางคณิตศาสตร์กับข้อมูลเชิงประจักษ์ อนุพันธ์ของคำนวณเส้นโค้งผ้า และพวกเขาแสดงรูปร่างของเส้นโค้งอัตราการอบแห้งภายใต้เงื่อนไขการอบแห้ง2.4. diffusivity ประสิทธิภาพความชุ่มชื้นคำนวณ โดยการเปรียบเทียบการ diffusivity ความชื้นที่มีประสิทธิภาพวิธีวิเคราะห์การแพร่ด้วยกฎหมายสองของอสุจิบางสมมติฐาน: การหดตัวเล็กน้อย (i) (ii) ค่าคงอุณหภูมิ และ diffusivity (iii) ความชื้นคง การแก้ปัญหาการโอนย้ายสถานะถ้าชื้น สมการทรงกลมสามารถสามารถเขียนในรูปแบบต่อไปนี้ (ข้อเหวี่ยง 1975):นาย¼ MðtÞ ฉันM0 ฉัน¼ 6p2X1n¼11n2 exp n2p2 เดชR2 ð1Þที่ M(t) ระบุความชื้นเวลาการอบแห้ง t ฉันบ่งชี้ความชื้นสมดุลเนื้อหา และ M0 บ่งชี้ว่า ความชื้นเริ่มต้นเนื้อหาหาก: (i) เพียงระยะแรกของชุดของ Eq. (1) จะใช้ และ (ii)สมมติฐานว่า บลูเบอร์รี่มีสมดุลค่อนข้างต่ำความชื้นถูกนำมาพิจารณา Eq. (1) สามารถเขียนในการฟอร์มอย่างง่ายเนน (Velic, Planinic โทมัส และ เผย 2004):นาย¼ ð2Þ เป็น expðKtÞความลาดชันของรุ่นนี้ สัมประสิทธิ์ K สามารถเกี่ยวข้องกับการความชื้นที่มีประสิทธิภาพ diffusivity เมื่อแห้งการดำเนินงานที่เกิดขึ้นในระยะเวลาราคาลดลง ค่าสัมประสิทธิ์ของความชื้นที่มีประสิทธิภาพdiffusivity (De) สามารถคำนวณได้ตามข้อความต่อไปนี้สูตรที่ (Zielinska et al. 2013):KR2 de ¼p2 ð3ÞR คือ รัศมีของอนุภาคแห้ง m2.5. ความชื้นความชื้นของบลูเบอร์รี่ซึ่งวัดได้โดยใช้ร้อนอากาศ-เตาอบ (FED53 127 Binder สหรัฐอเมริกา) ตามมาตรฐานวิธี ( 1975 aoac (หรือ) (105 C, 24 ชม.) นำเสนอผลการเป็นค่าเฉลี่ยการวัด 32.6. แยกขั้นตอนการรวมโพลีฟีนและสารต้านอนุมูลอิสระกำลังการผลิตทำลข้อสกัดบลูเบอร์รี่ (5 กรัม/25 มล.)ในเมทานอล 80% กรด (0.1% HCl; v/v) ตามเจิ้ง วัง วัง และเจิ้ง (2003) Supernatants รับการวิเคราะห์สารประกอบฟีนอทั้งหมด (TPC), ถูกรวม monomeric anthocyanins (TMA), การวัดเปอร์เซ็นต์ความมุ่งมั่นของการย่อยสลายเม็ดสี สีโพลีเมอร์ และการวัดกำลังการผลิตสารต้านอนุมูลอิสระโดยทดสอบ TEAC รเรียน2.7

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับวัดทั้งสองติดต่อกันวันที่ 1 ช่วงเวลานาทีถูกตั้งข้อสังเกต
(ชาร์ & Prasad, 2004) นอกจากนี้บลูเบอร์รี่ได้รับการอบแห้ง
โดย HACD + MWVD ผลไม้แห้งโดยลมร้อนที่
60 องศาเซลเซียสหรือ 90 องศาเซลเซียสจนมีความชื้นอยู่ที่ 2.0 ± 0.1 กก.
DM H2O KG1 เริ่มต้นขั้นตอน HACD เอา 2.6-10 H หลังจากที่
อากาศร้อนขั้นตอนก่อนการอบแห้งเริ่มต้นตัวอย่างที่ถูกถ่ายโอนไปยัง
MWVD และแห้งโดย MWVD จนกว่าสมดุล
ความชื้นได้ถึง จลนพลศาสตร์การอบแห้งที่ถูกพล็อตขึ้นอยู่
กับการวัดการเปลี่ยนแปลงมวลของบลูเบอร์รี่ระหว่างการอบแห้ง.
อัตราส่วนความชื้นจะถูกคำนวณบนพื้นฐานของการเริ่มต้นที่
เกิดขึ้นจริงและสมดุลความชื้น ความชื้นสมดุล
เนื้อหาของบลูเบอร์รี่แห้งถูกกำหนดเป็นเชิง
มูลค่าของรูปแบบการชี้แจงพอดีกับข้อมูลการทดลอง
(Figiel 2010) วิธีการในการวิเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการที่เหมาะสมของ
แบบจำลองทางคณิตศาสตร์กับข้อมูลเชิงประจักษ์ สัญญาซื้อขายล่วงหน้าของ
เส้นโค้งการอบแห้งจะถูกคำนวณและพวกเขาแสดงให้เห็นรูปร่าง
ของเส้นโค้งอัตราการอบแห้งอบแห้งภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน.
2.4 แพร่ความชื้นที่มีประสิทธิภาพ
สัมประสิทธิ์การแพร่ความชื้นที่มีประสิทธิภาพที่คำนวณได้จากเปรียบเทียบกับ
วิธีการแก้ปัญหาการวิเคราะห์กฎหมายที่สองของ Fick ของการแพร่กระจายกับ
สมมติฐานบางอย่าง: (i) การหดตัวเล็กน้อย (ii) คง
อุณหภูมิและ (iii) การแพร่ความชื้นคงที่ วิธีการแก้
รัฐสมการถ่ายโอนความชุ่มชื้นไม่มั่นคงสำหรับทรงกลมสามารถ
เขียนในรูปแบบดังต่อไปนี้ (หมุน, 1975):
MR ¼MðtÞฉัน
M0 ฉัน
¼ 6
P2
X1
n¼1
1
N2 ประสบการณ์ n2p2 เดชอุดม
R2
ð1Þ
ที่ M (t) บ่งชี้ความชื้น เนื้อหาที่เวลาอบแห้ง, T, Me บ่งชี้
ความชื้นสมดุลและ M0 บ่งชี้ความชื้นเริ่มต้น
เนื้อหา.
หาก: (i) เพียงระยะแรกของชุดของสม (1) ถูกนำไปใช้และ (ii)
สมมติฐานที่ว่าบลูเบอร์รี่มีความสมดุลที่ค่อนข้างต่ำ
ความชื้นจะถูกนำเข้าสู่การพิจารณาสมการ (1) สามารถเขียนใน
รูปแบบที่ชี้แจงง่าย (Velic, Planinic โทมัสและ Bilic, 2004):
MR ¼expðKtÞð2Þ
ความลาดชันของรุ่นนี้ค่าสัมประสิทธิ์ K สามารถที่เกี่ยวข้องกับการ
แพร่กระจายความชุ่มชื้นที่มีประสิทธิภาพเมื่อการดำเนินการอบแห้งใช้เวลา วาง
ในช่วงอัตราที่ลดลง ค่าสัมประสิทธิ์ของประสิทธิภาพความชื้น
แพร่ (DE) สามารถคำนวณได้ตามต่อไปนี้
สูตร (Zielinska et al, 2013.)
De ¼ KR2
P2 ð3Þ
. ที่ R คือรัศมีของอนุภาคแห้ง M
2.5 ความชื้น
ความชื้นของบลูเบอร์รี่ได้รับการวัดโดยใช้ความร้อน
เครื่องเตาอบ (127 FED53 Binder, สหรัฐอเมริกา) ตามมาตรฐาน
วิธีการ (AOAC, 1975) (105? C, 24 ชั่วโมง) ผลการวิจัยที่นำเสนอ
เป็นค่าเฉลี่ยของวัดสาม.
2.6 ขั้นตอนการสกัดโพลีฟีนรวมและสารต้านอนุมูลอิสระ
จุ
สกัดบลูเบอร์รี่ (5 กรัม / 25 มิลลิลิตร) ได้ดำเนินการในการเพิ่มขึ้นสามเท่า
ในกรดเมทานอล 80% (0.1% HCl; v / v) ตาม
เจิ้งวังวังและเจิ้งเหอ (2003) supernatants ได้
ถูกยัดเยียดให้การวิเคราะห์ของสารประกอบฟีนอลทั้งหมด (TPC)
anthocyanins monomeric รวม (TMA) วัดร้อยละ
สีพอลิเมอกำหนดของการย่อยสลายเม็ดสีและ
การตรวจวัดสารต้านอนุมูลอิสระโดยการทดสอบ TEAC ABTS.
2.7

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองติดต่อกันใน 1 นาที ( สังเกตช่วงการวัด( ชาร์มา & Prasad , 2004 ) นอกจากนี้ บลูเบอร์รี่เป็นแห้งโดย hacd + mwvd . ผลไม้อบแห้งด้วยลมร้อนที่60 องศา หรือ 90 C จนกระทั่งความชื้นที่ 2.0 ± 0.1 กิโลกรัมH2O kg1 DM . เวที hacd เริ่มต้นเอาจาก 2.6 ถึง 10 ชั่วโมงหลังจากเริ่มต้นขั้นตอนการอบแห้งอากาศร้อนก่อน ตัวอย่างคือการ mwvd และแห้ง โดย mwvd จนกว่าจะสมดุลความชื้นได้ถึง จลนพลศาสตร์การอบแห้งและวางแผนตามในการวัดการเปลี่ยนแปลงมวลของบลูเบอร์รี่ในระหว่างการอบแห้งความชื้น อัตราส่วนที่คำนวณบนพื้นฐานของการเริ่มต้นที่เกิดขึ้นจริงและสมดุลความชื้น . สมดุลความชื้นเนื้อหาของบลูเบอร์รี่อบแห้งเป็นแหล่งกำหนดค่าของเลขชี้กำลังแบบติดตั้งกับข้อมูลการทดลอง( figiel , 2010 ) วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องที่เหมาะสมของแบบจำลองทางคณิตศาสตร์กับข้อมูลเชิงประจักษ์ อนุพันธ์ของการอบแห้งโค้งได้และพวกเขามีรูปร่างของเส้นโค้งอัตราการอบแห้งภายใต้เงื่อนไขการอบแห้งที่แตกต่างกัน .2.4 . สัมประสิทธิ์การแพร่ความชื้นประสิทธิผลการแพร่ความชื้นประสิทธิผลได้คำนวณเปรียบเทียบกับโดยโซลูชั่นของฟิกกฎข้อที่สองของการแพร่กระจายกับสมมติฐานบางอย่าง ( ผม ) ไม่มีการหดตัว ( 2 ) คงที่อุณหภูมิ และ ( 3 ) สัมประสิทธิ์การแพร่ความชื้นคงที่ โซลูชั่นที่สภาวะไม่คงตัวสมการทรงกลมสามารถถ่ายเทความชื้นสามารถเขียนในรูปแบบดังต่อไปนี้ ( ข้อเหวี่ยง , 1975 )นาย¼ M ð T Þฉันm0 ฉัน¼ 6P2X1N ¼ 112 EXP n2p2 เดชอาร์ทูð 1 Þโดยที่ M ( t ) พบว่าปริมาณความชื้นในการอบแห้ง T , ฉันพบว่าเวลาความชื้นสมดุลและ m0 บ่งชี้ความชื้นเริ่มต้นเนื้อหาถ้า ( ผม ) แค่เทอมแรกของชุดของอีคิว ( 1 ) และ ( 2 ) ใช้สมมติว่าบลูเบอร์รี่ได้สมดุลค่อนข้างต่ำความชื้นพิจารณาอีคิว ( 1 ) สามารถเขียนได้ในแบบฟอร์มแบบง่าย ( velic planinic , โทมัส , และ , bilic , 2004 )นาย¼เป็น EXP ð KT Þð 2 Þความลาดชันของรูปแบบนี้ ค่า K ที่สามารถเกี่ยวข้องกับสัมประสิทธิ์การแพร่ความชื้นประสิทธิผลการดําเนินงานจะเกิดขึ้นเมื่อแห้งในอัตราการลดลงดังกล่าว ค่าความชื้นได้อย่างมีประสิทธิภาพการแพร่กระจาย ( de ) สามารถคำนวณได้ตามต่อไปนี้สูตร ( zielinska et al . , 2013 )¼ KR2 เดอð 3 Þ P2ที่ r คือ รัศมีของ แห้ง อนุภาค ม.2.5 ความชื้นความชื้นของบลูเบอร์รี่การวัดร้อนเตาอบลมร้อน ( fed53 127 เครื่องผูก , USA ) ตามมาตรฐานวิธี ( โปรตีน , 1975 ) ( 105 องศาเซลเซียส ตลอด 24 ชั่วโมง ) ผลลัพธ์ที่ได้นำเสนอโดยเฉลี่ยสามวัด2.6 ขั้นตอนการสกัดสารต้านอนุมูลอิสระโพลีฟีนทั้งหมดและสำหรับความจุสกัดจากบลูเบอร์รี่ ( 5 กรัม / 25 ml ) กำหนดทั้งสามใบในปรับ 80% เมทานอล ( 0.1% HCl ; v / v ) ตามเจิ้ง วัง วัง และ เจิ้ง ( 2003 ) ได้รับ supernatantsถูกวิเคราะห์ทั้งหมดของสารประกอบฟีนอล ( TPC )รวมวิธีแอนโทไซยานิน ( TMA ) การวัดค่าร้อยละสีพอลิเมอร์ การหาการย่อยสลายและสีการวัดความจุของสารต้านอนุมูลอิสระโดย Teac Abbr ตามลำดับ2.7 .