เราเข้าสู่วรรณคดีเรื่องบทพากย์เอราวัณ
๏ เมื่อนั้นจึงพระจักรี_________พอพระสุริย์ศรี
อรุณเรืองเมฆา
๏ ลมหวนอวลกลิ่นมาลา______เฟื่องฟุ้งวนา
นิวาสแถวแนวดง
๏ ผึ้งภู่หมู่คณาเหมหงส์______ร่อนราถาลง
แทรกไซ้ในสร้อยสุมาลี
๏ ดุเหว่าเร้าเร่งพระสุริย์ศรี____ไก่ขันปีกตี
กู่ก้องในท้องดงดาน
๏ ปักษาตื่นตาขันขาน_______หาคู่เคียงประสาน
สำเนียงเสนาะในไพร
๏ เดือนดาวดับเศร้าแสงใส____สร่างแสงอโณทัย
ก็ผ่านพยับรองเรือง
๏ จับฟ้าอากาศแลเหลือง______ธิบดินทร์เธอบรรเทือง
บรรทมฟื้นจากไสยา
๏ เสด็จทรงรถแก้วโกสีย์_______ไพโรจน์รูจี
จะแข่งซึ่งแสงสุริย์ใส
๏ เทียมสินธพอาชาไนย_______เริงร้องถวายชัย
ชันหูระเหิดหฤหรรษ์
๏ มาตลีสารถีเทวัญ__________กรกุมพระขรรค์
ขับรถมากลางจัตุรงค์
๏ เพลารอยพลอยประดับดุมวง___กึกก้องกำกง
กระทบกระทั่งธรณี
๏ มยุรฉัตรชุมสายพรายศรี_____พัดโบกพัชนี
กบี่ระบายโบกลม
๏ อึงอินทเภรีตีระงม__________แตรสังข์เสียงประสม
ประสานเสนาะในไพร
๏ เสียงพลโห่ร้องเอาชัย________เลื่อนลั่นสนั่นใน
พิภพเพียงทำลาย
๏ สัตภัณฑ์บรรพตทั้งหลาย_____อ่อนเอียงเพียงปลาย
ประนอมประนมชมชัย
๏ พสุธาอากาศหวาดไหว_______เนื้อนกตกใจ
ซุกซ่อนประหวั่นขวัญหนี