JugginsWe watch baseball: it's what

JugginsWe watch baseball: it's what we have always imagined life should be like. We play softball. It's sloppy--the way life really is. I figured that out a long time ago, on a soft summer evening when I was 13 years old and dying of embarrassment in center field as our opponents touched us up for 17 runs in the top half of the first inning. Now, beer in fist, gaping at a blank TV screen as I wait for the first major league game of the season, I'm trying to define just what it is I'm waiting for.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

JugginsWe ชมเบสบอล: มันคืออะไรเรามีเสมอจินตนาการชีวิตควรจะเป็นเช่นนั้น เราเล่นซอฟต์บอล มันเป็นเพราะ - วิธีชีวิตจริง ๆ เป็นการ ผมคิดที่ว่านานมาแล้ว เย็นร้อนนุ่มที่เมื่อผมอายุ 13 ปี และกำลังตายของความลำบากใจในฟิลด์ศูนย์เป็นคู่แข่งของเราสัมผัสเราสำหรับรัน 17 ในชั้นครึ่ง inning แรก ตอนนี้ เบียร์ในกำปั้น gaping ในหน้าจอ TV ผมรอเมเจอร์ลีกเกมแรกของฤดูกาล ฉันพยายามที่จะกำหนดเพียงว่าอะไรมันคือผมกำลังรอการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

JugginsWe ดูเบสบอล: มันคือสิ่งที่เราได้คิดเสมอชีวิตควรเป็นเช่น เราเล่นซอฟท์บอล มันเลอะเทอะ - ชีวิตทางจริงๆ ฉันคิดว่าออกมานานแล้วในช่วงเย็นในช่วงฤดู​​ร้อนที่อ่อนนุ่มเมื่อผมอายุ 13 ปีและกำลังจะตายของความลำบากใจในกลางสนามเป็นฝ่ายตรงข้ามของเราสัมผัสเราขึ้น 17 วิ่งในครึ่งบนของโอกาสแรก ตอนนี้เบียร์ในกำปั้นอ้าปากค้างที่หน้าจอทีวีว่างเปล่าในขณะที่ฉันรอสำหรับเกมลีกเป็นครั้งแรกที่สำคัญของฤดูกาลฉันพยายามที่จะกำหนดเพียงแค่ว่ามันคืออะไรฉันรอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

jugginswe ดูเบสบอล : มันเป็นสิ่งที่เราต้องคิดอยู่เสมอว่าชีวิตควรเป็นอย่างไร เราเล่นซอฟท์บอล มันมั่ว . . . วิธีชีวิตจริงๆ ฉันคิดออกตั้งนานแล้ว เมื่ออ่อนเย็นในฤดูร้อน เมื่อตอนอายุ 13 ปี และน่าอายจะตายในกลางสนามเป็นคู่แข่งของเราได้เรา 17 อยู่ในครึ่งบนของฤดูกาลก่อน ตอนนี้เบียร์ในหมัดจ้องหน้าจอทีวีเปล่าที่ผมรอ เมเจอร์ ลีก เกมแรกของฤดูกาล ผมพยายามให้นิยามว่ามันคือที่ฉันรอ