Effective doses of extracts from ot

Effective doses of extracts from other plant species against phytoplankton organisms
range from milligrams to tens of milligrams per litre which is similar to concentrations we
have used in the present study. Perhaps the most commonly studied natural material has
been barley straw with a recommended effective dose against cyanobacteria 6–28 mg/L
(Barrett et al., 1999). Other extracts act at similar concentrations: mandarin skin extract—70
mg/L (approximate EC50) (Chen et al., 2004), rice straw extract—from 0.1 to 10 mg/L
(Park et al., 2006). Many previous studies examining plant extracts have focused on specific
fractions (Pillinger et al., 1995; Tellez et al., 2001; Meepagala et al. 2005; and others) and
these cannot be compared with our present findings.
It is obvious that the efficiency of extracts depends on many factors and cannot be
taken as a universal tool to be applied in all aquatic ecosystems affected by the development
of algae or cyanobacteria. It is difficult to imagine that plant extracts will replace industrial
algicides used in reservoirs or dams, but they could be an alternative method for small lakes,
ponds, or aquaria. Moreover, determination of effective compounds from C. majus could
lead to the development of synthetic analogs which may result in more effective utilization.
Further studies should focus on QBA to identify the substances that are responsible for their
toxicity to phytoplankton species. Effects of the plant extracts against other non-target
organisms, such as bacteria, fish, and other zooplankton species should be also tested to
detect potential impacts on aquatic ecosystems. In general, this approach could provide
environmentally safe alternatives to chemical compounds used in water management for the
control of noxious phytoplankton.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณที่มีประสิทธิภาพของสารสกัดจากพืชชนิดอื่น ๆ กับชีวิตแพลงก์ตอนพืช
ในช่วงตั้งแต่มิลลิกรัมไปนับมิลลิกรัมต่อลิตรซึ่งคล้ายกับความเข้มข้นของเรา
ได้ใช้ในการศึกษาในปัจจุบัน บางทีอาจจะมีการศึกษากันมากที่สุดวัสดุธรรมชาติได้
รับฟางข้าวบาร์เลย์กับยาที่มีประสิทธิภาพแนะนำกับไซยาโนแบคทีเรีย 6-28 มิลลิกรัม / ลิตร
(บาร์เร็ตต์ et al., 1999) สารสกัดอื่น ๆ ทำหน้าที่ที่ระดับความเข้มข้นที่คล้ายกัน: สารสกัดจากผิวส้มแมนดาริน-70
(. เฉิน, et al, 2004) มิลลิกรัม / ลิตร (ประมาณ EC50) สารสกัดจากฟางข้าว-0.1-10 มิลลิกรัม / ลิตร
(. ปาร์ค et al, 2006) ศึกษาก่อนหน้านี้หลายคนตรวจสอบสารสกัดจากพืชได้มุ่งเน้นเฉพาะ
เศษส่วน (Pillinger, et al, 1995;. Tellez et al, 2001;. Meepagala et al, 2005;. และอื่น ๆ ) และ
เหล่านี้ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับผลการวิจัยในปัจจุบันของเรา.
เป็นที่ชัดเจนว่า ประสิทธิภาพของสารสกัดขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างและไม่สามารถ
นำมาเป็นเครื่องมือสากลที่จะนำมาใช้ในระบบนิเวศทางน้ำรับผลกระทบจากการพัฒนา
ของสาหร่ายหรือไซยาโนแบคทีเรีย มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าสารสกัดจากพืชจะเข้ามาแทนที่อุตสาหกรรม
algicides ใช้ในอ่างเก็บน้ำหรือเขื่อน แต่พวกเขาอาจจะเป็นวิธีทางเลือกสำหรับทะเลสาบขนาดเล็ก
บ่อหรือตู้ นอกจากนี้ยังมีความมุ่งมั่นที่มีประสิทธิภาพของสารจากซี majus อาจ
นำไปสู่การพัฒนาของ analogs สังเคราะห์ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการใช้ประโยชน์อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น.
การศึกษาต่อไปควรเน้น Qba การระบุสารที่มีความรับผิดชอบของพวกเขา
เป็นพิษชนิดแพลงก์ตอนพืช ผลของสารสกัดจากพืชกับไม่ใช่เป้าหมายอื่น ๆ ที่
มีชีวิตเช่นแบคทีเรียปลาและแพลงก์ตอนสัตว์ชนิดอื่น ๆ ควรได้รับการทดสอบยัง
ตรวจสอบผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นในระบบนิเวศทางน้ำ โดยทั่วไปวิธีการนี้จะให้
ทางเลือกที่ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อสารเคมีที่ใช้ในการบริหารจัดการน้ำเพื่อ
การควบคุมของแพลงก์ตอนพืชพิษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มีประสิทธิภาพ , สารสกัดจากพืชชนิดอื่น ๆต่อแพลงก์ตอนพืชสิ่งมีชีวิต
ช่วงจากมิลลิกรัม จนถึง 10 มิลลิกรัมต่อลิตร ซึ่งจะคล้ายกับเรา
มีความเข้มข้นที่ใช้ในการศึกษาปัจจุบัน บางทีมักศึกษาวัสดุธรรมชาติ
ได้รับฟางข้าวบาร์เลย์ด้วยยาที่มีประสิทธิภาพต่อต้านการแนะนำ 6 – 28 mg / l
( Barrett et al . , 1999 )สารสกัดอื่น ๆทำที่ความเข้มข้นที่คล้ายกัน : แมนดารินผิว extract-70
mg / l ( ec50 โดยประมาณ ) ( Chen et al . , 2004 ) , ฟางข้าวสารสกัดจาก 0.1 ถึง 10 mg / l
( ปาร์ค et al . , 2006 ) หลายการศึกษาก่อนหน้านี้การตรวจสอบสารสกัดจากพืชได้มุ่งเน้นเศษส่วนเฉพาะ
( pillinger et al . , 1995 ; เทลเลส et al . , 2001 ; meepagala et al . 2005 ; และอื่น ๆ ) และ
เหล่านี้ไม่สามารถเทียบได้กับการค้นพบของเราปัจจุบัน
มันเป็นที่ชัดเจนว่าประสิทธิภาพของสารสกัดจากขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง และไม่สามารถ
ถ่ายเป็นเครื่องมือสากลที่จะใช้ในสัตว์น้ำระบบนิเวศ ผลกระทบจากการพัฒนา
สาหร่ายหรือไซยาโนแบคทีเรีย . มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่า สารสกัดจากพืชจะเปลี่ยนอุตสาหกรรม
ลจิไซด์ที่ใช้ในอ่างเก็บน้ำ หรือเขื่อน แต่พวกเขาอาจเป็นวิธีทางเลือกสำหรับขนาดเล็ก lakes
บ่อ หรือสัตว์น้ำ . นอกจากนี้การกำหนดประสิทธิภาพของสารประกอบจาก C . majus อาจ
นำไปสู่การพัฒนาสารสังเคราะห์ซึ่งอาจส่งผลในการใช้มีประสิทธิภาพมากขึ้น .
การศึกษามุ่งเน้น qba ระบุสารที่เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับ
พิษต่อแพลงก์ตอนพืชชนิด ผลของสารสกัดพืชต่อต้านสิ่งมีชีวิตเป้าหมาย
ไม่มีอื่น ๆเช่นแบคทีเรีย , ปลา ,และชนิดของสัตว์อื่น ๆควรจะทดสอบเพื่อตรวจสอบผลกระทบต่อระบบนิเวศทางน้ำ
. โดยทั่วไป วิธีการนี้สามารถให้
ทางเลือกปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมเคมี สารประกอบที่ใช้ในการจัดการน้ำเพื่อควบคุมปริมาณแพลงก์ตอนพืชพิษ
.