The "mandate-independence controver

The "mandate-independence controversy" is one of those interminable theoretical debates that never seem to get resolved, no matter how many thinkers take positions on the one side or the other. It may be summarized in the dichotomous choice: is a representative to do what his constituents want, or what he thinks best? The dispute grows out of the paradox inherent in the very meaning of representation: making present is some sense what is nevertheless not literally present. But in political theory the paradox is overlaid by a number of substantive concerns: the relationship among representatives in a legislature, the role of political parties, how local and partial concerns fit into the national good, how deliberation relates to voting and both to governing, and so on.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อาณัติเอกราชถกเถียง" เป็นหนึ่งใน interminable ทฤษฎีการเจรจาดังกล่าวที่ไม่เคยดูเหมือนจะได้รับการแก้ไข ไม่กี่ thinkers ใช้ตำแหน่งบนด้านหนึ่งหรืออื่น ๆ อาจสรุปในทาง dichotomous: เป็นตัวแทนทำ constituents เขาต้อง หรือสิ่งที่เขาคิดดีหรือไม่ ข้อโต้แย้งเกิดขึ้นในปฏิทรรศน์ในความหมายของการแสดงมาก: ทำให้ปัจจุบันมีบางรู้สึกอะไรอยู่แต่แท้จริง แต่ ในทางการเมืองทฤษฎีการปฏิทรรศน์เป็น overlaid ตามจำนวนเรากังวล: ความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานในทูลเกล้าทูลกระหม่อม บทบาทของพรรคการเมือง วิธีเกี่ยวข้องท้องถิ่น และบางส่วนเข้าดีชาติ วิธีสุขุมกับลงคะแนนเสียงและทั้งควบคุม และอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อาณัติอิสระโต้เถียง" เป็นหนึ่งในบรรดาทฤษฎีการอภิปรายสิ้นสุดที่ไม่เคยดูเหมือนจะได้รับการแก้ไขไม่ว่านักคิดหลายคนใช้ตำแหน่งบนด้านใดด้านหนึ่งหรืออื่น ๆ มันอาจจะสรุปในทางเลือก dichotomous: เป็นตัวแทนเพื่อทำในสิ่งที่ประชาชนในเขตเลือกตั้งของเขาต้องการหรือสิ่งที่เขาคิดว่าดีที่สุด? ข้อพิพาทเติบโตจากการขัดแย้งโดยธรรมชาติในความหมายที่มากของการเป็นตัวแทน: ทำให้ปัจจุบันมีความรู้สึกบางสิ่งที่ยังคงไม่ได้อยู่ที่แท้จริง แต่ในทางทฤษฎีการเมืองความขัดแย้งที่มีการซ้อนทับกันโดยจำนวนของความกังวลสำคัญ: ความสัมพันธ์ระหว่างผู้แทนในสภานิติบัญญัติบทบาทของพรรคการเมืองว่าท้องถิ่นและความกังวลบางส่วนพอดีกับที่ดีของชาติ, วิธีการพิจารณาที่เกี่ยวข้องกับการออกเสียงลงคะแนนและทั้งสองที่จะปกครอง และอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อาณัติอิสระการโต้เถียง " เป็นหนึ่งในบรรดายืดยาดทฤษฎีการอภิปรายที่ไม่เคยดูเหมือนจะได้รับการแก้ไข ไม่ว่าจะเป็นนักคิดที่ใช้ตำแหน่งในด้านใดด้านหนึ่งหรืออื่น ๆ มันอาจจะสรุปได้ในทางเลือกไดโคโตมัส : ตัวแทน เพื่อทำสิ่งที่เขาดูแลยาก หรืออะไรที่เขาคิดว่าดีที่สุด ?การเติบโตของความขัดแย้งที่แท้จริงในความหมายของการทำปัจจุบัน คือ ความรู้สึกบางอย่าง แต่ไม่ได้หมายว่าเป็นปัจจุบัน แต่ในทฤษฎีทางการเมือง ความขัดแย้งจะหุ้มโดยจำนวนของความกังวลสำคัญ : ความสัมพันธ์ระหว่างผู้แทนในรัฐสภา บทบาทของพรรคการเมือง ว่าท้องถิ่นและบางส่วนเกี่ยวกับพอดีในชาติที่ดีวิธีพิจารณาเกี่ยวกับการออกเสียงลงคะแนน และทั้งการปกครอง และ