The Greek tragedy is such a vast th

The Greek tragedy is such a vast thing to go over that it is almost impossible. It has had
immense influence in the structure of almost all of our literature and art today. It was a theatrical
culture that flourished between c. 550 and c. 22 BCE in ancient Greece and was a part of a festival
called the Dionysia, honoring the god Dionysus. (Rose 5)
Ancient Greek drama comprises three principal genres: tragedy, satyr-drama and
comedy. (Sommerstein 1)
As talked about in Greek Drama and Dramatists the Greek tragedy is divided into these three
genres, although two more forms are known to have existed although there are no complete texts
known to have survived. The theatre was an important factor in the life of the citizen of modern
Athens and it was a mass social phenomenon, considered too important to be left solely to theatrical
specialists or even confined to the theaters. (Easterling Ch1) When thinking of this in modern
terms it is important to notice that the theaters today are divided into the classic theater and
the movie theater but none the less they are important in most cultures and is still a mass social
phenomenon. The Hellenistic culture was embedded with the use of tragedy in the theatre, politics
and its teachings (Easterling 3) and it is evident in the teachings of most countries today,
Homer and his teachings are at least very obvious in the Icelandic Curriculum. This influence is
also apparent in films today, since the beginning of the movie making the Greek gods and texts
have been a popular subject, resulting in an array of different films as well as theater works. The
flourish of the Greek tragedy was haltered around 240 when the last “highest ranking dramatist”
Philemon died at the age of 99 but from the mid third century BC, drama again gained popularity
and became a cultural treasure for educated Greeks who used it as a nostalgic recreation of the
past. (Sommerstein 3) Not only watched in the theatre but also read as texts in books, it was revived
through intense scholarly research and again by the popularity with the
“masses.”(Sommerstein) The Greek tragedy and its popularity is important to The Odyssey and
The Iliad because it has kept these stories alive. If tragedy had not received so much popularity
and been used so widely it might not have spread to other countries and cultures and not influenced
as many other writers or scholars. At least not as easily and soon as when aided by the
popularity of the drama. Without this popularity it might have cut of an important cultural heri-
tage that is a part of the teachings of so many nations today but then again like talked about in
the book Homer and the Heroic Age, the popularity of the Greek tragedy might not have reached
such heights where it not for these two major epics. Throughout all turmoil the Greeks maintained
their language and art, never giving it up or the tradition of practicing heroic songs. Because
of that they kept up their heritage and ensured that legends from the Bronze Age was
handed down to the next generation. (J.V.Luce 12) The Greek tragedy and The Odyssey and The
Iliad are closely bound together because the earliest Greek legends are contained in this poetry
by Homer. An interesting point in Homer and the Heroic Age is also the distinction made between
legends and folk-tales:
Myths are the primitive equivalent of science in so far as they attempt to provide an
explanation of the origin and ordering of the world. Folk-tales are the primitive
equivalent of plays or films in so far as their function is to provide entertainment by
amusing, clever or fantastic stories. (J.V.Luce 12)
So what better way to show the combination of legend and folk-tales than in James Joyce’s Ulysses,
that is, how to combine the future and the past in such a controversially intriguing story, an
old legend and a new version mixed together to create a new story. Just like the movies of today
are doing all the time, combining the past, the present and the future

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โศกนาฏกรรมกรีกเป็นสิ่งใหญ่ไปกว่าการที่มี มันมีอิทธิพลอันยิ่งใหญ่ในโครงสร้างของวรรณกรรมและศิลปะวันนี้ของเรา มันเป็นละครวัฒนธรรมที่เจริญรุ่งเรืองระหว่าง c. 550 และ c 22 ปีก่อนคริสต์ศักราชในสมัยกรีกโบราณ และเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลเรียกว่า Dionysia สามารถพบเห็นพระไดอะไนเซิส (กุหลาบ 5)ละครกรีกโบราณประกอบด้วยสามประเภทหลัก: โศกนาฏกรรม ละครเซเทอร์ และตลก (Sommerstein 1)ตามที่คุยกันในละครกรีกและ Dramatists โศกนาฏกรรมกรีกแบ่งออกเป็นสามเหล่านี้ประเภท แม้สองรูปแบบเพิ่มเติมทราบว่ามีอยู่แม้ว่าจะมีข้อความไม่สมบูรณ์รู้จักการมีชีวิตรอด โรงละครเป็นตัวแปรที่สำคัญในชีวิตของคนทันสมัยเอเธนส์และมันก็เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมโดยรวม ถือว่าสำคัญเกินไปที่จะปล่อยเพื่อละครผู้เชี่ยวชาญ หรือแม้แต่ถูกขังโรงภาพยนตร์ (Easterling Ch1) เมื่อคิดในสมัยใหม่นี้เงื่อนไขที่จะต้องสังเกตว่า โรงภาพยนตร์ในปัจจุบันแบ่งออกเป็นละครคลาสสิก และโรงภาพยนตร์ แต่ไม่มีน้อยมีความสำคัญในวัฒนธรรม และสังคมมวลยังคงเป็นปรากฏการณ์นี้ วัฒนธรรมเฮเลนนิสติคถูกฝัง ด้วยโศกนาฏกรรมในละคร การเมืองและสอน (Easterling 3) และในคำสอนของหลายประเทศปัจจุบันโฮเมอร์และคำสอนของพระองค์มีน้อยชัดเจนมากในหลักสูตรภาษาไอซ์แลนด์ อิทธิพลนี้คือนอกจากนี้ยังปรากฏในภาพยนตร์วันนี้ ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของภาพยนตร์ทำให้เทพเจ้ากรีกและข้อความได้รับวัตถุนิยม ในอาร์เรย์ของภาพยนตร์รวมทั้งโรงงาน การอวดของโศกนาฏกรรมกรีกถูก haltered ประมาณ 240 เมื่อการครั้งสุดท้าย "สูงสุดอันดับ dramatist"ฟีเลโมนเสียชีวิตเมื่ออายุ 99 ปี แต่จากการกลางสามศตวรรษ ละครอีกได้รับความนิยมและกลายเป็นมรดกทางวัฒนธรรมสำหรับชาวกรีกศึกษาที่ใช้เป็นพักผ่อนหย่อนใจความคิดถึงของที่ผ่านมา (Sommerstein 3) ไม่ ดูในโรง แต่ยังอ่านเป็นข้อความในหนังสือ ได้เวลาวิจัยวิชาการที่เข้มข้น และผ่านอีกความนิยมด้วยการ"มวลชน" (Sommerstein) โศกนาฏกรรมกรีกและความนิยมเป็นสิ่งสำคัญการโคลง และยูเรนัสเนื่องจากมันจะเก็บเหล่านี้เรื่องชีวิต ถ้าโศกนาฏกรรมได้รับความนิยมมากและถูกใช้อย่างกว้างขวางก็อาจไม่มีการแพร่กระจายไปยังประเทศอื่น และวัฒนธรรม และไม่แปรผันมากอื่น ๆ ผู้เขียนหรือนักวิชาการ น้อยไม่ เป็นได้อย่างง่ายดาย และ เป็นเมื่อเร็ว ๆ นี้โดยการความนิยมของละครเรื่องนี้ โดยความนิยมนี้ มันอาจมีตัดของสำคัญวัฒนธรรมลันดะฮฺรีtage ที่เป็นส่วนหนึ่งของคำสอนของหลายชาติวันนี้ เองชอบ คุยกันในจองโฮเมอร์และอายุกล้าหาญ ความนิยมของโศกนาฏกรรมกรีกอาจไม่มาถึงความสูงดังกล่าวซึ่งสำหรับบทมหากาพย์สำคัญเหล่านี้สองไม่ ตลอดทั้งความวุ่นวายควรรักษาภาษา และ ศิลปะ ไม่ให้ขึ้น หรือประเพณีของการฝึกเพลงกล้าหาญ เนื่องจากการที่ พวกเขาเก็บค่ามรดกของพวกเขา และมั่นใจว่า เป็นตำนานจากยุคสำริดทอดในรุ่นต่อไป (J.V.Luce 12) โศกนาฏกรรมที่กรีกและการโคลงและยูเรนัสอย่างใกล้ชิดได้ผูกพันกัน เพราะตำนานกรีกแรกสุดที่มีอยู่ในบทกวีนี้โดยโฮเมอร์ จุดที่น่าสนใจในโฮเมอร์และกล้าหาญอายุยังมีความแตกต่างระหว่างตำนานและ folk-tales:ตำนานมีเทียบเท่าวิทยาศาสตร์ดั้งเดิมเท่าที่พวกเขาพยายามให้มีอธิบายมาและลำดับของโลก Folk-tales เป็นแบบดั้งเดิมเทียบเท่ากับของเล่น หรือภาพยนตร์เท่าที่การทำงานคือการ ให้ความบันเทิงโดยเรื่องราวสนุก ฉลาด หรือยอดเยี่ยม (J.V.Luce 12)ดังนั้น สิ่งที่ดีเพื่อแสดงตำนานและ folk-tales กว่าในยูไลซ์เซสเจมส์จอยซ์คือ วิธีการในอนาคตและผ่านมาในเรื่องนี้น่าสนใจ controversially เช่นเลยมีตำนานเก่าและรุ่นใหม่ผสมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างเรื่องใหม่ เหมือนในภาพยนตร์ของวันนี้ทำตลอดเวลา อดีต ปัจจุบัน และอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โศกนาฏกรรมกรีกเป็นเช่นสิ่งที่ใหญ่ไปกว่าว่ามันเป็นไปไม่ได้เกือบ มันมี
อิทธิพลอันยิ่งใหญ่ในโครงสร้างของเกือบทั้งหมดของวรรณกรรมและศิลปะของเราในวันนี้ มันเป็นละคร
วัฒนธรรมที่เจริญรุ่งเรืองระหว่าง C 550 และ C 22 คริสตศักราชในสมัยกรีกโบราณและเป็นส่วนหนึ่งของงานเทศกาลที่
เรียกว่า Dionysia เคารพพระเจ้าโดนิซู (เพิ่มขึ้น 5)
ละครกรีกโบราณประกอบด้วยสามประเภทหลักคือโศกนาฏกรรมเทพารักษ์ละครและ
ตลก (Sommerstein 1)
ขณะที่พูดคุยเกี่ยวกับในละครกรีกและบทละครโศกนาฏกรรมกรีกแบ่งออกเป็นสามเหล่านี้
ประเภทแม้ว่าอีกสองรูปแบบที่เป็นที่รู้จักกันว่ามีอยู่แม้ว่าจะไม่มีตำราที่สมบูรณ์แบบ
ที่รู้จักกันจะมีชีวิตรอด โรงละครเป็นปัจจัยสำคัญในชีวิตของพลเมืองของสมัยใหม่
เอเธนส์และมันก็เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมมวลถือว่ามีความสำคัญเกินกว่าที่จะถูกทิ้งไว้ แต่เพียงผู้เดียวในการแสดงละคร
ผู้เชี่ยวชาญหรือแม้กระทั่งการถูกคุมขังในโรงภาพยนตร์ (อีสเตอร์ Ch1) เมื่อความคิดนี้ในปัจจุบัน
แง่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะแจ้งให้ทราบว่าโรงภาพยนตร์ในวันนี้จะแบ่งออกเป็นละครคลาสสิกและ
โรงภาพยนตร์ แต่ไม่มีน้อยพวกเขามีความสำคัญในวัฒนธรรมมากที่สุดและยังคงเป็นสังคมมวล
ปรากฏการณ์ วัฒนธรรมขนมผสมน้ำยาถูกฝังอยู่กับการใช้งานของโศกนาฏกรรมในโรงละครการเมือง
และคำสอน (อีสเตอร์ 3) และมันก็เห็นได้ชัดในคำสอนของประเทศส่วนใหญ่ในวันนี้
โฮเมอร์และคำสอนของเขาเป็นอย่างน้อยที่เห็นได้ชัดมากในหลักสูตรไอซ์แลนด์ อิทธิพลนี้เป็น
ยังเห็นได้ชัดในภาพยนตร์ในวันนี้ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของหนังเรื่องนี้ทำให้เทพเจ้ากรีกและตำรา
ที่ได้รับเป็นเรื่องที่นิยมส่งผลในอาร์เรย์ของภาพยนตร์ที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับผลงานที่โรงละคร
อวดของโศกนาฏกรรมกรีก haltered รอบ 240 เมื่อล่าสุด "นักเขียนบทละครการจัดอันดับสูงสุด"
ฟิเลตายตอนอายุ 99 แต่จากช่วงกลางศตวรรษที่สามละครอีกครั้งได้รับความนิยม
และกลายเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมการศึกษาชาวกรีกที่ใช้มันเป็น นันทนาการคิดถึงของ
อดีตที่ผ่านมา (Sommerstein 3) ไม่ได้ดูเฉพาะในโรงละคร แต่ยังอ่านเป็นตำราในหนังสือมันก็ฟื้นขึ้นมา
ผ่านการวิจัยทางวิชาการที่รุนแรงและอีกครั้งตามความนิยมที่มี
"ฝูง." (Sommerstein) โศกนาฏกรรมกรีกและความนิยมของมันเป็นสิ่งสำคัญที่โอเดสซี และ
เลียดเพราะมันได้เก็บเรื่องราวเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่ หากโศกนาฏกรรมไม่เคยได้รับความนิยมมาก
และถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายว่ามันอาจจะไม่ได้แพร่กระจายไปยังประเทศอื่น ๆ และวัฒนธรรมไม่ได้รับอิทธิพล
เป็นนักเขียนอื่น ๆ อีกมากมายหรือนักวิชาการ อย่างน้อยไม่ได้อย่างง่ายดายและเร็ว ๆ นี้เมื่อได้รับความช่วยเหลือตาม
ความนิยมของละครเรื่องนี้ โดยไม่ต้องความนิยมนี้มันอาจจะตัดที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรม heri-
เดือดดาลที่เป็นส่วนหนึ่งของคำสอนของหลาย ๆ ประเทศในวันนี้ แต่แล้วอีกครั้งเหมือนในพูดคุยเกี่ยวกับ
โฮเมอร์หนังสือและยุควีรชนนิยมของโศกนาฏกรรมกรีกอาจไม่ได้ ถึง
ความสูงเช่นที่มันไม่ได้สำหรับทั้งสองมหากาพย์ที่สำคัญ ตลอดความวุ่นวายทั้งหมดที่เก็บรักษาไว้กรีก
ภาษาและศิลปะของพวกเขาไม่เคยให้มันขึ้นหรือประเพณีของการฝึกเพลงที่กล้าหาญ เพราะ
จากการที่พวกเขาเก็บไว้เป็นมรดกของพวกเขาและทำให้มั่นใจได้ว่าตำนานจากยุคสำริดที่ถูก
ส่งลงมาให้คนรุ่นต่อไป (JVLuce 12) โศกนาฏกรรมกรีกและโอเดสซีและ
อีเลียดมีความผูกพันกันอย่างใกล้ชิดเพราะตำนานกรีกที่เก่าแก่ที่สุดที่มีอยู่ในบทกวีนี้
โดยโฮเมอร์ จุดที่น่าสนใจในโฮเมอร์และอายุวีรชนยังเป็นความแตกต่างที่เกิดขึ้นระหว่าง
ตำนานและนิทานพื้นบ้าน:
ตำนานเป็นเทียบเท่าดั้งเดิมของวิทยาศาสตร์เพื่อให้ห่างไกลในขณะที่พวกเขาพยายามที่จะให้
คำอธิบายที่เป็นแหล่งกำเนิดและการสั่งซื้อของโลก พื้นบ้านนิทานเป็นดั้งเดิม
เทียบเท่าของละครหรือภาพยนตร์เพื่อให้ห่างไกลเป็นหน้าที่ของพวกเขาคือเพื่อให้ความบันเทิงโดย
สนุกฉลาดหรือเรื่องราวที่ยอดเยี่ยม (JVLuce 12)
ดังนั้นวิธีสิ่งที่ดีกว่าที่จะแสดงให้เห็นการรวมกันของตำนานพื้นบ้านและนิทานกว่าในเจมส์จอยซ์ยูลิสซิ
นั่นคือวิธีการรวมในอนาคตและที่ผ่านมาในลักษณะดังกล่าวเป็นเรื่องที่น่าสนใจคัลซึ่งเป็น
ตำนานเก่าและรุ่นใหม่ผสม ร่วมกันเพื่อสร้างเรื่องใหม่ เช่นเดียวกับภาพยนตร์ของวันนี้
กำลังทำอยู่ตลอดเวลารวมในอดีตปัจจุบันและอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โศกนาฏกรรมกรีกเป็นเช่นสิ่งที่มากไปกว่านั้นมันเป็นเกือบเป็นไปไม่ได้ มันมีเวิ้งว้าง มีผลต่อโครงสร้างของเกือบทั้งหมดของวรรณกรรมและศิลปะของเราวันนี้ มันเป็นละครวัฒนธรรมที่รุ่งเรืองระหว่างค . 550 . 22 ปีในประเทศกรีซโบราณและเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลเรียกว่า ดีโอนีเซีย honoring พระเจ้า Dionysus . ( กุหลาบ 5 )ละครกรีกโบราณประกอบด้วยสามประเภทหลัก : โศกนาฏกรรม , เทพารักษ์ และละครตลก ( sommerstein 1 )ที่พูดถึงในละครกรีก และนักเขียนบทละครโศกนาฏกรรมกรีกแบ่งออกเป็นสามเหล่านี้ประเภท แม้ว่าอีกสองรูปแบบเป็นที่รู้จักกันมีอยู่ แม้ว่าจะไม่มีข้อความสมบูรณ์ที่รู้จักมีรอด โรงละครเป็นปัจจัยสําคัญในชีวิตของคนทันสมัยเอเธนส์ และเป็นมวลปรากฏการณ์ทางสังคมถือว่าสำคัญเหมือนกันที่จะเหลือเพียงการแสดงละครผู้เชี่ยวชาญ หรือแม้แต่อยู่ในโรงภาพยนตร์ ( อิสเตอร์ลิง ch1 ) เมื่อความคิดนี้ในสมัยใหม่เงื่อนไข มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะแจ้งให้ทราบว่าวันนี้ แบ่งเป็นโรงภาพยนตร์โรงละครคลาสสิกและโรงหนังแต่ไม่น้อย พวกเขามีความสำคัญในวัฒนธรรมส่วนใหญ่ และยังเป็นสังคมมวลชนปรากฏการณ์ ขนมผสมน้ำยาวัฒนธรรมอยู่ ด้วยการใช้โศกนาฏกรรมในละครการเมืองและการสอน ( อิสเตอร์ลิง 3 ) และเห็นได้ชัดในคำสอนของประเทศมากที่สุดวันนี้โฮเมอร์และคำสอนของเขาอย่างน้อยที่เห็นได้ชัดมากในหลักสูตรของไอซ์แลนด์ อิทธิพลนี้ยังปรากฏในหนังวันนี้ ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของหนังทำให้เทพเจ้ากรีกและข้อความได้รับเรื่องนิยม ส่งผลให้อาร์เรย์ของภาพยนตร์ที่แตกต่างกันรวมทั้งผลงานละคร ที่รุ่งเรืองของกรีกโศกนาฏกรรม haltered รอบตอนสุดท้าย " การจัดอันดับสูงสุดนักเขียนบทละคร "ฟีเลโมนเสียชีวิตตอนอายุ 99 แต่จากสามศตวรรษก่อนคริสต์ศักราชกลาง , ละครอีกครั้งที่ได้รับความนิยมและเป็นสมบัติวัฒนธรรมเพื่อการศึกษากรีกที่ใช้มันเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ คิดถึงของที่ผ่านมา ( sommerstein 3 ) ไม่เพียง แต่ดูในโรงหนัง แต่ก็อ่านข้อความในหนังสือ มันก็ฟื้นขึ้นผ่านการวิจัยและอีกครั้งโดยความนิยมกับวิชาการเข้มข้น" มวลชน " ( sommerstein ) โศกนาฏกรรมกรีกและความนิยมของมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะ Odyssey และอีเลียด เพราะได้เก็บเรื่องราวเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเศร้าก็ไม่ได้รับความนิยมมากดังนั้นและถูกใช้กันอย่างแพร่หลายดังนั้นมันอาจจะแพร่กระจายไปยังประเทศอื่น ๆและวัฒนธรรม และอิทธิพลเป็นนักเขียนอื่นๆ หรือนักวิชาการ อย่างน้อยก็ไม่ได้ง่าย และเร็ว เมื่อช่วยโดยความนิยมของละคร ไม่มีความนิยมนี้มันอาจจะตัดเรื่องสำคัญ heri - วัฒนธรรมวัน เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติมากวันนี้ แต่แล้วอีกครั้งเหมือนคุยกันในหนังสือโฮเมอร์และอายุวีรบุรุษ ความนิยมของโศกนาฏกรรมกรีกอาจจะไม่ได้ถึงความสูงดังกล่าวที่ไม่ใช่หลักทั้งสองนี้ มหากาพย์ . ทั่วกรีกยังคงวุ่นวายภาษาและศิลปะ ไม่เคยให้มันขึ้น หรือประเพณีปฏิบัติเพลงวีรบุรุษ เพราะของที่เขาเก็บไว้มรดกทางวัฒนธรรมของพวกเขาและมั่นใจว่าตำนานจากยุค คือตกทอดไปยังรุ่นต่อไป ( j.v.luce 12 ) โศกนาฏกรรมกรีกและ Odyssey และนกเงือกอย่างใกล้ชิดผูกพันกันเพราะตำนานกรีกเก่าที่มีอยู่ในบทกวีนี้โดยโฮเมอร์ จุดที่น่าสนใจในโฮเมอร์และอายุมีความแตกต่างกันระหว่างวีรบุรุษตำนานและนิทานพื้นบ้านความเชื่อดั้งเดิมเป็นเทียบเท่าของวิทยาศาสตร์ ดังนั้นไกลที่พวกเขาพยายามที่จะให้คำอธิบายของผลิตภัณฑ์และการสั่งซื้อของโลก นิทานพื้นบ้านเป็นดั้งเดิมเทียบเท่าเล่นหรือภาพยนตร์นั้นเป็นหน้าที่ของพวกเขาคือให้ความบันเทิงโดยสนุก ฉลาดหรือมหัศจรรย์นิทาน ( j.v.luce 12 )ดังนั้นสิ่งที่วิธีที่ดีกว่าที่จะแสดงการรวมกันของตำนานและนิทานพื้นบ้านมากกว่า เจมส์ จอยซ์ ยูลิสซิส ,นั่นคือวิธีที่จะรวมในอนาคตและที่ผ่านมาในเรื่องนี้ controversially ที่รัก ,ตำนานเก่าและรุ่นใหม่ผสมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างเนื้อเรื่องใหม่ เช่นเดียวกับภาพยนตร์ของวันนี้อยู่ตลอดเวลา รวมอดีต ปัจจุบัน และอนาคต