Ecosystem-based management (EBM), i

Ecosystem-based management (EBM), in the context of fishing, considers impacts on all parts of an
exploited marine ecosystem. Understanding the impacts of fishing on habitats is a necessary part of
adopting EBM, but multi-scale data that describe the types and distributions of habitats, and the interactions
of fishing with them, are typically limited or entirely lacking. An approach developed to address
habitat impacts, and applied to all offshore bottom contact fisheries in Australian waters, forms part
of a hierarchical risk assessment framework – the Ecological Risk Assessment for the Effects of Fishing
(ERAEF). Its progressively quantitative hierarchical approach enables higher-risk interactions to be
identified and prioritised in the early and intermediate assessment stages by screening out lower-risk
interactions. The approach makes the best use of all available data, but it can also be inferential where
data are lacking. At the intermediate level of the ERAEF, a semi-quantitative approach uses a general
conceptual model of how fishing impacts on ecological systems, with a focus at the level of regional
sub-fisheries defined by fishing method (gear type). A set of quantifiable attributes for habitats are used
to describe the ‘susceptibility’ of each habitat to damage that may be caused by specific fishing gears;
resilience is generalised as a habitat’s inherent ‘productivity’ (ability to recover from damage). In the
ERAEF, photographic imagery was used effectively to provide a standardised method to classify habitats,
to visualise the attributes assessed, and to communicate with stakeholders. The application of the ERAEF
to habitats is illustrated using results from a multi-sector fishery off southern Australia that has five
primary sub-fisheries: two bottom trawl (‘otter trawler’ or ‘dragger’), bottom set auto-longline, bottom
set gill net, and Danish seine. In the case of the otter trawl sub-fishery, a set of 158 habitat types was
considered, of which 46, mostly on the outer continental shelf and slope, were identified as potentially
higher risk and deserving management attention. Strengths of the ERAEF approach for benthic habitats
include methodological flexibility and wide applicability, and in being interactive and inclusive – bringing
stakeholders, scientists and managers together to ‘put habitat on the radar’ and to develop management
solutions. Limitations include difficulties in construction and validation of scored attributes and scale
dependence. In the context of ecological risk management, this method offers a way to assess risks to
marine habitats in a rigorous, transparent, and repeatable manner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการระบบนิเวศตาม (EBM) ในบริบทของการประมงพิจารณาผลกระทบต่อทุกส่วนของ
ระบบนิเวศทางทะเลใช้ประโยชน์ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับผลกระทบของการประมงในแหล่งที่อยู่อาศัยเป็นส่วนที่จำเป็นของ
การนำ EBM แต่ข้อมูลหลายระดับที่อธิบายชนิดและการกระจายของแหล่งที่อยู่อาศัยและปฏิสัมพันธ์
ของการประมงกับพวกเขาจะถูก จำกัด โดยทั่วไปหรือทั้งหมดขาด วิธีการพัฒนาขึ้นเพื่อ
ส่งผลกระทบต่อที่อยู่อาศัยและนำไปใช้กับการประมงการติดต่อด้านล่างในต่างประเทศทั้งหมดในน่านน้ำออสเตรเลียเป็นส่วนหนึ่ง
ของกรอบการประเมินความเสี่ยงตามลำดับชั้น - การประเมินความเสี่ยงเชิงนิเวศสำหรับผลของการตกปลา
(ERAEF) วิธีการลำดับชั้นของมันมีความก้าวหน้าเชิงปริมาณจะช่วยให้การโต้ตอบที่มีความเสี่ยงสูงที่จะได้รับ
การระบุและจัดลำดับความสำคัญในขั้นตอนการประเมินในช่วงต้นและกลางโดยการคัดกรองออกมาต่ำกว่าที่มีความเสี่ยง
การมีปฏิสัมพันธ์ วิธีการที่จะทำให้การใช้ที่ดีที่สุดของข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมด แต่ก็ยังสามารถอนุมานที่
ข้อมูลจะขาด ในระดับกลาง ERAEF เป็นวิธีกึ่งเชิงปริมาณใช้ทั่วไป
รูปแบบความคิดของวิธีการที่ส่งผลกระทบต่อการประมงในระบบนิเวศที่มีความสำคัญในระดับภูมิภาค
ประมงย่อยที่กำหนดโดยวิธีการตกปลา (ชนิดเกียร์) ชุดของคุณลักษณะเชิงปริมาณสำหรับที่อยู่อาศัยที่ถูกนำมาใช้
เพื่ออธิบาย 'อ่อนแอ' ของแต่ละที่อยู่อาศัยให้เกิดความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้นจากเครื่องมือประมงเฉพาะ
ความยืดหยุ่นเป็นทั่วไปเป็น 'ผลิต' ที่อยู่อาศัยของธรรมชาติ (ความสามารถในการกู้คืนจากความเสียหาย) ใน
ERAEF ภาพการถ่ายภาพที่ถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อให้วิธีการมาตรฐานที่จะจัดที่อยู่อาศัย
ที่จะเห็นภาพการประเมินคุณลักษณะและการสื่อสารกับผู้มีส่วนได้เสีย การประยุกต์ใช้ ERAEF
เพื่อที่อยู่อาศัยจะมีภาพประกอบโดยใช้ผลที่ได้จากการประมงหลายภาคออกทางตอนใต้ของประเทศออสเตรเลียที่มีห้า
ประมงย่อยหลักสองอวนลากล่าง (ลากอวนนาก 'หรือ' Dragger) ชุดล่างอัตโนมัติ longline ด้านล่าง
ชุด สุทธิเหงือกและอวนเดนมาร์ก ในกรณีของการย่อยประมงอวนลากชุดของที่อยู่อาศัย 158 ชนิดได้รับการ
พิจารณาที่ 46, ส่วนใหญ่ในไหล่ทวีปนอกและลาดถูกระบุว่าเป็นอาจ
มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นและความสนใจที่สมควรได้รับการจัดการ จุดแข็งของวิธีการ ERAEF สำหรับที่อยู่อาศัยของสัตว์หน้าดิน
รวมถึงความยืดหยุ่นและการบังคับใช้ระเบียบวิธีกว้างและในการเป็นแบบโต้ตอบและรวม - นำ
ผู้มีส่วนได้เสียนักวิทยาศาสตร์และผู้บริหารร่วมกันเพื่อ 'วางบนจอเรดาร์ที่อยู่อาศัยและการพัฒนาการจัดการ
แก้ปัญหา ข้อ จำกัด รวมถึงความยากลำบากในการก่อสร้างและการตรวจสอบของคุณลักษณะคะแนนและระดับ
การพึ่งพาอาศัยกัน ในบริบทของการบริหารความเสี่ยงของระบบนิเวศวิธีนี้มีวิธีการประเมินความเสี่ยงเพื่อ
ที่อยู่อาศัยในทะเลอย่างเข้มงวดโปร่งใสและทำซ้ำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการระบบนิเวศตาม ( EBM ) ในบริบทของปลาจะพิจารณาผลกระทบต่อทุกส่วนของ
ใช้ประโยชน์ระบบนิเวศทางทะเล การทำความเข้าใจผลกระทบของชาวประมงในพื้นที่ เป็นส่วนที่จำเป็นของ
ใช้ EBM , แต่หลายมาตราส่วนข้อมูลที่อธิบายถึงชนิดและการกระจายของแหล่งที่อยู่อาศัย และการมีปฏิสัมพันธ์
ตกปลากับพวกเขามักจะถูก จำกัด หรือทั้งหมด ขาดแนวทางการพัฒนาที่อยู่อาศัย
ผลกระทบใช้กับต่างประเทศ และด้านล่างติดต่อประมงในน่านน้ำออสเตรเลีย รูปแบบส่วนหนึ่งของกรอบการประเมินความเสี่ยงลดหลั่น
) การประเมินความเสี่ยงต่อระบบนิเวศ เพื่อผลของชาวประมง
( eraef ) วิธีการลำดับชั้นของความก้าวหน้าที่ช่วยให้ปริมาณของความเสี่ยงสูงที่จะ