When I was twelve, my parents moved

When I was twelve, my parents moved out of London to a small village near Oxford. I was the only Asian girl in my school and I suddenly felt a bit lonely. I became a typical difficult teenager - I hated school and I thought all the would was against me. But two important things happened. I realised that being funny was the best way to make friends. Perhaps if we'd stayed in London I would never have learned how to bee funny And then I had a brilliant Art teacher, Mrs York, who encouraged me to go to Are College. I would probably have left school as early as possible, if I hadn't met her.
However on the day of my college interview in bate,I woke up late. I left the house wearing two odd shoes and didn't notice that my bottle of chocolate milk had spilled all over the paintings in my bag. then when I finally got to the station I got on the wrong train Who knows... if I had gone to Bath that day I might have become a professional artist. But I went to Swindon instead I told the woman next to me on the train about what had happened and she sat and cried with laughter. It turned out she was the producer of a comedy programme on the radio. To cut a long story short, I got an invitation a week later to attend an audition for the show... and the rest,as they say, is history I'm very lucky-my life has been full of happy accidents

ผลลัพธ์ (ทมิฬ) 1:

நான் பன்னிரண்டு வயது இருந்தபோது, என் பெற்றோர்கள் ஆக்ஸ்போர்டு அருகில் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் லண்டன் வெளியே சென்றார். நான் என் பள்ளி மட்டுமே ஆசிய பெண் மற்றும் நான் திடீரென்று ஒரு பிட் தனிமையாக உணர்ந்தேன். நான் ஒரு பொதுவான கடினமான இளைஞனை ஆனது - நான் பள்ளி வெறுத்து மற்றும் நான் அனைத்து எனக்கு எதிராக இருந்தது. ஆனால் இரண்டு முக்கியமான விஷயங்கள் நடந்தது. நான் வேடிக்கையான இருப்பது நண்பர்கள் செய்ய சிறந்த வழி என்று. நாம் லண்டனில் தங்கி என்று ஒருவேளை நான் வேடிக்கையான தேனீ எப்படி கற்று கொண்டேன் பின்னர் நான் கல்லூரியில் சென்று என்னை ஊக்குவித்தார் ஒரு அற்புத கலை ஆசிரியர், திருமதி யோர்க், இருந்தது. நான். அவள் சந்தித்து இல்லை என்றால் நான் அநேகமாக, முடிந்தவரை சீக்கிரம் பள்ளி விட்டு வேண்டும்
இறக்கு என் கல்லூரி பேட்டியில் நாள் எனினும், நான் தாமதமாக விழித்தேன். நான் இரண்டு ஒற்றைப்படை காலணி அணிந்து வீட்டை விட்டு சாக்லேட் பால் என் பாட்டில் என் பையில் ஓவியங்கள் மீது சிந்திவிட்டது என்று கவனிக்கவில்லை. நான் இறுதியாக நான் யாருக்கு தெரியும் தவறு ரயில் கிடைத்தது நிலையம் போது நான் அந்த நாள் குளியல் போயிருந்தால் ... நான் ஒரு தொழில்முறை கலைஞர் ஆக. ஆனால் நான் அதற்கு பதிலாக சுவின்டன் சென்றார் நான் என்ன நடந்தது மற்றும் அவர் அமர்ந்து சிரிப்பும் அழுதேன் பற்றி ரயில் எனக்கு அடுத்த பெண் கூறினார். அதை அவர் வானொலியில் ஒரு நகைச்சுவை நிகழ்ச்சியில் தயாரிப்பாளர் என்று மாறியது. குறுகிய ஒரு நீண்ட கதை குறைக்க, நான், அவர்கள் சொல்வது போல், நிகழ்ச்சி, ஒரு திறமையைக் ... மற்றும் ஓய்வு கலந்து ஒரு வாரம் கழித்து ஒரு அழைப்பு வந்தது நான் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி-என் வாழ்க்கையில் நான் சந்தோஷமாக விபத்துக்கள் முழு வருகிறது வரலாறு உள்ளது