Early Life:Suharto was born in a village called Kemusuk, on the island การแปล - Early Life:Suharto was born in a village called Kemusuk, on the island ไทย วิธีการพูด

Early Life:Suharto was born in a vi

Early Life:

Suharto was born in a village called Kemusuk, on the island of Java, in what was then the Dutch East Indies. His early childhood was difficult; his mother suffered a mental health breakdown when the baby was newborn, so he was sent to live with an elderly relative. His parents divorced soon after, and Suharto was only returned to his mother's care when he was three years old. For the rest of his childhood, he was passed between his parents' households and other relatives.

Unlike Sukarno and other nationalist leaders of Indonesia, Suharto lived in isolated villages where he did not have exposure to Europeans or the Dutch language. As a result, he had no interest in politics or the anti-imperial movement until later in life.

Early Military Career:

After finishing middle school, Suharto struggled to find work. He joined the Netherlands East Indies Army (KNIL) in June of 1940, at the age of 19. World War II was raging; the Nazis had just seized the Netherlands the previous month, and the Japanese were very interested in gaining access to Indonesia's oil fields, so the KNIL was recruiting as many men as it could get.

Suharto underwent a quick round of basic training, then served in the KNIL for almost two years before the Dutch surrendered the East Indies to Japan in March of 1942. Sergeant Suharto took off his KNIL uniform and blended back in to the mass of unemployed youth in the village. When the Japanese began hiring local police for Yogyakarta, Suharto joined.

The Japanese later transferred him to a Japanese-sponsored militia of Indonesians called the Defenders of the Fatherland (PETA), where Suharto got his first command position. The Japanese trained their Indonesian recruits in bushido and nationalist thought, although they were careful to aim that nationalism against western imperial powers, but never at Japan.

The Nationalist Revolution:

Two days after Japan surrendered at the end of World War II, Sukarno declared Indonesia's independence. Suharto became a battalion commander in the new republican army in October of 1945, and quickly rose to the rank of major. The Indonesian forces soon found themselves fighting Dutch and British troops, who were tasked with returning the archipelago to Dutch colonial control.

Major Suharto and his troops faced several years of tough fighting and harsh conditions in their guerrilla war against the Allies; with little financial support from the Republic of Indonesia's infant government, he smuggled opium to buy supplies for his men. In December of 1948, the Dutch forces captured the Indonesian capital at Yogyakarta and took Sukarno captive. Suharto counterattacked, and managed to retake the city on March 1, 1949. Under pressure from the United Nations, the Dutch formally withdrew and transferred sovereignty to the Indonesian government in December of 1949.

Meanwhile, as the revolution raged, in 1947 Suharto married Siti Hartinah from one of Java's noble families. They would have six children over the course of their 49-year marriage, which ended only with her death in 1996. With her, Suharto found the family stability that had been absent during his childhood.

Independent Indonesia:

Colonel Suharto spent the early years of Indonesian independence as a rising army officer, putting down rebellions around the country. His troops put down the 1950 Makassar Uprising in Sulawesi, and a 1952 rebellion by Army Battalion 426 in central Java, as well as battling Darul Islamist guerrillas and communist bandits in other parts of Java. The experience left Suharto with a life-long distaste for both Islamists and communists. During the latter half of the 1950s, Suharto once again funded his troops through complicity in smuggling operations, which led to his conviction on corruption charges in 1959.

Suharto was relieved of his command, but was transferred to an army academy rather than being drummed out of the military. Within a year, he had risen to the rank of brigadier-general, and was appointed deputy army chief-of-staff. By 1961, Suharto also had command of the new Strategic Reserve. His quick rise continued, and by 1965, he led the campaign to seize western New Guinea from the Dutch, forestalling the area's bid for independence.

President Sukarno, wanting to conciliate the two million members of Indonesia's communist party or PKI and prevent coups by the regular army, backed the plan to arm peasants and workers as a separate armed force in April 1965. General Suharto was extremely concerned that communism was growing by leaps and bounds as Indonesia's economy faltered, fostering high unemployment and wide-spread hunger.

In August, Sukarno publicly declared Indonesia's alliance with the People's Republic of China and other communist states. He warned the military not to interfere. By the end of the year, much to Major General Suharto's dismay, the communist PKI party had an additional million members.

The Slow-Motion Coup:

At 5:30 am on October 1, 1965, the tensions among President Sukarno the communists, and different factions of the military came to a head, when lower-ranked officers and enlisted men kidnapped and executed six generals. The coup leaders never had a chance to explain their motives. Scholars suggest that they were trying to prevent a planned October 5 coup against President Sukarno, which was supposed to install the murdered generals as a ruling junta. The soldiers occupied the area around the Presidential Palace as well as the radio and television stations, announcing that they had President Sukarno in protective custody.

Suharto, who was relatively apolitical, was not targeted in the coup. Some theories suggest that he actually helped plan the action, and then manipulated it for his own ends. In any case, when he heard about the murders, Suharto sprang into action and by 7 pm had persuaded the troops to give up control of the communications centers. At 9 pm, General Suharto announced on the air that he was in command of the Army, and that he would save Sukarno by destroying the counter-revolutionaries. Sukarno, meanwhile, fled to a different presidential palace in Bogor, western Java.

General Suharto soon announced that the PKI was to blame for the coup, despite Sukarno's conciliation attempts toward the communists. He offered no evidence to support this accusation, but the army then encouraged a bloody purge that left between 500,000 and a million suspected communists dead across Indonesia. The military and Islamists joined forces to eliminate communists, their rivals for power and public influence. On October 14, Sukarno formally appointed General Suharto as the commander of the Indonesian army.

Over the following year and a half, Suharto orchestrated a subtle campaign to undermine Sukarno's position. He used media propaganda, student demonstrations aided by the military, and manipulation of parliamentary elections to strengthen his own support without overtly opposing the president. On March 11, 1966, troops surrounded a cabinet meeting at Merdeka Palace, and Sukarno once again had to flee to Bogor.

Suharto allies forced the president to sign a decree granting Suharto full authority to take any measures necessary to maintain order. The next day, Suharto banned the PKI and began removing Sukarno's supporters from the government and the military, accusing them of communist sympathies. Suharto placed his own supporters as chiefs of the air force, navy, and police; they also immediately began to purge those branches of Sukarno loyalists. In June of 1966, the parliament stripped Sukarno of his President for Life title, but still Suharto did not depose him. It wasn't until March 12 of 1967 that parliament stripped Sukarno of his remaining powers and named Suharto the new acting president. On March 27, 1968, it formally appointed Suharto as the president of Indonesia.

President Suharto:

As President, Suharto instituted what he called a "New Order." It was based on a new ideology for Indonesia called Pancasila ("five principles"), which included nationalism, justice, deliberative consensus or representative democracy, social welfare, and monotheism. Monotheism in this case was an inclusive term, meant to embrace both Christians and Muslims, while clearly excluding atheist communists.

Another facet of the New Order was Dwifungsi or "Dual Function," which authorized the army to "participate in every effort and activity of the people in the fields of ideology, politics, and economics." Under General Suharto, Indonesia would be a thoroughly militarized society, with military officers as city mayors, provincial governors, foreign ambassadors, judges in civilian courts, and even CEOs of state-owned corporations.

Suharto continued his long record of corruption while in office, and his wife and children amassed huge fortunes over his long reign. Suharto also removed all potential rivals from power, sending them to obscure foreign countries as ambassadors or appointing them to military commands in backwaters. He also turned on the student activists who had helped him gain power, imprisoning student activists and sending the army to occupy campuses during student protests. In April of 1978, he banned on-campus political activities entirely.

To jump-start the economy, Suharto ended Sukarno's policy of self-reliance and opened Indonesia to foreign aid and investment. A number of international extraction companies soon gained leases for oil exploration, mining, and timber harvesting, creating large profits for many of Suharto's close allies. Suharto also remained officially neutral in the Cold War, but his record of anti-communist purges stood him in good stead with the west.

His international reputation suffered in 1975, however, when he authorized an invasion and annexation of the former Portuguese colony of East Timor. The brutal war there lasted until 1999, leaving hundreds of th
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
ช่วงชีวิต:

ซูเกิดในหมู่บ้านเรียก Kemusuk เกาะชวา ในอะไรแล้วถูกดัตช์อีสต์อินดีส์ ปฐมวัยของเขาได้ยาก แม่ของเขารับความเดือดร้อนเสียสุขภาพจิตเมื่อทารกทารก ดังนั้นเขาถูกส่งไปอยู่กับญาติสูงอายุ พ่อแม่ของเขาหย่าแล้วหลังจาก และซูถูกเท่านั้นส่งกลับไปดูแลแม่ของเขาเมื่อสามปีที่แล้ว สำหรับส่วนเหลือของวัยเด็กของเขา เขาถูกส่งผ่านระหว่างครัวเรือนของพ่อและญาติอื่น ๆ .

ไม่เหมือนกับซูการ์โนและผู้นำอื่น ๆ ของอินโดนีเซีย ซูอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแยกที่เขาไม่ได้มีสัมผัสยุโรปหรือภาษาดัตช์ ดังนั้น เขาไม่สนใจในการเมืองหรือการเคลื่อนไหวต่อต้านอิมพีเรียลจนในภายหลังในชีวิต

ช่วงทหารอาชีพ:

หลังจากจบโรงเรียนกลาง ซูต่อสู้หางาน เขาเข้าร่วมกองทัพอินเดียตะวันออกเนเธอร์แลนด์ (KNIL) ใน June ของ ๒๔๘๓ อายุ 19 สงครามโลกครั้งที่สองถูกโกรธ Nazis ที่มีเพียงยึดเนเธอร์แลนด์เดือนก่อนหน้า และญี่ปุ่นมีความสนใจในการเข้าถึงเขตข้อมูลน้ำมันของอินโดนีเซีย เพื่อ KNIL ถูกสรรหาคนมากที่จะสามารถรับ

ซูแต่ละรอบอย่างรวดเร็วของการฝึกขั้นพื้นฐาน แล้วเสิร์ฟใน KNIL เกือบสองปีก่อนที่ดัตช์ surrendered อินเดียตะวันออกไปยังประเทศญี่ปุ่นในเดือนมีนาคมของปี 1942 สิบเอกซูออกของเขาเหมือน KNIL และผสมผสานไปในมวลของคนตกงานเยาวชนในหมู่บ้าน เมื่อญี่ปุ่นเริ่มจ้างตำรวจท้องถิ่นในยอร์กยาการ์ตา ซูร่วม

ญี่ปุ่นในภายหลังแล้วเขาจะอาสาเป็นผู้ให้สนับสนุนภาษาญี่ปุ่นของชาวกองหลังของบ้านเกิดเมืองนอน (PETA), ซูได้รับตำแหน่งของคำสั่งแรกที่เรียกว่า ญี่ปุ่นฝึกอบรมทหารเกณฑ์ของอินโดนีเซียใน bushido และชาตินิยมของคิดว่า แม้ว่าพวกเขาระวังเป้าหมายที่ชาตินิยม กับอำนาจตะวันตกอิมพีเรียล แต่ ที่ญี่ปุ่นไม่เคย

การปฏิวัติระดับชาติ:

วันที่สองหลังจากญี่ปุ่น surrendered เมื่อสิ้นสุดสงครามโลก ซูการ์โนประกาศเอกราชของอินโดนีเซีย ซูเป็น ผู้บังคับบัญชากองพันในกองทัพสาธารณรัฐไอร์แลนด์ใหม่ในเดือนตุลาคมปีค.ศ. 1945 และกุหลาบให้ลำดับที่ของวิชาได้อย่างรวดเร็ว กองทัพอินโดนีเซียเร็ว ๆ นี้พบว่าตัวเองต่อสู้กับอังกฤษ และดัตช์ทหาร ผู้ได้รับมอบหมาย ด้วยความหมู่ควบคุมอาณานิคมดัตช์

ซูเจอร์และพลต้องเผชิญกับหลายปีของการต่อสู้ที่ยากลำบากและสภาพของสงครามกองโจรต่อต้านพันธมิตร รุนแรง มีน้อยการเงินสนับสนุนจากรัฐบาลสาธารณรัฐอินโดนีเซียทารก เขาว่าฝิ่นเพื่อซื้ออุปกรณ์สำหรับคน ในเดือน 1948 ธันวาคม กองทัพดัตช์จับฉลาดในยอร์กยาการ์ตา และใช้ภายในกิจการและซูการ์โน ซู counterattacked และจัดการซ่อมเมืองบน 1 มีนาคม 1949 ภายใต้แรงกดดันจากสหประชาชาติ ดัตช์ที่อย่างเป็นกิจจะลักษณะต้องถอน และโอนอำนาจอธิปไตยไปยังรัฐบาลอินโดนีเซียในเดือน 1949 ธันวาคม

ขณะเดียวกัน เป็นการปฏิวัติ raged ใน ซูแต่งงาน Hartinah ซิตี้จากครอบครัวโนเบิลของ Java อย่างใดอย่างหนึ่ง จะมีเด็กหกช่วงเวลาของการแต่งงานปี 49 ซึ่งสิ้นสุดลง ด้วยความตายของเธอในปี 1996 มีเธอ ซูพบความมั่นคงครอบครัวที่เคยขาดในวัยเด็กของเขา

อินโดนีเซียอิสระ:

ซูพันใช้ช่วงปีแรก ๆ ของเอกราชอินโดนีเซียเป็นการเพิ่มขึ้นนายทหาร วางลงฝ่ายทั่วประเทศ กองทัพของเขาวางลงที่ 1950 มาคาสซ่าอัพไรซิ่งใน Sulawesi และกบฏ 1952 โดย 426 กองทัพในกลาง Java ต่อสู้พวกอิสลามดาและโจรคอมมิวนิสต์ในส่วนอื่น ๆ ของ Java ประสบการณ์เหลือซูกับเปาโลแห่ง Islamists และคอมมิวนิสต์ ช่วงครึ่งหลังของทศวรรษ 1950 ซูอีกครั้งได้รับการสนับสนุนกองกำลังของเขาผ่านเข้าไปในการดำเนินการลักลอบ ซึ่งนำไปสู่ความเชื่อมั่นของเขาในค่าเสียหายใน 1959

ซูถูกปลดปล่อยแล้วคำสั่งของเขา แต่ถูกโอนย้ายไปวิทยาลัยกองทัพแทนที่ถูก drummed จากทหาร ภายในปี เขาได้แบกอันดับของ brigadier-general และถูกแต่งตั้งเป็นรองกองทัพหัวหน้าของพนักงาน โดย 1961 ซูยังได้สั่งสำรองทางยุทธศาสตร์ใหม่ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของเขาอย่างต่อ เนื่อง และ 1965 เขานำส่งเสริมการขายจะยึดนิวกินีตะวันตกจากดัตช์ forestalling ตั้งประมูลในเอกราช

ประธานาธิบดีซูการ์โน อยาก conciliate สมาชิกสองล้านของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งอินโดนีเซียหรือ PKI และป้องกันการรัฐประหาร โดยกองทัพประจำ สำรองข้อมูลแผนการแขนชาวนาและคนงานเป็นแสนยานุภาพแยกต่างหากใน 2508 เมษายน ซูทั่วไปถูกเกี่ยวข้องมากโตที่คอมมิวนิสต์โดยกระโดดและขยายขอบเขตเป็นเศรษฐกิจของอินโดนีเซียเดินลังเล ทำนุบำรุงการว่างงานสูงและแพร่กระจายทั่วทั้งหิว

ในเดือนสิงหาคม ซูการ์โนเผยประกาศพันธมิตรของอินโดนีเซียกับสาธารณรัฐประชาชนจีนและรัฐคอมมิวนิสต์อื่น ๆ เขาเตือนไม่ทหารไปแทรกแซง โดยสิ้นปี มากกับพลตรีซูกังวล PKI พรรคคอมมิวนิสต์ได้มีเพิ่มเติมล้านสมาชิก

เคลื่อนไหวช้าประหาร:

ที่ 5:30 am บน 1 ตุลาคม 1965 ความตึงเครียดระหว่างประธานาธิบดีซูการ์โน คอมมิวนิสต์ และฝ่ายต่าง ๆ ของกองทัพมาถึงหัวหน้า เมื่อเจ้าหน้าที่จัดอันดับล่างและ enlisted คนลักพาตัว และดำเนินการทหาร 6 ผู้นำรัฐประหารไม่เคยมีโอกาสที่จะอธิบายของพวกเขาไม่สนคำครหา นักวิชาการแนะนำว่า พวกเขากำลังพยายามป้องกันรัฐประหาร 5 ตุลาคมแผนกับประธานาธิบดีซูการ์โน ซึ่งควรจะติดตั้งนายพล murdered โดยยึดการปกครอง ทหารครอบครองพื้นที่โดยรอบพระราชวังประธานาธิบดีรวมทั้งสถานีวิทยุและโทรทัศน์ ประกาศว่า พวกเขามีประธานาธิบดีซูการ์โนในปกครองป้องกัน

ซู ที่ค่อนข้าง apolitical ถูกเป้าหมายในการรัฐประหารไม่ บางทฤษฎีแนะนำว่า เขาจะ ช่วยวางแผนการดำเนินการ และจัดการการสิ้นสุดของเขาเอง เมื่อเขาได้ยินเกี่ยวกับฆาตกร ซู sprang เข้าดำเนินการ และตามเวลา 19.00 น.ได้เกลี้ยกล่อมทหารให้ค่าการควบคุมของศูนย์การสื่อสาร ที่ 9 ซูทั่วไปประกาศในอากาศว่า เป็นในคำสั่งของกองทัพ และที่ เขาจะบันทึกซูการ์โน โดยการทำลายการปฏิวัติปราบปราม ซูการ์โน ในขณะเดียวกัน หนีไปประธานาธิบดีแตกต่างกันในโบกอร์ ชวาตะวันตก

ซูทั่วไปเร็ว ๆ นี้ประกาศว่า PKI การถูกโจมตีการรัฐประหาร แม้จะพยายามปรองดองของซูการ์โนต่อคอมมิวนิสต์ เขานำเสนอไม่ให้หลักฐานสนับสนุนข้อกล่าวหานี้ แต่กองทัพ นั้นสนับสนุนการเลือดกำจัดที่เหลือระหว่าง 500000 ล้านสงสัยตายคอมมิวนิสต์ในอินโดนีเซีย ทหารและกองกำลังรวม Islamists เพื่อกำจัดคอมมิวนิสต์ คู่แข่งของพวกเขาเพื่ออำนาจและอิทธิพลที่มีต่อสาธารณะ บน 14 ตุลาคม ซูการ์โนอย่างเป็นกิจจะลักษณะตกแต่งทั่วไปซูเป็นผู้บัญชาการของอินโดนีเซียทหาร

กว่าจะต่อปีครึ่ง ซูกลั่นแคมละเอียดทำลายตำแหน่งของซูการ์โน เขาใช้สื่อโฆษณาชวนเชื่อ ชุมนุมนักเรียนจากทหาร และการจัดการเลือกตั้งรัฐสภาหนุนสนับสนุนของเขาเอง โดยไม่มีฝ่ายตรงข้ามประธาน overtly บน 11 มีนาคม 1966 ทหารล้อมรอบการประชุมคณะรัฐมนตรีที่เมอร์เดกาพาเลซ และซูการ์โนอีกครั้งมีให้โบกอร์

ซูพันธมิตรบังคับประธานพรให้ซูเต็มอำนาจใช้มาตรการจำเป็นในการรักษาใบสั่งลง ในวันถัดไป ซูห้ามการ PKI และเริ่มเอาหัวใจของซูการ์โนจากรัฐบาลและทหาร กล่าวหาพวกเขา sympathies คอมมิวนิสต์ ผู้สนับสนุนของเขาเองเป็นรัวของกองทัพอากาศ กองทัพเรือ และ ตำรวจ วางซู พวกเขายังทันทีเริ่มการกำจัดบรรดาสาขาของซูการ์โน loyalists ในเดือน 1966 มิถุนายน รัฐสภาปล้นซูการ์โนของประธานาธิบดีของเขาสำหรับชื่อเรื่องชีวิต แต่ยัง ซูได้ไม่ depose เขา มันไม่ได้จนถึงวันที่ 12 มีนาคมค.ศ. 1967 ของรัฐสภาที่ปล้นซูการ์โนของอำนาจของเขาที่เหลือ และชื่อซูประธานาธิบดีที่ใหม่ บน 27 มีนาคม 1968 มันอย่างเป็นกิจจะลักษณะห้องซูเป็นประธานาธิบดีของอินโดนีเซีย

ประธานาธิบดีซู:

เป็นประธาน ซูโลกสิ่งที่เขาเรียก "สั่งใหม่"มันเป็นไปตามอุดมการณ์ใหม่ในอินโดนีเซียเรียก Pancasila ("5 หลัก"), ซึ่งรวมชาตินิยม ความยุติธรรม มติอภิปราย หรือประชาธิปไตยตัวแทน สวัสดิการสังคม และเตาหีด เตาหีดในกรณีนี้มีระยะเวลารวม หมายถึงการโอบกอดทั้งคริสเตียนและมุสลิม ขณะไม่รวม atheist คอมมิวนิสต์อย่างชัดเจน

พได้อีกใบสั่งใหม่เป็น Dwifungsi หรือ "ฟังก์ชั่นที่สอง ซึ่งกองทัพ"มีส่วนร่วมในทุกความพยายามและกิจกรรมของคนในด้านอุดมการณ์ เมือง และเศรษฐศาสตร์ "ที่ได้รับอนุญาต ภายใต้ทั่วไปซู อินโดนีเซียจะเป็นสังคมอย่าง militarized มีเจ้าหน้าที่ทหารเป็นเมืองน่าเมเยอร์ส ผู้ว่าราชการจังหวัด แอมบาสเดอร์ต่างประเทศ ผู้พิพากษาในศาลพลเรือน และ CEOs ของรัฐบริษัท

ซูต่อบันทึกความเสียหายใน office เขายาว และภรรยาและบุตรของเขาไว้ด้วยใหญ่ ๆ ใหญ่กว่ารัชกาลยาว ซูเอาคู่แข่งทั้งหมดเกิดจากพลังงาน ยังส่งให้ต่างประเทศเป็นบดบัง หรือแต่งตั้งออกคำสั่งทหารในบรรยากาศโดยที่ เขายังเปิดนักเคลื่อนไหวนักเรียนที่เขาได้รับอำนาจ imprisoning นักเคลื่อนไหวนักเรียน และส่งกองทัพครองวิทยาเขตนักศึกษาประท้วง ในเดือน 1978 เมษายน เขาห้ามกิจกรรมทางการเมืองในมหาวิทยาลัยทั้งหมด

การ jump-start เศรษฐกิจ ซูสิ้นสุดนโยบายพึ่งพาตนเองของซูการ์โน และเปิดอินโดนีเซียให้ความช่วยเหลือต่างประเทศและการลงทุน จำนวนบริษัทแยกนานาชาติเร็ว ๆ นี้รับเช่าสำรวจน้ำมัน เหมืองแร่ และไม้เก็บ เกี่ยว สร้างกำไรขนาดใหญ่สำหรับพันธมิตรปิดของซูมากมาย ซูยังอยู่อย่างเป็นกลางในสงครามเย็น แต่บันทึกของเขาต่อต้านคอมมิวนิสต์ทิ้งยืนเขานี้ดีกับตะวันตก

ชื่อเสียงประเทศเขาประสบใน 1975 อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอนุญาตการรุกรานและผนวกเอาของอาณานิคมโปรตุเกสอดีตของติมอร์ตะวันออก สงครามโหดร้ายมีกินเวลาจนถึงปี 1999 ออกของ th
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
Early Life:

Suharto was born in a village called Kemusuk, on the island of Java, in what was then the Dutch East Indies. His early childhood was difficult; his mother suffered a mental health breakdown when the baby was newborn, so he was sent to live with an elderly relative. His parents divorced soon after, and Suharto was only returned to his mother's care when he was three years old. For the rest of his childhood, he was passed between his parents' households and other relatives.

Unlike Sukarno and other nationalist leaders of Indonesia, Suharto lived in isolated villages where he did not have exposure to Europeans or the Dutch language. As a result, he had no interest in politics or the anti-imperial movement until later in life.

Early Military Career:

After finishing middle school, Suharto struggled to find work. He joined the Netherlands East Indies Army (KNIL) in June of 1940, at the age of 19. World War II was raging; the Nazis had just seized the Netherlands the previous month, and the Japanese were very interested in gaining access to Indonesia's oil fields, so the KNIL was recruiting as many men as it could get.

Suharto underwent a quick round of basic training, then served in the KNIL for almost two years before the Dutch surrendered the East Indies to Japan in March of 1942. Sergeant Suharto took off his KNIL uniform and blended back in to the mass of unemployed youth in the village. When the Japanese began hiring local police for Yogyakarta, Suharto joined.

The Japanese later transferred him to a Japanese-sponsored militia of Indonesians called the Defenders of the Fatherland (PETA), where Suharto got his first command position. The Japanese trained their Indonesian recruits in bushido and nationalist thought, although they were careful to aim that nationalism against western imperial powers, but never at Japan.

The Nationalist Revolution:

Two days after Japan surrendered at the end of World War II, Sukarno declared Indonesia's independence. Suharto became a battalion commander in the new republican army in October of 1945, and quickly rose to the rank of major. The Indonesian forces soon found themselves fighting Dutch and British troops, who were tasked with returning the archipelago to Dutch colonial control.

Major Suharto and his troops faced several years of tough fighting and harsh conditions in their guerrilla war against the Allies; with little financial support from the Republic of Indonesia's infant government, he smuggled opium to buy supplies for his men. In December of 1948, the Dutch forces captured the Indonesian capital at Yogyakarta and took Sukarno captive. Suharto counterattacked, and managed to retake the city on March 1, 1949. Under pressure from the United Nations, the Dutch formally withdrew and transferred sovereignty to the Indonesian government in December of 1949.

Meanwhile, as the revolution raged, in 1947 Suharto married Siti Hartinah from one of Java's noble families. They would have six children over the course of their 49-year marriage, which ended only with her death in 1996. With her, Suharto found the family stability that had been absent during his childhood.

Independent Indonesia:

Colonel Suharto spent the early years of Indonesian independence as a rising army officer, putting down rebellions around the country. His troops put down the 1950 Makassar Uprising in Sulawesi, and a 1952 rebellion by Army Battalion 426 in central Java, as well as battling Darul Islamist guerrillas and communist bandits in other parts of Java. The experience left Suharto with a life-long distaste for both Islamists and communists. During the latter half of the 1950s, Suharto once again funded his troops through complicity in smuggling operations, which led to his conviction on corruption charges in 1959.

Suharto was relieved of his command, but was transferred to an army academy rather than being drummed out of the military. Within a year, he had risen to the rank of brigadier-general, and was appointed deputy army chief-of-staff. By 1961, Suharto also had command of the new Strategic Reserve. His quick rise continued, and by 1965, he led the campaign to seize western New Guinea from the Dutch, forestalling the area's bid for independence.

President Sukarno, wanting to conciliate the two million members of Indonesia's communist party or PKI and prevent coups by the regular army, backed the plan to arm peasants and workers as a separate armed force in April 1965. General Suharto was extremely concerned that communism was growing by leaps and bounds as Indonesia's economy faltered, fostering high unemployment and wide-spread hunger.

In August, Sukarno publicly declared Indonesia's alliance with the People's Republic of China and other communist states. He warned the military not to interfere. By the end of the year, much to Major General Suharto's dismay, the communist PKI party had an additional million members.

The Slow-Motion Coup:

At 5:30 am on October 1, 1965, the tensions among President Sukarno the communists, and different factions of the military came to a head, when lower-ranked officers and enlisted men kidnapped and executed six generals. The coup leaders never had a chance to explain their motives. Scholars suggest that they were trying to prevent a planned October 5 coup against President Sukarno, which was supposed to install the murdered generals as a ruling junta. The soldiers occupied the area around the Presidential Palace as well as the radio and television stations, announcing that they had President Sukarno in protective custody.

Suharto, who was relatively apolitical, was not targeted in the coup. Some theories suggest that he actually helped plan the action, and then manipulated it for his own ends. In any case, when he heard about the murders, Suharto sprang into action and by 7 pm had persuaded the troops to give up control of the communications centers. At 9 pm, General Suharto announced on the air that he was in command of the Army, and that he would save Sukarno by destroying the counter-revolutionaries. Sukarno, meanwhile, fled to a different presidential palace in Bogor, western Java.

General Suharto soon announced that the PKI was to blame for the coup, despite Sukarno's conciliation attempts toward the communists. He offered no evidence to support this accusation, but the army then encouraged a bloody purge that left between 500,000 and a million suspected communists dead across Indonesia. The military and Islamists joined forces to eliminate communists, their rivals for power and public influence. On October 14, Sukarno formally appointed General Suharto as the commander of the Indonesian army.

Over the following year and a half, Suharto orchestrated a subtle campaign to undermine Sukarno's position. He used media propaganda, student demonstrations aided by the military, and manipulation of parliamentary elections to strengthen his own support without overtly opposing the president. On March 11, 1966, troops surrounded a cabinet meeting at Merdeka Palace, and Sukarno once again had to flee to Bogor.

Suharto allies forced the president to sign a decree granting Suharto full authority to take any measures necessary to maintain order. The next day, Suharto banned the PKI and began removing Sukarno's supporters from the government and the military, accusing them of communist sympathies. Suharto placed his own supporters as chiefs of the air force, navy, and police; they also immediately began to purge those branches of Sukarno loyalists. In June of 1966, the parliament stripped Sukarno of his President for Life title, but still Suharto did not depose him. It wasn't until March 12 of 1967 that parliament stripped Sukarno of his remaining powers and named Suharto the new acting president. On March 27, 1968, it formally appointed Suharto as the president of Indonesia.

President Suharto:

As President, Suharto instituted what he called a "New Order." It was based on a new ideology for Indonesia called Pancasila ("five principles"), which included nationalism, justice, deliberative consensus or representative democracy, social welfare, and monotheism. Monotheism in this case was an inclusive term, meant to embrace both Christians and Muslims, while clearly excluding atheist communists.

Another facet of the New Order was Dwifungsi or "Dual Function," which authorized the army to "participate in every effort and activity of the people in the fields of ideology, politics, and economics." Under General Suharto, Indonesia would be a thoroughly militarized society, with military officers as city mayors, provincial governors, foreign ambassadors, judges in civilian courts, and even CEOs of state-owned corporations.

Suharto continued his long record of corruption while in office, and his wife and children amassed huge fortunes over his long reign. Suharto also removed all potential rivals from power, sending them to obscure foreign countries as ambassadors or appointing them to military commands in backwaters. He also turned on the student activists who had helped him gain power, imprisoning student activists and sending the army to occupy campuses during student protests. In April of 1978, he banned on-campus political activities entirely.

To jump-start the economy, Suharto ended Sukarno's policy of self-reliance and opened Indonesia to foreign aid and investment. A number of international extraction companies soon gained leases for oil exploration, mining, and timber harvesting, creating large profits for many of Suharto's close allies. Suharto also remained officially neutral in the Cold War, but his record of anti-communist purges stood him in good stead with the west.

His international reputation suffered in 1975, however, when he authorized an invasion and annexation of the former Portuguese colony of East Timor. The brutal war there lasted until 1999, leaving hundreds of th
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ชีวิตในวัยเด็ก :

ซูฮาร์โต เกิดที่หมู่บ้านชื่อ kemusuk บนเกาะชวา ในสิ่งที่เป็น แล้วเกาะอินเดียตะวันออกของดัตช์ . ในวัยเด็กของเขาได้ยาก แม่ของเขาทรมานสุขภาพจิตเสียเมื่อทารกเป็นทารก ดังนั้น เขาถูกส่งไปอยู่กับญาติผู้สูงอายุ . พ่อแม่ของเขาหย่ากันหลังจากนั้น และมองเป็นเพียงกลับไปดูแลแม่ของเขาเมื่อเขาสามขวบสำหรับส่วนที่เหลือของวัยเด็กของเขา เขาผ่านระหว่างพ่อแม่ครอบครัวและญาติอื่น ๆ

ซึ่งแตกต่างจากผู้นำคนอื่น ๆและชาตินิยมของซูการ์โน อินโดนีเซีย ซูฮาร์โต้ อยู่ในหมู่บ้านที่แยกที่เขาไม่ได้มีการสัมผัสกับชาวยุโรปหรือภาษาดัตช์ เป็นผลให้เขาไม่มีความสนใจในเรื่องการเมืองหรือต่อต้านจักรพรรดิเคลื่อนไหวจนกว่าในภายหลังในชีวิต

อาชีพทหาร :

หลังจากจบมัธยมต้น ซูฮาร์โตพยายามหางาน เขาเข้าร่วมกองทัพอินดีสเนเธอร์แลนด์ทางทิศตะวันออก ( knil ) ในมิถุนายน 1940 ที่อายุ 19 สงครามโลกครั้งที่สอง ราว ; นาซีได้ยึดจากเดือนก่อนหน้านี้ และญี่ปุ่นสนใจมากในการเข้าถึงของอินโดนีเซีย น้ำมัน ดังนั้น knil คือการสรรหาคนเท่าที่จะได้รับ .

ซูฮาร์โตได้รับรอบอย่างรวดเร็วของการฝึกพื้นฐาน แล้วเสิร์ฟใน knil เกือบสองปีก่อนดัตช์ยอมจำนนอินเดียตะวันออกที่ประเทศญี่ปุ่นในเดือนมีนาคม 1942 จ่ามองออกไปของเขา knil เครื่องแบบและผสมกลับกับมวลของเยาวชนผู้ว่างงานในหมู่บ้าน เมื่อญี่ปุ่นเริ่มจ้างตำรวจท้องถิ่นสำหรับจาการ์ตา , ซูฮาร์โตเข้าร่วม

ญี่ปุ่น ต่อมาโอนให้ญี่ปุ่นสนับสนุนทหารของอินโดนีเซียเรียกว่า Defenders ของมาตุภูมิ ( PETA ) ที่ซูฮาร์โตได้รับตำแหน่งคำสั่งแรกของเขา ญี่ปุ่นของพนักงานในการฝึกอบรมภาษาอังกฤษ บูชิโดและความคิดชาตินิยม แม้ว่าพวกเขามีความระมัดระวังเพื่อจุดมุ่งหมายที่ชาตินิยมต่อต้านอำนาจจักรวรรดิตะวันตก แต่ไม่เคยที่ญี่ปุ่น



ชาตินิยม : การปฏิวัติสองวันหลังจากที่ญี่ปุ่นยอมแพ้เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ซูการ์โนอินโดนีเซียประกาศเอกราช ซูฮาร์โตเป็นผู้บังคับการกองพันในกองทัพสาธารณรัฐใหม่ในเดือนตุลาคม 1945 และรวดเร็วเพิ่มขึ้นถึงตำแหน่งของหลัก ทหารอินโดนีเซียเร็วๆ นี้พบว่าตัวเองต่อสู้ดัตช์ และทหารอังกฤษที่ถูกมอบหมายกับคืนหมู่เกาะในการควบคุมอาณานิคมดัตช์

หลักของซูฮาร์โตและกองทัพของเขาต้องเผชิญกับหลายปีของการต่อสู้ที่ยากและสภาวะรุนแรงในสงครามกองโจรต่อต้านพันธมิตร ด้วยการสนับสนุนด้านการเงินจากรัฐบาลสาธารณรัฐอินโดนีเซียทารก เขาลักลอบปลูกฝิ่นเพื่อซื้อวัสดุสำหรับคนของเขา ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1948 กองกำลังชาวดัตช์จับ เมืองหลวงอินโดนีเซียในยอกยาการ์ตา และเอายูอาร์แอลที่เป็นเชลย ตีโต้ซูฮาร์โต ,และการจัดการเพื่อยึดเมืองเมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2492 . ภายใต้ความกดดันจากสหประชาชาติ ชาวดัตช์ถอนตัวและโอนอธิปไตยอย่างเป็นทางการกับรัฐบาลอินโดนีเซียในเดือนธันวาคม 1949 .

ซึ่งเป็นการปฏิวัติผ่านพ้นใน 1947 ซูฮาร์โตแต่งงาน Siti hartinah จากหนึ่งใน Java ของอริยวงศ์ พวกเขาจะต้องหกเด็กมากกว่าหลักสูตรของการแต่งงานของพวกเขา 49 ปีซึ่งจบลงด้วยการเสียชีวิตของเธอในปี 1996 กับเธอ ซูฮาร์โต พบครอบครัวที่ได้รับการขาดเสถียรภาพในช่วงวัยเด็กของเขา

อิสระอินโดนีเซีย :

พันเอกซูฮาร์โตใช้เวลาช่วงปีแรกของอินโดนีเซียอิสรภาพเป็น Rising ทหาร ใส่ลงกบฏทั่วประเทศ ทหารของเขาใส่ลงกบฏใน Makassar สุลาเวสี 1950 ,และ 1952 กบฏกองทัพกองพัน 426 ในชวารวมทั้งต่อสู้กับกองโจรคอมมิวนิสต์ดารุลอิสลามและโจรในส่วนอื่น ๆของจาวา ประสบการณ์จากซูฮาร์โตมีความรังเกียจตลอดชีวิตทั้ง Islamists และคอมมิวนิสต์ ในช่วงครึ่งหลังของปี 1950 , ซูฮาร์โตอีกครั้งจากทหารของเขาผ่านเข้าไปในการลักลอบ การดําเนินงานซึ่งนำไปสู่การลงโทษในข้อหาทุจริตของเขาในปี 1959

ซูฮาร์โตโล่งใจของเขาสั่ง แต่ถูกย้ายไปที่กองทัพ โรงเรียน แทนที่จะถูกขับไล่ออกจากกองทัพ ภายในหนึ่งปีเขาได้เพิ่มขึ้นถึงตำแหน่งของนายพลจัตวากองทัพบก และได้แต่งตั้งให้ นายทหารเสนาธิการ โดย 1961 ซูฮาร์โตมีคำสั่งของสำรองทางยุทธศาสตร์ใหม่ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของเขายังคงและโดย 1965เขานำแคมเปญที่จะยึดตะวันตกประเทศกินีใหม่จากชาวดัตช์ forestalling พื้นที่ของการเสนอราคาเพื่อเอกราช

ประธานาธิบดีซูการ์โน อยากทำให้เป็นมิตรสองล้านสมาชิกของอินโดนีเซียที่พรรคคอมมิวนิสต์หรือ PKI และป้องกันรัฐประหารโดยกองทัพปกติ , การสนับสนุนแผนการชาวนาแขนคนเป็นกองทัพที่แยกต่างหากในเดือนเมษายน 1965 .นายพลซูฮาร์โตเป็นกังวลอย่างมากว่าคอมมิวนิสต์มีการเติบโตโดย leaps และขอบเขต เช่น อินโดนีเซีย เศรษฐกิจสะดุด การว่างงานสูง และความหิวกระจายกว้าง

ในเดือนสิงหาคม ซูการ์โนอินโดนีเซียอย่างเป็นทางการประกาศเป็นพันธมิตรกับสาธารณรัฐประชาชนจีนและประเทศคอมมิวนิสต์อื่น ๆ เขาได้เตือนทหารไม่ให้ยุ่ง โดยการสิ้นสุดของปีมากเป็นหลักทั่วไปของซูฮาร์โต้ตกใจ , คอมมิวนิสต์ ซึ่งพรรคมีสมาชิกเพิ่มเติมล้าน

การเคลื่อนไหวช้า

เวลา 05.30 น. ของวันที่ 1 ตุลาคม 1965 , ความตึงเครียดระหว่างประธานาธิบดีซูการ์โนคอมมิวนิสต์และฝ่ายต่าง ๆ ของทหารมาเป็นหัว เมื่อลดอันดับและนายทหารทหารเกณฑ์และลักพาตัว ดำเนินการ 6 ท่านนายพลผู้นำรัฐประหารไม่เคยมีโอกาสที่จะอธิบายแรงจูงใจของพวกเขา นักวิชาการแนะนำว่า พวกเขากำลังพยายามที่จะป้องกันแผน 5 ตุลาคมต่อต้านรัฐประหารประธานาธิบดีซูการ์โน ซึ่งควรจะติดตั้งฆ่านายพลเป็นคดีปกครอง ทหารยึดพื้นที่รอบทำเนียบ เช่นเดียวกับสถานีวิทยุและสถานีโทรทัศน์ประกาศว่าพวกเขามีประธานาธิบดีซูการ์โนในการคุ้มครอง

ซูฮาร์โต ซึ่งค่อนข้างทางการเมือง ไม่ใช่เป้าหมายในการรัฐประหาร บางทฤษฎีแนะนำให้เขาช่วยจริง แผนปฏิบัติการ และจัดการเพื่อสิ้นสุดของเขาเอง ในกรณีใด ๆ เมื่อเขาได้ยินเรื่องการฆาตกรรมซูฮาร์โตจึงกระโดดลงไปในการกระทำและตอนทุ่มนึง ได้ชักชวนให้ทหารเลิกควบคุมการสื่อสารศูนย์ ที่ 9 : 00 , นายพลซูฮาร์โตประกาศในอากาศที่เขาเป็นผู้บัญชาการกองทัพ และว่าเขาจะช่วยซูการ์โนโดยการทำลายต้านปฏิวัติ ซูการ์โน ขณะหลบหนีไปยังพระราชวังประธานาธิบดีที่แตกต่างกันใน Bogor , ตะวันตก Java .

นายพลซูฮาร์โตแล้วประกาศว่า PKI เป็นโทษรัฐประหาร แม้ซูการ์โนของการพยายามต่อคอมมิวนิสต์ เขาเสนอไม่มีหลักฐานสนับสนุนข้อกล่าวหานี้ แต่กองทัพแล้วกระตุ้นเลือดล้างที่เหลือระหว่าง 500000 และล้านสงสัยคอมมิวนิสต์ตายในอินโดนีเซีย ทหารและ Islamists เข้าร่วมกองกำลังเพื่อกำจัดคอมมิวนิสต์ของคู่แข่งเพื่ออำนาจและอิทธิพลต่อสาธารณะ เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม แต่งตั้ง พลเอกซูฮาร์โตซูการ์โนอย่างเป็นทางการในฐานะผู้บัญชาการกองทัพอินโดนีเซีย

กว่าปีต่อไปนี้และครึ่งหนึ่งของซูฮาร์โตเตรียมแคมเปญเพื่อทําลายซูการ์โน บอบบาง ตำแหน่งของ เขาใช้สื่อ โฆษณาชวนเชื่อ สาธิต นักเรียนช่วยโดยทหารและการจัดการของการเลือกตั้งรัฐสภาเพื่อเสริมสร้างสนับสนุนของเขาเองโดยไม่เปิดเผยแก่ท่านประธาน ในวันที่ 11 มีนาคม 1966 ทหารล้อมการประชุมคณะรัฐมนตรีที่ เมอร์เดกา พาเลซ และ ซูการ์โนอีกครั้งต้องหนีไป Bogor .

ซูฮาร์โตฝ่ายสัมพันธมิตรบังคับประธานาธิบดีเซ็นคำสั่งให้ซูฮาร์โตอำนาจเต็มที่ ใช้มาตรการที่จำเป็นเพื่อรักษาระเบียบ วันต่อมาซูฮาร์โต้ห้าม PKI และเริ่มลบยูอาร์แอลของสนับสนุนจากรัฐบาลและกองทัพ กล่าวหาว่าพวกเขาฝักใฝ่คอมมิวนิสต์ ซูฮาร์โตวางผู้สนับสนุนของเขาเองในฐานะหัวหน้ากองทัพอากาศ กองทัพเรือ ตำรวจ และ พวกเขาก็เริ่มที่จะกำจัดเหล่านั้นทันทีกิ่งก้านของซูการ์โน ผู้ภักดี . ในเดือนมิถุนายน 1966 รัฐสภาปล้นซูการ์โนประธานาธิบดีของเขาชื่อชีวิตแต่ยังมองไม่ปลดเขา มันไม่ได้จนกว่า 12 มีนาคม 2510 ที่รัฐสภาปล้นซูการ์โนของเขาเหลืออำนาจและชื่อซูฮาร์โตใหม่รักษาการประธาน บน 27 มีนาคม 2511 มันอย่างเป็นทางการได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีซูฮาร์โตของอินโดนีเซีย ประธานาธิบดีซูฮาร์โต :



เป็นประธานาธิบดี ซูฮาร์โตทำให้สิ่งที่เขาเรียกว่า " คำสั่งใหม่" มันขึ้นอยู่กับอุดมการณ์ใหม่ของอินโดนีเซีย เรียกว่า ปัญจศีล ( " ห้าหลักการ " ) , ซึ่งรวมถึง ชาตินิยม ความยุติธรรม โดยไตร่ตรองเอกฉันท์หรือประชาธิปไตยตัวแทนสวัสดิการ สังคม และศาสนาเอกเทวนิยม . เอกเทวนิยมในกรณีนี้เป็นคำรวมหมายถึงการยอมรับทั้งคริสเตียนและมุสลิม ขณะที่ชัดเจนยกเว้นพระเจ้าคอมมิวนิสต์

อีกแง่มุมของคำสั่งใหม่คือ dwifungsi หรือฟังก์ชัน " คู่ " ซึ่งอนุญาตให้กองทัพ " มีส่วนร่วมในความพยายาม และกิจกรรมของผู้คนในด้านอุดมการณ์ การเมือง และเศรษฐกิจ ภายใต้นายพลซูฮาร์โตของอินโดนีเซียจะถี่ถ้วน militarized สังคม กับเจ้าหน้าที่ทหาร เป็นนายกเทศมนตรีเมือง ทูตต่างประเทศผู้ว่าการ จังหวัด ผู้พิพากษาในศาลพลเรือนและซีอีโอของ บริษัท ของรัฐ

ซูฮาร์โตยังคงยาวของเขาบันทึกของการทุจริตในขณะทำงาน และภรรยาของเขาและเด็ก amassed ความมั่งคั่งขนาดใหญ่กว่ารัชสมัยอันยาวนานของเขา ซูฮาร์โตยังกำจัดคู่แข่งที่มีศักยภาพทั้งหมดจากอำนาจ ส่งพวกเขาไปที่ต่างประเทศเป็นทูตหรือแต่งตั้งให้คำสั่งทางทหารใน backwaters .เขายังเปิดกิจกรรมที่นักเรียนได้ช่วยเขาได้รับอำนาจ จำคุกนักกิจกรรม และส่งกองทัพไปยึดครองมหาวิทยาลัยในระหว่างการประท้วงของนักเรียน ในเดือนเมษายนของปี 1978 เขาห้ามบนลานกิจกรรมทางการเมืองทั้งหมด

ไปเริ่มต้นเศรษฐกิจ ซูฮาร์โตสิ้นสุดลงซูการ์โนนโยบายพึ่งตนเองและเปิดอินโดนีเซีย ความช่วยเหลือจากต่างประเทศ และการลงทุนจำนวนของ บริษัท ต่างประเทศที่ได้รับสัมปทานในการสำรวจการสกัดนี้ เหมืองแร่ น้ำมัน และยางพารา การเก็บเกี่ยว การสร้างผลกำไรขนาดใหญ่หลายของซูฮาร์โตใกล้พันธมิตร ซูฮาร์โตยังวางตัวเป็นกลางอย่างเป็นทางการในยุคสงครามเย็น แต่บันทึกของเขาต่อต้านคอมมิวนิสต์กวาดล้างเขายืนอยู่ใน stead ที่ดีกับตะวันตก

ชื่อเสียงระดับนานาชาติเขาได้รับความเดือดร้อนใน 1975 , อย่างไรก็ตามเมื่อเขาได้รับอนุญาตการบุกรุกและการผนวกของอดีตอาณานิคมของโปรตุเกสติมอร์ตะวันออก โหดร้ายสงครามมี lasted จนถึงปี 1999 ไปหลายร้อย .
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: