Author’s Note: I decided to use the

Author’s Note: I decided to use the poem “The Railway Train” by Emily Dickinson because it used a lot of descriptive language. I liked how the author incorporated figurative language in the poem.

The poem “The Railway Train” by Emily Dickinson is great poem to look at if you’re looking for figurative language. The author used figurative language correctly. She described how the train moved as well as where it went, also adding some figurative language to describe the scene.

Emily Dickinson used a lot of personification to describe the train. When the author is talking about how the train “lap up the miles and lick the valleys up,” She is describing how fast the train is really going. It can put an image in the reader’s mind of the train speeding through the mountains and valleys. The tone of the poem would probably be a sort of childlike wonder and enthusiasm; imagining this train in the scenes that the author describes puts a good image of it in the reader’s head.

The author also uses similes. It describes how the train was docile and omnipotent when it advanced to its final stop. It describes how the train is all-powerful and obedient or submissive. The use of words like those affect the tone in a way that makes it sound almost magical.

The overall impact of the figurative language has on the meaning of the piece and of the train is that it sets the mood. It makes you wonder more about this train like where it’s going or what it looks like. The tone is almost mysterious, almost as if the author wants you to wonder those questions. As a reader, I thought of those questions when I was reading the piece.

Overall, I think that Emily Dickinson did a great job of using figurative language to describe what she wanted to put in the reader’s heads. If you show this to another person and ask what they thought of the piece, they would probably be thinking the same questions that other readers thought of while reading this poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเหตุของผู้เขียน: ฉันตัดสินใจที่จะใช้กลอน "รถไฟ" โดยเอมิลี่ดิกคินสันเนื่องจากใช้ภาษาอธิบายมากขึ้น ชอบวิธีผู้เขียนรวมภาษาอุปมาในกลอนบทกวี "รถไฟ" โดยเอมิลี่ดิกคินสันเป็นบทกวีดูหากคุณกำลังมองหาภาษาอุปมา ผู้เขียนใช้ภาษาอุปมาได้อย่างถูกต้อง เธออธิบายว่า รถไฟย้ายและที่จะไป นอกจากนี้ยังเพิ่มบางภาษาอุปมาอธิบายฉากเอมิลี่ดิกคินสันใช้จำนวนมากของบุคลาธิษฐานเพื่ออธิบายการรถไฟ เมื่อผู้เขียนกำลังพูดถึงเรื่องการรถไฟ "พับขึ้นไมล์ และเลียหงายขึ้น เธอจะอธิบายวิธีที่รวดเร็ว เป็นการไปรถไฟจริง ๆ มันสามารถใส่รูปภาพในจิตใจของผู้อ่านของรถไฟเพิ่มผ่านภูเขาและหุบเขา เสียงของกลอนอาจจะเรียงลำดับของ childlike ใจและความกระตือรือร้น imagining รถไฟนี้ในฉากที่ผู้เขียนอธิบายทำให้รูปภาพที่ดีนั้นในหัวของผู้อ่านผู้เขียนยังใช้ similes มันอธิบายว่า รถไฟ มี docile omnipotent วัสดเมื่อมันขั้นสูงไปหยุดขั้นสุดท้าย มันอธิบายว่า รถไฟจะถอด และเชื่อฟัง หรือยอมแพ้ การใช้คำเช่นนั้นมีผลต่อเสียงในลักษณะที่ทำให้เสียงเกือบขลังผลกระทบโดยรวมของภาษาอุปมาความหมายของชิ้นส่วนได้ และรถไฟเป็นว่า ตั้งอารมณ์ มันทำให้คุณสงสัยเกี่ยวกับรถไฟนี้เช่นที่ไปหรืออะไรที่มันดูเหมือนมากขึ้น เสียงเกือบลึกลับ เกือบเป็นถ้าผู้เขียนต้องการให้คุณคิดคำถามได้ เป็นเครื่องอ่าน ผมคิดว่า คำถามเหล่านั้นเมื่อฉันได้อ่านชิ้นโดยรวม ผมคิดว่า เอมิลี่ดิกคินสันไม่ได้งานที่ดีของการใช้ภาษาอุปมาเพื่ออธิบายสิ่งที่เธออยากใส่ในหัวของผู้อ่าน ถ้าคุณแสดงนี้กับบุคคลอื่น และขอให้สิ่งที่พวกเขาคิดว่า ของชิ้นส่วน พวกเขาจะอาจจะคิดคำถามที่ผู้อ่านอื่น ๆ คิดขณะอ่านบทกวีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมายเหตุผู้เขียน: ผมตัดสินใจที่จะใช้บทกวี "รถไฟรถไฟ" โดยเอมิลี่ดิกคินสันเพราะมันใช้มากของภาษาที่เป็นคำอธิบาย ผมชอบวิธีการเขียนภาษานิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นเป็นรูปเป็นร่างในบทกวี. บทกวี "รถไฟรถไฟ" โดยเอมิลี่ดิกคินสันเป็นบทกวีที่ดีในการมองไปที่ถ้าคุณกำลังมองหาภาษาเป็นรูปเป็นร่าง ผู้เขียนใช้ภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างได้อย่างถูกต้อง เธอเล่าให้ฟังว่ารถไฟย้ายเช่นเดียวกับที่มันไปยังเพิ่มบางภาษาเป็นรูปเป็นร่างเพื่ออธิบายฉาก. เอมิลี่ดิกคินสันใช้มากของตนที่จะอธิบายรถไฟ เมื่อผู้เขียนมีการพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการรถไฟ "พับขึ้นไมล์และเลียหุบเขาขึ้น" เธอจะอธิบายวิธีการที่รวดเร็วรถไฟเป็นจริงที่เกิด มันสามารถใส่ภาพในใจของผู้อ่านของเร่งรถไฟผ่านภูเขาและหุบเขา เสียงของบทกวีอาจจะเรียงลำดับของแปลกใจไร้เดียงสาและความกระตือรือร้น; จินตนาการรถไฟในฉากที่ผู้เขียนอธิบายนี้ทำให้ภาพลักษณ์ที่ดีของมันอยู่ในหัวของผู้อ่าน. ผู้เขียนยังใช้ส่า มันอธิบายถึงวิธีการรถไฟเป็นอ่อนน้อมและมีอำนาจทุกอย่างเมื่อมันเดินไปหยุดสุดท้าย มันอธิบายถึงวิธีการรถไฟทั้งหมดที่มีประสิทธิภาพและเชื่อฟังหรือยอมแพ้ การใช้คำเช่นผู้ที่มีผลต่อเสียงในลักษณะที่ทำให้เสียงที่มีมนต์ขลังเกือบ. ผลกระทบโดยรวมของภาษาเป็นรูปเป็นร่างได้ในความหมายของชิ้นส่วนและรถไฟก็คือว่ามันชุดอารมณ์ มันทำให้คุณสงสัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับรถไฟเหมือนที่มันจะหรือสิ่งที่ดูเหมือนว่านี้ เสียงลึกลับเกือบราวกับว่าผู้เขียนต้องการให้คุณสงสัยคำถามเหล่านั้น ในฐานะที่เป็นผู้อ่านผมคิดว่าคำถามเหล่านั้นเมื่อผมอ่านชิ้น. โดยรวมผมคิดว่าเอมิลี่ดิกคินสันได้งานที่ดีของการใช้ภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างเพื่ออธิบายสิ่งที่เธอต้องการจะใส่ในหัวของผู้อ่าน ถ้าคุณแสดงนี้ให้กับบุคคลอื่นและขอให้สิ่งที่พวกเขาคิดว่าชิ้นส่วนที่พวกเขาอาจจะคิดคำถามเดียวกันกับที่ผู้อ่านอื่น ๆ คิดว่าในขณะที่อ่านบทกวีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมายเหตุผู้เขียน : ผมตัดสินใจใช้บทกวี " รถไฟ " โดย เอมิลี่ ดิกคินสัน เพราะมันใช้หลายภาษาบรรยาย ผมชอบวิธีเขียนรวมเปรียบเทียบภาษาในบทกวี

กลอน " รถไฟ " โดย เอมิลี่ ดิกคินสันเยี่ยมบทกลอนเพื่อดูถ้าคุณกำลังมองหาที่ใช้ภาษา ผู้เขียนเคยใช้ภาษาได้อย่างถูกต้องเธออธิบายว่า รถไฟย้ายเช่นเดียวกับที่มันก็ยังเพิ่มบางใช้ภาษาอธิบายฉาก

เอมิลี่ ดิกคินสันใช้มากของตัวอย่างเพื่ออธิบายการฝึก เมื่อผู้เขียนพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการรถไฟ " ตักขึ้นไมล์และเลียเทือกขึ้น " เธออธิบายถึงวิธีการที่รวดเร็วรถไฟไปจริงๆมันสามารถใส่รูปภาพในจิตใจของผู้อ่านของรถไฟเร่งผ่านภูเขาและหุบเขา น้ำเสียงของบทกวีจะเรียงสงสัยไร้เดียงสาและความกระตือรือร้น ; จินตนาการรถไฟในฉากที่เขียนอธิบายให้ภาพลักษณ์ที่ดีในการอ่านของหัว . . . .

ผู้เขียนยังใช้อุปมา .มันอธิบายถึงวิธีการรถไฟตั้งแต่ผู้มีอำนาจเมื่อขั้นสูงเพื่อหยุดสุดท้าย มันอธิบายว่า รถไฟจะทั้งหมดที่มีประสิทธิภาพและเชื่อฟังหรือยอม . การใช้คำเหล่านั้นมีผลต่อเสียงในทางที่ทำให้เสียงมันเกือบจะขลัง

ผลกระทบโดยรวมของภาษาเป็นรูปเป็นร่างได้ในความหมายของเพลงและของรถไฟที่มันตั้งอารมณ์มันทำให้คุณสงสัยเกี่ยวกับรถไฟนี้เหมือนมันจะไปที่ไหน หรือ ว่ามันเป็นยังไง เสียงเกือบจะลึกลับเกือบเป็นถ้าผู้เขียนต้องการให้คุณสงสัยว่าคำถามเหล่านั้น เป็นเครื่องอ่าน ฉันคิดว่าคำถามนั้นเมื่อฉันได้อ่านชิ้น

โดยรวมผมคิดว่าเอมิลี่ดิกคินสันไม่ได้งานที่ดีของการใช้ภาษาเพื่ออธิบายสิ่งที่เธอต้องการที่จะใส่ในหัวของผู้อ่านถ้าคุณแสดงให้บุคคลอื่น และขอให้สิ่งที่พวกเขาคิดว่าของชิ้นส่วน พวกเขาอาจจะคิดคำถามที่ผู้อ่านอื่น ๆคิดขณะที่อ่านกลอนนี้