Annie heard footsteps approaching a

Annie heard footsteps approaching and looked up.
 
“Ackerman.”
 
She wasn’t surprised to see her. Not after she’d seen Annie beat up her precious little friend earlier that day. She’d figured that Mikasa would come to restate her claim on Jaeger or some shit like that.
 
Annie returned her attention to the straps on her 3D maneuver gear. “I’m not going to mess with your lover boy, if that’s what you’re worried about. But I’m not going to apologize, either.” Her gaze flicked up to meet Mikasa’s for a second. “He was asking for it.”
 
Mikasa stood in the doorway, fingering the material of her scarf. If Annie recalled correctly, it had been a gift from Jaeger or something. She always had it on, Annie noted with some annoyance.
 
“I know,” Mikasa said slowly. “He’s my family. I know how…frustrating he can be.”
 
Annie looked up in surprise before hurriedly lowering her gaze once more. She hadn’t expected her to be understanding about it. “R-right.”
 
Mikasa took a few tentative steps into the room. “Leonhardt,” she said. Annie didn’t respond; it had seemed more like Mikasa was weighing the name on her tongue rather than actually addressing her. “Annie,” she said after a moment’s hesitation.
 
Annie felt her pulse speed up ever-so-slightly, but she continued working on the broken buckle of her gear as though nothing had happened. “What is it?”
 
Mikasa’s gaze was pointed at the ground as she spoke. “I don’t think you’re a bad person.”
 
Annie swallowed the lump that had suddenly appeared in her throat. “Did you used to think I was a bad person?”
 
“No.” Mikasa’s fingers tightened around her scarf. “But it seemed like you thought you were.” Her voice lowered. “And like you still think you are.”
 
“Oh, so you think you know me? Is that it?” Annie’s throat was constricting. She wasn’t even fixing the buckle anymore. Her fingers were pointlessly running over the same parts over and over again. “Ackerman, if you came here to preach to me about friendship and loving yourself and what being a good soldier is all about—”
 
“That’s not why I’m here,” Mikasa cut her off sharply.
 
“Then why are you here?” Annie questioned, finally meeting Mikasa’s eyes. “If you’re not here to warn me away from your boyfriend and you’re not here to preach to me, then why are you here?”
 
Mikasa stared her down, not saying anything for a while.
 
“I don’t know.”
 
Annie exhaled through her nose and resumed fruitlessly fiddling with the straps of her gear. It felt like she’d been trying to fix it for an eternity now.
 
“Do you want some help?”
 
Annie didn’t look up.
 
“Can you fix it?”
 
Mikasa walked forward, eyes on Annie.
 
“I can try.”
 
Annie stood and propped her leg up on the bench she’d just been sitting on, giving Mikasa full access to the broken piece.
 
Mikasa’s fingers brushed lightly against Annie’s leg as she inspected the broken buckle. She bent to get a closer look and Annie could feel the ends of her hair tickling her inner thigh.
 
“Sit down,” Mikasa said. It wasn’t harsh or demanding; just a simple request. Annie complied, sitting herself back down on the bench. Her stomach flipped over when Mikasa knelt between her legs. “I think I see the problem,” Mikasa said.
 
Annie made a noise of acknowledgment. Her attention was mainly on Mikasa’s fingers. They were so quick as she worked at the straps, but she didn’t handle her roughly at all.
 
She loosened the strap and unhooked the buckle before readjusting it. It clicked into place.
 
“There.”
 
Annie examined the buckle. “You fixed it.”
 
Mikasa nodded and looked up to meet her gaze. Annie wasn’t sure if she should look away. She didn’t want to.
 
They stayed like that for a few moments. Then, for some reason, Annie’s hand moved up and pulled the red scarf down to uncover Mikasa’s face.
 
“You look better without it,” she justified. A slight smile pulled at Mikasa’s lips.
 
“Thank you. You look better without that scowl you always wear.”
 
Annie frowned, but couldn’t get sufficiently angry. Mikasa was too close for her to function properly.
 
It was as though Mikasa knew she was unnerving Annie, because her demeanor got more assertive. She straightened so that even though she was on her knees, she was at Annie’s eye level. She placed her hands on either side of Annie’s legs and leaned forward until Annie could feel her breath on her face. And she remained there, waiting in that little moment before lips meet.
 
Then Annie placed her hands on Mikasa’s cheeks and pulled her that last inch, pressing a soft kiss to her lips. She felt Mikasa’s tongue trace her lips and she parted them for her. Annie slid to the edge of the bench. She felt a slight whimper in her throat as Mikasa pushed forward as well, her hands wrapping around Annie’s waist and hugging her tightly against her own body.
 
Annie pulled her lips away from Mikasa’s and tried to catch her breath. A thread of saliva still connected their lips and she quickly wiped it away, embarrassed.
 
“Annie,” Mikasa said, still a little breathless.
 
Annie licked her lips. “Yeah?”
 
“I…I don’t want you to be alone anymore.” She found Annie’s hand and intertwined their fingers. “I wasn’t lying before when I said that you always look as though you think of yourself as a bad person.” Her fingers tightened around hers. “I don’t want you to look like that anymore.”
 
Annie’s jaw clenched. “Don’t try to play the saint, Mikasa—”
 
“I’m not,” Mikasa said. “I’m telling you that…that I care about you. And…I want to be there for you. Always.”
 
Annie’s throat felt tight. Although she knew Mikasa would never be able to accept the truth behind why she felt like the bad guy, why she’d never be able to be a hero like the rest of the soldiers, she wanted to believe what she said. She really really wanted to.
 
So she squeezed her fingers and whispered, “Okay.”
 
Mikasa smiled and kissed her again.
 
“You can always rely on me, Annie. Always.”
*

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอนนี่ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาแล้วมองขึ้น.

"Ackerman."

เธอไม่แปลกใจที่เห็นเธอ หลังจากที่เธอไม่เคยเห็นแอนนี่ตีขึ้นเพื่อนตัวน้อยของเธอที่มีค่าก่อนหน้านี้วันที่ เธอจะคิดว่า Mikasa จะมาย้ำเรียกร้องของเธอใน Jaeger หรืออึเช่นที่.

แอนนี่กลับความสนใจไปที่สายเกียร์ซ้อมรบ 3 มิติของเธอ "ฉันจะไม่ไปยุ่งกับเด็กคนรักของคุณถ้านั่นคือสิ่งที่คุณกังวลเกี่ยวกับ แต่ฉันจะไม่ขอโทษทั้ง. "จ้องมองเธอพลิกขึ้นเพื่อตอบสนอง Mikasa สำหรับสอง "เขาได้รับการขอให้มัน."

Mikasa ยืนอยู่ในทางเข้าประตู, นิ้ววัสดุของผ้าพันคอของเธอ ถ้าแอนนี่เล่าอย่างถูกต้องก็จะได้รับของขวัญจาก Jaeger หรือสิ่งที่ เธอมักจะมีมันที่แอนนี่กล่าวด้วยการแกล้งบาง.

"ฉันรู้" Mikasa บอกว่าช้า"เขาเป็นครอบครัวของฉัน ฉันรู้ว่า ... ทำลายเขาสามารถ. "

แอนนี่เงยหน้าขึ้นมองในความประหลาดใจก่อนที่จะรีบลดสายตาของเธออีกครั้ง เธอไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะได้รับการทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ "r ขวา."

Mikasa ขั้นตอนเบื้องต้นไม่กี่เข้ามาในห้อง "Leonhardt" เธอกล่าวว่า แอนนี่ไม่ตอบสนอง;มันก็ดูเหมือน Mikasa ถูกชั่งน้ำหนักชื่อที่ลิ้นของเธอมากกว่าจริงที่อยู่ของเธอ "แอนนี่" เธอกล่าวว่าหลังจากลังเลอยู่ครู่.

แอนนี่รู้สึกว่าชีพจรของเธอเร็วขึ้นตลอดจึงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงทำงานอยู่บนหัวเข็มขัดเสียของเกียร์ของเธอราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "มันคืออะไร" สายตา

Mikasa ถูกชี้ไปที่พื้นดินขณะที่เธอพูด"ฉันไม่คิดว่าคุณเป็นคนไม่ดี."

แอนนี่กลืนก้อนที่ได้ก็ปรากฏอยู่ในลำคอของเธอ "คุณไม่เคยคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดี"

"no." นิ้วมือข​​อง Mikasa แน่นรอบผ้าพันคอของเธอ "แต่มันดูเหมือนว่าคุณคิดว่าคุณมี." เสียงของเธอลดลง "และเช่นคุณยังคิดว่าคุณเป็น."

"โอ้เพื่อให้คุณคิดว่าคุณรู้หรือไม่ คือการที่มันได้หรือไม่ "คอแอนนี่ก็หดเธอไม่ได้แม้กระทั่งการแก้ไขหัวเข็มขัดอีกต่อไป นิ้วมือข​​องเธอถูกเปล่าทำงานมากกว่าส่วนเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก "Ackerman ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อประกาศกับผมเกี่ยวกับมิตรภาพและความรักตัวเองและสิ่งที่เป็นทหารที่ดีคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการ"

"นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ผมมาที่นี่" Mikasa ตัดเธอออกไปอย่างรวดเร็ว.

"แล้วทำไม คุณมาที่นี่ "แอนนี่ถามว่าในที่สุดการประชุมตา Mikasa ของ"ถ้าคุณไม่ได้ที่นี่เพื่อเตือนฉันออกไปจากแฟนของคุณและคุณไม่ได้ที่นี่เพื่อประกาศกับผมแล้วทำไมคุณมาที่นี่"

Mikasa จ้องเธอลงไม่ได้พูดอะไรในขณะที่.

"i ไม่ทราบ. "แอนนี่

หายใจออกผ่านจมูกของเธอและกลับเหาะเหินเล่นซอกับสายของเกียร์ของเธอ มันให้ความรู้สึกเหมือนเธอต้องการได้รับการพยายามที่จะแก้ไขให้นิรันดร์นี้.

"คุณต้องการความช่วยเหลือบาง"

แอนนี่ไม่ได้มองขึ้นไป.

"คุณสามารถแก้ไขมันได้หรือไม่"

Mikasa เดินไปข้างหน้าในสายตาของแอนนี่.

"ฉันจะลอง."

แอนนี่ลุกขึ้นยืนและนอนขาของเธอขึ้นไปบนม้านั่งที่เธอต้องการเพียงแค่ รับการนั่งอยู่บนให้ Mikasa เข้าถึงชิ้นหัก.

นิ้ว Mikasa ของแปรงเบา ๆ กับขาแอนนี่ขณะที่เธอตรวจสอบหัวเข็มขัดหักเธอก้มลงเพื่อให้ได้ดูใกล้ชิดและแอนนี่รู้สึกได้ถึงปลายผมของเธอกระตุ้นต้นขาด้านในของเธอ.

"นั่งลง" Mikasa กล่าวว่า มันไม่ได้รุนแรงหรือเรียกร้องเพียงแค่ของ่าย แอนนี่ตามนั่งตัวเองกลับลงบนม้านั่ง ท้องของเธอพลิกเมื่อ Mikasa คุกเข่าระหว่างขาของเธอ "ฉันคิดว่าฉันเห็นปัญหา" Mikasa กล่าว.

แอนนี่ทำเสียงตอบรับความสนใจของเธอเป็นส่วนใหญ่ในมือของ Mikasa พวกเขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อที่เธอทำงานอยู่ที่สายรัด แต่เธอก็ไม่ได้จัดการกับเธอ ๆ เลย.

เธอคลายสายรัดและ unhooked หัวเข็มขัดก่อนที่จะปรับมัน มันคลิกเข้าที่.

"มี."

แอนนี่ตรวจสอบหัวเข็มขัด "คุณคงได้."

Mikasa พยักหน้าและมองขึ้นเพื่อตอบสนองการจ้องมองเธอ แอนนี่ไม่แน่ใจว่าเธอควรจะมองออกไปเธอไม่ได้ต้องการที่จะ.

พวกเขาอยู่อย่างนั้นสักครู่ แล้วด้วยเหตุผลบางอย่างมือแอนนี่ย้ายขึ้นและดึงผ้าพันคอสีแดงลงไปค้นพบใบหน้าของ Mikasa.

"คุณดูดีขึ้นโดยไม่ได้" เธอเป็นธรรม รอยยิ้มเล็กน้อยดึงริมฝีปากของ Mikasa.

"ขอบคุณ คุณดูดีขึ้นได้โดยไม่ต้องทำหน้าบึ้งที่คุณมักจะสวมใส่ว่า. "

แอนนี่ขมวดคิ้ว แต่ไม่สามารถรับโกรธพอMikasa อยู่ใกล้เกินไปสำหรับเธอที่จะทำงานอย่างถูกต้อง.

มันเป็นเหมือน Mikasa รู้ว่าเธอถูกทำให้ตกใจแอนนี่เพราะความประพฤติของเธอได้รับการแสดงออกที่เหมาะสมมากขึ้น เธอตรงเพื่อให้แม้ว่าเธอจะอยู่บนหัวเข่าของเธอเธอเป็นในระดับสายตาของแอนนี่ เธอวางมือของเธอที่ด้านข้างของขาของแอนนี่เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งและโน้มตัวไปข้างหน้าจนกว่าแอนนี่รู้สึกได้ถึงลมหายใจของเธอบนใบหน้าของเธอ และเธออยู่ที่นั่นที่รออยู่ในช่วงเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะพบกับริมฝีปาก.

แล้วแอนนี่มือของเธอวางอยู่บนแก้ม Mikasa และดึงเธอว่านิ้วแล้วกดจูบนุ่มริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกว่าลิ้นของ Mikasa ติดตามริมฝีปากของเธอและเธอแยกพวกเขาสำหรับเธอ แอนนี่เลื่อนไปที่ขอบของม้านั่ง เธอรู้สึกว่าเสียงครวญครางเล็กน้อยในลำคอของเธอเป็น Mikasa ผลักไปข้างหน้าเช่นกันมือของเธอห่อรอบเอวของแอนนี่และกอดเธอแน่นกับร่างกายของตัวเองของเธอ.

แอนนี่ดึงริมฝีปากของเธอออกจาก Mikasa และพยายามที่จะจับลมหายใจของเธอ ด้ายน้ำลายยังคงเชื่อมต่อริมฝีปากของพวกเขาและเธอก็รีบเช็ดมันออกไปอาย.

"แอนนี่" Mikasa กล่าวว่ายังคงหอบเล็กน้อย.

แอนนี่เลียริมฝีปากของเธอ "ใช่"

"ฉัน ... ฉันไม่ต้องการให้คุณอยู่คนเดียวอีกต่อไป"เธอก็พบว่ามือแอนนี่และพันมือของพวกเขา "ฉันไม่ได้โกหกก่อนเมื่อฉันบอกว่าคุณมักจะมองว่าคุณคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดี." นิ้วมือข​​องเธอแน่นรอบเธอ "ฉันไม่ต้องการให้คุณมองเช่นนั้นอีกต่อไป." กราม

แอนนี่ที่กำแน่น "ไม่พยายามที่จะเล่นนักบุญ Mikasa"

"ฉันไม่ได้" Mikasa กล่าวว่า "ฉันบอกคุณว่า ... ที่ฉันดูแลเกี่ยวกับคุณและ ... ฉันต้องการที่จะมีให้คุณ เสมอ. "คอ

แอนนี่รู้สึกแน่น แม้ว่าเธอรู้ว่า Mikasa จะไม่สามารถที่จะยอมรับความจริงที่อยู่เบื้องหลังว่าทำไมเธอรู้สึกเหมือนเป็นคนเลวทำไมเธอไม่เคยต้องการจะสามารถที่จะเป็นวีรบุรุษเช่นที่เหลือของทหารที่เธออยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอบอกว่า จริง ๆ แล้วเธออยากจะ.

ดังนั้นเธอจึงบีบนิ้วมือข​​องเธอและกระซิบ "โอเค."

Mikasa ยิ้มและจูบเธออีกครั้ง.

"คุณสามารถพึ่งพาฉันแอนนี่ เสมอ. "
*

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอนนี่ได้ยินอย่างใกล้ และมอง up.

"Ackerman"

เธอไม่แปลกใจที่เห็นเธอ ไม่หลังจากที่เธอได้เห็น แอนนี่ชนะขึ้นเพื่อนน้อยค่าก่อนหน้าวันที่การ เธอได้คิดว่า มิกะซะจะมา restate หล่อน Jaeger หรือบางคนที่ต้องการ

แอนนี่กลับสายเธอสนใจในเกียร์ 3D คู่ของเธอ "ฉันไม่จะไปยุ่งกับเด็กของคุณคนรัก ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณกังวลเกี่ยวกับการ แต่ที่ฉันกำลังไปขอโทษ อย่างใดอย่างหนึ่ง" สายตาของเธอ flicked ได้ของมิกะซะพบปะแป๊บ "เขาถูกขอให้มัน"

มิกะซะยืนในประตู โยนวัสดุของผ้าพันคอของเธอ ถ้าแอนนี่เรียกคืนได้อย่างถูกต้อง มันได้ของขวัญจาก Jaeger หรือสิ่ง เธอมักจะมีมัน แอนนี่กล่าว ด้วยความรำคาญบาง

"ฉันรู้ มิกะซะว่า ช้า "เขาเป็นครอบครัวของฉัน ฉันรู้ว่า...เขาสามารถ frustrating "

แอนนี่ดูขึ้นประหลาดใจก่อนรีบลดสายตาของเธอครั้งเดียวขึ้น เธอไม่ได้คาดว่าเธอจะเข้าใจเกี่ยวกับเรื่อง "R-ขวา"

มิกะซะเอาขั้นตอนที่แน่นอนในห้อง "Leonhardt เธอกล่าว แอนนี่ไม่ได้ตอบสนอง มีเหมือนอย่างมิกะซะมีชั่งชื่อลิ้นของเธอ แทนที่เป็นจริง จัดการกับเธอ "แอนนี่ เธอกล่าวว่า หลังจากลังเลของครู่

แอนนี่รู้สึกชีพจรของเธอเร็วขึ้นเล็กเคยเพื่อน้อย แต่เธอยังคงทำงานอยู่หัวแตกของเกียร์ของเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "มันคืออะไร"

สายตาของมิกะซะมีชี้ที่พื้น ตามที่เธอพูด "ฉันไม่คิดว่า คุณเป็นคนดี"

แอนนี่กลืนกินทั้งหมดที่มีดี ๆ ในลำคอของเธอ "ไม่ได้คุณเคยคิดว่า ฉันเป็นคนเลว"

"หมายเลข" นิ้วมือของมิกะซะทำให้รัดกุมรอบผ้าพันคอของเธอ "แต่เหมือนว่าคุณคิดว่า คุณได้" เสียงของเธอลดลง "และเหมือนคุณยังคงคิดว่า คุณอยู่"

"โอ้ ดังนั้นคุณคิดว่า คุณรู้จักฉัน เรอะ" คอของแอนนี่ถูก constricting เธอยังไม่ได้แก้ไขหัวอีกต่อไป เรียกนิ้วเธอเปล่า ๆ ใช้ผ่านชิ้นส่วนเดียวกันเล่า " Ackerman ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อเทศนาสั่งสอนฉันเกี่ยวกับมิตรภาพ และรักตัวเองและอะไรเป็นทหารที่ดีคือทั้งหมดเกี่ยวกับตัว"

"ก็ไม่ทำไมฉันนี่ มิกะซะตัดเธอออกอย่างรวดเร็ว

"แล้วเหตุใดคุณที่นี่" แอนนี่ไต่สวน ประชุมในที่สุด ตาของมิกะซะ "ถ้าคุณจะไม่มาเตือนฉันจากแฟนของคุณ และคุณจะไม่เทศน์ให้ฉัน แล้วเหตุใดคุณที่นี่"

มิกะซะเริ่มเธอลง ไม่พูดอะไรในขณะ

"อย่า"

แอนนี่ exhaled ผ่านจมูกของเธอ และดำเนินต่อ fruitlessly fiddling กับสายของเกียร์ของเธอ รู้สึกเหมือนเธอได้พยายามแก้ไขในตอนนี้นิรันดร์

"คุณต้องช่วยบางหรือไม่"
 
แอนนี่ไม่ได้ดู up.

"คุณแก้ไขหรือไม่"

มิกะซะเดินไปข้างหน้า ตาบนแอนนี่

"ลองได้"

แอนนี่ยืน และ propped ขาของเธอขึ้นบนม้านั่งที่เธอมีเพียงการนั่ง ให้มิกะซะเข้าถึงที่แตกชิ้น

ของมิกะซะนิ้วทาสีเบา ๆ กับขาของแอนนี่เธอตรวจสอบหัวเสีย เธองอจะมองใกล้ และแอนนี่รู้สึกถึงปลายของผม tickling เธอภายในต้นขา

"นั่งลง กล่าวว่า มิกะซะ มันไม่ได้รุนแรง หรือเรียก ร้อง เพียงง่าย ๆ คำ แอนนี่กำกับ นั่งตัวเองกลับลงบนม้านั่ง กระเพาะอาหารของเธอพลิกผ่านเมื่อมิกะซะ knelt ระหว่างขาของเธอ "คิดเห็นปัญหา กล่าวว่า มิกะซะ

แอนนี่ทำเป็นเสียงยอมรับ ความสนใจของเธอส่วนใหญ่บนนิ้วมือของมิกะซะได้ พวกเขาได้อย่างรวดเร็ว ตามที่เธอทำงานที่สายสะพาย แต่เธอไม่ได้จับเธอหยาบ ๆ ที่ทั้งหมด

เธอหลวมสาย และ unhooked หัวก่อน readjusting มัน ก็คลิกเป็นสถานที่

"มี"

แอนนี่ตรวจสอบหัว "คุณคงจะ"

Nodded มิกะซะ และมองขึ้นไปตามสายตาของเธอ แอนนี่ไม่แน่ใจว่าเขาควรมองออกไป เธอไม่ต้องการ

พวกเขาอยู่เช่นนั้นสำหรับครู่ ดัง มือของแอนนี่ย้ายขึ้น แล้วดึงผ้าพันคอสีแดงลงเผยใบหน้าของมิกะซะ

"คุณดูดีขึ้นโดยไม่ได้ เธอชิด รอยยิ้มเล็กน้อยดึงที่ริมฝีปากของมิกะซะ

"ขอขอบคุณคุณ คุณดูดีขึ้น โดย scowl ที่คุณมักจะสวมใส่"

แอนนี่ frowned แต่ไม่ได้โกรธเพียงพอ มิกะซะมีปิดเกินไปสำหรับเธอทำงานอย่างถูกต้อง

ก็เหมือนมิกะซะรู้เธอ unnerving แอนนี่ เนื่องจากกิริยาท่าทางของเธอได้ขึ้นทำการ เธอ straightened นั้นแม้ว่าเธออยู่บนหัวเข่าของเธอ เธออยู่ในระดับสายตาของแอนนี่ เธอมือของเธอไว้ทั้งสองข้างของขาของแอนนี่ และก็เอนไปข้างหน้าจนกว่าแอนนี่รู้สึกถึงลมหายใจของเธอบนใบหน้าของเธอ และเธอยังคงมี รอที่ lips ช่วงเวลาเล็กน้อยก่อนที่จะตอบสนอง

แอนนี่แล้วมือของเขาวางไว้บนแก้มของมิกะซะ และดึงเธอที่นิ้วสุดท้าย กดจูบกับริมฝีปากเธอนุ่ม เธอรู้สึกว่าลิ้นของมิกะซะติดตามริมฝีปากของเธอ และเธอศึกษาธิการสำหรับเธอ แอนนี่ฝ่อไปขอบของม้านั่ง เธอรู้สึก whimper เล็กน้อยในลำคอของเธอเป็นการผลักดันไปข้างหน้าเช่น มิกะซะ มือของเธอตัดรอบเอวของแอนนี่ และกอดเธอไว้แน่นกับร่างกายของตนเอง

แอนนี่ดึงริมฝีปากของเธอจากของมิกะซะ และพยายามที่จะจับลมหายใจของเธอ หัวข้อของน้ำลายยังคงเชื่อมต่อริมฝีปากของพวกเขา และเธอได้อย่างรวดเร็วเช็ดมันเก็บ อาย

"แอนนี่ มิกะซะว่า ยังคงกระหอบน้อย

แอนนี่ได้เลียริมฝีปากของเธอ "ใช่หรือไม่"
 
“I…ฉันไม่ต้องการคุณอยู่คนเดียวอีกต่อไป"เธอพบมือของแอนนี่ และเจอนิ้วของพวกเขา"ฉันไม่ได้โกหกก่อนเมื่อผมพูดว่า คุณมักจะมองว่าคุณคิดว่า ของตัวเองเป็นคนเลว" นิ้วมือของเธอทำให้รัดกุมรอบเธอ "ไม่อยากให้มองเช่นนั้นอีกต่อไป"

ขากรรไกรของแอนนี่ที่กัด "อย่าพยายามเล่นเซนต์ มิกะซะ — "

"ฉันไม่ มิกะซะว่า "ฉันบอกคุณว่า...ฉันดูแลคุณ เกราะฉันต้องการคุณ เสมอไป"

คอของแอนนี่รู้สึกแน่น แม้ว่าเธอรู้ว่า มิกะซะจะไม่สามารถยอมรับความจริงอยู่เบื้องหลังทำไมเธอรู้สึกเหมือนผู้ชายเลว ทำไมเธอจะไม่สามารถเป็น ฮีโร่เหมือนกับทหาร เธอต้องการเชื่อว่าสิ่งที่เธอกล่าวว่า เธอจริง ๆ อยาก

เพื่อเธอคั้นนิ้วมือของเธอ และ กระซิบ "ดี"
 
มิกะซะยิ้ม และรั้งเธออีก

"คุณจะเชื่อฉัน แอนนี่ได้ เสมอไป"
*

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอนนี่ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังเข้ามาและมองขึ้น.

" ackerman ."

เธอก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจเพื่อดูของเธอ ไม่ได้หลังจากที่เธอได้เห็นแอนนี่ตีเพื่อนตัวน้อยล้ำค่าของเธอก่อนหน้าที่วัน เธออยากจะคิดว่า Mikasa จะจัดเรียงอ้างว่าของเธอบน jaeger หรือเรื่องบางอย่างเช่น.

แอนนี่ที่กลับมาให้ความสนใจกับสายรัดที่อุปกรณ์ใช้งาน 3 D ของเธอ "ผมไม่ได้จะไปยุ่งเหยิงกับเด็กคนรักของคุณหากว่าเป็นสิ่งที่คุณกำลังกังวลเกี่ยวกับ แต่ผมไม่ได้จะไปขอขมาทั้ง"ของเธอการจ้องมองดีดขึ้นไปพบของ Mikasa สำหรับตัวที่สอง "เขาก็ขอเป็น"

Mikasa ยืนอยู่หน้าประตูที่ตกไปอยู่ในที่ของหล่อน หากแอนนี่ถูกเรียกคืนได้อย่างถูกต้องก็เป็นของขวัญจาก jaeger หรือบางสิ่งบางอย่าง เธอเสมอมาที่แอนนี่กล่าวด้วยความรำคาญบางอย่าง.

"ผมรู้ว่า" Mikasa พูดช้าๆ"เขาเป็นคนในครอบครัวของฉัน ผมรู้ว่า...ทำให้คุณอารมณ์เสียเขาสามารถเป็นได้."

แอนนี่มองขึ้นในความน่ามหัศจรรย์ใจก่อนจะรีบลดลงการจ้องมองเธออีกครั้ง เธอไม่ได้ว่าจะมีการทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ " R - สิทธิ"

Mikasa ก็ไม่แน่นอนไม่กี่ขั้นตอนที่เข้าไปในห้อง " leonhardt "เธอกล่าว แอนนี่ก็ไม่ตอบกลับมันดูเหมือน Mikasa น้ำหนักเป็นชื่อที่อยู่ในลิ้นของเธอมากกว่าจริงๆแล้วการระบุปลายทางของเธอ "แอนนี่"เธอกล่าวหลังจากความลังเลใจของช่วงเวลาที่.

แอนนี่รู้สึกว่าความเร็ว PULSE เธอขึ้นไปไม่เคยมีมาก่อนดังนั้น - เล็กน้อยแต่เธอยังคงทำงานบนหักหัวเข็มขัดของอุปกรณ์ของเธอราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "มันคืออะไรหรือไม่?"

Mikasa ของการจ้องมองชี้ไปที่พื้นเป็นที่ที่เธอพูดถึง"ผมไม่คิดว่าคุณยังเป็นคนไม่ดีที่"

แอนนี่กลืนก้อนที่ได้มาปรากฏตัวในคอของหล่อนก็ "คุณใช้ในการคิดว่าผมเป็นคนไม่ดีหรือไม่?"ดบาดนิ้วของ

"ไม่" Mikasa ขันโดยรอบหล่อน "แต่มันก็คล้ายกับการที่คุณคิดว่าคุณเป็น"เสียงของเธอลดต่ำลง "และคุณก็ยังคงคิดว่าคุณเป็น"

"โอคุณคิดว่าคุณรู้ว่า คือว่ามันหรือไม่?"คอของแอนนี่ก็ constrictingเธอก็ไม่ได้ยึดติดที่หัวเข็มขัดอีกต่อไปแม้ นิ้วของเธอกำลังวิ่งมากกว่าส่วนที่ปราศจากควาสำคัญและอีกครั้ง " ackerman หากคุณมาที่นี่เพื่อแสดงธรรมกับผมเกี่ยวกับความเป็นมิตรและรักตัวคุณเองและสิ่งที่จะเป็นทหารที่ดีเป็นเรื่องเกี่ยวกับ"

"ที่ไม่ได้ว่าทำไมผมมาอยู่ที่นี่" Mikasa ตัดของเธอปิดอย่างรวดเร็ว.

"แล้วทำไมมีท่านอยู่ที่นี่หรือไม่?"แอนนี่ตั้งคำถามสุดท้ายการประชุมตาของ Mikasa ."หากคุณกำลังจะไม่ได้อยู่ที่นี่"ในการเตือนให้ผมอยู่ห่างจากแฟนหนุ่มของคุณและคุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อแสดงธรรมแล้วทำไมจึงมีท่านอยู่ที่นี่หรือไม่?"

Mikasa จ้องมองเธอลงไปไม่ได้พูดอะไรสำหรับในขณะที่ที่.

"ผมไม่รู้ว่า"แอนนี่ตรวจวัดปริมาณ

ทางจมูกของเธอและกลับมาให้บริการต่อยกเลิกแผนบิขนมปังมือจับพร้อมด้วยสายรัดอุปกรณ์ของเธอ ให้ความรู้สึกอย่างที่เธอจะได้พยายามแก้ไขชั่วกัลปาวสานที่ในตอนนี้.

"คุณต้องการความช่วยเหลือบางส่วนหรือไม่?"

แอนนี่ก็ไม่ได้ดูได้.

"คุณสามารถแก้ไขได้หรือไม่?"

Mikasa เดินไปเดินมาส่งต่อสายตาของแอนนี่.

"ผมไม่สามารถลอง"

แอนนี่ยืนอยู่และเธอขาขึ้นของเธออยู่ที่ม้านั่งเธออยากจะนั่งอยู่ในการให้การเข้าใช้งานอย่างสมบูรณ์ Mikasa ชิ้นเสีย.

Mikasa ของนิ้วขัดเงาเบาๆกับขาของแอนนี่ที่เธอถูกตรวจหักหัวเข็มขัดที่อยู่เธอก็ก้มลงไปดูใกล้ๆและแอนนี่ก็รู้สึกจะสิ้นสุดลงที่ของเส้นผมของเธอจั๊กจี๋ต้นขาด้านในของเธอ.

"นั่ง" Mikasa กล่าว ไม่ได้รุนแรงหรือต้องการเพียงไม่กี่คำขอแบบเรียบง่าย แอนนี่ปฏิบัติตามที่นั่งตัวเธอเองกลับลงไปบนม้านั่งยาวที่ ท้องของเธอก็พลิกคว่ำเมื่อ Mikasa คุกเข่าระหว่างขาทั้งสองข้างของเธอ "ผมคิดว่าผมมีปัญหาอยู่" Mikasa กล่าว.

แอนนี่ทำให้เสียงของการตอบรับความสนใจของเธอเป็นส่วนใหญ่อยู่ที่นิ้วมือของ Mikasa พวกเขาอย่างรวดเร็วดังนั้นจึงเป็นเธอทำงานอยู่ที่สายรัดได้แต่เธอก็ยังไม่สามารถจัดการกับเธออย่างรุนแรงที่ทั้งหมด.

เธอขยับสายรัดและปลดแล้วห่วงก่อนเอาส่วนประกอบออกปรับเส้นสายต่างๆเพื่อให้ได้ มันคลิกเข้าที่.

"มี"

แอนนี่ตรวจสอบที่หัวเข็มขัด "คุณคงที่เป็น"พยักหน้า

Mikasa และมองขึ้นไปพบเธอ แอนนี่ไม่แน่ใจว่าเธอจะอยู่ห่างออกไปในมุมมองเธอไม่ต้องการที่จะ.

เขาอยู่อย่างนั้นในช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ที่ แล้วด้วยเหตุผลบางประการมือของแอนนี่ขยับขึ้นและดึงผ้าโพกหัวสีแดงลงไปเปิดหน้าของ Mikasa .

"คุณดูดียิ่งขึ้นโดยไม่มี"เธอมีความชอบธรรม รอยยิ้มเล็กน้อยที่ดึงที่ริมฝีปากของ Mikasa .

"ขอขอบคุณคุณ คุณดูดีกว่าถ้าไม่มีคุณอยู่เสมอว่าทำหน้าบึ้งใส่"

แอนนี่ขมวดคิ้วแต่ก็ยังไม่ได้โกรธมากพอMikasa ก็เกินไปอยู่ใกล้เธอจะสามารถทำงานได้อย่างถูกต้อง.

มันเหมือนกับ Mikasa รู้ว่าเธอเป็นฉับๆแอนนี่เพราะท่าทางของเธอถูกชักจูงได้มากขึ้น เธอยืดดังนั้นที่แม้เธอกำลังอยู่ในท่าคุกเข่าลงเธอก็คือในระดับสายตาของแอนนี่ วางมือทั้งสองข้างของเธอในด้านใดด้านหนึ่งของขาทั้งสองข้างของแอนนี่และโน้มตัวไปข้างหน้าจนกว่าแอนนี่ก็รู้สึกหายใจของเธอบนใบหน้าของเธอ และเธอก็อยู่ในนั้นรออยู่ในช่วงเวลาเพียงเล็กน้อยก่อนที่พบกับริมฝีปาก.

แล้วแอนนี่อยู่มือของเธอที่แก้มของ Mikasa และดึงตัวเธอที่นิ้วสุดท้ายกดจูบแบบไม่มีแอลกอฮอล์ที่ปากเธอ เธอรู้สึกว่าลิ้นของ Mikasa ร่องรอยริมฝีปากของเธอและเธอก็แยกจากกันสำหรับเธอ แอนนี่เลื่อนไปที่ขอบของม้านั่งที่ เธอรู้สึกว่าร้องไห้คร่ำครวญเพียงเล็กน้อยที่อยู่ในคอของเธอเป็น Mikasa ดันส่งต่อเป็นอย่างดีมือทั้งสองข้างของเธอการสรุปรวบรวมผลรอบเอวของแอนนี่และกอดเธอไว้แน่นกับตัวของท่านเองกับร่างกาย.

แอนนี่เธอปากดึงเธอมาจากของ Mikasa และพยายามจะหายใจของเธอ เธรดของน้ำลายยังคงเชื่อมต่ออยู่ริมฝีปากของเขาและเธอได้อย่างรวดเร็วออกกระอักกระอ่วนอยู่ห่างออกไปในระยะทาง.

"แอนนี่" Mikasa กล่าวว่ายังเล็กกระหืดกระหอบ.

แอนนี่ที่เลียริมฝีปากของเธอ "ใช่หรือไม่?"

"ผม...ผมไม่ต้องการให้คุณจะอยู่ตามลำพังอีกต่อไป"เธอก็พบมือของแอนนี่และคลุกเคล้ากันใช้นิ้วของพวกเขา "ผมไม่ได้นอนอยู่ก่อนเมื่อผมพูดว่าคุณควรจะดูว่าคุณคิดว่าตัวเองเป็นคนเลว"นิ้วนางขันโดยรอบของเธอ "ผมไม่ต้องการให้คุณดูดีแบบนี้อีกต่อไป."

แอนนี่ของหมัดกราม "ไม่ได้ลองเล่น Saint Mikasa - "

"ผมไม่ใช่" Mikasa กล่าว "ผมบอกคุณว่า...ที่ผมให้ความสำคัญเกี่ยวกับคุณและ...ผมต้องการอยู่ที่นั่นสำหรับคุณ เสมอ"

แอนนี่ของคอรู้สึกแน่น แม้ว่าเธอรู้ว่า Mikasa จะไม่สามารถยอมรับความจริงที่อยู่เบื้องหลังว่าทำไมเธอรู้สึกเหมือนกับคนไม่ดีที่ว่าทำไมเธอจึงไม่เคยสามารถเป็นฮีโร่ที่เหมือนกับส่วนที่เหลือของทหารที่เธออยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เธอพูดว่า" เธอจริงๆอยากจะ.

ดังนั้นเธอบีบมือและกระซิบ"โอเค"

Mikasa ยิ้มและจูบเธออีกครั้ง.

"คุณสามารถไว้วางใจได้แอนนี่อยู่เสมอ เสมอ"
*