His theory of running until he reac

His theory of running until he reached camp and the boys had one flaw in it: he lacked the endurance. Several times he stumbled, and finally he tottered, crumpled up, and fell. When he tried to rise, he failed. He must sit and rest, he decided, and next time he would merely walk and keep on going. As he sat and regained his breath, he noted that he was feeling quite warm and comfortable. He was not shivering, and it even seemed that a warm glow had come to his chest and trunk. And yet, when he touched his nose or cheeks, there was no sensation. Running would not thaw them out. Nor would it thaw out his hands and feet. Then the thought came to him that the frozen portions of his body must be extending. He tried to keep this thought down, to forget it, to think of something else; he was aware of the panicky feeling that it caused, and he was afraid of the panic. But the thought asserted itself, and persisted, until it produced a vision of his body totally frozen. This was too much, and he made another wild run along the trail. Once he slowed down to a walk, but the thought of the freezing extending itself made him run again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีของเขาทำงานจนกว่าเขาถึงค่าย และเด็กผู้ชายมีปัญหาหนึ่งในนั้น: เขาขาดความอดทน หลายครั้งที่เขา stumbled และสุดท้ายเขา tottered ขยี้ค่า และตก เมื่อเขาพยายามที่จะเพิ่มขึ้น เขาล้มเหลว เขาต้องนั่ง และ เขาตัดสินใจ และครั้งต่อไปเขาจะเพียงแค่เดิน และเก็บต่อไป เขานั่ง และจากลมหายใจของเขา เขากล่าวว่า เขารู้สึกอบอุ่น และสะดวกสบายมาก ไม่มีสั่น และแม้แต่เหมือนว่า โกลว์อบอุ่นมาหน้าอกและลำตัวของเขา และยังได้ เมื่อแตะจมูกหรือแก้มของเขา มีความรู้สึกไม่ ทำงานจะไม่ทรานเหล่านั้นออก หรือมันจะทรานออกมือและเท้าของเขา แล้วมาคิดถึงที่ต้องขยายส่วนที่แข็งของร่างกายของเขา เขาพยายามเก็บความคิดนี้ลง ลืมมัน คิดถึงอย่างอื่น เขาตระหนักถึงความรู้สึก panicky ที่จะเกิด และเขากลัวจะตกใจ แต่ความคิดคนตัวเอง และยังคง อยู่ จนกว่าจะสร้างวิสัยทัศน์ของร่างกายของเขาทั้งหมดแช่แข็ง นี่คือมากเกินไป และเขาทำวิ่งป่าอื่นตามแนวทาง เมื่อเขาชะลอการเดิน แต่ความคิดในการขยายตรึงตัวเองทำให้เขาอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีของเขาในการทำงานจนกว่าเขาจะถึงค่ายและเด็กชายมีหนึ่งข้อบกพร่องในนั้นเขาขาดความอดทน หลายต่อหลายครั้งที่เขาสะดุดและในที่สุดเขาก็ tottered ยู่ยี่ขึ้นและลดลง เมื่อเขาพยายามที่จะลุกขึ้นมาเขาล้มเหลว เขาจะต้องนั่งและส่วนที่เหลือเขาตัดสินใจที่และเวลาต่อมาเขาแค่จะเดินและเก็บในที่เกิด ขณะที่เขานั่งและคืนลมหายใจของเขาเขาสังเกตเห็นว่าเขารู้สึกค่อนข้างอบอุ่นและสะดวกสบาย เขาก็ไม่ได้ตัวสั่นและมันยังดูเหมือนว่าอบอุ่นได้มาที่หน้าอกและลำตัวของเขา และยังเมื่อเขาสัมผัสจมูกหรือแก้มของเขามีความรู้สึกไม่ การทำงานจะไม่ละลายพวกเขาออก หรือมันจะละลายออกมากับมือและเท้าของเขา แล้วความคิดมาให้เขาเห็นว่าส่วนที่แช่แข็งของร่างกายของเขาจะต้องได้รับการขยาย เขาพยายามที่จะเก็บความคิดนี้ลงที่จะลืมมันที่จะคิดอย่างอื่นนั้น เขาได้ตระหนักถึงความรู้สึกหวาดกลัวว่ามันจะทำให้เกิดและเขาก็กลัวตื่นตระหนก แต่ความคิดที่ถูกกล่าวหาเองและยืนกรานจนผลิตวิสัยทัศน์ของร่างกายของเขาถูกแช่แข็งโดยสิ้นเชิง นี้มากเกินไปและเขาทำให้คนอื่นวิ่งป่าตามเส้นทาง ทันใดนั้นเขาก็ชะลอตัวลงไปเดินเล่น แต่ความคิดของการแช่แข็งการขยายตัวของมันเองทำให้เขาทำงานได้อีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีของเขาของเขาจะวิ่งไปจนถึงแคมป์และเด็กชายมีช่องโหว่อยู่อย่างหนึ่ง คือเขาไม่มีความอดทน หลายครั้งเขาสะดุด และในที่สุดเขาก็เซซัง และล้มลง เมื่อเขาพยายามจะลุกขึ้น เขาก็ล้มเหลว เขาต้องนั่งพัก เขาตัดสินใจ และคราวหน้าเขาจะแค่เดินและเดินต่อไป เขานั่งและคืนลมหายใจของเขา เขากล่าวว่าเขารู้สึกอบอุ่นและสะดวกสบายเขาไม่สั่น และมันยังดูเหมือนว่าการเรืองแสงที่อบอุ่นมาของเขา หน้าอก และลำตัว แต่เมื่อเขาจับจมูกและแก้ม มันไม่มีความรู้สึก วิ่งจะไม่ละลายออก หรือมันจะละลายออกมา มือและเท้าของเขา แล้วเขาก็เกิดความคิดว่าส่วนของร่างกายที่เย็นจนแข็ง ต้องขยาย . เขาพยายามเลิกคิด ที่จะลืม คิดเป็นอย่างอื่นเขาตระหนักถึงความตื่นตระหนกที่มันก่อขึ้น และเขาก็กลัวตกใจ แต่ความคิดที่ถูกกล่าวหาและดื้อดึงจนสร้างมโนภาพร่างของเขาที่แข็งสุดๆ นี่มันมากเกินไป เขาจึงวิ่งอย่างคลุ้มคลั่งไปตามเส้นทาง เมื่อเขาลดฝีเท้าลงมาเดิน แต่ความคิดของการแช่แข็งขยายเอง ทำให้เขาวิ่งได้อีกครั้ง