AbstractThis article aims to study

Abstract
This article aims to study tourists’ opinions and tourists’ demand for agrotourism and guidelines to improve agrotourism in Ban
Mor Village, Sam Sung District, Khon Kaen Province. This is an organic agricultural village which applies the Sufficiency
Economy Philosophy as a core fundament in the farmers’ livelihood. Quantitative and qualitative methods were applied and the
results show that tourists’ demand for agrotourism, in terms of accessibility, was at the highest level while attitudes, attractions,
accommodations, activities, amenities, and advertising were all at the high level. Appropriate guidelines were proposed to
improve the agricultural area and to develop agrotourism in this research area. These include 1) improving Homestay in Ban
Mor Village according to the Homestay standard in Thailand 2) improving facilitates to respond to tourists’ demands 3)
promoting agrotourism in the Ban Mor Village and 4) establishment of a local agricultural learning center in Ban Mor village.
Keywords: Agrotourism, Components of tourism destination
1. Introduction
Ban Mor Village is an agricultural village in Sam Sung district of Khon Kaen province, in the northern region of Thailand.
This village applies the Sufficiency Economy Philosophy developed by the King of Thailand as a fundamental concept in
the farmers’ livelihood. The Sufficiency Economy Philosophy highlights a balanced way of life (Mongsawad, 2010), and
an adequate social and economic foundation to attaint sustainable development (Chalapati, 2008). Transferring from
traditional agriculture to organic agriculture is a key turning point based on the concepts of the Sufficiency Economy
Philosophy. This is because organic agriculture focuses on environment conservation (Ritson & Oughton, 2006) and
healthy products for consumers (Walley et al., 2009). At the present, Ban Mor Village is well known for organic vegetable
production and also as an emerging agrotourism destination. In addition to its main income from farming; tourism is a
crucial part in the rural economy to achieve an additional wide range of economic benefits such as increasing
employment and enhancing income (Yang et al., 2010).
Agrotourism is a tourism product which is developed to meet tourists’ needs (Xu, 2010) and offers an integrated
experience to consumers (Buhalis, 2000). With regard to tourism development, a key question is what makes a
memorable and successful experience for tourists (Xu, 2010). In terms of agrotourism in Ban Mor Village, the researchers
focused on the topics of tourists’ opinions and tourists’ demand for agrotourism and the proposing of guidelines to
improve agrotourism. In this respect, two questions were raised 1) What are tourists’ opinions and tourists’ demands for
agrotourism in Ban Mor Village, Sam Sung District, Khon Kaen province and 2) What guidelines, should there be to
improve agrotourism in Ban Mor Village, Sam Sung District, Khon Kaen province.
3.1 Agrotourism
Agrotourism or agritourism is a synonym definition which is the phenomenon of attracting people onto agricultural
holdings (Evans & Ilbery, 1989) which has been recognized world-wide since the early twentieth century (Wicks &
Merrett, 2003). Agrotourism is a set of activities in which people link travel with products, services and experiences of
agriculture (Maetzold, 2002). Arroyo et al (2013) defines agrotourism as including agricultural settings, entertainment,
farming and education. It is consistent with Flanigan et al. (2014) who proposed that the key characteristics of
agrotourism include a working farm, contact with agricultural activities which are organized by farmers and authenticity of
tourists’ agricultural experiences. Therefore, agrotourism is more than a tourism product, but it is also a journey for new
sensations, and positive behavior in relation to the environment, the agricultural community and their culture (Lopez &
Garcia, 2006).
Agrotourism brings to tourists unique experiences during the time they spend in rural areas. They gain respect for
the local customs, local culture and enhance their awareness of the environment and natural products (Lopez & Garcia,
2006). Tourists are also looking for facilitate tourism in terms of agricultural areas such as accommodations that ensure
peace and rest (Halfacree, 1993), traditional food, information on agrotourism destinations, safety and security and basic
infrastructures (Kumbhar, 2009).
With regard to the local community or farmers, agrotourism is very important to rural communities. It seems to be a
mechanism to stimulate rural development. Agrotourism intends to obtain quality of living for rural communities through
stimulation of the farmer’s business (Tew & Barbiere, 2012), promoting and creating added value to local products (Zoto
et al., 2013) and increasing awareness and preservation of local customs and unique cultural traits (Ollenburg & Buckly,
2007).
In terms of sustainable tourism, tourism activities should be based on ethical values while taking into account the
economic, environmental and social impact (Goodwin &Francis, 2003). That is why organic agrotourism was created as
an innovative agrotourism. Organic agrotourism combines organic culture which focuses on healthy food with high
standards (Walley et al., 2009) and ecotourism to provide acceptable recreation opportunities without destroying the
environment (Kuo & Chiu, 2006).
3.2 Components of tourism destinations
A local tourism destination is a physical space where tourists choose to stay to experience certain features or attractions
(Leiper, 1995). A destination contains a number of basic elements which attract visitors to the destination and which
satisfy their needs on arrival. There are attractions, public and private amenities, accessibility, human resources, image
and character, and price (World Tourism Organization: UNWTO, 2007). Buhalis (2000) also suggests that there are six
core components of a destination which include: attractions, accessibility, amenities, available package, activities and
ancillary services. These are basic factors which have significant impact on the travel-decision process. The component
that is a fundamental element in a tourism destination is to incorporate tourism products which are capable of meeting
tourists’ demands and to create memorable experiences for tourists (Xu, 2010). This seems to be the draw factor to
motivate tourists to select a destination.
With regard to tourism management, local residents’ attitudes and perceptions should be considered. Many
tourism researchers believe that planners and entrepreneurs must take the view of the host community because their
attitudes and perceptions can have an influence on the successful development of current and future tourism programs
(Wang et al., 2009; Williams & Lawson, 2001).
Lastly, advertising also plays an important role in informing, seeking and prompting tourists regarding tourism
products at destinations (Morrison, 2013). Advertising can also be a means to educate tourists about appropriate
behaviors at sensitive sites and to emphasize the cultural or spiritual significance of the destination (Ely, 2013).
In terms of this study, the researchers applied seven (7) aspects including Attitudes, Attractions, Accessibility,
Accommodations, Activities, Amenities, and Advertising to identify tourists’ demand for agrotourism in Ban Mor Village,
Sam Sung District, Khon Kaen province.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวและอุปสงค์ของนักท่องเที่ยวปัตย์และแนวทางการปรับปรุงปัตย์ในบ้านMor หมู่บ้าน อำเภอ จังหวัดขอนแก่นซำสูง เป็นหมู่บ้านเกษตรเป็นอินทรีย์ที่ใช้เพียงพอปรัชญาเศรษฐกิจเป็นพื้นฐานที่มั่นคงเป็นหลักในการดำรงชีวิตของเกษตรกร ใช้วิธีการเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพและผลลัพธ์แสดงว่า ความต้องการของนักท่องเที่ยวปัตย์ ถึง ในที่ระดับสูงสุดในขณะที่ทัศนคติ ท่องเที่ยวสถานที่พัก กิจกรรม สิ่งอำนวยความสะดวก และการโฆษณามีทั้งหมดในระดับสูง ได้เสนอแนวทางที่เหมาะสมปรับปรุงพื้นที่การเกษตรและ การพัฒนาปัตย์ในงานวิจัยนี้ ได้แก่ 1) การปรับปรุงโฮมสเตย์ในบ้านวิลเลจสมอตามมาตรฐานโฮมสเตย์ในประเทศไทย 2) ปรับปรุงอำนวยความสะดวกในการตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยว 3)สถานประกอบการส่งเสริมปัตย์ในหมู่บ้านบ้าน Mor และ 4) ของศูนย์เรียนรู้เกษตรท้องถิ่นในหมู่บ้านบ้าน Morคำสำคัญ: ปัตย์ ส่วนประกอบของนักท่องเที่ยว1. บทนำหมู่บ้านบ้าน Mor เป็นหมู่บ้านการเกษตรจังหวัดสูงสามอำเภอของจังหวัดขอนแก่น ภาคเหนือของประเทศไทยหมู่บ้านนี้ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงพัฒนา โดยพระมหากษัตริย์ไทยเป็นแนวคิดพื้นฐานในดำรงชีวิตของเกษตรกร ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเน้นวิถีชีวิต (Mongsawad, 2010), ความสมดุล และเพียงพอทางเศรษฐกิจ และสังคมมูลนิธิเพื่อ attaint การพัฒนาที่ยั่งยืน (Chalapati, 2008) โอนย้ายจากเกษตรแบบเกษตรอินทรีย์จะเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญตามแนวคิดของเศรษฐกิจพอเพียงปรัชญา เนื่องจากเกษตรอินทรีย์เน้นการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม (Ritson & Oughton, 2006) และผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพสำหรับผู้บริโภค (Walley et al., 2009) ปัจจุบัน หมู่บ้านบ้าน Mor เป็นผักอินทรีย์ผลิตและยังเป็นการเกิดใหม่ปัตย์ นอกจากนั้นรายได้หลักจากการทำนา สถานที่ท่องเที่ยวส่วนสำคัญในระบบเศรษฐกิจชนบทเพื่อเพิ่มเติมความหลากหลายของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจเช่นการเพิ่มจ้างงานและเพิ่มรายได้ (Yang et al., 2010)ปัตย์เป็นผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวซึ่งเป็นพัฒนาการของนักท่องเที่ยวต้อง (Xu, 2010) และมีการบูรณาการประสบการณ์ให้กับผู้บริโภค (Buhalis, 2000) เกี่ยวกับการพัฒนาการท่องเที่ยว คำถามที่สำคัญคือ สิ่งที่ทำให้การประสบความสำเร็จ และน่าจดจำประสบการณ์เที่ยว (Xu, 2010) ในปัตย์ในบ้าน Mor นักวิจัยเน้นหัวข้อความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวและความต้องการของนักท่องเที่ยวปัตย์และเสนอแนวทางให้กับปรับปรุงปัตย์ ประการนี้ คำถามที่สองได้ 1 ยก) ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวและความต้องการของนักท่องเที่ยวคืออะไรสำหรับปัตย์บ้าน Mor วิลเลจ สามสูงอำเภอ จังหวัดขอนแก่น และ 2) แนวทางใด จะมีการปรับปรุงปัตย์ในบ้าน Mor วิลเลจ สามสูงอำเภอ จังหวัดขอนแก่น 3.1 ปัตย์ปัตย์หรือเล็ก ๆ เป็นคำจำกัดความของคำซึ่งเป็นปรากฏการณ์ดึงดูดคนไปเกษตรโฮลดิ้ง (อีวานส์และ Ilbery, 1989) ซึ่งได้รับการยอมรับทั่วโลกตั้งแต่ศตวรรษที่ยี่สิบต้น (สารประกอบและMerrett, 2003) ปัตย์คือ ชุดของกิจกรรมท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงคนกับผลิตภัณฑ์ บริการ และประสบการณ์ของเกษตร (Maetzold, 2002) อาร์โรโย่ et al (2013) กำหนดปัตย์เป็นรวมถึงการตั้งค่าเกษตร บันเทิงทำการเกษตรและการศึกษา สอดคล้องกับ Flanigan et al. (2014) ที่นำเสนอที่เป็นลักษณะสำคัญของปัตย์รวมฟาร์มทำงาน ติดต่อกับกิจกรรมทางการเกษตรซึ่งมีการจัดระเบียบ โดยเกษตรกรและความถูกต้องของประสบการณ์การเกษตรของนักท่องเที่ยว ดังนั้น ปัตย์เป็นมากกว่าผลิตภัณฑ์ท่องเที่ยว แต่ก็เป็นการเดินทางสำหรับใหม่สววรค์ และพฤติกรรมในเชิงบวกเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ชุมชนเกษตร และวัฒนธรรมของตน (Lopez และการ์เซีย 2006)ปัตย์นำนักท่องเที่ยวณช่วงเวลาพวกเขาใช้ในชนบท พวกเขาได้รับการเคารพประเพณีท้องถิ่น ท้องถิ่นวัฒนธรรม และเสริมสร้างการรับรู้สภาพแวดล้อมและธรรมชาติ (Lopez และการ์เซีย2006) . นักท่องเที่ยวจะหาให้ง่ายต่อการท่องเที่ยวในพื้นที่เกษตรเช่นสถานที่พักที่ให้ความสงบและพักผ่อน (Halfacree, 1993), อาหาร ข้อมูลสถานปัตย์ ความปลอดภัย และความปลอดภัย และพื้นฐานโครงสร้างพื้นฐาน (Kumbhar, 2009)ตามชุมชนท้องถิ่นหรือเกษตรกร ปัตย์มีความสำคัญต่อชุมชนชนบท ดูเหมือนว่าจะเป็นกลไกในการกระตุ้นการพัฒนาชนบท ปัตย์มีคุณภาพชีวิตในชุมชนชนบทโดยได้รับกระตุ้นธุรกิจชาว (ปลิวและ Barbiere, 2012), ส่งเสริม และสร้างเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น (Zotoร้อยเอ็ด al., 2013) และเพิ่มความตระหนักและอนุรักษ์ประเพณีท้องถิ่นและลักษณะเฉพาะทางวัฒนธรรม (Ollenburg & Buckly2007)ในด้านการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ กิจกรรมท่องเที่ยวควรยึดค่าจริยธรรมในขณะที่พิจารณาถึงการเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคมผลกระทบ (Goodwin & Francis, 2003) นั่นคือเหตุผลที่สร้างปัตย์อินทรีย์เป็นปัตย์เป็นนวัตกรรม ปัตย์เกษตรอินทรีย์ผสมผสานวัฒนธรรมอินทรีย์ซึ่งมุ่งเน้นอาหารเพื่อสุขภาพมีสูงมาตรฐาน (Walley et al., 2009) และท่องเที่ยวเชิงนิเวศให้โอกาสพักผ่อนหย่อนใจที่ยอมรับได้โดยไม่ต้องทำลายสิ่งแวดล้อม (Kuo และ Chiu, 2006)3.2 ส่วนประกอบของแหล่งท่องเที่ยวปลายภาคเป็นพื้นที่จริงที่นักท่องเที่ยวเลือกสัมผัสบางคุณลักษณะหรือแหล่งท่องเที่ยว(Leiper, 1995) ปลายทางประกอบด้วยองค์ประกอบพื้นฐานซึ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวปลายทางและที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขามาถึง มีสถานที่ท่องเที่ยว สิ่งอำนวยความสะดวก และเอกชน ถึง ทรัพยากรบุคคล รูปและตัวอักษร และราคา (องค์การท่องเที่ยวโลก: UNWTO, 2007) Buhalis (2000) ยังแนะนำว่า มี 6หลักส่วนประกอบของปลายทางซึ่งรวมถึง: สถานที่ท่องเที่ยว ช่วย สิ่งอำนวยความสะดวก ใช้ กิจกรรม และบริการพิเศษ เหล่านี้เป็นปัจจัยพื้นฐานที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในกระบวนการตัดสินใจเดินทาง ส่วนประกอบที่เป็นองค์ประกอบพื้นฐานในปลายทางท่องเที่ยวเป็นการ รวมผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวซึ่งเป็นความสามารถในการประชุมความต้องการของนักท่องเที่ยว และสร้างประสบการณ์ที่น่าจดจำสำหรับนักท่องเที่ยว (Xu, 2010) นี้น่าจะเป็นตัวคูณออกไปจูงใจนักท่องเที่ยวเลือกปลายทางเกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยว ทัศนคติและภาพลักษณ์ของคนท้องถิ่นควร หลายนักวิจัยท่องเที่ยวเชื่อว่า ผู้วางแผนและผู้ประกอบการต้องมีมุมมองของโฮสต์เนื่องจากพวกเขาทัศนคติและภาพลักษณ์ที่สามารถมีผลต่อการพัฒนาโปรแกรมในปัจจุบัน และในอนาคตประสบความสำเร็จ(Wang et al., 2009 วิลเลียมส์และลอว์สัน 2001)สุดท้ายนี้ โฆษณายังมีบทบาทสำคัญในการแจ้ง กำลัง และเพื่อให้นักท่องเที่ยวเกี่ยวกับการท่องเที่ยวผลิตภัณฑ์ที่จุดหมายปลายทาง (มอร์ริสัน 2013) โฆษณายังสามารถหมายความรู้ท่องเที่ยวเกี่ยวกับความเหมาะสมพฤติกรรม ที่สำคัญของอเมริกา และ เพื่อเน้นความสำคัญทางวัฒนธรรม หรือจิตวิญญาณของปลายทาง (Ely, 2013)ในด้านการศึกษา นักวิจัยใช้เจ็ด (7) ด้านรวมถึงทัศนคติ สถานที่ท่องเที่ยว ถึงสถานที่พัก กิจกรรม สิ่งอำนวยความสะดวก และการโฆษณาเพื่อระบุความต้องการของนักท่องเที่ยวปัตย์ในหมู่บ้านบ้าน Morอำเภอสูงสาม จังหวัดขอนแก่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักท่องเที่ยว 'นักท่องเที่ยวต้องการสำหรับการท่องเที่ยวเชิงเกษตรและแนวทางในการปรับปรุงการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้าน
หมอวิลเลจอำเภอซำสูงจังหวัดขอนแก่น นี้เป็นหมู่บ้านเกษตรอินทรีย์ที่ใช้พอเพียง
ปรัชญาเศรษฐกิจเป็นรากฐานหลักในการดำรงชีวิตของเกษตรกร วิธีการเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพและถูกนำไปใช้
ผลการศึกษาพบว่ามีความต้องการของนักท่องเที่ยวสำหรับท่องเที่ยวเชิงเกษตรในแง่ของการเข้าถึงอยู่ในระดับสูงสุดในขณะที่ทัศนคติของสถานที่ท่องเที่ยว,
ที่พัก, กิจกรรม, สิ่งอำนวยความสะดวกและการโฆษณาทั้งหมดในระดับสูง แนวทางที่เหมาะสมได้รับการเสนอให้
ปรับปรุงพื้นที่การเกษตรและการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงเกษตรในพื้นที่การวิจัยครั้งนี้ เหล่านี้รวมถึง 1) การปรับปรุงบ้านโฮมสเตย์ใน
หมู่บ้านหมอตามมาตรฐานโฮมสเตย์ในประเทศไทย 2) การปรับปรุงการอำนวยความสะดวกเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของนักท่องเที่ยว 3)
การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหมอวิลเลจและ 4) การจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้การเกษตรท้องถิ่นในหมู่บ้านม .
คำสำคัญ: ท่องเที่ยวเชิงเกษตร, ส่วนประกอบของแหล่งท่องเที่ยว
1 บทนำ
บ้านหมอหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านเกษตรในอำเภอซำสูงจังหวัดขอนแก่นในภาคเหนือของประเทศไทย.
หมู่บ้านนี้ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงที่พัฒนาโดยพระมหากษัตริย์ไทยเป็นแนวคิดพื้นฐานใน
การดำรงชีวิตของเกษตรกร ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไฮไลท์วิธีที่สมดุลของชีวิต (Mongsawad, 2010) และ
การวางรากฐานทางสังคมและเศรษฐกิจเพียงพอที่จะ attaint การพัฒนาอย่างยั่งยืน (Chalapati 2008) การถ่ายโอนจาก
การเกษตรแบบดั้งเดิมในการทำเกษตรอินทรีย์เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญขึ้นอยู่กับแนวคิดของเศรษฐกิจพอเพียง
ปรัชญา นี้เป็นเพราะเกษตรอินทรีย์มุ่งเน้นไปที่การอนุรักษ์สภาพแวดล้อม (Ritson และ Oughton, 2006) และ
ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพสำหรับผู้บริโภค (วัลลี่ et al., 2009) ปัจจุบันบ้านหมอวิลเลจเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับผักอินทรีย์
การผลิตและยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่เกิดขึ้นใหม่ นอกเหนือจากรายได้หลักจากการทำการเกษตร; การท่องเที่ยวเป็น
ส่วนสำคัญในเศรษฐกิจในชนบทเพื่อให้เกิดความหลากหลายที่เพิ่มขึ้นของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจเช่นการเพิ่ม
การจ้างงานและการเสริมสร้างรายได้ (Yang et al., 2010).
ท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่ได้รับการพัฒนาเพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยว (เสี่ยว 2010) และให้บริการแบบบูรณาการ
ประสบการณ์ให้กับผู้บริโภค (Buhalis, 2000) ในเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาการท่องเที่ยวเป็นคำถามที่สำคัญคือสิ่งที่ทำให้
ประสบการณ์ที่น่าจดจำและประสบความสำเร็จสำหรับนักท่องเที่ยว (Xu 2010) ในแง่ของการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหมอวิลเลจ, นักวิจัย
ที่มุ่งเน้นในหัวข้อ 'ความคิดเห็นและนักท่องเที่ยวนักท่องเที่ยวต้องการสำหรับการท่องเที่ยวเชิงเกษตรและเสนอแนวทางในการ
ปรับปรุงการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ในแง่นี้สองคำถามที่ถูกยก 1) อะไรคือ 'ความคิดเห็นและนักท่องเที่ยวนักท่องเที่ยวความต้องการ
ท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหมอวิลเลจอำเภอซำสูงจังหวัดขอนแก่นและ 2) แนวทางควรจะมีการ
ปรับปรุงการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหมอวิลเลจ อำเภอซำสูงจังหวัดขอนแก่น.
3.1 Agrotourism
ท่องเที่ยวเชิงเกษตรหรือ agritourism คือความหมายคำพ้องซึ่งเป็นปรากฏการณ์ของการดึงดูดผู้คนเข้าสู่การเกษตร
วารสาร (อีแวนส์และ Ilbery, 1989) ซึ่งได้รับการยอมรับทั่วโลกตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ยี่สิบ (สาดแสงและ
Merrett , 2003) ท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นชุดของกิจกรรมที่เชื่อมโยงผู้คนเดินทางกับสินค้าบริการและประสบการณ์ของ
การเกษตร (Maetzold, 2002) อาร์โรโย, et al (2013) กำหนดท่องเที่ยวเชิงเกษตรรวมทั้งการตั้งค่าการเกษตร, บันเทิง,
การเกษตรและการศึกษา มันมีความสอดคล้องกับ Flanigan et al, (2014) ที่เสนอว่าลักษณะที่สำคัญของการ
ท่องเที่ยวเชิงเกษตรฟาร์มรวมถึงการทำงานที่สัมผัสกับกิจกรรมทางการเกษตรที่มีการจัดขึ้นโดยเกษตรกรและความถูกต้องของ
นักท่องเที่ยวประสบการณ์ทางการเกษตร ดังนั้นการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นมากกว่าผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว แต่ก็ยังคือการเดินทางใหม่
ความรู้สึกและพฤติกรรมในเชิงบวกในความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมชุมชนเกษตรและวัฒนธรรมของพวกเขา (โลเปซและ
การ์เซีย, 2006).
ท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่นำมาให้นักท่องเที่ยวประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันในช่วง เวลาที่พวกเขาใช้จ่ายในพื้นที่ชนบท พวกเขาได้รับความเคารพ
ประเพณีท้องถิ่นวัฒนธรรมท้องถิ่นและเพิ่มความตระหนักของพวกเขาจากสภาพแวดล้อมและผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ (โลเปซและการ์เซีย
2006) นักท่องเที่ยวยังมองหาอำนวยความสะดวกในการท่องเที่ยวในแง่ของพื้นที่การเกษตรเช่นที่พักที่ให้
ความสงบสุขและส่วนที่เหลือ (Halfacree, 1993) อาหารแบบดั้งเดิมข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวเชิงเกษตรปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยขั้นพื้นฐานและ
โครงสร้างพื้นฐาน (Kumbhar 2009).
เกี่ยวกับการ ชุมชนท้องถิ่นหรือเกษตรกรท่องเที่ยวเชิงเกษตรมีความสำคัญมากให้กับชุมชนในชนบท มันน่าจะเป็น
กลไกในการกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาชนบท ท่องเที่ยวเชิงเกษตรมีความตั้งใจที่จะได้รับคุณภาพของที่อยู่อาศัยสำหรับชุมชนในชนบทผ่าน
การกระตุ้นของธุรกิจของเกษตรกร (สูด & Barbiere 2012), การส่งเสริมและการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับสินค้าท้องถิ่น (Zoto
et al., 2013) และการเพิ่มความตระหนักและการอนุรักษ์ประเพณีท้องถิ่นและที่ไม่ซ้ำกัน ลักษณะทางวัฒนธรรม (Ollenburg และ Buckly,
2007).
ในแง่ของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, กิจกรรมการท่องเที่ยวควรจะอยู่บนพื้นฐานของค่านิยมทางจริยธรรมในขณะที่คำนึงถึง
เศรษฐกิจผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคม (กูดวินและฟรานซิส, 2003) นั่นคือเหตุผลที่ท่องเที่ยวเชิงเกษตรอินทรีย์ถูกสร้างขึ้นเป็น
ท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่เป็นนวัตกรรมใหม่ ท่องเที่ยวเชิงเกษตรอินทรีย์ผสมผสานวัฒนธรรมอินทรีย์ซึ่งมุ่งเน้นอาหารเพื่อสุขภาพที่มีสูง
มาตรฐาน (วัลลี่ et al., 2009) และการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่จะให้โอกาสพักผ่อนหย่อนใจที่ยอมรับได้โดยไม่ทำลาย
สภาพแวดล้อม (Kuo และชิว, 2006).
3.2 ส่วนประกอบของแหล่งท่องเที่ยว
แหล่งท่องเที่ยวท้องถิ่น พื้นที่ทางกายภาพที่นักท่องเที่ยวเลือกที่จะอยู่จะได้สัมผัสกับคุณสมบัติบางอย่างหรือสถานที่ท่องเที่ยว
(Leiper, 1995) ปลายทางที่มีจำนวนขององค์ประกอบพื้นฐานที่ดึงดูดผู้เข้าชมไปยังปลายทางและ
ตอบสนองความต้องการของพวกเขาเมื่อเดินทางมาถึง มีสถานที่ท่องเที่ยวที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกของรัฐและเอกชนในการเข้าถึงทรัพยากรมนุษย์ภาพ
และตัวอักษรและราคา (องค์การการท่องเที่ยวโลก: UNWTO, 2007) Buhalis (2000) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่ามีหก
องค์ประกอบหลักของปลายทางซึ่งรวมถึง: สถานที่, การเข้าถึงสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีอยู่ในแพคเกจกิจกรรมและ
บริการเสริม เหล่านี้เป็นปัจจัยพื้นฐานที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับกระบวนการตัดสินใจเดินทาง ส่วนประกอบ
ที่เป็นองค์ประกอบพื้นฐานในแหล่งท่องเที่ยวคือการรวมผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่มีความสามารถของการประชุม
ความต้องการของนักท่องเที่ยวและการสร้างประสบการณ์ที่น่าจดจำสำหรับนักท่องเที่ยว (Xu 2010) นี้น่าจะเป็นปัจจัยที่วาดเพื่อ
กระตุ้นให้นักท่องเที่ยวที่จะเลือกหัวข้อ.
เกี่ยวกับการจัดการการท่องเที่ยวทัศนคติประชาชนในท้องถิ่นและการรับรู้ที่ควรจะได้รับการพิจารณา หลายคน
นักวิจัยเชื่อว่าการท่องเที่ยวและผู้ประกอบการวางแผนจะต้องใช้มุมมองของชุมชนเป็นเจ้าภาพของพวกเขาเพราะ
ทัศนคติและการรับรู้สามารถมีอิทธิพลต่อการพัฒนาความสำเร็จของโปรแกรมการท่องเที่ยวในปัจจุบันและอนาคต
(Wang et al, 2009;. วิลเลียมส์และลอว์สัน, 2001)
สุดท้ายการโฆษณายังมีบทบาทสำคัญในการแจ้งที่กำลังมองหาและกระตุ้นให้นักท่องเที่ยวเกี่ยวกับการท่องเที่ยว
ผลิตภัณฑ์ที่สถานที่ (มอร์ริสัน, 2013) โฆษณายังสามารถเป็นวิธีการให้ความรู้แก่นักท่องเที่ยวเกี่ยวกับความเหมาะสม
พฤติกรรมที่เว็บไซต์มีความสำคัญและจะเน้นความสำคัญทางวัฒนธรรมหรือจิตวิญญาณของปลายทาง (เอไล 2013).
ในแง่ของการศึกษาครั้งนี้นักวิจัยที่ใช้เจ็ด (7) รวมทั้งด้านทัศนคติ, สถานที่ท่องเที่ยว , การเข้าถึง,
ที่พัก, กิจกรรม, สิ่งอำนวยความสะดวกและการโฆษณาในการระบุความต้องการของนักท่องเที่ยวสำหรับท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหมอวิลเลจ
อำเภอซำสูงจังหวัดขอนแก่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวและความต้องการของนักท่องเที่ยว สำหรับแนวทางการท่องเที่ยวเชิงเกษตรและปรับปรุงการท่องเที่ยวในบ้าน
หมอหมู่บ้าน อำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น นี้เป็นอินทรีย์เกษตรหมู่บ้าน ซึ่งใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
เป็นหลักรากฐานวิถีชีวิตเกษตรกร เชิงคุณภาพและเชิงปริมาณและวิธีการประยุกต์
ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าความต้องการของนักท่องเที่ยวในการท่องเที่ยว ในแง่ของการเข้าถึง คือ อยู่ในระดับมากที่สุด ในขณะที่ทัศนคติ , แหล่งท่องเที่ยว ,
ที่พัก กิจกรรม สิ่งอำนวยความสะดวก และโฆษณาอยู่ในระดับมาก แนวทางที่เหมาะสมเสนอ
ปรับปรุงพื้นที่การเกษตร และการท่องเที่ยว ในการวิจัยเพื่อพัฒนาพื้นที่ เหล่านี้ได้แก่ 1 ) การปรับปรุง โฮมสเตย์บ้าน
บ้านหม้อ ตามมาตรฐานโฮมสเตย์ไทย 2 ) การปรับปรุงความสะดวกเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของนักท่องเที่ยว 3 )
การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหม้อ หมู่บ้าน และ 4 ) การจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ท้องถิ่นการเกษตรในบ้านหม้อ หมู่บ้าน
คำสำคัญ : การท่องเที่ยวเชิงเกษตร , ส่วนประกอบของปลายทางการท่องเที่ยว
1 บทนำ
บ้านหม้อเป็นหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านเกษตรกรรม อำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น ในพื้นที่ภาคเหนือของ ประเทศไทย .
หมู่บ้านนี้ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงพัฒนาโดยในหลวงเป็นแนวคิดพื้นฐานใน
วิถีชีวิตเกษตรกร ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เน้นสมดุลของชีวิต ( mongsawad
, 2010 ) และเป็นรากฐานทางเศรษฐกิจและสังคมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ( chalapati มีความผิดเพียงพอ , 2008 ) การถ่ายโอนจาก
การเกษตรแบบดั้งเดิมให้เกษตรอินทรีย์เป็นหลักจุดเปลี่ยนตามแนวคิดปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง

นี้เป็นเพราะเกษตรอินทรีย์เน้นการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ( Ritson & oughton , 2006 ) และ
ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพสำหรับผู้บริโภค ( วอลีย์ et al . ,2009 ) ปัจจุบัน บ้านหม้อ บ้านเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการผลิตผักอินทรีย์และยังเป็นใหม่
การท่องเที่ยวปลายทาง นอกจากรายได้หลักจากการเกษตร การท่องเที่ยวเป็น
ส่วนสําคัญในเศรษฐกิจในชนบทเพื่อให้บรรลุการเพิ่มช่วงกว้างของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ เช่น การเพิ่มการจ้างงานและเพิ่มรายได้
( ยาง et al . , 2010 ) .
การท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว ซึ่งถูกพัฒนาขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยว ( Xu , 2553 ) และเสนอประสบการณ์แบบบูรณาการ
เพื่อผู้บริโภค ( buhalis , 2000 ) เกี่ยวกับการพัฒนาการท่องเที่ยว คำถามสำคัญคือสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จที่น่าจดจำและประสบการณ์สำหรับนักท่องเที่ยว
( Xu , 2010 ) ในแง่ของการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในบ้านหมอหมู่บ้าน นักวิจัย
เน้นหัวข้อความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยว ' อุปสงค์การท่องเที่ยวและเสนอแนวทาง
ปรับปรุงการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ในส่วนนี้ สองข้อถูกยก 1 ) อะไรคือความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยวความต้องการ
การท่องเที่ยวในบ้านหมอหมู่บ้าน อำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น และ 2 ) แนวทางอะไร ควรจะมีการปรับปรุงการท่องเที่ยวใน

บ้านหมอหมู่บ้านอำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น

การท่องเที่ยว 3.1 การท่องเที่ยวหรือการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นคำพ้องความหมายคำนิยามที่เป็นปรากฏการณ์ของการดึงดูดคนเข้าถือครองการเกษตร
( อีแวนส์& ilbery , 1989 ) ซึ่งได้รับการยอมรับทั่วโลกตั้งแต่ศตวรรษที่ยี่สิบต้น ( สารประกอบ&
Merrett , 2003 ) การท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นชุดของกิจกรรมที่ผู้คนเชื่อมโยงการเดินทางด้วยผลิตภัณฑ์บริการและประสบการณ์ของ
การเกษตร ( maetzold , 2002 ) อาร์โรโย et al ( 2013 ) นิยามการท่องเที่ยวเป็นรวมถึงการตั้งค่าความบันเทิงการเกษตร
การเกษตรและการศึกษา มันมีความสอดคล้องกับแฟลนนิเกิน et al . ( 2014 ) ที่เสนอว่า คุณลักษณะที่สำคัญของการรวม
ฟาร์มที่ทำงานติดต่อกับกิจกรรมทางการเกษตรซึ่งจัดโดยเกษตรกรและ
ของแท้ของนักท่องเที่ยวประสบการณ์การเกษตร ดังนั้น การเป็นมากกว่าผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว แต่ก็ยังเดินทางสำหรับความรู้สึกใหม่
และพฤติกรรมในเชิงบวกในความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อม ชุมชนเกษตรและวัฒนธรรมของพวกเขา ( โลเปซ&
การ์เซีย , 2006 ) .
การท่องเที่ยว ทำให้นักท่องเที่ยวประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันในช่วงเวลาที่พวกเขาใช้จ่ายในชนบท พวกเขาได้รับการเคารพ
ประเพณีท้องถิ่นวัฒนธรรมท้องถิ่นและเพิ่มความตระหนักของสภาพแวดล้อมและผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ ( โลเปซ&การ์เซีย
2006 ) นักท่องเที่ยวยังมองหาความสะดวกในการท่องเที่ยวในแง่ของพื้นที่เกษตร เช่น ที่พักที่ให้ความสงบสุข (
halfacree , 1993 ) , อาหารแบบดั้งเดิม , ข้อมูลการท่องเที่ยว สถานที่ท่องเที่ยว ความปลอดภัยและความมั่นคงและพื้นฐาน

( kumbhar , 2009 )ที่เกี่ยวข้องกับชุมชนท้องถิ่น หรือเกษตรกร การท่องเที่ยว มีความสำคัญต่อชุมชนในชนบท มันน่าจะเป็น
กลไกกระตุ้นการพัฒนาชนบท การตั้งใจที่จะได้รับคุณภาพของการใช้ชีวิตสำหรับชุมชนผ่านการกระตุ้นธุรกิจ
เป็นชาวนา ( ติ๋ว& barbiere , 2012 ) , การส่งเสริมและการสร้างมูลค่าเพิ่มให้แก่ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น ( zoto
et al . ,2013 ) และเพิ่มความตระหนักและอนุรักษ์ประเพณีท้องถิ่นและลักษณะทางวัฒนธรรมที่ไม่ซ้ำกัน ( ollenburg & buckly

, 2007 ) ในแง่ของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน กิจกรรมการท่องเที่ยวควรอยู่บนพื้นฐานของค่านิยมทางจริยธรรม ในขณะที่คำนึงถึง
ด้านเศรษฐกิจ ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและสังคม ( กู้ดวิน&ฟรานซิส , 2003 ) นั่นคือเหตุผลที่อินทรีย์ถูกสร้างเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรกรรม
การท่องเที่ยวเชิงเกษตรกรรม นวัตกรรมการรวมอินทรีย์ เกษตรอินทรีย์ ซึ่งเน้นอาหารเพื่อสุขภาพที่มีมาตรฐานสูง
( วอลีย์ et al . , 2009 ) และการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เพื่อให้โอกาสนันทนาการที่ยอมรับได้โดยไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม ( กัว
& Chiu , 2006 ) .
3.2 ส่วนประกอบของจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยว
ปลายทางการท่องเที่ยวท้องถิ่นคือพื้นที่ทางกายภาพที่นักท่องเที่ยวเลือกที่จะอยู่เพื่อประสบการณ์ คุณลักษณะบางอย่างหรือแหล่งท่องเที่ยว
( ลีเพอร์ , 1995 ) ปลายทางที่ประกอบด้วยหมายเลขขององค์ประกอบพื้นฐานซึ่งดึงดูดผู้เข้าชมไปยังปลายทางซึ่ง
ตอบสนองความต้องการของพวกเขาเมื่อเดินทางมาถึง มีสถานที่ท่องเที่ยว สาธารณะ และส่วนตัวสิ่งอำนวยความสะดวก , การเข้าถึง , ทรัพยากรมนุษย์ , ภาพ
และตัวอักษรและราคา ( องค์การการท่องเที่ยวโลก UNWTO , 2007 ) buhalis ( 2000 ) นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่ามีหก
ส่วนประกอบหลักของปลายทางซึ่งรวมถึง : แหล่งท่องเที่ยว , การเข้าถึง , สิ่งอำนวยความสะดวก , แพคเกจพร้อมใช้งาน , กิจกรรมและ
บริการ ancillary . เหล่านี้เป็นปัจจัยขั้นพื้นฐาน ซึ่งมีผลกระทบอย่างมากต่อการตัดสินใจเดินทางกระบวนการ ส่วนประกอบ
ที่เป็นองค์ประกอบพื้นฐานในปลายทางของการท่องเที่ยวคือการรวมผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่มีความสามารถของการประชุม
ความต้องการของนักท่องเที่ยวและเพื่อสร้างประสบการณ์ที่น่าจดจำสำหรับนักท่องเที่ยว ( Xu , 2010 ) นี้ดูเหมือนว่าจะวาดปัจจัย
จูงใจให้นักท่องเที่ยวได้เลือกปลายทาง .
เกี่ยวกับการจัดการการท่องเที่ยว ของชาวบ้านท้องถิ่น ทัศนคติ และการรับรู้ที่ควรพิจารณา นักวิจัยหลายคนเชื่อว่า นักวางแผน
การท่องเที่ยวและผู้ประกอบการต้องใช้มุมมองของชุมชนโฮสต์เพราะตน
ทัศนคติและการรับรู้ที่สามารถส่งผลกระทบต่อการพัฒนาในปัจจุบันและอนาคต
โปรแกรมการท่องเที่ยว ( Wang et al . , 2009 ; วิลเลี่ยม&ลอว์สัน , 2001 ) .
สุดท้ายโฆษณามีบทบาทสำคัญในการแสวงหาและแจ้งนักท่องเที่ยวเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว
ที่สถานที่ ( มอร์ริสัน , 2013 ) โฆษณายังสามารถเป็นวิธีการให้การศึกษาแก่นักท่องเที่ยว เกี่ยวกับความเหมาะสม
พฤติกรรมที่เว็บไซต์ที่ละเอียดอ่อน และเพื่อเน้นความสำคัญของวัฒนธรรมหรือมโนมัยปลายทาง ( อีลี , 2013 ) .
ในแง่ของการศึกษานี้ นักวิจัยใช้เจ็ด ( 7 ) ด้านทัศนคติ , แหล่งท่องเที่ยว , การเข้าถึง ,
ที่พัก กิจกรรม สิ่งอำนวยความสะดวก และการโฆษณาเพื่อระบุความต้องการของนักท่องเที่ยวสำหรับการท่องเที่ยวในบ้านหมอหมู่บ้าน
อำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น