The results of this study revealed

The results of this study revealed the essentiality of arginine for maximal growth of red sea bream. The lowest growth performance was obtained in fish fed 1.42% arginine and its dietary increment up to 2.54% resulted in significant improvement in growth performance. The estimated value of 4.74% dietary arginine is similar to the reported arginine requirements for Coho salmon (Oncorhynchus kisutch), 4.9–5.5% (Luzzana et al., 1998); Japanese flounder (Paralichthys olivaceus), 4.1–4.9% (Alam et al., 2002a,b) and Indian major carp (Catla catla), 5.06% (Zehra and Khan, 2013). However, this requirement level is lower than those of Chinook salmon (Oncorhynchus tshawytscha), 6.0% (Klein and Halver, 1970); black sea bream (Acanthopagrus schlegelii), 7.74–8.13% (Zhou et al., 2010), blunt snout bream (Megalobrama amblycephala), 7.23% (Ren et al., 2013) and Nile tilapia (Oreochromis niloticus L.), 6.24% (Yue et al., 2013) but higher than that of Indian catfish (Heteropneustes fossilis), 4.08% (Ahmed, 2013). The large variations observed in arginine requirement within and among fish species have been reported to be due to the differences in fish size and age, dietary protein sources and levels, reference amino acid pattern, availability of amino acid and amino acid sources, response criteria, the used mathematical model, and environmental and culture condition. Also, considering the ability of teleostean fish to synthesize arginine from glutamate, the dietary glutamate content may affect the dietary arginine requirement estimation. Furthermore, Ahmed and Khan (2004) pointed out that the metabolic demands of the different pathways can interfere with the arginine requirement for protein synthesis, resulting in differences in arginine requirement level.
Baker (1984) stated that increased growth performance in animals by dietary supplementation of an essential nutrient can be due to increased feed intake and/or metabolic efficiency. In the present study, we did not find any significant difference in the feed intake among the groups fed with the test diets. However, previous studies reported the significant enhancement in feed intake by increment of dietary arginine in grouper (Epinephelus coioides) (Luo et al., 2007), largemouth bass (Micropterus salmoides) (H. Zhou et al., 2012; Q. C. Zhou et al., 2012) and Indian catfish (Ahmed, 2013). Enhancement of growth performance in this study might be due to the improved feed utilization because we found slight improvements of FCR and PER at higher arginine levels. Also, significantly higher PPV was obtained by increment of dietary arginine level and the highest PPV was observed in fish fed 2.54% arginine. Similarly, H. Zhou et al. (2012) and Q. C. Zhou et al. (2012) did not find significant effect of dietary arginine level on FCR and PER in yellow grouper, but PPV was significantly elevated by arginine level.
Whole-body and muscle compositions were affected by dietary arginine levels; significantly higher whole-body protein content was achieved at dietary arginine levels of 2.22–2.54% and lipid content decreased at the same levels. A similar tendency to that of whole-body was observed for muscle composition but protein content was not significantly different among treatments. These results are in agreement with previous studies on Indian major carp (Ahmed and Khan, 2004), black sea bream (Zhou et al., 2010) and H. fossilis (Khan and Abidi, 2011). Arginine is one of the most versatile amino acids and is a crucial precursor for protein synthesis (Wu and Morris, 1998). In this study whole-body protein content showed a similar trend with PPV and further confirmed that inclusion of an appropriate level of arginine can enhance protein deposition. It has been reported that arginine and its products play important roles in the metabolism of energy substrates (Jobgen et al., 2006; Montanez et al., 2008; Shantz and Levin, 2007). Jobgen et al. (2009) remarked that arginine supplementation enhances lipolysis and inhibits lipogenesis in rats by regulating the expression and function of the key enzymes which are involved in lipid metabolism. The present study further suggested that arginine participates in lipid metabolism resulting in decreased lipid deposition.
Hematological parameters are increasingly being taken into account in fish nutrition studies due to their importance in monitoring the health status of fish (Congleton and Wagner, 2006; Hrubec et al., 2000). Analysis of hematological parameters provides valuable information on metabolic disorders, deficiencies and chronic stress status (Bahmani et al., 2001). Previous studies showed the changes in blood components in response to dietary supplementation of EAAs (Huai et al., 2009; Khan and Abidi, 2011; Zhou et al., 2010). Also, our previous study exhibited the significant effect of dietary valine on red sea bream hematology (Rahimnejad and Lee, 2013). The increased plasma protein
Table 6
in the present study is in agreement with a black sea bream study that showed significant enhancement of serum protein levels by dietary arginine increment (Zhou et al., 2010). AST and ALT are generally used as indicators of cellular damage both in mammals and in fishes (Olsen et al., 2005; Welker and Congleton, 2003). Their concentration in plasma increases by several stressors including pollution and ammonia toxicity (Das et al., 2004). In this study, significantly lower ALT levels were recorded at arginine levels of 2.22–2.54% and numerically decreased plasma AST was found. It has been demonstrated that the imbalance between amino acid supply and amino acid utilization for protein synthesis results in the oxidation of amino acids (Weijs, 1993). This process directs extra energy toward deamination and excretion of amino acids and is stressful (Walton, 1985). Increment of dietary arginine level led to significant decrease of plasma glucose concentration and supported the previous findings in black sea bream (Zhou et al., 2010). Fu et al. (2005) reported that dietary supplementation of L-arginine enhances the expression of key genes responsible for glucose oxidation in rats. It has been suggested that nitric oxide (NO), a signaling molecule produced from L-arginine by various isoforms of NO synthase (NOS), is involved in the regulation of hepatic gluconeogenesis. It was shown that physiological levels of NO stimulate glucose uptake and oxidation in insulin-sensitive tissues and inhibit the synthesis of glucose in target tissues (Jobgen, 2007). In this study increment of dietary arginine level enhanced T-NOS activity and this can be at least partially responsible for reduction of plasma glucose concentration at increased arginine levels. Arginine has been identified as a potential modulator of both the innate and adaptive immune systems in vertebrates. As mentioned earlier, arginine is used as precursor for the synthesis of NO and polyamines (Satriano et al., 1999), of which NO plays an important role in the cellular defense mechanisms (Buentello and Gatlin, 1999; Tafalla and Novoa, 2000). Buentello and Gatlin (1999, 2001) showed that supplementation of arginine in diets for channel catfish (Ictalurus punctatus) influences the NO production which is a strong antioxidant molecule used to combat a variety of invading pathogens. Also, dietary supplementation of arginine enhanced the innate immunity of channel catfish in vivo, and a moderate inclusion level of arginine in culture media augmented phagocytosis in vitro (Buentello et al., 2007). A significant increase in neutrophil oxidative radical production was found in red drum (Sciaenops ocellatus) when they were fed supplemental dietary arginine (Cheng et al., 2011). Also, it has been shown that incubation of seabream leucocytes with polyamines augments expression of immune-relevant genes (Reyes-Becerril et al., 2011; Satriano et al., 1999). Further, Costas et al. (2011) reported that supplementation of arginine in diets for Senegalese sole increases the expression of immune related genes including HIF-1, HAMP-1, MIP1-alpha and gLYS which play important roles in fish innate immunity. In the present study, innate immunity was positively affected by the increased dietary arginine levels. Serum T-NOS activity was significantly elevated at arginine level of 3.08% and confirmed the results of previous studies on yellow grouper (H. Zhou et al., 2012; Q. C. Zhou et al., 2012), blunt snout bream (Ren et al., 2013) and cobia (Ren et al., 2014). Significantly higher lysozyme activity was recorded in fish groups offered 2.54–3.43% arginine and agreed with the results of the studies on largemouth bass (H. Zhou et al., 2012; Q. C. Zhou et al., 2012) and Senegalese sole (Costas et al., 2011). However, no significant changes were detected in lysozyme activity of Nile tilapia (Yue et al., 2013) and channel catfish (Pohlenz et al., 2014) when they were provided with different dietary arginine levels. Also, our results exhibited the significant enhancement of MPO activity and plasma Ig level. Similarly, Costas et al. (2011) reported the significant enhancement of peroxidase activity in Senegalese sole (Solea senegalensis) fed arginine supplemented diets. There is no available study on the effect of dietary arginine on plasma total Ig level in fish. Tan et al. (2009) showed that inclusion of 0.4–0.8% arginine in diets for early-weaned pigs enhances the humoral immune response by modulating serum Ig level. Batra et al. (2007) reported an association between inducible nitric oxide synthase (iNOS) and serum total Ig. It has been suggested that NO produced by iNOS may act on Th2 cells to upregulate their production of interleukin 4 (Duguet et al., 2001; Xiong et al., 1999) which increases Ig E expression (Frieri, 2005). The increased total Ig level in the present study may result from increased T-NOS activity at higher dietary arginine levels. In conclusion, the findings in this study clearly demonstrated that dietary

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการศึกษานี้เปิดเผย essentiality ของอาร์จินีนสำหรับการเติบโตสูงสุดของทรายแดงทะเลแดง ประสิทธิภาพการเจริญเติบโตต่ำกล่าวในปลาเลี้ยงอาร์จินีน 1.42% และเพิ่มอาหารของถึง 2.54% ส่งผลให้ในการปรับปรุงที่สำคัญในการเจริญเติบโตประสิทธิภาพการ มูลค่าที่ประเมินของ 4.74% กากอาร์จินีนจะคล้ายกับอาร์จินีนรายงานข้อกำหนดสำหรับ Coho แซลมอน (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก kisutch), 4.9 – 5.5% (Luzzana et al., 1998); Flounder ญี่ปุ่น (ประมาณ Paralichthys), 4.1-4.9% (al. et ลาม 2002a, b) และปลาคาร์ฟสำคัญอินเดีย (ปลากระโห้อินเดียปลากระโห้อินเดีย), 5.06% (Zehra และ Khan, 2013) อย่างไรก็ตาม ระดับความต้องการนี้จะต่ำกว่าของ Chinook แซลมอน (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก tshawytscha), 6.0% (Klein และ Halver, 1970); ดำทะเลทรายแดง (Acanthopagrus schlegelii), 7.74-8.13% (โจว et al., 2010), ทู่ snout ทรายแดง (Megalobrama amblycephala), 7.23% (เร็น et al., 2013) และนิล (Oreochromis niloticus L.), 6.24% (หยู et al., 2013) แต่สูงกว่าของอินเดียปลา (ปลาจี fossilis) 4.08% (Ahmed, 2013) รูปแบบขนาดใหญ่ในอาร์จินีนความต้องการภายใน และ ระหว่างพันธุ์ปลาได้รับรายงานได้เนื่องจากความแตกต่างในรูปปลาขนาดและอายุ ระดับ และแหล่งอาหารโปรตีนอ้างอิงกรดอะมิโน ของกรดอะมิโน และกรดอะมิโนแหล่ง ตอบสนองเงื่อนไข แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ใช้ และสิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมเงื่อนไข พิจารณาความสามารถของปลา teleostean สังเคราะห์อาร์จินีนจาก glutamate เนื้อหา glutamate อาหารอาจส่งผลต่อการประเมินความต้องการอาหารอาร์จินีน นอกจากนี้ Ahmed และคาน (2004) ชี้ให้เห็นว่า ความต้องการเผาผลาญของมนต์ต่าง ๆ สามารถรบกวนความอาร์จินีนในการสังเคราะห์โปรตีน ในความแตกต่างในระดับความต้องการอาร์จินีนเบเกอร์ (1984) กล่าวว่า ประสิทธิภาพการเติบโตเพิ่มขึ้นในสัตว์ด้วยอาหารแห้งเสริมของธาตุอาหารจำเป็นได้เนื่องจากการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้นหรือประสิทธิภาพในการเผาผลาญ ในการศึกษาปัจจุบัน เราไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการบริโภคอาหารระหว่างกลุ่มที่เลี้ยง ด้วยอาหารทดสอบ อย่างไรก็ตาม การศึกษาก่อนหน้านี้รายงานปรับปรุงสำคัญในอาหารบริโภค โดยเพิ่มอาหารอาร์จินีนในปลาเก๋า (Epinephelus coioides) (Luo et al., 2007), สปาก (Micropterus salmoides) (H. โจว et al., 2012 คำถามซีโจว et al., 2012) และปลาดุกอินเดีย (Ahmed, 2013) เพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินงานเติบโตในการศึกษานี้อาจจะเกิดจากการใช้อาหารดีขึ้นเนื่องจากเราพบการปรับปรุงเล็กน้อยต่อระดับอาร์จินีนสูงและ FCR นอกจากนี้ อย่างมีนัยสำคัญ PPV สูงกล่าว โดยเพิ่มระดับอาหารอาร์จินีน และ PPV สูงสุดที่พบในปลาเลี้ยง 2.54% อาร์จินีน ในทำนองเดียวกัน H. โจว et al. (2012) และคำถาม C. โจว et al. (2012) ไม่พบลักษณะสำคัญของอาร์จินีนอาหารระดับ FCR และต่อในปลากะรังเหลือง แต่ PPV มีนัยตามระดับอาร์จินีน จนทั้งร่างกายและกล้ามเนื้อได้รับผลกระทบ โดยอาร์จินีนอาหารระดับ อย่างมีนัยสำคัญสูงร่างกายทั้งโปรตีนเนื้อหาสำเร็จระดับอาร์จินีนอาหาร 2.22-2.54% และไขมันลดลงในระดับเดียวกันกับเนื้อหา แนวโน้มที่คล้ายกับร่างกายทั้งหมดถูกตรวจสอบสำหรับส่วนประกอบของกล้ามเนื้อ แต่โปรตีนเนื้อหาไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการรักษา ผลลัพธ์เหล่านี้จะยังคงศึกษาวิชาอินเดียก่อนหน้านี้ปลาคาร์ฟ (Ahmed และ Khan, 2004), ดำทะเลทรายแดง (โจว et al., 2010) และ H. fossilis (ขันและ Abidi, 2011) อาร์จินีนเป็นกรดอะมิโนหลากหลายมากที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง และเป็นสารตั้งต้นสำคัญในการสังเคราะห์โปรตีน (วูและมอร์ริส 1998) ในการศึกษานี้ ทั้งร่างกายโปรตีนเนื้อหาแสดงให้เห็นแนวโน้มที่คล้ายคลึงกับ PPV และยืนยันรวมระดับที่เหมาะสมของอาร์จินีนสามารถส่งเสริมให้มีการสะสมโปรตีนเพิ่มเติม มีรายงานว่า อาร์จินีนและผลิตภัณฑ์มีบทบาทสำคัญในการเผาผลาญพลังงานพื้นผิว (Jobgen และ al., 2006 Montanez et al., 2008 Shantz ก Levin, 2007) Jobgen et al. (2009) กล่าวว่า แห้งเสริมอาร์จินีนช่วยการผลิตระหว่างประเทศ และยับยั้ง lipogenesis ในหนู โดยการควบคุมและหน้าที่ของเอนไซม์สำคัญที่เกี่ยวข้องในกระบวนการ การศึกษาปัจจุบันเพิ่มเติมแนะนำว่า อาร์จินีนมีส่วนร่วมในการเผาผลาญไขมันที่เกิดขึ้นในการสะสมไขมันลดลงพารามิเตอร์ hematological มากขึ้นถูกพิจารณาในปลาศึกษาโภชนาการเนื่องจากความสำคัญในการตรวจสอบสถานะสุขภาพของปลา (Congleton และวากเนอร์ 2006 Hrubec และ al., 2000) วิเคราะห์พารามิเตอร์ hematological ให้ข้อมูลเกี่ยวกับโรคเผาผลาญ ทรง และสถานะความเครียดเรื้อรัง (Bahmani และ al., 2001) การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในเลือดส่วนประกอบในอาหารแห้งเสริมของ EAAs (ห้วย et al., 2009 ขันและ Abidi, 2011 โจว et al., 2010) ยัง ศึกษาก่อนหน้านี้ของเราจัดแสดงผลสำคัญของวาลีนกากแดงทะเลทรายแดงโลหิต (Rahimnejad และ Lee, 2013) โปรตีนในพลาสมาเพิ่มขึ้น ตาราง 6in the present study is in agreement with a black sea bream study that showed significant enhancement of serum protein levels by dietary arginine increment (Zhou et al., 2010). AST and ALT are generally used as indicators of cellular damage both in mammals and in fishes (Olsen et al., 2005; Welker and Congleton, 2003). Their concentration in plasma increases by several stressors including pollution and ammonia toxicity (Das et al., 2004). In this study, significantly lower ALT levels were recorded at arginine levels of 2.22–2.54% and numerically decreased plasma AST was found. It has been demonstrated that the imbalance between amino acid supply and amino acid utilization for protein synthesis results in the oxidation of amino acids (Weijs, 1993). This process directs extra energy toward deamination and excretion of amino acids and is stressful (Walton, 1985). Increment of dietary arginine level led to significant decrease of plasma glucose concentration and supported the previous findings in black sea bream (Zhou et al., 2010). Fu et al. (2005) reported that dietary supplementation of L-arginine enhances the expression of key genes responsible for glucose oxidation in rats. It has been suggested that nitric oxide (NO), a signaling molecule produced from L-arginine by various isoforms of NO synthase (NOS), is involved in the regulation of hepatic gluconeogenesis. It was shown that physiological levels of NO stimulate glucose uptake and oxidation in insulin-sensitive tissues and inhibit the synthesis of glucose in target tissues (Jobgen, 2007). In this study increment of dietary arginine level enhanced T-NOS activity and this can be at least partially responsible for reduction of plasma glucose concentration at increased arginine levels. Arginine has been identified as a potential modulator of both the innate and adaptive immune systems in vertebrates. As mentioned earlier, arginine is used as precursor for the synthesis of NO and polyamines (Satriano et al., 1999), of which NO plays an important role in the cellular defense mechanisms (Buentello and Gatlin, 1999; Tafalla and Novoa, 2000). Buentello and Gatlin (1999, 2001) showed that supplementation of arginine in diets for channel catfish (Ictalurus punctatus) influences the NO production which is a strong antioxidant molecule used to combat a variety of invading pathogens. Also, dietary supplementation of arginine enhanced the innate immunity of channel catfish in vivo, and a moderate inclusion level of arginine in culture media augmented phagocytosis in vitro (Buentello et al., 2007). A significant increase in neutrophil oxidative radical production was found in red drum (Sciaenops ocellatus) when they were fed supplemental dietary arginine (Cheng et al., 2011). Also, it has been shown that incubation of seabream leucocytes with polyamines augments expression of immune-relevant genes (Reyes-Becerril et al., 2011; Satriano et al., 1999). Further, Costas et al. (2011) reported that supplementation of arginine in diets for Senegalese sole increases the expression of immune related genes including HIF-1, HAMP-1, MIP1-alpha and gLYS which play important roles in fish innate immunity. In the present study, innate immunity was positively affected by the increased dietary arginine levels. Serum T-NOS activity was significantly elevated at arginine level of 3.08% and confirmed the results of previous studies on yellow grouper (H. Zhou et al., 2012; Q. C. Zhou et al., 2012), blunt snout bream (Ren et al., 2013) and cobia (Ren et al., 2014). Significantly higher lysozyme activity was recorded in fish groups offered 2.54–3.43% arginine and agreed with the results of the studies on largemouth bass (H. Zhou et al., 2012; Q. C. Zhou et al., 2012) and Senegalese sole (Costas et al., 2011). However, no significant changes were detected in lysozyme activity of Nile tilapia (Yue et al., 2013) and channel catfish (Pohlenz et al., 2014) when they were provided with different dietary arginine levels. Also, our results exhibited the significant enhancement of MPO activity and plasma Ig level. Similarly, Costas et al. (2011) reported the significant enhancement of peroxidase activity in Senegalese sole (Solea senegalensis) fed arginine supplemented diets. There is no available study on the effect of dietary arginine on plasma total Ig level in fish. Tan et al. (2009) showed that inclusion of 0.4–0.8% arginine in diets for early-weaned pigs enhances the humoral immune response by modulating serum Ig level. Batra et al. (2007) reported an association between inducible nitric oxide synthase (iNOS) and serum total Ig. It has been suggested that NO produced by iNOS may act on Th2 cells to upregulate their production of interleukin 4 (Duguet et al., 2001; Xiong et al., 1999) which increases Ig E expression (Frieri, 2005). The increased total Ig level in the present study may result from increased T-NOS activity at higher dietary arginine levels. In conclusion, the findings in this study clearly demonstrated that dietary

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษาพบความจำเป็นของอาร์จินีสำหรับการเจริญเติบโตสูงสุดของทรายแดงทะเลสีแดง การเจริญเติบโตที่ต่ำที่สุดที่ได้รับในปลาที่ได้รับ arginine 1.42% และเพิ่มขึ้นในอาหารได้ถึง 2.54% มีผลในการปรับปรุงที่สำคัญในการเจริญเติบโต มูลค่าประมาณ 4.74% arginine อาหารคล้ายกับรายงานความต้องการ arginine สำหรับปลาแซลมอน Coho (Oncorhynchus kisutch) 4.9-5.5% (Luzzana et al, 1998.); ดิ้นรนญี่ปุ่น (Paralichthys olivaceus) 4.1-4.9% (Alam et al., 2002a, ข) และปลาคาร์พที่สำคัญของอินเดีย (Catla catla) 5.06% (Zehra และข่าน 2013) แต่ระดับความต้องการนี้เป็นราคาที่ต่ำกว่าของปลาแซลมอนปลาไชน็อก (Oncorhynchus tshawytscha) 6.0% (Klein และญ, 1970); ทรายแดงทะเลสีดำ (Acanthopagrus schlegelii) 7.74-8.13% (Zhou et al., 2010), ทรายแดงจมูกทื่อ (Megalobrama amblycephala) 7.23% (Ren et al., 2013) และปลานิล (Oreochromis niloticus L. ) 6.24 % (Yue et al., 2013) แต่สูงกว่าปลาดุกอินเดีย (Heteropneustes fossilis) 4.08% (อาเหม็ด, 2013) รูปแบบขนาดใหญ่ตั้งข้อสังเกตในความต้องการ arginine ภายในและระหว่างสายพันธุ์ปลาที่ได้รับรายงานว่าจะเกิดจากความแตกต่างในขนาดปลาและอายุแหล่งโปรตีนและระดับรูปแบบกรดอะมิโนอ้างอิงความพร้อมของกรดอะมิโนและแหล่งกรดอะมิโนเกณฑ์การตอบสนอง แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ใช้และสิ่งแวดล้อมและสภาพวัฒนธรรม นอกจากนี้เมื่อพิจารณาความสามารถของปลา teleostean การสังเคราะห์อาร์จินีจากกลูตาเมต, เนื้อหากลูตาเมตในอาหารอาจมีผลต่อการประมาณความต้องการ arginine อาหาร นอกจากนี้อาเหม็ดข่าน (2004) ชี้ให้เห็นว่าความต้องการการเผาผลาญอาหารของทางเดินที่แตกต่างกันสามารถยุ่งเกี่ยวกับความต้องการของอาร์จินีสำหรับการสังเคราะห์โปรตีนที่เกิดในความแตกต่างในระดับความต้องการ arginine.
เบเคอร์ (1984) ระบุว่าเพิ่มขึ้นการเจริญเติบโตในสัตว์โดยการเสริมอาหาร ของสารอาหารที่จำเป็นได้เนื่องจากกินอาหารที่เพิ่มขึ้นและ / หรือประสิทธิภาพการเผาผลาญอาหาร ในการศึกษาปัจจุบันเราไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ ในการบริโภคอาหารในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ทดสอบ อย่างไรก็ตามการศึกษาก่อนหน้านี้รายงานการเพิ่มประสิทธิภาพอย่างมากในการกินอาหารโดยการเพิ่มขึ้นของอาร์จินีอาหารในปลากะรัง (Epinephelus coioides) Largemouth เสียงเบส (salmoides Micropterus) (เอชโจว, et al, 2012 (Luo et al, 2007.); QC. โจวและ al., 2012) และปลาดุกอินเดีย (อาเหม็ด, 2013) การเพิ่มประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตในการศึกษาครั้งนี้อาจจะเกิดจากการใช้ประโยชน์ของอาหารที่ดีขึ้นเพราะเราพบว่าการปรับปรุงเล็กน้อยของอัตราแลกเนื้อและต่อในระดับที่สูงขึ้นอาร์จินี นอกจากนี้ PPV ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ได้รับจากการเพิ่มขึ้นของระดับการบริโภคอาหารและอาร์จินี PPV สูงสุดพบว่าในปลาที่ได้รับ arginine 2.54% ในทำนองเดียวกันเอชโจวและคณะ (2012) และ QC โจวและคณะ (2012) ไม่พบผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของระดับ arginine ในอาหารต่ออัตราแลกเนื้อและ PER ในปลากะรังเหลือง แต่ PPV สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตามระดับ arginine.
ทั้งร่างกายและองค์ประกอบของกล้ามเนื้อได้รับผลกระทบจากระดับ arginine อาหาร; อย่างมีนัยสำคัญปริมาณโปรตีนทั้งร่างกายที่สูงขึ้นก็ประสบความสำเร็จในระดับที่ arginine อาหารของ 2.22-2.54% และไขมันลดลงในระดับเดียวกัน แนวโน้มที่คล้ายกับว่าทั้งร่างกายเป็นที่สังเกตสำหรับองค์ประกอบของกล้ามเนื้อ แต่ปริมาณโปรตีนไม่แตกต่างกันระหว่างชุดการทดลอง ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลงที่มีการศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับปลาคาร์พที่สำคัญของอินเดีย (อาเหม็ดและข่าน 2004), ทรายแดงทะเลสีดำ (โจว et al., 2010) และเอช fossilis (ข่านและ Abidi 2011) อาร์จินีเป็นหนึ่งในกรดอะมิโนที่หลากหลายมากที่สุดและเป็นปูชนียบุคคลที่สำคัญสำหรับการสังเคราะห์โปรตีน (Wu และมอร์ริส, 1998) ในการศึกษานี้ทั้งร่างกายปริมาณโปรตีนพบว่ามีแนวโน้มที่คล้ายกันกับ PPV และยืนยันต่อไปรวมที่ระดับที่เหมาะสมของอาร์จินีสามารถเพิ่มการสะสมโปรตีน มันได้รับรายงานว่าอาร์จินีและผลิตภัณฑ์ของ บริษัท มีบทบาทสำคัญในการเผาผลาญพลังงานของพื้นผิว (Jobgen et al, 2006;. Montanez et al, 2008;. Shantz และเลวิน 2007) Jobgen และคณะ (2009) ตั้งข้อสังเกตว่าการเสริม arginine ช่วยเพิ่ม lipolysis และยับยั้ง lipogenesis ในหนูโดยการควบคุมการแสดงออกและการทำงานของเอนไซม์ที่สำคัญซึ่งมีส่วนร่วมในการเผาผลาญไขมัน การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นต่อไปว่าอาร์จินีมีส่วนร่วมในการเผาผลาญไขมันที่มีผลในการสะสมไขมันในเลือดลดลง.
พารามิเตอร์ทางโลหิตวิทยาที่เพิ่มขึ้นถูกนำมาพิจารณาในการศึกษาโภชนาการปลาเนื่องจากความสำคัญของพวกเขาในการตรวจสอบสถานะสุขภาพของปลา (Congleton และแว็กเนอร์, 2006; Hrubec และคณะ ., 2000) การวิเคราะห์ของพารามิเตอร์ทางโลหิตวิทยาให้ข้อมูลที่มีคุณค่าในความผิดปกติของการเผาผลาญข้อบกพร่องและสถานะความเครียดเรื้อรัง (Bahmani et al., 2001) การศึกษาก่อนหน้าแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในส่วนประกอบของเลือดในการตอบสนองต่อการเสริมอาหารของ EaaS (ห้วย et al, 2009;. ข่านและ Abidi, 2011;. โจวและคณะ, 2010) นอกจากนี้การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของเวลีนในอาหารต่อทรายแดงทะเลสีแดงโลหิตวิทยา (Rahimnejad และลี, 2013) พลาสมาโปรตีนเพิ่มขึ้น
ตารางที่ 6
ในการศึกษาในปัจจุบันอยู่ในข้อตกลงกับการศึกษาทรายแดงทะเลสีดำที่แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มประสิทธิภาพอย่างมีนัยสำคัญของระดับโปรตีนในซีรั่มเพิ่มขึ้นโดยอาร์จินีอาหาร (Zhou et al., 2010) AST และ ALT โดยทั่วไปจะใช้เป็นตัวชี้วัดของความเสียหายของเซลล์ทั้งในสัตว์และในปลา (โอลเซ่น, et al, 2005;. เกอร์และ Congleton 2003) ความเข้มข้นของพวกเขาในการเพิ่มขึ้นของพลาสม่าจากความเครียดหลายคนรวมทั้งมลพิษและความเป็นพิษแอมโมเนีย (ดา et al., 2004) ในการศึกษานี้อย่างมีนัยสำคัญลดระดับ ALT ถูกบันทึกไว้ในระดับอาร์จินีของ 2.22-2.54% และลดลงตัวเลขพลาสม่าเอเอสทีก็พบว่า มันได้รับการแสดงให้เห็นว่าความไม่สมดุลระหว่างอุปสงค์กรดอะมิโนและการใช้กรดอะมิโนโปรตีนสังเคราะห์ผลในการเกิดออกซิเดชันของกรดอะมิโน (Weijs, 1993) กระบวนการนี้จะนำไปสู่พลังงานพิเศษ deamination และการขับถ่ายของกรดอะมิโนและเครียด (วอลตัน 1985) เพิ่มระดับ arginine อาหารนำไปสู่การลดลงอย่างมีนัยสำคัญของความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคสในพลาสมาและสนับสนุนผลการวิจัยก่อนหน้านี้ในทรายแดงทะเลสีดำ (โจว et al., 2010) Fu และคณะ (2005) รายงานว่าการเสริมอาหารของ L-Arginine ช่วยเพิ่มการแสดงออกของยีนที่สำคัญรับผิดชอบในการออกซิเดชั่กลูโคสในหนู มันได้รับการแนะนำว่าไนตริกออกไซด์ (NO), สัญญาณโมเลกุลที่ผลิตจาก L-arginine โดยไอโซฟอร์มต่าง ๆ ของเทส NO (NOS) ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการควบคุมการ gluconeogenesis ตับ มันแสดงให้เห็นว่าระดับทางสรีรวิทยาของ NO กระตุ้นการดูดซึมกลูโคสและการเกิดออกซิเดชันในเนื้อเยื่ออินซูลินที่สำคัญและยับยั้งการสังเคราะห์ของน้ำตาลกลูโคสในเนื้อเยื่อเป้าหมาย (Jobgen 2007) ในการศึกษาครั้งนี้การเพิ่มขึ้นของระดับ arginine อาหารเพิ่มกิจกรรม T-NOS และนี้สามารถเป็นอย่างน้อยบางส่วนรับผิดชอบในการลดความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือดในระดับที่เพิ่มขึ้นอาร์จินี อาร์จินีได้รับการระบุว่าเป็นโมดูเลเตอร์ที่มีศักยภาพของทั้งสองระบบภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติและการปรับตัวในสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้อาร์จินีถูกนำมาใช้เป็นสารตั้งต้นสำหรับการสังเคราะห์ NO และโพลีเอไมซึ่ง NO มีบทบาทสำคัญในกลไกการป้องกันเซลลูลาร์ (Buentello และ Gatlin 1999; Tafalla และ Novoa, 2000) (Satriano et al, 1999.) . Buentello และ Gatlin (1999, 2001) แสดงให้เห็นว่าการเสริม arginine ในอาหารสำหรับปลาดุกช่องสัญญาณ (Ictalurus punctatus) ที่มีอิทธิพลต่อการผลิตซึ่งเป็นโมเลกุลสารต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งไม่ใช้ในการต่อสู้กับความหลากหลายของเชื้อโรคที่บุกรุก นอกจากนี้การเสริมอาหารของอาร์จินีเพิ่มภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติของปลาดุกช่องทางในร่างกายและระดับปานกลางรวมของอาร์จินีในสื่อวัฒนธรรมเติม phagocytosis ในหลอดทดลอง (Buentello et al., 2007) การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการผลิตอนุมูลอิสระ neutrophil ออกซิเดชันถูกพบในถังสีแดง (Sciaenops ocellatus) เมื่อพวกเขาได้รับการเลี้ยงดู arginine อาหารเสริม (Cheng et al., 2011) นอกจากนี้จะได้รับการแสดงให้เห็นว่าการบ่มเพาะของเม็ดเลือดขาว seabream กับโพลีเอไม augments การแสดงออกของยีนภูมิคุ้มกันที่เกี่ยวข้อง (เรเยส-เบเซอร์และคณะ, 2011;.. Satriano, et al, 1999) นอกจาก Costas และคณะ (2011) รายงานการเสริมอาร์จินีที่ในอาหาร แต่เพียงผู้เดียวสำหรับเซเนกัลเพิ่มการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันรวมทั้ง HIF-1, HAMP-1, MIP1-อัลฟาและ gLYS ซึ่งมีบทบาทสำคัญในปลาภูมิคุ้มกัน ในการศึกษาครั้งนี้ก่อให้เกิดภูมิคุ้มกันได้รับผลกระทบในแง่บวกโดยระดับ arginine อาหารเพิ่มขึ้น กิจกรรมเซรั่ม T-NOS สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระดับอาร์จินีของ 3.08% และได้รับการยืนยันผลการศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับปลากะรังเหลือง (เอชโจวและคณะ, 2012;. QC. โจว, et al, 2012), ทรายแดงจมูกทื่อ (Ren และคณะ ., 2013) และปลาช่อนทะเล (Ren et al., 2014) อย่างมีนัยสำคัญกิจกรรม lysozyme สูงได้รับการบันทึกไว้ในกลุ่มปลาที่มีให้อาร์จินี 2.54-3.43% และเห็นด้วยกับผลการศึกษาใน Largemouth เสียงเบส (เอชโจวและคณะ, 2012;. QC. โจว, et al, 2012) แต่เพียงผู้เดียวและเซเนกัล (Costas และ al., 2011) อย่างไรก็ตามไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญถูกตรวจพบในกิจกรรม lysozyme ของปลานิล (Yue et al., 2013) และปลาดุกช่องสัญญาณ (Pohlenz et al., 2014) เมื่อพวกเขาถูกให้กับอาร์จินีที่แตกต่างกันในระดับการบริโภคอาหาร นอกจากนี้ผลของเราแสดงการเพิ่มประสิทธิภาพอย่างมีนัยสำคัญของกิจกรรมและเอ็มพีพลาสม่าระดับ Ig ในทำนองเดียวกัน Costas และคณะ (2011) รายงานการเพิ่มประสิทธิภาพอย่างมีนัยสำคัญของกิจกรรม peroxidase ใน แต่เพียงผู้เดียวเซเนกัล (Solea เลน) arginine อาหารเสริมอาหาร ไม่มีการศึกษาที่มีอยู่ในผลของอาร์จินีพลาสม่าในอาหารต่อระดับ Ig ทั้งหมดในปลาเป็น ตาลและคณะ (2009) แสดงให้เห็นว่าการรวมตัวของอาร์จินี 0.4-0.8% ในอาหารสำหรับสุกรหย่านมต้นช่วยเพิ่มการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายโดยเลตซีรั่มระดับ Ig Batra และคณะ (2007) รายงานความสัมพันธ์ระหว่างเทสไนตริกออกไซด์ inducible (iNOS) และซีรั่มรวม Ig มันได้รับการแนะนำว่า NO ผลิตโดย iNOS อาจกระทำต่อเซลล์ Th2 จะ upregulate การผลิตของพวกเขา interleukin 4 (Duguet et al, 2001;.. หยงและคณะ, 1999) ซึ่งจะเป็นการเพิ่มการแสดงออก Ig E (Frieri, 2005) เพิ่มระดับ Ig รวมในการศึกษาครั้งนี้อาจเกิดจากการเพิ่มขึ้นของกิจกรรม T-NOS ในระดับ arginine อาหารที่สูงขึ้น โดยสรุปผลการวิจัยในการศึกษานี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าการบริโภคอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาพบ essentiality ของอาร์สำหรับการเจริญเติบโตของปลาทะเลสีแดง การเจริญเติบโตในที่สุดได้รับปลาอาร์ 1.42 % และเพิ่มขึ้นของอาหารขึ้น 2.54 % มีผลในการปรับปรุงที่สำคัญในการปฏิบัติการ ค่าประมาณของ 4อาร์จินีนอาหาร 74% คล้ายกับรายงานความต้องการสำหรับโคโฮอาร์จินีนปลาแซลมอน ( คอรินชัส kisutch ) 4.9 – 5.5 ( luzzana et al . , 1998 ) ; กินที่ญี่ปุ่น ( paralichthys olivaceus ) , 4.1 และ 4.9% ( Alam et al . , 2002a , B ) และปลาคาร์พสาขาอินเดีย ( ปลากระโห้อินเดียปลากระโห้อินเดีย 5.06 % ) ( Zehra และ Khan , 2013 ) อย่างไรก็ตาม ระดับความต้องการนี้จะต่ำกว่าของ Chinook ปลาแซลมอน ( คอรินชัส tshawytscha ) 6 .0 % ( ไคลน์ และ halver , 1970 ) ; ปลาตะเพียนทะเลสีดำ ( acanthopagrus schlegelii ) 7.74 ( 8.13 เปอร์เซ็นต์ ( โจว et al . , 2010 ) , ทู่จมูกแดง ( megalobrama amblycephala ) 7.23 % ( เรน et al . , 2013 ) และ ปลานิล ( Oreochromis niloticus L . ) , 6.43 % ( Yue et al , , 2013 ) แต่สูงกว่าของอินเดียปลาดุก ( มหาสมุทรแปซิฟิก ) 4.08 % ( Ahmed , 2013 )การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ที่พบในความต้องการของอาร์จินีนในปลาที่ได้รับรายงานว่า เกิดจากความแตกต่างในขนาดของปลาและอายุ แหล่งโปรตีนและระดับอ้างอิงรูปแบบกรดอะมิโน มีกรดอะมิโน และแหล่ง กรดอะมิโน เกณฑ์การใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ และสภาพสิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรม นอกจากนี้พิจารณาจากความสามารถใน teleostean ปลาสังเคราะห์อาร์จากผงชูรส ปริมาณผงชูรสอาหารอาจมีผลต่อความต้องการอาหารนักโทษการเมืองประมาณ และนอกจากนี้อาเหม็ดข่าน ( 2004 ) ชี้ให้เห็นว่า ความต้องการการเผาผลาญของเซลล์ที่แตกต่างกันสามารถแทรกแซงกับความต้องการอาร์สำหรับสังเคราะห์โปรตีน ซึ่งในความแตกต่างในระดับความต้องการ
อาร์ .เบเคอร์ ( 1984 ) ที่ระบุว่า เพิ่มการเจริญเติบโตในสัตว์โดยการเสริมธาตุอาหารที่จำเป็นสามารถเพิ่มขึ้นจากการบริโภคอาหาร และ / หรือประสิทธิภาพในการเผาผลาญพลังงาน ในการศึกษาครั้งนี้เราไม่พบใด ๆ ความแตกต่างของการกินอาหารในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ทดสอบ อย่างไรก็ตามการศึกษาก่อนหน้านี้รายงานที่สำคัญการเพิ่มประสิทธิภาพในการกิน โดยเพิ่มอาหารในปลากะรัง ( สกุลปลาหมอทะเล coioides ) อาร์จินีน ( Luo et al . , 2007 ) , Largemouth เสียงเบส ( micropterus salmoides ) ( H . โจว et al . , 2012 ; Q . C . โจว et al . , 2012 ) และอินเดีย ( Ahmed ปลาดุก , 2013 )การเพิ่มประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตในการศึกษาครั้งนี้อาจจะเกิดจากการปรับปรุงการใช้ประโยชน์ เพราะเราพบเล็กน้อยเพื่อใช้ต่อในระดับที่สูงขึ้นและอาร์จินีน . ยังสูงกว่า PPV ได้โดยเพิ่มระดับอาร์จีนีนอาหารและ PPV สูงสุดพบในปลาที่เลี้ยงด้วย 2.54 % อาร์ . ในทำนองเดียวกัน , H . โจว et al . ( 2012 ) และคิวซีจิว et al .( 2012 ) ไม่พบผลของระดับอาร์จีนีนอาหารที่ใช้ต่อในปลากะรังเหลืองแต่ PPV อย่างสูงโดยระดับอาร์ .
ทั้งร่างกายและกล้ามเนื้อเรียงความได้รับผลกระทบจากระดับอาร์จีนีนอาหาร ; สูงกว่าปริมาณโปรตีนที่ร่างกายพบว่าใยอาหารอาร์ระดับ 2.22 - 2.54 % และปริมาณไขมันที่ลดลง ระดับเดียวกันแนวโน้มที่คล้ายคลึงกับที่พบในกล้ามเนื้อของร่างกาย แต่โปรตีนไม่แตกต่างกัน . ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ในปลาคาร์พสาขาอินเดีย ( Ahmed และข่าน , 2004 ) , ปลาตะเพียนทะเลสีดำ ( โจว et al . , 2010 ) และ H . fossilis ( คาน และ abidi , 2011 )อาร์จินีนเป็นหนึ่งในหลากหลายมากที่สุดและกรดอะมิโนที่เป็นสารตั้งต้นสำคัญสำหรับการสังเคราะห์โปรตีน ( Wu และ มอร์ริส , 1998 ) ในการศึกษานี้พบว่าปริมาณโปรตีนที่ร่างกายที่คล้ายกันแนวโน้มกับ PPV และเพิ่มเติม ยืนยันว่าเป็นระดับที่เหมาะสมของการรวมของอาร์จินีนสามารถเพิ่มการสะสมโปรตีนมันได้รับรายงานว่าอาร์จินีน และผลิตภัณฑ์ของ บริษัท มีบทบาทสำคัญในกระบวนการเผาผลาญสารอาหารพลังงาน ( jobgen et al . , 2006 ; montanez et al . , 2008 ; แชนต์ส และ เลวิน , 2007 ) jobgen et al . ( 2009 ) กล่าวว่าอาร์จินีนเสริมเพิ่ม lipolysis และยับยั้งไลโปจีเนซีสในหนูโดยการควบคุมการแสดงออกและการทำงานของเอนไซม์ที่สำคัญเกี่ยวข้องในการเผาผลาญไขมันการศึกษาเพิ่มเติมพบว่ามีส่วนร่วมในการเผาผลาญไขมันอาร์ส่งผลให้ไขมันสะสมลดลง .
พารามิเตอร์ ( มีมากขึ้นจะถูกนำมาพิจารณาในปลาโภชนาการการศึกษาเนื่องจากความสำคัญในการตรวจสอบสถานะสุขภาพของปลา ( คอร์นและ Wagner , 2006 ; hrubec et al . , 2000 )การวิเคราะห์พารามิเตอร์ ( ให้ข้อมูลที่มีคุณค่าในการเผาผลาญอาหารผิดปกติ บกพร่องและภาวะความเครียดเรื้อรัง ( bahmani et al . , 2001 ) การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของเลือดในการตอบสนองเพื่อการเสริม eaas ( ห้วย et al . , 2009 ; ข่านและ abidi 2011 ; โจว et al . , 2010 ) นอกจากนี้การศึกษาของเราแสดงผลของใยอาหาร วาลีน ในปลาทะเลสีแดงโลหิตวิทยา ( rahimnejad และลี , 2013 ) เพิ่มตาราง 6

พลาสมาโปรตีนในการศึกษาครั้งนี้สอดคล้องกับทะเลสีดำแดงมีการศึกษาที่สำคัญของระดับโปรตีนเซรั่มอาร์ โดยเพิ่มอาหาร ( โจว et al . , 2010 )AST และ ALT โดยทั่วไปจะใช้เป็นตัวชี้วัดของระบบความเสียหายทั้งในสัตว์และในปลา ( Olsen et al . , 2005 ; เวลเกอร์ และคอร์น , 2003 ) การเพิ่มความเข้มข้นในพลาสมาโดยหลายปัจจัยรวมทั้งมลพิษและแอมโมเนีย ( ดาส et al . , 2004 ) ในการศึกษานี้ ได้ถูกบันทึกไว้ในระดับ ALT ต่ำกว่าระดับอาร์ของ 2.22 – 254 และตัวเลขลดลงพลาสมาผู้ซึ่งถูกพบ มันได้ถูกแสดงว่า ความไม่สมดุลระหว่างการจัดหาและการใช้กรดอะมิโน กรดอะมิโนโปรตีนที่สังเคราะห์จากปฏิกิริยาออกซิเดชันของกรดอะมิโน ( weijs , 1993 ) กระบวนการนำพลังงานเสริมต่อ - และการขับถ่ายของกรดอะมิโนและเคร่งเครียด ( วอลตัน , 1985 )เพิ่มระดับอาร์จีนีนใยอาหารทำให้ลดลงอย่างมากของความเข้มข้นของกลูโคสในพลาสมาและได้รับการสนับสนุนก่อนหน้านี้พบในทะเลสีดำแดง ( โจว et al . , 2010 ) Fu et al . ( 2005 ) รายงานว่า การเสริมแอลอาร์จีนินช่วยเพิ่มการแสดงออกของยีนที่สำคัญต่อกลูโคสออกซิเดชันในหนู จะได้รับการชี้ให้เห็นว่าไนตริกออกไซด์ ( NO )เป็นสัญญาณโมเลกุลที่ผลิตจากแอลอาร์จีนีน โดยเฮอร์บาไลฟ์ต่างๆไม่มี synthase ( NOS ) , มีส่วนร่วมในการควบคุมของเอนไซม์กลูโคนีโอเจเนซิส . พบว่าระดับของร่างกายไม่กระตุ้นการออกซิเดชันกลูโคสอินซูลินที่มีเนื้อเยื่อและยับยั้งการสังเคราะห์กลูโคสในเนื้อเยื่อเป้าหมาย ( jobgen , 2007 )ในการศึกษานี้เพิ่มระดับอาร์จีนีนอาหารเพิ่ม t-nos กิจกรรมนี้สามารถอย่างน้อยบางส่วนรับผิดชอบในการลดระดับน้ำตาลในความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นอาร์ระดับ นักโทษการเมืองได้รับการระบุเป็น Modulator ศักยภาพทั้งโดยธรรมชาติและการปรับตัวระบบภูมิคุ้มกันในกระดูกสันหลัง ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้อาร์จินีนเป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์และ polyamines ( satriano et al . , 1999 ) ซึ่งไม่มีบทบาทสำคัญในกลไกการป้องกันโทรศัพท์มือถือ ( และ buentello การ์ทลิน , 1999 ; Tafalla และ novoa , 2000 ) และ buentello การ์ทลิน ( 19992544 ) พบว่า การเสริมในอาหารสำหรับอาร์ปลาดุกอุย ( ictalurus punctatus ) อิทธิพลไม่มีการผลิตซึ่งเป็นสารต้านอนุมูลอิสระแรงโมเลกุลที่ใช้ในการต่อสู้ที่หลากหลายของการบุกรุกเชื้อโรค นอกจากนี้การเสริมอาร์เพิ่มภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติของฤทธิ์ในช่องปลาดุก ,และระดับรวมอยู่ในวัฒนธรรมสื่อเติมอาร์ฟาโกไซโตซิสในหลอดทดลอง ( buentello et al . , 2007 ) เพิ่มขึ้นอย่างมากในการผลิตกรดอนุมูลอิสระทรราชพบกลองสีแดง ( sciaenops ocellatus ) เมื่อพวกเขาได้รับอาหารเสริมใยอาหาร อาร์จินีน ( เฉิง et al . , 2011 ) นอกจากนี้มันได้ถูกแสดงที่บ่ม seabream ลิวโคไซต์กับการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกัน augments polyamines ( เรเยส Becerril et al . , 2011 ; satriano et al . , 1999 ) เพิ่มเติมค่า et al . ( 2011 ) รายงานว่า การเสริมในอาหาร แต่เพียงผู้เดียวสำหรับอาร์เซเนกัลเพิ่มการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกันรวมทั้ง hif-1 hamp-1 , ,mip1 อัลฟาและ glys ซึ่งมีบทบาทสำคัญในปลา เช่นกัน ภูมิคุ้มกัน ในการศึกษาภูมิคุ้มกันโดยกำเนิดคือผลกระทบทางบวกโดยเพิ่มอาหารอาร์ระดับ เซรั่ม t-nos กิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 3.08 % สูง อาร์จินีน และยืนยันผลการศึกษาก่อนหน้านี้ในปลากะรังเหลือง ( H . โจว et al . , 2012 ; Q . C . โจว et al . , 2012 ) , ทู่จมูกแดง ( เรน et al . ,2013 ) และส่วนเกิน ( เรน et al . , 2010 ) สูงกว่ากิจกรรมไลโซไซม์ที่ถูกบันทึกไว้ในกลุ่มปลาเสนอ 2.54 – 3.43 % อาร์จินีน และเห็นด้วยกับผลการศึกษาที่ Largemouth เสียงเบส ( H . โจว et al . , 2012 ; Q . C . โจว et al . , 2012 ) และเซเนกัล แต่เพียงผู้เดียว ( ค่า et al . , 2011 ) อย่างไรก็ตาม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบในกิจกรรมไลโซไซม์ปลานิล Yue et al . ,2013 ) และปลาดุกอุย ( pohlenz et al . , 2010 ) เมื่อพวกเขาถูกจัดระดับอาร์จีนีนอาหารที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ ผลของเราแสดงประสิทธิภาพสำคัญของกิจกรรมและระดับอิกสักนิด พลาสมา ในทํานองเดียวกัน ค่า et al . ( 2011 ) รายงานการเพิ่มประสิทธิภาพที่สำคัญของกิจกรรมเอนไซม์ในเซเนกัล แต่เพียงผู้เดียว ( solea เซเนกัล ) fed อาร์เสริมอาหารไม่มีการศึกษาผลของใยอาหาร อาร์จินีนในพลาสมาทั้งหมด IG ระดับในปลา ตาล et al . ( 2009 ) พบว่ารวม 0.4 – 0.8% อาร์จินีนในอาหารลูกสุกรหย่านมก่อน เพิ่มภูมิคุ้มกัน โดย humoral IG ของระดับซีรั่ม batra et al . ( 2007 ) รายงานว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง inducible nitric oxide synthase ( inos ) และซีรั่มรวมของ IG .จะได้รับการชี้ให้เห็นว่าไม่มีผลิตโดย inos อาจดำเนินการใน th2 เซลล์ upregulate การผลิตของอินเตอร์ลูคิน 4 ( ดูเค็ท et al . , 2001 ; Xiong et al . , 1999 ) ซึ่งเพิ่มอิกการแสดงออก ( E frieri , 2005 ) เพิ่มทั้งหมด IG ระดับในการศึกษาอาจเป็นผลมาจากกิจกรรมที่เพิ่มขึ้น t-nos สูงกว่าอาหารอาร์ระดับ สรุปผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า อาหารเสริม