Functions of talk: content, procedu

Functions of talk: content, procedures, and behavior control
Classrooms are different from many other group situations in that communication serves a unique combination
of three purposes at once: content, procedures, or behavior control (Wells, 2006). Content talk focuses on what is
being learned; it happens when a teacher or student states or asks about an idea or concept, for example, or when
someone explains or elaborates on some bit of new knowledge (Burns & Myhill, 2004). Usually content talk relates
in some obvious way to the curriculum or to current learning objectives, as when a teacher tells a high school
history class, “As the text explains, there were several major causes of the American Civil War.” But content talk can
also digress from the current learning objectives; a first-grade student might unexpectedly bring a caterpillar to
school and ask about how it transforms into a butterfly.
Procedural talk, as its name implies, is about administrative rules or routines needed to accomplish tasks in a
classroom. It happens, for example, when the teacher says, “When you are done with your spelling books, put them
in the bins at the side of the room”, or when a student asks, “Do you want us to print our names at the top of page?”
Procedural talk provides information that students need to coordinate their activities in what can be a relatively
crowded space—the classroom—and under conditions in which time may be relatively short or tightly scheduled. It
generally keeps activities organized and flowing smoothly. Procedural talk is not primarily about removing or
correcting unwanted behavior, even though certain administrative procedures might sometimes annoy a particular
student, or even though students might sometimes forget to follow a procedure. Instead it is intended to provide the
guidance that students need to coordinate with each other and with the teacher.
Control talk is about preventing or correcting misbehaviors when they occur, particularly when the
misbehaviors are not because of ignorance of procedures. It happens, for example, when a teacher says, “Jill, you
were talking when you should have been listening”, or “Jason, you need to work on your math instead of doodling.”
Most control talk originates with the teacher, but students sometimes engage in it with each other, if not with the
teacher. One student may look at a nearby classmate who is whispering out of turn and quietly say, “Shhh!” in an
attempt to silence the behavior. Or a student may respond to being teased by a classmate by saying simply, “Stop
it!” Whether originating from the teacher or a student, control talk may not always be fully effective. But its purpose
is, by definition, to influence or control inappropriate behavior. Since control talk is obviously important for
managing class effectively, we discussed it at length in Chapter 7.
What can make classroom discourse confusing is that two of its functions—content and procedures—often
become combined with the third, control talk, in the same remark or interaction. A teacher may ask a content-related question, for example, as a form of control talk. She may, for example, ask, “Jeremy, what did you think of
the film we just saw?” The question is apparently about content, but the teacher may also be trying to end Jeremy’s
daydreaming and to get him back on task—an example of control talk. Or a teacher may state a rule, “When one
person is talking, others need to be listening.” The rule is procedural in that it helps to coordinate classroom
dialogue, but it may also control inattentive behavior. Double functions like these can sometimes confuse students
because of their ambiguity, and lead to misunderstandings between certain students and teachers. A student may
hear only the content or procedural function of a teacher’s comment, and miss an implied request or command to
change inappropriate behavior (Collins & Michaels, 2006). But double functions can also help lessons to flow
smoothly by minimizing the disruption of attending to a minor behavior problem and by allowing more continuous
attention to content or procedures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Functions of talk: content, procedures, and behavior controlClassrooms are different from many other group situations in that communication serves a unique combinationof three purposes at once: content, procedures, or behavior control (Wells, 2006). Content talk focuses on what isbeing learned; it happens when a teacher or student states or asks about an idea or concept, for example, or whensomeone explains or elaborates on some bit of new knowledge (Burns & Myhill, 2004). Usually content talk relatesin some obvious way to the curriculum or to current learning objectives, as when a teacher tells a high schoolhistory class, “As the text explains, there were several major causes of the American Civil War.” But content talk canalso digress from the current learning objectives; a first-grade student might unexpectedly bring a caterpillar toschool and ask about how it transforms into a butterfly.Procedural talk, as its name implies, is about administrative rules or routines needed to accomplish tasks in aclassroom. It happens, for example, when the teacher says, “When you are done with your spelling books, put themin the bins at the side of the room”, or when a student asks, “Do you want us to print our names at the top of page?”Procedural talk provides information that students need to coordinate their activities in what can be a relativelycrowded space—the classroom—and under conditions in which time may be relatively short or tightly scheduled. Itโดยทั่วไปช่วยให้กิจกรรมการจัดระเบียบ และไหลได้อย่างราบรื่น ขั้นตอนการพูดคุยไม่ใช่หลักเกี่ยวกับการเอาออก หรือการแก้ไขพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ แม้บางขั้นตอนดูแลอาจบางครั้งรบกวนเฉพาะนักเรียน หรือแม้ แต่นักเรียนบางครั้งอาจลืมให้ทำตามขั้นตอน แต่ มีวัตถุประสงค์เพื่อให้การคำแนะนำที่นักเรียนจำเป็นต้องประสานงาน กับแต่ละอื่น ๆ และ กับครูควบคุมการพูดคือการป้องกัน หรือการแก้ไขเมื่อเกิดขึ้น misbehaviors โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการmisbehaviors ไม่ได้ เพราะไม่รู้ขั้นตอน เกิด เช่น ครูกล่าวว่า, "จิล คุณกำลังพูดเมื่อคุณควรได้รับฟัง" หรือ"Jason ต้องการทำงานทางคณิตศาสตร์แทน doodling "พูดคุยการควบคุมส่วนใหญ่เกิดกับครู แต่นักเรียนบางครั้งมีส่วนร่วมในกัน ถ้า ไม่มีการครู นักเรียนหนึ่งอาจดูเหล่าใกล้เคียงที่วิสเปอริงจากเปิด และเงียบ ๆ พูด ว่า "Shhh " ในการพยายามเงียบลักษณะการทำงาน หรือนักเรียนอาจตอบถูก teased โดยเหล่าตัวด้วยการพูดว่า "หยุดเพียงมัน" ว่าเกิดจากครูหรือนักเรียน พูดคุยควบคุมเสมอได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ แต่วัตถุประสงค์ได้ โดยคำจำกัดความ การมีอิทธิพลต่อควบคุมพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ควบคุมการพูดเป็นสำคัญอย่างชัดเจนในการจัดการชั้นเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ เรากล่าวถึงมันยาวในบทที่ 7อะไรสามารถทำให้ห้องเรียนวาทกรรมสับสนเป็นที่สองของฟังก์ชัน — เนื้อหาและกระบวนการซึ่งมักจะเป็นรวมกับบุคคลที่สาม ควบคุมการพูด ในเหตุเดียวกันหรือโต้ตอบ ครูอาจถามเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง เช่น เป็นรูปแบบของการพูดคุยการควบคุม เธออาจ เช่น ถาม "เจเรมี อะไรไม่ได้คุณคิดว่าภาพยนตร์เราเห็นหรือไม่" คำถามคือเห็นได้ชัดเกี่ยวกับเนื้อหา แต่ครูอาจพยายามสิ้นสุดเจเรมีของdaydreaming และให้เขากลับมาในงานเช่นตัวอย่างของการพูดคุยการควบคุม หรือครูอาจระบุกฎ "เมื่อพูดบุคคล อื่น ๆ ต้องการจะฟัง" กฎเป็นขั้นตอนที่ช่วยประสานงานห้องเรียนบทสนทนา แต่มันอาจยังควบคุมพฤติกรรม inattentive ฟังก์ชันคู่เช่นนี้บางครั้งสามารถสับสนนักตัวย่อ และรอให้เกิดความเข้าใจผิดระหว่างนักเรียนและครูบาง นักเรียนอาจได้ยินเฉพาะเนื้อหา หรือขั้นตอนหน้าที่ของข้อคิดเห็นของครูผู้สอน และพลาดการร้องขอโดยนัยหรือคำสั่งเปลี่ยนพฤติกรรมไม่เหมาะสม (คอลลินส์และไมเคิลส์ 2006) แต่ฟังก์ชันคู่สามารถช่วยสอนขั้นตอนการได้อย่างราบรื่น โดยย่อทรัพยเข้าร่วมปัญหาลักษณะการทำงานเล็กน้อย และให้มากขึ้นอย่างต่อเนื่องความสนใจในเนื้อหาหรือขั้นตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังก์ชั่นของการพูดคุย:
เนื้อหาวิธีการและการควบคุมพฤติกรรมของห้องเรียนแตกต่างจากสถานการณ์ที่กลุ่มอื่นๆ
อีกมากมายในการสื่อสารที่ให้บริการรวมกันเป็นเอกลักษณ์ของสามวัตถุประสงค์ในครั้งเดียว: เนื้อหาขั้นตอนหรือการควบคุมพฤติกรรม (เวลส์ 2006) พูดคุยเนื้อหามุ่งเน้นไปที่สิ่งที่จะได้รับการเรียนรู้;
มันเกิดขึ้นเมื่อครูหรือนักเรียนหรือรัฐถามเกี่ยวกับความคิดหรือแนวคิดเช่นหรือเมื่อมีคนอธิบายหรือ elaborates บนเกร็ดความรู้ใหม่ ๆ (เบิร์นส์และ Myhill, 2004)
พูดคุยเนื้อหามักจะเกี่ยวข้องในบางวิธีที่ชัดเจนเพื่อการเรียนการสอนหรือเพื่อวัตถุประสงค์การเรียนรู้ในปัจจุบันเช่นเมื่อครูบอกว่าเป็นโรงเรียนมัธยมชั้นประวัติศาสตร์"ในฐานะที่เป็นข้อความอธิบายว่ามีหลายสาเหตุที่สำคัญของสงครามกลางเมืองอเมริกา." แต่การพูดคุยเนื้อหาสามารถยังพูดนอกเรื่องจากวัตถุประสงค์การเรียนรู้ในปัจจุบัน นักเรียนชั้นแรกโดยไม่คาดคิดอาจนำหนอนไปโรงเรียนและถามเกี่ยวกับวิธีการที่จะเปลี่ยนเป็นผีเสื้อ. ขั้นตอนการพูดคุยเป็นชื่อของมันหมายถึงเป็นเรื่องเกี่ยวกับกฎระเบียบในการบริหารหรือการปฏิบัติที่จำเป็นในการบรรลุผลงานในห้องเรียน มันเกิดขึ้นยกตัวอย่างเช่นเมื่อครูบอกว่า "เมื่อคุณทำกับหนังสือสะกดของคุณใส่ไว้ในถังขยะที่ด้านข้างของห้อง" หรือเมื่อนักเรียนถามว่า "คุณต้องการให้เราพิมพ์ชื่อของเราได้ที่ ด้านบนของหน้า? "ขั้นตอนการพูดคุยให้ข้อมูลว่านักเรียนต้องประสานงานกิจกรรมของพวกเขาในสิ่งที่สามารถจะค่อนข้างพื้นที่แออัดห้องเรียนและภายใต้เงื่อนไขที่อาจจะเป็นเวลาที่ค่อนข้างสั้นหรือกำหนดไว้อย่างแน่นหนา มันโดยทั่วไปช่วยให้การจัดกิจกรรมและการไหลได้อย่างราบรื่น ขั้นตอนการพูดคุยเป็นหลักไม่ได้เกี่ยวกับการลบหรือแก้ไขพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ถึงแม้ว่าขั้นตอนการบริหารบางอย่างบางครั้งอาจรบกวนโดยเฉพาะอย่างยิ่งนักเรียนหรือนักศึกษาแม้ว่าบางครั้งอาจลืมที่จะทำตามขั้นตอน แต่มันมีจุดมุ่งหมายที่จะให้คำแนะนำว่านักเรียนจำเป็นต้องประสานงานกับแต่ละอื่น ๆ และกับครู. ควบคุมการพูดคุยเป็นเรื่องเกี่ยวกับการป้องกันหรือแก้ไขทำงานผิดเมื่อพวกเขาเกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทำงานผิดไม่ได้เพราะความไม่รู้ของขั้นตอน มันเกิดขึ้นเช่นเมื่อครูบอกว่า "จิลล์ที่คุณกำลังพูดเมื่อคุณควรได้รับฟัง" หรือ "เจสันที่คุณต้องการที่จะทำงานในทางคณิตศาสตร์ของคุณแทนการ doodling." การพูดคุยการควบคุมส่วนใหญ่มากับครู แต่ นักเรียนมีส่วนร่วมในบางครั้งกับแต่ละอื่น ๆ ถ้าไม่ได้อยู่กับครู นักศึกษาคนหนึ่งอาจมองไปที่เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ใกล้เคียงที่เป็นเสียงกระซิบจากการเปิดและเงียบพูดว่า "Shhh!" ในความพยายามที่จะเงียบพฤติกรรม หรือนักเรียนอาจตอบสนองต่อการถูกล้อโดยเพื่อนร่วมชั้นโดยบอกเพียงแค่ "หยุดมัน!" ไม่ว่าจะเกิดจากครูหรือนักเรียน, พูดคุยควบคุมอาจไม่เคยมีผลสมบูรณ์ แต่จุดประสงค์ของมันคือโดยความหมายที่จะมีอิทธิพลหรือควบคุมพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ตั้งแต่การควบคุมการพูดคุยเป็นสิ่งสำคัญที่เห็นได้ชัดสำหรับการจัดการอย่างมีประสิทธิภาพระดับเราพูดถึงมันที่มีความยาวในบทที่ 7 สิ่งที่สามารถทำให้วาทกรรมที่ทำให้เกิดความสับสนในห้องเรียนคือการที่ทั้งสองฟังก์ชั่นเนื้อหาและวิธีการที่มักจะกลายเป็นที่รวมกับที่สามพูดคุยควบคุมในเดียวกันคำพูดหรือการทำงานร่วมกัน ครูอาจจะถามคำถามเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับการยกตัวอย่างเช่นเป็นรูปแบบของการพูดคุยการควบคุม เธออาจยกตัวอย่างเช่นถามว่า "เจเรมีสิ่งที่คุณคิดว่าหนังเรื่องนี้เราก็เห็นได้หรือไม่" คำถามคือเห็นได้ชัดเกี่ยวกับเนื้อหา แต่ครูก็อาจจะเป็นความพยายามที่จะสิ้นสุดของเจเรมีฝันกลางวันและเพื่อให้ได้เขากลับมาในงานข้อตัวอย่างของการพูดคุยการควบคุม หรือครูอาจระบุกฎ "เมื่อหนึ่งในบุคคลที่มีการพูดคุยที่คนอื่นๆ จะต้องมีการฟัง." กฎก็คือการดำเนินการในการที่จะช่วยให้การประสานงานการเรียนการเจรจาแต่ก็ยังอาจจะควบคุมพฤติกรรมไม่ตั้งใจ ฟังก์ชั่นคู่เช่นนี้บางครั้งอาจสร้างความสับสนให้นักเรียนเพราะความคลุมเครือของพวกเขาและนำไปสู่ความเข้าใจผิดบางอย่างระหว่างนักเรียนและครู นักเรียนอาจได้ยินเพียงเนื้อหาหรือฟังก์ชั่นขั้นตอนของความคิดเห็นของครูและพลาดการร้องขอโดยทางตรงหรือคำสั่งที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม(คอลลินและไมเคิล, 2006) แต่ฟังก์ชั่นคู่ยังสามารถช่วยให้บทเรียนที่จะไหลได้อย่างราบรื่นโดยการลดการหยุดชะงักของการเข้าร่วมการปัญหาพฤติกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ และต่อเนื่องโดยให้มากขึ้นให้ความสนใจกับเนื้อหาหรือวิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พูดคุย : ฟังก์ชันของเนื้อหา กระบวนการ และห้องเรียนควบคุมพฤติกรรมแตกต่างจากสถานการณ์หลายกลุ่มอื่น ๆในการสื่อสารบริการรวมกันเป็นเอกลักษณ์
3 วัตถุประสงค์ที่เนื้อหา วิธีการ หรือควบคุมพฤติกรรม ( เวลส์ , 2006 ) เนื้อหาที่พูดคุยเน้นอะไร
ถูกรู้ มันเกิดขึ้นเมื่อครู หรือ อเมริกา นักเรียน หรือถามเกี่ยวกับความคิดหรือแนวคิด , ตัวอย่างเช่น , หรือเมื่อ
ใครอธิบายหรือ elaborates ในบางบิตของความรู้ใหม่ ( เบิร์น&ซ มายฮิลล์ , 2004 ) มักจะพูดคุยเกี่ยวกับเนื้อหาในบางวิธีที่เห็นได้ชัด
หลักสูตรหรือปัจจุบันวัตถุประสงค์การเรียนรู้ เมื่ออาจารย์บอกโรงเรียน
สูงชั้นเรียนประวัติศาสตร์ " เป็นข้อความอธิบาย มีสาเหตุหลักๆของสงครามกลางเมืองของชาวอเมริกัน แต่เนื้อหาที่คุยกันได้
ยังออกนอกเรื่องจากปัจจุบันการเรียนรู้จุดประสงค์นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 อาจจะบังเอิญเอาหนอน

โรงเรียนและถามว่ามันแปลงร่างเป็นผีเสื้อ
คุยขั้นตอน เป็นชื่อ implies , เกี่ยวกับการบริหาร กฎระเบียบหรือการปฏิบัติจำเป็นต้องทำให้
งานในชั้นเรียน มันเกิดอะไรขึ้น ตัวอย่างเช่น เมื่อครูกล่าวว่า " เมื่อคุณได้หนังสือของคุณสะกดใส่
ในถังขยะข้างห้อง "หรือเมื่อนักเรียนถามว่า " คุณต้องการให้เราพิมพ์ชื่อของเราที่ด้านบนของหน้า "
คุยขั้นตอนให้ข้อมูลที่นักเรียนต้องประสานงานกิจกรรมของพวกเขาในสิ่งที่สามารถจะค่อนข้าง
แออัดพื้นที่ห้องเรียน และภายใต้เงื่อนไขในเวลาที่อาจจะสั้นหรือตารางค่อนข้างแน่น มัน
โดยทั่วไปช่วยให้จัดกิจกรรมและไหลได้อย่างราบรื่นพูดคุยเกี่ยวกับขั้นตอนไม่ได้เป็นหลักเกี่ยวกับการลบหรือการแก้ไขพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์
ถึงแม้ว่าขั้นตอนการบริหารบางอย่างบางครั้งอาจรบกวนนักเรียนโดยเฉพาะ
หรือแม้ว่านักเรียนอาจบางครั้งลืมที่จะทำตามขั้นตอน แต่มันมีวัตถุประสงค์เพื่อให้คำแนะนำนักเรียน
ที่ต้องประสานงานกับแต่ละอื่น ๆและกับคุณครู
พูดคุยเกี่ยวกับการควบคุมการป้องกันหรือแก้ไขปัญหาเมื่อพวกเขาเกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ
ปัญหาไม่ใช่เพราะความไม่รู้ของกระบวนการ มันเกิดอะไรขึ้น ตัวอย่างเช่น เมื่อครูกล่าวว่า " จิล คุณ
พูดเมื่อคุณควรจะได้รับฟัง " หรือ " เจสัน , คุณจำเป็นต้องทำงานในคณิตศาสตร์ของคุณแทนการวาดรูป "
ส่วนใหญ่มีการควบคุม พูดคุยกับครูแต่นักเรียนบางครั้งมีส่วนร่วมในมัน กับแต่ละอื่น ๆ ถ้าไม่ได้ใช้
ครู นักเรียนคนหนึ่งอาจจะมองเพื่อนร่วมชั้นอยู่ใกล้ๆที่กระซิบออกมาเงียบ ๆ และพูดว่า " ชู่ววว ! ! ! " ใน
พยายามที่จะเงียบพฤติกรรม หรือนักศึกษาอาจจะตอบสนองกับการล้อเพื่อนว่าเพียงแค่ " หยุด
! " ไม่ว่าที่มาจากครูหรือนักเรียนพูดคุยควบคุมอาจไม่เสมอมีประสิทธิภาพอย่างเต็มที่ แต่จุดประสงค์
คือโดยความหมายอิทธิพลหรือการควบคุมพฤติกรรมไม่เหมาะสม ตั้งแต่ที่คุยกันจะเห็นได้ชัดที่สำคัญสำหรับการควบคุมการจัดการชั้นเรียน
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เราเถียงกันยาวในบทที่ 7
สิ่งที่สามารถสร้างวาทกรรมห้องเรียนสับสนเป็นที่สองของขั้นตอนและเนื้อหาการทำงานของมันมักจะ
กลายเป็นรวมกับการควบคุมที่ 3 , พูดคุย ,ในหมายเหตุเดียวกันหรือปฏิสัมพันธ์ ครูอาจถามคำถามเกี่ยวกับเนื้อหา เช่น เป็นรูปแบบของการพูดคุยที่ควบคุม เธออาจจะยกตัวอย่างเช่น ถาม " เจเรมี่ แล้วคุณคิดว่า
ฟิล์มที่เราเพิ่งเห็น " คำถามคือเห็นได้ชัดเกี่ยวกับเนื้อหา แต่ครูยังอาจพยายามที่จะสิ้นสุดของเจเรมี่
ฝันกลางวัน และพาเขากลับมาคุยงานตัวอย่างของการควบคุม หรือครูอาจรัฐกฎ