The capital city drew further and f

The capital city drew further and further away. A long time passed, during which time Meng Hao pushed down the feeling of fear that quivered in his heart. He frowned, scanning his body. It had withered; while before he had been somewhat slim, he was now somewhat emaciated.

That problem was secondary to what really alarmed Meng Hao. His body continuously emanated strands of black mist, as if it were burning. It continued to come out of him, no matter how much he tried to wave it away. It floated high up into the air, making it possible for anyone around to determine his location.

“My body stopped withering, but this weird black aura just won’t stop. It’s really making me stand out too much….” He flew forward as fast as possible, trying to find a place to hide within the mountains. After the black mist finished dissipating, he would come out again.

Two hours later, he sat angrily in the remote mountains. After sealing himself up in an Immortal’s Cave, he’d found out that the black mist could pass through some material objects.

“Dammit, how long will this mist last?” He gnashed his teeth, not daring to stop anywhere. If he did, the mist would gather together above him and become easily visible. Anyone who saw it would definitely think there was some sort of treasured item nearby.

Meng Hao frowned, pushing deeper into the mountains. He kept moving forward as fast as possible. When his spiritual energy ran out, he would consume a medicinal pill. It was only in this fashion that he could prevent the black aura from gathering together. It wasn’t as easy to see when it was spread thin, although it still floated up visibly into the sky.

Seven days passed. Meng Hao was frightened as well as exhausted, having had no chance to rest. The damnable mist was black during the day, then glowed white during the night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองหลวงเข้ามาเพิ่มเติม และห่าง เวลานานผ่าน ในช่วงเวลาเฮาเมงผลักดันลงรู้สึกกลัวที่ quivered ในใจของเขา เขา frowned การสแกนร่างกายของเขา มีเหี่ยว ในขณะที่ก่อนเขาได้ค่อนข้างบาง เขาตอนนี้ค่อนข้างผอมปัญหาที่รับรองว่าเฮาเมงตกใจจริง ๆ ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง emanated strands ของหมอกดำ ว่ามันถูกเขียน มันต่อมาจากเขา ไม่ว่าไรเขาพยายามโบกไป มันลอยสูงขึ้นไปในอากาศ ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับคนทั่วเพื่อระบุตำแหน่งของเขา"ร่างกายของฉันหยุดการกวาดเรียบ แต่นี้ออร่าสีดำแปลกเพียงไม่หยุด มันจริง ๆ ทำให้ฉันเด่นเกินไปมาก... " เขาบินไปข้างหน้าอย่างเร็วที่สุด พยายามหาที่ซ่อนภายในภูเขา หลังหมอกดำ dissipating เขาจะออกมาอีกสองชั่วโมงต่อมา เขานั่งด้วยความโกรธในภูเขาระยะไกล หลังจากปิดผนึกตัวเองขึ้นในอมตะถ้ำ เขาจะพบว่า ละอองสีดำสามารถผ่านวัตถุวัสดุบางอย่าง"Dammit นานจะนี้หมอกสุด" เขา gnashed ของเขาฟัน ไม่กล้าหยุดที่ใดก็ได้ ถ้าเขา ทะเลหมอกจะมารวมตัวกันเหนือเขา และกลายเป็นมองเห็นได้ง่าย ใครเห็นแน่นอนคิดว่า มีบางจัดเรียงของรายการไกลใกล้เคียงเมงเฮา frowned กดลึกเข้าไปในภูเขา เขาเก็บย้ายไปข้างหน้าอย่างเร็วที่สุด เมื่อพลังงานทางจิตวิญญาณของเขาวิ่งออกมา เขาจะใช้เป็นยาสมุนไพร มันเป็นเพียงในแฟชั่นนี้ที่เขาทำให้ออร่าดำรวบรวมเข้าด้วยกัน มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นมันแพร่กระจายไปบาง เมื่อถึงแม้ว่ามันยังคงลอยขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในท้องฟ้าเจ็ดวันที่ผ่าน เมงเฮาก็กลัว เป็นหมด แล้ว ไม่มีโอกาสไม่มีที่เหลือ หมอก damnable เป็นสีดำระหว่างวัน แล้วสวมสีขาวในตอนกลางคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองหลวงดึงอีกและห่างไกล เป็นเวลานานที่ผ่านมาในช่วงเวลาที่เม้งเฮาผลักลงความรู้สึกของความกลัวที่สั่นในหัวใจของเขา เขาขมวดคิ้วสแกนร่างกายของเขา มันก็เหี่ยว; ในขณะที่ก่อนที่เขาจะได้รับค่อนข้างบางตอนนี้เขากำลังค่อนข้างผอมแห้ง. ปัญหานั่นคือรองกับสิ่งที่ตกใจจริงๆเม้งเฮา ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องเล็ดลอดออกมาเส้นของหมอกสีดำราวกับว่ามันถูกเผาไหม้ มันยังคงออกมาไม่ว่าเท่าไหร่ที่เขาพยายามที่จะโบกมันออกไป มันลอยสูงขึ้นไปในอากาศทำให้มันเป็นไปได้สำหรับทุกคนที่อยู่รอบ ๆ เพื่อตรวจสอบตำแหน่งของเขา. "ร่างกายของฉันหยุดกวาดเรียบ แต่ออร่าสีดำที่แปลกก็จะไม่หยุด จริงๆมันทำให้ฉันมีความโดดเด่นมากเกินไป ... . "เขาบินไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้พยายามที่จะหาสถานที่ที่จะซ่อนอยู่ภายในภูเขา หลังจากที่หมอกสีดำเสร็จสิ้นสลายไปเขาจะออกมาอีกครั้ง. สองชั่วโมงต่อมาด้วยความโกรธที่เขานั่งอยู่ในภูเขาที่ห่างไกล หลังจากที่ปิดผนึกตัวเองขึ้นมาในถ้ำของอมตะเขาจะพบว่าหมอกสีดำสามารถผ่านวัตถุบางอย่าง. "Dammit นานแค่ไหนหมอกนี้จะมีอายุ?" เขา gnashed ฟันของเขาไม่กล้าที่จะหยุดที่ใดก็ได้ ถ้าเขาไม่หมอกจะรวมตัวกันดังกล่าวข้างต้นเขาและกลายเป็นมองเห็นได้ง่าย ทุกคนที่เห็นแน่นอนมันจะคิดว่าจะมีการเรียงลำดับของรายการที่รักบางอย่างที่ใกล้เคียง. เม้งเฮาขมวดคิ้วผลักดันลึกเข้าไปในภูเขา เขายังคงก้าวไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เมื่อพลังทางจิตวิญญาณของเขาวิ่งออกมาเขาจะใช้ยาสมุนไพร มันก็เป็นเพียงในแบบนี้ที่เขาจะได้ป้องกันไม่ให้ออร่าสีดำจากการรวมตัวกัน มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นเมื่อมันถูกแพร่กระจายบางแม้ว่ามันจะยังคงลอยขึ้นอย่างเห็นได้ชัดขึ้นไปบนท้องฟ้า. เจ็ดวันที่ผ่านไป เม้งเฮาก็กลัวเช่นเดียวกับหมดต้องมีโอกาสที่จะเหลือไม่มี หมอกน่าเกลียดน่ากลัวเป็นสีดำในระหว่างวันที่แล้วเรืองแสงสีขาวในช่วงเวลากลางคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองหลวงดึงต่อไปและต่อไป เวลานานผ่านไป ในช่วงที่เวลาเมิงเฮา เลื่อนลง รู้สึกกลัวว่า quivered ในหัวใจของเขา ขมวดคิ้ว , สแกนร่างกาย มันก็เหี่ยวแห้งไป ในขณะที่ก่อนที่เขาได้รับค่อนข้างผอม เขาคือตอนนี้ค่อนข้างผอมมากปัญหานั้นก็คือรองอะไรเกินเหตุ เมิ่งฮ่าว ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง emanated เป็นหมอกสีดำ ราวกับว่ามันถูกเผา มันอย่างต่อเนื่องจะออกมาจากเขา ไม่ว่าเขาพยายามจะพัดมันออกไป มันลอยสูงขึ้นไปในอากาศ ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับทุกคนรอบ ๆเพื่อหาตำแหน่งของเขา" ร่างกายของฉันหยุดร่วงโรย แต่ออร่าสีดำแปลกๆ ไม่ยอมหยุด มันทำให้ฉันยืนออกมากเกินไป . . . . . . . " เขาบินไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ พยายามหาที่ซ่อนอยู่ภายในภูเขา หลังจากหมอกสีดำสลายเสร็จ เขาก็จะออกมาอีกสองชั่วโมงต่อมา เขานั่งด้วยความโกรธในภูเขาระยะไกล หลังจากที่ปิดผนึกตัวเองขึ้นในถ้ำที่เป็นอมตะ เขาก็พบว่าหมอกสีดำที่สามารถผ่านวัตถุบางอย่างของวัสดุ" บ้า จะนานแค่ไหน หมอกสุดท้าย ? " เขาขบฟันของเขาไม่กล้าหยุดที่ใดก็ได้ ถ้าเขามา หมอกก็รวมตัวกันเหนือเขา และกลายเป็นมองเห็นได้ง่าย ใครที่เห็นก็ต้องคิดว่ามีบางอย่างที่เน้นสินค้าที่ใกล้เคียงเมิ่งเฮ่าขมวดคิ้วเข้าหากัน กดลึกเข้าไปในภูเขา เขาเอาแต่ก้าวไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เมื่อพลังงานทางจิตวิญญาณของเขาหนีออกมา เขาจะกินเม็ดยา มันเป็นเพียงในแฟชั่นนี้เขาจะได้ป้องกันออร่าสีดำจากการรวบรวมเข้าด้วยกัน มันไม่ง่ายที่จะเห็นเมื่อมันกระจายบาง ถึงแม้ว่ามันยังลอยเด่นในท้องฟ้าเจ็ดวันผ่านไป เมิ่งเฮ่าตกใจอย่างหมดแรง มีไม่มีโอกาสพักผ่อน หมอกสีดำเกิดขึ้นในระหว่างวัน ก็เรืองแสงสีขาวในเวลากลางคืน