First of all, the sample period 198

First of all, the sample period 1980-2007 is divided into seven-four year periods in order to study the time trends in idiocies and noncommon. Table 3 shows the result of a simple regression of noncommon on idiorisk. There is a significant positive relationship between noncommon and idiorisk in the periods 80-83, 88-91, 92-95 and 96-99. The relationship in the period 00-03 thoughhighly significant is negative and then turns nonsignificant in the 04-07 periods. These results give further credence to the findings of brandt et al. (2010) that the positive surge in idiosyncratic volatility up to the late 1990s underwent a reversal in the 2000s and by 2003 volatility had fallen back to the pre 1990 level. Our findings are therefore consistent with those of Brandt et al. in that we find that the positive relationship between noncommon and idiorisk reversed in the 2000-03 period. The R2 of the relationships are consistently high in all the periods, ranging from 0.43 to 0.68, and indicate that noncommon explains a good portion of idiorisk changes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกของทั้งหมด ระยะเวลาตัวอย่าง 1980-2007 จะแบ่งเป็นรอบระยะเวลาปีสี่เจ็ดเพื่อศึกษาแนวโน้มของเวลาใน idiocies และ noncommon ตาราง 3 แสดงผลของการถดถอยอย่างง่ายของ noncommon บน idiorisk มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง noncommon และ idiorisk ในรอบ 80-83, 88-91, 92-95 และ 96-99 ความสัมพันธ์ใน thoughhighly 00-03 รอบระยะเวลาที่สำคัญเป็นค่าลบ และจากนั้น เปิด nonsignificant ในรอบ 04-07 ผลลัพธ์เหล่านี้ให้เพิ่มเติมเห็นเหมือนกับผลการวิจัยของ al. et แบรนต์ (2010) ที่กลับรายการใน 2000s แต่ละคลื่นบวกในความผันผวน idiosyncratic ถึงปลายทศวรรษที่ 1990 และ 2003 ความผันผวนได้ตกลงกลับระดับ 1990 ก่อน ผลการวิจัยของเราดังสอดคล้องกับของแบรนต์ et al. ที่เราพบว่าความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่าง noncommon และ idiorisk กลับในช่วง 2000-03 R2 ความสัมพันธ์สูงอย่างต่อเนื่องในระยะเวลา ตั้งแต่ 0.43 ถึง 0.68 และระบุ noncommon ที่อธิบายถึงส่วนดีของการเปลี่ยนแปลง idiorisk

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรกของทุกช่วงเวลาตัวอย่าง 1980-2007 แบ่งออกเป็นระยะเวลา 7-4 ปีเพื่อศึกษาแนวโน้มของเวลาในการ idiocies และ noncommon ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นถึงผลของการถดถอยอย่างง่ายของ noncommon ใน idiorisk มีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง noncommon และ idiorisk ในช่วงเวลาเป็น 80-83, 88-91, 92-95 และ 96-99 ความสัมพันธ์ในระยะเวลา 00-03 thoughhighly อย่างมีนัยสำคัญเป็นลบจากนั้นจะไม่มีนัยสำคัญในระยะเวลา 04-07 ผลเหล่านี้ให้ความเชื่อถือต่อไปผลการวิจัยของ BRANDT และคณะ (2010) ว่าไฟกระชากในเชิงบวกในความผันผวนที่มีนิสัยแปลกถึงปลายปี 1990 ได้รับการกลับรายการในยุค 2000 และ 2003 โดยความผันผวนได้ลดลงกลับไปก่อน 1990 ระดับ ค้นพบของเราจึงมีความสอดคล้องกับบรรดาของแบรนด์และคณะ ในการที่เราจะพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง noncommon และ idiorisk ย้อนกลับไปในช่วง 2000-03 R2 ของความสัมพันธ์อยู่ในระดับสูงอย่างต่อเนื่องในทุกช่วงเวลาตั้งแต่ 0.43-0.68 และแสดงให้เห็นว่า noncommon อธิบายส่วนที่ดีของการเปลี่ยนแปลง idiorisk

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกของทั้งหมด ตัวอย่าง ระยะเวลา 1980-2007 แบ่งออกเป็นเจ็ดสี่ปีระยะเวลาเพื่อศึกษาแนวโน้มและเวลาใน idiocies noncommon . ตารางที่ 3 แสดงผลของการวิเคราะห์การถดถอยของ noncommon บน idiorisk . มีความสัมพันธ์ทางบวกกับ idiorisk noncommon ในช่วงเวลา 80-83 88-91 92-95 , และ , 96-99 .ความสัมพันธ์ในช่วง 00-03 thoughhighly อย่างมีนัยสำคัญเชิงลบแล้วเปลี่ยนเป็นครั้งสุดท้ายใน 04-07 ครั้ง ผลลัพธ์เหล่านี้ให้ credence เพิ่มเติมผลของแบรนท์ et al . ( 2010 ) ที่เป็นบวกในกระแสมีความผันผวนขึ้นปลายปี 1990 ได้รับการกลับรายการใน 2000 และ 2003 ) ได้ลดลงกลับไปก่อนปี 1990 ระดับ .การศึกษาของเราจึงสอดคล้องกับบรรดาแบรนด์ et al . ที่เราพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง noncommon idiorisk 2000-03 และกลับในช่วง R2 ของความสัมพันธ์จะสูงอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาทั้งหมด ตั้งแต่ 0.43 ถึง 0.68 และระบุว่า noncommon อธิบายส่วนที่ดีของ idiorisk เปลี่ยนแปลง