CHILDHOOD OVERWEIGHT AND obesity co

CHILDHOOD OVERWEIGHT AND obesity continue to
be major health problems impacting approximately 31.8% of
children ages 2–19 years in the United States (Ogden,
Carroll, Kit, & Flegal, 2014). Children and adolescents who
are overweight or obese are at risk for major health problems
such as hypertension, diabetes, cancer, and depression
(Centers for Disease Control and Prevention, 2011). A
considerable number of studies have been conducted to
establish effective intervention programs to manage childhood
overweight and obesity (Bleich, Segal, Wu, Wilson, &
Wang, 2013; Showell et al., 2013; Whitlock, O'Connor,
Williams, Beil, & Lutz, 2010). However, intervention
programs are heterogeneous with various program components,
settings, targeted populations as well as measured
outcomes. Parent involvement has emerged as a key element
for childhood overweight and obesity intervention programs
(Faith et al., 2012; Kitzmann & Beech, 2006). Since parents
play a main role in establishing the health behaviors of their
children, they have the potential to act as agents to influence
health behaviors of children and subsequently impact
childhood overweight and obesity (Golan & Crow, 2004a,
2004b; Pocock, Trivedi, Wills, Bunn, & Magnusson, 2010).
Parents can exert both positive and negative influences
on their children’s health behaviors including diet and
physical activity. Patterns of health behaviors are usually
similar between parents and their children, because they
share genetic, environmental, and behavioral characteristics
(Patrick & Nicklas, 2005). The association of health behaviors
between parents and their children may reflect the
fact that parents provide modeling for their child’s health
behaviors

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กน้ำหนักเกินและโรคอ้วนต่อไปมีผลกระทบต่อประมาณ 31.8% ของปัญหาสุขภาพที่สำคัญเด็กอายุ 2-19 ปีในสหรัฐอเมริกา (Ogdenคาร์ ชุด และ Flegal, 2014) เด็กและวัยรุ่นที่มีน้ำหนักมากกว่าปกติหรืออ้วนจะเสี่ยงปัญหาสุขภาพที่สำคัญเช่นความดันโลหิตสูง เบาหวาน มะเร็ง และโรคซึมเศร้า(ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคและการป้องกัน 2011) Aของการศึกษาได้ดำเนินการสร้างโปรแกรมแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพในการจัดการเด็กน้ำหนักเกินและโรคอ้วน (Bleich, Segal วู Wilson, &วัง 2013 Showell et al., 2013 Whitlock โอวิลเลียมส์ Beil และแลน ลุตซ์ 2010) อย่างไรก็ตาม แทรกแซงโปรแกรมจะแตกต่างกันกับส่วนประกอบต่าง ๆ ของโปรแกรมการตั้งค่า กำหนดเป้าหมายประชากร เป็นวัดผลลัพธ์ที่ หลักมีส่วนร่วมได้ผงาดขึ้นเป็นองค์ประกอบสำคัญสำหรับเด็กน้ำหนักเกินและโรคอ้วนแทรกแซงโปรแกรม(ศรัทธา et al., 2012 Kitzmann & บีช 2006) ตั้งแต่พ่อแม่มีบทบาทหลักในการสร้างพฤติกรรมสุขภาพของพวกเขาเด็ก พวกเขามีศักยภาพในการทำหน้าที่เป็นตัวแทนจะมีอิทธิพลต่อส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมสุขภาพ ของเด็ก และในเวลาต่อมาเด็กภาวะและโรคอ้วน (Golan และขัน 2004a2004b Pocock, Trivedi, Wills, Bunn, & Magnusson, 2010)ผู้ปกครองสามารถสำแดงอิทธิพลทั้งบวก และลบในพฤติกรรมสุขภาพของบุตรรวมทั้งอาหาร และกิจกรรมทางกายภาพ มักมีรูปแบบของพฤติกรรมสุขภาพคล้ายคลึงกันระหว่างพ่อแม่และเด็ก เนื่องจากพวกเขาลักษณะทางพันธุกรรม สิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมร่วมกัน(Patrick และนิคลาส 2005) ความสัมพันธ์ของพฤติกรรมสุขภาพระหว่างพ่อแม่และลูก ๆ อาจสะท้อนการความจริงที่ว่าผู้ปกครองให้สร้างโมเดลเพื่อสุขภาพของลูกลักษณะการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวัยเด็กมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนยังคงเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญส่งผลกระทบต่อประมาณ 31.8% ของเด็กอายุ2-19 ปีในสหรัฐอเมริกา (อ็อกเดนคาร์โรลล์, ชุดและ Flegal 2014) เด็กและวัยรุ่นที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนมีความเสี่ยงสำหรับปัญหาสุขภาพที่สำคัญเช่นความดันโลหิตสูงโรคเบาหวานโรคมะเร็งและภาวะซึมเศร้า(ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค 2011) จำนวนมากของการศึกษาได้รับการดำเนินการในการสร้างโปรแกรมการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพในการจัดการในวัยเด็กที่มีน้ำหนักเกินและโรคอ้วน(Bleich ซีกัลวู, วิลสันและวัง 2013; Showell et al, 2013;. วิทล็อคโอคอนเนอร์วิลเลียมส์Beil, ลัทซ์และ 2010) อย่างไรก็ตามการแทรกแซงของโปรแกรมที่แตกต่างกันกับองค์ประกอบของโปรแกรมต่าง ๆ การตั้งค่าการกำหนดเป้าหมายประชากรเช่นเดียวกับการวัดผลลัพธ์ การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองได้กลายเป็นองค์ประกอบสำคัญสำหรับในวัยเด็กที่มีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนโปรแกรมการแทรกแซง(ศรัทธา et al, 2012;. KITZMANN & บีช, 2006) ตั้งแต่พ่อแม่ผู้ปกครองมีบทบาทหลักในการสร้างพฤติกรรมสุขภาพของเด็กที่พวกเขามีศักยภาพที่จะทำหน้าที่เป็นตัวแทนที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสุขภาพของเด็กและต่อมาได้ส่งผลกระทบในวัยเด็กที่มีน้ำหนักเกินและโรคอ้วน(โกลานและกา 2004a, 2004b; คอร์ก, Trivedi พินัยกรรม , บรรณและแมกนัส, 2010). ผู้ปกครองสามารถออกแรงอิทธิพลทั้งในเชิงบวกและเชิงลบต่อพฤติกรรมสุขภาพของเด็กของพวกเขารวมถึงการรับประทานอาหารและการออกกำลังกาย รูปแบบของพฤติกรรมสุขภาพมักจะคล้ายกันระหว่างผู้ปกครองและเด็กของพวกเขาเพราะพวกเขามีส่วนร่วมทางพันธุกรรมสิ่งแวดล้อมและลักษณะพฤติกรรม(แพทริคและ Nicklas 2005) สมาคมของพฤติกรรมสุขภาพระหว่างผู้ปกครองและเด็กของพวกเขาอาจสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าพ่อแม่ผู้ปกครองให้การสร้างแบบจำลองสำหรับเด็กของพวกเขาสุขภาพพฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ้วนและโรคอ้วนในวัยเด็กยังคงเป็นปัญหาสุขภาพที่ส่งผลกระทบต่อหลัก

ประมาณ 31.8 % ของเด็กอายุ 2 – 19 ปีในสหรัฐอเมริกา ( เดน
, คาร์โรลล์ , ชุด& flegal 2014 ) เด็กและวัยรุ่นที่อ้วน หรือตุ๊
ที่มีความเสี่ยงสำหรับปัญหาสุขภาพที่สำคัญ
เช่นความดันโลหิตสูง , เบาหวาน , มะเร็ง , และภาวะซึมเศร้า
( ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค ปี 2554 )
เป็นจํานวนมากของการศึกษาได้รับการดำเนินการเพื่อสร้างโปรแกรมการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพเพื่อจัดการ

และโรคอ้วน ( น้ำหนักเกินในวัยเด็ก bleich Segal , Wu , วิลสัน , &
วัง 2013 ; ชอเวล et al . , 2013 ; วิธล็อค , โอคอนเนอร์ ,
วิลเลียมส์ , beil & Lutz , 2010 ) อย่างไรก็ตาม โปรแกรมการแทรกแซง
เป็นข้อมูลส่วนประกอบของโปรแกรมต่างๆ
การตั้งค่าเป้าหมายประชากรเช่นเดียวกับวัด
ผลลัพธ์การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองได้กลายเป็นองค์ประกอบสำคัญสำหรับคนอ้วนในวัยเด็ก

( ศรัทธาและโรคอ้วน การแทรกแซงของโปรแกรม et al . , 2012 ; kitzmann &บีช , 2006 ) ตั้งแต่พ่อแม่
มีบทบาทหลักในการสร้างพฤติกรรมสุขภาพของเด็กของพวกเขา
, พวกเขามีศักยภาพที่จะเป็นตัวแทนที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสุขภาพของเด็กและต่อมา

เด็กที่มีภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน ( โกลาน&อีกา2004a
2004b คอร์ก ตริเวดี , ; , , พินัยกรรม , ได้รับ&แมกนัส น , 2010 ) .
ผู้ปกครองสามารถออกแรงทั้งบวกและลบต่ออิทธิพลของเด็ก พฤติกรรมสุขภาพ

รวมทั้งอาหารและกิจกรรมทางกาย แบบแผนของพฤติกรรมสุขภาพ มักจะ
คล้ายคลึงกันระหว่างผู้ปกครองและเด็กของพวกเขา เนื่องจากพวกเขา
แบ่งปันพันธุกรรม สิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมลักษณะ
( แพทริค &นิคลาส , 2005 )ความสัมพันธ์ของพฤติกรรมสุขภาพ
ระหว่างผู้ปกครองและเด็กของพวกเขาอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าพ่อแม่ให้การสร้างแบบจำลองสำหรับ

พฤติกรรมสุขภาพของเด็กของพวกเขา