The studyAimsThe goal of the study

The study
Aims
The goal of the study was twofold. To gain insight into the current valence and quality of attitudes and confidence in professional competences of home nurses concerning depression, to determine whether these require improvement. To evaluate whether a minimal intervention could help home nurses detect depression more adequately in patients and their family caregivers and to refer them to general practitioners.

Design
A quasi-experimental field study was undertaken in three departments of a home nursing organization in the Antwerp region (Belgium) 2012–2013. Each department was similar in size with a monthly average of 581 (sd 70, range 502–637) patients being treated and an average of 17 patients for each home nurse (sd 3, range 14–19). Initially, briefing sessions were organized informing home nurses of their tasks. These consisted of detecting depressive symptoms in their patient population and their family caregivers (onwards we will refer to all participants as ‘patients’, unless when making explicit distinctions between patients and caregivers). To complete this task, home nurses could rely on several screening questions to confirm their suspicions of possible symptoms of depression. Two screening questions for depression were developed by Whooley et al. (1997) and an additional question was suggested by Arroll et al. (2005) to determine whether patients preferred professional support. In case these screening questions indicated that patients were experiencing symptoms of depression and that they preferred help, home nurses could offer patients the possibility to participate in an online intervention for depression or to refer them to local general practitioners (GPs).

In two departments, the briefing was preceded by a minimal intervention. Home nurses in the other department were used as a control group. Data were collected during a baseline assessment and at two follow-ups: a first one at 2 months following the initial intervention and a final one 7 months after the intervention. Furthermore, in the 2 months immediately following the intervention, process measures concerning the number of successful detections and referrals were also gathered.

Participants
All available nurses from three departments of the home nursing organization were included in September 2012. Everyone was eligible for participation, independent of their years of professional experience or educational level.

The intervention
A minimal intervention was developed in collaboration with a staff member of the home nursing organization working on the organization's care policy. In 1 hour, both the knowledge and the attitude of home nurses were targeted. The training was given by a researcher and a staff member of the home nursing organization for small groups of about ten home nurses at a time. It started with a discussion on familiar topics: their own experiences with patients with psychological problems and an overview of different psychiatric disorders and current psychiatric medications. From this point onwards, the training focused explicitly on depression, using components of a training module ‘Depressive patients in the general hospital’ by Schalenbourg et al. (2011). First points of interest were the symptoms and signs of depression, prevalence, the different subtypes and the comorbidity with physical illnesses, each of which was first explained by the trainers after which home nurses could ask questions. Subsequently, treatment possibilities were highlighted, including self-help, ehealth, physical exercise, short-term treatment, psychotherapy and psychotropic medication. These were also framed within the concept of stepped care. Finally, the threefold role of home nurses in dealing with depression was elaborated on: (1) being a confidante who is also an active listener; (2) detecting depressive symptoms and creating room for discussing these; (3) motivating for expert assistance. More specifically, video recordings of staged situations with actors showed right and wrong interpretations of these roles, providing the basis for group discussions. The training concluded with a brief recapitulation.

Data collection
Participants completed a self-report questionnaire on demographic data and their professional expertise. Furthermore, two additional questionnaires were also incorporated. Nurses' attitudes towards depression were measured using the Depression Attitude Questionnaire (DAQ, Botega et al. 1992). This questionnaire was originally aimed at GPs, but Scheerder et al. (2008) combined it with items from the Defeat Depression questionnaire (Priest et al. 1996) to make an extended and adapted version for pharmacists. In the current study, the questions are identical to this adaptation by Scheerder et al. (2008), aside from the home nurse being the protagonist instead of the pharmacist. The questionnaire consists of 23 items rated on a 5-point Likert scale ranging from 1 ‘I totally agree’–5 ‘I totally disagree’. Four subscales can be calculated using these items. The first is attitude towards treatment (eight items, serious vs. non-serious), where high scores indicate that professionals do not take depression seriously, as they, for example, tend to agree it is not a real disease and does not require professional treatment. Conversely, low scores indicate that professionals acknowledge the severity of depression and the need for professional help. The second is attitude towards the course of depression (four items, malleable vs. inevitable), where high scores indicate a more pessimistic attitude where depression is considered unlikely to be completely cured and a normal part of old age, whereas low scores indicate a more optimistic attitude including the idea that it can be fully cured. The third is attitude towards the role of home nurses (six items, accept vs. reject), where a low score indicates that home nurses acknowledge they may have an important role to play in helping patients to deal with depression, whereas a high score is not in favour of such a role. Finally, the fourth is attitude towards depressed patients (five items, positive vs. negative), where low scores have a positive attitude towards depressed patients, whereas high scores have a more negative attitude, considering depressed patients a strain on home nurses and unreliable. The internal consistency of the scales ranges from low to good (0·54 < α < 0·71), but the factor structure is nevertheless found fairly consistent across different health professionals and studies (Haddad et al. 2007). Interpretation can be done in two ways: (1) absolute, looking at the average score compared with the scale centre and the standard deviation of scores; and (2) relative, comparing to normative data. Although these are currently not available for home nurses, a comparison with other professionals, i.e. pharmacists (Scheerder et al. 2008), is still possible. For the evaluation of confidence in professional competences and perceived skills in dealing with depressive patients, we selected two items from the Morriss' Confidence Scale (MCS, Morriss et al. 1999). Following a Dutch back-translation, we selected two items scoring on a 10-point Likert scale ranging from 0 ‘Not at all confident’–10 ‘Very confident’. The first item, recognizing, focuses on how home nurses estimate the confidence in their own professional competences in recognizing (symptoms of) depression. The second item, motivating, is aimed at gaining insight into whether home nurses perceive they have sufficient capacities to be understanding of patients suffering from depression and whether they could motivate them for seeking help. To facilitate the interpretation of both questionnaires (of which the scale ranges vary substantially), all means were converted to POMP-scores. Such a conversion to the per cent of maximum possible scores guarantees an easier, more intuitive interpretation while retaining the integrity of the subscales (Cohen et al. 1999).

The number of detections and referrals to GPs was also monitored for 3 months following the intervention. Reporting sheets were anonymously completed by home nurses. For each potential detection, they were required to fill in the date, whether the person was a patient or a family caregiver and the person's gender. Using the screening questions by Whooley et al. (1997) and Arroll et al. (2005) mentioned earlier, they could gather the required information on whether or not the depressive symptoms that were perceived by the home nurses were actually present according to patients or family caregivers. This allowed them to determine whether first impressions were accurate.

Ethical considerations
All home nurses received informed consents prior to participating in the study. The study was approved by the ethics committee of the Faculty of Psychology and Educational Studies of the KU Leuven.

Data analysis
Data were analysed using Statistical Package for the Social Sciences (SPSS 16.0; IBM, Chicago, IL, USA). Descriptive statistics including means, standard deviations, percentages and frequencies were used to provide an overview of demographic characteristics and baseline levels of attitude and confidence in professional competences. To evaluate the evolution of home nurses' attitudes and confidence in professional competences, linear with restricted maximum likelihood (REML) were chosen, focusing on the interaction between the intervention and control group over all three measurements. This technique is particularly useful when working with unbalanced data, as it does not require each participant to provide answers at each time point to include them in the analyses. In case responses are missing completely at random at one time point, imputation can be used to estimate the value of missing data (Sterne et al. 2009).

Rigour
Trial versions of the questionnaire were provided to the home nursing organization to consider the validity, relev

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The studyAimsThe goal of the study was twofold. To gain insight into the current valence and quality of attitudes and confidence in professional competences of home nurses concerning depression, to determine whether these require improvement. To evaluate whether a minimal intervention could help home nurses detect depression more adequately in patients and their family caregivers and to refer them to general practitioners.Designดำเนินการศึกษากึ่งทดลองฟิลด์ในแผนกที่สามของบ้านพยาบาลองค์กรในภูมิภาคแอนต์เวิร์ป (เบลเยียม) 2012-2013 แต่ละแผนกคล้ายกันในขนาดเฉลี่ยรายเดือนของผู้ป่วย (sd 70 ช่วง 502-637) 581 ที่ได้รับการรักษาและโดยเฉลี่ยผู้ป่วย 17 สำหรับพยาบาลแต่ละบ้าน (sd 3 ช่วง 14-19) รายงานรอบแรก ได้จัดแจ้งพยาบาลบ้านของงาน เหล่านี้ประกอบด้วยการตรวจอาการ depressive เรื้อรังของครอบครัวและประชากรของผู้ป่วย (เป็นต้นไปเราจะหมายถึงผู้เรียนทั้งหมดเป็น 'ผู้ป่วย' เว้นแต่เมื่อทำข้อแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างผู้ป่วยและเรื้อรัง) การดำเนินการนี้ พยาบาลบ้านอาจไปพึ่งคัดกรองคำถามที่หลายเพื่อยืนยันความสงสัยความสามารถอาการของภาวะซึมเศร้า คัดกรองคำถามที่สองสำหรับภาวะซึมเศร้าได้รับการพัฒนาโดย Whooley et al. (1997) และมีคำถามเพิ่มเติมแนะนำโดย Arroll et al. (2005) เพื่อตรวจสอบว่า ผู้ป่วยที่ต้องการมืออาชีพสนับสนุน ในกรณีที่คำถามคัดกรองเหล่านี้บ่งชี้ว่า ผู้ป่วยประสบกับอาการ ของภาวะซึมเศร้าและที่ พวกเขาต้องการช่วยเหลือ พยาบาลบ้านอาจให้ผู้ป่วยสามารถมีส่วนร่วมในการแทรกแซงออนไลน์สำหรับภาวะซึมเศร้า หรือดูท้องถิ่นทั่วไปผู้ (GPs)ในแผนกที่สอง รายงานที่ถูกนำหน้า ด้วยการแทรกแซงน้อยที่สุด พยาบาลในแผนกอื่น ๆ ภายในบ้านถูกใช้เป็นกลุ่มควบคุม ได้มีการรวบรวมข้อมูลใน ระหว่างการประเมินข้อมูลพื้นฐาน และติดตามสอง: หนึ่งใน 2 เดือนต่อการแทรกแซงที่เริ่มต้นและวันสุดท้าย 7 เดือนหลังจากแทรกแซง นอกจากนี้ ในเดือน 2 ที่ต่อสู่ มาตรการกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของ detections ประสบความสำเร็จและอ้างอิงได้ยังรวบรวมผู้เข้าร่วมพยาบาลทั้งหมดพร้อมใช้งานจากแผนกสามบ้านพยาบาลองค์กรถูกรวมในเดือน 2012 กันยายน ทุกคนมีสิทธิมีส่วนร่วม ขึ้นอยู่กับปีของประสบการณ์หรือระดับการศึกษาแทรกแซงการแทรกแซงน้อยที่สุดได้รับการพัฒนาร่วมกับพนักงานในองค์กรทำงานนโยบายขององค์กรที่ดูแลพยาบาลบ้าน ใน 1 ชั่วโมง ความรู้และทัศนคติของพยาบาลที่บ้านถูกเป้าหมาย การฝึกให้นักวิจัยและพนักงานบ้านพยาบาลองค์กรในกลุ่มพยาบาลบ้านประมาณสิบครั้ง เริ่มต้น ด้วยการสนทนาในหัวข้อที่คุ้นเคย: ประสบการณ์ของตนเองกับผู้ป่วยที่มีปัญหาทางจิตใจและภาพรวมของโรคทางจิตเวชต่าง ๆ และปัจจุบันยาทางจิตเวช จากจุดนี้เป็นต้นไป การฝึกเน้นอย่างชัดเจนในโรคซึมเศร้า การใช้คอมโพเนนต์ของโมดูฝึกอบรม 'Depressive ผู้ป่วยในโรงพยาบาลทั่วไป' โดย Schalenbourg et al. (2011) จุดแรกที่น่าสนใจมีอาการและอาการแสดงของภาวะซึมเศร้า ชุก subtypes ที่แตกต่างกัน และ comorbidity กับโรคทางกายภาพ ซึ่งถูกแรกอธิบาย โดยผู้ฝึกสอนที่บ้านพยาบาลสามารถถามคำถาม ในเวลาต่อมา ไปรักษาถูกเน้น รวมเฮ้ลพ์ ehealth กาย การรักษาระยะสั้น จิตแพทย์และ psychotropic ยา นอกจากนี้เหล่านี้ยังมีกรอบภายในแนวคิดของแต่ละอาคาร ในที่สุด เป็น elaborated threefold บทบาทของพยาบาลในการจัดการกับภาวะซึมเศร้าที่บ้านบน: (1) ได้ confidante ที่ยังฟังการใช้งาน ตรวจสอบอาการ depressive และสร้างห้องสนทนาเหล่านี้ (2) (3) สร้างแรงจูงใจสำหรับความช่วยเหลือผู้เชี่ยวชาญ อื่น ๆ โดยเฉพาะ บันทึกวิดีโอสถานการณ์กำหนดกับนักแสดงพบว่าตีความไม่ถูกต้อง และเหมาะสมของบทบาทเหล่านี้ ให้ข้อมูลพื้นฐานสำหรับการสนทนากลุ่ม สรุปการฝึกอบรมกับ recapitulation โดยสังเขปรวบรวมข้อมูลคนสมบูรณ์แบบสอบถามด้วยตนเองรายงานประชากรและความเชี่ยวชาญของมืออาชีพ นอกจากนี้ สอบถามเพิ่มเติมที่สองถูกยังรวม ทัศนคติของพยาบาลต่อภาวะซึมเศร้าที่วัดโดยใช้แบบสอบถามทัศนคติภาวะซึมเศร้าการ (DAQ, Botega et al. 1992) แบบสอบถามนี้เดิมมุ่งจีพีเอส กัน Scheerder et al. (2008) ร่วมกับสินค้าจากแบบสอบถามภาวะซึมเศร้าความพ่ายแพ้ (สงฆ์ร้อยเอ็ด al. 1996) เพื่อทำการขยาย และปรับรุ่นสำหรับเภสัชกร คำถามจะไม่เหมือนกับนี้ปรับโดย Scheerder et al. (2008), นอกเหนือจากพยาบาลบ้านที่เป็นตัวเอกแทนที่เภสัชกรในการศึกษาปัจจุบัน แบบสอบถามจำนวนสินค้า 23 คะแนนในระดับ Likert 5 จุดตั้งแต่ 1 'ฉันทั้งหมดยอมรับ' –5 'ฉันทั้งหมดไม่เห็นด้วย' Subscales สี่สามารถคำนวณได้โดยใช้รายการเหล่านี้ แรกคือ ทัศนคติที่มีต่อการรักษา (8 รายการ ร้ายแรงเทียบกับไม่ร้ายแรง) คะแนนสูงแสดงว่า ผู้เชี่ยวชาญไม่มีภาวะซึมเศร้าอย่างจริงจัง เป็นพวกเขา เช่น มักจะ ยอมรับมันไม่ใช่โรคที่แท้จริง และไม่จำเป็นต้องรักษาระดับมืออาชีพ ในทางกลับกัน คะแนนต่ำแสดงว่า ผู้เชี่ยวชาญยอมรับความรุนแรงของภาวะซึมเศร้าและต้องการความช่วยเหลือระดับมืออาชีพ ที่สองคือ ทัศนคติที่มีต่อหลักสูตร (4 รายการ อ่อนเทียบกับหลีกเลี่ยง), โรคซึมเศร้าที่คะแนนสูงแสดงทัศนคติในเชิงลบมากขึ้นที่ที่ซึมเศร้าถือว่าไม่น่าจะหายขาดและเป็นส่วนหนึ่งปกติของอายุ ในขณะที่คะแนนต่ำสุดที่ระบุว่า มีทัศนคติในเชิงบวกมากขึ้นรวมถึงความคิดที่ว่า มันจะเต็มช่วยกำจัด ที่สามคือ ทัศนคติที่มีต่อบทบาทของพยาบาลบ้าน (รายการ 6 ยอมรับเทียบกับปฏิเสธ), ที่คะแนนต่ำสุดที่ระบุว่า พยาบาลที่บ้านยอมรับว่า อาจมีบทบาทสำคัญในการช่วยผู้ป่วยในการจัดการกับภาวะซึมเศร้า ในขณะที่คะแนนสูงไม่ลงมีบทบาท สุดท้าย สี่คือ ทัศนคติที่มีต่อคนป่วย (5 รายการ บวกกับลบ), ที่คะแนนต่ำมีทัศนคติในเชิงบวกต่อผู้ป่วยซึมเศร้า ในขณะที่คะแนนสูงมีทัศนคติเชิงลบมากขึ้น พิจารณาผู้ป่วยซึมเศร้าต้องใช้พยาบาลที่บ้าน และไม่น่าเชื่อถือ ความสอดคล้องภายในของเครื่องชั่งมีตั้งแต่ต่ำถึงดี (0·54 < ด้วยกองทัพ < 0·71), แต่โครงสร้างปัจจัยแต่พบค่อนข้างสอดคล้องกันระหว่างผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่แตกต่างกันและศึกษา (Haddad et al. 2007) ความสามารถทำได้สองวิธี: สัมบูรณ์ (1) การค้นหาคะแนนเฉลี่ยเปรียบเทียบกับสเกลศูนย์และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนน และ ญาติ (2) การเปรียบเทียบข้อมูล normative แม้ว่าเหล่านี้อยู่ในขณะนี้ไม่มีนางพยาบาลบ้าน เปรียบเทียบกับอาชีพอื่น ๆ เช่นเภสัชกร (Scheerder et al. 2008), เป็นไปได้ยัง สำหรับการประเมินความเชื่อมั่นในมืออาชีพ competences และทักษะการรับรู้ในการจัดการกับผู้ป่วย depressive เราเลือกสองรายการจากระดับความเชื่อมั่นของ Morriss (เอ็มซี Morriss et al. 1999) ต่อไปนี้เป็นภาษาดัตช์กลับแปล เราเลือกรายการที่สองให้คะแนนในระดับ Likert 10 จุดตั้งแต่ 0 'ไม่เลยมั่นใจ' –10 ' มากมั่นใจ ' รายการแรก จดจำ เน้นวิธีบ้านพยาบาลประเมินความเชื่อมั่นในตน competences มืออาชีพในการจดจำ (อาการ) โรคซึมเศร้า รายการที่สอง จูง มีวัตถุประสงค์ที่สามารถเข้าใจว่าพยาบาลบ้านสังเกตพวกเขามีกำลังเพียงพอจะสามารถทำความเข้าใจของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าและว่าพวกเขาสามารถจูงใจพวกเขาในการช่วยเหลือ เพื่อให้ง่ายต่อการตีความของแบบสอบถามทั้งสอง (ซึ่งช่วงที่ขนาดแตกต่างกันมาก), หมายความว่าทั้งหมดถูกแปลงเป็นคะแนนเอิกเกริก เช่นแปลงร้อยละของคะแนนที่ได้สูงสุดรับประกันความง่าย ใช้งานง่ายมากขึ้นในขณะที่รักษาความสมบูรณ์ของ subscales (โคเฮน et al. 1999)จำนวน detections และอ้างอิงกับ GPs ยังตรวจสอบ 3 เดือนต่อการแทรกแซง รายงานแผ่นงานได้เสร็จสมบูรณ์โดยไม่ระบุชื่อ โดยพยาบาลที่บ้าน ตรวจแต่ละเป็นไปได้ พวกเขาต้องกรอกวัน ว่าบุคคลที่ถูกผู้ป่วย หรือภูมิปัญญาครอบครัว และเพศของบุคคล ใช้คำถามคัดกรอง โดย Whooley et al. (1997) และ Arroll et al. (2005) กล่าวถึงก่อนหน้านี้ พวกเขาสามารถรวบรวมข้อมูลที่จำเป็นบนหรือไม่อาการ depressive ที่ถูกมองเห็น โดยพยาบาลบ้านถูกจริงอยู่ที่ผู้ป่วยหรือครอบครัวเรื้อรัง นี้ได้ให้ตรวจสอบว่า บทความแรกได้ถูกต้องข้อพิจารณาด้านจริยธรรมพยาบาลทั้งหมดบ้านรับ consents แจ้งความก่อนที่จะเข้าร่วมในการศึกษา การศึกษาได้รับการอนุมัติ โดยคณะกรรมการจริยธรรมของคณะจิตวิทยาการศึกษาของ Leuven มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์การวิเคราะห์ข้อมูลข้อมูลถูก analysed โดยใช้แพคเกจทางสถิติสำหรับสังคมศาสตร์ (16.0 โปรแกรม IBM ชิคาโก IL สหรัฐอเมริกา) สถิติพรรณนารวมหมายถึง ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปอร์เซ็นต์ และความถี่ในการใช้เพื่อให้ภาพรวมของลักษณะประชากรและระดับพื้นฐานของทัศนคติและความเชื่อมั่นในมืออาชีพ competences การประเมินวิวัฒนาการของบ้านพยาบาลทัศนคติและความเชื่อมั่นในมืออาชีพ competences เส้น มีโอกาสสูงสุดจำกัด (REML) ที่ถูกเลือก เน้นการโต้ตอบระหว่างกลุ่มควบคุมและแทรกแซงเหนือวัดสามทั้งหมด เทคนิคนี้เป็นประโยชน์เมื่อทำงานกับข้อมูลจำนวน ไม่ต้องการแต่ละผู้เข้าร่วมให้คำตอบในแต่ละจุดเวลาเพื่อรวมในการวิเคราะห์ ในกรณีที่คำตอบจะหายไป ทั้งหมดสุ่มครั้งหนึ่งชี้ imputation สามารถใช้ประมาณค่าข้อมูลสูญหาย (sterne เบี้ยว et al. 2009)นิตย์รุ่นทดลองของแบบสอบถามได้ที่บ้านพยาบาลองค์กรต้องพิจารณาความ relev

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษามีวัตถุประสงค์เป้าหมายของการศึกษาอยู่สองอย่างคือ เพื่อให้ได้รับข้อมูลเชิงลึกในความจุในปัจจุบันและคุณภาพของทัศนคติและความเชื่อมั่นในความสามารถระดับมืออาชีพของพยาบาลที่บ้านเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าเพื่อตรวจสอบว่าการปรับปรุงเหล่านี้จำเป็นต้อง เพื่อประเมินว่าการแทรกแซงน้อยที่สุดสามารถช่วยพยาบาลบ้านตรวจสอบภาวะซึมเศร้ามากขึ้นอย่างเพียงพอในผู้ป่วยและผู้ดูแลในครอบครัวของพวกเขาและดูให้ปฏิบัติงานทั่วไป. ออกแบบการศึกษาเขตกึ่งทดลองได้ดำเนินการในสามหน่วยงานขององค์กรพยาบาลในภูมิภาค Antwerp ( เบลเยียม) 2012-2013 แต่ละฝ่ายมีความคล้ายคลึงในขนาดที่มีค่าเฉลี่ยรายเดือน 581 (SD 70 ช่วง 502-637) ผู้ป่วยได้รับการรักษาและค่าเฉลี่ยของผู้ป่วย 17 รายสำหรับแต่ละพยาบาลบ้าน (SD 3 ช่วง 14-19) ในขั้นต้นการบรรยายสรุปการประชุมถูกจัดแจ้งพยาบาลที่บ้านงานของพวกเขา เหล่านี้ประกอบด้วยการตรวจสอบอาการซึมเศร้าในผู้ป่วยของพวกเขาและผู้ดูแลครอบครัวของพวกเขา (เป็นต้นไปเราจะหมายถึงผู้เข้าร่วมทั้งหมดเป็น 'ผู้ป่วยเว้นแต่เมื่อมีการแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างผู้ป่วยและผู้ดูแล) เพื่อให้งานนี้พยาบาลบ้านสามารถพึ่งพาคำถามคัดกรองหลายที่จะยืนยันข้อสงสัยของพวกเขาเป็นไปได้ของอาการของภาวะซึมเศร้า คำถามที่สองการตรวจคัดกรองภาวะซึมเศร้าได้รับการพัฒนาโดย Whooley et al, (1997) และเป็นคำถามที่ได้รับการแนะนำเพิ่มเติมโดย Arroll et al, (2005) เพื่อตรวจสอบว่าผู้ป่วยที่ต้องการการสนับสนุนมืออาชีพ ในกรณีที่มีคำถามคัดกรองเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีอาการของภาวะซึมเศร้าและที่พวกเขาต้องการความช่วยเหลือพยาบาลบ้านสามารถให้ผู้ป่วยที่เป็นไปได้ที่จะมีส่วนร่วมในการแทรกแซงออนไลน์สำหรับภาวะซึมเศร้าหรือดูพวกเขาที่จะปฏิบัติงานทั่วไปในท้องถิ่น (จีพีเอส). ในสองหน่วยงาน บรรยายสรุปถูกนำหน้าด้วยการแทรกแซงน้อยที่สุด หน้าแรกพยาบาลในแผนกอื่น ๆ ที่ถูกนำมาใช้เป็นกลุ่มควบคุม เก็บรวบรวมข้อมูลในระหว่างการประเมินพื้นฐานและที่สองติดตาม: หนึ่งเป็นครั้งแรกที่ 2 เดือนต่อไปนี้การแทรกแซงครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้ายหนึ่งใน 7 เดือนหลังจากการแทรกแซง นอกจากนี้ในช่วง 2 เดือนทันทีหลังจากการแทรกแซงมาตรการกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของการตรวจจับและการแนะนำผลิตภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จมารวมตัวกันยัง. ผู้เข้าร่วมพยาบาลที่มีอยู่ทั้งหมดจากสามหน่วยงานขององค์กรที่บ้านพยาบาลถูกรวมในเดือนกันยายนปี 2012 ทุกคนเข้าร่วมที่เป็นอิสระ ปีที่ผ่านมาพวกเขามีประสบการณ์มืออาชีพหรือระดับการศึกษา. การแทรกแซงแทรกแซงน้อยที่สุดได้รับการพัฒนาความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ของบ้านขององค์กรพยาบาลที่ทำงานเกี่ยวกับนโยบายการดูแลขององค์กร ใน 1 ชั่วโมงทั้งความรู้และทัศนคติของพยาบาลที่บ้านเป็นเป้าหมาย การฝึกอบรมได้รับจากนักวิจัยและเจ้าหน้าที่ของบ้านขององค์กรพยาบาลสำหรับกลุ่มเล็ก ๆ ประมาณสิบพยาบาลที่บ้านได้ตลอดเวลา มันเริ่มต้นด้วยการอภิปรายในหัวข้อที่คุ้นเคย: ประสบการณ์ของตัวเองกับผู้ป่วยที่มีปัญหาทางด้านจิตใจและภาพรวมของโรคทางจิตเวชที่แตกต่างกันและยาจิตเวชปัจจุบัน จากจุดนี้เป็นต้นไปการฝึกอบรมที่มุ่งเน้นอย่างชัดเจนต่อภาวะซึมเศร้าโดยใช้องค์ประกอบของโมดูลการฝึกอบรม 'ผู้ป่วยซึมเศร้าในโรงพยาบาลทั่วไปโดย Schalenbourg et al, (2011) จุดแรกที่น่าสนใจมีอาการและอาการของภาวะซึมเศร้าชุกชนิดย่อยที่แตกต่างกันและโรคร่วมกับการเจ็บป่วยทางกายภาพของแต่ละคนซึ่งได้รับการอธิบายเป็นครั้งแรกโดยการฝึกอบรมพยาบาลหลังจากที่บ้านจะถามคำถาม ต่อจากนั้นเป็นไปได้ในการรักษาเป็นไฮไลต์รวมถึงการช่วยตนเอง eHealth, การออกกำลังกาย, การรักษาระยะสั้นจิตบำบัดและยาออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท เหล่านี้ยังถูกล้อมกรอบแนวคิดของการดูแลก้าว ในที่สุดสามเท่าบทบาทของพยาบาลที่บ้านในการจัดการกับภาวะซึมเศร้าได้รับเนื้อหาเกี่ยวกับ (1) การเป็นที่ไว้วางใจซึ่งยังเป็นผู้ฟังที่ใช้งานอยู่ (2) การตรวจสอบอาการซึมเศร้าและการสร้างห้องพักสำหรับการอภิปรายเหล่านี้ (3) การสร้างแรงจูงใจเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบันทึกวิดีโอของสถานการณ์ฉากกับนักแสดงที่แสดงให้เห็นการตีความที่ถูกต้องและไม่ถูกต้องของบทบาทเหล่านี้ให้เป็นพื้นฐานสำหรับการอภิปรายกลุ่ม การฝึกอบรมได้ข้อสรุปกับย้ำสั้น ๆ . ข้อมูลคอลเลกชันเข้าร่วมตอบแบบสอบถามเสร็จสิ้นการรายงานตนเองข้อมูลประชากรและความเชี่ยวชาญในอาชีพของพวกเขา นอกจากนี้ทั้งสองแบบสอบถามเพิ่มเติมรวมยัง ทัศนคติของพยาบาลที่มีต่อภาวะซึมเศร้าถูกวัดโดยใช้แบบสอบถามทัศนคติอาการซึมเศร้า (DAQ, Botega et al. 1992) แบบสอบถามนี้มีวัตถุประสงค์เดิมที่จีพีเอส แต่ Scheerder et al, (2008) รวมกับรายการจากความพ่ายแพ้อาการซึมเศร้าแบบสอบถาม (พระ et al. 1996) ที่จะทำให้รุ่นที่ขยายและปรับให้เหมาะสมกับเภสัชกร ในการศึกษาปัจจุบันคำถามจะเหมือนกับการปรับตัวโดย Scheerder, et al นี้ (2008) นอกเหนือจากพยาบาลที่บ้านเป็นตัวเอกแทนของเภสัชกร แบบสอบถามประกอบด้วย 23 รายการจัดอันดับใน 5 จุดตั้งแต่ระดับ Likert จาก 1 'ฉันทั้งหมด agree'-5' ฉันทั้งหมดไม่เห็นด้วย ' สี่ subscales สามารถคำนวณโดยใช้รายการเหล่านี้ ที่แรกก็คือทัศนคติต่อการรักษา (แปดรายการที่ร้ายแรงกับที่ไม่ร้ายแรง) ซึ่งได้คะแนนสูงแสดงให้เห็นว่ามืออาชีพที่ไม่ได้ใช้ภาวะซึมเศร้าอย่างจริงจังขณะที่พวกเขายกตัวอย่างเช่นมักจะเห็นมันไม่ได้เป็นโรคที่แท้จริงและไม่จำเป็นต้องเป็นมืออาชีพ การรักษา ตรงกันข้ามคะแนนที่ต่ำแสดงให้เห็นว่ามืออาชีพที่ได้รับทราบความรุนแรงของภาวะซึมเศร้าและความจำเป็นในการช่วยมืออาชีพที่ ประการที่สองคือทัศนคติต่อการเรียนการสอนของภาวะซึมเศร้า (สี่รายการอ่อนเมื่อเทียบกับการหลีกเลี่ยงไม่ได้) ที่ได้คะแนนสูงแสดงให้เห็นทัศนคติแง่ร้ายมากขึ้นภาวะซึมเศร้าที่เป็นที่ยอมรับว่าไม่น่าจะได้รับการรักษาอย่างสมบูรณ์และเป็นส่วนหนึ่งของวัยชราในขณะที่คะแนนต่ำแสดงให้เห็นมากขึ้น รวมทั้งทัศนคติในแง่ความคิดที่ว่ามันสามารถรักษาให้หายขาดได้อย่างเต็มที่ ที่สามคือทัศนคติต่อบทบาทของพยาบาลที่บ้าน (หกรายการยอมรับกับปฏิเสธ) ที่คะแนนต่ำแสดงให้เห็นว่าพยาบาลที่บ้านรับทราบพวกเขาอาจมีบทบาทสำคัญในการเล่นในการช่วยให้ผู้ป่วยที่จะจัดการกับภาวะซึมเศร้าในขณะที่คะแนนสูงคือ ไม่ได้อยู่ในความโปรดปรานของบทบาทดังกล่าว สุดท้ายที่สี่คือทัศนคติต่อผู้ป่วยที่มีความสุข (ห้ารายการบวกกับลบ) ซึ่งคะแนนที่ต่ำมีทัศนคติที่ดีต่อผู้ป่วยที่มีความสุขในขณะที่ได้คะแนนสูงมีทัศนคติเชิงลบมากขึ้นเมื่อพิจารณาผู้ป่วยซึมเศร้าความเครียดในพยาบาลที่บ้านและไม่น่าเชื่อถือ ความสอดคล้องภายในของเครื่องชั่งช่วงจากต่ำไปดี (0 · 54 <α <0 · 71) แต่ปัจจัยพื้นฐานที่พบยังคงเป็นธรรมที่สอดคล้องกันระหว่างผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพและการศึกษาที่แตกต่างกัน (Haddad et al. 2007) การตีความสามารถทำได้สองวิธีคือ (1) แน่นอนดูที่คะแนนเฉลี่ยเมื่อเทียบกับศูนย์ขนาดและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนน; และ (2) ญาติเมื่อเทียบกับข้อมูลเชิงบรรทัดฐาน ถึงแม้ว่าเหล่านี้มีอยู่ในปัจจุบันไม่สามารถใช้ได้สำหรับพยาบาลบ้านเปรียบเทียบกับผู้เชี่ยวชาญด้านอื่น ๆ เช่นเภสัชกร (Scheerder et al. 2008) ยังคงเป็นไปได้ สำหรับการประเมินผลของความเชื่อมั่นในความสามารถระดับมืออาชีพและทักษะการรับรู้ในการจัดการกับผู้ป่วยซึมเศร้าที่เราเลือกสองรายการจากมอร์ริส 'ขนาดความเชื่อมั่น (MCS, Morriss et al. 1999) หลังจากดัตช์กลับแปลเราเลือกสองรายการคะแนนใน 10 จุดขนาด Likert ตั้งแต่ 0 'ไม่ได้ทั้งหมด confident'-10' มั่นใจมาก ' รายการแรกจำได้มุ่งเน้นไปที่วิธีการพยาบาลที่บ้านประเมินความเชื่อมั่นในความสามารถของตัวเองเป็นมืออาชีพในการรับรู้ (อาการ) ภาวะซึมเศร้า รายการที่สองสร้างแรงจูงใจมีวัตถุประสงค์ที่จะดึงดูดความเข้าใจเข้ามาไม่ว่าพยาบาลที่บ้านรับรู้ว่าพวกเขามีความสามารถเพียงพอที่จะเข้าใจของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าและว่าพวกเขาจะกระตุ้นให้พวกเขาสำหรับการแสวงหาความช่วยเหลือ เพื่ออำนวยความสะดวกการตีความของแบบสอบถามทั้งสอง (ซึ่งช่วงขนาดแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ) หมายถึงทั้งหมดถูกแปลงให้ POMP คะแนน เช่นการแปลงเป็นร้อยละของคะแนนเป็นไปได้สูงสุดรับประกันได้ง่ายขึ้นการตีความหมายได้ง่ายขึ้นขณะที่การรักษาความสมบูรณ์ของ subscales (ที่โคเฮน et al. 1999). จำนวนการตรวจจับและการแนะนำผลิตภัณฑ์ให้กับจีพีเอสที่ได้รับการตรวจสอบนอกจากนี้ยังเป็นเวลา 3 เดือนต่อไปนี้การแทรกแซง . แผ่นรายงานเสร็จสมบูรณ์โดยไม่ระบุชื่อโดยพยาบาลที่บ้าน สำหรับแต่ละการตรวจสอบที่มีศักยภาพที่พวกเขาจำเป็นต้องกรอกข้อมูลลงในวันที่ไม่ว่าจะเป็นบุคคลที่เป็นผู้ป่วยหรือผู้ดูแลครอบครัวและเพศของบุคคลนั้น การใช้คำถามการตรวจคัดกรองโดย Whooley et al, (1997) และ Arroll et al, (2005) กล่าวก่อนหน้านี้พวกเขาสามารถรวบรวมข้อมูลที่จำเป็นหรือไม่ว่าอาการซึมเศร้าที่ได้รับการรับรู้ของพยาบาลที่บ้านอยู่ในปัจจุบันจริงตามที่ผู้ป่วยหรือผู้ดูแลในครอบครัว นี้ได้รับอนุญาตให้ตรวจสอบว่าการแสดงครั้งแรกถูกต้อง. การพิจารณาจริยธรรมทั้งหมดพยาบาลที่บ้านได้รับความยินยอมทราบก่อนที่จะมีส่วนร่วมในการศึกษา การศึกษาได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการจริยธรรมของคณะจิตวิทยาการศึกษาและการศึกษาของ KU เลอเวิง. การวิเคราะห์ข้อมูลวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติแพคเกจสำหรับสังคมศาสตร์ (SPSS 16.0; IBM, ชิคาโก, อิลลินอยส์, สหรัฐอเมริกา) สถิติเชิงพรรณนารวมทั้งวิธีการเบี่ยงเบนมาตรฐานร้อยละและความถี่ที่ใช้ในการให้ภาพรวมของลักษณะทางประชากรและระดับพื้นฐานของทัศนคติและความเชื่อมั่นในความสามารถระดับมืออาชีพ เพื่อประเมินวิวัฒนาการของทัศนคติพยาบาลบ้านและความเชื่อมั่นในความสามารถระดับมืออาชีพเชิงเส้นที่มีโอกาสสูงสุด จำกัด (REML) ได้รับการแต่งตั้งโดยมุ่งเน้นที่การปฏิสัมพันธ์ระหว่างการแทรกแซงและกลุ่มควบคุมมากกว่าทั้งสามวัด เทคนิคนี้จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อทำงานกับข้อมูลที่ไม่สมดุลย์ในขณะที่มันไม่จำเป็นต้องมีผู้เข้าร่วมแต่ละคนที่จะให้คำตอบในแต่ละจุดเวลาที่จะรวมไว้ในการวิเคราะห์ ในการตอบสนองกรณีที่จะหายไปอย่างสมบูรณ์โดยการสุ่มที่จุดเวลาหนึ่งใส่ร้ายสามารถนำมาใช้ในการประมาณค่าของข้อมูลที่หายไป (ดาว et al. 2009). Rigour รุ่นทดลองของแบบสอบถามได้ให้ไปที่บ้านขององค์กรพยาบาลที่จะต้องพิจารณาความถูกต้อง, relev