social standards for the expression

social standards for the expression of anger in the physical aggression may be different for men and women. But both men and women are discouraged from aggressively bodies by parents and their teachers. But by mid-childhood, men and women have developed different expectations about showing aggression. That children of parents who are dissatisfied less for their aggression and expect the disapproval of parents who abuse children than less for a young woman. (Perry, Perry and Weiss, 1989), despite the dissatisfaction of the Governor General at least somewhat acceptable and boys learn the rules are different for aggression than girls

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าของความโกรธในการรุกรานทางกายภาพสังคมมาตรฐานอาจแตกต่างกันสำหรับชายและหญิง แต่ทั้งชายและหญิงเป็นกำลังใจจากศพอุกอาจ โดยผู้ปกครองและครูของพวกเขา แต่ ด้วยวัยเด็กกลาง ชายและหญิงมีพัฒนาความคาดหวังต่าง ๆ เกี่ยวกับการแสดงรุกราน เด็กที่ผู้ปกครองที่พอใจน้อยกว่าการรุกรานของพวกเขา และหวังความผิดหวังของผู้ปกครองที่ละเมิดเด็กกว่าสาวน้อยกว่า (Perry เพอร์รี และ มีร์ 1989), แม้ มีความไม่พอใจของผู้ว่าราชการโดยทั่วไป ยอมรับค่อนข้างน้อยและชายเรียนรู้กฎแตกต่างกันสำหรับการรุกรานมากกว่าเด็กหญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรฐานทางสังคมสำหรับการแสดงออกของความโกรธในการรุกรานทางกายภาพอาจแตกต่างกันสำหรับผู้ชายและผู้หญิง แต่ทั้งชายและหญิงมีกำลังใจจากหน่วยงานในเชิงรุกโดยผู้ปกครองและครูของพวกเขา แต่ในช่วงกลางวัยเด็กทั้งชายและหญิงได้มีการพัฒนาความคาดหวังที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการแสดงความก้าวร้าว ที่พ่อแม่ของเด็กที่มีความไม่พอใจน้อยลงสำหรับการรุกรานของพวกเขาและคาดว่าไม่พอใจของผู้ปกครองที่เด็กกว่าละเมิดน้อยลงสำหรับหญิงสาว (เพอร์เพอร์รีและไวสส์, 1989) แม้จะมีความไม่พอใจของผู้ว่าราชการทั่วไปอย่างน้อยค่อนข้างที่ยอมรับและเด็กเรียนรู้กฎที่แตกต่างกันสำหรับความก้าวร้าวมากกว่าเด็กผู้หญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรฐานทางสังคมสำหรับการแสดงออกของความโกรธในการรุกรานทางกายภาพอาจจะแตกต่างกันสำหรับชายและหญิง แต่ทั้งชายและหญิงจะท้อจากทางร่างกาย โดยผู้ปกครองและครูของพวกเขา แต่กลาง เด็ก ผู้ชาย และผู้หญิง มีความคาดหวังที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการแสดงความก้าวร้าวที่เด็กของผู้ปกครองที่ไม่พอใจน้อยกว่าสำหรับการรุกรานของตนเอง และคาดหวังความไม่เห็นด้วยของผู้ปกครองที่ละเมิดเด็กมากกว่าน้อยกว่า สำหรับเด็กสาว ( เพอรี่ เพอร์รี่ และ ไวส์ , 1989 ) , แม้จะมีความไม่พอใจของผู้ว่าราชการทั่วไปอย่างน้อยค่อนข้างยอมรับได้ และเด็กได้เรียนรู้กฎที่แตกต่างกันสำหรับการรุกรานมากกว่าผู้หญิง