A common method of determining the

A common method of determining the maturity of fruit is to analyze its dry matter, soluble solids and acidity. Sangwanangkul and Siripanich (2000) followed the growth and development of ‘‘Mhonthong’’ durian, and recommended from their observations that the dry matter of the pulp was the best indicator for determining durian maturity. Furthermore Subhadrabandhu and Ketsa (2001) suggested that the soluble solids content of durian changes inversely with aril firmness in relation to maturity development and the decrease in firmness coincides with an increase in watersoluble pectin. A more mature durian aril has greater watersoluble pectin and its water-soluble pectin increases more rapidly than that of a less mature durian aril (Ketsa and Daengkanit, 1999). Dry matter can be used as a harvesting indicator for hard green mango fruit as it has a strong relationship with the ripe-stage eating quality (soluble solids content) (Saranwong et al., 2004). Acidity is also a parameter describing fruit growth (Mercado-Silva et al., 1998; Saranwong et al., 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการกำหนดวันครบกำหนดของผลไม้ทั่วไปจะวิเคราะห์เรื่องแห้ง ของแข็งละลายน้ำ ความว่า Sangwanangkul และ Siripanich (2000) ตามการเจริญเติบโตและพัฒนาของ '' Mhonthong'' ทุเรียน และแนะนำจากการสังเกตของตนว่า เรื่องแห้งของเนื้อเยื่อเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีที่สุดสำหรับการกำหนดวันครบกำหนดของทุเรียน นอกจากนี้ Subhadrabandhu และเกตุษา (2001) แนะนำว่า เนื้อหาของแข็งละลายน้ำทุเรียนเปลี่ยน inversely กับไอซ์ aril เกี่ยวกับพัฒนาครบกำหนด และลดลงของไอซ์กรุณาเพิ่มในเพกทิน watersoluble เพกทิน watersoluble มากกว่ามี aril ทุเรียนสุกมาก และเพกทินที่ละลายในตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากขึ้นกว่าที่มี aril ทุเรียนน้อยกว่าผู้ใหญ่ (เกตุษาและ Daengkanit, 1999) สามารถใช้เป็นตัวบ่งชี้ harvesting เรื่องแห้งสำหรับมะม่วงเขียวยากเนื่องจากมีความสัมพันธ์ที่ดี มีคุณภาพกินของสุกระยะ (ละลายของแข็งเนื้อหา) (Saranwong et al., 2004) มีเป็นพารามิเตอร์ที่อธิบายการเจริญเติบโตของผลไม้ (Mercado Silva et al., 1998 Saranwong et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการร่วมกันในการกำหนดอายุของผลไม้คือการวิเคราะห์วัตถุแห้งของของแข็งที่ละลายน้ำและความเป็นกรด Sangwanangkul และศิริ (2000) ตามการเจริญเติบโตและการพัฒนาของ 'ทุเรียน' Mhonthong '' และแนะนำจากการสังเกตของพวกเขาที่แห้งของเยื่อกระดาษเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีที่สุดสำหรับการกำหนดครบกําหนดทุเรียน นอกจาก Subhadrabandhu และเกตุษา (2001) ชี้ให้เห็นว่าเนื้อหาของแข็งที่ละลายน้ำทุเรียนเปลี่ยนแปลงผกผันกับความแน่นยวงในความสัมพันธ์กับการพัฒนาครบกําหนดและลดลงในความแน่นเกิดขึ้นพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของเพคติน watersoluble ผู้ใหญ่มากขึ้นทุเรียนยวงมีเพคติน watersoluble มากขึ้นและการเพิ่มขึ้นของเพคตินที่ละลายน้ำได้มากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าที่ผู้ใหญ่น้อยทุเรียนยวง (เกตุษาและ Daengkanit, 1999) แห้งสามารถนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้การเก็บเกี่ยวผลไม้มะม่วงสีเขียวยากที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีที่มีคุณภาพสุกขั้นตอนการรับประทานอาหาร (ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้) (Saranwong et al., 2004) ความเป็นกรดยังเป็นพารามิเตอร์ที่อธิบายการเจริญเติบโตของผลไม้ (ตลาด-ซิลวา, et al, 1998;.. Saranwong, et al, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการทั่วไปของการกำหนดอายุของผลวิเคราะห์บริการเรื่อง ของแข็งที่ละลายน้ำได้เป็น sangwanangkul ศิริพานิช ( 2000 ) และติดตามการเจริญเติบโตของ ' 'mhonthong ' ' ทุเรียนและแนะนำจากการสังเกตของวัตถุแห้งของเยื่อคือตัวบ่งชี้ที่ดีที่สุดสำหรับการหาทุเรียน .และนอกจากนี้ subhadrabandhu เกตุษา ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ของทุเรียนเปลี่ยนแปลงผกผันกับเนื้อแน่นที่สัมพันธ์กับการพัฒนาวุฒิภาวะและการลดลงของความสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นใน watersoluble เพคตินทุเรียนมีมากกว่าผู้ใหญ่มากขึ้น watersoluble เพคตินและเพคตินละลายน้ำเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าที่น้อยกว่าผู้ใหญ่ เนื้อทุเรียน ( เกตุษา และ daengkanit , 1999 ) แห้งสามารถใช้เป็นตัวบ่งชี้สำหรับการเก็บเกี่ยวยากมะม่วงผลไม้มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับเวทีคุณภาพ กินสุก ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ ( เนื้อหา ) saranwong et al . , 2004 )เมก็เป็นพารามิเตอร์ที่อธิบายการเจริญเติบโตของผลไม้ เมอร์คาโด้ ซิลวา et al . , 1998 ; saranwong et al . , 2004 )