Self-report questionnaires are easy

Self-report questionnaires are easy and quick to administer,
although they differ in their utility. Shorter
measures such as the Eating Attitudes Test (EAT-12;
EAT-26) [50] and SCOFF [10] are useful in primary care
situations where an ED may be suspected (NICE Guidelines;
Allen et al., 2011), and identifying the need for second
screening steps is a focus. However these are less
useful in specialist settings where the more relevant task
is to gather systematic information about severity and
the extent of psychopathology. Here, longer self-report
measures (for example, Eating Disorder Inventory (EDI-3)
[51], Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q)
[52], and Yale-Brown-Cornell Eating Disorders Scale
(YBC-EDS, [53]) tend to assess two factors - a combination
of risk factors and psychological disturbances associated
with AN [54]. Detailed information about
psychological symptoms can be elicited from these,
which in turn adds to any clinical formulations. As
standardised measures, they can be useful in assessing
symptom change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบสอบถามรายงานตนเองเป็นเรื่องง่ายและรวดเร็วในการจัดการ
แม้ว่าพวกเขาจะแตกต่างกันในยูทิลิตี้ สั้น
มาตรการต่าง ๆ เช่นการรับประทานอาหารทัศนคติทดสอบ (EAT-12;
EAT-26) [50] และเย้ยหยัน [10] มีประโยชน์ในการดูแลหลัก
สถานการณ์ที่ ED อาจจะสงสัยว่า (NICE แนวทาง;
. อัลเลน, et al, 2011) และ ระบุความจำเป็นในการที่สอง
ขั้นตอนคือการมุ่งเน้นการตรวจคัดกรอง แต่เหล่านี้มีน้อย
ที่มีประโยชน์ในการตั้งค่าที่ผู้เชี่ยวชาญงานที่เกี่ยวข้องมากขึ้น
คือการรวบรวมข้อมูลอย่างเป็นระบบเกี่ยวกับความรุนแรงและ
ขอบเขตของพยาธิวิทยา ที่นี่อีกต่อไปด้วยตนเองรายงาน
มาตรการ (เช่นความผิดปกติของการรับประทานอาหารสินค้าคงคลัง (EDI-3)
[51], ความผิดปกติของการรับประทานอาหารการตรวจสอบแบบสอบถาม (EDE-Q)
[52] และเยลสีน้ำตาลคอร์เนลความผิดปกติของการรับประทานอาหารขนาด
(YBC-EDS, [53]) มีแนวโน้มที่จะประเมินปัจจัยที่สอง - การรวมกัน
ของปัจจัยเสี่ยงและการรบกวนทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้อง
. ด้วย [54] ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับ
อาการทางจิตสามารถออกมาจากนี้
ซึ่งในทางกลับกันจะเพิ่มสูตรทางคลินิกใด ๆ ในฐานะที่เป็น.
มาตรการมาตรฐานพวกเขา จะมีประโยชน์ในการประเมิน
การเปลี่ยนแปลงอาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบสอบถามการรายงานตนเองได้ง่ายและรวดเร็วด้วย
ถึงแม้ว่าพวกเขาแตกต่างกันในโปรแกรมของพวกเขา มาตรการสั้น
เช่นกินทัศนคติแบบทดสอบ ( eat-12 ;
eat-26 ) [ 50 ] และเย้ยหยัน [ 10 ] มีประโยชน์ในสถานการณ์การดูแล
หลักที่เอ็ดอาจจะสงสัย ( ดีแนวทาง ;
Allen et al . , 2011 ) และระบุความต้องการที่สอง
ขั้นตอนคัดกรองเป็นโฟกัส แต่เหล่านี้มีน้อย
ประโยชน์ในการตั้งค่าผู้เชี่ยวชาญที่งานที่เกี่ยวข้องมากขึ้น
คือเพื่อรวบรวมข้อมูลอย่างเป็นระบบเกี่ยวกับความรุนแรงและ
ขอบเขตของจิตวิทยา ที่นี่อีกต่อไป มาตรการ 5
( ตัวอย่างเช่น การรับประทานอาหารของโรค ( edi-3 )
[ 51 ] , แบบสอบถามการตรวจสอบความผิดปกติของการรับประทานอาหาร ( ede-q )
[ 52 ] , และเยล บราวน์ คอร์เนลล์ ความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่มาตราส่วน
( ybc-eds [ 53 ] ) มักจะประเมินสองด้านรวมกัน
ปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับสิ่งรบกวนจิตใจ
[ 54 ] ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับ
อาการทางจิตใจสามารถได้มาจากเหล่านี้
ซึ่งจะเพิ่มใด ๆสูตรคลินิก . โดย
มาตรการมาตรฐาน พวกเขาจะเป็นประโยชน์ในการประเมิน
เปลี่ยนอาการ