I struggled to open my eyes, breath

I struggled to open my eyes, breathed for a moment and then called out: “A! I! The wound really hurts!”

If this is the Chu Kong from before, he’ll slap me two times and let me get up myself. But meatball Kong is different. My whole body covered in blood is enough to scare him to death.

He held out his hand. They trembled and wanted to touch me, but didn’t dare to touch. With a pale face and a voice full of panic, he asked: “Where does it hurt? Xiao Xiang, where does it hurt?”

My heart went soft and I felt that this is a little shameful. But since the play has already begun, I need to do it well.

I coughed twice and made my voice hoarse: “I didn’t think that the demon is so powerful. I’ve underestimated him.”

I pulled up my sleeves and showed him the bite wound.

The deer horse demon didn’t transform into a full demon yet. The demon’s aura on his body is muddy and turbid. The aura remaining on my wound is also the same. A dark mist wrapped around my arm. It looks scary, but if you look at it with a clear mind, you’ll be able to clean it.

Meatball Kong saw my wound and his face turned paler. I grabbed his hand and said: “Chu Kong, Xiao Xiang is useless. In the past I didn’t practice cultivation properly. This time……I’m afraid that I need to give my life…..”

“It won’t.”

Chu Kong shook his head.

“Xiao Xiang is very powerful……will not……”

His tears fell down. He stared at me unblinking like if he blinked I’ll be gone.

“Even if I’m gone, you need to happily live on. Chu Kong, goodbye.”

I closed my eyes. Hey……this seemed to be a little overboard.

Chu Kong’s voice was really small: “Xiao……Xiao Xiang?”

I took a deep breath and opened my eyes. I grabbed Chu Kong’s hand and said weakly: “There’s still a way to save me, but…..forget it, forget it.”

I was waiting for Chu Kong to give me a determination. But it was silent for a long while and he didn’t say anything. I curiously looked at him. I saw that his eyes are surprisingly bright and staring at me. My heart felt a little afraid. Can it be that this child saw that I was lying to him?

But after a while, meatball Kong came over and hugged my neck. He patted my back. With an adult tone he comforted me: “Xiao Xiang, don’t be afraid. Chu Kong will always stay with you. Don’t be afraid.” (Awww, this cute pie)

But obviously, he is so afraid that he is trembling.

I sighed and didn’t bother to pretend to be weak. I said: “Xiao Xiang won’t die so easily. If every month someone uses immortal energy to drive away the demon’s aura on my arm, Xiao Xiang won’t die.”

Chu Kong let go of me: “Every month drive the demon’s aura away? Can, can Chu Kong do it now?”

“Can.”

With my other hand, I touched his head.

“It’s just that now you won’t drive it away cleanly.”

“I’ll practice cultivation really hard,” he swore loudly after getting my answer. “In the future, I’ll surely practice cultivation!”

At this point his eyes finally are red. Big tears fell down.

“In the future, Chu Kong won’t be lazy anymore. I want to practice cultivation really hard to protect Xiao Xiang. Never again……never again letting Xiao Xiang getting hurt! Wu wa!”

This strange kid, he actually cried after knowing that I can be saved.

I don’t know what meatball Kong was thinking at that moment when he saw me close my eyes. But after that time, he really practiced cultivating really hard. He was never lazy again. I thus realized one truth: Children and man……need to be taught.

Time passed really fast in the human realm in a blink of eye, Chu Kong is eighteen years old.

Chu Kong with three immortal souls and seven mortal souls after years of practice is no different from an ordinary human. He practiced cultivation faster and faster. After day in and day out learning about cultivation, he became increasingly interested in cultivating. He wanted to learn more and more.

Gradually, I have nothing more to teach him.

Chu Kong will often travel outside. But regardless where he went, every month on the fifteen, he’ll surely return to Lu Hua mountain to disperse the “demon’s aura” on my arm. This is an agreement he set since he was a child.

Although he and I both know that there simply isn’t any demon’s aura.

Seeing Chu Kong growing up, I’m naturally happy. My only worry is that he still hasn’t cultivated into an immortal.

In the summer this year, the tiger demon Da Hua took a fancy on a scholar in town. She took him back to be her husband. The wedding day is set in the night if mid- autumn. I as a fairy of course don’t allow such thing as forcing someone to be your husband. But when I went to Da Hua’s territory a few times to take a look, I saw that scholar’s half-hearted to leave, I let them continue their bad fate.

Chu Kong a someone who is cultivating into an immortal, naturally, wouldn’t tolerate something like forcing someone to be your husband. But I didn’t know what kind of ideological pollution he received all this years down the mountain. He insisted on taking the scholar back to town. In the end he has fallen out with his childhood playmate Da Hua a few times.

Mid-autumn festival eve. Chu Kong went to “save” that scholar once again. I followed him and brought him back. I taught him a lesson: “That scholar also likes Da Hua. Why do keep messing them up?”

I glanced at him: “Can it be that you also fancy that scholar?”

Chu Kong pouted: “Xiao Xiang, what are you thinking? Humans and demons go different paths. How can they be together?”

I wondered: “Why can’t they be together? When Yue Lao pulls a string, no matter what kinds of thing, they still can be together.”

Chu Kong hesitated and sighed: “Are all the immortals in heaven strange like Xiao Xiang? Head full of messy things.”

I turned and walked away. I didn’t even bother to turn his head back.

“The one who is strange now is you. The one whose head is full of messy things is also you. Can outsiders control such a thing as fate? Stop for me for a while.”

Chu Kong behind me was silent for a while: “Then…..Xiao Xiang’s fate, can I control (care about) it?”

My footsteps paused. I turned and looked at him. I saw that in his dark eyes, there’s a star gleaming brightly and moving. My heart skipped a beat. My cheeks turned slightly hot.

“What?”

Chu Kong suddenly turned around and quickly shook his head: “Nothing, nothing. Today I should drive the demon’s aura for Xiao Xiang. Let’s go back quickly.”

This midnight, because of Chu Kong’s unknown words, I couldn’t sleep. I stumbled and crawled out of bed to urinate. I just sat when I felt two night winds came in the house. I raised my head and looked up. Chu Kong was climbed on the window and quietly looked at me with a serious face.

I scratched my head and blurted out: “Did you wet your bed again?”

Chu Kong continued to stare at me. I recovered my brains. The Chu Kong now isn’t the child Chu Kong whose mind was crippled anymore.

He was silent for half an incense stick and suddenly said: “I dreamed of Xiao Xiang closing your eyes……in the snow.”

He looked down at his hands.

“It felt real and doesn’t seem like a dream. I was scared and couldn’t sleep anymore. So I came to see you.”

I understood the meaning of his words. I was instantly more awake: “You……”

“Regardless how much cultivation I’ve learned, I’m still like when I was a child. Still relying on Xiao Xiang. Really useless…….”

And I no longer focused on these things. With some urgency I interrupted him: “What did you dream of? When did you dream it? Is there still other things?”

Chu Kong raised his head and looked at me for a while. In his eyes he hid something I don’t understand. He shook his head: “No, I just dream of this.”

He is slowly beginning to remember!

I was extremely pleased. If I found the last mortal soul, if he can cultivate into an immortal, maybe Chu Kong can find all the memories back!

I said: “Chu Kong, in the future if you some other business, you don’t need to come back on the fifteenth.”

I sternly said: “You should now concentrate on the critical moment of cultivation. To see if you can cultivate into an immortal is dependent on the foundation that you laid in these years. If you have a chance outside, don’t give it up for me. You should have known a long time ago that there’s nothing here.”

Chu Kong stiffened. He froze for a long time before he weakly responded with an “en” sound.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันต่อสู้เพื่อเปิดตา หายใจครู่ และจากนั้น เรียก: "A ฉัน แผลจริง ๆ เจ็บ"ถ้าเป็นกงจือจากก่อน เขาจะตบผมสองครั้ง และผมลุกตัวเอง แต่ลูกชิ้นอินเตอร์เนชั่นแนลจะแตกต่างกัน ร่างกายของฉันทั้งหมดที่ครอบคลุมในเลือดก็พอหลอกเขาตายเขาจัดหามือของเขา พวกเขา trembled และอยากสัมผัสฉัน แต่ไม่กล้าที่จะสัมผัส หน้าซีดและเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขาถาม: "ที่ไม่เจ็บตรงไหน เซียวเซียง ซึ่งจะทำร้ายหรือไม่"หัวใจของฉันไปอ่อน และผมรู้สึกว่า เป็นแม้เพียงเล็กน้อย แต่เนื่องจากการเล่นได้เริ่มขึ้นแล้ว ฉันต้องทำดีผมไอสอง และทำเครือเสียงของฉัน: "ไม่ได้คิดว่า ปีศาจมีประสิทธิภาพมากขึ้น ฉันได้ underestimated เขา"ดึงค่าแขนของฉัน และแสดงให้เห็นว่าเขากัดแผลปีศาจม้ากวางไม่ได้แปลงเป็นปีศาจเต็มยัง Aura ของปีศาจในร่างกายของเขาเป็นโคลน และ turbid Aura ที่เหลือแผลของฉันก็เหมือนกัน หมอกสีดำรอบ ๆ แขน มันดูน่ากลัว แต่ถ้าคุณมองที่จิตใจใส คุณจะสามารถทำความสะอาดได้ฮ่องกงลูกชิ้นเห็นบาดแผลของฉันและหน้าที่เปิดจาง ผมคว้ามือของเขา และกล่าวว่า: "กงจือ เซียงเสี่ยวได้ประโยชน์ ในอดีต ผมไม่ฝึกเพาะปลูกอย่างถูกต้อง คราวนี้ ฉันกลัวว่า ฉันต้องการให้ชีวิต...""มันไม่"จือกงจับศีรษะของเขา"เสี่ยวเซียงจะมีประสิทธิภาพมาก...จะไม่..."น้ำตาของเขาล้มลง เขาเริ่มที่ฉัน unblinking เช่นถ้าเขาคันนั้นกะพริบ จะหายไป"ถ้าฉันหายไป ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุข ชูอินเตอร์เนชั่นแนล ลา"ฉันปิดตา เฮ้...นี่ดูเหมือนจะเล็กน้อยไม่ให้ล่มเสียงจือกงเล็กจริง ๆ: "เสี่ยว... เซียวเซียงหรือไม่"ใช้เวลาหายใจลึก และเปิดตาของฉัน ผมคว้ามือชูฮ่องกง และกล่าวว่า weakly: "ยังมีวิธีการ บันทึกฉัน แต่...ลืมมัน ลืมมัน"ผมไม่รอกงชูให้ฉันมีความมุ่งมั่น แต่ก็เงียบระยะยาว และเขาไม่ได้พูดอะไร ผม curiously มองที่เขา เห็นตาของเขาน่าแปลกใจสว่าง และจ้องฉัน หัวใจของฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อย มันได้หรือไม่ว่า เด็กคนนี้เห็นว่า ผมกำลังนอนกับเขาหรือไม่แต่หลัง ลูกชิ้นกงมา และ hugged คอ เขา patted หลัง ด้วยเสียงผู้ใหญ่ เขา comforted ฉัน: "เซียวเซียง อย่าได้กลัว จือกงจะอยู่กับคุณเสมอ ไม่ได้กลัว" (สะสม วงกลมนี้น่ารัก)แต่เขาจะกลัวว่า เขาจะงก ๆ อย่างชัดเจนผมถอนหายใจ และไม่รบกวนจะทำให้อ่อนแอ ฉันกล่าวว่า: "เสี่ยวเซียงไม่ตายเพื่อได้อย่างง่ายดาย ทุกเดือนคนใช้พลังงานอมตะขับ aura ของปีศาจไปบนแขน เสี่ยวเซียงไม่ตาย"อินเตอร์เนชั่นแนลชูปล่อยฉัน: "ทุกเดือนขับไป aura ของปีศาจ สามารถชูอินเตอร์เนชั่นแนลทำมันตอนนี้""สามารถ"ได้มีมืออื่น ๆ ฉันสัมผัสหัวของเขา"มันเป็นเพียงว่าตอนนี้คุณจะไม่ขับมันออกไปอย่างเรียบร้อย""ฉันจะฝึกยากจริง ๆ ปลูก เขา swore ดังหลังจากได้รับคำตอบของฉัน "ในอนาคต ฉันจะต้องฝึกปลูก"จุดนี้ ตาก็เป็นสีแดง น้ำตาใหญ่ล้มลง"ในอนาคต กงจือไม่ได้ขี้เกียจอีกต่อไป ต้องการฝึกปลูกยากจริง ๆ ที่จะปกป้องเสี่ยวเซียง วย...วย ให้เสี่ยวเซียงที่ได้รับบาดเจ็บ วูวะ"เด็กนี้แปลก เขาจริงร้องหลังจากที่รู้ว่า ฉันสามารถบันทึกผมไม่ทราบว่าลูกชิ้นที่ฮ่องกงคิดในขณะที่เมื่อเขาเห็นฉันปิดตา แต่หลังจากนั้น เขาจริง ๆ ประสบการณ์เพาะปลูกยาก เขาก็ไม่เคยขี้เกียจอีก จึงรู้ความจริงหนึ่ง: เด็กและ man...need การสอนเวลาผ่านไปจริง ๆ อย่างรวดเร็วในแดนมนุษย์ในชั่วพริบตา ชูเป็นสิบแปดปีชูกองวิญญาณสามเซียนและวิญญาณมนุษย์เจ็ดหลังจากปีของการปฏิบัติไม่แตกต่างจากบุคคลธรรมดาได้ เขาฝึกฝนปลูกได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้น หลังจาก วันในวันเรียนรู้เกี่ยวกับการเพาะปลูก เขาก็สนใจมากขึ้นในการเพาะปลูก เขาอยากเรียนรู้มากขึ้นค่อย ๆ ไม่มีอะไรเพิ่มเติมจะสอนเขาชูอินเตอร์เนชั่นแนลจะมักจะเดินอยู่นอก แต่ไม่คำนึงถึงครับ ทุกเดือนห้า เขาก็จะกลับที่ไปภูเขาหัวลูกระจาย "aura ของปีศาจ" แขนของฉัน นี้เป็นข้อตกลงที่เขาตั้งมาตั้งแต่เด็กแม้ว่าเขาและทั้งสอง รู้ว่า เพียงแค่ไม่มี aura ของปีศาจใด ๆเห็นกงชูโต ฉันมีความสุขตามธรรมชาติ ความกังวลของฉันเท่านั้นจะว่า เขายังไม่ cultivated เป็นอมตะเป็นในฤดูร้อนปีนี้ ปีศาจเสือดาหัวเอาความนึกคิดในนักวิชาการในเมือง เธอเอาเขากลับไปเป็นสามีของเธอ คุณสามารถกำหนดวันแต่งงานในเวลากลางคืนถ้ากลางฤดูใบไม้ร่วง ฉันเป็นนางฟ้าแน่นอนไม่อนุญาตให้มีสิ่งดังกล่าวเป็นการบังคับคนให้ สามีของคุณ แต่เมื่อผมไปดินแดนดาหัวกี่ครั้งเพื่อพิจารณา เห็นว่า นักวิชาการของ half-hearted ปล่อย ปล่อยให้พวกเขาต่อชะตากรรมของพวกเขาไม่กงจือเป็นคนที่เพาะปลูกเป็นอมตะ ธรรมชาติ ไม่ทนเหมือนบังคับให้ผู้เป็น สามีของคุณ แต่ไม่ทราบชนิดของมลพิษอุดมการณ์เขารับปีนี้ลงจากภูเขา เขายืนยันในการนักวิชาการกลับเมือง ในสุด เขาตกออกกับ playmate วัยเด็กของเขาดาหัวกี่ครั้งวันก่อนวันเทศกาลไหว้พระจันทร์ กงจือไป "บันทึก" ที่นักเรียนทุนอีกครั้ง ฉันตามเขา และนำเขากลับไป ผมสอนเขาบทเรียน: "นักวิชาการที่ยังชอบดาหัวหิน ทำไมเก็บ messing นั้นขึ้น"ผม glanced ว่า: "มันจะว่า คุณยังจินตนาการว่านักเรียนทุน"Pouted กงจือ: "เซียวเซียง คิดอะไรอยู่ มนุษย์และปีศาจไปเส้นทางอื่น พวกเขาจะร่วมกัน"ฉัน: "ทำไมพวกเขาด้วยกันไม่ได้ เมื่อหยูลาวดึงสาย ไม่ว่าชนิดใดสิ่ง พวกเขายังได้ร่วมกัน"Chu Kong hesitated and sighed: “Are all the immortals in heaven strange like Xiao Xiang? Head full of messy things.”I turned and walked away. I didn’t even bother to turn his head back.“The one who is strange now is you. The one whose head is full of messy things is also you. Can outsiders control such a thing as fate? Stop for me for a while.”Chu Kong behind me was silent for a while: “Then…..Xiao Xiang’s fate, can I control (care about) it?”My footsteps paused. I turned and looked at him. I saw that in his dark eyes, there’s a star gleaming brightly and moving. My heart skipped a beat. My cheeks turned slightly hot.“What?”Chu Kong suddenly turned around and quickly shook his head: “Nothing, nothing. Today I should drive the demon’s aura for Xiao Xiang. Let’s go back quickly.”This midnight, because of Chu Kong’s unknown words, I couldn’t sleep. I stumbled and crawled out of bed to urinate. I just sat when I felt two night winds came in the house. I raised my head and looked up. Chu Kong was climbed on the window and quietly looked at me with a serious face.I scratched my head and blurted out: “Did you wet your bed again?”Chu Kong continued to stare at me. I recovered my brains. The Chu Kong now isn’t the child Chu Kong whose mind was crippled anymore.He was silent for half an incense stick and suddenly said: “I dreamed of Xiao Xiang closing your eyes……in the snow.”He looked down at his hands.“It felt real and doesn’t seem like a dream. I was scared and couldn’t sleep anymore. So I came to see you.”I understood the meaning of his words. I was instantly more awake: “You……”“Regardless how much cultivation I’ve learned, I’m still like when I was a child. Still relying on Xiao Xiang. Really useless…….”And I no longer focused on these things. With some urgency I interrupted him: “What did you dream of? When did you dream it? Is there still other things?”Chu Kong raised his head and looked at me for a while. In his eyes he hid something I don’t understand. He shook his head: “No, I just dream of this.”He is slowly beginning to remember!I was extremely pleased. If I found the last mortal soul, if he can cultivate into an immortal, maybe Chu Kong can find all the memories back!I said: “Chu Kong, in the future if you some other business, you don’t need to come back on the fifteenth.”I sternly said: “You should now concentrate on the critical moment of cultivation. To see if you can cultivate into an immortal is dependent on the foundation that you laid in these years. If you have a chance outside, don’t give it up for me. You should have known a long time ago that there’s nothing here.”Chu Kong stiffened. He froze for a long time before he weakly responded with an “en” sound.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันพยายามที่จะเปิดตาของฉันสูดลมหายใจสักครู่แล้วเรียกว่าออก: "เป็น! ผม! แผลเจ็บจริงๆ! "ถ้าเป็นจือจากฮ่องกงก่อนที่เขาจะตบฉันสองครั้งและแจ้งให้เราได้รับการขึ้นตัวเอง แต่ลูกชิ้นฮ่องกงที่แตกต่างกัน ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยเลือดก็เพียงพอที่จะทำให้เขาตกใจกลัวไปสู่ความตาย. เขาจัดมือของเขาออก พวกเขาสั่นและต้องการที่จะสัมผัสฉัน แต่ไม่กล้าที่จะสัมผัส ด้วยใบหน้าที่ซีดและเสียงเต็มรูปแบบของความหวาดกลัวเขาถามว่า: "มันเจ็บที่ไหน? เสี่ยวเซียงที่มันไม่เจ็บหรือเปล่า? "หัวใจของฉันไปที่อ่อนนุ่มและผมก็รู้สึกว่านี่เป็นเพียงเล็กน้อยที่น่าอับอาย แต่เนื่องจากเล่นได้เริ่มขึ้นแล้วที่ฉันต้องทำมันได้ดี. ฉันไอสองครั้งและทำเสียงแหบแห้งของฉัน: "ผมไม่ได้คิดว่าเป็นปีศาจที่มีประสิทธิภาพเพื่อ ผมเคยประเมินเขา. "ผมดึงแขนเสื้อของฉันและแสดงให้เขาเห็นแผลกัด. ปีศาจม้ากวางไม่ได้แปลงร่างเป็นปีศาจเต็มเลย กลิ่นอายของปีศาจในร่างกายของเขาเต็มไปด้วยโคลนและขุ่น กลิ่นอายที่เหลืออยู่บนแผลของฉันยังเป็นเหมือนเดิม หมอกมืดพันรอบแขนของฉัน มันดูน่ากลัว แต่ถ้าคุณมองไปที่มันด้วยใจที่ชัดเจนคุณจะสามารถที่จะทำความสะอาด. ลูกชิ้นฮ่องกงเห็นแผลของฉันและใบหน้าของเขาหันซีด ผมคว้ามือของเขาและกล่าวว่า "ชูกงเสี่ยวเซียงจะไม่ได้ผล ในอดีตที่ผ่านมาผมไม่ได้ฝึกการเพาะปลูกอย่างถูกต้อง คราวนี้ ...... ฉันกลัวว่าฉันต้องการที่จะให้ชีวิตของฉัน ... .. "" มันจะไม่. "ชูฮ่องกงส่ายหัว." เสี่ยวเซียงจะมีประสิทธิภาพมาก ...... จะไม่ ...... "น้ำตาของเขาล้มลง เขาจ้องที่ผมไม่กะพริบตาเช่นถ้าเขากระพริบตาผมจะหายไป. "แม้ว่าฉันไปคุณจะต้องมีความสุขอยู่บน ชูกงลา. "ฉันปิดตาของฉัน เฮ้ ...... นี้ดูเหมือนจะเป็นเพียงเล็กน้อยลงน้ำ. เสียงชูฮ่องกงมีขนาดเล็กจริงๆ: "เสี่ยวเสี่ยวเซียง ...... ?" ฉันเอาลมหายใจลึกและเปิดตาของฉัน ผมจับมือชูฮ่องกงและพูดอย่างอ่อน "ยังคงเป็นวิธีที่จะช่วยฉัน แต่ ... ..forget มันลืมมัน." ผมกำลังรอชูฮ่องกงจะให้ฉันมุ่งมั่น แต่มันก็เงียบในขณะที่ยาวและเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันอยากรู้อยากเห็นมองไปที่เขา ผมเห็นว่าดวงตาของเขามีความสว่างสดใสและน่าแปลกใจที่จ้องมองมาที่ฉัน หัวใจของฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อย มันสามารถเป็นไปได้ว่าเด็กคนนี้เห็นว่าผมกำลังนอนอยู่กับเขา? แต่หลังจากที่ในขณะที่ลูกชิ้นฮ่องกงมาและกอดคอของฉัน เขาตบหลังของฉัน ด้วยน้ำเสียงที่เป็นผู้ใหญ่เขาสบายใจฉัน: "เซียงเสี่ยวไม่ต้องกลัว ชูฮ่องกงมักจะอยู่กับคุณ อย่ากลัวที่จะ. "(Awww นี้พายน่ารัก) แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนจึงกลัวว่าเขาจะตัวสั่น. ฉันถอนหายใจและไม่ได้รำคาญที่จะหลอกว่าเป็นที่อ่อนแอ ฉันกล่าวว่า "เสี่ยวเซียงจะไม่ตายได้อย่างง่ายดาย ถ้ามีคนทุกเดือนใช้พลังงานอมตะที่จะขับรถออกไปกลิ่นอายของปีศาจบนแขนของฉันเสี่ยวเซียงจะไม่ตาย ". ชูฮ่องกงปล่อยให้ไปของฉัน:" ทุกเดือนขับรถกลิ่นอายของปีศาจออกไป? สามารถสามารถชูฮ่องกงทำตอนนี้? "" Can. "ด้วยมืออื่นๆ ของฉันฉันสัมผัสหัวของเขา." มันก็แค่ว่าตอนนี้คุณจะไม่ขับไล่มันออกไปเรียบร้อย. "" ฉันจะฝึกการเพาะปลูกยากจริงๆ "เขา สาบานเสียงดังหลังจากที่ได้รับคำตอบของฉัน "ในอนาคตผมก็จะฝึกการเพาะปลูก" ณ จุดนี้ดวงตาของเขาในที่สุดก็จะเป็นสีแดง น้ำตาบิ๊กล้มลง. "ในอนาคตชูฮ่องกงจะไม่ขี้เกียจอีกต่อไป ฉันต้องการที่จะฝึกการเพาะปลูกยากมากที่จะปกป้อง Xiao Xiang ไม่เคยอีกครั้ง ...... ไม่เคยอีกครั้งปล่อยให้เสี่ยวเซียงได้รับบาดเจ็บ! วูวา! "นี้เด็กแปลกจริงๆ แล้วเขาร้องไห้หลังจากที่รู้ว่าผมสามารถบันทึก. ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ลูกชิ้นฮ่องกงคิดในขณะนั้นเมื่อเขาเห็นฉันปิดตาของฉัน แต่หลังจากเวลานั้นเขาได้รับการฝึกฝนการปลูกฝังจริงๆยากจริงๆ เขาไม่เคยขี้เกียจอีกครั้ง ผมจึงตระหนักถึงความจริง: เด็กและคน ...... จะต้องมีการเรียนการสอน. เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆในดินแดนของมนุษย์ในพริบตาชูฮ่องกงเป็นสิบแปดปี. ชูฮ่องกงกับสามวิญญาณอมตะเจ็ดและจิตวิญญาณของมนุษย์หลังจากปีของ การปฏิบัติที่ไม่แตกต่างจากมนุษย์ธรรมดา เขามีประสบการณ์การเพาะปลูกเร็วขึ้นและเร็ว หลังจากที่ในวันและวันออกมาเรียนรู้เกี่ยวกับการเพาะปลูกเขากลายเป็นที่สนใจมากขึ้นในการเพาะปลูก เขาต้องการที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมและอื่น ๆ . ค่อยๆฉันมีอะไรมากกว่าที่จะสอนให้เขา. ชูฮ่องกงมักจะเดินทางออกนอก แต่ไม่คำนึงถึงสถานที่ที่เขาไปทุกเดือนในวันที่สิบห้าเขาก็จะกลับไปที่ภูเขา Lu หัวหินที่จะแยกย้ายกันว่า "กลิ่นอายของปีศาจ" ที่แขนของฉัน นี่คือข้อตกลงเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็กหนึ่ง. แม้ว่าเขาทั้งสองและผมรู้ว่ามีเพียงไม่กลิ่นอายของปีศาจใด ๆ . เห็นชูฮ่องกงเติบโตขึ้นมาฉันมีความสุขตามธรรมชาติ กังวลเท่านั้นฉันว่าเขายังไม่ได้รับการปลูกฝังให้เป็นอมตะ. ในช่วงฤดูร้อนปีนี้เสือปีศาจดาหัวหินเอาแฟนซีในนักวิชาการที่อยู่ในเมือง เธอพาเขากลับไปเป็นสามีของเธอ วันแต่งงานที่ตั้งอยู่ในคืนกลางฤดูใบไม้ร่วงถ้า ฉันเป็นนางฟ้าของหลักสูตรไม่อนุญาตให้สิ่งเช่นการบังคับให้คนที่จะเป็นสามีของคุณ แต่เมื่อผมไปดินแดนดาหัวหินของไม่กี่ครั้งที่จะดูผมเห็นว่านักวิชาการไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ผมปล่อยให้พวกเขายังคงชะตากรรมที่เลวร้ายของพวกเขา. ชูกงคนที่มีการเพาะปลูกเป็นอมตะธรรมชาติจะไม่ ทนต่อสิ่งที่ชอบบังคับให้คนที่จะเป็นสามีของคุณ แต่ผมไม่ทราบชนิดของมลพิษทางอุดมการณ์ที่เขาได้รับทุกปีนี้ลงจากภูเขา เขายืนยันว่านักวิชาการในการกลับไปที่เมือง ในท้ายที่สุดเขาได้หลุดออกไปกับเพื่อนคู่หูวัยเด็กของเขาดาหัวหินไม่กี่ครั้ง. เทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงวัน ชูฮ่องกงไป "บันทึก" นักวิชาการที่อีกครั้ง ผมทำตามเขาและพาเขากลับ ผมสอนให้เขาเรียน: "นักวิชาการที่ยังชอบดาหัวหิน ทำไมให้ messing พวกเขาขึ้น "ผมเหลือบมองไปที่เขา:" มันสามารถให้คุณจินตนาการว่านักวิชาการ "ชูฮ่องกงpouted:" เสี่ยวเซียงสิ่งที่คุณคิด? มนุษย์และปีศาจไปเส้นทางที่แตกต่าง วิธีที่พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกัน "ผมสงสัยว่า" ทำไมพวกเขาไม่สามารถอยู่ด้วยกัน? เมื่อยูลาวดึงสตริงไม่ว่าสิ่งที่ชนิดของสิ่งที่พวกเขายังคงสามารถอยู่ด้วยกัน ". ชูฮ่องกงลังเลและถอนหายใจ" ที่เป็นอมตะทั้งหมดที่อยู่ในสวรรค์ที่แปลกประหลาดเช่นเซียงเสี่ยว? หัวเต็มไปด้วยสิ่งยุ่ง. "ฉันหันหลังกลับและเดินออกไป ฉันไม่ได้รำคาญที่จะหันหัวของเขากลับมา. "เป็นผู้หนึ่งที่มีความแปลกในขณะนี้คือตัวคุณ หนึ่งที่มีหัวเต็มไปด้วยสิ่งยุ่งยังเป็นคุณ บุคคลภายนอกสามารถควบคุมสิ่งดังกล่าวเป็นชะตากรรม? . หยุดสำหรับฉันในขณะที่ "ชูกงอยู่ข้างหลังผมก็เงียบในขณะที่" แล้ว ... ชะตากรรม Xiang ..Xiao ผมสามารถควบคุม (เกี่ยวกับการดูแล) มัน "รอยเท้าของฉันหยุดชั่วคราว ผมหันมองไปที่เขา ผมเห็นว่าในสายตามืดของเขามีความเป็นดาวที่ส่องแสงสดใสและการย้าย หัวใจของฉันข้ามจังหวะ แก้มของฉันหันร้อนเล็กน้อย. "คืออะไร" ชูกงจู่ ๆ ก็หันไปรอบ ๆ ได้อย่างรวดเร็วและส่ายหัว "ไม่มีอะไรไม่มีอะไร วันนี้เราจะขับไล่ปีศาจกลิ่นอายสำหรับ Xiao Xiang ลองกลับไปอย่างรวดเร็ว. "เที่ยงคืนนี้เพราะชูฮ่องกงคำที่ไม่รู้จักฉันไม่สามารถนอนหลับ ผมสะดุดและคลานออกมาจากเตียงเพื่อปัสสาวะ ฉันเพียงแค่นั่งเมื่อฉันรู้สึกลมสองคืนมาในบ้าน ผมยกหัวของฉันและเงยหน้าขึ้นมอง ชูกงได้ปีนขึ้นไปบนหน้าต่างและเงียบมองที่ผมด้วยใบหน้าที่ร้ายแรง. ฉันมีรอยขีดข่วนหัวของฉันและโพล่งออก: "คุณที่นอนของคุณอีกครั้ง" ชูฮ่องกงยังคงจ้องมองมาที่ฉัน ฉันหายสมองของฉัน ชูฮ่องกงในขณะนี้ไม่ได้เป็นเด็กชูฮ่องกงที่มีใจเป็นง่อยอีกต่อไป. เขาเป็นคนเงียบสำหรับครึ่งธูปและก็กล่าวว่า ". ฉันฝันของ Xiao Xiang ปิดตาของคุณ ...... ในหิมะ" เขามองลงไปที่เขา มือ. "มันให้ความรู้สึกที่แท้จริงและดูเหมือนจะไม่เหมือนความฝัน ผมกลัวและไม่สามารถนอนหลับได้อีกต่อไป ดังนั้นผมจึงมาดูคุณ. "ผมเข้าใจความหมายของคำพูดของเขา ผมก็ตื่นทันทีเพิ่มเติม: "คุณ ...... " "โดยไม่คำนึงถึงวิธีการเพาะปลูกมากที่ฉันได้เรียนรู้ฉันยังคงเหมือนตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ยังคงอาศัย Xiao Xiang ไร้ประโยชน์จริงๆ ...... . "และผมก็ไม่ได้มุ่งเน้นในสิ่งเหล่านี้ ด้วยการเร่งด่วนบางอย่างที่ฉันขัดจังหวะเขา: "สิ่งที่คุณฝัน? เมื่อไหร่ที่คุณฝันได้หรือไม่ ยังคงมีสิ่งอื่น ๆ ? "ชูฮ่องกงยกหัวของเขาและมองมาที่ผมในขณะที่ ในสายตาของเขาที่เขาซ่อนบางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ เขาส่ายหัว "ไม่ฉันเพียงแค่ความฝันนี้." เขาก็ค่อย ๆ เริ่มที่จะจำ! ผมก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ถ้าผมพบว่าจิตวิญญาณของมนุษย์ที่ผ่านมาว่าเขาสามารถปลูกฝังความเป็นอมตะอาจจะชูฮ่องกงสามารถค้นหาความทรงจำทั้งหมดกลับผมกล่าวว่า "ชูกงในอนาคตหากคุณมีธุรกิจอื่น ๆ ที่คุณไม่จำเป็นต้องกลับมา . เมื่อวันที่สิบห้า "ฉันอย่างรุนแรงกล่าวว่า" ตอนนี้คุณควรมีสมาธิในช่วงเวลาที่สำคัญของการเพาะปลูก เพื่อดูว่าคุณสามารถปลูกฝังความเป็นอมตะจะขึ้นอยู่กับการวางรากฐานที่คุณวางไว้ในปีนี้ ถ้าคุณมีโอกาสออกไปข้างนอกไม่ให้มันขึ้นสำหรับฉัน คุณควรจะได้รู้จักกันมานานแล้วว่ามีอะไรที่นี่. "ชูฮ่องกงแข็งทื่อ เขาแช่แข็งเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะตอบสนองอย่างอ่อนกับ "en" เสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพยายามลืมตา หายใจสักครู่แล้วโทรออก : " ! ฉัน ! แผลที่เจ็บจริงๆ "

ถ้าเป็นชูฮ่องกงจากก่อนที่เขาจะตบฉันเป็นครั้งที่สอง และปล่อยให้ผมลุกขึ้นเอง แต่ลูกชิ้นฮ่องกงมันต่างกัน ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดจนเขาตกใจตาย

เขาจัดมือของเขาออก . และพวกเขาก็อยากที่จะสัมผัสฉัน แต่ไม่กล้าที่จะสัมผัสด้วยใบหน้าซีดและเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขาถาม : " เจ็บตรงไหน ? เสี่ยวเซียง มันเจ็บที่ไหน ? "

หัวใจอ่อนระทวย และรู้สึกว่า นี่มันน่าอาย แต่ตั้งแต่เล่นได้เริ่มขึ้นแล้ว ผมต้องทำให้ดี

ผมกระแอมสองครั้งและทำให้เสียงของผมแหบ : " ผมไม่คิดว่าปีศาจเป็น ที่มีประสิทธิภาพมาก ผมประเมินเขาต่ำเกินไป

"ฉันดึงแขนของฉันและให้เขากัดแผล

กวางม้าปีศาจไม่ได้แปลงร่างเป็นปีศาจเต็มเลย ปีศาจของออร่าในร่างกายของเขาและเป็นโคลนขุ่น ราศีที่เหลือบนแผลของฉันก็เหมือนกัน หมอกสีดำพันรอบแขนของฉัน มันดูน่ากลัว แต่ถ้ามองด้วยจิตใจที่ชัดเจนคุณจะสามารถทำความสะอาดมัน

ลูกชิ้นฮ่องกงเห็นบาดแผลของฉันและใบหน้าของเขาก็ซีดลง .ฉันคว้ามือของเขาและกล่าวว่า : " ชูฮ่องกง เสี่ยวเซียงก็ไร้ประโยชน์ เมื่อก่อนผมก็เลี้ยง ปฏิบัติไม่ถูกต้อง คราวนี้ . . . . . . . ผมกลัวว่า ผมต้องการให้ชีวิตของฉัน . . . . "

" ไม่ "

ชูฮ่องกงส่ายหัว

" เสี่ยวเซียงจะมีประสิทธิภาพมาก . . . . . . . จะไม่ . . . . . . . "

น้ำตาของเขาก็ล้มลง เขาจ้องฉันกล้าหาญชาญชัย เช่น ถ้าเขาสนใจผมจะหายไป

" ถ้าฉันจากไปคุณต้องมีความสุขอยู่ ประสาทส่วนกลาง ลาก่อน "

ฉันปิดตาของฉัน เฮ้ . . . . . . . นี้ดูเหมือนจะเกินไปหน่อย

ชูฮ่องกงเสียงเล็กจริงๆ " เสี่ยว . . . . . . . เสี่ยวเซียง "

ฉันเอาลมหายใจลึกและเปิดตาของฉัน ฉันคว้ามือของชูฮ่องกงว่าไม่มีมูล " ยังมีวิธีที่จะช่วยฉัน แต่ . . . . . ลืมมันเถอะ "

ผมรอชูฮ่องกงให้ฉันมุ่งมั่นแต่มันเงียบมานานแล้ว และเขาไม่ได้พูดอะไร ผมซอกแซกมองเขา ผมเห็นดวงตาของเขาจู่ ๆสดใส และจ้องหน้าฉัน หัวใจของฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อย มันสามารถเป็นว่า เด็กคนนี้เห็นว่าผมโกหกเขา

แต่หลังจากนั้น ลูกชิ้นฮ่องกงมากอดที่คอผม เขาลูบหัวฉัน กับผู้ใหญ่ โทน เขาปลอบฉัน : " เสี่ยวเซียง ไม่ต้องกลัวชูฮ่องกงเสมอจะอยู่กับคุณ ไม่กลัว " ( ว้าย นี่น่ารักพาย )

แต่เขาก็กลัวว่าเขาจะสั่น

ฉันถอนหายใจและไม่ต้องแกล้งทำเป็นอ่อนแอ ฉันกล่าวว่า : " เสี่ยวเซียง ไม่ตายง่ายๆหรอก ถ้าทุกเดือน บางคนใช้พลังงานอมตะเพื่อขับไล่กลิ่นอายของปีศาจในแขนของฉัน เสี่ยวเซี่ยงไม่ตายหรอก "

ชูฮ่องกงปล่อยฉัน :