Up until the 1950s, most farms and

Up until the 1950s, most farms and many households kept a pig as part of their regular husbandry and means of self-sufficiency. Over time a local variety of pig was bred that was suited to the cooler and wetter climate in Cumbria. It was known as the Cumberland Pig, and this is where the product takes its name from.[2] The Cumberland pig was a heavy pig with an upturned snout and ears that flopped forwards. Its meat had a distinctive quality and flavour that was unique. Heavy boned, slow to mature, and extremely hardy, the creature became a symbol of the region, but was allowed to die out in the early 1960s at Bothel.[3] As an alternative, Large Black, Gloucestershire Old Spots and Welsh breeds can be used. The Cumberland pig breed has now been revived, although not officially recognised by the Rare Breeds Survival Trust.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนถึงช่วงทศวรรษ 1950 ฟาร์มส่วนใหญ่และในครัวเรือนเก็บหมูเป็นส่วนหนึ่งของการเลี้ยงปกติและวิธีการของปรัชญา เวลา ท้องถิ่นหลากหลายหมูถูก bred ที่ถูกเหมาะสมกับสภาพภูมิอากาศเย็น และ wetter ในคัมเบรีย ถูกเรียกว่าหมูคัมเบอร์แลนด์ และนี้คือที่สินค้าเดินทางมา[2] หมูในคัมเบอร์แลนด์ได้หมูหนัก snout มี upturned และ flopped ข้างหู เนื้อมีคุณภาพที่โดดเด่นและรสชาติที่ไม่ซ้ำกัน ช้าหนัก boned ผู้ใหญ่ และแข็งแรงมาก สิ่งมีชีวิตกลายเป็น สัญลักษณ์ของภูมิภาค แต่ได้รับอนุญาตให้ตายหมดในปี 1960 ก่อนที่ Bothel[3] เป็นทางเลือก สี ดำขนาดใหญ่ กลอสเตอร์เชอร์ จุดเก่า และสายพันธุ์เวลส์สามารถใช้ สายพันธุ์หมูคัมเบอร์แลนด์ได้ขณะนี้การฟื้นฟู แม้ว่ายังไม่เปิด โดยหายากสายพันธุ์รอดเชื่อถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนมาถึงปี 1950 ฟาร์มมากที่สุดและผู้ประกอบการจำนวนมากเก็บไว้หมูเป็นส่วนหนึ่งของการเลี้ยงปกติของพวกเขาและวิธีการของการพึ่งตัวเอง เมื่อเวลาผ่านไปความหลากหลายในท้องถิ่นของหมูเป็นมารยาทที่เหมาะสมกับสภาพภูมิอากาศเย็นลงและมีฝนตกหนักในคัมเบรี มันเป็นที่รู้จักในฐานะหมูคัมเบอร์แลนด์และนี่คือที่สินค้าที่ใช้ชื่อจาก. [2] หมูคัมเบอร์แลนด์เป็นหมูหนักกับจมูกหงายและหูที่ล้มไปข้างหน้า เนื้อของมันมีคุณภาพที่โดดเด่นและรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ กระดูกหนักช้าผู้ใหญ่และบึกบึนมากสิ่งมีชีวิตกลายเป็นสัญลักษณ์ของภูมิภาค แต่ได้รับอนุญาตให้ตายออกมาในช่วงต้นปี 1960 ที่ Bothel. [3] ในฐานะที่เป็นทางเลือกที่มีขนาดใหญ่สีดำ, กลอสเตอร์จุดเก่าและสายพันธุ์ที่สามารถเวลส์ ถูกนำมาใช้ สายพันธุ์หมูคัมเบอร์แลนด์ได้รับการฟื้นขึ้นมาแม้ว่าจะไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการโดยสายพันธุ์ที่หายากเชื่อรอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนถึงปี 1950 , ฟาร์มมากที่สุด และหลายครอบครัวก็เป็นหมูที่เป็นส่วนหนึ่งของการปกติของพวกเขาและวิธีการของตนเอง . เวลาผ่านไปหลายท้องถิ่นของหมูพันธุ์ที่เหมาะกับภูมิอากาศที่เย็นและเปียกในรัฐเทกซัส . มันเรียกว่า Cumberland หมู , และนี่คือที่ผลิตภัณฑ์ที่ใช้ชื่อจาก[ 2 ] หมูคัมเบอร์แลนด์เป็นหมูหนัก มีจมูกและหูที่หงายล้มไปข้างหน้า เนื้อมีคุณภาพที่โดดเด่น และรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ หนัก boned ช้าสุกและแสนทรหด สัตว์ที่เป็นสัญลักษณ์ของภูมิภาค แต่ได้รับอนุญาตให้ตายออกในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 ที่ bothel [ 3 ] เป็นทางเลือกที่มีขนาดใหญ่ , สีดำ , Gloucestershire อายุปอ และเวลส์พันธุ์สามารถใช้หมูพันธุ์ Cumberland ได้ฟื้นขึ้นมา แม้ไม่ได้เป็นพันธุ์หายากที่ได้รับการยอมรับโดยการเชื่อถือ