The Mock Turtle sighed deeply, and

The Mock Turtle sighed deeply, and drew the back of one flapper across his eyes.
He looked at Alice and tried to speak, but for a minute or two sobs choked his
voice. ‘Same as if he had a bone in his throat,’ said the Gryphon; and it set to work
shaking him and punching him in the back. At last the Mock Turtle recovered his
voice, and, with tears running down his cheeks, he went on again:
‘You may not have lived much under the sea – ’ (‘I haven’t,’ said Alice) – ‘and
perhaps you were never even introduced to a lobster – ’ (Alice began to say ‘I once
tasted – ’ but checked herself hastily, and said ‘No, never’) ‘ – so you can have no
idea what a delightful thing a Lobster Quadrille is!’
‘No, indeed,’ said Alice, ‘What sort of a dance is it?’
‘Why,’ said the Gryphon, ‘you first form into a line along the sea-shore – ’
‘Two lines!’ cried the Mock Turtle, ‘Seals, turtles, salmon, and so on; then,
when you’ve cleared all the jelly-fish out of the way – ’
‘That generally takes some time,’ interrupted the Gryphon.
‘ – you advance twice – ’
‘Each with a lobster as a partner!’ cried the Gryphon.
‘Of course,’ the Mock Turtle said, ‘advance twice, set to partners – ’
‘ – change lobsters, and retire in same order,’ continued the Gryphon.
‘Then, you know,’ the Mock Turtle went on, ‘you throw the – ’
‘The lobsters!’ shouted the Gryphon, with a bound into the air.
‘ – as far out to sea as you can – ’
‘Swim after them!’ screamed the Gryphon.
‘Turn a somersault in the sea!’ cried the Mock Turtle, capering wildly about.
‘Change lobsters again!’ yelled the Gryphon at the top of its voice.
‘Back to land again and that’s all the first figure,’ said the Mock Turtle, sud-
denly dropping his voice; and the two creatures, who had been jumping about like
mad things all this time, sat down again very sadly and quietly and looked at Alice.
‘It must be a very pretty dance,’ said Alice timidly.
‘Would you like to see a little of it?’ said the Mock Turtle.
‘Very much indeed,’ said Alice.
‘Come, let’s try the first figure!’ said the Mock Turtle to the Gryphon, ‘We
can do without lobsters, you know. Which shall sing?’
‘Oh, you sing,’ said the Gryphon, ‘I’ve forgotten the words.’
So they began solemnly dancing round and round Alice, every now and then
treading on her toes when they passed too close and waving their forepaws to
mark the time, while the Mock Turtle sang this, very slowly and sadly:
‘ “Will you walk a little faster?” said a whiting to a snail.
“There’s a porpoise close behind us and he’s treading on my tail.
See how eagerly the lobsters and the turtles all advance!
They are waiting on the shingle – will you come and join the dance?
Will you, won’t you, will you, won’t you, will you join the dance?
Will you, won’t you, will you, won’t you, won’t you join the dance?
“You can really have no notion how delightful it will be
When they take us up and throw us, with the lobsters, out to sea!”
But the snail replied “Too far, too far!” and gave a look askance –
Said he thanked the whiting kindly, but he would not join the dance.
Would not, could not, would not, could not, would not join the dance.
Would not, could not, would not, could not, could not join the dance.
‘ “What matters it how far we go?” his scaly friend replied.
“There is another shore, you know, upon the other side.
The further off from England the nearer is to France –
Then turn not pale, beloved snail, but come and join the dance.
Will you, won’t you, will you, won’t you, will you join the dance?
Will you, won’t you, will you, won’t you, won’t you join the dance?” ’
‘Thank you, it’s a very interesting dance to watch,’ said Alice, feeling very
glad that it was over at last, ‘and I do so like that curious song about the whiting!’
‘Oh, as to the whiting,’ said the Mock Turtle, ‘they – you’ve seen them, of
course?’
‘Yes,’ said Alice, ‘I’ve often seen them at dinn – ’ she checked herself hastily.
‘I don’t know where Dinn may be,’ said the Mock Turtle, ‘but if you’ve seen
them so often, of course you know what they’re like.’
‘I believe so,’ Alice replied thoughtfully, ‘They have their tails in their mouths –
and they’re all over crumbs.’
‘You’re wrong about the crumbs,’ said the Mock Turtle, ‘crumbs would all
wash off in the sea. But they have their tails in their mouths; and the reason is – ’
here the Mock Turtle yawned and shut his eyes. ‘Tell her about the reason and all
that,’ he said to the Gryphon.
‘The reason is,’ said the Gryphon, ‘that they would go with the lobsters to the
dance. So they got thrown out to sea. So they had to fall a long way. So they got
their tails fast in their mouths. So they couldn’t get them out again. That’s all.’
‘Thank you,’ said Alice, ‘it’s very interesting. I never knew so much about
a whiting before.’
‘I can tell you more than that, if you like,’ said the Gryphon, ‘Do you know
why it’s called a whiting?’
‘I never thought about it,’ said Alice, ‘Why?’
‘It does the boots and shoes.’ the Gryphon replied very solemnly.
Alice was thoroughly puzzled. ‘Does the boots and shoes!’ she repeated in
a wondering tone.
‘Why, what are your shoes done with?’ said the Gryphon, ‘I mean, what
makes them so shiny?’
Alice looked down at them and considered a little before she gave her answer.
‘They’re done with blacking, I believe.’
‘Boots and shoes under the sea,’ the Gryphon went on in a deep voice, ‘are
done with a whiting. Now you know.’
‘And what are they made of?’ Alice asked in a tone of great curiosity.
‘Soles and eels, of course,’ the Gryphon replied rather impatiently, ‘any shrimp
could have told you that.’
‘If I’d been the whiting,’ said Alice, whose thoughts were still running on
the song, ‘I’d have said to the porpoise, “Keep back, please: we don’t want you
with us!” ’
‘They were obliged to have him with them,’ the Mock Turtle said, ‘no wise
fish would go anywhere without a porpoise.’
‘Wouldn’t it really?’ said Alice in a tone of great surprise.
‘Of course not,’ said the Mock Turtle, ‘why, if a fish came to me and told me
he was going a journey, I should say “With what porpoise?” ’
‘Don’t you mean “purpose”?’ said Alice.
‘I mean what I say,’ the Mock Turtle replied in an offended tone. And the
Gryphon added ‘Come, let’s hear some of your adventures.’
‘I could tell you my adventures – beginning from this morning,’ said Alice
a little timidly, ‘but it’s no use going back to yesterday, because I was a different
person then.’
‘Explain all that,’ said the Mock Turtle.
‘No, no! The adventures first,’ said the Gryphon in an impatient tone, ‘expla-
nations take such a dreadful time.’
So Alice began telling them her adventures from the time when she first saw
the White Rabbit. She was a little nervous about it just at first, the two creatures
got so close to her, one on each side, and opened their eyes and mouths so very
wide, but she gained courage as she went on. Her listeners were perfectly quiet
till she got to the part about her repeating ‘YOU ARE OLD, FATHER WILLIAM,’
to the Caterpillar and the words all coming different, and then the Mock Turtle
drew a long breath, and said ‘That’s very curious.’
‘It’s all about as curious as it can be,’ said the Gryphon.
‘It all came different!’ the Mock Turtle repeated thoughtfully, ‘I should like
to hear her try and repeat something now. Tell her to begin.’ He looked at the
Gryphon as if he thought it had some kind of authority over Alice.
‘Stand up and repeat “ ’TIS THE VOICE OF THE SLUGGARD,” ’ said the
Gryphon.
‘How the creatures order one about, and make one repeat lessons!’ thought
Alice, ‘I might as well be at school at once.’ However, she got up, and began to
repeat it, but her head was so full of the Lobster Quadrille, that she hardly knew
what she was saying and the words came very queer indeed:
‘ ’Tis the voice of the Lobster; I heard him declare,
“You have baked me too brown, I must sugar my hair.”
As a duck with its eyelids, so he with his nose
Trims his belt and his buttons, and turns out his toes.’
When the sands are all dry, he is gay as a lark,
And will talk in contemptuous tones of the Shark,
But, when the tide rises and sharks are around,
His voice has a timid and tremulous sound.
‘That’s different from what I used to say when
I was a child,’ said the Gryphon.
‘Well, I never heard it before,’ said the Mock
Turtle, ‘but it sounds uncommon nonsense.’
Alice said nothing; she had sat down with her
face in her hands, wondering if anything would
ever happen in a natural way again.
‘I should like to have it explained,’ said the
Mock Turtle.
‘She can’t explain it,’ said the Gryphon
hastily, ‘Go on with the next verse.’
‘But about his toes?’ the Mock Turtle per-
sisted, ‘How could he turn them out with his nose,
you know?’
‘It’s the first position in dancing.’ Alice said;
but was dreadfully puzzled by the whole thing,
and longed to change the subject.
‘Go on with the next verse,’ the Gryphon repeated impatiently, ‘it begins
“I PASSED BY HIS GARDEN.” ’
Alice did not dare to disobey, though she felt sure it would all come wrong,
and she went on in a trembling voice:
‘I passed by his garden and marked, with one eye,
How the Owl and the Panther were sharing a pie – ’
The Panther took pie-crust, and gravy, and meat,
While the Owl had the dish as its share of the treat.
When the pie was all finished, the Owl, as a boon,
Was kindly permitted to pocket the spoon;
While the Panther received knife and fork with a growl,
And concluded the banquet –
‘What is the use of repeating all that stuff,’ the Mock Turtle interrupted, ‘if you
don’t explain it as you go on? It’s by far the most confusing thing I ever heard!’
‘Yes, I think you’d better leave off,’ said the Gryphon; and Alice was only too
glad to do so.
‘Shall T

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เต่าล้อถอนหายใจลึก และดึงหลัง flapper หนึ่งในสายตาของเขาเขามองอลิซ และพยายามที่จะพูด แต่นาทีหรือ sobs สองอุดของเขาสั่งงานด้วยเสียง Gryphon กล่าวว่า 'เหมือนกันว่าเขาเป็นกระดูกในจมูกของเขา และตั้งค่าการทำงานสั่นเขา และไล่เขาในด้านหลัง ในที่สุด เต่าล้อกู้เขาเสียง และ มีน้ำตาไหลลงแก้มของเขา เขาก็อีก:'คุณอาจไม่ได้อาศัยมากใต้ทะเล –' ('ฉันไม่ได้ กล่าวว่า อลิ) – ' และบางทีคุณก็ไม่ได้นำไปกุ้ง – ' (อลิซเริ่มว่า ' ฉันครั้งลิ้มรส – ' แต่ตรวจสอบตัวเองรีบ และกล่าวว่า 'ไม่มี ไม่') "– ดัง นั้นไม่มีคิดอะไรเป็นสิ่งที่น่ารื่นรมย์เป็น Quadrille กุ้ง!''ไม่ จริง ๆ กล่าวว่า อลิซ 'เรียงลำดับสิ่งของเต้นรำหรือเปล่า'กล่าวว่า 'ทำไม Gryphon 'คุณต้องการบรรทัดฝั่งทะเล-''สองบรรทัด ' ร้องเต่าล้อ, ' สัญลักษณ์ เต่า ปลาแซลมอน และอื่น ๆ แล้วเมื่อคุณได้ล้างเจปลาออกไป – ''ซึ่งโดยทั่วไปใช้เวลาบางส่วน จังหวะ Gryphon'–คุณล่วงหน้าสอง –''ละกุ้งเป็นพันธมิตร ' ร้องเรียก Gryphon'แน่นอน เยาะเต่าว่า 'ล่วงหน้าสอง ตั้งค่าคู่ค้า –'' – เปลี่ยนกุ้งก้ามกราม และถอนในลำดับเดียวกับ ต่อ Gryphon'แล้ว คุณรู้ว่า เต่าล้อไป, ' คุณโยน– ''กุ้งก้ามกราม ' ตะโกน Gryphon กับผูกไปในอากาศ'–เท่าออกทะเลคุณสามารถ –''ว่ายน้ำพวกเขา ' กรีดร้อง Gryphon'เปิดตีลังกาในทะเล ' ร้องเยาะเต่า capering กำลังอาละวาด'เปลี่ยนกุ้งก้ามกรามอีก ' yelled Gryphon ที่เสียงของมัน'กลับไปยังที่ดินอีก และนั่นคือทั้งหมดแรกเลข กล่าวเยาะเต่า sud-ปล่อยเสียงของเขา denly และสิ่งมี ชีวิตสอง ที่มีการกระโดดเช่นเกี่ยวกับบ้ากิจกรรมครั้งนี้ทั้งหมด นั่งลงอีกมากเศร้า และเงียบ ๆ และมองอลิ'จะต้องเต้นรำสวยมาก กล่าวว่า อลิ timidly' คุณต้องการดูเพียงเล็กน้อยของมัน?' กล่าวว่า เต่าล้อ'มากจริง ๆ กล่าวอลิซ'มา ลองรูปแรก ' กล่าวว่า เต่าล้อกับ Gryphon, ' เราไม่สามารถกล็อบสเตอร์ คุณรู้ ที่จะร้องเพลงไหม ''โอ้ คุณสิงห์ กล่าวว่า Gryphon 'ฉันได้ลืมคำ'ดังนั้น พวกเขาเริ่มเคร่งขรึมเต้นรำรอบ และรอบอลิ ทุกขณะนี้แล้วtreading บนเท้าของเธอเมื่อพวกเขาผ่านใกล้ชิดเกินไป และโบก forepaws ของพวกเขาไปทำเครื่องหมายเวลา ในขณะที่เต่าล้อสังนี้ ช้า และเศร้ามาก:' "จะเดินได้เร็วขึ้นเล็กน้อยหรือไม่" ว่า whiting ให้หอยทาก"มีโลมาปิดหลังเรา และเขาเป็น treading ในหางของฉันเห็นว่ากระหายกล็อบสเตอร์และเต่าล่วงหน้าพวกเขากำลังรอคอยในการเซ็นชินเกิ้ล-จะคุณมา และเข้าร่วมเต้นรำหรือไม่Will you, won’t you, will you, won’t you, will you join the dance?Will you, won’t you, will you, won’t you, won’t you join the dance?“You can really have no notion how delightful it will beWhen they take us up and throw us, with the lobsters, out to sea!”But the snail replied “Too far, too far!” and gave a look askance –Said he thanked the whiting kindly, but he would not join the dance.Would not, could not, would not, could not, would not join the dance.Would not, could not, would not, could not, could not join the dance.‘ “What matters it how far we go?” his scaly friend replied.“There is another shore, you know, upon the other side.The further off from England the nearer is to France –Then turn not pale, beloved snail, but come and join the dance.Will you, won’t you, will you, won’t you, will you join the dance?Will you, won’t you, will you, won’t you, won’t you join the dance?” ’‘Thank you, it’s a very interesting dance to watch,’ said Alice, feeling veryglad that it was over at last, ‘and I do so like that curious song about the whiting!’‘Oh, as to the whiting,’ said the Mock Turtle, ‘they – you’ve seen them, ofcourse?’‘Yes,’ said Alice, ‘I’ve often seen them at dinn – ’ she checked herself hastily.‘I don’t know where Dinn may be,’ said the Mock Turtle, ‘but if you’ve seenthem so often, of course you know what they’re like.’‘I believe so,’ Alice replied thoughtfully, ‘They have their tails in their mouths –and they’re all over crumbs.’‘You’re wrong about the crumbs,’ said the Mock Turtle, ‘crumbs would allwash off in the sea. But they have their tails in their mouths; and the reason is – ’here the Mock Turtle yawned and shut his eyes. ‘Tell her about the reason and allthat,’ he said to the Gryphon.‘The reason is,’ said the Gryphon, ‘that they would go with the lobsters to thedance. So they got thrown out to sea. So they had to fall a long way. So they gottheir tails fast in their mouths. So they couldn’t get them out again. That’s all.’‘Thank you,’ said Alice, ‘it’s very interesting. I never knew so much abouta whiting before.’‘I can tell you more than that, if you like,’ said the Gryphon, ‘Do you knowwhy it’s called a whiting?’‘I never thought about it,’ said Alice, ‘Why?’‘It does the boots and shoes.’ the Gryphon replied very solemnly.Alice was thoroughly puzzled. ‘Does the boots and shoes!’ she repeated ina wondering tone.‘Why, what are your shoes done with?’ said the Gryphon, ‘I mean, whatmakes them so shiny?’Alice looked down at them and considered a little before she gave her answer.‘They’re done with blacking, I believe.’‘Boots and shoes under the sea,’ the Gryphon went on in a deep voice, ‘aredone with a whiting. Now you know.’‘And what are they made of?’ Alice asked in a tone of great curiosity.
‘Soles and eels, of course,’ the Gryphon replied rather impatiently, ‘any shrimp
could have told you that.’
‘If I’d been the whiting,’ said Alice, whose thoughts were still running on
the song, ‘I’d have said to the porpoise, “Keep back, please: we don’t want you
with us!” ’
‘They were obliged to have him with them,’ the Mock Turtle said, ‘no wise
fish would go anywhere without a porpoise.’
‘Wouldn’t it really?’ said Alice in a tone of great surprise.
‘Of course not,’ said the Mock Turtle, ‘why, if a fish came to me and told me
he was going a journey, I should say “With what porpoise?” ’
‘Don’t you mean “purpose”?’ said Alice.
‘I mean what I say,’ the Mock Turtle replied in an offended tone. And the
Gryphon added ‘Come, let’s hear some of your adventures.’
‘I could tell you my adventures – beginning from this morning,’ said Alice
a little timidly, ‘but it’s no use going back to yesterday, because I was a different
person then.’
‘Explain all that,’ said the Mock Turtle.
‘No, no! The adventures first,’ said the Gryphon in an impatient tone, ‘expla-
nations take such a dreadful time.’
So Alice began telling them her adventures from the time when she first saw
the White Rabbit. She was a little nervous about it just at first, the two creatures
got so close to her, one on each side, and opened their eyes and mouths so very
wide, but she gained courage as she went on. Her listeners were perfectly quiet
till she got to the part about her repeating ‘YOU ARE OLD, FATHER WILLIAM,’
to the Caterpillar and the words all coming different, and then the Mock Turtle
drew a long breath, and said ‘That’s very curious.’
‘It’s all about as curious as it can be,’ said the Gryphon.
‘It all came different!’ the Mock Turtle repeated thoughtfully, ‘I should like
to hear her try and repeat something now. Tell her to begin.’ He looked at the
Gryphon as if he thought it had some kind of authority over Alice.
‘Stand up and repeat “ ’TIS THE VOICE OF THE SLUGGARD,” ’ said the
Gryphon.
‘How the creatures order one about, and make one repeat lessons!’ thought
Alice, ‘I might as well be at school at once.’ However, she got up, and began to
repeat it, but her head was so full of the Lobster Quadrille, that she hardly knew
what she was saying and the words came very queer indeed:
‘ ’Tis the voice of the Lobster; I heard him declare,
“You have baked me too brown, I must sugar my hair.”
As a duck with its eyelids, so he with his nose
Trims his belt and his buttons, and turns out his toes.’
When the sands are all dry, he is gay as a lark,
And will talk in contemptuous tones of the Shark,
But, when the tide rises and sharks are around,
His voice has a timid and tremulous sound.
‘That’s different from what I used to say when
I was a child,’ said the Gryphon.
‘Well, I never heard it before,’ said the Mock
Turtle, ‘but it sounds uncommon nonsense.’
Alice said nothing; she had sat down with her
face in her hands, wondering if anything would
ever happen in a natural way again.
‘I should like to have it explained,’ said the
Mock Turtle.
‘She can’t explain it,’ said the Gryphon
hastily, ‘Go on with the next verse.’
‘But about his toes?’ the Mock Turtle per-
sisted, ‘How could he turn them out with his nose,
you know?’
‘It’s the first position in dancing.’ Alice said;
but was dreadfully puzzled by the whole thing,
and longed to change the subject.
‘Go on with the next verse,’ the Gryphon repeated impatiently, ‘it begins
“I PASSED BY HIS GARDEN.” ’
Alice did not dare to disobey, though she felt sure it would all come wrong,
and she went on in a trembling voice:
‘I passed by his garden and marked, with one eye,
How the Owl and the Panther were sharing a pie – ’
The Panther took pie-crust, and gravy, and meat,
While the Owl had the dish as its share of the treat.
When the pie was all finished, the Owl, as a boon,
Was kindly permitted to pocket the spoon;
While the Panther received knife and fork with a growl,
And concluded the banquet –
‘What is the use of repeating all that stuff,’ the Mock Turtle interrupted, ‘if you
don’t explain it as you go on? It’s by far the most confusing thing I ever heard!’
‘Yes, I think you’d better leave off,’ said the Gryphon; and Alice was only too
glad to do so.
‘Shall T

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำลองเต่าถอนหายใจลึกและดึงกลับของวัยรุ่นทั่วดวงตาของเขา.
เขามองไปที่อลิซและพยายามที่จะพูด
แต่สำหรับหนึ่งหรือสองนาทีเสียงสะอื้นของเขาสำลักเสียง 'เช่นเดียวกับถ้าเขามีกระดูกในลำคอของเขา' กล่าวว่ากริฟฟิ;
และการตั้งค่าการทำงานสั่นเขาและไล่เขาในด้านหลัง
ที่ล่าสุดเต่าปลอมกู้คืนของเขาเสียงและมีน้ำตาไหลลงแก้มของเขาเขาไปอีกครั้ง:
'คุณอาจจะไม่ได้อาศัยอยู่มากใต้ทะเล -' ('ฉันไม่ได้' อลิซกล่าวว่า) -
และบางทีอาจจะคุณไม่เคยได้รับการแนะนำให้รู้จักแม้กระทั่งกุ้งก้ามกราม - (อลิซเริ่มที่จะพูดว่า
'ผมเคยลิ้มรส- แต่การตรวจสอบตัวเองอย่างเร่งรีบและพูดว่า' ไม่เคย ')' -
เพื่อให้คุณสามารถไม่มีความคิดว่าเป็นสิ่งที่น่ารื่นรมย์Lobster ดนตรีประกอบการเต้นรำเป็น
'' ไม่จริง 'อลิซกล่าวว่า "สิ่งที่จัดเรียงของการเต้นมันคืออะไร?'
'ทำไม' กล่าวว่ากริฟฟอนที่ 'คุณรูปแบบครั้งแรกในสายตามแนวชายฝั่งทะเล -'
'! สองบรรทัด' ร้องไห้จำลองเต่า 'ซีล, เต่า, ปลาแซลมอนและอื่น ๆ ; จากนั้นเมื่อคุณได้ล้างทุกวุ้นปลาออกจากทาง - '' นั่นทั่วไปจะใช้เวลาบางครั้ง 'ขัดจังหวะ Gryphon ได้.' - คุณล่วงหน้าครั้งที่สอง - '' แต่ละกับกุ้งก้ามกรามเป็นพันธมิตรกัน! ' . ร้องไห้ Gryphon 'แน่นอน' จำลองเต่ากล่าวว่า 'ล่วงหน้าสองตั้งให้แก่คู่ค้า -' '- กุ้งก้ามกรามเปลี่ยนแปลงและเกษียณอายุในลำดับเดียวกัน'. ยังคง Gryphon 'แล้วคุณจะรู้ว่าพวกเต่าปลอมไป ใน 'คุณโยน -' 'กุ้ง' การ! ตะโกน Gryphon กับผูกพันในอากาศ. ' - เท่าที่ออกไปในทะเลในขณะที่คุณสามารถ - '' ว่ายน้ำหลังจากที่พวกเขา! กรีดร้อง Gryphon. 'เปิดตีลังกาในทะเล! ร้องไห้จำลองเต่า capering อย่างรุนแรงเกี่ยวกับ. 'กุ้งก้ามกรามเปลี่ยนอีกครั้ง! . ตะโกน Gryphon ที่ด้านบนของเสียงของมันกลับไปยังดินแดนอีกครั้งและนั่นคือทั้งหมดที่ร่างแรก'จำลองกล่าวว่าเต่า sud- denly ลดลงเสียงของเขา; และทั้งสองสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการกระโดดเหมือนสิ่งที่บ้าทุกเวลานี้นั่งลงอีกครั้งอย่างน่าเศร้าและเงียบและมองไปที่อลิซ. 'มันจะต้องเต้นสวยมาก' กล่าวว่าอลิซเหนียม. 'คุณต้องการที่จะเห็น เล็ก ๆ น้อย ๆ ของมันได้หรือไม่ ' กล่าวว่าเต่าปลอม. 'อย่างมากแน่นอน' อลิซกล่าว. 'มาลองรูปแรก! กล่าวว่าเต่าจำลองการ Gryphon ที่เราสามารถทำได้โดยไม่กุ้งก้ามกรามที่คุณรู้ว่า ซึ่งจะร้องเพลง '' โอ้คุณร้องเพลง 'กล่าวว่ากริฟฟอน' ฉันลืมคำว่า. ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มเคร่งขรึมเต้นรำรอบและรอบอลิซทุกขณะนี้แล้วเหยียบเท้าของเธอเมื่อพวกเขาผ่านเข้ามาใกล้เกินไปและโบกอุ้งเท้าของพวกเขาเพื่อทำเครื่องหมายเวลาในขณะที่เต่าปลอมร้องเพลงนี้ช้ามากและเศร้า: "คุณจะเดินเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เร็วขึ้น?" ซึ่งเป็นไวทิงเพื่อหอยทากกล่าวว่า. "มีปลาโลมาใกล้หลังเราและเขาก็เหยียบบนหางของฉันดูวิธีการกระหายกุ้งก้ามกรามและเต่าล่วงหน้าทั้งหมด! พวกเขากำลังรออยู่บนแผ่นไม้มุงหลังคาหรือไม่ - คุณจะมาร่วมเต้นจะคุณจะไม่ได้คุณคุณจะจะไม่คุณคุณจะเข้าร่วมการเต้นหรือไม่คุณจะจะไม่ให้คุณคุณจะจะไม่คุณจะไม่เข้าร่วมการเต้นรำ? "จริงๆคุณสามารถมีความคิดที่น่ารื่นรมย์ไม่ว่ามันจะเป็นเมื่อพวกเขาพาเราขึ้นมาและโยนเรามีกุ้งก้ามกรามที่ออกไปในทะเล"แต่หอยทากตอบว่า" เกินไปไกลเกินไป "และให้ดูด้วยความสงสัย - การ!. กล่าวว่าเขาขอบคุณไวทิงกรุณา แต่เขาจะไม่เข้าร่วมการเต้นจะไม่ไม่สามารถจะไม่ไม่สามารถจะไม่เข้าร่วมเต้นรำ. the จะไม่ไม่สามารถจะไม่ไม่สามารถไม่สามารถเข้าร่วมการเต้นรำ. ' "สิ่งที่สำคัญมันไกลแค่ไหนเราไป?" เพื่อนเกล็ดเขาตอบ. "มีฝั่งหนึ่งคือคุณรู้ว่าเมื่อด้านอื่น ๆ . ต่อออกจากประเทศอังกฤษใกล้ที่จะฝรั่งเศส - จากนั้นเลี้ยวไม่ซีดหอยทากที่รัก แต่มา และเข้าร่วมการเต้นรำ. คุณจะจะไม่คุณคุณจะคุณจะไม่คุณจะเข้าร่วมการเต้นหรือไม่จะคุณจะไม่คุณคุณจะจะไม่คุณจะไม่เข้าร่วมการเต้นรำ? "'' ขอบคุณมันเป็นเต้นที่น่าสนใจมากที่จะดู 'กล่าวว่าอลิซรู้สึกมากดีใจที่มันถูกกว่าที่ผ่านมาและผมทำเช่นนั้นเหมือนว่าเพลงอยากรู้เกี่ยวกับไวทิงที่สุด!' 'โอ้เป็นไปไวทิง 'จำลองกล่าวว่าเต่าพวกเขา - คุณเคยเห็นพวกเขาของ? แน่นอน' 'ใช่' อลิซกล่าวว่า "ผมเคยเห็นพวกเขาที่มักจะ dinn -" เธอรีบตรวจสอบตัวเอง. "ผมไม่ทราบว่า Dinn อาจจะ 'กล่าวว่าเต่าปลอม' แต่ถ้าคุณเคยเห็นพวกเขาจึงมักจะแน่นอนคุณรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการ. '' ผมเชื่อเช่นนั้น 'อลิซตอบความคิด' พวกเขามีหางของพวกเขาในปากของพวกเขา -. และพวกเขากำลังทั่ว crumbs '' คุณผิดเกี่ยวกับเศษ 'กล่าวว่าเต่าปลอม' crumbs ทุกคนจะล้างออกไปในทะเล แต่พวกเขามีหางของพวกเขาในปากของพวกเขา; และเหตุผลคือ - 'ที่นี่จำลองเต่าหาวและปิดตาของเขา 'บอกเธอเกี่ยวกับเหตุผลและสิ่งที่เขาพูดกับ Gryphon. เหตุผลคือ' กล่าวว่า Gryphon ว่า 'ที่พวกเขาจะไปกับกุ้งไปยังเต้น ดังนั้นพวกเขาจึงได้โยนออกไปในทะเล ดังนั้นพวกเขาจะต้องตกอยู่ทางยาว ดังนั้นพวกเขาจึงมีหางของพวกเขาอย่างรวดเร็วในปากของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถรับพวกเขาออกมาอีกครั้ง นั่นคือทั้งหมดที่. '' ขอบคุณ 'อลิซกล่าวว่า "มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ฉันไม่เคยรู้มากเกี่ยวกับไวทิงก่อน. '' ผมสามารถบอกคุณยิ่งไปกว่านั้นหากคุณต้องการ 'กล่าวว่ากริฟฟอน' คุณรู้ไหมว่าทำไมมันเรียกว่าไวทิงหรือไม่? '' ฉันไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ 'อลิซกล่าวว่า 'ทำไม?' 'มันไม่รองเท้าและรองเท้า. Gryphon ตอบมากเคร่งขรึม. อลิซเป็นงงอย่างทั่วถึง 'ไม่รองเท้าและรองเท้า! เธอซ้ำแล้วซ้ำอีกในน้ำเสียงสงสัย. ทำไมสิ่งที่รองเท้าของคุณทำกับ? กล่าวว่ากริฟฟอน 'ผมหมายถึงสิ่งที่ทำให้พวกเขาเป็นประกายเงางามเพื่อ?' อลิซมองลงไปที่พวกเขาและถือว่าเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่เธอจะให้คำตอบของเธอ. 'พวกเขากำลังทำกับขัดผมเชื่อว่า.' 'บู๊ทส์และรองเท้าภายใต้ทะเล สกริฟฟอนไปในในเสียงลึก 'จะทำด้วยไวทิง ตอนนี้คุณรู้. '' และสิ่งที่พวกเขาทำจาก? อลิซถามเสียงของความอยากรู้ที่ดี. 'พื้นและปลาไหลของหลักสูตรฯ กริฟฟิตอบค่อนข้างหงุดหงิด' กุ้งใด ๆ ที่จะได้บอกคุณว่า. '' ถ้าฉันต้องการได้รับไวทิงที่ 'อลิซที่มีความคิดที่ถูกกล่าวว่า ยังคงทำงานในเพลง'ฉันได้พูดกับปลาโลมาที่ว่า "ให้กลับมาโปรดเราไม่ต้องการให้คุณ! กับเรา"' 'พวกเขาจำเป็นต้องมีเขากับพวกเขาพวกเต่าจำลองกล่าวว่า ไม่ฉลาดปลาจะไปได้ทุกที่โดยไม่ต้องปลาโลมาได้. '' จะไม่ได้จริงเหรอ? ' กล่าวว่าอลิซในน้ำเสียงของความประหลาดใจที่ดี. 'ไม่แน่นอน' กล่าวว่าเต่าปลอม 'ทำไมถ้าปลามาหาผมและบอกผมว่าเขากำลังจะเดินทางผมควรจะพูด"กับสิ่งที่ปลาโลมา?"' 'ดอน t 'ที่คุณหมายถึง "จุดประสงค์"?' กล่าวว่าอลิซ. 'ผมหมายถึงสิ่งที่ฉันพูดว่า' จำลองเต่าตอบในน้ำเสียงโกรธ และGryphon เพิ่ม 'มาขอได้ยินบางของการผจญภัยของคุณ.' 'ฉันจะบอกคุณผจญภัยของฉัน - จุดเริ่มต้นจากเช้านี้' อลิซกล่าวว่าเล็กๆ น้อย ๆ อย่างขลาด 'แต่ก็ใช้งานจะกลับไปเมื่อวานนี้ไม่เพราะผมเป็นที่แตกต่างกันคนนั้น. '' อธิบายสิ่งที่ 'กล่าวว่าเต่าปลอม.' ไม่มี! การผจญภัยครั้งแรก 'กล่าวว่ากริฟฟิในโทนใจร้อน' expla- ประเทศใช้เวลาดังกล่าวเป็นเวลาที่น่ากลัว. ดังนั้นอลิซบอกพวกเขาเริ่มต้นการผจญภัยของเธอจากเวลาที่เมื่อแรกที่เธอเห็นกระต่ายสีขาว เธอเป็นเพียงเล็กน้อยประสาทเกี่ยวกับมันก็เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองสิ่งมีชีวิตที่ได้ใกล้ชิดกับเธอหนึ่งในแต่ละด้านและเปิดตาและปากของพวกเขาเพื่อให้มากกว้างแต่เธอได้รับความกล้าหาญที่เธอเดินขึ้นไปบน ฟังเธออย่างสมบูรณ์แบบเงียบจนเธอได้รับในส่วนที่เกี่ยวกับเธอซ้ำ 'คุณพ่อวิลเลียม' ที่ Caterpillar และทุกคำที่มาที่แตกต่างกันและจากนั้นเต่าปลอมดึงลมหายใจยาวและพูดว่า'ที่อยากรู้อยากเห็นมาก '' มันเป็นเรื่องอยากรู้ว่าเท่าที่จะสามารถ 'กล่าวว่า Gryphon.' มันทั้งหมดมาที่แตกต่างกัน! จำลองเต่าซ้ำคิดว่าผมควรจะต้องชอบที่จะได้ยินเสียงของเธอและพยายามทำซ้ำบางสิ่งบางอย่างในขณะนี้ บอกเธอจะเริ่มต้น. เขามองไปที่กริฟฟิราวกับว่าเขาคิดว่ามีชนิดของการมีอำนาจเหนืออลิซบาง. 'ลุกขึ้นยืนและทำซ้ำ "มอกเสียงของคนเกียจคร้าน"' กล่าวว่าGryphon. 'วิธีสิ่งมีชีวิตที่มีคำสั่งอย่างใดอย่างหนึ่งเกี่ยวกับและทำให้หนึ่งซ้ำ บทเรียน! คิดว่าอลิซ 'ฉันเช่นกันอาจจะอยู่ที่โรงเรียนในครั้งเดียว. อย่างไรก็ตามเธอก็ลุกขึ้นและเริ่มที่จะทำซ้ำได้แต่หัวของเธอจึงเต็มรูปแบบของกุ้งดนตรีประกอบการเต้นรำที่เธอแทบจะไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอพูดและคำพูดมามากเกย์แน่นอน: '' มอกเสียงของกุ้งนั้น ผมได้ยินเขาประกาศ"คุณได้อบผมสีน้ำตาลเกินไปผมต้องน้ำตาลผม." ในฐานะที่เป็นเป็ดกับเปลือกตาของเขาจึงมีจมูกของเขาภายนอกข้อมูลรถเข็มขัดของเขาและปุ่มของเขาและจะเปิดออกเท้าของเขา. เมื่อทรายที่มี แห้งทั้งหมดเขาเป็นเกย์เป็นความสนุกสนาน, และจะพูดคุยในโทนดูถูกของฉลามแต่เมื่อน้ำเพิ่มขึ้นและฉลามที่มีรอบเสียงของเขามีความเสียงที่ขี้อายและสั่นไหว. 'ที่แตกต่างจากสิ่งที่ผมเคยบอกว่าเมื่อฉันเป็นเด็ก. กล่าวว่ากริฟฟิ'ดีผมไม่เคยได้ยินมาก่อน "กล่าวว่าการจำลอง. เต่า' แต่มันฟังเรื่องไร้สาระเรื่องแปลกที่ 'อลิซกล่าวว่าไม่มีอะไร; เธอได้นั่งลงกับเธอใบหน้าในมือของเธอสงสัยว่าถ้ามีอะไรจะเคยเกิดขึ้นในทางธรรมชาติอีกครั้ง. "ผมอยากจะมีมันอธิบาย 'กล่าวว่าเต่าปลอม.' เธอไม่สามารถอธิบายได้กล่าวว่ากริฟฟิเร่งรีบ 'ไปกับกลอนต่อไป.' 'แต่เกี่ยวกับเท้าของเขา? จำลองเต่ายอมsisted 'วิธีที่เขาจะทำให้พวกเขาออกมาพร้อมกับจมูกของเขาคุณรู้หรือไม่?' 'มันเป็นตำแหน่งแรกในการเต้น. อลิซกล่าวว่าแต่งงงวยอย่างหวาดกลัวโดยสิ่งที่ทั้งและอยากจะเปลี่ยนเรื่อง. 'ไปกับกลอนต่อไป' Gryphon ซ้ำอดทน 'ที่จะเริ่มต้น"ผมเดินผ่านสวนของเขา."' อลิซไม่กล้าที่จะ ไม่เชื่อฟัง แต่เธอรู้สึกแน่ใจว่ามันจะมาผิดและเธอเดินไปในเสียงสั่น: 'ฉันเดินผ่านสวนของเขาและทำเครื่องหมายด้วยตาข้างเดียววิธีนกฮูกและเสือได้รับการใช้งานร่วมกันพาย -' เสือเอาพาย -crust และน้ำเกรวี่และเนื้อสัตว์ในขณะที่นกฮูกมีจานเป็นส่วนแบ่งของการรักษา. เมื่อพายคือทั้งหมดเสร็จนกฮูกที่เป็นประโยชน์ที่ได้รับอนุญาตกรุณากระเป๋าช้อน; ขณะที่แพนเทอร์ที่ได้รับมีดและ กับส้อมเสียงคำรามที่และสรุปงานเลี้ยง- 'คือการใช้ซ้ำทุกสิ่งที่สิ่งที่พวกเต่าปลอมขัดจังหวะ' ถ้าคุณไม่ได้อธิบายว่ามันเป็นที่ที่คุณไปหรือไม่ มันไกลโดยสิ่งที่ทำให้เกิดความสับสนมากที่สุดที่ฉันเคยได้ยิน '' ใช่ฉันคิดว่าคุณควรที่จะออกนอก 'กล่าวว่ากริฟฟิ; และอลิซเป็นเพียงเกินไปยินดีที่จะทำเช่นนั้น. 'Shall T

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เต่าเยาะเย้ยถอนหายใจและดึงกลับของ flapper ผ่านดวงตาของเขา เขาดู
อลิซและพยายามจะพูด แต่สำหรับหนึ่งหรือสองนาทีเสียงสะอื้นสำลักเสียง

' เหมือนกับเขามีกระดูกอยู่ในลำคอของเขา ' Gryphon ; และมันตั้งค่า
สั่นเขาและไล่เขาจากทางด้านหลัง สุดท้ายเยาะเย้ยเต่าหายของเขา
เสียง และ น้ำตาไหลลงอาบแก้มของเขา เขาไปอีก :
" คุณไม่อาจจะอยู่ได้ภายใต้–ทะเล ' ( ฉันยังไม่ได้ ' อลิซ ) – '
บางทีคุณไม่เคยแนะนำกุ้งยิ่งขึ้น ' ( อลิซเริ่มพูดว่า ' ฉันสักครั้ง
ชิม– ' แต่ตรวจสอบตัวเองอย่างรีบเร่ง และบอกว่า ' ไม่ ' ) ' ) ดังนั้น คุณสามารถมีความคิดว่าสิ่งที่น่ารื่นรมย์
กุ้งการเต้นรำ 4 คู่คือ '
' จริงๆ ' อลิซ ' สิ่งที่จัดเรียงของการเต้นเหรอ ? 'why '
,' ' คุณ Gryphon , รูปแบบในบรรทัดตามริมฝั่งทะเล ( '
'two เส้น ! ' ร้องเยาะเย้ยเต่า , ซีล , เต่า , ปลาแซลมอน , และดังนั้นบน งั้น
เมื่อคุณลบทั้งหมดปลาเยลลี่ออกจากทาง ) '
ที่โดยทั่วไปต้องใช้เวลา ' ขัดจังหวะ Gryphon .
' ) คุณเลื่อนสองครั้ง ) '
'each กับกุ้งมังกรเป็นคู่ ! ' Gryphon .
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน' เต่าเยาะเย้ยว่า ' ล่วงหน้า 2 ครั้ง ตั้งพันธมิตร ( '
' กุ้งมังกรเปลี่ยน–และเกษียณในคำสั่งเดียวกันจาก Gryphon .
งั้นคุณรู้จัก ' เต่าเยาะเย้ยไป , ' คุณโยน ( '
' กุ้งมังกร ! ' ตะโกน Gryphon , ด้วยความผูกพันในอากาศ .
' ) ไกลออกไปในทะเลที่คุณสามารถ ( '
'swim หลังจากที่พวกเขา ' ร้อง Gryphon .
'turn somersault ในทะเล' เต่าล้อเลียน capering อาละวาดเกี่ยวกับ .
'change กุ้งอีก ' ตะโกน Gryphon ที่ด้านบนของเสียงของมัน .
'back ที่ดินอีกครั้ง และนั่นคือทั้งหมดแรกรูป ' เต่าล้อเลียน ซูด -
denly ปล่อยเสียงของเขา และสองสิ่งมีชีวิตที่เคยกระโดดเหมือน
สิ่งที่โกรธตลอดเวลา นั่งอีกมาก เศร้า และ เงียบๆ
มองอลิซ