That's why he nearly blunted my cla

That's why he nearly blunted my claws," said the Lion. "When they scratched against the tin it made a cold shiver run down my back. What is that little animal you are so tender of?"
"He is my dog, Toto," answered Dorothy.
"Is he made of tin, or stuffed?" asked the Lion.
"Neither. He's a--a--a meat dog," said the girl.
"Oh! He's a curious animal and seems remarkably small, now that I look at him. No one would think of biting such a little thing, except a coward like me," continued the Lion sadly.
"What makes you a coward?" asked Dorothy, looking at the great beast in wonder, for he was as big as a small horse.
"It's a mystery," replied the Lion. "I suppose I was born that way. All the other animals in the forest naturally expect me to be brave, for the Lion is everywhere thought to be the King of Beasts. I learned that if I roared very loudly every living thing was frightened and got out of my way. Whenever I've met a man I've been awfully scared; but I just roared at him, and he has always run away as fast as he could go. If the elephants and the tigers and the bears had ever tried to fight me, I should have run myself--I'm such a coward; but just as soon as they hear me roar they all try to get away from me, and of course I let them go."
"But that isn't right. The King of Beasts shouldn't be a coward," said the Scarecrow.
"I know it," returned the Lion, wiping a tear from his eye with the tip of his tail. "It is my great sorrow, and makes my life very unhappy. But whenever there is danger, my heart begins to beat fast."
"Perhaps you have heart disease," said the Tin Woodman.
"It may be," said the Lion.
"If you have," continued the Tin Woodman, "you ought to be glad, for it proves you have a heart. For my part, I have no heart; so I cannot have heart disease."
"Perhaps," said the Lion thoughtfully, "if I had no heart I should not be a coward."
"Have you brains?" asked the Scarecrow.
"I suppose so. I've never looked to see," replied the Lion.
"I am going to the Great Oz to ask him to give me some," remarked the Scarecrow, "for my head is stuffed with straw."
"And I am going to ask him to give me a heart," said the Woodman.
"And I am going to ask him to send Toto and me back to Kansas," added Dorothy.
"Do you think Oz could give me courage?" asked the Cowardly Lion.
"Just as easily as he could give me brains," said the Scarecrow.
"Or give me a heart," said the Tin Woodman.
"Or send me back to Kansas," said Dorothy.
"Then, if you don't mind, I'll go with you," said the Lion, "for my life is simply unbearable without a bit of courage."
"You will be very welcome," answered Dorothy, "for you will help to keep away the other wild beasts. It seems to me they must be more cowardly than you are if they allow you to scare them so easily."
"They really are," said the Lion, "but that doesn't make me any braver, and as long as I know myself to be a coward I shall be unhappy."
So once more the little company set off upon the journey, the Lion walking with stately strides at Dorothy's side. Toto did not approve of this new comrade at first, for he could not forget how nearly he had been crushed between the Lion's great jaws. But after a time he became more at ease, and presently Toto and the Cowardly Lion had grown to be good friends.
During the rest of that day there was no other adventure to mar the peace of their journey. Once, indeed, the Tin Woodman stepped upon a beetle that was crawling along the road, and killed the poor little thing. This made the Tin Woodman very unhappy, for he was always careful not to hurt any living creature; and as he walked along he wept several tears of sorrow and regret. These tears ran slowly down his face and over the hinges of his jaw, and there they rusted. When Dorothy presently asked him a question the Tin Woodman could not open his mouth, for his jaws were tightly rusted together. He became greatly frightened at this and made many motions to Dorothy to relieve him, but she could not understand. The Lion was also puzzled to know what was wrong. But the Scarecrow seized the oil-can from Dorothy's basket and oiled the Woodman's jaws, so that after a few moments he could talk as well as before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ว่าทำไมเขาเกือบ blunted เล็บของฉัน, "กล่าวว่า สิงโต "เมื่อพวกเขามีรอยขีดข่วนกับดีบุก จะได้เย็นศิวะรันลงหลัง อะไรคือสัตว์น้อยที่ต้องชำระเงินดังนั้นของ
"เป็นสุนัขของฉัน Toto ตอบโดโรธี
"เขาทำดีบุก หรือยัด "ถามสิงโต.
"ไม่ เขาเป็น - เป็น - เนื้อสุนัข, "กล่าวว่า สาว.
"Oh เขาเป็นสัตว์ที่อยากรู้อยากเห็น และดูเหมือนเหน็ดขนาดเล็ก ที่ฉันมองไปที่เขา ใครจะคิดว่า เสียดสีดังกล่าวเป็นสิ่งเล็กน้อย เว้นแต่คนขี้ขลาดอย่างผม ต่อสิงโตเศร้า.
"อะไรทำให้คุณหน้าตัวเมีย" ถามโดโรธี พักที่สัตว์ดีในใจ เขาเป็นใหญ่เป็นตัวเล็กม้า.
"เป็นลึกลับ ตอบสิงโต "ฉันคิดว่า เกิดด้วยวิธีการ สัตว์ป่าชอบธรรมชาติให้มีความกล้าหาญ สำหรับสิงโตเป็นทุกคิดว่า เป็น ราชาของสัตว์ ฉันเรียนรู้ว่า ถ้าฉัน roared ดังมาก ทุกสิ่งมีชีวิตกลัว และมีที เมื่อฉันได้พบคนผมเคยกลัวชะมัด แต่ฉัน roared ที่เขา และมีเสมอวิ่งเป็นอย่างรวดเร็ว ตามที่เขาสามารถไป ถ้าช้าง และเสือ และหมีเคยพยายามต่อสู้ฉัน ฉันควรได้ใช้เอง - ฉันเช่นขลาด แต่เพียงแค่ทันทีที่ได้ยินฉันร้องพวกเขาพยายามที่จะได้รับไป จากฉัน และแน่นอน ฉันให้พวกเขาไป"
"แต่ที่ไม่ใช่ด้านขวา คิงสัตว์ควรขลาด กล่าวว่า หุ่นไล่กา.
"ฉันรู้ว่า คืนสิงโต เช็ดคราบน้ำตาจากตาของเขาด้วยปลายหางของเขา "มันเป็นความโศกเศร้าของฉัน และทำให้ชีวิตไม่มีความสุขมาก แต่ มีอันตราย หัวใจของฉันเริ่มที่จะชนะอย่างรวดเร็ว"
"บางทีคุณมีหัวใจ กล่าวในดีบุกวู้ดแมน
"อาจ กล่าวว่า สิงโต.
วู้ดแมนกระป๋องต่อ "ถ้าคุณมี "คุณ ควรจะดีใจ สำหรับพิสูจน์คุณมีหัวใจ ในส่วนของฉัน มีไม่มีหัวใจ ดังนั้น ฉันไม่มีหัวใจ"
"ที กล่าวว่า สิงโตดี "ถ้าผมไม่มีหัวใจ ฉันไม่ควรขลาด "
ถาม "มีสมอง" หุ่นไล่กา.
"ฉันคิดว่า นั้น ตอบผมไม่ได้มองดู สิงโต.
"ฉันจะไป Oz ดีถามเขาให้ฉันบาง กล่าวหุ่นไล่กา "สำหรับหัวของฉันถูกยัด ด้วยฟาง"
"และฉันจะถามเขาให้ฉันหัวใจ กล่าวว่า วู้ดแมน.
"และฉันจะให้เขาส่ง Toto และฉันกลับไปยังแคนซัส เพิ่มโดโรธี
"คุณคิดออนซ์สามารถทำให้ฉันกล้า" ถามขี้ขลาดสิงโต.
กล่าวว่า "เพียงได้อย่างง่ายดาย ตามที่เขาสามารถให้ฉันสมอง หุ่นไล่กา.
"หรือให้ฉันหัวใจ กล่าวในดีบุกวู้ดแมน
"หรือส่งกลับไปยังแคนซัส กล่าวว่า โดโรธี.
"แล้ว ถ้าคุณไม่ทราบ ฉันจะไปกับคุณ กล่าวว่า สิงโต "สำหรับชีวิตของฉันเป็นเพียงแค่ความไม่ มีความกล้า"
"คุณจะต้อนรับมาก ตอบโดโรธี "คุณจะช่วยให้เก็บสัตว์ป่าอื่น ๆ เหมือนผมต้องขี้ขลาดยิ่งกว่าคุณอยู่ถ้าจะให้คุณตกใจเหล่านั้นได้"
"จริง ๆ จะ สิงโต กล่าวว่า "แต่ที่ไม่ทำให้ฉัน braver ใด ๆ และตราบใดที่รู้ว่าตัวเองเป็น คนขี้ขลาด ผมจะไม่มีความสุข"
ดังนั้นอีกครั้งหนึ่งตั้งบริษัทเล็ก ๆ ปิดเมื่อการเดินทาง สิงโตกับก้าวหน้าสูง ๆ ด้านของโดโรธี ไม่ได้อนุมัติ Toto ของ comrade นี้ใหม่ตอนแรก สำหรับเขาไม่สามารถลืมเกือบว่าเขามีการบดระหว่างของสิงโตก็ดี แต่หลัง จากเวลาเขาเป็นมากกว่าที่ที่ ง่าย และปัจจุบัน Toto และ สิงโตขี้ขลาดก็โตได้ดีเพื่อน
ระหว่างส่วนเหลือของวันที่ มีไม่ผจญภัยอื่น ๆ เพื่อสันติภาพเดินทางมี.ค.นั้น ครั้ง แน่นอน วู้ดแมนดีบุกก้าวเมื่อด้วงที่ได้ตระเวนไปตามถนน และฆ่าสิ่งเล็กน้อยยากจน นี้ทำวู้ดแมนกระป๋องความสุขมาก สำหรับเขาจะระวังไม่ให้ทำร้ายชีวิตสัตว์ และขณะที่มันเดินตาม เขาร้องไห้น้ำตาหลายความเสียใจและริเกร็ต น้ำตาเหล่านี้วิ่งช้า ลงใบหน้าของเขา และ hinges ของขากรรไกรของเขา และมีพวกเขา rusted เมื่อโดโรธีปัจจุบันถามเขาคำถาม วู้ดแมนดีบุกไม่สามารถเปิดปาก สำหรับเขาก็ได้แน่น rusted กัน เขาเป็นอย่างมากกลัวที่นี้ และจะดังมากโดโรธีบรรเทาเขา แต่เธออาจไม่เข้าใจ สิงโตถูกยังพิศวงรู้สิ่งถูกผิด แต่หุ่นไล่กาที่ยึดสามารถน้ำมันจากตะกร้าของโดโรธี และ oiled ของวู้ดแมนก็ เพื่อว่าหลังจากครู่ เขาสามารถพูดคุยด้วยเป็นก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเกือบจะเยิน เล็บฉัน”สิงโตพูด " เมื่อพวกเขามีรอยขีดข่วนกับดีบุก มันทำให้เสียวสันหลังวาบวิ่งลงหลังของฉัน แล้วเจ้าสัตว์น้อยที่เธอถนอมนั่น ? "
" เขาเป็นหมาโตโต้ ' ' โดโรธีตอบ .
" มันทำด้วยดีบุกหรือตุ๊กตา ? สิงโตถาม .
" เหมือนกัน เขาเป็น . . . เป็น . . . เนื้อสุนัข " เด็กหญิงพูด .
" โอ้ ! เขาเป็นสัตว์ขี้สงสัยและดูเหมือนน่าทึ่งเล็ก ตอนนี้ที่ผมมองเขาไม่มีใครคิดจะกัดสิ่งเล็กๆน้อย นอกจากไอ้ขี้ขลาดอย่างผม " ต่อสิงโตเศร้า .
" อะไรทำให้คุณขี้ขลาด” โดโรธีถาม มองเจ้าสัตว์ใหญ่อย่างงุนงงเพราะมันใหญ่เท่ากับม้าเล็ก .
" มันเป็นเรื่องลี้ลับ”สิงโตตอบ " . ฉันคิดว่า ฉันเกิดมาแบบนี้ สัตว์ทั้งหลายในป่าตามธรรมชาติ เชื่อว่าฉันกล้าหาญเพราะที่ไหนๆก็ถือว่าสิงโตเป็นราชาแห่งสัตว์ป่า ฉันรู้ว่าถ้าฉันคำรามเสียงดังมากสิ่งมีชีวิตทุกคนจะกลัว และหลีกทางให้ข้า เมื่อใดก็ตามที่ฉันได้พบผู้ชายที่ชั้นเคยกลัวชะมัด แต่ฉันแค่คำรามใส่เขา แล้วเขาก็วิ่งออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถไป ถ้าช้าง เสือ และหมี พยายาม จะ สู้กับข้าฉันควรจะวิ่งหนี เสีย เอง ฉันขี้ขลาด แต่ทันทีที่พวกเขาได้ยินฉัน Roar พวกเขาทั้งหมดพยายามที่จะได้รับไปจากฉัน และแน่นอนว่าฉันปล่อยพวกเขาไป "
" แต่นั่นมันไม่ถูกต้อง ราชา แห่งสัตว์ ไม่ควรขี้ขลาด " หุ่นไล่กาพูด .
" ผมรู้ว่ามัน”สิงโตตอบ เช็ด น้ำตา ด้วย ปลายหาง " . มันเศร้าและทำให้ชีวิตไม่มีความสุขแต่เมื่อใดก็ตามที่มีอันตราย หัวใจของฉันเริ่มเต้นแรง . "
" บางทีคุณอาจเป็นโรคหัวใจ ' ' ชายตัดไม้ดีบุกพูด .
" มันอาจเป็น ได้ ' ' สิงโตพูด .
" ถ้าคุณมี " อย่างต่อเนื่อง ชายตัด ไม้ดีบุก เธอควรจะดีใจ เพราะนั่นแสดงว่าคุณมี หัวใจ สำหรับส่วนของฉัน , ผมไม่มีหัวใจ ผมจะเป็นโรคหัวใจ "
" บางที ' ' สิงโตพูดอย่างครุ่นคิด " ถ้าฉันไม่มีหัวใจฉันอาจไม่ขี้ขลาด "
." เธอมีมันสมองไหม” หุ่นไล่กาถาม .
" ฉันก็ว่างั้น ผมไม่เคยมองเห็น ได้”สิงโตตอบ
" ฉันจะออซ ผู้ยิ่ง ใหญ่ จะถามเขาให้ฉัน ' ' หุ่นไล่กา " หัวฉันยัด ด้วยฟาง "
" และผมจะถามเขาให้หัวใจฉัน ' ' คนตัดไม้
" และฉันก็จะขอให้เขาส่งโตโต้ และ ฉัน กลับแคนซัส”โดโรธี
เพิ่ม ." เธอคิดว่าออซจะให้ความกล้าหาญแก่ฉัน” สิงโตขี้ขลาดถาม .
" ได้อย่างง่ายดายเพียงเท่าที่เขาสามารถ ให้มันสมองฉัน ' ' หุ่นไล่กา .
" หรือให้หัวใจฉัน ' ' ชายตัดไม้ดีบุกพูด .
" หรือส่งฉันกลับแคนซัส”โดโรธีพูด .
" งั้นถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมจะไปกับคุณ " สิงโต " สำหรับชีวิตของฉันเป็นเพียงเหลือทนโดยบิตของความกล้าหาญ "
" คุณจะยินดีต้อนรับ ' ' โดโรธี" คุณจะช่วยไล่สัตว์ป่าอื่นๆ . ดูเหมือนว่าผมจะขี้ขลาดกว่าเธอนะถ้ามันช่วยให้คุณสามารถทำให้ตกใจง่ายๆ "
" มันกล่าวว่า " สิงโต " แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันกล้าหาญ และตราบที่ฉันรู้ว่าตัวเองขี้ขลาดฉันก็ไม่มีความสุข "
ดังนั้นเมื่อ เพิ่มเติมเล็กน้อย บริษัท ตั้งปิดบนการเดินทางสิงโตเดินอย่างสง่าผ่าเผยในความก้าวหน้าด้านโดโรธี โตโต้ ไม่เห็นด้วย กับสหายใหม่นี้ ในตอนแรก เขาไม่อาจลืมที่มันเกือบถูกบดระหว่างสิงโตมากก็ แต่ต่อมาเขาก็สบายใจขึ้น โตโต้และสิงโตขี้ขลาดได้เติบโตขึ้นเป็นเพื่อนที่ดี .
ในช่วงที่เหลือของวันนั้น ไม่มีอื่น ๆเพื่อผจญภัย เพื่อสันติสุขของการเดินทางเมื่อ แท้ ชายตัด ไม้ดีบุกก้าวตามแมลงที่คลานอยู่ตามถนนและฆ่าเด็กน้อยที่น่าสงสาร นี้ ทำให้ ชายตัด ไม้ดีบุก ไม่มีความสุข เพราะเขามักจะไม่ระวังจะไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิตใด ขณะที่เดินไป เขาร้องไห้เศร้าโศกเสียใจเสียน้ำตาหลายหยด น้ำตาเหล่านี้วิ่งลงช้าๆ ใบหน้าของเขาและบานพับขากรรไกรของเขา และมันก็ขึ้นสนิมเมื่อโดโรธีถามชายตัดไม้ดีบุกก็ไม่ได้เปิดปากของเขา ปากของเขาแน่น ขึ้นสนิมด้วยกัน เขาก็ตกใจอย่างมาก และทำให้หลายภาพเคลื่อนไหว ให้โดโรธี ช่วย แต่ เธอไม่อาจเข้าใจ สิงโตเองก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หุ่น ไล่กายึดน้ำมันจากตะกร้าของโดโรธีและหยอดน้ำมันขากรรไกรของชายตัดไม้ดังนั้นอีกครู่หนึ่งเขาก็พูดได้เหมือนเดิม