Chapter 545 Li Meng YaoI got out of

Chapter 545 Li Meng Yao

I got out of bed the next morning at the break of dawn.

I picked out the tidiest outfit in my closet. The autumn morning was chilly, and so I chose a black jacket plus a white button up and looked at myself in the mirror. I could feel my confidence rising.

When I got to the bottom of the stairs, I could see that Dong Cheng and Wan Er were already waiting there. I looked at them more carefully and noticed that Wan Er and Dong Cheng seemed to have worn something prettier than normal. Wan Er was even wearing her favorite casual outfit. I don’t remember what brand it was, but it cost 30,000. It was incredibly expensive. But I guess her dad has the money. Even her allowance went up to a billion. We can’t say anything about it. All we could do was stare at her 34Ds a little longer in our hatred of the rich.

I took the two girls to the parking lot. After starting up the A4, I drove out of the university. Today was a weekend so there were a lot of students out on the streets. Looks like the two girls were also feeling pretty good. They even opened up the windows to get some wind as they chatted in the back seat. This familiar scene brought a warm and drowsy feeling to my heart. But I was a little scared. Once I get used to this life, does that mean that all of my fighting spirit at the bottom of my heart would disappear? If a warrior lost his will to fight, does that mean that he would still be strong?

We ate breakfast at a restaurant and I continued driving into the distance.

Wan Er blinked a few times and said, “Pig, where is your Auntie? This direction doesn’t seem right..”

I coughed and smiled, “That…. Auntie told me to bring back a wild salmon. And so I’m going to see if I can get one from the pond…”

“Alright…”

Very soon, we entered into the rural areas and a small river appeared beside the road. After searching for a long time we finally found a pond that wasn’t polluted. It was pretty big and there was a small boat floating in the middle. The fisherman had just laid out his fishnet. I brought the car to a park on the side of the pond and then got out. I waved to him and said, “Uncle, do you have a trout?”

The fisherman rowed the boat over and then kicked the bucket beside him and laughed, “Do you want to buy a fish?”

“Yup, do you have a trout? This.. this counts as wild right?”

‘You’re pretty lucky. I just got one. A few years the pond was polluted and became deserted. Nobody came to maintain it. These days it seems to have cleared up. I didn’t think that there’d actually be fish here. Look, I fished up at least 10 pounds of fish. I just happened to get a trout, it’s at least 1.5 pounds. I’ll sell it to you for 100/pound, so 150 for the fish. Will you take it?”

I nodded. On the side, Wan Er quickly took out 150 and smiled, “Uncle, do you have an empty bucket? How about you sell that to us. Otherwise the fish will die before we even get home. 10 RMB, yes?”

“Oh, alright….”

Very quickly the beautiful little miss picked up the bucket and got half a bucket of pond water. Afterwards she happily, albeit a little afraid, put the trout into the bucket. Then opened up the A4 trunk and put it safely away. By the time we left it was already 9.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาว Meng Li บท 545ผมออกจากเตียงทางอรุณรุ่งฉันเลือกออกเครื่องแต่งกาย tidiest ในตู้เสื้อผ้าของฉัน ตอนเช้าฤดูใบไม้ร่วงหนาว และดังนั้นฉันเลือกเป็นเสื้อสีดำพร้อมปุ่มขาวขึ้น และมองตัวเองในกระจก ฉันรู้สึกว่าฉันมั่นใจขึ้นเมื่อไปถึงด้านล่างของบันได ฉันได้เห็นว่า ตงเฉิงและ Wan Er แล้วรออยู่มี ผมมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง และสังเกตเห็นว่า Wan Er และ Dong Cheng ที่ดูเหมือนจะ ได้สวมใส่สิ่งที่สวยกว่าปกติ Wan Er รับแม้แต่การสวมใส่ชุดสบาย ๆ ของเธอชื่นชอบ จำไม่ได้ยี่ห้ออะไรก็ แต่ค่าใช้จ่าย 30,000 มันก็ราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ผมคิดว่า พ่อของเธอมีเงินอยู่ แม้เธอเผื่อไปถึงพันล้าน เราไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ จ้องมองเธอ 34Ds อีกเล็กน้อยในความเกลียดชังของเราของคนรวยทั้งหมดที่เราสามารถทำได้ผมเอาสองสาวจอดรถ หลังจากเริ่มต้น A4 ผมขับรถจากมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นสุดสัปดาห์ดังนั้นจึงมีนักเรียนออกมาบนท้องถนนจำนวนมาก ดูเหมือนสองสาวยังมีความรู้สึกดีงาม พวกเขาได้เปิดขึ้นเพื่อรับลมบางพวกเขาคุยในเบาะหลัง ฉากนี้คุ้นเคยนำความรู้สึกที่อบอุ่น และง่วงนอนให้หัวใจของฉัน แต่ผมกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อฉันได้รับใช้ชีวิตนี้ ซึ่งหมาย ความว่า จิตวิญญาณการต่อสู้ของฉันที่ด้านล่างของหัวใจของฉันทั้งหมดจะหายไป ถ้านักรบหายไปของเขาจะต่อสู้ ไม่อะไรที่เขาจะยังคงมีความแข็งแรงWe ate breakfast at a restaurant and I continued driving into the distance.Wan Er blinked a few times and said, “Pig, where is your Auntie? This direction doesn’t seem right..”I coughed and smiled, “That…. Auntie told me to bring back a wild salmon. And so I’m going to see if I can get one from the pond…”“Alright…”Very soon, we entered into the rural areas and a small river appeared beside the road. After searching for a long time we finally found a pond that wasn’t polluted. It was pretty big and there was a small boat floating in the middle. The fisherman had just laid out his fishnet. I brought the car to a park on the side of the pond and then got out. I waved to him and said, “Uncle, do you have a trout?”The fisherman rowed the boat over and then kicked the bucket beside him and laughed, “Do you want to buy a fish?”“Yup, do you have a trout? This.. this counts as wild right?”‘You’re pretty lucky. I just got one. A few years the pond was polluted and became deserted. Nobody came to maintain it. These days it seems to have cleared up. I didn’t think that there’d actually be fish here. Look, I fished up at least 10 pounds of fish. I just happened to get a trout, it’s at least 1.5 pounds. I’ll sell it to you for 100/pound, so 150 for the fish. Will you take it?”I nodded. On the side, Wan Er quickly took out 150 and smiled, “Uncle, do you have an empty bucket? How about you sell that to us. Otherwise the fish will die before we even get home. 10 RMB, yes?”"โอ้ ไร..."อย่างรวดเร็วนางสาวน้อยสวยงามรับถัง และมีบ่อน้ำครึ่งถัง หลังจากนั้น เธอมีความสุข แม้ว่ามีน้อยกลัว ใส่ปลาเทราท์ลงในถัง แล้วเปิดลำ A4 และเก็บได้อย่างปลอดภัย โดยเวลาที่เราเหลืออยู่ ก็แล้ว 9

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 545 หลี่เม้งยาวผมได้ออกจากเตียงเช้าวันรุ่งขึ้นที่รุ่งสาง. ฉันหยิบออกมาชุด tidiest ในตู้เสื้อผ้าของฉัน เช้าวันที่อากาศหนาวเย็นในฤดูใบไม้ร่วงเป็นและดังนั้นผมจึงเลือกแจ็คเก็ตสีดำพร้อมปุ่มสีขาวขึ้นและมองดูตัวเองในกระจก ฉันรู้สึกว่าความเชื่อมั่นของข้าลุก. เมื่อผมกลับไปที่ด้านล่างของบันไดที่ฉันจะได้เห็นว่า Dong Cheng และ Wan Er ถูกแล้วรอมี ผมมองไปที่พวกเขามากขึ้นอย่างระมัดระวังและสังเกตเห็นว่า Wan Er และ Dong Cheng ดูเหมือนจะได้สวมใส่บางสิ่งบางอย่างสวยกว่าปกติ Wan Er แม้กระทั่งการสวมใส่ชุดสบาย ๆ ที่เธอชื่นชอบ ผมจำไม่ได้สิ่งที่แบรนด์มันเป็น แต่มีค่าใช้จ่าย 30,000 มันมีราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ผมคิดว่าพ่อของเธอมีเงิน แม้ค่าเผื่อเธอก็ขึ้นไปเป็นพันล้าน เราไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับมัน ทั้งหมดที่เราทำได้ก็คือจ้องที่ 34Ds เธออีกหน่อยในความเกลียดชังของคนรวยของเรา. ฉันเอาสองสาวยังลานจอดรถ หลังจากที่เริ่มต้นขึ้น A4, ผมขับรถออกจากมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อให้มีจำนวนมากของนักเรียนออกมาบนท้องถนน ดูเหมือนเด็กผู้หญิงสองคนก็ยังมีความรู้สึกที่ดีงาม พวกเขายังเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมบางขณะที่พวกเขาพูดคุยในเบาะหลัง ฉากนี้คุ้นเคยนำความรู้สึกอบอุ่นและง่วงนอนกับหัวใจของฉัน แต่ผมก็กลัวเล็กน้อย เมื่อฉันได้รับใช้ในชีวิตนี้หมายความว่าทั้งหมดของจิตวิญญาณการต่อสู้ของฉันที่ด้านล่างของหัวใจของฉันจะหายไป? ถ้าเป็นนักรบที่หายไปของเขาที่จะต่อสู้หมายความว่าเขาจะยังคงแข็งแกร่ง? เรากินอาหารเช้าที่ร้านอาหารและฉันยังคงขับรถเป็นระยะทาง. วรรณ Er กระพริบตาไม่กี่ครั้งและกล่าวว่า "หมูซึ่งเป็นป้าของคุณหรือไม่ ทิศทางนี้ไม่ถูกต้อง .. " ฉันไอและยิ้ม" นั่น ... ป้าบอกให้ผมนำกลับปลาแซลมอนป่า และเพื่อให้ฉันจะดูว่าฉันสามารถได้รับหนึ่งจากบ่อ ... " " เอาล่ะ ... " เร็ว ๆ นี้เราได้ลงนามในพื้นที่ชนบทและแม่น้ำสายเล็กปรากฏอยู่ข้างถนน หลังจากการค้นหาเป็นเวลานานในที่สุดเราก็พบบ่อที่ไม่ได้ปนเปื้อน มันเป็นใหญ่สวยและมีเรือขนาดเล็กลอยอยู่ตรงกลาง ชาวประมงได้วางเพียงแค่ออกจากแหอวนของเขา ผมนำรถไปจอดที่ด้านข้างของบ่อและจากนั้นได้ออกจาก ฉันโบกมือให้เขาและกล่าวว่า "ลุงคุณมีปลาเทราท์?" ชาวประมงพายเรือไปและจากนั้นเตะถังข้างเขาหัวเราะ "คุณต้องการที่จะซื้อปลา?" "ใช่คุณมี ปลาเทราท์? นี้ .. นับขวาเป็นป่า? " 'คุณโชคดีสวย ฉันเพียงแค่หนึ่ง ไม่กี่ปีที่บ่อได้รับการปนเปื้อนและกลายเป็นที่ร้าง ไม่มีใครที่จะมารักษามัน วันนี้ดูเหมือนว่าจะได้ล้างขึ้น ผมไม่ได้คิดว่ามีจริงต้องการจะปลาที่นี่ มองฉันตกปลาอย่างน้อย 10 ปอนด์ของปลา ฉันเพิ่งเกิดขึ้นเพื่อให้ได้ปลาเทราท์มันเป็นอย่างน้อย 1.5 ปอนด์ ฉันจะขายให้คุณ 100 / ปอนด์ดังนั้น 150 สำหรับปลา คุณจะใช้มันได้หรือไม่ " ผมพยักหน้า ด้านข้าง Wan Er ได้อย่างรวดเร็วเอาออก 150 และยิ้ม "ลุงคุณมีถังเปล่า? วิธีการเกี่ยวกับที่คุณขายให้เรา มิฉะนั้นปลาจะตายก่อนที่เราจะได้รับที่บ้าน 10 หยวนใช่? " " โอ้ไม่เป็นไร ... . " อย่างรวดเร็วพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สวยงามหยิบถังและมีครึ่งถังน้ำบ่อ หลังจากนั้นเธอก็มีความสุขแม้ว่ากลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ใส่ปลาเทราท์ลงในถัง จากนั้นเปิดขึ้นลำต้นขนาด A4 และนำมันไปอย่างปลอดภัย ตามเวลาที่เราทิ้งมันไว้อยู่แล้ว 9

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 545 หลี่เมิ่งเหยาฉันลุกออกจากเตียงในตอนเช้า ที่แบ่งของรุ่งอรุณฉันเลือกชุด tidiest ในตู้เสื้อผ้าของฉัน ฤดูใบไม้ร่วงในตอนเช้าที่อากาศหนาวเย็นและดังนั้นผมเลือกสีดำ แจ็คเก็ตพลัสปุ่มสีขาวขึ้นมองตัวเองในกระจก ผมรู้สึกได้ถึงความเชื่อมั่นของฉันเพิ่มขึ้นเมื่อฉันไปที่ด้านล่างของบันได ผมเห็นดงเฉิงวาน ER ก็คอยที่นั่น ฉันมองพวกเขาอย่างรอบคอบมากขึ้น และสังเกตว่า วาน เอ้อ และ ดอง เชง ดูเหมือนจะใส่สวยกว่าปกติ วานเอ้อยังใส่ชุดสบาย ๆที่เธอชื่นชอบ ผมจำไม่ได้ว่ายี่ห้อมัน แต่มันราคา 30000 มันแพงอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ฉันเดาว่าพ่อมีเงิน แม้แต่เงินของเธอไปถึงพันล้าน เราไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับมัน ทั้งหมดที่เราทำได้คือจ้องมองเธอ 34ds นิดหน่อยในความเกลียดชังของคนรวยผมเอาสองสาวไปยังที่จอดรถ หลังจากที่เริ่มต้นขึ้น ขนาด A4 , ฉันขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัย วันนี้วันหยุดจึงมีนักเรียนจำนวนมากออกมาบนถนน ดูเหมือนสองสาวก็รู้สึกดี พวกเขาจะเปิดหน้าต่างรับลมขณะที่พวกเขาพูดคุยในเบาะหลัง ฉากนี้ที่คุ้นเคยทำให้รู้สึกอบอุ่นและหลับใจ แต่ฉันแค่รู้สึกกลัวนิดหน่อย เมื่อฉันได้รับการใช้ชีวิตนี้ ไม่ได้หมายความว่าทั้งหมดของจิตวิญญาณการต่อสู้ของฉันที่ด้านล่างของหัวใจของฉันจะหายไป ถ้าเป็นนักรบเสียไพร่พล หมายถึงว่า เขาจะยังคงเข้มแข็งเรากินอาหารเช้าที่ร้านอาหาร ผมขับต่อออกไปวานเอ้อกระพริบตาสองสามครั้ง และกล่าวว่า " หมู อยู่ไหนน้า ? ทิศทางที่ไม่ถูกต้อง . . . . . . . "ฉันไอและยิ้ม " นั่น . . . . . . . ป้าบอกให้ผมเอาปลาแซลมอนป่ากลับ และดังนั้นฉันจะดูว่าฉันจะได้รับหนึ่งจากบ่อ . . . . . . . "" ก็ได้ . . . . . . "เดี๋ยวเราเข้าไปในพื้นที่ชนบทและแม่น้ำเล็ก ๆปรากฏอยู่ข้างถนน หลังจากการค้นหาเป็นเวลานาน ในที่สุดเราก็เจอบ่อที่ไม่มีมลพิษ มันค่อนข้างใหญ่ และมีเรือเล็กที่ลอยอยู่ตรงกลาง ชาวประมงเพิ่งออกมาวางแหอวนของเขา ผมนำรถไปจอดข้างบ่อ และได้ออก ฉันโบกมือให้เขาและกล่าวว่า " คุณลุง คุณมีปลาเทราท์ "ชาวประมงพายเรือเรือแล้วเตะถังข้างๆเขาแล้วหัวเราะ " ที่คุณต้องการที่จะซื้อปลา "" ใช่ คุณมีปลาเทราท์ นี่ . . . นี้นับเป็นป่าใช่ไหม ? "คุณโชคดีจังนะ ผมก็มี ไม่กี่ปีก็เสีย และกลายเป็นบ่อร้าง ไม่มีใครมารักษา วันนี้ดูเหมือนจะคลี่คลาย ผมไม่คิดว่านั่นจะเป็นปลาที่นี่ ฟังนะ ฉันหยิบขึ้นอย่างน้อย 10 ปอนด์ของปลา ผมเพิ่งจะได้ปลาเทราท์ , มันอย่างน้อย 1.5 ปอนด์ ผมจะขายให้คุณ 100 / 150 ปอนด์ เพื่อให้ปลา คุณจะใช้มัน "ผมพยักหน้า ด้าน วานเอ้อได้อย่างรวดเร็วเอา 150 และยิ้ม " ลุงมีถังเปล่า ? แล้วคุณขายมันให้กับเรา มิฉะนั้นปลาจะตายก่อนที่จะได้กลับบ้าน 10 หยวน ครับ "" อ๋อ ไม่เป็นไร . . . . . . . "ได้อย่างรวดเร็วมาก คุณคนสวยน้อยหยิบถังและมีครึ่งถัง บ่อบำบัดน้ำเสีย หลังจากนั้น เธอก็มีความสุข แม้ว่าจะกลัวนิดหน่อย ใส่ปลาลงในถัง แล้วเปิด A4 ท้ายรถเอาไปไว้ในที่ปลอดภัย โดยเวลาที่เราทิ้งมัน 9 โมงแล้ว