Chapter 545 Li Meng Yao
I got out of bed the next morning at the break of dawn.
I picked out the tidiest outfit in my closet. The autumn morning was chilly, and so I chose a black jacket plus a white button up and looked at myself in the mirror. I could feel my confidence rising.
When I got to the bottom of the stairs, I could see that Dong Cheng and Wan Er were already waiting there. I looked at them more carefully and noticed that Wan Er and Dong Cheng seemed to have worn something prettier than normal. Wan Er was even wearing her favorite casual outfit. I don’t remember what brand it was, but it cost 30,000. It was incredibly expensive. But I guess her dad has the money. Even her allowance went up to a billion. We can’t say anything about it. All we could do was stare at her 34Ds a little longer in our hatred of the rich.
I took the two girls to the parking lot. After starting up the A4, I drove out of the university. Today was a weekend so there were a lot of students out on the streets. Looks like the two girls were also feeling pretty good. They even opened up the windows to get some wind as they chatted in the back seat. This familiar scene brought a warm and drowsy feeling to my heart. But I was a little scared. Once I get used to this life, does that mean that all of my fighting spirit at the bottom of my heart would disappear? If a warrior lost his will to fight, does that mean that he would still be strong?
We ate breakfast at a restaurant and I continued driving into the distance.
Wan Er blinked a few times and said, “Pig, where is your Auntie? This direction doesn’t seem right..”
I coughed and smiled, “That…. Auntie told me to bring back a wild salmon. And so I’m going to see if I can get one from the pond…”
“Alright…”
Very soon, we entered into the rural areas and a small river appeared beside the road. After searching for a long time we finally found a pond that wasn’t polluted. It was pretty big and there was a small boat floating in the middle. The fisherman had just laid out his fishnet. I brought the car to a park on the side of the pond and then got out. I waved to him and said, “Uncle, do you have a trout?”
The fisherman rowed the boat over and then kicked the bucket beside him and laughed, “Do you want to buy a fish?”
“Yup, do you have a trout? This.. this counts as wild right?”
‘You’re pretty lucky. I just got one. A few years the pond was polluted and became deserted. Nobody came to maintain it. These days it seems to have cleared up. I didn’t think that there’d actually be fish here. Look, I fished up at least 10 pounds of fish. I just happened to get a trout, it’s at least 1.5 pounds. I’ll sell it to you for 100/pound, so 150 for the fish. Will you take it?”
I nodded. On the side, Wan Er quickly took out 150 and smiled, “Uncle, do you have an empty bucket? How about you sell that to us. Otherwise the fish will die before we even get home. 10 RMB, yes?”
“Oh, alright….”
Very quickly the beautiful little miss picked up the bucket and got half a bucket of pond water. Afterwards she happily, albeit a little afraid, put the trout into the bucket. Then opened up the A4 trunk and put it safely away. By the time we left it was already 9.
ยาว Meng Li บท 545ผมออกจากเตียงทางอรุณรุ่งฉันเลือกออกเครื่องแต่งกาย tidiest ในตู้เสื้อผ้าของฉัน ตอนเช้าฤดูใบไม้ร่วงหนาว และดังนั้นฉันเลือกเป็นเสื้อสีดำพร้อมปุ่มขาวขึ้น และมองตัวเองในกระจก ฉันรู้สึกว่าฉันมั่นใจขึ้นเมื่อไปถึงด้านล่างของบันได ฉันได้เห็นว่า ตงเฉิงและ Wan Er แล้วรออยู่มี ผมมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง และสังเกตเห็นว่า Wan Er และ Dong Cheng ที่ดูเหมือนจะ ได้สวมใส่สิ่งที่สวยกว่าปกติ Wan Er รับแม้แต่การสวมใส่ชุดสบาย ๆ ของเธอชื่นชอบ จำไม่ได้ยี่ห้ออะไรก็ แต่ค่าใช้จ่าย 30,000 มันก็ราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ผมคิดว่า พ่อของเธอมีเงินอยู่ แม้เธอเผื่อไปถึงพันล้าน เราไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ จ้องมองเธอ 34Ds อีกเล็กน้อยในความเกลียดชังของเราของคนรวยทั้งหมดที่เราสามารถทำได้ผมเอาสองสาวจอดรถ หลังจากเริ่มต้น A4 ผมขับรถจากมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นสุดสัปดาห์ดังนั้นจึงมีนักเรียนออกมาบนท้องถนนจำนวนมาก ดูเหมือนสองสาวยังมีความรู้สึกดีงาม พวกเขาได้เปิดขึ้นเพื่อรับลมบางพวกเขาคุยในเบาะหลัง ฉากนี้คุ้นเคยนำความรู้สึกที่อบอุ่น และง่วงนอนให้หัวใจของฉัน แต่ผมกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อฉันได้รับใช้ชีวิตนี้ ซึ่งหมาย ความว่า จิตวิญญาณการต่อสู้ของฉันที่ด้านล่างของหัวใจของฉันทั้งหมดจะหายไป ถ้านักรบหายไปของเขาจะต่อสู้ ไม่อะไรที่เขาจะยังคงมีความแข็งแรงWe ate breakfast at a restaurant and I continued driving into the distance.Wan Er blinked a few times and said, “Pig, where is your Auntie? This direction doesn’t seem right..”I coughed and smiled, “That…. Auntie told me to bring back a wild salmon. And so I’m going to see if I can get one from the pond…”“Alright…”Very soon, we entered into the rural areas and a small river appeared beside the road. After searching for a long time we finally found a pond that wasn’t polluted. It was pretty big and there was a small boat floating in the middle. The fisherman had just laid out his fishnet. I brought the car to a park on the side of the pond and then got out. I waved to him and said, “Uncle, do you have a trout?”The fisherman rowed the boat over and then kicked the bucket beside him and laughed, “Do you want to buy a fish?”“Yup, do you have a trout? This.. this counts as wild right?”‘You’re pretty lucky. I just got one. A few years the pond was polluted and became deserted. Nobody came to maintain it. These days it seems to have cleared up. I didn’t think that there’d actually be fish here. Look, I fished up at least 10 pounds of fish. I just happened to get a trout, it’s at least 1.5 pounds. I’ll sell it to you for 100/pound, so 150 for the fish. Will you take it?”I nodded. On the side, Wan Er quickly took out 150 and smiled, “Uncle, do you have an empty bucket? How about you sell that to us. Otherwise the fish will die before we even get home. 10 RMB, yes?”"โอ้ ไร..."อย่างรวดเร็วนางสาวน้อยสวยงามรับถัง และมีบ่อน้ำครึ่งถัง หลังจากนั้น เธอมีความสุข แม้ว่ามีน้อยกลัว ใส่ปลาเทราท์ลงในถัง แล้วเปิดลำ A4 และเก็บได้อย่างปลอดภัย โดยเวลาที่เราเหลืออยู่ ก็แล้ว 9
การแปล กรุณารอสักครู่..