CONCLUSIONPractical considerations

CONCLUSION
Practical considerations regarding the need for environmental education to act as one of a suite of “tools”
to enhance environmental quality (Potter 2010), plus work that calls for non-linear solutions that take into the
account the complexity of social-ecological systems (Walker et al. 2006; Liu et al. 2007), suggest the importance
of understanding the interactions of educational programs with other system components and processes (Tidball
and Krasny 2009). The conceptual framework presented in this paper was developed as a means to place our work
in community gardening, urban community forestry, and related civic ecology practice and education within a
larger context of efforts to address urban natural resources management. Two components of this framework are
critical. First, rather than starting with an assumption that humans act primarily to degrade more “natural”
ecosystems, we start with social-ecological systems that are already compromised in terms of their ability to
produce many ecosystem services, and draw on recent work on urban environmental stewardship in the United
States (Svendsen and Campbell 2008; Tidbal et al. 2010) and Europe (Barthel et al. 2005; Ernstron et al. 2008;
Cramer 2010; Wals and van der Waal In Press) to examine the actions taken by humans at a local scale to enhance
such systems. Second, we draw on learning and ecological theory to suggest that learning can be viewed as a
system of interactions among learners and their social and bio-physical environment, and that learning can occur
within an environmental education program that is nested in a stewardship or resource management practice,
which is in turn nested in and interacts with a larger social-ecological system (cf. Wimberley, 2009). Interactions
within and across systems take the form of various types of drivers, feedbacks, and outcomes related to ecosystem
services, human well-being, and policy.
We recognize several next steps in the process of developing urban environmental education practices and
theory. These include further integration of learning and management frameworks, development of new kinds of
logic models that include feedbacks and other non-linear interactions, and undertaking research to understand the
processes and outcomes of civic ecology and other forms of urban environmental education. We are hopeful that
the framework presented will stimulate discussion, programs, and research focused on environmental education
and learning situated within community-based stewardship and management efforts in cities with potential
outcomes at the individual, community, and ecosystem levels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปพิจารณาการปฏิบัติเกี่ยวกับจำเป็นต้องศึกษาสิ่งแวดล้อมเป็นหนึ่งในชุด "เครื่องมือ"เพื่อเสริมสร้างคุณภาพสิ่งแวดล้อม (พอตเตอร์ 2010 บวกงานที่แก้ไขปัญหาไม่เชิงเส้นที่ใช้ใน การบัญชีความซับซ้อนของระบบสังคมระบบนิเวศ (Walker et al. 2006 เล่า et al. 2007), แนะนำที่สำคัญความเข้าใจการโต้ตอบของโปรแกรมทางการศึกษากับคอมโพเนนต์ระบบและกระบวนการ (Tidball อื่น ๆก Krasny 2009) กรอบแนวคิดที่นำเสนอในเอกสารนี้ได้รับการพัฒนาวิธีทำงานของเราในชุมชนเมือง สวน วนศาสตร์ชุมชน และปฏิบัติการนิเวศวิทยาที่เกี่ยวข้องกับซีวิค และศึกษาภายในบริบทใหญ่ของความพยายามในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติเมืองที่อยู่ ส่วนประกอบที่สองของกรอบนี้สำคัญ ครั้งแรก แทนที่จะเริ่มต้นด้วยการอัสสัมชัญที่มนุษย์ทำหน้าที่เป็นหลักการ "ธรรมชาติ"ระบบนิเวศ เราเริ่ม ด้วยระบบสังคมระบบนิเวศที่สมบูรณ์อยู่แล้วในแง่ของความสามารถในการผลิตในระบบนิเวศบริการ และวาดงานล่าสุดในการดูแลสิ่งแวดล้อมเมืองในสหรัฐฯอเมริกา (Svendsen และ Campbell 2008 Tidbal et al. 2010) และยุโรป (Barthel et al. 2005 Ernstron et al. 2008Cramer 2010 วัลซ์และ van der Waal ในกด) การตรวจสอบการกระทำที่ทำ โดยมนุษย์ในระดับท้องถิ่นเพื่อเพิ่มระบบดังกล่าว สอง เราวาดบนเรียน และทฤษฎีนิเวศวิทยาเพื่อแนะนำการเรียนรู้ที่สามารถใช้เป็นระบบการโต้ตอบระหว่างผู้เรียน และสภาพแวดล้อมทางสังคม และทางกายภาพและ ทางชีวภาพของพวกเขา และเรียนรู้ที่สามารถเกิดขึ้นได้ภายในโปรแกรมการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมที่ซ้อนอยู่ในการดูแลหรือแนวทางปฏิบัติในการจัดการทรัพยากรซึ่งในการจัดกลุ่มใน และโต้ตอบกับระบบสังคมระบบนิเวศขนาดใหญ่ (มัทธิว Wimberley, 2009) โต้ตอบภายใน และระบบใช้แบบฟอร์มประเภทต่าง ๆ ของไดรเวอร์ รู้สึก และผลที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศบริการ คน และนโยบายเรารู้จักหลายขั้นตอนถัดไปในกระบวนการพัฒนาปฏิบัติการศึกษาสิ่งแวดล้อมเมือง และทฤษฎีการ เหล่านี้รวมถึงกรอบการเรียนรู้และการจัดการ พัฒนาชนิดใหม่เพิ่มเติมรวมของรูปแบบตรรกะที่มีผลตอบสนอง และไม่ใช่เชิงโต้ตอบ และอื่น ๆ กิจการวิจัยเพื่อทำความเข้าใจ ในกระบวนการและผลลัพธ์ของพลเมืองนิเวศวิทยาและสิ่งแวดล้อมศึกษาเมืองในรูปแบบอื่น ๆ เราจะมีความหวังที่กรอบการนำเสนอจะกระตุ้นการสนทนา โปรแกรม และงานวิจัยที่เน้นการศึกษาสิ่งแวดล้อมและเรียนรู้ภายในชุมชนดูแลและจัดการความพยายามในการเมืองมีศักยภาพผลในระดับบุคคล ชุมชน และระบบนิเวศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
การพิจารณาการปฏิบัติเกี่ยวกับความจำเป็นในการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมที่จะทำหน้าที่เป็นหนึ่งในชุดของ "เครื่องมือ"
เพื่อเสริมสร้างคุณภาพสิ่งแวดล้อม (พอตเตอร์ 2010) รวมทั้งการทำงานที่เรียกร้องให้แก้ปัญหาที่ไม่ใช่เชิงเส้นที่นำเข้า
บัญชีความซับซ้อนของระบบสังคมนิเวศ (วอล์คเกอร์, et al 2006;.. หลิว et al, 2007) แสดงให้เห็นถึงความสำคัญ
ของการทำความเข้าใจปฏิสัมพันธ์ของโปรแกรมการศึกษาที่มีส่วนประกอบอื่น ๆ ของระบบและกระบวนการ (Tidball
และ Krasny 2009) กรอบแนวคิดที่นำเสนอในงานวิจัยนี้ได้รับการพัฒนาเป็นวิธีการที่จะวางการทำงานของเรา
ในสวนชุมชนป่าชุมชนเมืองและการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศประชาสังคมและการศึกษาที่อยู่ใน
บริบทใหญ่ของความพยายามที่จะอยู่ในเมืองทรัพยากรธรรมชาติจัดการ ทั้งสองส่วนของกรอบนี้เป็น
สำคัญ ครั้งแรกแทนที่จะเริ่มต้นด้วยสมมติฐานที่ว่ามนุษย์ทำหน้าที่หลักในการย่อยสลายมากขึ้น "ธรรมชาติ"
ระบบนิเวศที่เราเริ่มต้นกับระบบสังคมระบบนิเวศที่มีการบุกรุกอยู่แล้วในแง่ของความสามารถในการ
ผลิตจำนวนมากบริการของระบบนิเวศและวาดในการทำงานที่ผ่านมาในสิ่งแวดล้อมเมือง การดูแลในประเทศ
สหรัฐอเมริกา (Svendsen และแคมป์เบล 2008. Tidbal et al, 2010) และยุโรป (Barthel et al, 2005;. Ernstron et al, 2008;.
แครมเมอ 2010; Wals และแวนเดอร์ใน Waal กด) เพื่อตรวจสอบการดำเนินการโดยมนุษย์ ในระดับท้องถิ่นเพื่อเพิ่ม
ระบบดังกล่าว ประการที่สองเราวาดบนทฤษฎีการเรียนรู้และระบบนิเวศที่จะแนะนำการเรียนรู้ที่สามารถดูเป็น
ระบบของการมีปฏิสัมพันธ์ของผู้เรียนและสภาพแวดล้อมทางสังคมและทางกายภาพชีวภาพและการเรียนรู้ที่สามารถเกิดขึ้น
ภายในโปรแกรมการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมที่ซ้อนกันในการดูแลหรือทรัพยากร การจัดการการปฏิบัติ,
ซึ่งเป็นในทางกลับกันซ้อนกันและมีปฏิสัมพันธ์กับขนาดใหญ่ระบบสังคมนิเวศ (cf Wimberley 2009) ปฏิสัมพันธ์
ภายในและข้ามระบบในรูปแบบของประเภทต่างๆของคนขับรถ, การตอบรับและผลที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศ
บริการมนุษย์เป็นอยู่ที่ดีและนโยบาย.
เรารับรู้ขั้นตอนต่อไปในหลาย ๆ ขั้นตอนการปฏิบัติในการพัฒนาการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมเมืองและ
ทฤษฎี เหล่านี้รวมถึงบูรณาการต่อไปของการเรียนรู้และกรอบการจัดการการพัฒนาชนิดใหม่ของ
รูปแบบตรรกะที่มีการตอบรับและการมีปฏิสัมพันธ์ที่ไม่ใช่เชิงเส้นอื่น ๆ และการวิจัยที่จะเข้าใจ
กระบวนการและผลของระบบนิเวศของเทศบาลและรูปแบบอื่น ๆ ของการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมในเมือง เราหวังว่า
กรอบที่นำเสนอจะช่วยกระตุ้นการอภิปรายโปรแกรมและการวิจัยที่มุ่งเน้นการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อม
และการเรียนรู้ตั้งอยู่ภายในการดูแลชุมชนและความพยายามในการจัดการในเมืองที่มีศักยภาพ
ผลลัพธ์ที่แต่ละชุมชนและระดับระบบนิเวศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพิจารณาข้อสรุป
ปฏิบัติเกี่ยวกับความต้องการการศึกษาสิ่งแวดล้อมเป็นหนึ่งในชุดของ " เครื่องมือ "
เพื่อเพิ่มคุณภาพด้านสิ่งแวดล้อม ( พอตเตอร์ 2010 ) และ งานที่เรียกใช้โซลูชั่นที่ใช้ใน
บัญชีความซับซ้อนของระบบนิเวศสังคม ( วอล์คเกอร์ et al . 2006 ; Liu et al . 2550 ให้ความสำคัญ
)เข้าใจปฏิสัมพันธ์ของโปรแกรมการศึกษากับระบบอื่น ๆ องค์ประกอบ และกระบวนการ ( tidball
และ แครสนี่ 2009 ) กรอบแนวคิดที่นำเสนอในบทความนี้ได้รับการพัฒนาเป็นวิธีการสถานที่
งานของเราใน สวนชุมชน ป่าไม้ ชุมชน และประชาสังคมที่เกี่ยวข้องกับนิเวศวิทยาการปฏิบัติและการศึกษาภายใน
บริบทที่ใหญ่กว่าของความพยายามที่จะแก้ไขการจัดการทรัพยากรธรรมชาติของเมือง สององค์ประกอบของกรอบนี้
วิกฤต แรก แทนที่จะเริ่มต้นด้วยสมมติฐานที่ว่ามนุษย์ทำหลักเพื่อลดมากขึ้น " ธรรมชาติ "
ระบบนิเวศ เราเริ่มต้นกับระบบนิเวศทางสังคมที่ถูกละเมิดในแง่ของความสามารถของพวกเขาที่จะ
ผลิตบริการหลายและใช้งานล่าสุดในการจัดการสิ่งแวดล้อมเมืองในประเทศสหรัฐอเมริกา และ แคมป์เบลล์ วนด์เซน
( 2008 ; tidbal et al . 2010 ) และยุโรป ( โดย et al . 2005 ernstron et al . 2008 และ 2010 เมอร์ ;
; wals แวนเดอวาล์วใน Press ) เพื่อตรวจสอบการกระทำโดยมนุษย์ในระดับท้องถิ่นเพื่อเพิ่ม
ระบบ ประการที่สองเราวาดในการเรียนรู้และทฤษฎีนิเวศวิทยาเพื่อแนะนําที่เรียนสามารถดูเป็นระบบปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียนและ
ประวัติสังคมและสภาพแวดล้อมทางกายภาพ และการเรียนรู้สามารถเกิดขึ้นได้
ภายในสิ่งแวดล้อมศึกษาโปรแกรมที่ซ้อนกันในการดูแลหรือการปฏิบัติการบริหาร
ซึ่งจะซ้อนกัน และมีการโต้ตอบกับขนาดใหญ่ สังคมระบบนิเวศ ( CF .wimberley , 2009 ) ติดต่อ
ภายในและในระบบที่ใช้รูปแบบของประเภทต่างๆของไดรเวอร์ , การตอบ , และผลที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศ
บริการมนุษย์ ความเป็นอยู่ และนโยบาย .
เราจำหลายขั้นตอนต่อไปในกระบวนการของการพัฒนาการปฏิบัติและการศึกษาสิ่งแวดล้อมเมือง
ทฤษฎี เหล่านี้รวมถึงการบูรณาการต่อไปของการเรียนรู้และกรอบการจัดการการพัฒนาของชนิดใหม่ของตรรกะแบบรวม
ตอบสนองและการโต้ตอบแบบอื่น และการวิจัยเพื่อเข้าใจกระบวนการและผลลัพธ์ของระบบนิเวศ
Civic และรูปแบบอื่น ๆของสิ่งแวดล้อมศึกษาในเมือง เราหวังว่า
กรอบที่นำเสนอจะกระตุ้นให้เกิดการสนทนา , โปรแกรม , และการวิจัยที่มุ่งเน้นการศึกษาสิ่งแวดล้อม
ตั้งอยู่ในชุมชนและการเรียนรู้การดูแลและการจัดการความพยายามในเมืองกับผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น
ที่บุคคล ชุมชน และระดับระบบนิเวศ