FA controls flowering time of first

FA controls flowering time of first and successive inflorescences of tomato
In fa plants, the number of leaves below first and subsequent inflorescences, a feature that is highly correlated with flowering time in different plant species, is approximately double that found in wild-type plants. This feature, together with the fact that the initiation of fainflorescence occurs approximately 2 weeks later than in the wild type, demonstrates that fa is a late-flowering mutant. Delay in flowering time has also been detected in lfy ( Blazquez et al. 1997 ), but not in flo ( Coen et al. 1990 ), uni ( Hofer et al. 1997 ) or alf ( Souer et al. 1998) mutants. In Arabidopsis, flowering time of lfy mutants, 35S::LFY plants, and transgenic plants with an increased copy number of endogenous LFY reveals that LFY controls flowering initiation ( Blazquez et al. 1997 ; Nilsson et al. 1998 ). The detailed expression analysis of LFY during the vegetative phase of development has suggested that the level of LFY expression is a critical point for flower initiation, and that the required LFY level changes with the age of the plant ( Blazquez et al. 1997 ). Young vegetative meristem would therefore be much less competent to respond to LFY activity and would need higher levels of LFY expression to initiate flowering than required by older meristems. Based on the fa mutant phenotype, the transition to flowering in tomato seems to be at least partly controlled by FA. Nevertheless, given that FA is expressed very early during the initial vegetative phase of development, the function of this gene – promoting flower initiation in tomato – may depend on other factors only expressed during flower transition and conferring competence to the meristem.
FA controls not only flowering time and the number of nodes below the first inflorescence, but also the number of nodes between successive inflorescences. In the fa mutant the number of leaves between inflorescences is higher than in the wild type, although this decreases in later sympodial segments ( Fig. 2). The transition from vegetative to reproductive phase in tomato sympodial shoots is known to be regulated by SELF PRUNING (SP), the tomato orthologue to CENTRORADIALIS (CEN) and TERMINAL FLOWER 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998 ). In fact, sp mutant plants show a determinate development in which the number of leaves in the sympodial shoots is progressively reduced until two consecutive inflorescences are produced ( Pnueli et al. 1998 ). The increased number of vegetative nodes observed in fa sympodial shoots may be interpreted as the consequence of an upregulation of SP in the sympodial bud. In Arabidopsis,LFY is known to exclude TFL1 expression in the floral meristem ( Ratcliffe et al. 1999 ). In tomato, however, this exclusion does not appear to operate because the spatial and temporal expression pattern of SP ( Pnueli et al. 1998 ) is very similar to that of FA. It seems likely that vegetative or floral development in the sympodial shoot of tomato may depend on a balance between FA and SP signals in the sympodial meristem. In Arabidopsis 35S::LFY; 35S::TFL1 transgenic plants, it has recently been observed that the effect of the constitutive expression of LFY, promoting a premature acquisition of floral meristem identity, is prevented by the constitutive expression of TFL1 (Ratcliffe et al. 1999 ). In tomato, it is possible that the expression of SP in the same domains as FA prevents apical and axillary young meristems from acquiring the floral identity promoted by FA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอฟเอคัควบคุมเวลาดอกช่อเขียวแรกและต่อ ๆ มาของมะเขือเทศในฟ้าพืช หมายเลขของใบด้านล่างแรก และต่อมาช่อเขียว คุณลักษณะที่เป็นสูง correlated กับเวลาดอกในพืชต่างชนิด ได้ประมาณสองที่พบในป่าชนิดพืช คุณลักษณะนี้ กับความจริงที่เริ่มต้นของ fainflorescence เกิดขึ้นประมาณ 2 สัปดาห์หลังกว่าชนิดป่า แสดงว่าฟ้า mutant ปลายดอก นอกจากนี้ยังมีความล่าช้าในเวลาดอกพบ ใน lfy (Blazquez et al. 1997), แต่ไม่ใช่ ในโฟล (Coen et al. 1990), uni (Hofer et al. 1997) หรือสายพันธุ์ alf (Souer et al. 1998) ใน Arabidopsis เวลาดอกของสายพันธุ์ lfy, 35S::LFY พืช และพืชถั่วเหลือง ด้วยจำนวนสำเนาเพิ่ม endogenous LFY เผยว่า LFY ควบคุมดอกเริ่มต้น (Blazquez et al. 1997 Nilsson et al. 1998) วิเคราะห์รายละเอียดนิพจน์ LFY ผักเรื้อรังระยะพัฒนาได้แนะนำว่า ระดับของนิพจน์ LFY จุดสำคัญสำหรับการเริ่มต้นดอกไม้ และที่ ระดับ LFY ต้องเปลี่ยนอายุของพืช (Blazquez et al. 1997) Meristem หนุ่มผักเรื้อรังดังนั้นจะมีอำนาจมากน้อยตอบสนองกิจกรรม LFY และระดับสูงของนิพจน์ LFY ประเดิมดอกกว่า meristems เก่าจำเป็นต้อง ตาม phenotype เต่าฟ้า ดอกไม้ในมะเขือเทศเปลี่ยนแปลงที่ดูเหมือนว่าจะถูกควบคุมน้อยบางส่วน โดย FA อย่างไรก็ตาม ที่ FA แสดงมากช่วงระหว่างผักเรื้อรังระยะเริ่มต้นของการพัฒนา การทำงานของยีนนี้ –ส่งเสริมเริ่มต้นดอกไม้ในมะเขือเทศ – อาจขึ้นกับปัจจัยอื่น ๆ แสดงเฉพาะ ระหว่างเปลี่ยนดอกไม้ และ conferring ความสามารถการ meristemควบคุมเอฟเอไม่เพียง แต่ เวลาออกดอกและจำนวนโหนดด้านล่างช่อดอกแรก แต่ยังมีจำนวนของโหนดระหว่างช่อดอกต่อเนื่อง ในการกลายพันธุ์ fa จำนวนใบระหว่างช่อดอกจะสูงกว่าในป่าประเภทนี้ แต่ลดลงในส่วน sympodial ต่อมา (รูปที่ 2). การเปลี่ยนแปลงจากพืชขั้นตอนการสืบพันธุ์ในหน่อ sympodial มะเขือเทศเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการควบคุมโดยการตัดแต่งกิ่งตนเอง (SP), orthologue มะเขือเทศเพื่อ CENTRORADIALIS (CEN) และเทอร์มิดอกไม้ 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงกลายพันธุ์พืช SP แสดงการพัฒนาที่กำหนดซึ่งในจำนวนของใบในใบ sympodial จะลดลงต่อไปจนถึงช่อดอกสองติดต่อกันที่มีการผลิต (Pnueli et al. 1998) จำนวนที่เพิ่มขึ้นของโหนดพืชพบในหน่อ sympodial fa อาจถูกตีความว่าเป็นผลมาจากการ upregulation ของ SP ในตา sympodial ใน Arabidopsis, LFY เป็นที่รู้จักกันที่จะไม่รวมการแสดงออก TFL1 ในเนื้อเยื่อดอกไม้ (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศ แต่ยกเว้นนี้ไม่ปรากฏขึ้นในการทำงานเพราะรูปแบบการแสดงออกพื้นที่และเวลาของการขึ้นเครื่องหมาย SP (Pnueli et al. 1998) จะคล้ายกับที่ของเอฟเอ มันดูเหมือนว่าพืชหรือการพัฒนาดอกไม้ในการถ่าย sympodial มะเขือเทศอาจขึ้นอยู่กับความสมดุลระหว่างเอฟเอและสัญญาณ SP ใน sympodial เนื้อเยื่อ ใน 35S Arabidopsis :: LFY; 35S :: TFL1 พืชดัดแปรพันธุกรรมจะได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้พบว่าผลกระทบของการแสดงออกที่เป็นส่วนประกอบของ LFY ส่งเสริมการเข้าซื้อกิจการก่อนวัยอันควรของตัวตนของเนื้อเยื่อดอกไม้คือการป้องกันโดยการแสดงออกที่เป็นส่วนประกอบของ TFL1 (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศเป็นไปได้ว่าการแสดงออกของ SP ในโดเมนเดียวกับเอฟเอจะช่วยป้องกันการเจริญหนุ่มยอดและซอกใบจากการแสวงหาตัวตนดอกไม้ส่งเสริมจากเอฟเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอฟเอคัควบคุมเวลาการออกดอกของช่อดอกแรกและต่อเนื่องของมะเขือเทศ
ในพืช fa จำนวนใบด้านล่างช่อดอกแรกและต่อมาคุณลักษณะที่มีความสัมพันธ์อย่างมากกับเวลาออกดอกในพันธุ์พืชที่แตกต่างกันจะอยู่ที่ประมาณสองเท่าที่พบในพืชชนิดป่า คุณลักษณะนี้พร้อมกับความจริงที่ว่าเริ่มต้นของการ fainflorescence เกิดขึ้นประมาณ 2 สัปดาห์ที่ช้ากว่าในป่าประเภทที่แสดงให้เห็นว่าเอฟเอเป็นปลายดอกกลายพันธุ์ ความล่าช้าในเวลาที่ดอกยังได้รับการตรวจพบใน LFY (Blazquez et al. 1997) แต่ไม่ได้อยู่ในโฟล (Coen et al. 1990), Uni (อ็ et al. 1997) หรือ alf (Souer et al. 1998) การกลายพันธุ์ ใน Arabidopsis ออกดอกเวลาของการกลายพันธุ์ LFY, 35S :: LFY พืชและพืชดัดแปรพันธุกรรมที่มีจำนวนที่เพิ่มขึ้นของการคัดลอกภายนอก LFY เผยให้เห็นว่า LFY ควบคุมการเริ่มต้นออกดอก (Blazquez, et al. 1997; ค๊ et al, 1998.) การวิเคราะห์การแสดงออกในรายละเอียดของ LFY ในระหว่างขั้นตอนของการพัฒนาพืชได้ชี้ให้เห็นว่าระดับการแสดงออกของ LFY เป็นจุดสำคัญสำหรับการเริ่มต้นดอกไม้และที่จำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงระดับ LFY กับอายุของพืช (Blazquez et al. 1997) เนื้อเยื่อพืชหนุ่มจึงจะมีอำนาจมากน้อยเพื่อตอบสนองต่อกิจกรรม LFY และจะต้องอยู่ในระดับที่สูงขึ้นของการแสดงออก LFY ที่จะเริ่มต้นการออกดอกกว่าที่จำเป็นโดย meristems เก่า ขึ้นอยู่กับฟีโนไทป์กลายพันธุ์ฟะการเปลี่ยนแปลงที่จะออกดอกในมะเขือเทศดูเหมือนว่าจะมีอย่างน้อยการควบคุมบางส่วนโดยเอฟเอ อย่างไรก็ตามเอฟเอระบุว่ามีการแสดงออกมากในช่วงต้นในช่วงพืชแรกของการพัฒนาฟังก์ชั่นของยีนนี้ - การส่งเสริมการเริ่มต้นดอกไม้ในมะเขือเทศ -. อาจขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ แสดงเฉพาะในช่วงการเปลี่ยนผ่านดอกไม้และการหารือความสามารถที่จะเจริญ
ควบคุมเอฟเอไม่เพียง แต่ เวลาออกดอกและจำนวนโหนดด้านล่างช่อดอกแรก แต่ยังมีจำนวนของโหนดระหว่างช่อดอกต่อเนื่อง ในการกลายพันธุ์ fa จำนวนใบระหว่างช่อดอกจะสูงกว่าในป่าประเภทนี้ แต่ลดลงในส่วน sympodial ต่อมา (รูปที่ 2). การเปลี่ยนแปลงจากพืชขั้นตอนการสืบพันธุ์ในหน่อ sympodial มะเขือเทศเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการควบคุมโดยการตัดแต่งกิ่งตนเอง (SP), orthologue มะเขือเทศเพื่อ CENTRORADIALIS (CEN) และเทอร์มิดอกไม้ 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงกลายพันธุ์พืช SP แสดงการพัฒนาที่กำหนดซึ่งในจำนวนของใบในใบ sympodial จะลดลงต่อไปจนถึงช่อดอกสองติดต่อกันที่มีการผลิต (Pnueli et al. 1998) จำนวนที่เพิ่มขึ้นของโหนดพืชพบในหน่อ sympodial fa อาจถูกตีความว่าเป็นผลมาจากการ upregulation ของ SP ในตา sympodial ใน Arabidopsis, LFY เป็นที่รู้จักกันที่จะไม่รวมการแสดงออก TFL1 ในเนื้อเยื่อดอกไม้ (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศ แต่ยกเว้นนี้ไม่ปรากฏขึ้นในการทำงานเพราะรูปแบบการแสดงออกพื้นที่และเวลาของการขึ้นเครื่องหมาย SP (Pnueli et al. 1998) จะคล้ายกับที่ของเอฟเอ มันดูเหมือนว่าพืชหรือการพัฒนาดอกไม้ในการถ่าย sympodial มะเขือเทศอาจขึ้นอยู่กับความสมดุลระหว่างเอฟเอและสัญญาณ SP ใน sympodial เนื้อเยื่อ ใน 35S Arabidopsis :: LFY; 35S :: TFL1 พืชดัดแปรพันธุกรรมจะได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้พบว่าผลกระทบของการแสดงออกที่เป็นส่วนประกอบของ LFY ส่งเสริมการเข้าซื้อกิจการก่อนวัยอันควรของตัวตนของเนื้อเยื่อดอกไม้คือการป้องกันโดยการแสดงออกที่เป็นส่วนประกอบของ TFL1 (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศเป็นไปได้ว่าการแสดงออกของ SP ในโดเมนเดียวกับเอฟเอจะช่วยป้องกันการเจริญหนุ่มยอดและซอกใบจากการแสวงหาตัวตนดอกไม้ส่งเสริมจากเอฟเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟ้าการควบคุมเวลาออกดอกเป็นช่อ และต่อเนื่องของมะเขือเทศ
ในเอฟเอ พืช จำนวนใบด้านล่างก่อน และต่อมาช่อ , คุณลักษณะที่สูง มีความสัมพันธ์กับ ระยะเวลาออกดอกในพืชชนิดต่างๆ เป็นประมาณสองเท่าของที่พบในพืช คุณลักษณะนี้พร้อมกับความจริงที่ว่า การเกิดขึ้นของ fainflorescence ประมาณ 2 สัปดาห์กว่าในประเภทป่า พบว่าฟ้าเป็นสายพันธุ์ที่กลายพันธุ์ ความล่าช้าในการออกดอกยังถูกตรวจพบใน lfy ( blazquez et al . 1997 ) แต่ไม่ได้ Flo ( Coen et al . 1990 ) , หนึ่ง ( โฮเฟอร์ et al . 1997 ) หรือ อัลฟ์ ( souer et al . 1998 ) มนุษย์กลายพันธุ์ ใน Arabidopsis ออกดอก เวลา lfy มนุษย์กลายพันธุ์35s : : lfy พืชและพืชดัดแปรพันธุกรรม เพิ่มขึ้นจำนวนสำเนาของโครงสร้าง lfy พบว่า lfy การควบคุมดอกต้น ( blazquez et al . 1997 ; นิลส์สัน et al . 1998 ) รายละเอียดการศึกษาการแสดงออกของ lfy ในระหว่างขั้นตอนของการพัฒนา และได้ชี้ให้เห็นว่าระดับของการแสดงออก lfy เป็นเรื่องสำคัญสำหรับการเริ่มต้นของดอกไม้และที่ต้อง lfy ระดับเปลี่ยนตามอายุของพืช ( blazquez et al . 1997 ) หนุ่มพืชเนื้อเยื่อเจริญจึงจะน้อยมากที่มีความสามารถที่จะตอบสนองต่อ lfy กิจกรรมและจะต้องมีระดับการแสดงออก lfy เริ่มออกดอกน้อยกว่าที่ต้องการ โดย meristems รุ่นเก่า ตามฟาฟีโนไทป์กลายพันธุ์ ,การออกดอกในมะเขือเทศที่ดูเหมือนว่าจะควบคุมอย่างน้อยบางส่วนโดยเอฟเอ อย่างไรก็ตาม ระบุว่า เอฟเอ จะแสดงออกมากต้น ในระยะ ทางแรกของการพัฒนา การทำงานของยีนส่งเสริมการริเริ่มนี้–ดอกไม้–มะเขือเทศอาจขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆเพียงแสดงในช่วงการเปลี่ยนแปลงของดอกไม้ และปรึกษาในเยื่อ .
ฟ้าควบคุมไม่เพียง แต่เวลาออกดอกและจำนวนโหนดด้านล่าง ช่อดอกแรก แต่ยังโหนดระหว่างต่อเนื่องช่อ . ใน เอฟเอ กลายพันธุ์จำนวนใบระหว่างช่อดอกสูงกว่าในประเภทป่า แม้ว่านี้ลดลงในกลุ่ม sympodial ในภายหลัง ( รูปที่ 2 )การเปลี่ยนแปลงจากพืชเพื่อการเจริญพันธุ์ระยะในมะเขือเทศ sympodial ยิงเป็นที่รู้จักกันจะถูกควบคุมโดยการตัดแต่งกิ่งด้วยตนเอง ( SP ) , มะเขือเทศ orthologue เพื่อ centroradialis ( Cen ) และดอกไม้ อาคาร 1 ( tfl1 ) ( pnueli et al . 1998 ) ในความเป็นจริงSP กลายพันธุ์พืชแสดงปณิธานในการพัฒนาซึ่งจำนวนใบในต้นที่ sympodial เป็นผู้ลดลงจนติดกันสองดอกที่ผลิต ( pnueli et al . 1998 ) เพิ่มจำนวนของจุดสังเกตในทางเอฟเอ sympodial ยิงอาจจะแปลเป็นผลของระหว่างของ SP ในบัด sympodial . ใน Arabidopsis ,lfy เป็นที่รู้จักกันรวมการแสดงออก tfl1 ในเนื้อเยื่อเจริญดอกไม้ ( แร็ตคลีฟ et al . 1999 ) ในมะเขือเทศ แต่ข้อยกเว้นนี้ไม่ปรากฏในการใช้งาน เพราะพื้นที่และรูปแบบการแสดงออกชั่วคราวของ SP ( pnueli et al . 1998 ) จะคล้ายกับที่ของเอฟเอดูเหมือนว่าเป็นผักหรือดอกไม้การพัฒนาในยิง sympodial มะเขือเทศอาจขึ้นอยู่กับความสมดุลระหว่างฟ้าและสัญญาณ SP ในเนื้อเยื่อเจริญ sympodial . ใน Arabidopsis 35s : : lfy ; 35s : : tfl1 พันธุกรรมพืช มีเมื่อเร็ว ๆนี้พบว่าผลของการแสดงออกทางพฤติกรรมของ lfy ส่งเสริมกิจการก่อนกำหนดตัวตนของเนื้อเยื่อเจริญลายดอกไม้ถูกขัดขวางโดยการแสดงออกทางพฤติกรรมของ tfl1 ( แร็ตคลีฟ et al . 1999 ) ในมะเขือเทศ เป็นไปได้ว่า การแสดงออกของ SP ในโดเมนเดียวกับฟ้า ป้องกันไม่ให้เกิด meristems หนุ่มรักแร้และรับดอกไม้จากใคร
เลื่อน โดยเอฟเอ