When Steven Amstrup was five, his d

When Steven Amstrup was five, his dream was to go into the wilds and study bears. For most of his adult life he did just that. Amstrup spent 30 years studying polar bears in Alaska for the United States Geological Survey, a job he called "the ripest plum in the wildlife profession".
But what Amstrup didn't know when he was a preschooler was that the climate would warm, sea ice would start to disappear and polar bears would face a dwindling habitat. These facts might make the dream of working with bears an impossibility for future generations.
In 2007, he led an international team of researchers in preparing nine pivotal reports that led to the 2008 listing of polar bears as a threatened species under the US Endangered Species Act. Shortly afterward, Amstrup became the chief scientist of Polar Bears International (PBI), a non-profit devoted to conserving polar bears and their Arctic habitat. In 2012, he received the Indianapolis Prize, the Nobel Prize of conservation that is given every other year to a person who has made extraordinary contributions to animal conservation.
Working at PBI, Amstrup is frequently asked whether scientists can, or can't, save the polar bear. We put some of the most common, and sometimes bizarre questions, to him to see if there is hope for this iconic species.
What is the most important thing that can be done to save the polar bear?
Absolutely the most important thing - and really the only thing - that will save polar bears in the long run is to stop the rise of greenhouse gases and stop the warming of the planet. There are many things that we can do on the ground to make a better world for polar bears while we are also addressing the greenhouse gas issue, but my 2010 research and subsequent studies have shown that on the ground activities are not by themselves capable of saving the polar bears.
In conservation we have an existing model that when there is a challenge to a species or a habitat, we can build a fence to protect a habitat, or we can hire guides to protect the species from poachers, and then we can go home and sleep thinking that we have saved them. But we can't build a fence protecting sea ice from rising temperatures.
This is a conservation challenge that can't be met in the Arctic, it has to be met by all of us, by you and me, wherever we live.
Could the bears be relocated to Antarctica where there is still a lot of sea ice?
Certainly we could relocate the bears and perhaps they would flourish for a while, and the reason they would flourish is because the penguins and the seals that live in the southern hemisphere have not evolved to evade an ice surface predator - polar bears catch their prey by walking around on the surface of the sea ice.
In the southern hemisphere, the ecological equivalent of the polar bear is probably the leopard seal, and the leopard seal preys on penguins and seals from underneath. That means that penguins and seals are always on the alert when they are under the sea ice, but they don't really care much about what goes on when they are above the sea ice.
That is part of the reason that biologists can study many of the Antarctic seals just by walking up to them, and rolling them over and measuring them. They are just not afraid of things on the surface. They haven't evolved that fear. You put polar bears into that environment and it wouldn't take long for the polar bears to wipe out all of the penguins and the seals, and then of course all of the polar bears would perish.
But even if that didn't happen, even if some of the species became aware enough to protect themselves from polar bears, the Antarctic is warming as well so you would only forestall the inevitable.
But would the polar bears be able to adapt their behavior to Antarctica?
They are behaviorally plastic enough that if they just see a whole bunch of things to eat on top of the ice they would eat them. There are lots of things to eat down there that would be easy pickings. Imagine a couple of polar bears rampaging through a penguin colony. How difficult would it be for them to catch penguins? I think probably all of my colleagues would agree that it would be an environmental disaster.
Would restricting hunting save the polar bear?
There are lots of things that we can theoretically do on the ground to make the world a little bit better for polar bears while we address the bigger issue of climate change. Of all of those things, managing intentional kills from hunting and unintentional kills when bears get into trouble with people appear to be the most important actions we can take.
It is important to remember that wild animals, if they have a stable healthy habitat, are a renewable resource and they can be managed sustainably. The problem with polar bears is that, right now, their habitat isn't stable. Data suggests that in some areas polar bear numbers would be declining without any hunting. So the short answer is that restricting hunting in some areas certainly could save more bears for the time that we stop the decline of the sea ice, but by itself it will not save the polar bears.
If we supplied food to them would that prolong their extinction?
In the long run it can't save polar bears. We couldn't possibly feed all the world's polar bears. The cost of it, the greenhouse gas footprint in doing it, would be astronomical. In the short run, is it something that managers could be forced to consider?
It could be. I did a back-of-the-envelope calculation that said if we fed polar bears the same diet they were fed in zoos, the cheapest option, just feeding the bears in western Hudson Bay which is by far the most accessible of all the polar bear populations would cost nearly a million dollars a month. So could we do that for a couple of years? Yeah, maybe. But could we afford to do it forever? I think not. If we want polar bears we have to save their habitat.
Could polar bears be taught to hunt like grizzly bears?
I think that Mother Nature has done a great experiment that answers this question. If you look across the range of polar bears there are many areas where there are grizzly bears that live onshore, adjacent to the polar bears that live on the sea ice offshore. Brown or grizzly bears occur all around the world in a variety of habitats.
Those that live in the Arctic live at low densities and are among the smallest of all of the brown bears. If you are a bear, the arctic terrestrial habitat is a very poor place to live. It might support hundreds of thousands of caribou but it doesn't support very many bears and it doesn't support big bears. Polar bears, on the other hand are the largest bears in the world. Their large size is supported by their rich diet of seals. What logic would we use to expect that an environment that supports only small numbers of small bears will somehow be able to support whole populations of very large bears?
What about transporting floating platforms to the Arctic to help save the polar bears?
Simplistically it is something that you might expect people to say: "Oh, polar bears need ice to stand on and, if the ice is melting, why not just make fake ice." There are a couple of real challenges there, one of which is that the people who are suggesting this solution just don't understand the scale of our problem.
If you just look at the average decline of our summertime sea ice in that last 30 years, we have lost nearly twice the area of the state of Alaska. Replacing that would require an awful lot of Styrofoam.
But even more importantly is that the sea ice isn't just a platform for polar bears to walk around on. It is the source of the vitality of their ecosystem. The life support for polar bears begins with algae, fungi and bacteria that grow on the undersurface of the sea ice. Larger organisms, shrimp-like creatures feed on those microscopic organisms, fish eat those larger organisms, seals eat the fish and polar bears eat the seals.
So if you try to replace that ice with a slab of Styrofoam, or something else, it is very unlikely to support that ecosystem. So between the spacial area that we are talking about and the inability of an artificial substrate to really support the ecosystem, it really just doesn't make much sense.
And imagine what the costs would be and what the greenhouse gas footprint would be if we wanted to make such large artificial platforms.
Do you think that we will be able to keep populations of bears in zoos?
There are examples of some populations that have been nearly extinct and were preserved in zoos or other captive situations and then have been reintroduced into the wild. There is the Black-footed Ferret Recovery Program based in Wyoming, where the animals have been raised in captivity and reintroduced into the wild with some success. California Condors were down to a handful in the wild and now there are many more because they were raised in zoos and other captive situations. I think that those animals lend themselves better to be raised in a captive situation than polar bears do.
Polar bears require two and a half years of hunting with their mother to figure out how to make a living in the Arctic. It is not very likely that we could emulate that in captivity. It is one thing to do it with an animal that weighs a couple of pounds like a ferret. It is another thing to do with a bear that weighs several hundred pounds.
There may be some opportunity, if we maintain some small number of bears in the wild, that genetic diversity maintained in zoos could be brought to bear in the wild. So we might not reintroduce bears into the wild but we might be able to, through enhanced reproductive techniques, introduce genes back into the wild.
But I think that we are asking questions here about last-ditch efforts. Are we going to resign ourselves to not do anything about global warming right now, and put all of our hopes into reintroducing bears or their genes into a future world?
I think it is important to remember the challenges here are not j

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ Steven Amstrup 5 ความฝันของเขาคือการ ไป wilds และศึกษาหมี สำหรับส่วนใหญ่ของชีวิตผู้ใหญ่ของเขา เขาไม่เชื่อว่า Amstrup ใช้เวลา 30 ปีที่เรียนหมีขั้วโลกในอะแลสกาสหรัฐอเมริกาธรณีวิทยาสำรวจ งานเขาเรียกว่า "พลัม ripest ในอาชีพสัตว์ป่า"แต่อะไร Amstrup ไม่รู้ว่าเมื่อเขา preschooler ที่ถูกว่า สภาพภูมิอากาศจะอบอุ่น ทะเลน้ำแข็งจะเริ่มหาย และหมีขั้วโลกจะเผชิญอยู่อาศัย dwindling ข้อเท็จจริงเหล่านี้อาจทำให้ความฝันของการทำงานกับหมีที่เป็นไปได้ทำสำหรับรุ่นในอนาคตในปี 2007 เขานำคณะนักวิจัยในการเตรียมรายงานการแปร 9 ที่นำไปสู่รายการ 2008 ของหมีขั้วโลกเป็นพันธุ์คามบัญญัติเราใกล้สูญพันธุ์ ที่ต่างประเทศ ในไม่ช้าหลังจากนั้น Amstrup เป็น ตัวหัวหน้านักวิทยาศาสตร์ของหมีขั้วโลกนานาชาติ (PBI), การไม่อุทิศอนุรักษ์หมีขั้วโลกและการอยู่อาศัยที่ขั้วโลกเหนือ ใน 2012 เขาได้รับรางวัลที่อินเดียนาโพลิส โนเบลการอนุรักษ์ที่ได้รับทุกปีสำหรับบุคคลที่ได้ทำส่วนพิเศษในการอนุรักษ์สัตว์ทำงานที่ PBI, Amstrup มักจะถามว่า นักวิทยาศาสตร์สามารถ หรือไม่ บันทึกหมีขั้วโลก เราใส่ของทั่วไปมากที่สุด และแปลกประหลาดในบางครั้งคำถาม ให้เขาดูว่ามีหวังสำหรับสายพันธุ์ที่โดดเด่นนี้สิ่งสำคัญที่สุดที่สามารถทำการบันทึกหมีขั้วโลกคืออะไรแน่นอนสิ่งสำคัญที่สุด - และจริง ๆ สิ่งเดียว - ที่จะบันทึกหมีขั้วโลกในระยะยาวคือการ หยุดการเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจก และหยุดภาวะโลกร้อนของโลก มีหลายสิ่งที่เราสามารถทำได้บนพื้นดินจะทำให้โลกดีขึ้นสำหรับหมีขั้วโลกในขณะที่เรายังจะจัดการกับปัญหาก๊าซเรือนกระจก แต่ฉัน 2010 วิจัยและการศึกษาต่อมาได้แสดงที่กิจกรรมพื้นไม่อยู่เองสามารถบันทึกหมีขั้วโลกอนุรักษ์เรามีแบบจำลองที่มีอยู่ว่า เมื่อมีการท้าทายชนิดหรืออยู่อาศัย เราสามารถสร้างกรอบป้องกันอยู่อาศัย หรือเราสามารถจ้างแนะนำสายพันธุ์ป้องกันยับยั้งผู้รุกล้ำ แล้ว เราสามารถไปบ้านและนอนคิดว่า เราได้บันทึกไว้ แต่เราไม่สามารถสร้างรั้วป้องกันทะเลน้ำแข็งจากอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นนี้เป็นสิ่งที่ท้าทายการอนุรักษ์ที่ไม่พบในอาร์กติก มีการตอบสนองทั้งหมดของเรา คุณและฉัน ทุกที่ที่เราอาศัยอยู่ไม่หมีจะย้ายไปแอนตาร์กติกายังคงมีจำนวนมากของทะเลน้ำแข็งแน่นอนเราสามารถย้ายหมี และบางทีก็จะงอกงามในขณะ และเหตุผลที่พวกเขาจะงอกงามเป็น เพราะนกเพนกวินและแมวน้ำที่อยู่ในซีกโลกใต้มีไม่พัฒนาการเลี่ยงการสัมผัสผิวน้ำแข็ง - หมีขั้วโลกจับเหยื่อของพวกเขา โดยการเดินบนพื้นผิวของทะเลน้ำแข็งIn the southern hemisphere, the ecological equivalent of the polar bear is probably the leopard seal, and the leopard seal preys on penguins and seals from underneath. That means that penguins and seals are always on the alert when they are under the sea ice, but they don't really care much about what goes on when they are above the sea ice.That is part of the reason that biologists can study many of the Antarctic seals just by walking up to them, and rolling them over and measuring them. They are just not afraid of things on the surface. They haven't evolved that fear. You put polar bears into that environment and it wouldn't take long for the polar bears to wipe out all of the penguins and the seals, and then of course all of the polar bears would perish.But even if that didn't happen, even if some of the species became aware enough to protect themselves from polar bears, the Antarctic is warming as well so you would only forestall the inevitable.But would the polar bears be able to adapt their behavior to Antarctica?They are behaviorally plastic enough that if they just see a whole bunch of things to eat on top of the ice they would eat them. There are lots of things to eat down there that would be easy pickings. Imagine a couple of polar bears rampaging through a penguin colony. How difficult would it be for them to catch penguins? I think probably all of my colleagues would agree that it would be an environmental disaster.Would restricting hunting save the polar bear?There are lots of things that we can theoretically do on the ground to make the world a little bit better for polar bears while we address the bigger issue of climate change. Of all of those things, managing intentional kills from hunting and unintentional kills when bears get into trouble with people appear to be the most important actions we can take.It is important to remember that wild animals, if they have a stable healthy habitat, are a renewable resource and they can be managed sustainably. The problem with polar bears is that, right now, their habitat isn't stable. Data suggests that in some areas polar bear numbers would be declining without any hunting. So the short answer is that restricting hunting in some areas certainly could save more bears for the time that we stop the decline of the sea ice, but by itself it will not save the polar bears.If we supplied food to them would that prolong their extinction?In the long run it can't save polar bears. We couldn't possibly feed all the world's polar bears. The cost of it, the greenhouse gas footprint in doing it, would be astronomical. In the short run, is it something that managers could be forced to consider?It could be. I did a back-of-the-envelope calculation that said if we fed polar bears the same diet they were fed in zoos, the cheapest option, just feeding the bears in western Hudson Bay which is by far the most accessible of all the polar bear populations would cost nearly a million dollars a month. So could we do that for a couple of years? Yeah, maybe. But could we afford to do it forever? I think not. If we want polar bears we have to save their habitat.Could polar bears be taught to hunt like grizzly bears?
I think that Mother Nature has done a great experiment that answers this question. If you look across the range of polar bears there are many areas where there are grizzly bears that live onshore, adjacent to the polar bears that live on the sea ice offshore. Brown or grizzly bears occur all around the world in a variety of habitats.
Those that live in the Arctic live at low densities and are among the smallest of all of the brown bears. If you are a bear, the arctic terrestrial habitat is a very poor place to live. It might support hundreds of thousands of caribou but it doesn't support very many bears and it doesn't support big bears. Polar bears, on the other hand are the largest bears in the world. Their large size is supported by their rich diet of seals. What logic would we use to expect that an environment that supports only small numbers of small bears will somehow be able to support whole populations of very large bears?
What about transporting floating platforms to the Arctic to help save the polar bears?
Simplistically it is something that you might expect people to say: "Oh, polar bears need ice to stand on and, if the ice is melting, why not just make fake ice." There are a couple of real challenges there, one of which is that the people who are suggesting this solution just don't understand the scale of our problem.
If you just look at the average decline of our summertime sea ice in that last 30 years, we have lost nearly twice the area of the state of Alaska. Replacing that would require an awful lot of Styrofoam.
But even more importantly is that the sea ice isn't just a platform for polar bears to walk around on. It is the source of the vitality of their ecosystem. The life support for polar bears begins with algae, fungi and bacteria that grow on the undersurface of the sea ice. Larger organisms, shrimp-like creatures feed on those microscopic organisms, fish eat those larger organisms, seals eat the fish and polar bears eat the seals.
So if you try to replace that ice with a slab of Styrofoam, or something else, it is very unlikely to support that ecosystem. So between the spacial area that we are talking about and the inability of an artificial substrate to really support the ecosystem, it really just doesn't make much sense.
And imagine what the costs would be and what the greenhouse gas footprint would be if we wanted to make such large artificial platforms.
Do you think that we will be able to keep populations of bears in zoos?
There are examples of some populations that have been nearly extinct and were preserved in zoos or other captive situations and then have been reintroduced into the wild. There is the Black-footed Ferret Recovery Program based in Wyoming, where the animals have been raised in captivity and reintroduced into the wild with some success. California Condors were down to a handful in the wild and now there are many more because they were raised in zoos and other captive situations. I think that those animals lend themselves better to be raised in a captive situation than polar bears do.
Polar bears require two and a half years of hunting with their mother to figure out how to make a living in the Arctic. It is not very likely that we could emulate that in captivity. It is one thing to do it with an animal that weighs a couple of pounds like a ferret. It is another thing to do with a bear that weighs several hundred pounds.
There may be some opportunity, if we maintain some small number of bears in the wild, that genetic diversity maintained in zoos could be brought to bear in the wild. So we might not reintroduce bears into the wild but we might be able to, through enhanced reproductive techniques, introduce genes back into the wild.
But I think that we are asking questions here about last-ditch efforts. Are we going to resign ourselves to not do anything about global warming right now, and put all of our hopes into reintroducing bears or their genes into a future world?
I think it is important to remember the challenges here are not j

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อสตีเว่น Amstrup ห้า, ความฝันของเขาคือการเข้าไปในป่าและหมีศึกษา สำหรับส่วนมากของชีวิตในวัยผู้ใหญ่ของเขาที่เขาไม่เพียงแค่นั้น Amstrup ใช้เวลา 30 ปีการศึกษาหมีขั้วโลกในอลาสกาสหรัฐอเมริกาสำรวจทางธรณีวิทยางานที่เขาเรียกว่า "พลัมที่สมบูรณ์ที่สุดในอาชีพของสัตว์ป่า".
แต่สิ่งที่ Amstrup ไม่ทราบว่าเมื่อเขาเป็น preschooler ได้ว่าสภาพภูมิอากาศจะอบอุ่นทะเล น้ำแข็งจะเริ่มหายไปและหมีขั้วโลกจะต้องเผชิญอยู่อาศัยที่ลดน้อยลง ข้อเท็จจริงเหล่านี้อาจจะทำให้ความฝันของการทำงานกับหมีเป็นไปไม่ได้สำหรับคนรุ่นอนาคต.
ในปี 2007 เขานำทีมนักวิจัยนานาชาติในการจัดทำรายงานเก้าสำคัญที่นำไปสู่ปี 2008 ชื่อของหมีขั้วโลกเป็นสายพันธุ์ที่ถูกคุกคามภายใต้สหรัฐใกล้สูญพันธุ์พระราชบัญญัติ . หลังจากนั้นไม่นาน Amstrup กลายเป็นหัวหน้านักวิทยาศาสตร์ของหมีขั้วโลกระหว่างประเทศ (PBI) ไม่แสวงหาผลกำไรที่อุทิศให้กับการอนุรักษ์หมีขั้วโลกและที่อยู่อาศัยของพวกเขาอาร์กติก ในปี 2012 เขาได้รับรางวัลอินเดียแนโพลิรางวัลโนเบลของการอนุรักษ์ที่จะได้รับทุกปีอื่น ๆ เพื่อคนที่มีส่วนร่วมทำพิเศษเพื่อการอนุรักษ์สัตว์.
การทำงานที่ PBI, Amstrup ถามบ่อยไม่ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์สามารถหรือไม่สามารถบันทึก หมีขั้วโลก เรานำบางส่วนที่พบมากที่สุดและบางครั้งคำถามแปลกประหลาดกับเขาเพื่อดูว่ามีความหวังสำหรับสายพันธุ์ที่โดดเด่นนี้.
อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่สามารถทำได้เพื่อประหยัดหมีขั้วโลก?
แน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุด - และจริงๆ มีเพียงสิ่งเดียว - ที่จะช่วยหมีขั้วโลกในระยะยาวคือการหยุดการเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจกและหยุดภาวะโลกร้อนของโลก มีหลายสิ่งที่เราสามารถทำได้บนพื้นดินที่จะทำให้โลกที่ดีกว่าสำหรับหมีขั้วโลกในขณะที่เรายังมีการแก้ไขปัญหาก๊าซเรือนกระจก แต่ 2010 การวิจัยและการศึกษาต่อของฉันได้แสดงให้เห็นว่าในกิจกรรมพื้นดินไม่ได้ด้วยตัวเองที่มีความสามารถในการบันทึกเป็น หมีขั้วโลก.
ในการอนุรักษ์เรามีรูปแบบที่มีอยู่ว่าเมื่อมีความท้าทายที่จะเป็นสายพันธุ์หรือที่อยู่อาศัยของเราสามารถสร้างรั้วเพื่อปกป้องที่อยู่อาศัยหรือเราสามารถจ้างคำแนะนำเพื่อป้องกันสายพันธุ์จากลอบล่าสัตว์และจากนั้นเราสามารถทำได้ กลับบ้านไปนอนหลับคิดว่าเราได้ช่วยให้พวกเขา แต่เราไม่สามารถสร้างรั้วปกป้องทะเลน้ำแข็งจากอุณหภูมิที่สูงขึ้น.
นี้เป็นความท้าทายในการอนุรักษ์ที่ไม่สามารถพบในอาร์กติกก็จะต้องมีการพบกับพวกเราทุกคนโดยคุณและฉันทุกที่ที่เรามีชีวิตอยู่.
สามารถ หมีจะย้ายไปอยู่ที่ขั้วโลกใต้ที่ยังมีจำนวนมากของน้ำแข็งในทะเลหรือไม่
แน่นอนว่าเราสามารถย้ายหมีและบางทีพวกเขาก็จะเจริญเติบโตในขณะที่และเหตุผลที่พวกเขาจะเจริญเป็นเพราะนกเพนกวินและแมวน้ำที่อาศัยอยู่ในซีกโลกใต้ ยังไม่ได้พัฒนาขึ้นเพื่อหลบเลี่ยงการล่าพื้นผิวน้ำแข็ง -. หมีขั้วโลกจับเหยื่อของพวกเขาโดยเดินไปรอบ ๆ บนพื้นผิวของทะเลน้ำแข็ง
ในซีกโลกใต้เทียบเท่าระบบนิเวศของหมีขั้วโลกน่าจะเป็นตราประทับเสือดาว, เสือดาวและประทับตรา preys บน นกเพนกวินและแมวน้ำจากใต้ นั่นหมายความว่านกเพนกวินและแมวน้ำอยู่เสมอในการแจ้งเตือนเมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้น้ำแข็งทะเล แต่พวกเขาไม่สนใจจริงๆมากเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาอยู่เหนือทะเลน้ำแข็ง.
นั่นคือส่วนหนึ่งของเหตุผลที่นักชีววิทยาสามารถศึกษาจำนวนมาก ของแมวน้ำแอนตาร์กติกเพียงแค่เดินขึ้นไปหาเขาและกลิ้งพวกเขามากกว่าพวกเขาและการวัด พวกเขาเป็นเพียงไม่กลัวในสิ่งที่อยู่บนพื้นผิว พวกเขายังไม่ได้พัฒนาความกลัวว่า คุณทำให้หมีขั้วโลกในสภาพแวดล้อมที่และมันจะไม่ใช้เวลานานสำหรับหมีขั้วโลกสามารถเช็ดออกทั้งหมดของเพนกวินและแมวน้ำและแล้วแน่นอนทั้งหมดของหมีขั้วโลกจะพินาศ.
แต่แม้ที่ไม่ได้เกิดขึ้น แม้ว่าบางส่วนของสายพันธุ์เริ่มตระหนักถึงพอที่จะป้องกันตัวเองจากหมีขั้วโลกแอนตาร์กติกร้อนได้เป็นอย่างดีเพื่อให้คุณเท่านั้นที่จะขัดขวางการหลีกเลี่ยงไม่ได้.
แต่จะหมีขั้วโลกสามารถที่จะปรับตัวเข้ากับพฤติกรรมของพวกเขาไปยังทวีปแอนตาร์กติกา?
พวกเขาเป็นพลาสติกพฤติกรรมพอที่ หากพวกเขาก็เห็นทั้งกลุ่มของสิ่งที่จะกินอยู่ด้านบนของน้ำแข็งที่พวกเขาจะกินพวกเขา มีจำนวนมากของสิ่งที่จะกินลงไปที่นั่นที่จะ pickings ง่าย ลองนึกภาพคู่ของหมีขั้วโลกอาละวาดผ่านอาณานิคมของนกเพนกวิน วิธีการที่ยากก็จะเป็นสำหรับพวกเขาที่จะจับนกเพนกวิน? ผมคิดว่าอาจจะทั้งหมดของเพื่อนร่วมงานจะเห็นว่ามันจะเป็นภัยพิบัติด้านสิ่งแวดล้อม.
จำกัด การล่าสัตว์จะช่วยหมีขั้วโลก?
มีจำนวนมากของสิ่งที่เราสามารถทำได้ในทางทฤษฎีบนพื้นดินที่จะทำให้โลกดีขึ้นเล็กน้อยสำหรับหมีขั้วโลกในขณะที่มี เราอยู่ที่ปัญหาใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ทั้งหมดของสิ่งเหล่านั้นจัดการฆ่าโดยเจตนาจากการล่าสัตว์และการฆ่าโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อหมีได้รับเป็นปัญหากับคนที่ดูเหมือนจะเป็นการกระทำที่สำคัญที่สุดที่เราสามารถใช้.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำว่าสัตว์ป่าหากพวกเขามีที่อยู่อาศัยที่มั่นคงมีสุขภาพดีเป็น ทรัพยากรหมุนเวียนและพวกเขาสามารถได้รับการจัดการอย่างยั่งยืน ปัญหาเกี่ยวกับหมีขั้วโลกก็คือว่าตอนนี้ที่อยู่อาศัยของพวกเขาไม่ได้มีเสถียรภาพ ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าในบางพื้นที่หมายเลขหมีขั้วโลกจะได้รับการลดลงโดยไม่มีการล่าสัตว์ใด ๆ ดังนั้นคำตอบสั้น ๆ ก็คือการ จำกัด การล่าสัตว์ในบางพื้นที่อย่างแน่นอนสามารถบันทึกหมีมากขึ้นสำหรับเวลาที่เราหยุดการลดลงของน้ำแข็งในทะเล แต่ด้วยตัวเองมันจะไม่บันทึกหมีขั้วโลก.
ถ้าเราที่จัดอาหารให้กับพวกเขาที่จะยืดอายุของพวกเขา การสูญพันธุ์?
ในระยะยาวมันไม่สามารถบันทึกหมีขั้วโลก เราไม่อาจกินทั่วโลกของหมีขั้วโลก ค่าใช้จ่ายของมัน, รอยเท้าก๊าซเรือนกระจกในการทำมันจะเป็นทางดาราศาสตร์ ในระยะสั้นก็เป็นสิ่งที่ผู้จัดการจะถูกบังคับให้ต้องพิจารณา?
มันอาจจะเป็น ฉันไม่ได้คำนวณหลังของซองจดหมายที่กล่าวว่าถ้าเราเลี้ยงหมีขั้วโลกอาหารเดียวกันพวกเขาได้รับการเลี้ยงดูในสวนสัตว์ตัวเลือกที่ถูกที่สุดเพียงแค่การให้อาหารหมีในภาคตะวันตกของอ่าวฮัดสันซึ่งเป็นไกลสามารถเข้าถึงได้มากที่สุดของทุกขั้ว ประชากรหมีจะเสียค่าใช้จ่ายเกือบล้านดอลลาร์ต่อเดือน ดังนั้นเราจึงสามารถดำเนินการได้สองสามปีที่ผ่านมา? ใช่อาจจะ แต่เราสามารถที่จะทำมันตลอดไป? ผมคิดว่าไม่ ถ้าเราต้องการที่หมีขั้วโลกที่เรามีการบันทึกที่อยู่อาศัยของพวกเขา.
หมีขั้วโลกสามารถได้รับการสอนเพื่อการล่าสัตว์เช่นหมี?
ผมคิดว่าได้ทำแม่ธรรมชาติการทดลองที่ดีที่จะตอบคำถามนี้ ถ้าคุณดูในช่วงของหมีขั้วโลกมีหลายพื้นที่ที่มีหมีที่อาศัยอยู่บนบกติดกับหมีขั้วโลกที่อาศัยอยู่บนน้ำแข็งในทะเลนอกชายฝั่ง สีน้ำตาลหรือหมีเกิดขึ้นทั่วโลกในความหลากหลายของแหล่งที่อยู่อาศัย.
ผู้ที่อาศัยอยู่ในแถบอาร์กติกอยู่ที่ความหนาแน่นต่ำและอยู่ในหมู่ผู้ที่เล็กที่สุดของทั้งหมดของหมีสีน้ำตาล หากคุณเป็นหมีขั้วโลกที่อยู่อาศัยบนบกเป็นสถานที่ที่น่าสงสารมากที่จะมีชีวิตอยู่ มันอาจจะสนับสนุนหลายร้อยหลายพันกวางคาริบู แต่มันไม่สนับสนุนหมีมากและมันไม่สนับสนุนหมีใหญ่ หมีขั้วโลกบนมืออื่น ๆ ที่มีหมีที่ใหญ่ที่สุดในโลก ขนาดใหญ่ของพวกเขาได้รับการสนับสนุนโดยการรับประทานอาหารที่อุดมไปด้วยของพวกเขาของแมวน้ำ ตรรกะอะไรที่เราจะใช้ในการคาดหวังว่าสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนตัวเลขเล็ก ๆ เท่านั้นของหมีขนาดเล็กอย่างใดจะสามารถที่จะรองรับประชากรทั้งหมดของหมีขนาดใหญ่มาก?
สิ่งที่เกี่ยวกับการขนส่งแพลตฟอร์มลอยอาร์กติกเพื่อช่วยประหยัดหมีขั้วโลก?
Simplistically มันเป็นสิ่งที่ ที่คุณอาจคาดหวังว่าคนจะพูดว่า: "โอ้หมีขั้วโลกน้ำแข็งต้องขึ้นไปยืนบนและถ้าน้ำแข็งละลายทำไมไม่เพียงแค่ทำให้น้ำแข็งปลอม." มีคู่ของความท้าทายที่แท้จริงจะมีหนึ่งในนั้นคือว่าคนที่ได้รับการแนะนำการแก้ปัญหานี้ก็ไม่เข้าใจขนาดของปัญหาของเรา.
หากคุณเพียงแค่มองไปที่การลดลงของค่าเฉลี่ยของฤดูร้อนน้ำแข็งในทะเลของเราในการที่ผ่านมา 30 ปี เราได้หายไปเกือบสองเท่าของรัฐอลาสก้า การเปลี่ยนที่จะต้องแย่มากของโฟม.
แต่ที่สำคัญมากยิ่งขึ้นคือการที่น้ำแข็งในทะเลไม่ได้เป็นเพียงแพลตฟอร์มสำหรับหมีขั้วโลกที่จะเดินไปรอบ ๆ มันเป็นแหล่งที่มาของพลังของระบบนิเวศของพวกเขา การสนับสนุนชีวิตของหมีขั้วโลกเริ่มต้นด้วยสาหร่ายเชื้อราและแบคทีเรียที่เจริญเติบโตใน undersurface ของทะเลน้ำแข็ง สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สัตว์กุ้งเหมือนกินสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นด้วยกล้องจุลทรรศน์ปลากินเหล่านั้นมีชีวิตขนาดใหญ่แมวน้ำกินปลาและหมีขั้วโลกกินแมวน้ำ.
ดังนั้นถ้าคุณพยายามที่จะเข้ามาแทนที่น้ำแข็งด้วยแผ่นโฟมหรือสิ่งอื่นมันเป็น ไม่น่าที่จะสนับสนุนระบบนิเวศที่ ดังนั้นระหว่างพื้นที่พิเศษที่เรากำลังพูดถึงและไม่สามารถของพื้นผิวเทียมเพื่อสนับสนุนระบบนิเวศจริงๆจริงๆมันก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกมาก.
และจินตนาการสิ่งที่ค่าใช้จ่ายที่จะเป็นและสิ่งที่ปล่อยก๊าซก๊าซเรือนกระจกจะเป็นอย่างไรถ้าเรา ต้องการที่จะทำเช่นแพลตฟอร์มเทียมขนาดใหญ่.
คุณคิดว่าเราจะสามารถที่จะทำให้ประชากรของหมีในสวนสัตว์?
มีตัวอย่างบางส่วนของประชากรที่ได้รับเกือบสูญพันธุ์และได้รับการเก็บรักษาไว้ในสวนสัตว์หรือสถานการณ์อื่น ๆ ที่ถูกคุมขังและจากนั้นได้รับการแนะนำเป็นกำลัง ป่า มี Ferret ดำเท้าโปรแกรม Recovery เป็นอยู่ในรัฐไวโอมิงซึ่งสัตว์ที่ได้รับการยกในกรงและแนะนำเข้าไปในป่ากับความสำเร็จ แคลิฟอร์เนียแร้งลดลงเหลือไม่กี่คนในป่าและตอนนี้ยังมีอีกมากมายเพราะพวกเขาถูกยกขึ้นในสวนสัตว์และสถานการณ์อื่น ๆ ที่ถูกคุมขัง ผมคิดว่าสัตว์เหล่านั้นให้ยืมตัวเองดีกว่าที่จะได้รับการเลี้ยงดูในสถานการณ์เชลยกว่าหมีขั้วโลกทำ.
หมีขั้วโลกต้องสองปีครึ่งของการล่าสัตว์กับแม่ของพวกเขาที่จะคิดออกวิธีที่จะทำให้ชีวิตในอาร์กติก มันไม่ได้เป็นอย่างมากที่เราสามารถเลียนแบบที่อยู่ในกรง มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่จะทำกับสัตว์ที่มีน้ำหนักคู่ของปอนด์ชอบคุ้ยเขี่ย มันเป็นสิ่งที่จะต้องทำอย่างไรกับหมีที่มีน้ำหนักหลายร้อยปอนด์อีก.
อาจจะมีโอกาสบางอย่างถ้าเรารักษาบางอย่างเล็ก ๆ จำนวนมากของหมีในป่าที่ยังคงความหลากหลายทางพันธุกรรมในสวนสัตว์ที่อาจจะนำมาใช้ในป่า ดังนั้นเราอาจจะไม่รื้อฟื้นหมีเข้าไปในป่า แต่เราอาจจะสามารถผ่านเทคนิคการเจริญพันธุ์ที่ดีขึ้นแนะนำยีนกลับเข้าไปในป่า.
แต่ผมคิดว่าเราจะถามคำถามที่นี่เกี่ยวกับความพยายามครั้งสุดท้าย เรากำลังจะลาออกจากตำแหน่งตัวเองเพื่อไม่ทำอะไรเกี่ยวกับภาวะโลกร้อนในขณะนี้และใส่ทั้งหมดของความหวังของเราใน reintroducing หมีหรือยีนของพวกเขาในโลกในอนาคต?
ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะจำความท้าทายที่นี่ไม่ได้ J

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ สตีเว่น amstrup ห้า ความฝันของเขาคือการเข้าไปในป่า และมีการศึกษา สำหรับส่วนมากของชีวิตของเขา เขาทำเพียงแค่ว่า amstrup ใช้เวลา 30 ปี ศึกษาหมีขั้วโลกอลาสก้าเพื่อสำรวจทางธรณีวิทยาสหรัฐอเมริกา งานเขาเรียก " พลัมที่ดีที่สุดในสัตว์ป่าอาชีพ " .
แต่สิ่งที่ amstrup ไม่รู้ตอนอนุบาลที่สภาพภูมิอากาศจะอบอุ่นทะเลน้ำแข็งจะเริ่มหายไป และหมีขั้วโลกจะเผชิญความถิ่นที่อยู่อาศัย ข้อเท็จจริงเหล่านี้อาจจะทำให้ความฝันของการทำงานกับหมีเป็นไปไม่ได้สำหรับคนรุ่นอนาคต
ในปี 2007 เขานำทีมงานต่างประเทศของนักวิจัยในการเตรียมเก้าหรือรายงานที่นำไปสู่ 2008 รายการของหมีขั้วโลกเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ถูกคุกคามชนิดของเราภายใต้พระราชบัญญัติพันธุ์ ไม่นานหลังจากนั้นamstrup กลายเป็นหัวหน้านักวิทยาศาสตร์นานาชาติของหมีขั้วโลก ( pbi ) , ที่ไม่แสวงหากำไรที่อุทิศให้กับการอนุรักษ์หมีขั้วโลกและที่อยู่อาศัยอาร์กติกของพวกเขา ในปี 2012 เขาได้รับรางวัล Indianapolis , รางวัลโนเบลของการอนุรักษ์ที่ได้รับทุก ๆ ปี คนที่ได้เขียนพิเศษเพื่ออนุรักษ์สัตว์ amstrup pbi
ทำงาน , มักถามว่า นักวิทยาศาสตร์สามารถหรือไม่สามารถบันทึกหมีขั้วโลก เราใส่ของทั่วไปมากที่สุด และบางครั้งคำถามที่แปลกประหลาด เขาเห็นถ้ามีความหวังนี้ที่โดดเด่นชนิด
อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ที่เราสามารถทำได้เพื่อช่วยหมีขั้วโลก
แน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุด - และสิ่งเดียวที่จะช่วยชีวิตหมีขั้วโลกในระยะยาวคือการหยุดการเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจก และหยุดการร้อนขึ้นของโลก มีหลายสิ่งที่เราสามารถทำได้บนพื้นดินเพื่อสร้างโลกที่ดีกว่าสำหรับหมีขั้วโลกในขณะที่เรายังแก้ไขปัญหาก๊าซเรือนกระจก ,แต่ฉัน 2010 การวิจัย และต่อมามีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าในกิจกรรมพื้นดินไม่ได้ด้วยตนเองสามารถช่วยหมีขั้วโลก
ในการอนุรักษ์เรามีโมเดลที่มีอยู่ว่า เมื่อมีความท้าทายที่จะสูญพันธุ์ หรืออยู่อาศัย เราสามารถสร้างรั้วเพื่อปกป้องที่อยู่อาศัย หรือ เราสามารถจ้างไกด์ เพื่อปกป้อง ชนิดจากฉกฉวยจากนั้นเราก็กลับบ้านไปนอนคิด ว่าเราต้องช่วยพวกเขา แต่เราไม่สามารถสร้างรั้วป้องกันทะเลน้ำแข็งจากอุณหภูมิสูงขึ้น .
นี้เป็นความท้าทายที่อนุรักษ์ที่ไม่สามารถพบในอาร์กติก มันต้องเจอกันทุกคน โดยผมและคุณ ทุกที่ที่เราอาศัยอยู่ .
ก็หมีพื้นที่ทวีปแอนตาร์กติกาที่ยังคงมีมากของทะเล น้ำแข็ง ?
แน่นอนเราจะย้ายหมีและบางทีพวกเขาจะรุ่งเรือง ส่วนเหตุผลที่พวกเขาจะรุ่งเรือง เพราะเพนกวินและแมวน้ำที่อาศัยอยู่ในซีกโลกใต้ไม่ได้พัฒนาเพื่อหลบเลี่ยงพื้นผิวน้ำแข็งขั้วโลกนักล่าหมีจับเหยื่อโดยเดินไปรอบ ๆบนพื้นผิวของทะเลน้ำแข็ง .
ในซีกโลกภาคใต้เทียบเท่าทางนิเวศวิทยาของหมีขั้วโลกอาจเป็นเสือดาว ตรา และตราเพนกวินและแมวน้ำในเสือดาวล่าเหยื่อจากใต้ นั่นหมายความว่า เพนกวินและแมวน้ำอยู่เสมอในการแจ้งเตือนเมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้น้ำแข็งทะเล แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาอยู่ข้างบน
น้ำแข็งทะเลนั่นเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่นักชีววิทยาได้ศึกษาหลายของซีลแอนตาร์กติก แค่เดินขึ้นเขา และกลิ้งไป และวัดได้ พวกเขาเป็นเพียงไม่กลัวสิ่งต่างๆบนพื้นผิว พวกเขายังไม่ได้พัฒนาความกลัวนั้น คุณใส่หมีขั้วโลกในสภาพแวดล้อมที่และมันไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับหมีขั้วโลกจะเช็ดออกทั้งหมดของเพนกวินและแมวน้ำ ,และแน่นอนทั้งหมดของหมีขั้วโลกจะพินาศ .
แต่ถ้ามันไม่เกิดขึ้น แม้ว่าบางส่วนของสายพันธุ์กลายตระหนักเพียงพอที่จะปกป้องตัวเองจากหมีขั้วโลกแอนตาร์กติกจะร้อนเช่นกันดังนั้นคุณจะขัดขวาง inevitable .
แต่หมีขั้วโลกสามารถปรับพฤติกรรมทวีปแอนตาร์กติกา
พวกเขามีพฤติกรรมพลาสติกพอว่า ถ้าพวกเขาเห็นหลายอย่างกินบนน้ำแข็ง พวกเขาจะกินมัน มีหลายสิ่งที่ต้องกินตรงนั้นก็หญ้าปากคอก จินตนาการคู่หมีขั้วโลกเล่นผ่านเพนกวินอาณานิคม มันจะยากสำหรับพวกเขาที่จะจับเพนกวิน ?ฉันคิดว่าทั้งหมดน่าจะเป็นเพื่อนร่วมงานของฉันจะยอมรับว่ามันคงเป็นหายนะด้านสิ่งแวดล้อม การล่า
จะช่วยหมีขั้วโลก
มีหลายอย่างที่เราทุกคนทำบนพื้นดินเพื่อให้โลกมากขึ้นสำหรับหมีขั้วโลกในขณะที่เราอยู่ที่ใหญ่กว่าปัญหาของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ทั้งหมดของสิ่งเหล่านั้นการจัดการโดยเจตนาฆ่าจากการล่าและฆ่าโดยไม่ตั้งใจเมื่อหมีมีปัญหากับคนที่ดูเหมือนจะสำคัญที่สุด การกระทำที่เราสามารถใช้ .
มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าสัตว์ป่า ถ้าพวกเขามีที่อยู่อาศัยที่มั่นคง แข็งแรง มีทรัพยากรทดแทน และพวกเขาสามารถจัดการได้ตามอัตภาพ ปัญหาของหมีขั้วโลกนั้น ตอนนี้ ของพวกเขาที่อยู่อาศัยไม่มั่นคงข้อมูลแสดงให้เห็นว่าในบางพื้นที่ตัวเลขหมีขั้วโลกจะลดลงโดยไม่มีการล่า ดังนั้นคำตอบสั้น ๆคือ การล่าในบางพื้นที่ก็ไม่สามารถบันทึกหมีเพิ่มเติมสำหรับเวลาที่เราหยุดการลดลงของน้ำแข็งในทะเล แต่โดยตัวของมันเองจะไม่บันทึกหมีขั้วโลก .
ถ้าเราจัดอาหารให้พวกเขาจะยืดการสูญเสียของพวกเขา ?
ในระยะยาวมันไม่บันทึกหมีขั้วโลกเราไม่สามารถฟีดทั่วโลกหมีขั้วโลก ค่าใช้จ่ายของ ก๊าซเรือนกระจกบาทน่ะ จะแพงมหาศาล ในเวลาอันสั้น มันมีบางอย่างที่ผู้จัดการจะถูกบังคับให้พิจารณา ?
มันอาจจะ ผมทำหลังซอง คำนวณว่า ถ้าเราเลี้ยงหมีขั้วโลกอาหารเดียวที่พวกเขาถูกเลี้ยงในสวนสัตว์ ตัวเลือกที่ถูกที่สุด ,แค่ให้อาหารหมีในตะวันตกอ่าวฮัดสันซึ่งคือโดยไกลที่เข้าถึงได้มากที่สุดของประชากรหมีขั้วโลก ราคาเกือบล้าน ดอลลาร์ ต่อเดือน ดังนั้นเราสามารถทำได้สำหรับสองปี ? ใช่ อาจจะ แต่เราสามารถทำมันตลอดไป ฉันคิดว่าไม่ ถ้าเราต้องการหมีขั้วโลกเราต้องบันทึกที่อยู่อาศัยของพวกเขา .
อาจหมีขั้วโลกถูกสอนให้ล่าเหมือนหมี ?
ฉันคิดว่า แม่ธรรมชาติ ได้ทำที่ดีทดลองที่ตอบคำถามนี้ ถ้าคุณมองผ่านช่วงของหมีขั้วโลกมีหลายพื้นที่ ที่ มี หมีที่อาศัยอยู่บนบก ติดกับหมีขั้วโลกที่อาศัยอยู่บนทะเลน้ำแข็งในต่างประเทศ สีน้ำตาล หรือ หมีเกิดขึ้นทั่วโลกในความหลากหลายของที่อยู่อาศัย .
ผู้ที่อาศัยอยู่ในอาร์กติก อยู่ ที่ มีความหนาแน่นต่ำ และในที่เล็กที่สุดของทั้งหมดของหมีสีน้ำตาล ถ้าคุณหมี , ที่อยู่อาศัยภาคพื้นอาร์กติกเป็นสถานที่ที่ดีมากที่จะมีชีวิตอยู่ มันอาจจะสนับสนุนหลายร้อยหลายพันของคาริบู แต่มันไม่สนับสนุนไม่หมีมากและมันไม่สนับสนุนใหญ่หมี หมีขั้วโลก , บนมืออื่น ๆเป็นหมีที่ใหญ่ที่สุดในโลกขนาดใหญ่ของพวกเขาได้รับการสนับสนุนโดยอาหารที่อุดมไปด้วยของซีล ตรรกะอะไรที่เราใช้เพื่อให้สภาพแวดล้อมที่สนับสนุนเฉพาะขนาดเล็กตัวเลข หมีเล็กจะทำให้สามารถรองรับประชากรหมีทั้งหมดที่มีขนาดใหญ่มาก
เรื่องการขนส่งแพลตฟอร์มลอยไปยังขั้วโลกเหนือเพื่อช่วยหมีขั้วโลก ?
ง่ายๆละ มันเป็นบางสิ่งที่คุณอาจจะคาดหวังว่าคนที่จะบอกว่า " โอ้หมีขั้วโลกต้องยืนบนน้ำแข็ง ถ้าน้ำแข็งจะละลาย ทำไมไม่เพียงทำให้น้ำแข็งปลอม " มีคู่ของความท้าทายที่แท้จริงนั้น ซึ่งหนึ่งในนั้นคือคนที่แนะนำโซลูชั่นนี้ไม่เข้าใจ ขนาดของปัญหา .
ถ้าคุณมองแค่เฉลี่ยลดลงของ ของเราฤดูร้อนทะเลน้ำแข็งในช่วง 30 ปี เราได้หายไปเกือบสองเท่าของพื้นที่ของรัฐอลาสกาแทนที่จะต้องมีมากอันยิ่งใหญ่ของโฟม .
แต่ที่สำคัญคือว่าทะเลน้ำแข็งไม่เพียงเป็นแพลตฟอร์มสำหรับหมีขั้วโลกที่จะเดินบน มันเป็นแหล่งที่มาของพลังของระบบนิเวศของพวกเขา การสนับสนุนชีวิตหมีขั้วโลก เริ่มต้นด้วยตะไคร่ เชื้อรา และแบคทีเรียที่เติบโตใน undersurface ของน้ำแข็งในทะเล สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กุ้งชอบกินสิ่งมีชีวิตนั้น สิ่งมีชีวิตด้วยกล้องจุลทรรศน์ ปลาขนาดใหญ่กินพวกสิ่งมีชีวิต แมวน้ำกินปลาและหมีขั้วโลกกินแมวน้ำ
ดังนั้นหากคุณพยายามที่จะแทนที่น้ำแข็งด้วยแผ่นใยสังเคราะห์ หรืออย่างอื่น มันเป็นการยากมากที่จะสนับสนุนระบบดังนั้น ระหว่างพื้นที่พิเศษที่เรากำลังพูดถึง และความสามารถของพื้นผิวเทียมจริงๆสนับสนุนระบบนิเวศ จริงๆมันก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกมาก .
และจินตนาการว่าค่าใช้จ่ายจะเป็นและสิ่งที่ก๊าซเรือนกระจกรอยเท้าจะเป็นถ้าเราต้องการให้แพลตฟอร์มเทียมขนาดใหญ่เช่น .
คุณคิดว่าเรา จะสามารถที่จะให้ประชากรของหมีในสวนสัตว์
มีตัวอย่างบางส่วนของประชากรที่ได้รับเกือบสูญพันธุ์ และถูกเก็บรักษาไว้ในสวนสัตว์ หรือสถานการณ์อื่น ๆไว้แล้วถูก reintroduced เข้าไปในป่า มีสีดำ footed ferret การกู้คืนโปรแกรมตามในไวโอมิ่ง ที่สัตว์ถูกเลี้ยงในกรง และ reintroduced เข้าไปในป่า กับความสำเร็จแคลิฟอร์เนียแร้งลงไปหยิบในป่า และขณะนี้มีเยอะมากเพราะพวกเขาถูกเลี้ยงในสวนสัตว์และสถานการณ์อื่น ๆที่เป็นเชลย ฉันคิดว่าสัตว์เหล่านั้นยืมตัวเองดีกว่าที่จะมีขึ้นในสถานการณ์ที่ถูกคุมขังกว่าหมีขั้วโลกหมีขั้วโลกต้องทำ .
2 ปีครึ่งของการล่ากับแม่ของพวกเขาเพื่อหาวิธีที่จะทำให้ชีวิตในอาร์กติกมันไม่ได้เป็นไปได้มากที่เราสามารถเลียนแบบที่ในการเป็นเชลย มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะทำมันกับสัตว์ที่หนักสองปอนด์เหมือนพังพอน . มันเป็นสิ่งที่จะทำอย่างไรกับหมีที่มีน้ำหนักหลายร้อยปอนด์ .
อาจมีบางโอกาส ถ้าเรารักษาบางขนาดเล็กจำนวนของหมีในป่าที่มีความหลากหลายทางพันธุกรรมรักษาในสวนสัตว์จะนำหมีในป่าดังนั้น เราไม่อาจรื้อฟื้นหมีในป่า แต่เราก็สามารถผ่านเข้าสู่กระบวนการสืบพันธุ์ แนะนำยีนเข้าป่า .
แต่ผมคิดว่า เราจะถามคำถามนี้เกี่ยวกับความพยายามครั้งสุดท้าย . จะให้เราลาออกเองเพื่อไม่ทำอะไรเกี่ยวกับภาวะโลกร้อนในขณะนี้และใส่ทั้งหมดของความหวังของเราใน reintroducing หมีหรือยีนของพวกเขาในโลกอนาคต
ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าความท้าทายที่นี่ไม่เจ