less than a full human being, indee

less than a full human being, indeed, an object of contempt, a "last man" with neither striving nor aspiration? Is there not a side of the human personality that deliberately seeks out struggle, dan ger, risk, and daring, and will this side not remain unfulfilled by the "peace and prosperity" of contemporary liberal democracy? Does not the satisfaction of certain human beings depend on rec ognition that is inherently unequal? Indeed, does not the desire for unequal recognition constitute the basis of a livable life, not just for bygone aristocratic societies, but also in modern liberal democracies? Will not their future survival depend, to some ex tent, on the degree to which their citizens seek to be recognized not just as equal, but as superior to others? And might not the fear of becoming contemptible "last men" not lead men to assert them selves in new and unforeseen ways, even to the point of becoming once again bestial "first men" engaged in bloody prestige battles, this time with modern weapons?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้อยกว่าเต็ม มนุษย์ แน่นอน วัตถุของดูถูก "คนสุดท้าย" กับไม่มีความมุ่งมั่นหรือความใฝ่ฝันหรือไม่ ไม่มีด้านบุคลิกภาพของมนุษย์ที่จงใจ ออกต่อสู้ เกออาร์ตแดน ความเสี่ยง กล้าหาญ และด้านนี้ไม่ยังคงบรรลุ โดย "สันติภาพและความมั่งคั่ง" ของระบอบเสรีประชาธิปไตยสมัย ไม่ไม่พึงพอใจของมนุษย์บางอย่างขึ้นอยู่กับ ognition rec ที่มีความไม่เท่ากัน แน่นอน ไม่ไม่ความรู้ไม่เท่ากันจึงเป็นพื้นฐานของชีวิตต่าง ๆ ไม่เพียงแต่ สำหรับสังคมรูปอดีต แต่ยังเหมือน ๆ สมัยเสรีนิยม จะไม่รอดในอนาคตของพวกเขาขึ้นอยู่ บางอดีตเต็นท์ ระดับที่ประชาชนหาได้รู้จักไม่ใช่แค่ เป็นเท่ากับ แต่เหนือกว่าผู้อื่นหรือไม่ และอาจไม่กลัวกลายเป็น contemptible "ล่าสุด"คนนำคนเพื่อยืนยันรูปนั้นตัวใหม่ และไม่คาดฝันวิธี แม้แต่ไปกลายเป็น bestial ครั้ง "ครั้งแรก"คนเข้าร่วมในสงครามแห่งศักดิ์ศรีเลือด เวลานี้ มีอาวุธที่ทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้อยกว่ามนุษย์เต็มรูปแบบแน่นอนเป้าหมายของการดูถูกที่เป็น "คนสุดท้าย" กับทั้งมุ่งมั่นทะเยอทะยานหรือ? มีไม่ได้เป็นด้านข้างของบุคลิกภาพของมนุษย์ที่จงใจพยายามออกต่อสู้แดนร็อคกี้, ความเสี่ยงและความกล้าหาญและจะด้านนี้ยังคงไม่ได้ผลไม่ได้ด้วย "ความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรือง" ของระบอบประชาธิปไตยเสรีนิยมร่วมสมัย? ไม่ได้ไม่พึงพอใจของมนุษย์บางอย่างขึ้นอยู่กับการรับรู้ ognition ที่ไม่เท่ากันโดยเนื้อแท้? อันที่จริงไม่ได้ปรารถนาที่สำหรับการรับรู้ไม่เท่ากันเป็นพื้นฐานของชีวิตที่น่าอยู่ไม่เพียง แต่สำหรับสังคมของชนชั้นสูงที่ล่วงไปแล้ว แต่ยังอยู่ในระบอบประชาธิปไตยเสรีนิยมสมัยใหม่? จะไม่ได้มีชีวิตอยู่รอดของพวกเขาขึ้นอยู่กับอนาคตที่จะบางเต็นท์อดีตในระดับที่ประชาชนของพวกเขาพยายามที่จะได้รับการยอมรับไม่เพียงเท่ากัน แต่เป็นดีกว่าคนอื่น ๆ ? และอาจจะไม่กลัวที่จะกลายเป็นรังเกียจ "คนสุดท้าย" ที่จะไม่นำไปสู่​​คนที่จะยืนยันตัวพวกเขาในรูปแบบใหม่และไม่คาดฝันแม้จุดที่จะกลายเป็นอีกครั้งหนึ่งที่โหดร้าย "คนแรก" มีส่วนร่วมในการต่อสู้ศักดิ์ศรีเลือดที่เวลาด้วยอาวุธที่ทันสมัย​​นี้หรือไม่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้อยกว่ามนุษย์เต็มเป็น แท้ วัตถุของการเป็น " คนสุดท้าย " กับทั้งมุ่งมั่นและความทะเยอทะยาน ? ไม่มีข้างของบุคลิกภาพของมนุษย์ที่จงใจแสวงหาดิ้นรน แดนเยอรมัน ความเสี่ยง และกล้าหาญ และด้านนี้ไม่ได้อยู่ที่ไม่ได้ผล โดย " สันติภาพและความเจริญรุ่งเรือง " เสรีนิยมประชาธิปไตยร่วมสมัย ?ไม่พึงพอใจของมนุษย์บางอย่างขึ้นอยู่กับ ognition REC ที่โดยเนื้อแท้ไม่เท่ากัน ? แน่นอน ไม่ปรารถนาให้รับรู้ไม่เท่ากันถือเป็นพื้นฐานของชีวิตน่าอยู่ ไม่ใช่แค่สังคมของชนชั้นสูงในอดีตที่ผ่านมา แต่ยังอยู่ในประชาธิปไตยเสรีนิยมสมัยใหม่ จะไม่รอดในอนาคตขึ้นอยู่กับบางเช่นเต็นท์ในระดับที่ประชาชนแสวงหาการได้รับการยอมรับไม่เพียง แต่เป็นเท่ากัน แต่เหนือกว่าคนอื่น ? และอาจจะไม่กลัว กลายเป็นรังเกียจ " ผู้ชาย " สุดท้ายไม่พาผู้ชายไปยืนยันตัวของพวกเขาในวิธีใหม่ และที่ไม่คาดคิด แม้จุดของการเป็นอีกครั้งที่โหดร้าย " ผู้ชาย " ร่วมในการต่อสู้นองเลือดศักดิ์ศรี , เวลาที่มีอาวุธทันสมัย ?