- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The variety as seen by its speakers
The variety as seen by its speakers
Notwithstanding these considerations, it remains
that speakers are very happy to identify individual
varieties by means of a convenient label, even in
highly multilingual societies. In a small
questionnaire-based survey, administered online
to Chinese Singaporean university students, many
respondents, for instance, were happy to say that
they were fluent in Singlish, English, and any
number of official and non-official varieties.
Non-official varieties of Chinese were often
labelled as‘dialects’ in keeping with the terminology of the nation’s language planners. The ease
with which these are used presupposes a degree
of shared knowledge and of agreement on what
these terms refer to (for example, Mandarin in
Singapore is not the same as Mandarin in Beijing, Shanghai, or Taipei), but at the same time,
they are imprecise in the extreme (the term English
alone does not reveal whether it covers Singlish,
Standard English, something in between, or the
whole continuum). After all, the ostensibly simple
distinction between Singlish and English has proven to be rather more complex than it is usually
thought to be by both planners and speakers
(Platt, 1975; Gupta, 1994; Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012).
To come back to the possibility of Hokkien–
Singlish/English code-switching, and given the
abundance of Hokkien loanwords in Singlish,
one wonders to what extent Hokkien and Singlish
are distinguished by speakers. When presented
with the sentence in (1), which is entirely in
Hokkien and has the pragmatic status of the prototypical interjection that precedes a fight, respondents were split on what to answer to the
question ‘Is this Singlish?’ There was agreement
‘Yes, it’s Hokkien’, disagreement ‘No, it’s
Hokkien’, as well as more differenced (and more
interesting) opinions such as ‘Yes – to a Chinese
Singlish speaker’, ‘Hokkien, which can be said to
be part of Singlish’, ‘Hokkien, but may be viewed
as Singlish if used in part of a sentence in Singlish’,
and ‘Depends on what language you were using
beforehand’. There is, therefore, an awareness
among speakers that not only does (1) represent
the normal borrowing process involved in contact
situations such as those leading to the emergence
of Singlish, it also exists as a Hokkien string
which can very well be used in all-Hokkien discourse, or, on the other hand, in multilingual,
code-switching interaction.
(1) Khoàn sím-mih?
look what
‘What are you looking at?’
Similarly, the question ‘What is Singlish? Give a
definition’resulted in a range of responses, some of
which are given in (2). The more straightforward
answers simply equated Singlish with Singapore
English or a colloquial form thereof. Many (2d–
h) focused on the admixture of non-English
elements in Singlish, often listing the other three
official languages. Others carry some form of
value-judgement or highlight the local relevance
of Singlish: according to (2j) Singlish is used
when ‘being friendly and casual’, (2k) calls
Singlish efficient and concise, whereas (2l,m)
regard Singlish as intrinsically Singaporean, (2l)
highlighting its role in expressing a Singaporean
identity.
(2) a. Singlish is Singapore English.
b. Colloquail [sic] form of English in
Singapore.
c. A dialect of English used in Singapore
d. It’s a pidgin or creole of all the ‘native’
languages of Singapore namely,
Mandarin/Hokkien, Tamil and Malay.
e. A hybrid of English, Malay, Hokkien and
spoken in the intonation of Chinese.
f. Singlish is a mixture of the different
languages that can be found in
Singapore, namely English, Chinese,
Malay and Tamil.
g. English laced with Mandarin Chinese,
Malay, Tamil and a variety of dialects.
h. Singaporean’s English, with lexicon from
languages used by its people, such as
Malay, Hokkien, Chinese, English, etc.
i. 1. the use of “la”, “lor”, “leh”, “meh”
2. incorporation of common terms from
dialects and Bahasa Malayu [sic]
j. It is a form of English that Singaporeans
speak when they are being friendly and
casual with others.
k. Efficient and consice [sic] English, with a
heavy influence of mandarin, hokkien and
malay
l. A singapore identity
m. Singlish is the most comprehensive way a
singaporean expresses himself.
These definitions are interesting in their own
right, but – perhaps expectedly so – they differ substantially from descriptions of Singapore English
in the scholarly literature. The discourse particles
mentioned in (2i), for instance, are indeed a hallmark of Singlish; however, the often-named input
of Tamil (2d,f,g) has been minimal at best.
Similarly, the ‘mixture’ referred to in (2f) is anything but straightforward, and the ways in which
substrate grammars have or have not contributed
to the emergence of present-day Singlish is a matter of ongoing debate. What the replies in (2) do
show, however, is the absence of a single clear
definition of the variety ‘Singapore English’ or
‘Singlish’. Not all of them even include the term
Singapore: (2k) calls Singlish ‘efficient and concise English’, whereas (2e,g,i) are attempts at a
description that does not specify the locale where
it is used.
There is, therefore, among users of the variety, a
mismatch between the carefree use of labelled varieties and the large degree of variability in their
definitions of said variety. More worryingly, however, there is a comparable mismatch between the use, among linguists, of similarly-labelled varieties
and their interest in an accurate description. Such
labels suggest a certain degree of uniformity within
the variety which is often lacking. In the case of
‘Singapore English’, internal variation is considerable, and the only uncontroversially shared feature
is the geographical delimitation of the unit of
analysis: the English used within the confines of
the city-state of Singapore is ‘Singapore English’.
Such a definition is not linguistic but geographical
and political, and a close analysis of the varieties of
English on both sides of the Singapore Straits
would show that Singapore English and
Malaysian English are in fact quite comparable in
form. What distinguishes them most is their sociolinguistic status within their respective countries.
Similar arguments could be made for the distinction between northern Welsh English and
Merseyside English, for instance.
Notwithstanding these considerations, it remains
that speakers are very happy to identify individual
varieties by means of a convenient label, even in
highly multilingual societies. In a small
questionnaire-based survey, administered online
to Chinese Singaporean university students, many
respondents, for instance, were happy to say that
they were fluent in Singlish, English, and any
number of official and non-official varieties.
Non-official varieties of Chinese were often
labelled as‘dialects’ in keeping with the terminology of the nation’s language planners. The ease
with which these are used presupposes a degree
of shared knowledge and of agreement on what
these terms refer to (for example, Mandarin in
Singapore is not the same as Mandarin in Beijing, Shanghai, or Taipei), but at the same time,
they are imprecise in the extreme (the term English
alone does not reveal whether it covers Singlish,
Standard English, something in between, or the
whole continuum). After all, the ostensibly simple
distinction between Singlish and English has proven to be rather more complex than it is usually
thought to be by both planners and speakers
(Platt, 1975; Gupta, 1994; Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012).
To come back to the possibility of Hokkien–
Singlish/English code-switching, and given the
abundance of Hokkien loanwords in Singlish,
one wonders to what extent Hokkien and Singlish
are distinguished by speakers. When presented
with the sentence in (1), which is entirely in
Hokkien and has the pragmatic status of the prototypical interjection that precedes a fight, respondents were split on what to answer to the
question ‘Is this Singlish?’ There was agreement
‘Yes, it’s Hokkien’, disagreement ‘No, it’s
Hokkien’, as well as more differenced (and more
interesting) opinions such as ‘Yes – to a Chinese
Singlish speaker’, ‘Hokkien, which can be said to
be part of Singlish’, ‘Hokkien, but may be viewed
as Singlish if used in part of a sentence in Singlish’,
and ‘Depends on what language you were using
beforehand’. There is, therefore, an awareness
among speakers that not only does (1) represent
the normal borrowing process involved in contact
situations such as those leading to the emergence
of Singlish, it also exists as a Hokkien string
which can very well be used in all-Hokkien discourse, or, on the other hand, in multilingual,
code-switching interaction.
(1) Khoàn sím-mih?
look what
‘What are you looking at?’
Similarly, the question ‘What is Singlish? Give a
definition’resulted in a range of responses, some of
which are given in (2). The more straightforward
answers simply equated Singlish with Singapore
English or a colloquial form thereof. Many (2d–
h) focused on the admixture of non-English
elements in Singlish, often listing the other three
official languages. Others carry some form of
value-judgement or highlight the local relevance
of Singlish: according to (2j) Singlish is used
when ‘being friendly and casual’, (2k) calls
Singlish efficient and concise, whereas (2l,m)
regard Singlish as intrinsically Singaporean, (2l)
highlighting its role in expressing a Singaporean
identity.
(2) a. Singlish is Singapore English.
b. Colloquail [sic] form of English in
Singapore.
c. A dialect of English used in Singapore
d. It’s a pidgin or creole of all the ‘native’
languages of Singapore namely,
Mandarin/Hokkien, Tamil and Malay.
e. A hybrid of English, Malay, Hokkien and
spoken in the intonation of Chinese.
f. Singlish is a mixture of the different
languages that can be found in
Singapore, namely English, Chinese,
Malay and Tamil.
g. English laced with Mandarin Chinese,
Malay, Tamil and a variety of dialects.
h. Singaporean’s English, with lexicon from
languages used by its people, such as
Malay, Hokkien, Chinese, English, etc.
i. 1. the use of “la”, “lor”, “leh”, “meh”
2. incorporation of common terms from
dialects and Bahasa Malayu [sic]
j. It is a form of English that Singaporeans
speak when they are being friendly and
casual with others.
k. Efficient and consice [sic] English, with a
heavy influence of mandarin, hokkien and
malay
l. A singapore identity
m. Singlish is the most comprehensive way a
singaporean expresses himself.
These definitions are interesting in their own
right, but – perhaps expectedly so – they differ substantially from descriptions of Singapore English
in the scholarly literature. The discourse particles
mentioned in (2i), for instance, are indeed a hallmark of Singlish; however, the often-named input
of Tamil (2d,f,g) has been minimal at best.
Similarly, the ‘mixture’ referred to in (2f) is anything but straightforward, and the ways in which
substrate grammars have or have not contributed
to the emergence of present-day Singlish is a matter of ongoing debate. What the replies in (2) do
show, however, is the absence of a single clear
definition of the variety ‘Singapore English’ or
‘Singlish’. Not all of them even include the term
Singapore: (2k) calls Singlish ‘efficient and concise English’, whereas (2e,g,i) are attempts at a
description that does not specify the locale where
it is used.
There is, therefore, among users of the variety, a
mismatch between the carefree use of labelled varieties and the large degree of variability in their
definitions of said variety. More worryingly, however, there is a comparable mismatch between the use, among linguists, of similarly-labelled varieties
and their interest in an accurate description. Such
labels suggest a certain degree of uniformity within
the variety which is often lacking. In the case of
‘Singapore English’, internal variation is considerable, and the only uncontroversially shared feature
is the geographical delimitation of the unit of
analysis: the English used within the confines of
the city-state of Singapore is ‘Singapore English’.
Such a definition is not linguistic but geographical
and political, and a close analysis of the varieties of
English on both sides of the Singapore Straits
would show that Singapore English and
Malaysian English are in fact quite comparable in
form. What distinguishes them most is their sociolinguistic status within their respective countries.
Similar arguments could be made for the distinction between northern Welsh English and
Merseyside English, for instance.
0/5000
ความเห็น โดยลำโพงของ
อย่างไรก็ตามการพิจารณาเหล่านี้ มันยังคง
ว่า ลำโพงมีความสุขมากในการระบุแต่ละ
พันธุ์โดยความหมายของป้ายชื่อโรงแรม แม้ใน
สังคมภาษาสูง ในขนาดเล็ก
ตามแบบสอบถามแบบสำรวจ จัดการออนไลน์
นักศึกษามหาวิทยาลัยจีนสิงคโปร์ หลาย
ตอบ เช่น มีความสุขว่า
พวก fluent ในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อังกฤษ และใด ๆ
จำนวน official และ official ไม่ใช่พันธุ์ต่าง ๆ
พันธุ์ official ไม่ใช่ของจีนมักจะ
มัน as'dialects' เน้นคำศัพท์ของการวางแผนภาษาของประเทศ ความง่าย
ด้วยซึ่งที่เหล่านี้จะใช้ presupposes ตัว
ความรู้ร่วมกัน และข้อตกลงในสิ่ง
หมายถึงเงื่อนไขเหล่านี้ (เช่น แมนดารินใน
สิงคโปร์จะไม่เหมือนกับภาษาจีนกลางในปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ หรือไทเป), แต่ ใน เวลาเดียวกัน,
จะ imprecise สุด (คำอังกฤษ
คนเดียวไม่เปิดเผยว่า มันครอบคลุมภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์,
มาตรฐานอังกฤษ ในระหว่าง สิ่งหรือ
ทั้งความต่อเนื่อง) หลังจากที่ทุก เรื่องรัฐบาล
ความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์และอังกฤษได้พิสูจน์จะค่อนข้างซับซ้อนกว่าปกติ
ความคิดที่จะวางแผนและลำโพง
(Platt, 1975 กุปตา 1994 Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012) .
การกลับมาของ Hokkien–
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์และอังกฤษรหัสสลับ และกำหนด
มาย loanwords ฮกเกี้ยนในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์,
หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์อะไรขนาดฮกเกี้ยนและภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
โดดเด่น ด้วยลำโพง เมื่อนำเสนอ
ประโยคใน (1), ซึ่งเป็นทั้งหมดใน
ฮกเกี้ยน และมีสถานะการปฏิบัติของ interjection prototypical ที่เป็น fight มาก่อน ผู้ตอบถูกแบ่งที่ว่าจะตอบ
คำถาม 'คือภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์นี้ " มีข้อตกลง
กัน 'ใช่ ฮกเกี้ยนของ' ' ไม่เป็น
ฮกเกี้ยน ', เป็น differenced มาก (และอื่น ๆ
สนใจ) เห็นเช่น ' ใช่ไปจีน
Singlish ลำโพง ', ' ฮกเกี้ยน ซึ่งสามารถกล่าวว่า การ
เป็นส่วนหนึ่งของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ ', ' ฮกเกี้ยน แต่อาจดู
เป็น Singlish ใช้ในส่วนของประโยคในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ ',
และ ' ขึ้นอยุ่กับภาษาที่คุณกำลังใช้
ล่วงหน้า ' มี ดังนั้น การรับรู้
ระหว่างลำโพงที่ไม่เพียงแต่ ไม่แสดงถึง (1)
การกู้ยืมปกติเกี่ยวข้องกับผู้ติดต่อ
สถานการณ์เช่นผู้ที่นำไปสู่การเกิด
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ มันยังมีอยู่เป็นสายฮกเกี้ยน
ที่ดีใช้ ในวาทกรรมทั้งฮกเกี้ยน หรือ ในทาง กลับกัน ในภาษา,
สลับรหัส interaction.
(1) Khoàn sím mih ?
มองอะไร
'ที่คุณกำลังมองที่ '
ทำนองเดียวกัน คำถาม ' ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์คืออะไร ให้เป็น
definition' ส่งผลให้ในช่วงของการตอบสนอง บาง
ที่แสดงไว้ใน (2) ตรงมาก
คำตอบภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เพียง equated กับสิงคโปร์
ภาษาอังกฤษหรือภาษาแบบดังกล่าว หลาย (2d–
h) เน้นผลิตไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
องค์ประกอบในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ มักจะแสดงรายการอื่น ๆ ที่สาม
ภาษา official อื่น ๆ มีรูปแบบของ
ค่าตัดสินหรือเน้นความเกี่ยวข้องเฉพาะ
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์: ตาม (2j) ใช้ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
เมื่อ 'การเป็นกันเอง และสบายๆ', (2 k) เรียก
Singlish efficient และ กระชับ ในขณะที่ (2 l, m)
เกี่ยวกับภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เป็นรุ่นสิงคโปร์, (2 ลิตร)
เน้นบทบาทของมันในการแสดง Singaporean
identity.
(2) a. ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์คือ สิงคโปร์อังกฤษ.
เกิด Colloquail [ซิลิก้อน] แบบอังกฤษใน
สิงคโปร์
c ภาษาอังกฤษที่ใช้ในสิงคโปร์
d พิดจิ้นหรือเฮติของทั้งหมด 'เจ้า'
ภาษาสิงคโปร์ได้แก่,
/ จีนกลางฮกเกี้ยน ภาษาทมิฬ และมลายู
e ผสมของอังกฤษ มาเลย์ ฮกเกี้ยน และ
พูดในสำเนียงของภาษาจีน
เอฟภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เป็นส่วนผสมของที่แตกต่าง
ภาษาที่สามารถพบได้ใน
สิงคโปร์ ภาษาได้แก่อังกฤษ จีน,
มาเลย์และทมิฬ
กรัม laced กับจีนแมนดาริน อังกฤษ
มลายู ภาษาทมิฬ และความหลากหลายของสำเนียง
h. สิงคโปร์ของอังกฤษ กับปทานุกรมจาก
ภาษาที่ใช้ โดยคน เช่น
มาเลย์ ฮกเกี้ยน ภาษาจีน อังกฤษ ฯลฯ
i. 1 การใช้ "ลา" "หล่อ" "เลห์" "meh"
2 จดทะเบียนเงื่อนไขทั่วไปจาก
สำเนียงและ Malayu เปล่ง [ซิลิก้อน]
j มันเป็นแบบภาษาอังกฤษนั้นยังสิงคโปร์
พูดเมื่อพวกเขาจะเป็นมิตร และ
สบาย ๆ กับผู้อื่น
คุณ Efficient และ consice [sic] อังกฤษ กับการ
influence หนักของแมนดาริน ฮกเกี้ยน และ
มาเลย์
l ตัวสิงคโปร์
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เมตรจะครอบคลุมมากที่สุดวิธีการ
สิงคโปร์แสดงเอง.
definitions เหล่านี้เป็นที่น่าสนใจในตัวเอง
ขวา แต่ – บางที expectedly เพื่อ – พวกเขาแตกต่างมากจากคำอธิบายของสิงคโปร์อังกฤษ
ในวรรณคดี scholarly อนุภาควาทกรรม
กล่าวใน (2i), เช่น แน่นอนจุดเด่นของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อย่างไรก็ตาม ป้อนชื่อบ่อย
ของทมิฬ (2d, f, g) ได้น้อยที่สุดที่ส่วน
คล้าย 'ผสม' อ้างถึงใน (2f) คือ อะไรแต่ตรงไปตรงมา และวิธีที่
grammars พื้นผิวได้ หรือไม่ได้ส่ง
การเกิดขึ้นของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เหตุการณ์เป็นเรื่องของการอภิปรายอย่างต่อเนื่อง ตอบ (2) ทำ
แสดง อย่างไรก็ตาม การขาดงานของล้างเดียว
definition หลากหลาย 'สิงคโปร์อังกฤษ' หรือ
'ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์' ไม่ได้รวมคำ
สิงคโปร์: (2k) เรียกภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ 'efficient และภาษาอังกฤษที่กระชับ' ในขณะที่ (2e, g ฉัน) เป็นความพยายามที่เป็น
คำอธิบายที่ระบุตำแหน่งที่ตั้งที่
ใช้
มี ดังนั้น ในหมู่ผู้ใช้หลากหลาย การ
ตรงใช้ทุกพันธุ์มันและความแปรผันในระดับขนาดใหญ่ของ
definitions หลากหลายดังกล่าว Worryingly มากขึ้น อย่างไรก็ ตาม ไม่ตรงกันสามารถเปรียบเทียบระหว่างการใช้ ในหมู่นักภาษาศาสตร์ พันธุ์ทำนองมัน
และความสนใจในคำอธิบายที่ถูกต้อง เช่น
ป้ายแนะนำระดับความรื่นรมย์ภายใน
หลากหลายซึ่งมักจะขาด ในกรณีของ
'สิงคโปร์อังกฤษ' ภายในเปลี่ยนแปลงเป็นจำนวนมาก และเฉพาะ uncontroversially ใช้ร่วมกันคุณลักษณะ
มีกำหนดเขตทางภูมิศาสตร์ของหน่วย
วิเคราะห์: ภาษาอังกฤษที่ใช้ใน confines ของ
นครรัฐของสิงคโปร์คือ 'สิงคโปร์อังกฤษ' .
definition ดังกล่าวไม่ใช่ภาษาศาสตร์ แต่ภูมิศาสตร์
และการ เมือง และวิเคราะห์ความใกล้ชิดของสายพันธุ์ของ
ภาษาอังกฤษทั้งสองด้านของเทคสิงคโปร์
จะแสดงที่สิงคโปร์อังกฤษ และ
มาเลเซียอังกฤษเป็นจริงค่อนข้างเปรียบ
แบบฟอร์มการ สิ่งแตกต่างที่สุดเป็นสถานะ sociolinguistic ภายในของแต่ละประเทศได้
สามารถทำคล้ายอาร์กิวเมนต์สำหรับความแตกต่างระหว่างอังกฤษเหนือชาวเวลส์ และ
Merseyside ภาษาอังกฤษ ตัวอย่าง
อย่างไรก็ตามการพิจารณาเหล่านี้ มันยังคง
ว่า ลำโพงมีความสุขมากในการระบุแต่ละ
พันธุ์โดยความหมายของป้ายชื่อโรงแรม แม้ใน
สังคมภาษาสูง ในขนาดเล็ก
ตามแบบสอบถามแบบสำรวจ จัดการออนไลน์
นักศึกษามหาวิทยาลัยจีนสิงคโปร์ หลาย
ตอบ เช่น มีความสุขว่า
พวก fluent ในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อังกฤษ และใด ๆ
จำนวน official และ official ไม่ใช่พันธุ์ต่าง ๆ
พันธุ์ official ไม่ใช่ของจีนมักจะ
มัน as'dialects' เน้นคำศัพท์ของการวางแผนภาษาของประเทศ ความง่าย
ด้วยซึ่งที่เหล่านี้จะใช้ presupposes ตัว
ความรู้ร่วมกัน และข้อตกลงในสิ่ง
หมายถึงเงื่อนไขเหล่านี้ (เช่น แมนดารินใน
สิงคโปร์จะไม่เหมือนกับภาษาจีนกลางในปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ หรือไทเป), แต่ ใน เวลาเดียวกัน,
จะ imprecise สุด (คำอังกฤษ
คนเดียวไม่เปิดเผยว่า มันครอบคลุมภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์,
มาตรฐานอังกฤษ ในระหว่าง สิ่งหรือ
ทั้งความต่อเนื่อง) หลังจากที่ทุก เรื่องรัฐบาล
ความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์และอังกฤษได้พิสูจน์จะค่อนข้างซับซ้อนกว่าปกติ
ความคิดที่จะวางแผนและลำโพง
(Platt, 1975 กุปตา 1994 Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012) .
การกลับมาของ Hokkien–
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์และอังกฤษรหัสสลับ และกำหนด
มาย loanwords ฮกเกี้ยนในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์,
หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์อะไรขนาดฮกเกี้ยนและภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
โดดเด่น ด้วยลำโพง เมื่อนำเสนอ
ประโยคใน (1), ซึ่งเป็นทั้งหมดใน
ฮกเกี้ยน และมีสถานะการปฏิบัติของ interjection prototypical ที่เป็น fight มาก่อน ผู้ตอบถูกแบ่งที่ว่าจะตอบ
คำถาม 'คือภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์นี้ " มีข้อตกลง
กัน 'ใช่ ฮกเกี้ยนของ' ' ไม่เป็น
ฮกเกี้ยน ', เป็น differenced มาก (และอื่น ๆ
สนใจ) เห็นเช่น ' ใช่ไปจีน
Singlish ลำโพง ', ' ฮกเกี้ยน ซึ่งสามารถกล่าวว่า การ
เป็นส่วนหนึ่งของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ ', ' ฮกเกี้ยน แต่อาจดู
เป็น Singlish ใช้ในส่วนของประโยคในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ ',
และ ' ขึ้นอยุ่กับภาษาที่คุณกำลังใช้
ล่วงหน้า ' มี ดังนั้น การรับรู้
ระหว่างลำโพงที่ไม่เพียงแต่ ไม่แสดงถึง (1)
การกู้ยืมปกติเกี่ยวข้องกับผู้ติดต่อ
สถานการณ์เช่นผู้ที่นำไปสู่การเกิด
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ มันยังมีอยู่เป็นสายฮกเกี้ยน
ที่ดีใช้ ในวาทกรรมทั้งฮกเกี้ยน หรือ ในทาง กลับกัน ในภาษา,
สลับรหัส interaction.
(1) Khoàn sím mih ?
มองอะไร
'ที่คุณกำลังมองที่ '
ทำนองเดียวกัน คำถาม ' ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์คืออะไร ให้เป็น
definition' ส่งผลให้ในช่วงของการตอบสนอง บาง
ที่แสดงไว้ใน (2) ตรงมาก
คำตอบภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เพียง equated กับสิงคโปร์
ภาษาอังกฤษหรือภาษาแบบดังกล่าว หลาย (2d–
h) เน้นผลิตไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
องค์ประกอบในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ มักจะแสดงรายการอื่น ๆ ที่สาม
ภาษา official อื่น ๆ มีรูปแบบของ
ค่าตัดสินหรือเน้นความเกี่ยวข้องเฉพาะ
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์: ตาม (2j) ใช้ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
เมื่อ 'การเป็นกันเอง และสบายๆ', (2 k) เรียก
Singlish efficient และ กระชับ ในขณะที่ (2 l, m)
เกี่ยวกับภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เป็นรุ่นสิงคโปร์, (2 ลิตร)
เน้นบทบาทของมันในการแสดง Singaporean
identity.
(2) a. ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์คือ สิงคโปร์อังกฤษ.
เกิด Colloquail [ซิลิก้อน] แบบอังกฤษใน
สิงคโปร์
c ภาษาอังกฤษที่ใช้ในสิงคโปร์
d พิดจิ้นหรือเฮติของทั้งหมด 'เจ้า'
ภาษาสิงคโปร์ได้แก่,
/ จีนกลางฮกเกี้ยน ภาษาทมิฬ และมลายู
e ผสมของอังกฤษ มาเลย์ ฮกเกี้ยน และ
พูดในสำเนียงของภาษาจีน
เอฟภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เป็นส่วนผสมของที่แตกต่าง
ภาษาที่สามารถพบได้ใน
สิงคโปร์ ภาษาได้แก่อังกฤษ จีน,
มาเลย์และทมิฬ
กรัม laced กับจีนแมนดาริน อังกฤษ
มลายู ภาษาทมิฬ และความหลากหลายของสำเนียง
h. สิงคโปร์ของอังกฤษ กับปทานุกรมจาก
ภาษาที่ใช้ โดยคน เช่น
มาเลย์ ฮกเกี้ยน ภาษาจีน อังกฤษ ฯลฯ
i. 1 การใช้ "ลา" "หล่อ" "เลห์" "meh"
2 จดทะเบียนเงื่อนไขทั่วไปจาก
สำเนียงและ Malayu เปล่ง [ซิลิก้อน]
j มันเป็นแบบภาษาอังกฤษนั้นยังสิงคโปร์
พูดเมื่อพวกเขาจะเป็นมิตร และ
สบาย ๆ กับผู้อื่น
คุณ Efficient และ consice [sic] อังกฤษ กับการ
influence หนักของแมนดาริน ฮกเกี้ยน และ
มาเลย์
l ตัวสิงคโปร์
ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เมตรจะครอบคลุมมากที่สุดวิธีการ
สิงคโปร์แสดงเอง.
definitions เหล่านี้เป็นที่น่าสนใจในตัวเอง
ขวา แต่ – บางที expectedly เพื่อ – พวกเขาแตกต่างมากจากคำอธิบายของสิงคโปร์อังกฤษ
ในวรรณคดี scholarly อนุภาควาทกรรม
กล่าวใน (2i), เช่น แน่นอนจุดเด่นของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อย่างไรก็ตาม ป้อนชื่อบ่อย
ของทมิฬ (2d, f, g) ได้น้อยที่สุดที่ส่วน
คล้าย 'ผสม' อ้างถึงใน (2f) คือ อะไรแต่ตรงไปตรงมา และวิธีที่
grammars พื้นผิวได้ หรือไม่ได้ส่ง
การเกิดขึ้นของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์เหตุการณ์เป็นเรื่องของการอภิปรายอย่างต่อเนื่อง ตอบ (2) ทำ
แสดง อย่างไรก็ตาม การขาดงานของล้างเดียว
definition หลากหลาย 'สิงคโปร์อังกฤษ' หรือ
'ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์' ไม่ได้รวมคำ
สิงคโปร์: (2k) เรียกภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ 'efficient และภาษาอังกฤษที่กระชับ' ในขณะที่ (2e, g ฉัน) เป็นความพยายามที่เป็น
คำอธิบายที่ระบุตำแหน่งที่ตั้งที่
ใช้
มี ดังนั้น ในหมู่ผู้ใช้หลากหลาย การ
ตรงใช้ทุกพันธุ์มันและความแปรผันในระดับขนาดใหญ่ของ
definitions หลากหลายดังกล่าว Worryingly มากขึ้น อย่างไรก็ ตาม ไม่ตรงกันสามารถเปรียบเทียบระหว่างการใช้ ในหมู่นักภาษาศาสตร์ พันธุ์ทำนองมัน
และความสนใจในคำอธิบายที่ถูกต้อง เช่น
ป้ายแนะนำระดับความรื่นรมย์ภายใน
หลากหลายซึ่งมักจะขาด ในกรณีของ
'สิงคโปร์อังกฤษ' ภายในเปลี่ยนแปลงเป็นจำนวนมาก และเฉพาะ uncontroversially ใช้ร่วมกันคุณลักษณะ
มีกำหนดเขตทางภูมิศาสตร์ของหน่วย
วิเคราะห์: ภาษาอังกฤษที่ใช้ใน confines ของ
นครรัฐของสิงคโปร์คือ 'สิงคโปร์อังกฤษ' .
definition ดังกล่าวไม่ใช่ภาษาศาสตร์ แต่ภูมิศาสตร์
และการ เมือง และวิเคราะห์ความใกล้ชิดของสายพันธุ์ของ
ภาษาอังกฤษทั้งสองด้านของเทคสิงคโปร์
จะแสดงที่สิงคโปร์อังกฤษ และ
มาเลเซียอังกฤษเป็นจริงค่อนข้างเปรียบ
แบบฟอร์มการ สิ่งแตกต่างที่สุดเป็นสถานะ sociolinguistic ภายในของแต่ละประเทศได้
สามารถทำคล้ายอาร์กิวเมนต์สำหรับความแตกต่างระหว่างอังกฤษเหนือชาวเวลส์ และ
Merseyside ภาษาอังกฤษ ตัวอย่าง
การแปล กรุณารอสักครู่..
The variety as seen by its speakers
Notwithstanding these considerations, it remains
that speakers are very happy to identify individual
varieties by means of a convenient label, even in
highly multilingual societies. In a small
questionnaire-based survey, administered online
to Chinese Singaporean university students, many
respondents, for instance, were happy to say that
they were fluent in Singlish, English, and any
number of official and non-official varieties.
Non-official varieties of Chinese were often
labelled as‘dialects’ in keeping with the terminology of the nation’s language planners. The ease
with which these are used presupposes a degree
of shared knowledge and of agreement on what
these terms refer to (for example, Mandarin in
Singapore is not the same as Mandarin in Beijing, Shanghai, or Taipei), but at the same time,
they are imprecise in the extreme (the term English
alone does not reveal whether it covers Singlish,
Standard English, something in between, or the
whole continuum). After all, the ostensibly simple
distinction between Singlish and English has proven to be rather more complex than it is usually
thought to be by both planners and speakers
(Platt, 1975; Gupta, 1994; Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012).
To come back to the possibility of Hokkien–
Singlish/English code-switching, and given the
abundance of Hokkien loanwords in Singlish,
one wonders to what extent Hokkien and Singlish
are distinguished by speakers. When presented
with the sentence in (1), which is entirely in
Hokkien and has the pragmatic status of the prototypical interjection that precedes a fight, respondents were split on what to answer to the
question ‘Is this Singlish?’ There was agreement
‘Yes, it’s Hokkien’, disagreement ‘No, it’s
Hokkien’, as well as more differenced (and more
interesting) opinions such as ‘Yes – to a Chinese
Singlish speaker’, ‘Hokkien, which can be said to
be part of Singlish’, ‘Hokkien, but may be viewed
as Singlish if used in part of a sentence in Singlish’,
and ‘Depends on what language you were using
beforehand’. There is, therefore, an awareness
among speakers that not only does (1) represent
the normal borrowing process involved in contact
situations such as those leading to the emergence
of Singlish, it also exists as a Hokkien string
which can very well be used in all-Hokkien discourse, or, on the other hand, in multilingual,
code-switching interaction.
(1) Khoàn sím-mih?
look what
‘What are you looking at?’
Similarly, the question ‘What is Singlish? Give a
definition’resulted in a range of responses, some of
which are given in (2). The more straightforward
answers simply equated Singlish with Singapore
English or a colloquial form thereof. Many (2d–
h) focused on the admixture of non-English
elements in Singlish, often listing the other three
official languages. Others carry some form of
value-judgement or highlight the local relevance
of Singlish: according to (2j) Singlish is used
when ‘being friendly and casual’, (2k) calls
Singlish efficient and concise, whereas (2l,m)
regard Singlish as intrinsically Singaporean, (2l)
highlighting its role in expressing a Singaporean
identity.
(2) a. Singlish is Singapore English.
b. Colloquail [sic] form of English in
Singapore.
c. A dialect of English used in Singapore
d. It’s a pidgin or creole of all the ‘native’
languages of Singapore namely,
Mandarin/Hokkien, Tamil and Malay.
e. A hybrid of English, Malay, Hokkien and
spoken in the intonation of Chinese.
f. Singlish is a mixture of the different
languages that can be found in
Singapore, namely English, Chinese,
Malay and Tamil.
g. English laced with Mandarin Chinese,
Malay, Tamil and a variety of dialects.
h. Singaporean’s English, with lexicon from
languages used by its people, such as
Malay, Hokkien, Chinese, English, etc.
i. 1. the use of “la”, “lor”, “leh”, “meh”
2. incorporation of common terms from
dialects and Bahasa Malayu [sic]
j. It is a form of English that Singaporeans
speak when they are being friendly and
casual with others.
k. Efficient and consice [sic] English, with a
heavy influence of mandarin, hokkien and
malay
l. A singapore identity
m. Singlish is the most comprehensive way a
singaporean expresses himself.
These definitions are interesting in their own
right, but – perhaps expectedly so – they differ substantially from descriptions of Singapore English
in the scholarly literature. The discourse particles
mentioned in (2i), for instance, are indeed a hallmark of Singlish; however, the often-named input
of Tamil (2d,f,g) has been minimal at best.
Similarly, the ‘mixture’ referred to in (2f) is anything but straightforward, and the ways in which
substrate grammars have or have not contributed
to the emergence of present-day Singlish is a matter of ongoing debate. What the replies in (2) do
show, however, is the absence of a single clear
definition of the variety ‘Singapore English’ or
‘Singlish’. Not all of them even include the term
Singapore: (2k) calls Singlish ‘efficient and concise English’, whereas (2e,g,i) are attempts at a
description that does not specify the locale where
it is used.
There is, therefore, among users of the variety, a
mismatch between the carefree use of labelled varieties and the large degree of variability in their
definitions of said variety. More worryingly, however, there is a comparable mismatch between the use, among linguists, of similarly-labelled varieties
and their interest in an accurate description. Such
labels suggest a certain degree of uniformity within
the variety which is often lacking. In the case of
‘Singapore English’, internal variation is considerable, and the only uncontroversially shared feature
is the geographical delimitation of the unit of
analysis: the English used within the confines of
the city-state of Singapore is ‘Singapore English’.
Such a definition is not linguistic but geographical
and political, and a close analysis of the varieties of
English on both sides of the Singapore Straits
would show that Singapore English and
Malaysian English are in fact quite comparable in
form. What distinguishes them most is their sociolinguistic status within their respective countries.
Similar arguments could be made for the distinction between northern Welsh English and
Merseyside English, for instance.
Notwithstanding these considerations, it remains
that speakers are very happy to identify individual
varieties by means of a convenient label, even in
highly multilingual societies. In a small
questionnaire-based survey, administered online
to Chinese Singaporean university students, many
respondents, for instance, were happy to say that
they were fluent in Singlish, English, and any
number of official and non-official varieties.
Non-official varieties of Chinese were often
labelled as‘dialects’ in keeping with the terminology of the nation’s language planners. The ease
with which these are used presupposes a degree
of shared knowledge and of agreement on what
these terms refer to (for example, Mandarin in
Singapore is not the same as Mandarin in Beijing, Shanghai, or Taipei), but at the same time,
they are imprecise in the extreme (the term English
alone does not reveal whether it covers Singlish,
Standard English, something in between, or the
whole continuum). After all, the ostensibly simple
distinction between Singlish and English has proven to be rather more complex than it is usually
thought to be by both planners and speakers
(Platt, 1975; Gupta, 1994; Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012).
To come back to the possibility of Hokkien–
Singlish/English code-switching, and given the
abundance of Hokkien loanwords in Singlish,
one wonders to what extent Hokkien and Singlish
are distinguished by speakers. When presented
with the sentence in (1), which is entirely in
Hokkien and has the pragmatic status of the prototypical interjection that precedes a fight, respondents were split on what to answer to the
question ‘Is this Singlish?’ There was agreement
‘Yes, it’s Hokkien’, disagreement ‘No, it’s
Hokkien’, as well as more differenced (and more
interesting) opinions such as ‘Yes – to a Chinese
Singlish speaker’, ‘Hokkien, which can be said to
be part of Singlish’, ‘Hokkien, but may be viewed
as Singlish if used in part of a sentence in Singlish’,
and ‘Depends on what language you were using
beforehand’. There is, therefore, an awareness
among speakers that not only does (1) represent
the normal borrowing process involved in contact
situations such as those leading to the emergence
of Singlish, it also exists as a Hokkien string
which can very well be used in all-Hokkien discourse, or, on the other hand, in multilingual,
code-switching interaction.
(1) Khoàn sím-mih?
look what
‘What are you looking at?’
Similarly, the question ‘What is Singlish? Give a
definition’resulted in a range of responses, some of
which are given in (2). The more straightforward
answers simply equated Singlish with Singapore
English or a colloquial form thereof. Many (2d–
h) focused on the admixture of non-English
elements in Singlish, often listing the other three
official languages. Others carry some form of
value-judgement or highlight the local relevance
of Singlish: according to (2j) Singlish is used
when ‘being friendly and casual’, (2k) calls
Singlish efficient and concise, whereas (2l,m)
regard Singlish as intrinsically Singaporean, (2l)
highlighting its role in expressing a Singaporean
identity.
(2) a. Singlish is Singapore English.
b. Colloquail [sic] form of English in
Singapore.
c. A dialect of English used in Singapore
d. It’s a pidgin or creole of all the ‘native’
languages of Singapore namely,
Mandarin/Hokkien, Tamil and Malay.
e. A hybrid of English, Malay, Hokkien and
spoken in the intonation of Chinese.
f. Singlish is a mixture of the different
languages that can be found in
Singapore, namely English, Chinese,
Malay and Tamil.
g. English laced with Mandarin Chinese,
Malay, Tamil and a variety of dialects.
h. Singaporean’s English, with lexicon from
languages used by its people, such as
Malay, Hokkien, Chinese, English, etc.
i. 1. the use of “la”, “lor”, “leh”, “meh”
2. incorporation of common terms from
dialects and Bahasa Malayu [sic]
j. It is a form of English that Singaporeans
speak when they are being friendly and
casual with others.
k. Efficient and consice [sic] English, with a
heavy influence of mandarin, hokkien and
malay
l. A singapore identity
m. Singlish is the most comprehensive way a
singaporean expresses himself.
These definitions are interesting in their own
right, but – perhaps expectedly so – they differ substantially from descriptions of Singapore English
in the scholarly literature. The discourse particles
mentioned in (2i), for instance, are indeed a hallmark of Singlish; however, the often-named input
of Tamil (2d,f,g) has been minimal at best.
Similarly, the ‘mixture’ referred to in (2f) is anything but straightforward, and the ways in which
substrate grammars have or have not contributed
to the emergence of present-day Singlish is a matter of ongoing debate. What the replies in (2) do
show, however, is the absence of a single clear
definition of the variety ‘Singapore English’ or
‘Singlish’. Not all of them even include the term
Singapore: (2k) calls Singlish ‘efficient and concise English’, whereas (2e,g,i) are attempts at a
description that does not specify the locale where
it is used.
There is, therefore, among users of the variety, a
mismatch between the carefree use of labelled varieties and the large degree of variability in their
definitions of said variety. More worryingly, however, there is a comparable mismatch between the use, among linguists, of similarly-labelled varieties
and their interest in an accurate description. Such
labels suggest a certain degree of uniformity within
the variety which is often lacking. In the case of
‘Singapore English’, internal variation is considerable, and the only uncontroversially shared feature
is the geographical delimitation of the unit of
analysis: the English used within the confines of
the city-state of Singapore is ‘Singapore English’.
Such a definition is not linguistic but geographical
and political, and a close analysis of the varieties of
English on both sides of the Singapore Straits
would show that Singapore English and
Malaysian English are in fact quite comparable in
form. What distinguishes them most is their sociolinguistic status within their respective countries.
Similar arguments could be made for the distinction between northern Welsh English and
Merseyside English, for instance.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ความหลากหลายเท่าที่เห็นจากลำโพง
แม้จะมีการพิจารณาเหล่านี้ ยังคง
ว่าผู้พูดมีความสุขมากที่จะระบุพันธุ์บุคคล
โดยวิธีการของป้ายชื่อที่สะดวก แม้ใน
สูงหลายภาษาสังคม ในการสำรวจขนาดเล็กจำนวนผู้ออนไลน์
ตามนักเรียนสิงคโปร์มหาวิทยาลัยจีนหลาย
ผู้ตอบแบบสอบถาม เช่น มีความสุขที่จะพูดว่า
พวกเขาfl uent ใน Singlish , ภาษาอังกฤษ , และจำนวนของ
จึงไม่่่ และถ่ายทอดพันธุ์ .
ไม่่พันธุ์ของจีนจึงมักจะถูกเรียกว่า as'dialects
' ในการรักษากับคำศัพท์ของนักวางแผน ภาษาของประเทศ ความสะดวก
ซึ่งเหล่านี้ใช้ presupposes ปริญญา
ความรู้ร่วมกันและข้อตกลงในเงื่อนไขเหล่านี้หมายถึงอะไร
( ตัวอย่างเช่น ภาษาจีนกลางสิงคโปร์ไม่เหมือนกับภาษาจีนกลางในกรุงปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้ , ไทเป ) แต่ในเวลาเดียวกัน
พวกเขาคลุมเครือในสุดขีด ( คำภาษาอังกฤษ
อย่างเดียวไม่ได้เปิดเผยว่ามันครอบคลุมนี้
, ภาษาอังกฤษมาตรฐานบางอย่างในระหว่างหรือ
ทั้งหมดต่อเนื่อง ) หลังจากทั้งหมด ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดระหว่างและง่าย
คำภาษาอังกฤษได้พิสูจน์จะค่อนข้างซับซ้อนกว่าเป็นปกติ
คิดว่า เป็นทั้งนักวางแผนและลำโพง
( แพลทท์ , 1975 ; Gupta , 1994 ; alsagoff , 2010 ;
leimgruber 2012 ) .
กลับมาเพื่อความเป็นไปได้ของฮกเกี้ยน–
คำภาษาอังกฤษโค้ดเปลี่ยน และให้ความอุดมสมบูรณ์ของคำยืมในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ฮกเกี้ยน
หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่ฮกเกี้ยน , ขอบเขตและ ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
มีความโดดเด่นด้วยลำโพง เมื่อเสนอ
กับประโยค ( 1 ) ซึ่งเป็นทั้งหมดใน
ฮกเกี้ยนและมีสถานะแบบปฏิบัติของคำอุทาน ที่เหนือแล้วจึงเป็นผู้ตอบแบบสอบถามแยก , เกี่ยวกับสิ่งที่จะตอบคำถามนี้
' ? ' มีข้อตกลง
" มันฮกเกี้ยน ' ความขัดแย้ง ' ไม่ก็ '
ฮกเกี้ยน ตลอดจน differenced มากขึ้นและมากขึ้น
น่าสนใจ ) ความคิดเห็นเช่น " ครับและคำภาษาจีน
ลำโพง ' , ' ฮกเกี้ยน ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่า
เป็นส่วนหนึ่งของคำ ' ' ฮกเกี้ยน แต่อาจจะดูเป็นคำ
ถ้าใช้ในส่วนของประโยคในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ '
' ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ภาษาที่คุณใช้
ล่วงหน้า ' ไม่มี ดังนั้น ความรู้ที่ไม่เพียง แต่ในหมู่ผู้พูด
( 1 ) เป็นตัวแทนของกระบวนการที่เกี่ยวข้องในการกู้ยืมปกติติดต่อ
สถานการณ์เช่นที่นำไปสู่วิวัฒนาการของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
มันก็มีอยู่เป็นร้อย
ฮกเกี้ยนซึ่งได้ถูกใช้ในฮกเกี้ยน วาทกรรม หรือ บนมืออื่น ๆในหลายภาษา
โค้ดเปลี่ยนปฏิสัมพันธ์ .
( 1 ) คอล่าสุด N S í m-mih ?
'what ดูสิ่งที่คุณกำลังมองหา ? '
ในทํานองเดียวกัน คำถามนี้คืออะไร ? ให้
nition'resulted เดอ จึงอยู่ในช่วงของการตอบสนองบางส่วนของ
ซึ่งจะได้รับใน ( 2 ) ตรงไปตรงมาเพิ่มเติม
คำตอบเพียงแค่ equated กับสิงคโปร์
แห่งนี้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาพูดหรือรูปแบบของมัน หลาย ( 2D )
H ) ที่เน้นส่วนผสมขององค์ประกอบที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
นี้มักจะรายการอีก 3
จึง่ของภาษา คนอื่น ๆมีรูปแบบบางส่วนของการตัดสินคุณค่าหรือเน้นท้องถิ่น
ตามความเกี่ยวข้องของคำ ( 2j ) คำที่ใช้
เมื่อ ' เป็นมิตรและสบายๆ ' ( 2K ) โทร
แห่งนี้ จึง cient EF และรัดกุม ในขณะที่ ( 2L , M )
ส่วนนี้เป็นภายในสิงคโปร์ ( 2L )
เน้นบทบาทในการแสดงตัวตนสิงคโปร์
.
( 2 ) . นี้เป็นภาษาอังกฤษสิงคโปร์ .
b colloquail [ sic ] รูปแบบของภาษาอังกฤษใน
C . สิงคโปร์ สำเนียงของภาษาอังกฤษที่ใช้ในสิงคโปร์
d มันเป็น Pidgin หรือภาษาครีโอลทั้งหมด’ พื้นเมือง '
ภาษาของสิงคโปร์ คือ ภาษาจีนกลาง ฮกเกี้ยน และทมิฬ /
,
e . ลูกผสมมลายู ภาษาอังกฤษ มาเลย์ฮกเกี้ยนและ
พูดในน้ำเสียงของจีน
F . นี้เป็นส่วนผสมของที่แตกต่างกัน
ภาษาที่สามารถพบได้ในสิงคโปร์ ได้แก่ อังกฤษ จีน มาเลย์และทมิฬ
.
g
ภาษาอังกฤษผสมกับภาษาจีนมาเลย์ทมิฬและความหลากหลายของถิ่น ของ H .
สิงคโปร์ภาษาอังกฤษ พจนานุกรมจาก
ภาษาที่ใช้โดยประชาชน เช่น
มาเลย์ , ฮกเกี้ยน , จีน , อังกฤษ ฯลฯ
. 1การใช้ " ลา " , " หล่อ " " ลาว " " อืม "
2 การรวมตัวกันของคำศัพท์ที่พบจาก
ภาษาถิ่น และภาษามาเลย์ [ sic ]
J . มันเป็นรูปแบบของภาษาอังกฤษที่สิงคโปร์
พูดเมื่อพวกเขาเป็นมิตรและสบายๆ กับคนอื่น ๆ
.
K . EF และจึง cient consice [ sic ] ภาษาอังกฤษ กับ
หนักในfl uence ภาษาจีนกลาง ฮกเกี้ยน และภาษามลายู
L สิงคโปร์เอกลักษณ์
ม. แห่งนี้ คือที่ครอบคลุมมากที่สุดวิธีการ
สิงคโปร์แสดงเอง .
เดอ จึง nitions เป็นที่น่าสนใจในสิทธิของตัวเอง
, แต่–บางทีหรือว่าดังนั้น–พวกเขาแตกต่างอย่างมากจากคำอธิบายภาษาอังกฤษสิงคโปร์
ในวรรณกรรมทางวิชาการ . วาทกรรมอนุภาค
ดังกล่าวใน ( 2i ) , เช่น , มีแน่นอน จุดเด่นของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อย่างไรก็ตาม มักจะตั้งชื่อใส่
ทมิฬ ( 2D , F , G ) ได้รับน้อยที่สุดที่ดีที่สุด .
ในทํานองเดียวกัน' ส่วนผสม ' ที่อ้างถึงใน ( ห้อง 2F ) คือ อะไร แต่ตรงไปตรงมา และแนวทางในการใช้ไวยากรณ์หรือยังไม่ได้
กับ การมีส่วนร่วมของวันนี้คือ เรื่องของการอภิปรายอย่างต่อเนื่อง มีการตอบกลับใน ( 2 ) ทำ
แสดง , อย่างไรก็ตาม , คือการขาดหายไปของ เดียวล้าง
เดอ จึง nition ของความหลากหลายของสิงคโปร์ภาษาอังกฤษ
'singlish ' หรือ ' ไม่ทั้งหมดของพวกเขาแม้มีคำว่า
สิงคโปร์ : ( 2K ) สายคำ ' cient EF จึงกระชับภาษาอังกฤษ ' , ในขณะที่ ( 2 , G , i ) คือความพยายามที่
รายละเอียดที่ไม่ได้ระบุสถานที่ที่
จะได้ใช้ ไม่มี ดังนั้น ในหมู่ผู้ใช้ของความหลากหลาย ไม่ตรงกันระหว่าง
ไม่ใช้ชื่อพันธุ์ และระดับใหญ่ของความแปรปรวนใน
เดอ จึง nitions บอกว่าหลากหลาย เพิ่มเติม worryingly , อย่างไรก็ตามมีตรงกัน เทียบระหว่างใช้ในหมู่นักภาษาศาสตร์ของเหมือนกับว่าพันธุ์
และความสนใจของพวกเขาในรายละเอียดที่ถูกต้อง ป้ายชื่อเช่น
แนะนำในระดับหนึ่งของความภายใน
ความหลากหลายซึ่งมักจะขาด ในกรณีของ
'singapore ภาษาอังกฤษ ' , การเปลี่ยนแปลงภายในเป็นอย่างมาก และเพียง uncontroversially คุณลักษณะ
แบ่งปันเป็นเขตแดนทางภูมิศาสตร์ของหน่วย
การวิเคราะห์ : ภาษาอังกฤษที่ใช้ในคอนจึง NES
นครรัฐของสิงคโปร์ คือ สิงคโปร์ อังกฤษ ' .
เช่น เดอ จึง nition ไม่ใช่ภาษาแต่ทางภูมิศาสตร์
และการเมือง และปิดการวิเคราะห์ความหลากหลายของ
ภาษาอังกฤษทั้งสองฝั่งช่องแคบสิงคโปร์
จะแสดงที่สิงคโปร์และมาเลเซียเป็นภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษ
ในความเป็นจริงค่อนข้างเปรียบ
แบบฟอร์ม สิ่งที่แตกต่างมากที่สุดคือสถานะของภาษาในประเทศของตน เหตุผลที่คล้ายกัน
สามารถทําเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างภาคเหนืออังกฤษเวลช์และ
เมอร์ซีย์ไซด์ภาษาอังกฤษ ตัวอย่าง
แม้จะมีการพิจารณาเหล่านี้ ยังคง
ว่าผู้พูดมีความสุขมากที่จะระบุพันธุ์บุคคล
โดยวิธีการของป้ายชื่อที่สะดวก แม้ใน
สูงหลายภาษาสังคม ในการสำรวจขนาดเล็กจำนวนผู้ออนไลน์
ตามนักเรียนสิงคโปร์มหาวิทยาลัยจีนหลาย
ผู้ตอบแบบสอบถาม เช่น มีความสุขที่จะพูดว่า
พวกเขาfl uent ใน Singlish , ภาษาอังกฤษ , และจำนวนของ
จึงไม่่่ และถ่ายทอดพันธุ์ .
ไม่่พันธุ์ของจีนจึงมักจะถูกเรียกว่า as'dialects
' ในการรักษากับคำศัพท์ของนักวางแผน ภาษาของประเทศ ความสะดวก
ซึ่งเหล่านี้ใช้ presupposes ปริญญา
ความรู้ร่วมกันและข้อตกลงในเงื่อนไขเหล่านี้หมายถึงอะไร
( ตัวอย่างเช่น ภาษาจีนกลางสิงคโปร์ไม่เหมือนกับภาษาจีนกลางในกรุงปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้ , ไทเป ) แต่ในเวลาเดียวกัน
พวกเขาคลุมเครือในสุดขีด ( คำภาษาอังกฤษ
อย่างเดียวไม่ได้เปิดเผยว่ามันครอบคลุมนี้
, ภาษาอังกฤษมาตรฐานบางอย่างในระหว่างหรือ
ทั้งหมดต่อเนื่อง ) หลังจากทั้งหมด ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดระหว่างและง่าย
คำภาษาอังกฤษได้พิสูจน์จะค่อนข้างซับซ้อนกว่าเป็นปกติ
คิดว่า เป็นทั้งนักวางแผนและลำโพง
( แพลทท์ , 1975 ; Gupta , 1994 ; alsagoff , 2010 ;
leimgruber 2012 ) .
กลับมาเพื่อความเป็นไปได้ของฮกเกี้ยน–
คำภาษาอังกฤษโค้ดเปลี่ยน และให้ความอุดมสมบูรณ์ของคำยืมในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ฮกเกี้ยน
หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่ฮกเกี้ยน , ขอบเขตและ ภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
มีความโดดเด่นด้วยลำโพง เมื่อเสนอ
กับประโยค ( 1 ) ซึ่งเป็นทั้งหมดใน
ฮกเกี้ยนและมีสถานะแบบปฏิบัติของคำอุทาน ที่เหนือแล้วจึงเป็นผู้ตอบแบบสอบถามแยก , เกี่ยวกับสิ่งที่จะตอบคำถามนี้
' ? ' มีข้อตกลง
" มันฮกเกี้ยน ' ความขัดแย้ง ' ไม่ก็ '
ฮกเกี้ยน ตลอดจน differenced มากขึ้นและมากขึ้น
น่าสนใจ ) ความคิดเห็นเช่น " ครับและคำภาษาจีน
ลำโพง ' , ' ฮกเกี้ยน ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่า
เป็นส่วนหนึ่งของคำ ' ' ฮกเกี้ยน แต่อาจจะดูเป็นคำ
ถ้าใช้ในส่วนของประโยคในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ '
' ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ภาษาที่คุณใช้
ล่วงหน้า ' ไม่มี ดังนั้น ความรู้ที่ไม่เพียง แต่ในหมู่ผู้พูด
( 1 ) เป็นตัวแทนของกระบวนการที่เกี่ยวข้องในการกู้ยืมปกติติดต่อ
สถานการณ์เช่นที่นำไปสู่วิวัฒนาการของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์
มันก็มีอยู่เป็นร้อย
ฮกเกี้ยนซึ่งได้ถูกใช้ในฮกเกี้ยน วาทกรรม หรือ บนมืออื่น ๆในหลายภาษา
โค้ดเปลี่ยนปฏิสัมพันธ์ .
( 1 ) คอล่าสุด N S í m-mih ?
'what ดูสิ่งที่คุณกำลังมองหา ? '
ในทํานองเดียวกัน คำถามนี้คืออะไร ? ให้
nition'resulted เดอ จึงอยู่ในช่วงของการตอบสนองบางส่วนของ
ซึ่งจะได้รับใน ( 2 ) ตรงไปตรงมาเพิ่มเติม
คำตอบเพียงแค่ equated กับสิงคโปร์
แห่งนี้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาพูดหรือรูปแบบของมัน หลาย ( 2D )
H ) ที่เน้นส่วนผสมขององค์ประกอบที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
นี้มักจะรายการอีก 3
จึง่ของภาษา คนอื่น ๆมีรูปแบบบางส่วนของการตัดสินคุณค่าหรือเน้นท้องถิ่น
ตามความเกี่ยวข้องของคำ ( 2j ) คำที่ใช้
เมื่อ ' เป็นมิตรและสบายๆ ' ( 2K ) โทร
แห่งนี้ จึง cient EF และรัดกุม ในขณะที่ ( 2L , M )
ส่วนนี้เป็นภายในสิงคโปร์ ( 2L )
เน้นบทบาทในการแสดงตัวตนสิงคโปร์
.
( 2 ) . นี้เป็นภาษาอังกฤษสิงคโปร์ .
b colloquail [ sic ] รูปแบบของภาษาอังกฤษใน
C . สิงคโปร์ สำเนียงของภาษาอังกฤษที่ใช้ในสิงคโปร์
d มันเป็น Pidgin หรือภาษาครีโอลทั้งหมด’ พื้นเมือง '
ภาษาของสิงคโปร์ คือ ภาษาจีนกลาง ฮกเกี้ยน และทมิฬ /
,
e . ลูกผสมมลายู ภาษาอังกฤษ มาเลย์ฮกเกี้ยนและ
พูดในน้ำเสียงของจีน
F . นี้เป็นส่วนผสมของที่แตกต่างกัน
ภาษาที่สามารถพบได้ในสิงคโปร์ ได้แก่ อังกฤษ จีน มาเลย์และทมิฬ
.
g
ภาษาอังกฤษผสมกับภาษาจีนมาเลย์ทมิฬและความหลากหลายของถิ่น ของ H .
สิงคโปร์ภาษาอังกฤษ พจนานุกรมจาก
ภาษาที่ใช้โดยประชาชน เช่น
มาเลย์ , ฮกเกี้ยน , จีน , อังกฤษ ฯลฯ
. 1การใช้ " ลา " , " หล่อ " " ลาว " " อืม "
2 การรวมตัวกันของคำศัพท์ที่พบจาก
ภาษาถิ่น และภาษามาเลย์ [ sic ]
J . มันเป็นรูปแบบของภาษาอังกฤษที่สิงคโปร์
พูดเมื่อพวกเขาเป็นมิตรและสบายๆ กับคนอื่น ๆ
.
K . EF และจึง cient consice [ sic ] ภาษาอังกฤษ กับ
หนักในfl uence ภาษาจีนกลาง ฮกเกี้ยน และภาษามลายู
L สิงคโปร์เอกลักษณ์
ม. แห่งนี้ คือที่ครอบคลุมมากที่สุดวิธีการ
สิงคโปร์แสดงเอง .
เดอ จึง nitions เป็นที่น่าสนใจในสิทธิของตัวเอง
, แต่–บางทีหรือว่าดังนั้น–พวกเขาแตกต่างอย่างมากจากคำอธิบายภาษาอังกฤษสิงคโปร์
ในวรรณกรรมทางวิชาการ . วาทกรรมอนุภาค
ดังกล่าวใน ( 2i ) , เช่น , มีแน่นอน จุดเด่นของภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อย่างไรก็ตาม มักจะตั้งชื่อใส่
ทมิฬ ( 2D , F , G ) ได้รับน้อยที่สุดที่ดีที่สุด .
ในทํานองเดียวกัน' ส่วนผสม ' ที่อ้างถึงใน ( ห้อง 2F ) คือ อะไร แต่ตรงไปตรงมา และแนวทางในการใช้ไวยากรณ์หรือยังไม่ได้
กับ การมีส่วนร่วมของวันนี้คือ เรื่องของการอภิปรายอย่างต่อเนื่อง มีการตอบกลับใน ( 2 ) ทำ
แสดง , อย่างไรก็ตาม , คือการขาดหายไปของ เดียวล้าง
เดอ จึง nition ของความหลากหลายของสิงคโปร์ภาษาอังกฤษ
'singlish ' หรือ ' ไม่ทั้งหมดของพวกเขาแม้มีคำว่า
สิงคโปร์ : ( 2K ) สายคำ ' cient EF จึงกระชับภาษาอังกฤษ ' , ในขณะที่ ( 2 , G , i ) คือความพยายามที่
รายละเอียดที่ไม่ได้ระบุสถานที่ที่
จะได้ใช้ ไม่มี ดังนั้น ในหมู่ผู้ใช้ของความหลากหลาย ไม่ตรงกันระหว่าง
ไม่ใช้ชื่อพันธุ์ และระดับใหญ่ของความแปรปรวนใน
เดอ จึง nitions บอกว่าหลากหลาย เพิ่มเติม worryingly , อย่างไรก็ตามมีตรงกัน เทียบระหว่างใช้ในหมู่นักภาษาศาสตร์ของเหมือนกับว่าพันธุ์
และความสนใจของพวกเขาในรายละเอียดที่ถูกต้อง ป้ายชื่อเช่น
แนะนำในระดับหนึ่งของความภายใน
ความหลากหลายซึ่งมักจะขาด ในกรณีของ
'singapore ภาษาอังกฤษ ' , การเปลี่ยนแปลงภายในเป็นอย่างมาก และเพียง uncontroversially คุณลักษณะ
แบ่งปันเป็นเขตแดนทางภูมิศาสตร์ของหน่วย
การวิเคราะห์ : ภาษาอังกฤษที่ใช้ในคอนจึง NES
นครรัฐของสิงคโปร์ คือ สิงคโปร์ อังกฤษ ' .
เช่น เดอ จึง nition ไม่ใช่ภาษาแต่ทางภูมิศาสตร์
และการเมือง และปิดการวิเคราะห์ความหลากหลายของ
ภาษาอังกฤษทั้งสองฝั่งช่องแคบสิงคโปร์
จะแสดงที่สิงคโปร์และมาเลเซียเป็นภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษ
ในความเป็นจริงค่อนข้างเปรียบ
แบบฟอร์ม สิ่งที่แตกต่างมากที่สุดคือสถานะของภาษาในประเทศของตน เหตุผลที่คล้ายกัน
สามารถทําเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างภาคเหนืออังกฤษเวลช์และ
เมอร์ซีย์ไซด์ภาษาอังกฤษ ตัวอย่าง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันสะสมหนังสือได้ 250 เล่ม
- Will you sit waiting for me
- สองร้อยยี่สิบห้าบาท
- ยินดีที่คุณไว้วางใจฉัน
- filter
- Why you think like that
- Open the door to see the next door
- use a wardrobe to browse a sim's clothes
- Oh~~~ Beautiful beach on an island at so
- ส่วนลด
- When and how to respond.
- 但我不讲中文
- moment
- ประวัติเดิม
- ทำให้แม่ตกใจมากว่าจะเกิดเหตุการณไรอีก คร
- to say us do not be afraid them.
- ฉันบอกตามตรงตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ฉันยัง
- สกีม
- ฉันอยู่บ้านของฉัน
- ฉันพูดเรื่องจริง มันไม่ง่ายเลยคุณต่อโทรศ
- I already revised as you comment so plea
- It would be wonderful if I could go see
- Ok i understand you
- ฉันกำลังหาที่เรียนวิชาชีพครู
