36SPLITTING THE IMAGE• When we were

36
SPLITTING THE IMAGE
• When we were small my mother used to dress us in identical clothes. That was
bad enough. But when we went on our first camping trip with the scouts, she
went one better. We were only ten or so, and while all the other boys settled
down for the night in their sleeping bags, we were very embarrassed when
we had to snuggle inside a special double sleeping bag my mother had made
for us out of two blankets.
• At school we were known as Hensfield One and Hensfield Two. We both had
the same middle name, Owen, so people couldn’t even distinguish us by our
initials, as both of us were M.O. It was only when I went to college and began
to have my own separate set of friends that I started to feel my own freedom
of identity.
• Before I went to college during the sixth-form holidays, I got a job on a
building site. Mike didn’t work. He was resting. One week I said to the
foreman, “Can I have a week off?” “Certainly,” he said, “but you won’t have
a job when you get back.” It was really hard work, mainly carrying sand and
bricks. On the Friday night, I said to my brother, “Would you like to earn a
week’s money?” And he said, yes. So I told him about everything. Where the
sand was, where the bricks were; and I described the eight workmen.
• On Monday morning, he went down in my jeans, jacket and woolly hat. He
worked there all week and none of them knew the difference. Two years later I
met the foreman in a pub and I bought him a drink. I told him the story, but he
just laughed and said he didn’t believe me. There was no way I could convince
him.
• Now I feel very different from my brother. We still come together for some
things but I feel quite remote from him. And he’ll tell you the same. I suppose
we have really been working towards that for forty-two years.
(Adapted from Issues in Teenage Development in International Development
magazine, 1997 issue 3)
QUESTIONS- TEXT TWO
VOCABULARY in CONTEXT (10 points)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

36แบ่งภาพ•เมื่อเราถูกเล็กแม่ใช้แต่งเราในเสื้อผ้าเหมือนกัน ที่ถูกไม่ดีพอ แต่ เมื่อเราไปเที่ยวค่ายแรกของเรากับลูกเสือ เธอไปดีกว่าเดียว เรามีเฉพาะชายสิบ หรือเช่น นั้น และใน ขณะที่ทั้งหมดอื่น ๆ ที่ชำระลงคืนในถุงนอนของพวกเขา เราก็อายมากเมื่อเราได้แนบภายในพิเศษคู่นอนกระเป๋าแม่ได้ทำเราออกจากผ้าห่มสอง•โรงเรียนเราได้รู้จักกันเป็น Hensfield หนึ่งและสอง Hensfield เราทั้งสองได้ชื่อกลางเดียวกัน โอเวน เพื่อคนยังไม่สามารถแยกโดยของเราบริษัทเอ็มโอถูกย่อ เป็นเราทั้งสอง เฉพาะเมื่อฉันไปวิทยาลัย และเริ่มมีชุดของตัวเองแยกต่างหากของเพื่อนที่ผมเริ่มรู้สึกเสรีภาพของตัวเองของตน•ก่อนยิ้มวิทยาลัยในช่วงวันหยุดแบบหก ผมได้รับงานในการสร้างเว็บไซต์ ไมค์ไม่ได้ เขาถูกวางตัว หนึ่งสัปดาห์ที่ฉันกล่าวว่า การยืน "ได้สัปดาห์ปิด" "แน่นอน เขากล่าวว่า "แต่คุณจะไม่มีงานเมื่อคุณกลับ" ก็ทำงานหนักจริง ๆ ดำเนินทรายส่วนใหญ่ และอิฐกัน ในคืนวันศุกร์ ผมพูดกับพี่ชายของฉัน, "ที่คุณต้องการได้รับการประจำสัปดาห์เงิน" และเขากล่าว ว่า ใช่ ดังนั้น ผมบอกทุกอย่างเกี่ยวกับการ ซึ่งการทรายถูก ซึ่งอิฐมี และฉันอธิบายสบู่ 8•ในวันจันทร์เช้า ลงเขาไปในกางเกงยีนส์ของฉัน แจ็คเก็ต และหมวกกล้วยป่า เขาทำงานมีตลอดทั้งสัปดาห์และพวกเขาไม่รู้ความแตกต่าง สองปีต่อมาฉันพบยืนในผับ และฉันซื้อเขาดื่ม ผมบอกเรื่องราว แต่เขาเพียงหัวเราะ และกล่าวว่าเขาไม่เชื่อฉัน มีวิธีที่ผมไม่มั่นใจเขา•ตอนนี้รู้สึกแตกต่างมากจากน้อง เรายังมากันบางแต่สิ่งที่รู้สึกว่าค่อนข้างไกลจากเขา และเขาจะบอกคุณเหมือนกัน ฉันคิดว่าเรามีการทำงานจริง ๆ ไปที่สี่สิบสองปี(ดัดแปลงจากปัญหาในการพัฒนาวัยรุ่นในการพัฒนาประเทศนิตยสาร 1997 ฉบับที่ 3)คำถามข้อสองคำศัพท์ในบริบท (10 คะแนน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

36 แยกภาพ•เมื่อเรามีขนาดเล็กแม่ของฉันใช้ในการแต่งตัวของเราในเสื้อผ้าที่เหมือนกัน นั่นคือไม่ดีพอ แต่เมื่อเราไปในการเดินทางครั้งแรกของเราตั้งแคมป์ลูกเสือกับเธอไปดีกว่า เรามีเพียงสิบหรือดังนั้นและในขณะที่ทุกเด็กคนอื่น ๆ ตัดสินลงสำหรับคืนในถุงนอนของพวกเขาเราก็อายมากเมื่อเราต้องแอบอิงอยู่ภายในถุงนอนคู่พิเศษแม่ของฉันได้ทำสำหรับเราออกมาจากสองผ้าห่ม. • ที่โรงเรียนเราเป็นที่รู้จักกัน Hensfield หนึ่งและสอง Hensfield เราทั้งสองมีชื่อกลางเดียวกันโอเว่นเพื่อให้คนไม่สามารถที่จะแยกแยะความแตกต่างของเราเราโดยย่อเป็นทั้งสองของเราเป็นMO มันเป็นเพียงเมื่อฉันเดินไปโรงเรียนและเริ่มที่จะมีชุดเฉพาะกิจการของตัวเองของเพื่อนที่ผมเริ่มที่จะรู้สึกเสรีภาพของตัวเองของตัวตน. •ก่อนที่ผมจะไปโรงเรียนในช่วงวันหยุดที่หกรูปแบบผมได้งานที่เกี่ยวกับการสร้างเว็บไซต์ ไมค์ไม่ได้ทำงาน เขาได้รับการพักผ่อน หนึ่งสัปดาห์ผมพูดกับหัวหน้า "ฉันสามารถมีสัปดาห์ปิด?" "แน่นอน" เขากล่าว "แต่คุณจะไม่ต้องทำงานที่เมื่อคุณได้รับกลับ." มันเป็นงานที่ยากจริงๆส่วนใหญ่แบกทรายและอิฐ . ในคืนวันศุกร์ที่ผมพูดกับพี่ชายของฉัน "คุณต้องการที่จะได้รับเงินในสัปดาห์?" และเขากล่าวว่าใช่ ดังนั้นผมจึงบอกเขาเกี่ยวกับทุกอย่าง ในกรณีที่ทรายเป็นที่อิฐได้; และฉันอธิบายแปดคนงาน. •ในเช้าวันจันทร์ที่เขาลงไปในกางเกงยีนส์ของฉันแจ็คเก็ตและหมวกขนสัตว์ เขาทำงานอยู่ที่นั่นตลอดทั้งสัปดาห์และไม่มีพวกเขารู้ถึงความแตกต่าง สองปีต่อมาผมได้พบกับหัวหน้าคนงานในผับและฉันซื้อเขาดื่ม ผมบอกเขาว่าเรื่อง แต่เขาเพียงแค่หัวเราะและกล่าวว่าเขาไม่เชื่อฉัน ไม่มีทางที่ฉันจะไม่ได้โน้มน้าวให้เขา. •ตอนนี้ฉันรู้สึกแตกต่างจากพี่ชายของฉัน เรายังคงมาร่วมกันสำหรับบางสิ่ง แต่ฉันรู้สึกค่อนข้างห่างไกลจากเขา และเขาจะบอกคุณเหมือนกัน ผมคิดว่าเราได้รับจริงๆทำงานต่อที่สี่สิบสองปีที่ผ่านมา. (ดัดแปลงมาจากประเด็นในการพัฒนาวัยรุ่นในการพัฒนาระหว่างประเทศนิตยสาร 1997 ปัญหา 3) QUESTIONS- ข้อความสองคำศัพท์ในบริบท(10 คะแนน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

36 แยกแต่ละภาพ

ตอนเล็ก ๆแม่เคยแต่งตัวในเสื้อผ้าที่เหมือนกัน นั่นคือ
แย่พอแล้ว แต่ตอนที่เราไปครั้งแรกของเรา camping กับลูกเสือ เธอ
ไปดีกว่า เราแค่สิบหรือมากกว่านั้น และในขณะที่เด็กคนอื่นๆตัดสิน
ลงคืนในถุงนอน เราอายมากเมื่อ
เราต้องแอบอิงภายในถุงนอนพิเศษคู่แม่ของฉันทำเพื่อเราสองคน

บริการผ้าห่ม ที่โรงเรียนที่เรารู้จักกันในชื่อว่า hensfield hensfield หนึ่งและสอง เราทั้งสองได้
ชื่อกลางเดียวกัน โอเว่น ดังนั้นคนที่ไม่สามารถแยกแยะเราด้วยชื่อย่อของเรา
เพราะเราต่างก็เป็นเพียงวิธีการที่ เมื่อฉันไปที่วิทยาลัยและเริ่ม
มีแยกชุด เพื่อนๆ พี่ๆ เริ่มรู้สึก
เสรีภาพของฉันเองตัวตน .
- ก่อนไปวิทยาลัยในช่วงวันหยุดแบบที่หก ผมได้งานใน
สร้างเว็บไซต์ ไมค์ไม่ทำงาน เขากำลังพักผ่อนอยู่ หนึ่งสัปดาห์ที่ผมพูดกับ
โฟร์แมน " ได้เป็นอาทิตย์เลยล่ะ " แน่นอน " เขากล่าว " แต่คุณจะไม่ต้อง
งานเมื่อคุณกลับ . " มันเป็นงานที่หนักจริงๆ ส่วนใหญ่แบกทรายและ
อิฐ ในคืนวันศุกร์ ฉันบอกพี่ชายของฉัน " คุณชอบที่จะได้รับเงิน
สัปดาห์ ? " คุณ said จิ . ฉันบอกเค้าทุกอย่าง ที่
ทรายที่อิฐถูก และผมอธิบายแปดหลัก .
- เช้าวันจันทร์ เขาลงไปในกางเกงยีนส์ของฉัน เสื้อและหมวกขน . เขา
ทำงานที่นั่นทุกสัปดาห์ และไม่มีของพวกเขารู้ว่าแตกต่าง . สองปีต่อมาฉัน
พบกับโฟร์แมนในผับและฉันซื้อเครื่องดื่มให้เขา ฉันบอกให้เขาฟัง แต่เขา
ก็หัวเราะและกล่าวว่าเขาไม่เชื่อฉัน ไม่มีทางที่ผมสามารถโน้มน้าวใจ
-
เขา ตอนนี้ผมรู้สึกแตกต่างจากพี่ชาย เราก็มาด้วยกัน แต่สิ่งที่ผมรู้สึกค่อนข้างบาง
ห่างไกลจากเขา และเขาจะบอกคุณเหมือนกัน ฉันคิดว่าเราต้องทำงานต่อ

สำหรับ 42 ปี( ดัดแปลงมาจากปัญหาในการพัฒนาวัยรุ่น นิตยสาร การพัฒนา
นานาชาติ 2540 ฉบับที่ 3 )
2
ถาม - ข้อความคำศัพท์ในบริบท ( 10 คะแนน )