The purpose of special education fo

The purpose of special education for students with intellectual disability is not only to introduce and improve academic skills but mainly to enhance the quality of the children's life and promote their autonomy and self-determination. Games have been used in special education classrooms as tools of gratification and extrinsic motivation. Contemporary game theorists have gone further to suggest that there is a mapping between the model of learning motivation and the experience of playing digital games. However the question remains: What happens in an educational setting when games are introduced, are digital games able to become an agent of change, enhance self-determination and the willpower to learn for students with intellectual disability? In order to address these questions, we ran a three years old qualitative study with students with mild and moderate intellectual disability and their educators, using games in different educational settings. Different games and different empirical tools such as interviews, focus groups, videos and systematic observation were used, in order to gather information and document possible changes in the experience of the students as well as changes in their self-determination, engagement and motivation. Data were analysed using Analytic Induction and Erving Goffman's Frame Analysis as a tool of experiential analysis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาพิเศษสำหรับนักเรียนที่พิการทางปัญญาไม่เพียงแต่ จะแนะนำ และพัฒนาทักษะทางวิชาการ แต่ส่วนใหญ่จะ เพิ่มคุณภาพของชีวิตของเด็ก และส่งเสริมอิสระและปกครองตนเองได้ เกมมีการใช้ในห้องเรียนการศึกษาพิเศษเป็นเครื่องมือของแรงจูงใจความผิดพลาดและความ นักทฤษฎีเกมร่วมสมัยได้ไปเพิ่มเติมแนะนำว่ามีการแม็ประหว่างรูปแบบของการเรียนรู้แรงจูงใจและประสบการณ์การเล่นเกมดิจิตอล อย่างไรก็ตาม ยังคงคำถาม: เกิดอะไรขึ้นบ้างในการศึกษาเมื่อมีการแนะนำเกม มีเกมสามารถเป็น ตัวแทนของการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเจตจำนงและจิตตานุภาพการเรียนรู้สำหรับนักเรียนที่พิการทางปัญญาดิจิตอล เพื่อตอบคำถามเหล่านี้ เราวิ่งการศึกษาเชิงคุณภาพสามปีที่ผ่านมา มีนักเรียนพิการทางปัญญาอ่อน และปานกลางและนักการศึกษาของพวกเขา โดยใช้เกมการศึกษาใน เกมที่แตกต่างกันและเครื่องมือเชิงประจักษ์ต่าง ๆ เช่นสัมภาษณ์ กลุ่มโฟกัส วิดีโอ และการสังเกตอย่างเป็นระบบใช้ เพื่อรวบรวมข้อมูลและเอกสารการเปลี่ยนแปลงในประสบการณ์ของนักเรียนเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงในการปกครองตนเอง มีส่วนร่วม และแรงจูงใจ มีวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิเคราะห์กรอบเหนี่ยวนำวิเคราะห์และ Erving Goffman เป็นเครื่องมือการวิเคราะห์ประสบการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาพิเศษสำหรับนักเรียนที่มีความพิการทางปัญญาไม่ได้เป็นเพียงที่จะแนะนำและปรับปรุงทักษะทางวิชาการ แต่ส่วนใหญ่ที่จะยกระดับคุณภาพชีวิตของเด็กและส่งเสริมความเป็นอิสระและความมุ่งมั่นของตนเอง เกมได้ถูกนำมาใช้ในห้องเรียนการศึกษาพิเศษเป็นเครื่องมือของความพึงพอใจและแรงจูงใจภายนอก ทฤษฎีเกมร่วมสมัยได้ไปต่อที่จะชี้ให้เห็นว่ามีการทำแผนที่ระหว่างรูปแบบของแรงจูงใจในการเรียนรู้และประสบการณ์ในการเล่นเกมดิจิตอล แต่คำถามที่ยังคง: เกิดอะไรขึ้นในการตั้งค่าการศึกษาเมื่อเกมจะนำมาเป็นเกมดิจิตอลสามารถที่จะกลายเป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลงเพิ่มการตัดสินใจด้วยตนเองและจิตตานุภาพในการเรียนรู้สำหรับนักเรียนที่มีความพิการทางปัญญา? เพื่อที่จะตอบคำถามเหล่านี้เราวิ่งการศึกษาเชิงคุณภาพอายุได้สามขวบกับนักเรียนที่มีความรุนแรงและปานกลางพิการทางปัญญาและการศึกษาของพวกเขาโดยใช้เกมในการตั้งค่าการศึกษาที่แตกต่างกัน เกมที่แตกต่างและเครื่องมือเชิงประจักษ์แตกต่างกันเช่นการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างวิดีโอและการสังเกตระบบถูกนำมาใช้ในการสั่งซื้อเพื่อรวบรวมข้อมูลและเอกสารการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปในประสบการณ์ของนักเรียนรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงในการกำหนดตัวเองของพวกเขามีส่วนร่วมและการสร้างแรงจูงใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์การเหนี่ยวนำและการวิเคราะห์กรอบ Erving Goffman เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์ประสบการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาพิเศษสำหรับนักเรียนพิการทางปัญญาไม่เพียง แต่จะแนะนำและพัฒนาทักษะทางวิชาการ แต่ส่วนใหญ่เพื่อเพิ่มคุณภาพของชีวิตของเด็กๆ และการส่งเสริมความเป็นอิสระและปกครองตนเองของพวกเขา . เกมที่ได้รับการใช้ในห้องเรียนการศึกษาพิเศษเป็นเครื่องมือของความพึงพอใจและแรงจูงใจภายนอก นักทฤษฎีเกมร่วมสมัยได้ไปต่อไปแนะนำว่ามีการทำแผนที่ระหว่างรูปแบบของแรงจูงใจในการเรียนรู้และประสบการณ์การเล่นเกมดิจิตอล อย่างไรก็ตาม คำถามที่ยังคง : สิ่งที่เกิดขึ้นในการตั้งค่าการศึกษาเมื่อเกมจะนำเกมดิจิตอลสามารถที่จะกลายเป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลง , เพิ่มความมุ่งมั่นและความมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้สำหรับนักเรียนที่มีความพิการทางปัญญา ? เพื่อที่จะจัดการกับคำถามเหล่านี้ เราจึงศึกษาเชิงคุณภาพ 3 ปี นักเรียนที่มีความพิการทางสติปัญญาปานกลาง และอ่อน และการศึกษาของพวกเขาในการใช้เกมการศึกษาแตกต่างกัน เกมต่าง ๆและเครื่องมือเชิงประจักษ์ที่แตกต่างกันเช่นการสัมภาษณ์กลุ่มโฟกัส , วิดีโอและการสังเกตอย่างเป็นระบบมาใช้ในการรวบรวมข้อมูล เอกสาร และเป็นไปได้ในการเปลี่ยนแปลงประสบการณ์ของนักเรียน ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงในการกำหนดค่าของพวกเขาหมั้น และแรงจูงใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การอุปนัยเชิงวิเคราะห์ และ เออร์วิง กรอบการวิเคราะห์ goffman เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์เชิงประสบการณ์ .