Refugees As defined by the 1951 UN

Refugees
As defined by the 1951 UN Convention Relating to the Status of Refugees, a refugees is someone who “ owing to a well-founded fear of being persecuted for reasons of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion, is outside the country of his nationality, and is unable to, or owing to such fear, is unwilling to avail himself of the protection of that country. [1] The term “refugees” is similarly defined under Section 101(a)15P of the United States Immigration and Nationality Act, which also allows the president the authority to identify conditions where nationals may be granted refugees status within their country of origin. In addition, it narrows the term “refugees” to exclude any persons who “ordered”, incited, assisted or otherwise participated in the persecution of any person on account of race, religion, nationality, membership in a particular social group, or political opinion.[2]
In the United States, the number of refugees admitted per year is limited by geographic area. This number is determined annually by the President in consultation with Congress.[3] An example of a refugees is someone from Somalia who fled the country into a refugees camp in neighboring countries in order to escape violence after the Somali government collapsed.
Asylee
An asylum seeker is similar to a refugees in that both must meet the legal definition of a refugees established by the 1951 Convention, but a refugees receives legal permission to resettle, while an asylum seeker seeks permission in the form of refugees or other legal status after arrival.[4] According to Section 208 0f the Immigration and Nationality Act, an alien arriving in the US may apply for asylum, but the applicant must undergo a legal procedure to show that “race, religion, nationality, membership in a particular social group, or political opinion was or will be at least one central reason for persecuting the applicant” and that his or her fear of persecution is well-founded.[5] An example of an asylum seeker would be someone who fled Pakistan due to religious persecution and applies for asylum status after arriving in the United States. In order to be successful in his bid for asylum seeker must prove that he is unable to return home safely due to a serious threat of persecution.
Internally Displaced People
Internally displaced people, or IDPs, are people who have fled their homes, often for reasons such as armed conflict, violence or large-scale natural disasters, but unlike refugees and have not crossed an international border.[6] UHCR’s original mandate does not cover IDPs but once persons are displaced, they are protected by international human rights law and domestic laws.[7] IDPs are usually considered to be particularly vulnerable because they are often in transit or in hiding, sometimes in inhospitable and dangerous environments.[8] For example, many people in Libya fleeing armed conflict in cities such as Misrata during the overthrow of Gaddafi’s regime who remained within Libya’s borders became Internally Displaced Persons.
Stateless Individuals
stateless individuals are people who are not considered a national by any state. Stateless people can also be refugees, but these categories are considered to be separate by the UNHCR. Statelessness can occur for different reasons such as discrimination against minority groups by national legislation, a failure to include all residents as citizens when a state becomes independent, and conflicts to employment, education and health care and are usually unable to obtain documents such as ID cards or passports.[9] For example, the Rohinagya are stateless Muslims from northern Rakhine state in Burma. Within Burma, they are denied basic rights such as employment, education and freedom of movement. Many of the Rohingya who fled Burma are often denied refugees or asylum status in neighboring asWELL, rendering them stateless.
Resettlement
Refugees organizations usually promote three “durable solutions” for refugees: 1) voluntary repatriation, when refugees are able to return to their home countries because they are no longer at risk, 2) local integration, when refugees are integrated into the country of first asylum, and 3) resettlement in a third country, when repatriation isn’t possible and the country of first-asylum refuses local integration.[10] Refugees camps are “temporary” resettlements built to receive refugees while they await repatriation or resettlement. For example, many refugees camps have been built to house refugees along the Thai-Burma border while they wait for a “durable solution.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ลี้ภัย กำหนด โดย 1951 อนุสัญญาว่าด้วยสถานะของผู้ลี้ภัย ผู้ลี้ภัยที่เป็นคนที่ "owing เพื่อการก่อตั้งห้องความกลัวถูกลงโทษด้วยเหตุผลของการแข่งขัน ศาสนา เชื้อชาติ เป็นสมาชิกของกลุ่มสังคมใดหรือความคิดทางการเมือง อยู่นอกประเทศสัญชาติของเขา และไม่ไป หรือ เพราะกลัว ไม่ต้องใช้การป้องกันของประเทศตัวเอง [1] คำว่า "ผู้ลี้ภัย" ในทำนองเดียวกันถูกกำหนดภายใต้หัวข้อ 101 (ก) P 15 ของสหรัฐอเมริกาตรวจคนเข้าเมืองและพ.ร.บ.สัญชาติ ซึ่งยัง ช่วยให้ประธานการระบุสภาพที่ชาวอาจ รับผู้ลี้ภัยสถานะภายในของประเทศผู้ผลิต นอกจากนี้ มันจำกัดคำว่า "ผู้ลี้ภัย" เพื่อแยกผู้ที่ "สั่ง" incited ความช่วยเหลือ หรือเข้าร่วมในการเบียดเบียนผู้ใดในบัญชีเชื้อชาติ ศาสนา เชื้อชาติ สมาชิกในกลุ่มสังคมเฉพาะ หรือความเห็นทางการเมืองอื่น [2] ในสหรัฐอเมริกา จำนวนผู้ลี้ภัยที่ยอมรับต่อปีถูกจำกัด โดยพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ หมายเลขนี้จะถูกกำหนดเป็นรายปี โดยประธานหารือกับรัฐสภา [3] ตัวอย่างของผู้ลี้ภัยที่เป็นบุคคลจากโซมาเลียที่หนีประเทศในค่ายผู้ลี้ภัยในประเทศเพื่อนบ้านเพื่อหนีความรุนแรงหลังจากยุบรัฐบาลโซมาเลีย Asylee ผู้แสวงหาที่ลี้ภัยเป็นคล้ายผู้ลี้ภัยเป็นที่ทั้งสองต้องเป็นไปตามข้อกำหนดกฎหมายของผู้ลี้ภัยที่ก่อตั้งขึ้นตามอนุสัญญา 1951 แต่ผู้ลี้ภัยที่ได้รับสิทธิ์ทางกฎหมายในการ resettle ในขณะที่ผู้แสวงหาการลี้ภัยขอสิทธิ์ในรูปแบบของผู้ลี้ภัยหรือสถานะทางกฎหมายอื่น ๆ หลังจากมาถึง [4] ตาม 0f 208 ส่วนตรวจคนเข้าเมืองและพระราชบัญญัติสัญชาติ เป็นคนต่างด้าวเดินทางมาถึงในสหรัฐอเมริกาอาจใช้สำหรับลี้ภัย แต่ผู้สมัครต้องผ่านขั้นตอนทางกฎหมายเพื่อแสดงว่า "เชื้อชาติ ศาสนา เชื้อชาติ สมาชิกในกลุ่มสังคมเฉพาะ หรือความเห็นทางการเมือง หรือจะเหตุผลกลางน้อย persecuting ผู้สมัคร" และว่าความกลัวของ ตนเบียดเบียนก่อตั้งห้องพัก [5] ตัวอย่างของผู้แสวงหาการลี้ภัยจะได้คนที่หลบหนีไปประเทศปากีสถานเนื่องจากการเบียดเบียนทางศาสนา และใช้สถานะลี้ภัยหลังจากมาถึงในสหรัฐอเมริกา เพื่อให้ประสบความสำเร็จในการลี้ภัยของเขาเสนอราคา หาต้องพิสูจน์ว่า เขาไม่สามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยจากภัยคุกคามอย่างร้ายแรงของการเบียดเบียนภายในหน่วย ภายในหน่วย หรือ IDPs เป็นผู้หนีบ้าน มักจะเหตุผล เช่นอาวุธ ความรุนแรง หรือภัยธรรมชาติขนาดใหญ่ แต่แตกต่าง จากผู้ลี้ภัย และได้ข้ามเส้นขอบการนานาชาติ [6] ข้อบังคับฉบับ UHCR ครอบคลุม IDPs แต่เมื่อคนที่พลัดถิ่น พวกเขามีป้องกัน โดยกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศและกฎหมายภายในประเทศ [7] IDPs มักถือเป็นอย่างยิ่งเนื่องจากมัก ในการ ซ่อน บางครั้งในสภาพแวดล้อมที่อันตราย และต้อง [8] ตัวอย่าง ความขัดแย้งของคนในลิเบียหลบอาวุธหลายในเมืองเช่น Misrata ระหว่างล้มล้างระบอบการปกครองของ Gaddafi ที่ยังคงอยู่ภายในเส้นขอบของลิเบียเป็น ภายใน Displaced คนคนไร้สัญชาติบุคคล บุคคลยีผู้เป็นชาติรัฐใด ๆ ได้ คนไร้สัญชาติคนยังสามารถเป็นผู้ลี้ภัย แต่ถือว่าประเภทเหล่านี้จะแยกกัน โดยยูเอ็นเอชซี เกี่ยวกับอาจเกิดสาเหตุอื่นเช่นการเลือกปฏิบัติต่อชนกลุ่มน้อยกลุ่ม โดยกฎหมายแห่งชาติ ความล้มเหลวแก่ทุกคนเป็นพลเมืองเมื่อสถานะเป็นอิสระ และขัดแย้งการจ้างงาน การศึกษา และการดูแลสุขภาพ และมักจะไม่ได้รับเอกสารเช่นบัตรประชาชนหรือหนังสือเดินทาง [9] เช่น Rohinagya เป็นมุสลิมคนไร้สัญชาติจากรัฐยะไข่เหนือในพม่า ภายในพม่า พวกเขาถูกปฏิเสธสิทธิขั้นพื้นฐานเช่นการจ้างงาน การศึกษา และเสรีภาพ โรฮิงยาที่หนีพม่ามากมายมักจะถูกปฏิเสธผู้ลี้ภัยหรือสถานะการลี้ภัยใน asWELL ใกล้เคียง การแสดงคนไร้สัญชาติตั้งถิ่นฐานใหม่ องค์กรผู้ลี้ภัยมักจะเลื่อนสาม "ทนทานโซลูชั่น" ผู้ลี้ภัย: ค่า 1) สมัครใจ เมื่อผู้ลี้ภัยสามารถกลับไปประเทศของตนเนื่องจากจะไม่เสี่ยง 2) ถิ่นรวม เมื่อผู้ลี้ภัยรวมเข้ากับประเทศผู้ลี้ภัย และ 3) การตั้งถิ่นฐานใหม่ในประเทศที่สาม เมื่อค่าไม่ได้ และประเทศแรกลี้ภัยไม่ยอมรวมท้องถิ่น [10] ผู้ลี้ภัยที่ค่าย resettlements "ชั่วคราว" ที่สร้างขึ้นเพื่อรับผู้ลี้ภัยในขณะที่รอการส่งกลับหรือตั้งถิ่นฐานใหม่ได้ ตัวอย่าง ค่ายผู้ลี้ภัยจำนวนมากได้ถูกสร้างบ้านผู้ลี้ภัยตามแนวชายแดนไทยพม่าในขณะที่พวกเขารอ "ทนทานปัญหา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ลี้ภัย 1951
ตามที่กำหนดโดยอนุสัญญาเกี่ยวกับสถานภาพของผู้ลี้ภัย , ผู้ลี้ภัยคือใคร " เพราะดีก่อตั้งขึ้นกลัวถูกข่มเหงด้วยเหตุผลของเชื้อชาติ ศาสนา สัญชาติ สมาชิกของกลุ่มทางสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือความคิดเห็นทางการเมือง เป็นนอกประเทศสัญชาติของตน และไม่สามารถ หรือ เพราะกลัวเช่นไม่เต็มใจที่จะใช้ตัวเองของการป้องกันประเทศ [ 1 ] คำว่า " ผู้ลี้ภัย " เหมือนกับที่กำหนดตามมาตรา 101 ( ) 15p ของสหรัฐอเมริกาตรวจคนเข้าเมืองและสัญชาติ ซึ่งยัง อนุญาตให้ประธานาธิบดีมีอำนาจที่จะระบุเงื่อนไขที่ประเทศจะได้รับสถานะผู้ลี้ภัยในประเทศต้นทาง นอกจากนี้มันแคบ คำว่า " ผู้ลี้ภัย " รวม บุคคลใดที่ " สั่ง " เข้าฝัน , ช่วยหรือมีส่วนร่วมในการประหัตประหารของบุคคลใด ๆในบัญชีของเชื้อชาติ ศาสนา สัญชาติ เป็นสมาชิกในกลุ่มทางสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือความคิดเห็นทางการเมือง [ 2 ]
ในสหรัฐอเมริกา จำนวนผู้ลี้ภัยยอมรับต่อปี จะถูก จำกัด โดยพื้นที่ทางภูมิศาสตร์หมายเลขนี้จะถูกกำหนดเป็นรายปีโดยประธานในการปรึกษาหารือกับรัฐสภา [ 3 ] ตัวอย่างของผู้ลี้ภัยคือใครจากโซมาเลียที่หนีออกจากประเทศในค่ายผู้ลี้ภัยในประเทศเพื่อนบ้าน เพื่อหลบหนีความรุนแรงหลังจากที่รัฐบาลโซมาเลีย ล้มลง asylee

ผู้ขอลี้ภัยจะคล้ายคลึงกับผู้ลี้ภัยในที่ทั้งสองต้องพบกับคำนิยามทางกฎหมายของผู้ลี้ภัย 1951 ก่อตั้งขึ้นตามอนุสัญญา แต่ผู้อพยพได้รับอนุญาตตามกฎหมายที่จะตั้งรกราก ขณะที่ผู้ขอลี้ภัยและได้รับอนุญาตในรูปแบบของผู้ลี้ภัย หรือสถานะอื่น ๆหลังจากมาถึง [ 4 ] ตาม มาตรา 208 ของตรวจคนเข้าเมืองและสัญชาติ แสดงคนต่างด้าวที่เดินทางมาถึงในเราอาจขอลี้ภัย แต่ผู้สมัครจะต้องผ่านขั้นตอนทางกฎหมาย เพื่อแสดงให้เห็นว่า " เชื้อชาติ ศาสนา สัญชาติ เป็นสมาชิกในกลุ่มทางสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือความเห็นทางการเมือง หรือจะมีอย่างน้อยหนึ่งกลาง เหตุผลของการข่มเหงผู้สมัคร " และความกลัวของเขาหรือเธอของการประหัตประหารเป็นอย่างดีก่อตั้ง .