The current rate of change of salin

The current rate of change of salinity in freshwater ecosystems may be much faster than freshwater biota can evolve or adapt. Although lowland river biota may have mechanisms that allow survival during periods of extreme salt concentrations, upland rivers potentially have experienced lower natural variation in salinity and therefore biota in these systems may be less salt-tolerant. Induced changes in salinity in upland systems may be too rapid for taxa to adapt, suggesting that freshwater taxa may be lost and communities will become dominated by salt-tolerant taxa. Pulses of salt into freshwater ecosystems will influence survival of a range of biota and although such increases in salt may be rapid and short-lived, the consequences to the freshwater biota are unknown.
We need to know how salinity changes ecosystem functioning through alteration of biotic and abiotic processes: do changes to ecological processes change community composition? Managers need to know more about the relationship between flow patterns, salt concentrations and environmental damage to predict t consequences of management actions. How a combination of changes in flow and salt affect river and wetland communities is also relevant to management predictions. We have many systems that are naturally variable in both salinity and hydrology, yet we do not know how increasing salinity will affect the biota or ecosystem integrity. Linking salinity levels directly to mortality or recruitment potential of aquatic biota is not sufficient to predict the outcome of increasing salinity on freshwater ecosystems. Second- and third-order effects must also be taken into account in describing the full effect of salinity on aquatic ecosystems. Of particular interest are the effects of increasing salinity on primary and secondary production, nutrient dynamics and food-web structure. Once we understand these interactions, links and the flow on consequences, managers and researchers will be in a better position to predict the condition of aquatic ecosystems under modified salinity and move towards focusing on effective rehabilitation. For example, the use of environmental water allocations (environmental flows) could be considered as a tool in managing salinity in aquatic ecosystems, once the relationships between hydrology, salinity and environmental damage are further delineated. Use of this relationship could enhance effective disposal of salt-contaminated water, with minimal damage to the environment.
If ecosystem health and salt can be related, then tools such as water allocations, river operation, engineering intervention and catchment management programs can be designed to manipulate salt lo ads to increase the health of aquatic ecosystems. Innovative experimental science, together with imaginative predictive management can work together to underpin salinity management issues on both broad and local scales.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบันอัตราการเปลี่ยนแปลงของความเค็มในน้ำจืดระบบนิเวศได้เร็วกว่าสิ่งที่ปลาสามารถพัฒนา หรือปรับเปลี่ยน แม้ว่าสิ่งที่ราบแม่น้ำอาจมีกลไกที่ทำให้อยู่รอดในระหว่างรอบระยะเวลาของความเข้มข้นเกลือมาก แม่น้ำค่อยอาจมีประสบการณ์ในการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติต่ำในเค็ม และดังนั้น สิ่งที่อยู่ในระบบเหล่านี้อาจน้อยกว่าเกลือป้องกัน เค็มในระบบค่อยอาจเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็วเกินไปสำหรับ taxa แผลง แนะนำว่า taxa ปลาอาจสูญหาย และชุมชนจะกลายเป็นครอบงำ โดย taxa ทนกับเกลือ กะพริบของเกลือเข้าไปในระบบนิเวศน้ำจืดจะมีอิทธิพลต่อการอยู่รอดของสิ่ง และแม้ว่าอาจจะเพิ่มขึ้นเช่นเกลืออย่างรวดเร็ว และช่วงสั้น ๆ ผลกระทบกับสิ่งปลาจะไม่รู้จัก We need to know how salinity changes ecosystem functioning through alteration of biotic and abiotic processes: do changes to ecological processes change community composition? Managers need to know more about the relationship between flow patterns, salt concentrations and environmental damage to predict t consequences of management actions. How a combination of changes in flow and salt affect river and wetland communities is also relevant to management predictions. We have many systems that are naturally variable in both salinity and hydrology, yet we do not know how increasing salinity will affect the biota or ecosystem integrity. Linking salinity levels directly to mortality or recruitment potential of aquatic biota is not sufficient to predict the outcome of increasing salinity on freshwater ecosystems. Second- and third-order effects must also be taken into account in describing the full effect of salinity on aquatic ecosystems. Of particular interest are the effects of increasing salinity on primary and secondary production, nutrient dynamics and food-web structure. Once we understand these interactions, links and the flow on consequences, managers and researchers will be in a better position to predict the condition of aquatic ecosystems under modified salinity and move towards focusing on effective rehabilitation. For example, the use of environmental water allocations (environmental flows) could be considered as a tool in managing salinity in aquatic ecosystems, once the relationships between hydrology, salinity and environmental damage are further delineated. Use of this relationship could enhance effective disposal of salt-contaminated water, with minimal damage to the environment. ถ้าสามารถสัมพันธ์ สุขภาพของระบบนิเวศและเกลือแล้วเครื่องมือเช่นการปันส่วนน้ำ แม่งาน วิศวกรรมจัดการแทรกแซงและลุ่มน้ำที่สามารถออกแบบโปรแกรมเพื่อจัดการเกลือหล่อ โฆษณาเพื่อเพิ่มสุขภาพของระบบนิเวศทางน้ำ นวัตกรรมวิทยาศาสตร์ทดลอง พร้อมกับคาดการณ์บริหารจินตนาการสามารถทำงานร่วมกันเพื่อหนุนฟอร์ดที่มีเค็มจัดการปัญหาในระดับกว้าง และท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราปัจจุบันของการเปลี่ยนแปลงความเค็มของน้ำในระบบนิเวศน้ำจืดอาจจะเร็วกว่าน้ำจืดพฤกษาสามารถพัฒนาหรือปรับ แม้ว่าแม่น้ำนาพฤกษาอาจมีกลไกที่ช่วยให้อยู่รอดในช่วงความเข้มข้นของเกลือมาก แม่น้ำที่ดอนอาจมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงความเค็มและดังนั้นจึงลดธรรมชาติสิ่งมีชีวิตในระบบเหล่านี้อาจจะน้อยกว่าเกลือใจกว้าง .การเปลี่ยนแปลงในระบบความเค็มในที่ดอนอาจจะมากเกินไปที่รวดเร็วและการปรับ แนะนำว่า น้ำจืด และอาจสูญหายและชุมชนจะเป็น dominated โดยเกลือใจกว้างและ . พัลส์ของเกลือในระบบนิเวศน้ำจืดจะมีผลต่อการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิต และแม้ว่าในช่วงดังกล่าวเพิ่มขึ้นในเกลืออาจเป็นอย่างรวดเร็วและสั้น ผลต่อสิ่งมีชีวิตน้ำจืด
ไม่รู้ .เราต้องรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงความเค็มของระบบนิเวศการทำงานผ่านการเปลี่ยนแปลงของกระบวนการการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศสิ่งมีชีวิต : กระบวนการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของชุมชน ผู้จัดการต้องการทราบเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการไหล ปริมาณเกลือ และความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อม เพื่อทำนายผลของการกระทำที่จะจัดการวิธีการรวมกันของการเปลี่ยนแปลงในการไหลและเกลือต่อแม่น้ำและชุมชนบึงยังเป็นที่เกี่ยวข้องกับการคาดการณ์ของผู้บริหาร เรามีระบบมากมายที่เป็นตัวแปรตามธรรมชาติทั้งในน้ำและอุทกวิทยา แต่เราไม่รู้ว่าความเค็มที่เพิ่มขึ้นจะส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตหรือระบบนิเวศสมบูรณ์การเชื่อมโยงระดับความเค็ม โดยการตายหรือการสรรหาบุคลากรที่มีศักยภาพของพืชน้ำและสัตว์น้ำมีไม่เพียงพอที่จะทำนายผลของการเพิ่มความเค็มในระบบนิเวศน้ำจืด . ลักษณะที่สอง - เพื่อจะต้องนำมาพิจารณาในการอธิบายผลเต็มรูปแบบของความเค็มต่อสัตว์น้ำระบบนิเวศวิทยาที่น่าสนใจโดยเฉพาะคือ ผลของการเพิ่มความเค็มในการผลิตขั้นปฐมภูมิและทุติยภูมิ พลวัตของสารอาหารและโครงสร้างเว็บอาหาร เมื่อเราเข้าใจปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ การเชื่อมโยงและการไหลในผล ผู้จัดการและนักวิจัยจะอยู่ในตำแหน่งที่ดีขึ้นเพื่อคาดการณ์สภาพน้ำระบบนิเวศภายใต้ความเค็มและย้ายไปสู่การเน้นการฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ