FactsFeastday: October 4Patron and

Facts
Feastday: October 4

Patron and Animals, Merchants & Ecology

Birth: 1181

Death: 1226



Founder of the Franciscan Order, born at Assisi in Umbria, in 1181.

In 1182, Pietro Bernardone returned from a trip to France to find out his wife had given birth to a son. Far from being excited or apologetic because he'd been gone, Pietro was furious because she'd had his new son baptized Giovanni after John the Baptist. The last thing Pietro wanted in his son was a man of God -- he wanted a man of business, a cloth merchant like he was, and he especially wanted a son who would reflect his infatuation with France. So he renamed his son Francesco -- which is the equivalent of calling him Frenchman.

Francis enjoyed a very rich easy life growing up because of his father's wealth and the permissiveness of the times. From the beginning everyone -- and I mean everyone -- loved Francis. He was constantly happy, charming, and a born leader. If he was picky, people excused him. If he was ill, people took care of him. If he was so much of a dreamer he did poorly in school, no one minded. In many ways he was too easy to like for his own good. No one tried to control him or teach him.

As he grew up, Francis became the leader of a crowd of young people who spent their nights in wild parties. Thomas of Celano, his biographer who knew him well, said, "In other respects an exquisite youth, he attracted to himself a whole retinue of young people addicted to evil and accustomed to vice." Francis himself said, "I lived in sin" during that time.

Francis fulfilled every hope of Pietro's -- even falling in love with France. He loved the songs of France, the romance of France, and especially the free adventurous troubadours of France who wandered through Europe. And despite his dreaming, Francis was also good at business. But Francis wanted more..more than wealth. But not holiness! Francis wanted to be a noble, a knight. Battle was the best place to win the glory and prestige he longed for. He got his first chance when Assisi declared war on their longtime enemy, the nearby town of Perugia.

Most of the troops from Assisi were butchered in the fight. Only those wealthy enough to expect to be ransomed were taken prisoner. At last Francis was among the nobility like he always wanted to be...but chained in a harsh, dark dungeon. All accounts say that he never lost his happy manner in that horrible place. Finally, after a year in the dungeon, he was ransomed. Strangely, the experience didn't seem to change him. He gave himself to partying with as much joy and abandon as he had before the battle.

The experience didn't change what he wanted from life either: Glory. Finally a call for knights for the Fourth Crusade gave him a chance for his dream. But before he left Francis had to have a suit of armor and a horse -- no problem for the son of a wealthy father. And not just any suit of armor would do but one decorated with gold with a magnificent cloak. Any relief we feel in hearing that Francis gave the cloak to a poor knight will be destroyed by the boasts that Francis left behind that he would return a prince.

But Francis never got farther than one day's ride from Assisi. There he had a dream in which God told him he had it all wrong and told him to return home. And return home he did. What must it have been like to return without ever making it to battle -- the boy who wanted nothing more than to be liked was humiliated, laughed at, called a coward by the village and raged at by his father for the money wasted on armor.

Francis' conversion did not happen over night. God had waited for him for twenty-five years and now it was Francis' turn to wait. Francis started to spend more time in prayer. He went off to a cave and wept for his sins. Sometimes God's grace overwhelmed him with joy. But life couldn't just stop for God. There was a business to run, customers to wait on.

One day while riding through the countryside, Francis, the man who loved beauty, who was so picky about food, who hated deformity, came face to face with a leper. Repelled by the appearance and the smell of the leper, Francis nevertheless jumped down from his horse and kissed the hand of the leper. When his kiss of peace was returned, Francis was filled with joy. As he rode off, he turned around for a last wave, and saw that the leper had disappeared. He always looked upon it as a test from God...that he had passed.

His search for conversion led him to the ancient church at San Damiano. While he was praying there, he heard Christ on the crucifix speak to him, "Francis, repair my church." Francis assumed this meant church with a small c -- the crumbling building he was in. Acting again in his impetuous way, he took fabric from his father's shop and sold it to get money to repair the church. His father saw this as an act of theft -- and put together with Francis' cowardice, waste of money, and his growing disinterest in money made Francis seem more like a madman than his son. Pietro dragged Francis before the bishop and in front of the whole town demanded that Francis return the money and renounce all rights as his heir.

The bishop was very kind to Francis; he told him to return the money and said God would provide. That was all Francis needed to hear. He not only gave back the money but stripped off all his clothes -- the clothes his father had given him -- until he was wearing only a hair shirt. In front of the crowd that had gathered he said, "Pietro Bernardone is no longer my father. From now on I can say with complete freedom, 'Our Father who art in heaven.'" Wearing nothing but castoff rags, he went off into the freezing woods -- singing. And when robbers beat him later and took his clothes, he climbed out of the ditch and went off singing again. From then on Francis had nothing...and everything.

Francis went back to what he considered God's call. He begged for stones and rebuilt the San Damiano church with his own hands, not realizing that it was the Church with a capital C that God wanted repaired. Scandal and avarice were working on the Church from the inside while outside heresies flourished by appealing to those longing for something different or adventurous.

Soon Francis started to preach. (He was never a priest, though he was later ordained a deacon under his protest.) Francis was not a reformer; he preached about returning to God and obedience to the Church. Francis must have known about the decay in the Church, but he always showed the Church and its people his utmost respect. When someone told him of a priest living openly with a woman and asked him if that meant the Mass was polluted, Francis went to the priest, knelt before him, and kissed his hands -- because those hands had held God.

Slowly companions came to Francis, people who wanted to follow his life of sleeping in the open, begging for garbage to eat...and loving God. With companions, Francis knew he now had to have some kind of direction to this life so he opened the Bible in three places. He read the command to the rich young man to sell all his good and give to the poor, the order to the apostles to take nothing on their journey, and the demand to take up the cross daily. "Here is our rule," Francis said -- as simple, and as seemingly impossible, as that. He was going to do what no one thought possible any more -- live by the Gospel. Francis took these commands so literally that he made one brother run after the thief who stole his hood and offer him his robe!

Francis never wanted to found a religious order -- this former knight thought that sounded too military. He thought of what he was doing as expressing God's brotherhood. His companions came from all walks of life, from fields and towns, nobility and common people, universities, the Church, and the merchant class. Francis practiced true equality by showing honor, respect, and love to every person whether they were beggar or pope.

Francis' brotherhood included all of God's creation. Much has been written about Francis' love of nature but his relationship was deeper than that. We call someone a lover of nature if they spend their free time in the woods or admire its beauty. But Francis really felt that nature, all God's creations, were part of his brotherhood. The sparrow was as much his brother as the pope.

In one famous story, Francis preached to hundreds of birds about being thankful to God for their wonderful clothes, for their independence, and for God's care. The story tells us the birds stood still as he walked among him, only flying off when he said they could leave.

Another famous story involves a wolf that had been eating human beings. Francis intervened when the town wanted to kill the wolf and talked the wolf into never killing again. The wolf became a pet of the townspeople who made sure that he always had plenty to eat.

Following the Gospel literally, Francis and his companions went out to preach two by two. At first, listeners were understandably hostile to these men in rags trying to talk about God's love. People even ran from them for fear they'd catch this strange madness! And they were right. Because soon these same people noticed that these barefoot beggars wearing sacks seemed filled with constant joy. They celebrated life. And people had to ask themselves: Could one own nothing and be happy? Soon those who had met them with mud and rocks, greeted them with bells and smiles.

Francis did not try to abolish poverty, he tried to make it holy. When his friars met someone poorer than they, they would eagerly rip off the sleeve of their habit to give to the person. They worked for all necessities and only begged if they had to. But Francis would not let them accept any money. He told them to treat coins as if they were pebbles in the road. When the bishop showed horror at the friars' hard life, Francis said, "If we had any possessions we should need weapons and laws to defend them." Possessing something was the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

FactsFeastday: October 4Patron and Animals, Merchants & EcologyBirth: 1181Death: 1226 Founder of the Franciscan Order, born at Assisi in Umbria, in 1181.In 1182, Pietro Bernardone returned from a trip to France to find out his wife had given birth to a son. Far from being excited or apologetic because he'd been gone, Pietro was furious because she'd had his new son baptized Giovanni after John the Baptist. The last thing Pietro wanted in his son was a man of God -- he wanted a man of business, a cloth merchant like he was, and he especially wanted a son who would reflect his infatuation with France. So he renamed his son Francesco -- which is the equivalent of calling him Frenchman.Francis enjoyed a very rich easy life growing up because of his father's wealth and the permissiveness of the times. From the beginning everyone -- and I mean everyone -- loved Francis. He was constantly happy, charming, and a born leader. If he was picky, people excused him. If he was ill, people took care of him. If he was so much of a dreamer he did poorly in school, no one minded. In many ways he was too easy to like for his own good. No one tried to control him or teach him.As he grew up, Francis became the leader of a crowd of young people who spent their nights in wild parties. Thomas of Celano, his biographer who knew him well, said, "In other respects an exquisite youth, he attracted to himself a whole retinue of young people addicted to evil and accustomed to vice." Francis himself said, "I lived in sin" during that time.Francis ตอบสนองทุกความหวังของ Pietro ของ - แม้แต่ตกหลุมรักกับฝรั่งเศส รักเพลงของฝรั่งเศส โรแมนติกของฝรั่งเศส และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการฟรีผจญภัย troubadours ของฝรั่งเศสที่ได้เดินไปมาผ่านยุโรป และแม้ว่าเขาฝัน Francis ก็ยังดีที่ธุรกิจ แต่ Francis ต้องเพิ่มเติม...มากกว่าให้เลือกมากมาย แต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ Francis อยาก โนเบิล อัศวิน การชนะเกียรติและศักดิ์ศรีที่เขาปรารถนาในการต่อสู้ได้ เขามีโอกาสแรกของเขาเมื่ออัสซีซีได้ประกาศสงครามกับศัตรูของ longtime เมืองเปรูใกล้เคียงส่วนใหญ่ของกองทัพจากอัสซีซีก็แปร่ง ๆ ในการต่อสู้ เท่านั้นที่รวยพอจะคาดว่าจะเป็น ransomed ได้นำนักโทษ ในที่สุด Francis ได้ระหว่างขุนนางเหมือนเขาต้องการ... แต่ chained ในดันเจี้ยนรุนแรง มืดเสมอ บัญชีทั้งหมดบอกว่า เขาไม่เคยแพ้ลักษณะประทับใจที่เขามีความสุข สุดท้าย หลังจากปีในดันเจี้ยน เขาถูก ransomed แพงกว่า ประสบการณ์ไม่ได้ดูเหมือนจะ เปลี่ยนแปลงเขา เขาให้ตัวเองไปปาร์ตี้กับสุขมาก และละทิ้งเขา มีก่อนออกรบประสบการณ์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเขาต้องจากชีวิตอย่างใดอย่างหนึ่ง: เกียรติ ในที่สุด การโทรสำหรับม้าในสงครามครูเสดครั้งที่สี่ให้เขาโอกาสสำหรับความฝันของเขา แต่ก่อนเขา มี Francis ให้ชุดเกราะและม้า - ไม่มีปัญหาสำหรับบุตรของพ่อรวย และทำไม่ก็ชุดเกราะ แต่หนึ่งตกแต่ง ด้วยทองพร้อมเสื้อคลุมสวยงาม บรรเทาทุกข์ใด ๆ ที่เรารู้สึกในฟังว่า Francis ให้ที่เสื้อคลุมอัศวินไม่ดีจะถูกทำลาย โดยบริการที่ Francis ทิ้งว่า เขาจะกลับเจ้าแต่ Francis ไม่ได้ไกลนั่งวันหนึ่งจากอัสซีซี มีเขามีความฝันที่พระเจ้าบอกเขาเขาก็ไม่ถูกต้องทั้งหมด และบอกให้เขากลับบ้าน และกลับไปที่บ้านเขาไม่ได้ อะไรต้องก็ได้เช่นการส่งคืนโดยไม่เคยทำการรบ - ผู้ชายต้องการอะไรมากกว่าจะชอบถูกชิง หัวเราะที่ หน้าตัวเมียที่เรียกว่าหมู่ และ raged โดยพ่อของเขาสำหรับเงินที่สูญเสียในเกราะแปลงของ Francis ยังไม่เกิดขึ้นข้ามคืน พระเจ้าก็รอเขายี่สิบห้าปี และตอนนี้ ก็เปิดของ Francis จะรอ Francis เริ่มเวลาละหมาด เขาไปออกจากถ้ำ และร้องไห้คิดถึงบาปของเขา บางครั้งพระคุณจมเขา มีความสุข แต่เพียงแค่ไม่สามารถหยุดชีวิตพระ มีธุรกิจทำ ลูกค้าที่รอคอยวันหนึ่งขณะขี่ผ่านชนบท Francis คนที่รักความสวยงาม ที่ picky นั้นเกี่ยวกับอาหาร ขี้เกียจ deformity มา face to face with leper มันไส้ โดยลักษณะและกลิ่นของ leper, Francis ไรไปลงจากม้าของเขา และรั้งมือของ leper เมื่อมีการส่งคืนของเขาจูบของสันติภาพ Francis ก็เต็มไป ด้วยความสุข เขากำลังปิด เขาเปิดรอบสำหรับคลื่นสุดท้าย และเห็นว่า leper ที่หาย เขามองมันเป็นการทดสอบจากพระเจ้า...ที่เขาได้ผ่านการแปลงหาของเขานำเขาไปโบสถ์โบราณที่ Damiano ซาน ในขณะที่เขาถูกอธิษฐานมี เขาได้ยินพระคริสต์บน crucifix พูดกับเขา "Francis ซ่อมโบสถ์ของฉัน" Francis สันนิษฐานนี้โบสถ์ meant มี c เล็ก - อาคารผุกำลังใน เขาทำหน้าที่อีกครั้งในทางของเขา impetuous เอาผ้าจากพ่อของเขา และขายให้ได้เงินเพื่อซ่อมแซมโบสถ์ พ่อเห็นนี้เป็นของขโมย - และใส่ร่วมกับของ Francis cowardice เงิน และ disinterest ของเขาเติบโตเงินทำ Francis ที่ดูเหมือนคนบ้ามากกว่าลูกชายของเขาเสีย ลาก Francis ก่อนโคน และหน้าเมืองทั้งหมดต้องคืนที่ Francis เงิน และ renounce ทั้งหมดสิทธิเป็นพระสัมมาโคนถูกดี Francis เขาบอกว่า เขาคืนเงินและกล่าวว่าพระเจ้าจะให้ ที่ได้ Francis ต้องฟังทั้งหมด เขาไม่เพียงแต่ให้เงินกลับ แต่เศียรทั้งหมดเสื้อผ้า — เสื้อผ้าที่พ่อมีให้เธอจนกว่าเขาถูกสวมใส่เฉพาะเสื้อผม ด้านหน้าของฝูงชนที่มารวมตัวกัน เขากล่าวว่า "Pietro Bernardone ได้มีพ่อ จากนี้ฉันสามารถพูดกับเสรีภาพสมบูรณ์, ' พระบิดาของเราที่ศิลปะในสวรรค์ได้ ' " ใส่แต่ผ้าขี้ริ้ว castoff เขาออกไปในป่าตรึง - ร้องเพลง และเมื่อโจรชนะเขาในภายหลัง และเอาเสื้อผ้าของเขา เขาปีนขึ้นจากคู และไปออกร้องเพลงอีกครั้ง แล้วจาก Francis มีอะไร...และทุกอย่างFrancis went back to what he considered God's call. He begged for stones and rebuilt the San Damiano church with his own hands, not realizing that it was the Church with a capital C that God wanted repaired. Scandal and avarice were working on the Church from the inside while outside heresies flourished by appealing to those longing for something different or adventurous.Soon Francis started to preach. (He was never a priest, though he was later ordained a deacon under his protest.) Francis was not a reformer; he preached about returning to God and obedience to the Church. Francis must have known about the decay in the Church, but he always showed the Church and its people his utmost respect. When someone told him of a priest living openly with a woman and asked him if that meant the Mass was polluted, Francis went to the priest, knelt before him, and kissed his hands -- because those hands had held God.Slowly companions came to Francis, people who wanted to follow his life of sleeping in the open, begging for garbage to eat...and loving God. With companions, Francis knew he now had to have some kind of direction to this life so he opened the Bible in three places. He read the command to the rich young man to sell all his good and give to the poor, the order to the apostles to take nothing on their journey, and the demand to take up the cross daily. "Here is our rule," Francis said -- as simple, and as seemingly impossible, as that. He was going to do what no one thought possible any more -- live by the Gospel. Francis took these commands so literally that he made one brother run after the thief who stole his hood and offer him his robe!Francis never wanted to found a religious order -- this former knight thought that sounded too military. He thought of what he was doing as expressing God's brotherhood. His companions came from all walks of life, from fields and towns, nobility and common people, universities, the Church, and the merchant class. Francis practiced true equality by showing honor, respect, and love to every person whether they were beggar or pope.Francis' brotherhood included all of God's creation. Much has been written about Francis' love of nature but his relationship was deeper than that. We call someone a lover of nature if they spend their free time in the woods or admire its beauty. But Francis really felt that nature, all God's creations, were part of his brotherhood. The sparrow was as much his brother as the pope.In one famous story, Francis preached to hundreds of birds about being thankful to God for their wonderful clothes, for their independence, and for God's care. The story tells us the birds stood still as he walked among him, only flying off when he said they could leave.Another famous story involves a wolf that had been eating human beings. Francis intervened when the town wanted to kill the wolf and talked the wolf into never killing again. The wolf became a pet of the townspeople who made sure that he always had plenty to eat.Following the Gospel literally, Francis and his companions went out to preach two by two. At first, listeners were understandably hostile to these men in rags trying to talk about God's love. People even ran from them for fear they'd catch this strange madness! And they were right. Because soon these same people noticed that these barefoot beggars wearing sacks seemed filled with constant joy. They celebrated life. And people had to ask themselves: Could one own nothing and be happy? Soon those who had met them with mud and rocks, greeted them with bells and smiles.Francis did not try to abolish poverty, he tried to make it holy. When his friars met someone poorer than they, they would eagerly rip off the sleeve of their habit to give to the person. They worked for all necessities and only begged if they had to. But Francis would not let them accept any money. He told them to treat coins as if they were pebbles in the road. When the bishop showed horror at the friars' hard life, Francis said, "If we had any possessions we should need weapons and laws to defend them." Possessing something was the

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อเท็จจริง : 4 ตุลาคม


feastday ผู้อุปถัมภ์และสัตว์ พ่อค้า&นิเวศวิทยา

วันเกิด : ความตาย : 1226 จริงๆ





ผู้ก่อตั้งลัทธิฟรานซิสกันสั่ง เกิดในอัสซีซีใน Umbria , 181 .

ใน 1302 , Pietro bernardone กลับมาจากการเดินทางไปฝรั่งเศสเพื่อหาภรรยาของเขาให้ กำเนิดลูกชาย ห่างไกลจากการตื่นเต้นหรือเสียใจเพราะเขาจะจากไปเปียโตร โกรธ เพราะเธอจะได้ลูกชายคนใหม่ของเขาบัพติศมาจิโอวานนีหลังจากจอห์นบัพติศมา สิ่งสุดท้ายที่เปโตรต้องการในลูกชายของเขาเป็นมนุษย์ของพระเจ้า เขาต้องการคนที่มีธุรกิจผ้าพ่อค้าเหมือนเขา และเขายิ่งต้องการลูกที่ได้สะท้อนให้เห็นถึงความหลงใหลของเขากับฝรั่งเศส เขาเปลี่ยนชื่อลูกชายของเขา Francesco -- ซึ่งเป็นที่เทียบเท่ากับเขา

เรียกคนฝรั่งเศสฟรานซิส มีความสุขมาก รวยง่าย ชีวิตที่เติบโตขึ้น เพราะทรัพย์สมบัติของบิดา และส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรสของครั้ง จากจุดเริ่มต้น . . . ทุกคนและผมหมายถึงทุกคน . . . รัก ฟรานซิส เขามีความสุขตลอดเวลา มีเสน่ห์ และเกิดมาเพื่อเป็นผู้นำ ถ้าเขาเลือกคนยกเว้นเขา ถ้าเขาไม่สบาย คนที่ดูแลเขา ถ้าเขาเป็นนักฝันที่เขาทำไม่ดีในโรงเรียน ไม่มีใจในหลายวิธี มันง่ายเกินไปเหมือนของตัวเอง ไม่มีใครพยายามที่จะควบคุมเขา หรือสอนเขา

ตามที่เขาเติบโต ฟรานซิส กลายเป็นผู้นำของกลุ่มของคนหนุ่มสาวที่ใช้จ่ายคืนในป่า ฝ่าย โทมัสของเชลาโน , ชีวประวัติที่เขารู้จักดี กล่าวว่า " ในด้านอื่น ๆที่เป็นเยาวชนชั้นเยี่ยมเขาหลงเสน่ห์ตัวเองบริวารทั้งหมดของคนหนุ่มสาวติดความชั่วร้ายและคุ้นเคยกับรอง . " ฟรานซิสพูดเองว่า " ผมอยู่ในบาป " ในช่วงเวลานั้น ฟรานซิส เติมเต็มทุก

หวังว่าเปียโตร -- แม้ความรักกับฝรั่งเศส เขาชอบเพลงของประเทศฝรั่งเศส โรแมนติก ของประเทศฝรั่งเศส และโดยเฉพาะอย่างยิ่งฟรีผจญภัยเร่ของฝรั่งเศสที่เดินผ่านยุโรปและทั้งๆที่เขาฝัน ฟรานซิส ยัง ดี ที่ ธุรกิจ แต่ฟรานซิสต้องการมากขึ้น . . . มากกว่าความมั่งคั่ง แต่ไม่บริสุทธิ์ ! ฟรานซิสต้องการที่จะเป็นขุนนาง อัศวิน การต่อสู้เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดที่จะชนะเกียรติและศักดิ์ศรีที่เขารอคอย เขาได้รับโอกาสครั้งแรกของเขาเมื่อ อัสซีซี ประกาศสงครามกับศัตรูเก่าแก่ของเมืองใกล้เคียงของ เปรูเจีย

ส่วนใหญ่ของทหารจาก Assisi ถูกสังหารในการต่อสู้เฉพาะผู้ที่ร่ำรวยพอที่จะคาดหวังที่จะไถ่ถูกจับเป็นตัวประกัน ในที่สุด ฟรานซิส ในหมู่คนชั้นสูงอย่างที่เขาอยากจะเป็น . . . . . . . แต่ถูกล่ามโซ่ในรุนแรง มืดดันเจี้ยน บัญชีทั้งหมดกล่าวว่าเขาไม่เคยสูญเสียลักษณะความสุขของเขาในสถานที่ที่น่ากลัว ในที่สุด หลังจากปีในคุกใต้ดิน เขาไถ่ . แปลกนะ ประสบการณ์ไม่ได้ดูเหมือนจะเปลี่ยนเขาเขาให้ตัวเขาไปปาร์ตี้กับความปิติยินดีมากและทิ้งเขามีก่อนการต่อสู้

ประสบการณ์ไม่ได้เปลี่ยนสิ่งที่เขาต้องการจากชีวิต : ความรุ่งโรจน์ ในที่สุดก็เรียกอัศวินในสงครามครูเสดครั้งที่ให้โอกาสแก่เขาเพื่อความฝันของเขา แต่ ก่อนที่เขาจะจากไป ฟรานซิสมีชุดเกราะและม้า -- ไม่มีปัญหา สำหรับลูกชายของพ่อที่ร่ำรวยและไม่ใช่แค่เกราะ จะทำแต่หนึ่งประดับด้วยทอง กับเสื้อคลุมที่งดงาม บรรเทาใด ๆเรารู้สึกว่าได้ยินว่าฟรานซิสให้เสื้อคลุมกับอัศวินที่ไม่ดีจะถูกทำลายโดยอวดอ้างว่าฟรานซิสทิ้งไว้ว่า เขาจะกลับมาเป็นเจ้าชาย

แต่ฟรานซิสไม่เคยไกลเกินหนึ่งวันขี่จากอัสซีซี .เขามีความฝันที่พระเจ้าบอก เขาได้รับมันผิดทั้งหมด และบอกให้เขากลับบ้าน และกลับไปบ้านเขา แล้วมันต้องมีเหมือนกลับไปโดยไม่ได้ทำเพื่อการต่อสู้ -- เด็กที่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะชอบอับอายหัวเราะเยาะ เรียกว่าขี้ขลาดโดยหมู่บ้านและแต่งหน้าโดยบิดาของเขาสำหรับเงินที่เสียไปกับเกราะ .

ฟรานซิส ' การแปลงไม่ได้เกิดขึ้นข้ามคืน พระเจ้าทรงรอคอยเขา 25 ปีและตอนนี้มันเป็นฟรานซิส ' เปิดรอ ฟรานซิสเริ่มที่จะใช้เวลามากขึ้นในการอธิษฐาน เขาไปที่ถ้ำและร้องไห้เพราะบาปของเขา บางครั้ง พระคุณของพระเจ้าอย่างแน่นอน เขามีความสุข แต่ชีวิตก็ไม่ได้หยุดเพื่อพระเจ้า มีธุรกิจต้องดูแล ลูกค้าจะรอ

วันหนึ่ง ขณะขี่ผ่านชนบท ฟรานซิส ชายผู้รักความงาม ที่จู้จี้เรื่องอาหาร คนที่เกลียด deformity มาเผชิญหน้ากับเรื้อน รังเกียจโดยลักษณะและกลิ่นของโรคเรื้อน , ฟรานซิส แต่ กระโดดลงจากม้าของเขาและจูบมือของเรื้อน เมื่อจูบของเขาสันติภาพกลับมา ฟรานซิส เต็มไปด้วยความดีใจ ที่เขาขี่ออกไปเขาหันไปรอบ ๆสำหรับ คลื่นสุดท้าย และเห็นว่าคนได้หายตัวไป เขามักจะมองว่ามันเป็นการทดสอบจากพระเจ้า . . . . . . . ที่เขาเสียชีวิต

การค้นหาของเขาสำหรับการแปลงนำเขาไปยังโบสถ์โบราณที่ซันดอมีอาโน่ . ขณะที่เขากำลังสวดมนต์อยู่นั้น เขาได้ยินว่าพระเยซูบนไม้กางเขนที่พูดกับเขา , " ฟรานซิส ซ่อมแซมโบสถ์" ฟรานซิส คิดว่านี้หมายถึงโบสถ์ที่มีขนาดเล็ก C -- บี้ตึกของเขา การแสดงอีกครั้งในลักษณะใจร้อนของเขา เขาเอาผ้าจากร้านของพ่อแล้วขายเอาเงินไปซ่อมโบสถ์ พ่อเห็นนี้เป็นการกระทำของขโมย -- และใส่ร่วมกับฟรานซิส ' ความขี้ขลาด เสียเงิน และการเติบโตของเขาไม่สนใจในเงินทำให้ฟรานซิส ดูเหมือนคนบ้ามากกว่าลูกชายของเขาเปียโตร ลาก ฟรานซิส ก่อนที่ บิชอป และต่อหน้าคนทั้งเมือง เรียกร้องให้ ฟรานซิส คืนเงิน และสละสิทธิเป็นทายาทของเขา

ท่านใจดีมากให้ฟรานซิส เขาบอกให้เขาคืนเงินให้ และบอกว่า พระเจ้าจะให้ นั่นคือทั้งหมดที่ฟรานซิสต้องการที่จะได้ยินเขาไม่เพียง แต่เอาเงินมาคืน แต่ปล้นออกเสื้อผ้า -- เสื้อผ้าทั้งหมดของเขา พ่อของเขาให้เขา . . จนเขาสวมเพียงเสื้อผม . ในด้านหน้าของฝูงชนที่ชุมนุมเขากล่าวว่า " เปโตร bernardone ไม่มีพ่อ ตอนนี้ผมสามารถพูดกับเสรีภาพที่สมบูรณ์ของพระบิดาผู้สถิตในสวรรค์ . ' " ไม่ใส่อะไรเลย แต่ castoff ผ้าขี้ริ้วเขาออกไปสู่จุดเยือกแข็งป่าร้องเพลง และเมื่อโจรทำร้ายเขาในภายหลัง และเอาเสื้อผ้าของเขา เขาปีนขึ้นมาจากบ่อ และไปร้องเพลงอีก แล้วฟรานซิสก็ไม่มีอะไร . . . . . . . และทุกอย่าง

ฟรานซิสกลับสิ่งที่เขาถือว่าการเรียกของพระเจ้า เขาขอร้องให้หินและปฏิสังขรณ์โบสถ์ซันดอมีอาโน่กับมือของเขาเองไม่รู้ตัวว่าเป็นโบสถ์ที่มีทุน C ที่พระเจ้าต้องการซ่อมแซม . เรื่องอื้อฉาวและความโลภทำงานในโบสถ์จากภายในภายนอกโกรธกันเจริญรุ่งเรืองโดยดูดผู้โหยหาบางอย่างที่แตกต่างกัน หรือ หวาดเสียว

แล้วฟรานซิสก็เริ่มเทศนา ( เขาเคยเป็นนักบวช แต่ภายหลังเขาได้บวชเป็นบาทหลวงสังกัดประท้วง ของเขา ) ฟรานซิสไม่ปฏิรูป ;เขาประกาศเรื่องกลับมาที่พระเจ้าและเชื่อฟังคริสตจักร ฟรานซิสต้องรู้จักเกี่ยวกับการสลายตัวในโบสถ์ แต่เขามักจะมีโบสถ์และผู้คนเคารพสูงสุดของเขา เมื่อมีใครบอกให้เขาเป็นนักบวชอยู่อย่างเปิดเผยกับผู้หญิงคนนึง และถามเขาว่าหมายถึงมวลที่ถูกปนเปื้อน ฟรานซิสไปปุโรหิต คุกเข่าต่อหน้าเขาและจูบมือของเขา . . . เพราะมือคนถือพระเจ้า

ช้าสหายมา ฟรานซิส คนที่อยากติดตามชีวิตของเขานอนในที่โล่ง ขอร้องให้ขยะกิน . . . . . . . และรักพระเจ้า กับเพื่อน ฟรานซิสรู้ว่าตอนนี้เขาต้องมีบางชนิดของทิศทางในชีวิตนี้ เขาเปิดคัมภีร์สามที่เขาอ่านคำสั่งให้ชายหนุ่มที่จะขายทั้งหมดของเขาดี และให้คนจน เพื่ออัครสาวกใช้อะไรในการเดินทางของพวกเขาและความต้องการรับข้ามวัน” นี่เป็นกฎของเรา " ฟรานซิสกล่าวว่า -- ง่ายและดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ อย่างนั้น เขาจะทำในสิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าเป็นไปได้มากกว่า . . ชีวิตโดยข่าวประเสริฐฟรานซิสใช้คำสั่งเหล่านี้เพื่อให้ตัวอักษรที่เขาให้วิ่ง น้องชาย หลังโจรขโมยหมวกของเขาและให้เขาได้เสื้อคลุมของเขา

ฟรานซิสเคยอยากพบศาสนา . . . นี้ . . . อดีตอัศวินคิดว่าเสียงด้วยทหาร เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำเช่นการแสดงภราดรภาพของพระเจ้า สหายของเขามาจากทุกเดินชีวิตจากเขตและเมือง , ขุนนางและประชาชนทั่วไปมหาวิทยาลัย , โบสถ์ , และร้านค้าชั้น ฟรานซิส ท่า ความเสมอภาคที่แท้จริง โดยให้เกียรติ เคารพ และรักทุกๆคนไม่ว่าจะเป็นขอทานหรือสมเด็จพระสันตะปาปา

ฟรานซิส ' พี่น้องรวมทั้งหมดของพระเจ้าคือการสร้าง มากได้รับการเขียนเกี่ยวกับฟรานซิส ' รักธรรมชาติ แต่ความสัมพันธ์ของเขาลึกไปกว่านั้นเราโทรหาใคร เป็นคนรักธรรมชาติ ถ้าพวกเขาใช้เวลาว่างของพวกเขาในป่า หรือ ชื่นชมความงามของมัน แต่ฟรานซิสรู้สึกว่า ธรรมชาติ การสร้างสรรค์ของพระเจ้าทั้งหมด เป็นส่วนหนึ่งของพี่น้องของเขา นกกระจอกก็เหมือนกับพี่ชายของเขาเป็นสมเด็จพระสันตะปาปา

ในเรื่องชื่อเสียง ฟรานซิส เทศนาไปหลายร้อยของนก เกี่ยวกับการขอบคุณพระเจ้าสำหรับเสื้อผ้าของพวกเขาที่ยอดเยี่ยมเพื่อความเป็นอิสระของพวกเขาและสำหรับการดูแลของพระเจ้าเรื่องนี้บอกเราว่า นกนิ่ง ขณะที่เขาเดินเข้าไปในเขา บินออกเมื่อเขากล่าวว่า พวกเขาไม่สามารถทิ้ง

อีกหนึ่งที่มีชื่อเสียงเรื่องเกี่ยวข้องกับหมาป่าที่กินมนุษย์ ฟรานซิสเข้าแทรกแซงเมื่อเมืองต้องการฆ่าหมาป่าพูดหมาป่าเป็นไม่เคยฆ่าใครอีก หมาป่ากลายเป็นสัตว์เลี้ยงของชาวเมืองที่ทำให้แน่ใจว่า เขามักจะมีให้กินมากมาย

ตามข่าวจริง ฟรานซิส และสหายของเขาออกไปเทศนาสองโดยสอง ตอนแรก ผู้ฟังมีความเข้าใจเป็นมิตรกับคนเหล่านี้ในผ้าขี้ริ้วพยายามที่จะพูดคุยเกี่ยวกับความรักของพระเจ้า คนที่หนีจากพวกเขาเพราะกลัวเขาจะจับบ้าแปลกนี้ และมันก็เป็นจริง เพราะอีกไม่นานกลุ่มคนเหล่านี้สังเกตเห็นว่าเท้าเปล่าขอทานเหล่านี้ใส่กระสอบที่ดูเหมือนเต็มไปด้วยคงสุขพวกเขาฉลองชีวิต และมีคนถามตัวเอง : หนึ่งเองไม่มีอะไร และมีความสุข แล้วคนที่เคยเจอกับโคลนและหิน ทักทายพวกเขาด้วยระฆังและยิ้ม

ฟรานซิสไม่ได้พยายามที่จะยกเลิกความยากจน เขาพยายามทำให้มันศักดิ์สิทธิ์ เมื่อ friars ของเขาเจอคนที่ยากจนกว่าพวกเขาพวกเขาจะตั้งหน้าตั้งตาฉีกแขนเสื้อของนิสัยของพวกเขาเพื่อให้คนพวกเขาทำงานทุกปัจจัย และขอร้อง ถ้าพวกเขาได้ แต่ฟรานซิสก็ไม่ปล่อยให้พวกเขายอมรับเงินใด ๆ เขาบอกว่าพวกเขาจะรักษาเหรียญเหมือนก้อนกรวดในถนน เมื่อท่านพบสยองขวัญที่ friars ' ชีวิตที่ยากลำบาก ฟรานซิสกล่าวว่า " ถ้าเราไม่มีข้าวของเราควรต้องอาวุธและกฎหมายเพื่อปกป้องพวกเขา " มีอะไรเป็น