In Consciousness-Only, the bodhisat

In Consciousness-Only, the bodhisattva is the ideal person.

To become a bodhisattva, the first step is to eliminate the distinction between ourselves and others. Then we renounce the distinction between desire and avoidance.

Once this has happened we no longer grasp things, and our mind does not discriminate between things (“I want this, I do not want that”), and so we are no longer subject to the continual transformation of consciousness (stream of thoughts).

So wisdom brings about the end of consciousness (as something continually produced). At that point, we feel continuous joyfulness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสติ เฉพาะพระโพธิสัตว์ได้บุคคลที่เหมาะเป็น พระโพธิสัตว์การ ขั้นตอนแรกคือการ กำจัดความแตกต่างระหว่างตนเองและผู้อื่น แล้ว เรา renounce ความแตกต่างระหว่างความต้องการและหลีกเลี่ยงเมื่อเกิดขึ้นเราไม่เข้าใจสิ่ง และจิตใจของเราไม่เหยียดระหว่างสิ่ง ("ฉันต้องการนี้ ฉันไม่ต้องการที่"), และดัง นั้นเราจึงไม่อาจ มีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของสติ (กระแสความคิด) เพื่อนำภูมิปัญญาเกี่ยวกับการสิ้นสุดของสติ (เป็นผลิตอย่างต่อเนื่อง) ที่จุด เรารู้สึก joyfulness อย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในจิตสำนึกอย่างเดียวพระโพธิสัตว์เป็นคนที่เหมาะ. ที่จะกลายเป็นพระโพธิสัตว์ที่ขั้นตอนแรกคือการกำจัดความแตกต่างระหว่างตัวเองและคนอื่น ๆ แล้วเราละทิ้งความแตกต่างระหว่างความต้องการและหลีกเลี่ยง. ครั้งนี้ได้เกิดขึ้นเราไม่เข้าใจสิ่งที่และจิตใจของเราจะไม่เห็นความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ ("ฉันอยากให้เรื่องนี้ผมไม่ต้องการที่") และเพื่อให้เราไม่อยู่ภายใต้ การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของสติ (กระแสของความคิด). ปัญญาจึงนำเกี่ยวกับการสิ้นสุดของการมีสติ (เป็นบางสิ่งบางอย่างที่ผลิตอย่างต่อเนื่อง) ณ จุดที่เรารู้สึกปิติอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในจิตสำนึกเท่านั้น พระโพธิสัตว์ คือ บุคคลในอุดมคติ

เป็นพระโพธิสัตว์ ขั้นตอนแรกคือการลดความแตกต่างระหว่างตัวเองและคนอื่น ๆ แล้วเราสละความแตกต่างระหว่างความต้องการและบดบัง

เมื่อนี้เกิดขึ้น เราไม่เข้าใจหลายอย่าง และจิตใจของเราไม่ได้แยกแยะระหว่างสิ่งที่ ( " ฉันต้องการ ฉันไม่ต้องการ " )ดังนั้นเราจึงไม่อาจมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของจิตสำนึก ( กระแสของความคิด )

ดังนั้นปัญญานำเกี่ยวกับการสิ้นสุดของจิต ( เป็นสิ่งที่ยังคงผลิต ) ที่จุดที่เรารู้สึกร่าเริง

แบบต่อเนื่อง