Until the 1960s. south-east Asia wa

Until the 1960s. south-east Asia was considered to have been a culturally backward area in prehistory. The generally accepted view was that its cultural development resulted from external influences, principally from China to the north and India to the west. Recent archaeological work at Nok Nok Tha and, later, Ban Chiang on the Khorat plateau of north-east Thailand has demonstrated this view to be incorrect: this area of modem Thailand has been shown by excavation and field survey to have been the centre of an independent, and vigorous, cultural development in the 4th millennium BC which shaped contemporary social and cultural evolution over much of southeast Asia and beyond. into the Indonesian archipelago.
Settlement of the Khorat plateau began around 3600 BC. The settlers came from the neighbouring lowlands, bringing with them a hunter-gatherer economy that was beginning to develop sedentary farming, with domesticated cattle, pigs, and chickens and an elementary form of dry-rice cultivation. The settled village life of this Early Period at Ban Chiang lasted until c. 1000 BC. Agricultural methods were refined and improved, along with other skills such as house construction and pottery manufacture. The equipment of burials reflects an increasing social complexity. Of especial importance was the growing use of bronze, for weapons and personal ornament in the earlier phase but spreading to more utilitarian applications in the later phases.
The Middle Period (lOOO-500/300 BC) was notable for the introduction of wet-rice farming, as evidenced by the presence of waterbuffalo bones, and technological developments in ceramic and metal production, It was a period of considerable prosperity, as shown by the grave-goods, and one which saw the introduction of iron into common use.
In the Late Period (500/300 BC-AD 200/300) there was further social and technological development. especially in ceramic design and production. Although occupation appears to have ended at Ban Chiang in the 3rd century AD, at other sites in the region, such as Non Maung and Ban Prasat, settlement was continuous into the 16th century and later.
Ban Chiang is considered to have been the principal settlement in this area of the Khorat plateau and has given its name to a distinctive archaeological culture. Scores of contemporary sites have been discovered in the region, at several of which excavations have been carried out. The prehistoric settlement lies beneath the modern village of Ban Chiang (established by Laotian refugees in the late 18th century). It is a low oval mound some 500m by 1.3km. Only very limited excavation has been possible in the settlement site, but this has established the existence of deep stratification and long cultural continuity.
The main excavations have taken place on the perimeter of the modem village, where a large number of burials from all three periods, with rich ceramic and metal grave-goods, have been revealed and recorded. One of the excavations has been preserved for public viewing, with a permanent cover building: there is an excellent site museum in another part of the village.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนถึงปี 1960 เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกถือว่าได้ มี พื้นที่ทางวัฒนธรรมย้อนหลังในยุคก่อนประวัติศาสตร์ ยอมรับโดยทั่วไปมีการพัฒนาทางวัฒนธรรมเป็นผลมาจากอิทธิพลภายนอก หลักจากจีนทางตอนเหนือและอินเดียทางตะวันตก ล่าสุดทางโบราณคดีงาน ที่ ท่านกนก และ หลัง บ้านเมืองบนราบสูงโคราชภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีแสดงมุมมองนี้จะไม่ถูกต้อง: โมเด็มไทยพื้นที่นี้ถูกแสดง โดยการขุดค้นและสำรวจได้มี ศูนย์กลางของอิสระ และแข็ง แรง เนียม 4 BC ซึ่งรูปวิวัฒนาการทางสังคม และวัฒนธรรมที่ทันสมัยกว่ามาก ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเหนือ วัฒนธรรมพัฒนา ในหมู่เกาะอินโดนีเซียของราบสูงโคราชเริ่มประมาณ 3600 BC ตั้งถิ่นฐานมาจากสกอตแลนด์ตอนใต้ประเทศ นำกับเศรษฐกิจ hunter-gatherer ที่เริ่มพัฒนาแย่ ๆ ทำการเกษตร บ้านวัว สุกร ไก่ และข้าวแห้งรูปแบบระดับประถมศึกษา ชีวิตบ้านชำระรอบระยะเวลานี้ต้นที่บ้านเชียงกินเวลาจนถึงราว 1000 BC วิธีการเกษตรที่บริสุทธิ์ และการปรับ ปรุง กับทักษะอื่น ๆ เช่นการผลิตก่อสร้างและเครื่องปั้นดินเผาบ้าน อุปกรณ์ของ burials สะท้อนให้เห็นถึงความซับซ้อนของสังคมที่เพิ่มขึ้น ความสำคัญเฉพาะกระทู้มีการเติบโตใช้สำริด อาวุธและเครื่องประดับส่วนตัวในขั้นตอนก่อนหน้านี้ ได้แพร่กระจายไปยังโปรแกรมประยุกต์ที่เป็นประโยชน์มากขึ้นในระยะหลังระยะกลาง (lOOO-500/300 BC) มีบรรยากาศนาข้าวเปียก แนะนำเป็นหลักฐาน โดยสถานะของกระดูก waterbuffalo และการพัฒนาเทคโนโลยีในการผลิตเซรามิก และโลหะ มีระยะของความเจริญรุ่งเรืองมาก แสดงสินค้าเกรฟ และหนึ่งที่เห็นแนะนำเหล็กไปใช้งานทั่วไปในช่วงเวลาดึก (500/300 BC AD 200/300) เพิ่มเติมมีการพัฒนาทางสังคม และเทคโนโลยี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกแบบเซรามิกและผลิต แม้ว่าอาชีพที่ดูเหมือนจะ สิ้นสุดที่บ้านเชียงใน AD ศตวรรษ 3 ที่เว็บไซต์อื่น ๆ ในภูมิภาค โนนเมืองและบ้านปราสาท การชำระเงินได้อย่างต่อเนื่อง ใน ศตวรรษ 16 และในภายหลังบ้าน เชียงถือว่าได้รับการชำระเงินหลักในพื้นที่นี้ของราบสูงโคราช และได้ให้ชื่อวัฒนธรรมโบราณคดีโดดเด่น คะแนนของอเมริการ่วมสมัยได้ถูกพบในภูมิภาค ที่หลายของทิศใดมีการดำเนินการ การชำระเงินยุคก่อนประวัติศาสตร์อยู่ใต้พักหมู่บ้านของบ้านเชียง (ก่อตั้ง โดยผู้ลี้ภัยที่ลาวในปลายศตวรรษที่ 18) Mound รีต่ำบาง m 500 โดย 1.3km ได้ เพียงขุดจำกัดมากแล้วได้ในเว็บไซต์ของการชำระเงิน แต่นี้ได้ก่อตั้งอยู่ลึกสาระและความต่อเนื่องยาวนานวัฒนธรรมทิศหลักเกิดขึ้นในขอบเขตของหมู่บ้านโมเด็ม ที่ของ burials จากทั้งหมดสามรอบระยะเวลา กับรวยเซรามิค และโลหะศพสินค้า มีการเปิดเผย และบันทึก ทิศที่หนึ่งได้เก็บรักษาไว้สำหรับดูสาธารณะ มีอาคารครอบถาวร: มีพิพิธภัณฑ์ไซต์ในส่วนอื่นของหมู่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนกว่าจะถึงปี 1960 เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับการพิจารณาจะได้รับพื้นที่ย้อนหลังทางวัฒนธรรมในประวัติศาสตร์ มุมมองที่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปว่าการพัฒนาทางวัฒนธรรมที่เป็นผลมาจากอิทธิพลภายนอกโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประเทศจีนไปทางทิศเหนือและอินเดียไปทางทิศตะวันตก การทำงานโบราณคดีล่าสุดที่นกนกทาและภายหลังบ้านเชียงบนที่ราบสูงโคราชของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้แสดงให้เห็นมุมมองนี้จะไม่ถูกต้อง: พื้นที่แห่งประเทศไทยโมเด็มนี้ได้รับการแสดงโดยการขุดค้นและสำรวจภาคสนามจะได้รับการศูนย์ของ อิสระและแข็งแรงการพัฒนาทางวัฒนธรรมใน 4 พันปีก่อนคริสตกาลซึ่งมีรูปทรงร่วมสมัยวิวัฒนาการทางสังคมและวัฒนธรรมกว่ามากของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเกิน เข้าสู่หมู่เกาะอินโดนีเซีย.
การทรุดตัวของที่ราบสูงโคราชเริ่มรอบ 3600 ปีก่อนคริสตกาล ตั้งถิ่นฐานมาจากที่ราบลุ่มใกล้เคียงนำกับพวกเขาเศรษฐกิจเธ่อรวบรวมที่เป็นจุดเริ่มต้นในการพัฒนาการเกษตรประจำกับวัวโดดเด่น, หมูและไก่และเป็นรูปแบบของการเพาะปลูกประถมแห้งข้าว ชีวิตหมู่บ้านตัดสินนี้ยุคเริ่มต้นที่บ้านเชียงจนถึงค 1000 ปีก่อนคริสตกาล วิธีทำการเกษตรได้รับการกลั่นและการปรับปรุงพร้อมกับทักษะอื่น ๆ เช่นการก่อสร้างบ้านและการผลิตเครื่องปั้นดินเผา อุปกรณ์ที่ฝังศพสะท้อนให้เห็นถึงความซับซ้อนทางสังคมที่เพิ่มขึ้น ที่มีความสำคัญโดยเฉพาะคือการใช้ที่เพิ่มขึ้นของบรอนซ์สำหรับอาวุธและเครื่องประดับส่วนบุคคลในช่วงก่อนหน้านี้ แต่แพร่กระจายไปยังการใช้งานที่เป็นประโยชน์มากขึ้นในขั้นตอนต่อมา.
กลางระยะเวลา (lOOO-500/300 BC) เป็นเรื่องน่าทึ่งสำหรับการแนะนำของข้าวที่เปียก การเกษตรเป็นหลักฐานโดยการปรากฏตัวของกระดูก waterbuffalo และการพัฒนาเทคโนโลยีในการผลิตเซรามิกและโลหะมันเป็นช่วงเวลาของความเจริญรุ่งเรืองมากในขณะที่แสดงให้เห็นหลุมฝังศพ-สินค้าและหนึ่งที่เห็นการเปิดตัวของเหล็กในการใช้งานร่วมกัน.
ใน ระยะเวลาปลาย (500/300 BC-AD 200/300) มีต่อการพัฒนาสังคมและเทคโนโลยี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกแบบและการผลิตเซรามิก แม้ว่าอาชีพดูเหมือนจะสิ้นสุดลงที่บ้านเชียงในศตวรรษที่ 3 ที่เว็บไซต์อื่น ๆ ในภูมิภาคเช่นไม่หม่องและบ้านปราสาท, การตั้งถิ่นฐานเป็นอย่างต่อเนื่องเข้าสู่ศตวรรษที่ 16 และต่อมา.
บ้านเชียงจะถือว่าได้รับการตั้งถิ่นฐานที่สำคัญ ในพื้นที่ของที่ราบสูงโคราชและนี้ได้ให้ชื่อเป็นวัฒนธรรมโบราณคดีที่โดดเด่น คะแนนของเว็บไซต์ในปัจจุบันมีการค้นพบในภูมิภาคที่หลายแห่งที่ขุดเจาะได้รับการดำเนินการ ยุคก่อนประวัติศาสตร์การตั้งถิ่นฐานอยู่ใต้หมู่บ้านที่ทันสมัยของบ้านเชียง (ที่จัดตั้งขึ้นโดยผู้ลี้ภัยชาวลาวในช่วงปลายศตวรรษที่ 18) มันเป็นเนินดินรูปไข่ต่ำ 500 บาง 1.3 กิโลเมตร เฉพาะการขุดค้นที่ จำกัด มากที่ได้รับเป็นไปได้ในเว็บไซต์ของการตั้งถิ่นฐาน แต่ตอนนี้ยังเป็นที่ยอมรับการดำรงอยู่ของการแบ่งชั้นลึกและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมที่ยาวนาน.
ขุดเจาะหลักที่เกิดขึ้นในปริมณฑลของหมู่บ้านโมเด็มที่เป็นจำนวนมากของการฝังศพจากทั้งสามรอบระยะเวลา ด้วยเซรามิกและโลหะที่อุดมไปด้วยหลุมฝังศพของสินค้าที่ได้รับการเปิดเผยและบันทึก หนึ่งในการขุดเจาะที่ได้รับการเก็บรักษาไว้ให้ประชาชนชมที่มีฝาครอบอาคารถาวร: มีพิพิธภัณฑ์เว็บไซต์ที่ดีในส่วนของหมู่บ้านอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนกระทั่ง 1960 . เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถือว่ามีพื้นที่ข้างหลังวัฒนธรรมในประวัติศาสตร์ . ยอมรับโดยทั่วไปดูที่การพัฒนาทางวัฒนธรรมที่เกิดจากอิทธิพลภายนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากจีนไปทางทิศเหนือ และ อินเดีย ตะวันตก ล่าสุดทางโบราณคดีทำงานนอกนกทา ตอนหลังบ้านเชียงบนที่ราบสูงโคราชภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้แสดงมุมมองนี้จะไม่ถูกต้อง : พื้นที่นี้ของโมเด็ม ประเทศไทยได้ถูกแสดง โดยการสำรวจและการขุดค้นข้อมูลที่จะได้รับการศูนย์กลางของการเป็นอิสระและเข้มแข็ง การพัฒนาวัฒนธรรมในสหัสวรรษก่อนคริสตกาลซึ่งรูปวิวัฒนาการทางสังคมและวัฒนธรรมร่วมสมัยกว่ามากของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเกินเป็นหมู่เกาะอินโดนีเซีย
การตั้งถิ่นฐานของที่ราบสูงโคราช เริ่มรอบก่อนคริสต์ศักราช 3 , 600 ตั้งถิ่นฐานมาจากเพื่อนบ้านที่ลุ่มนำกับพวกเขาเป็นนักล่าผู้รวบรวมเศรษฐกิจที่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะพัฒนากลุ่มเกษตร ด้วยความโดดเด่น วัว หมู และไก่ และรูปแบบเบื้องต้นของการปลูกข้าวแห้งอันเป็นชีวิตของหมู่บ้านนี้ยุคแรกบ้านเชียงจนถึง C 1000 BC วิธีการเกษตรประณีตและปรับปรุง พร้อมด้วยทักษะอื่นๆ เช่น การก่อสร้างบ้านและการผลิตเครื่องปั้นดินเผา อุปกรณ์ของการฝังศพสะท้อนการเพิ่มความซับซ้อนของสังคม . โดยเฉพาะความสำคัญของการเติบโตของทองแดงสำหรับอาวุธและเครื่องประดับส่วนบุคคลในก่อนหน้านี้เฟสแต่กระจายการใช้งานประโยชน์มากขึ้นในขั้นตอนภายหลัง .
ช่วงกลาง ( looo-500 / 300 BC ) คือเด่นสำหรับการทำนาเปียกเป็น evidenced โดยการแสดงตนของกระดูก วอเตอร์ บัฟฟาโล่ และการพัฒนาเทคโนโลยีในการผลิตเซรามิกและโลหะ มันคือช่วงเวลาแห่งความเจริญรุ่งเรือง จํานวนมากดังจะเห็นได้จากสินค้าที่หลุมศพ และหนึ่งซึ่งเห็นการแนะนำของเหล็กลงในการใช้งานทั่วไป .
ในช่วงดึก ( 500 / 300 bc-ad 200 / 300 ) มีต่อสังคมและการพัฒนาเทคโนโลยี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกแบบและการผลิต แม้ว่าอาชีพดูเหมือนจะจบลงที่ บ้านเชียง ในศตวรรษที่ 3 โฆษณาในเว็บไซต์อื่น ๆในภูมิภาค เช่น โนนเมือง และบ้าน ปราสาทการตั้งถิ่นฐานที่ต่อเนื่องในศตวรรษที่ 16 และต่อมา .
บ้านเชียงจะถือว่าได้รับการตั้งถิ่นฐานหลักในพื้นที่นี้ของที่ราบสูงโคราช และได้ตั้งชื่อเพื่อความโดดเด่น โบราณคดี วัฒนธรรม คะแนนของเว็บไซต์ในปัจจุบันได้ถูกค้นพบในภูมิภาคในการขุดค้นหลายซึ่งได้รับการการตั้งถิ่นฐานก่อนประวัติศาสตร์อยู่ใต้บ้านที่ทันสมัยของบ้านเชียง ( ก่อตั้งโดยผู้อพยพ ลาว ในปลายศตวรรษที่ 18 ) มันเป็นเนินต่ำ รูปไข่ 500m บางอย่าง โดย 1.3km . เพียงน้อยมาก การได้รับในที่เว็บไซต์ แต่นี้ได้สร้างการดำรงอยู่ของชั้นลึกและต่อเนื่องทางวัฒนธรรมยาวนาน
การขุดค้นหลักเกิดขึ้นในปริมณฑลของโมเด็มหมู่บ้านที่ตัวเลขขนาดใหญ่ของการฝังศพจากทั้งหมด 3 ระยะ กับ รวย เซรามิกและโลหะสินค้า หลุมฝังศพ ได้รับการเปิดเผย และการบันทึก หนึ่งของการขุดค้นที่ได้รับการรักษาสำหรับการดูสาธารณะ กับอาคารคลุมถาวร : มีเว็บไซต์ที่ดี พิพิธภัณฑ์ ในส่วนอื่นของบ้าน