Fortunato’s step was not sure, beca

Fortunato’s step was not sure, because of the wine he had been drinking. He looked uncertainly around him, trying to see through the thick darkness which pushed in around us. Here our brightly burn- ing lights seemed weak indeed. But our eyes soon became used to the darkness. We could see the bones of the dead lying in large piles along the walls. The stones of the walls were wet and cold.
From the long rows of bottles which were lying on the floor, among the bones, I chose one which contained a very good wine. Since I did not have anything to open the bottle with, I struck the stone wall with it and broke off the small end. I offered the bottle to Fortunato.
“Here, Fortunato. Drink some of this fine Medoc. It will help to keep us warm. Drink!”
“Thank you, my friend. I drink to the dead who lie sleeping around us.”
“And I, Fortunato — I drink to your long life.”
“Ahh! A very fine wine, indeed! But the Amontillado?” “It is farther on. Come.”
We walked on for some time. We were now under the river’s bed, and water fell in drops upon us from above. Deeper into the ground we went, past still more bones.
“Your vaults are many, and large. There seems to be no end to them.”
“We are a great family, and an old one. It is not far now. But I can see you are trembling with the cold. Come! Let us go back before it is too late.”
“It is nothing. Let us go on. But first, another drink of your
Medoc!”
I took up from among the bones another bottle. It was another wine of a fine quality, a De Grâve. Again I broke off the neck of the



bottle. Fortunato took it and drank it all without stopping for a breath. He laughed, and threw the empty bottle over his shoulder.
We went on, deeper and deeper into the earth. Finally we arrived at a vault in which the air was so old and heavy that our lights almost died. Against three of the walls there were piles of bones higher than our heads. From the fourth wall someone had pulled down all the bones, and they were spread all around us on the ground. In the middle of the wall was an opening into another vault, if I can call it that — a little room about three feet wide, six or seven feet high, and perhaps four feet deep. It was hardly more than a hole in the wall.
“Go on,” I said. “Go in; the
Amontillado is in there.” Fortunato continued to go
forward, uncertainly. I followed him immediately. Soon, of course, he reached the back wall. He stood there a moment, facing the wall, surprised and wondering. In that wall were two heavy iron rings. A short chain was hanging from one of these and a lock from the other. Before Fortunato could guess what was happening, I closed the lock and chained him tightly to the wall. I stepped back.
“Fortunato,” I said. “Put your hand against the wall. You must feel how the water runs over it. Once more I ask you, please, will you not go back? No? If not, then I must leave you. But first I must do everything I can for you.”
“But…But the Amontillado?”
“Ah, yes, yes indeed; the Amontillado.”
As I spoke these words I began to search among the bones. Throwing them to one side I found the stones which earlier I had taken down from the wall. Quickly I began to build the wall again, covering the hole where Fortunato stood trembling.
“Montresor! What are you doing!?”



I continued working. I could hear him pulling at the chain, shak- ing it wildly. Only a few stones remained to put in their place.
“Montresor! Ha-ha. This is a very good joke, indeed. Many times will we laugh about it — ha-ha — as we drink our wine together — ha-ha.”
“Of course. As we drink the Amontillado.”
“But is it not late? Should we not be going back? They will be expecting us. Let us go.”
“Yes. Let us go.”
As I said this I lifted the last stone from the ground. “Montresor! For the love of God!!”
“Yes. For the love of God!”
I heard no answer. “Fortunato!” I cried. “Fortunato.” I heard only a soft, low sound, a half-cry of fear. My heart grew sick; it must have been the cold. I hurried to force the last stone into its position. And I put the old bones again in a pile against the wall. For half a century now no human hand has touched them. May he rest in peace!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนของ Fortunato ไม่แน่ใจว่า เนื่องจากเขาได้รับการดื่มไวน์ เขาดูข้อสมมติฐานรอบ พยายามที่จะมองผ่านความมืดหนาซึ่งผลักดันในรอบตัวเรา ที่นี่ของเราสดใส ing เผาไฟดูเหมือนอ่อนแอแน่นอน แต่ดวงตาของเราเร็ว ๆ นี้กลายเป็นใช้ความมืด เราสามารถเห็นกระดูกของคนตายนอนอยู่ในกองขนาดใหญ่ตามผนัง หินของกำแพงเย็น และเปียกจากแถวยาวของขวดที่ถูกนอนอยู่บนพื้น ในกระดูก ผมเลือกที่มีอยู่ในไวน์ เนื่องจากผมไม่มีอะไรที่จะเปิดขวดด้วย ฉันหลงกำแพงหินกับมัน และหยุดลงสิ้นสุดเล็ก ผมเสนอขวด Fortunato"ที่นี่ Fortunato ดื่มของทหารนี้ดี มันจะช่วยให้เราอบอุ่น เครื่องดื่ม"คุณ เพื่อนของฉัน ฉันดื่มตายที่นอนหลับอยู่รอบตัวเรา"" และ ฉัน Fortunato — ฉันดื่มให้ชีวิตยาวขึ้น""ปรบมือ มากไวน์ แน่นอน แต่ Amontillado " "ก็ไกลอยู่ มา"เราเดินในบางครั้ง เราอยู่ภายใต้ของแม่น้ำ และตกหลุมน้ำหยดเราจากด้านบน ลึกลงในดินเราไป โลกยังคงเพิ่มเติมกระดูก"ของคุณกระโดดสูงมาก และ ได้ขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะ ไม่สิ้นสุดให้""เราเป็นครอบครัวดี และคนเก่า ไม่ไกลตอนนี้ แต่สามารถเห็นคุณจะสั่น ด้วยความหนาว มา ให้เราไปกลับก่อนที่จะสายเกินไป""มันเป็นอะไรที่ ให้เราไป แต่ก่อนอื่น อื่นดื่มของคุณทหาร"ผมเอาค่าจากกระดูกอีกขวด มันเป็นไวน์อื่นคุณภาพดี Grâve เดอ อีกครั้ง ฉันหยุดลงคอให้ ขวด Fortunato เอามัน และดื่มโดยไม่ต้องหยุดหายใจ เขาหัวเราะ และโยนขวดเปล่าของเขาเราไป ลึก และลึกเข้าไปในโลก สุดท้าย เรามาที่ห้องนิรภัยซึ่งอากาศแคบดังนั้นและหนักที่ไฟของเราเกือบตาย กับสามของผนัง มีกองกระดูกสูงกว่าหัวของเรา จากผนังสี่ คนได้ดึงลงกระดูกทั้งหมด และพวกเขาได้กระจายอยู่รอบ ๆ ตัวเราบนพื้นดิน กลางผนังเป็นการเปิดเข้าห้องนิรภัยอีก ถ้าผมเรียกว่าที่ — น้อยห้องประมาณสามฟุต หก หรือเจ็ดฟุตสูง และบางทีสี่ฟุตลึก มันก็แทบไม่มากกว่าหลุมในผนัง"ไป ผมพูดไป "ไปใน การAmontillado มีมี" Fortunato ต่อไปไปข้างหน้า ข้อสมมติฐาน ฉันตามเขาทันที เร็ว ๆ นี้ แน่นอน เขาถึงผนังด้านหลัง เขายืนอยู่ที่นั่นช่วง หันหน้าเข้าหาผนัง ประหลาดใจ และสงสัยว่า ผนังที่มีวงแหวนเหล็กหนักทั้งสอง ห่วงโซ่สั้นถูกแขวนจากหนึ่งเหล่านี้และล็อคจากอื่น ๆ ก่อน Fortunato สามารถคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันปิดล็อค และถูกล่ามโซ่เขาสนิทกับผนัง ผมเดินถอยหลัง"Fortunato ผมกล่าว "เอามือของคุณกับผนัง คุณต้องรู้สึกน้ำทำงานดังกล่าว อีกครั้งเราถามคุณ กรุณา คุณจะไม่ไปกลับ ไม่ใช่ ถ้าไม่ ได้ แล้ว ฉันต้องทำให้คุณ แต่ครั้งแรก ต้องทำทุกอย่างที่คุณ""แต่... แต่ Amontillado ""Ah ใช่ ใช่แน่นอน Amontillado"ขณะคุยคำเหล่านี้ ผมเริ่มที่จะค้นหากระดูก พบหินซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้นำลงมาจากผนังโยนไปข้างหนึ่ง ได้อย่างรวดเร็วเริ่มสร้างกำแพงอีก ครอบคลุมหลุมที่ Fortunato ยืนสั่น"Montresor คุณกำลังทำอะไร?" ฉันยังคงทำงาน เห็นเขาดึงในโซ่ shak ing มันอย่างดุเดือด หินกี่เท่านั้นยังคงอยู่ในการวางตน"Montresor Ha-ha ดีมากตลก จริงอยู่ หลายครั้งเราจะหัวเราะเกี่ยวกับมัน — ha-ha — เราดื่มไวน์ของเราร่วมกัน — ha-ha ""อย่างแน่นอน ขณะที่เราดื่ม Amontillado ""แต่มันไม่ได้เป็นสาย ควรเราไม่สามารถจะกลับ พวกเขาจะถูกคาดหวังว่าเรา ให้เราไป""ใช่ ให้เราไป"ผมกล่าวนี้ ฉันยกหินล่าสุดจากพื้นดิน "Montresor สำหรับความรักของพระเจ้า!!""ใช่ รักของพระเจ้า"ผมได้ยินไม่มีคำตอบ "Fortunato" ฉันร้องไห้ "Fortunato" ผมได้ยินเท่านั้นนุ่ม ต่ำเสียง การร้องไห้ครึ่งของความกลัว หัวใจของฉันเติบโตป่วย ก็ต้องได้รับความเย็น ฉันรีบบังคับหินสุดท้ายเข้าไปตำแหน่ง และฉันใส่กระดูกเก่าอีกครั้งในกองกับผนัง ครึ่งศตวรรษตอนนี้ มือไม่ได้สัมผัสพวกเขา เขาอาจพักผ่อนในความสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอน Fortunato ก็ไม่แน่ใจเพราะไวน์ที่เขาได้รับการดื่ม เขามองความไม่แน่นอนอยู่รอบ ๆ เขาพยายามที่จะมองผ่านความมืดทึบซึ่งผลักดันในรอบตัวเรา นี่คือไฟไอเอ็นจี burn- สดใสของเราดูเหมือนอ่อนแอแน่นอน แต่ดวงตาของเราก็กลายเป็นที่ใช้ในความมืด เราจะได้เห็นกระดูกของนอนตายในกองขนาดใหญ่ตามแนวผนัง หินของผนังเปียกและเย็น.
จากแถวยาวของขวดซึ่งได้นอนอยู่บนพื้นในหมู่กระดูกผมเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีไวน์ที่ดีมาก เพราะผมไม่ได้มีอะไรที่จะเปิดขวดกับฉันหลงผนังหินกับมันและหยุดปลายด้านเล็ก ผมเสนอขวดเพื่อ Fortunato.
"ที่นี่ Fortunato เครื่องดื่มบางส่วนของ Medoc แห่งนี้ มันจะช่วยให้เราอบอุ่น ดื่ม! "
" ขอบคุณเพื่อนของฉัน ฉันดื่มเพื่อผู้ที่ตายไปนอนหลับอยู่รอบตัวเรา ".
" และฉัน, Fortunato - ฉันเครื่องดื่มเพื่อชีวิตที่ยาวนานของคุณ. "
" อ่า! ไวน์ที่ดีมากแน่นอน! แต่ Amontillado? "" มันเป็นเรื่องที่ไกลออกไปใน มา. "
เราเดินไปในบางครั้ง เราตอนนี้อยู่ใต้เตียงของแม่น้ำและน้ำลดลงในหยดพวกเรามาจากข้างบน ลึกลงไปในพื้นดินที่เราเดินผ่านกระดูกยังคงมากขึ้น.
"ห้องใต้ดินของคุณเป็นจำนวนมากและมีขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นจุดสิ้นสุดให้กับพวกเขา. "
" เราเป็นครอบครัวที่ดีและคนเก่า มันอยู่ไม่ไกลตอนนี้ แต่ผมสามารถมองเห็นคุณจะตัวสั่นด้วยความหนาวเย็น มา! ขอให้เราย้อนกลับไปก่อนที่จะสายเกินไป. "
" มันคืออะไร ให้เราไปใน แต่ก่อนดื่มอื่น
Medoc! "
ผมเอาขึ้นจากหมู่กระดูกขวดอีก มันเป็นไวน์ที่มีคุณภาพดีเดอหลุมฝังศพอีก อีกครั้งฉันหยุดคอของขวด Fortunato เอามันและดื่มมันทั้งหมดโดยไม่มีการหยุดหายใจ เขาหัวเราะและโยนขวดเปล่าข้ามไหล่ของเขา. เราไปในลึกและลึกลงไปในดิน สุดท้ายเรามาถึงที่หลุมฝังศพในที่ที่อากาศก็เก่าและหนักว่าไฟของเราเกือบตาย กับสามของผนังมีกองกระดูกสูงกว่าหัวของเรา จากผนังด้านที่สี่มีคนดึงลงกระดูกทั้งหมดและพวกเขาก็กระจายไปรอบ ๆ ตัวเราอยู่บนพื้นดิน ในช่วงกลางของผนังเป็นเปิดเข้าไปในห้องนิรภัยอีกถ้าผมสามารถเรียกมันว่า - ห้องเล็ก ๆ ประมาณสามฟุตกว้างหกหรือเจ็ดฟุตสูงและบางทีอาจจะสี่ฟุตลึก มันก็แทบจะไม่มากกว่าหลุมในผนัง. "ไป" ผมพูด "เข้าไป; Amontillado อยู่ในนั้น. "Fortunato อย่างต่อเนื่องที่จะไปข้างหน้าความไม่แน่นอน ผมทำตามเขาทันที ในเร็ว ๆ นี้แน่นอนเขาไปถึงผนังด้านหลัง เขายืนอยู่ที่นั่นสักครู่หันหน้าไปทางผนังแปลกใจและสงสัย ในผนังที่มีสองวงเหล็กหนัก สายสั้นถูกแขวนจากหนึ่งในเหล่านี้และล็อคจากอื่น ๆ ก่อน Fortunato สามารถคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นฉันปิดล็อคและถูกล่ามโซ่เขาแน่นกับผนัง ฉันเดินกลับ. "ฟอร์จู" ผมพูด "ใส่มือของคุณกับผนัง คุณต้องรู้สึกว่าน้ำไหลมากกว่านั้น อีกครั้งหนึ่งที่ฉันขอให้คุณกรุณาคุณจะไม่ได้กลับไป? ไม่ได้หรือไม่ ถ้าไม่เช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้คุณ แต่ครั้งแรกที่ผมต้องทำทุกอย่างที่ฉันสามารถทำได้สำหรับคุณ ". " แต่ ... แต่ Amontillado? " " อาใช่ใช่แน่นอน; Amontillado. " ในฐานะที่ผมพูดคำเหล่านี้ผมเริ่มที่จะค้นหาในหมู่กระดูก ขว้างปาพวกเขาไปอีกด้านหนึ่งผมพบว่าก้อนหินซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้นำลงมาจากผนัง ได้อย่างรวดเร็วผมเริ่มที่จะสร้างกำแพงอีกครั้งครอบคลุมหลุมที่ Fortunato ยืนตัวสั่น. "Montresor! คุณกำลังทำอะไร !? " ผมยังคงทำงาน ผมได้ยินเขาดึงโซ่ shak- ไอเอ็นจีมันลำพอง เพียงไม่กี่ก้อนหินยังคงที่จะใส่ในสถานที่ของพวกเขา. "Montresor! ฮ่า นี้เป็นเรื่องตลกที่ดีมากแน่นอน หลายครั้งที่เราจะหัวเราะเกี่ยวกับมัน - ฮ่า - ในขณะที่เราดื่มไวน์ของเราด้วยกัน. - ฮ่า " " แน่นอน ในฐานะที่เราดื่ม Amontillado. " " แต่มันไม่สาย? เราไม่ควรจะไปกลับมา? พวกเขาจะได้รับการคาดหวังว่าเรา ให้เราไป. " " ใช่ ให้เราไป. " ที่ผมกล่าวนี้ผมยกหินที่ผ่านมาจากพื้นดิน "Montresor! สำหรับความรักของพระเจ้า !! " " ใช่ สำหรับความรักของพระเจ้า! " ผมได้ยินไม่มีคำตอบ "Fortunato!" ฉันร้องไห้ "Fortunato." ผมได้ยินเพียงเสียงนุ่มต่ำครึ่งเสียงร้องของความกลัว หัวใจของฉันเติบโตป่วย จะต้องได้รับความหนาวเย็น ผมรีบที่จะบังคับให้หินที่ผ่านเข้ามาในตำแหน่งของมัน และฉันใส่กระดูกเก่าอีกครั้งในกองกับผนัง ครึ่งศตวรรษขณะนี้ยังไม่มีมือมนุษย์ได้สัมผัสพวกเขา เขาอาจจะอยู่ในความสงบ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอร์ตูนาโตขั้นก็ไม่แน่ใจ เพราะไวน์ที่เขาดื่ม เขาดูไม่แน่ใจรอบเขา พยายามมองผ่านความมืดทึบที่ผลักดันในรอบตัวเรา ที่นี่ของเราสดใส - ไฟเผาไอเอ็นจีดูอ่อนแอจริงๆ แต่ตาของเราก็กลายเป็นชินกับความมืด เราอาจจะเห็นกระดูกของผู้ตายนอนอยู่ในกองใหญ่ตามแนวผนัง ก้อนหินของกำแพงมีเปียกและเย็นจากแถวยาวของขวดซึ่งนอนอยู่บนพื้น ของกระดูก ผมเลือกหนึ่งซึ่งมีไวน์ที่ดีมาก เนื่องจากผมไม่ได้มีอะไรที่จะเปิดขวดด้วย ผมกระแทกกำแพงหิน กับ มัน และเลิกปลายเล็ก ฉันยื่นขวดฟอร์ตูนาโต ." เอ้า ฟอร์ตูนาโต . ดื่มดีเมด็อก . มันจะช่วยให้เราอบอุ่น ดื่ม ! "" ขอบคุณ . . . เพื่อน ฉันดื่มไปตายที่กำลังนอนหลับอยู่ เรา" และฉัน ฟอร์ตูนาโต - ข้าดื่มเพื่ออายุยืนยาวของคุณ”" อ้า ! เป็นไวน์ที่ดีมากจริงๆ แต่ amontillado ? " มันเป็นไกลบน มา " .เราเดินในบางครั้ง เราอยู่ใต้เตียงของแม่น้ำ และน้ำก็ลดลงเมื่อเราจากเบื้องบน ลึกลงในพื้นดิน เราก็ผ่านอีก กระดูก" ห้องใต้ดินของคุณมีมาก และขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะไม่หมด "" เราเป็นครอบครัวใหญ่ และอันเก่า มันอยู่ไม่ไกลแล้ว แต่ผมเห็นคุณตัวสั่นด้วยความหนาว มา ! ให้เรากลับไปก่อนที่จะสายเกินไป "" มันไม่มีอะไรเลย ไปกันเถอะ แต่ก่อนอื่น ดื่มของคุณเมด็อก ! "ผมเอาขึ้นจากกระดูกอีกขวด มันเป็นไวน์ที่มีคุณภาพดี , de gr â ve . อีกครั้ง ที่ฉันเลิกคอของขวด ฟอร์ตูนาโตได้มันและดื่มมันทั้งหมด โดยไม่มีการหยุดหายใจ เขาหัวเราะ แล้วโยนขวดเปล่าบนไหล่ของเขาพวกเราไปลึกและลึกเข้าไปในแผ่นดิน ในที่สุดเราก็มาถึงที่ห้องที่แอร์ก็เก่า และหนักว่าไฟของเราเกือบตาย กับสามของผนังมีกองกระดูกสูงกว่าหัวเรา จากผนังด้านที่สี่คนได้ดึงลงกระดูกทั้งหมด และพวกเขากำลังแพร่กระจายอยู่รอบตัวเรา บนพื้น ตรงกลางของผนังถูกเปิดเป็นห้องอื่น ถ้าผมสามารถเรียกมันว่า - ในห้องเล็ก ๆน้อย ๆประมาณ 3 ฟุตกว้างหกหรือเจ็ดฟุตสูงและอาจลึก 4 ฟุต . มันแทบจะมากกว่าหลุมในผนัง" ไป " ผมพูด " ไปที่amontillado อยู่ที่นั่น " ฟอร์ตูนาโตต่อไปไปข้างหน้า , ความไม่แน่นอน ฉันตามเขาไปทันที เร็วๆ นี้แน่นอน เขาถึงผนังด้านหลัง เขายืนอยู่ที่นั่นสักครู่ ซึ่งผนัง แปลกใจและสงสัย ที่ผนังมี 2 ห่วงเหล็กหนัก ห่วงโซ่สั้น ถูกแขวนจากหนึ่งในเหล่านี้และล็อคจากอื่น ๆ ก่อนที่ฟอร์ตูนาโตจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมปิดล็อคและล่ามโซ่เขาไว้แน่นกับผนัง ฉันก้าวถอยหลัง" ฟอร์ตูนาโต " " เอามือไว้กับผนัง คุณต้องรู้สึกว่าน้ำที่วิ่งผ่านมัน อีกครั้งที่ผมถามคุณหน่อย คุณจะไม่กลับไป ไม่เหรอ ? ถ้าไม่ ผมต้องไปจากคุณ แต่อย่างแรก ฉันต้องทำทุกอย่างที่ผมสามารถทำได้เพื่อคุณ”" แต่ . . . . . . . แต่ amontillado ? "" อ่า ใช่ ใช่ แน่นอน ส่วน amontillado ”เป็นฉันพูดคำพูดเหล่านี้ ผมเริ่มที่จะค้นหาในกระดูก โยนไปข้างหนึ่ง ผมพบว่าหินซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้ลงจากกำแพง ได้อย่างรวดเร็วผมเริ่มสร้างผนังใหม่ ครอบคลุมหลุมที่ฟอร์ตูนาโตยืนตัวสั่น" มันทรีเซอร์ ! คุณกำลังทำอะไร ? "ผมจะทำงานต่อ ฉันได้ยินเสียงเขาดึงโซ่ เช็ก - ing มันอย่างบ้าคลั่ง แต่หินไม่กี่ยังคงที่จะใส่ในสถานที่ของพวกเขา" มันทรีเซอร์ ! ฮ่า ฮ่า นี้เป็นตลกมากจริงๆ หลายครั้งเราจะหัวเราะกับมัน - ฮาฮา - พวกเราดื่มไวน์ด้วยกัน ฮ่า ฮ่า "" แน่นอน ในขณะที่เราดื่ม amontillado ”" แต่มันก็ไม่สาย เราจะไม่กลับไป ? พวกเขาจะถูกคาดหวังจากเรา ปล่อยพวกเราไปเถอะ "" ครับ ปล่อยพวกเราไปเถอะ "อย่างที่ผมบอกนี้ ผมยกก้อนหินก้อนสุดท้ายจากพื้นดิน " มันทรีเซอร์ ! สำหรับความรักของพระเจ้า ! "" ครับ สำหรับความรักของพระเจ้า "ฉันได้ยินว่าไม่ตอบ " ฟอร์ตูนาโต ! " ฉันร้องไห้ " ฟอร์ตูนาโต " ฉันได้ยินเพียงเสียงนุ่มต่ำครึ่งร้องไห้ด้วยความกลัว หัวใจของฉันเริ่มป่วย มันคงหนาว ผมรีบบังคับก้อนหินก้อนสุดท้ายในตำแหน่งของ และฉันใส่กระดูกเก่าอีกครั้งในกองกับผนัง สำหรับครึ่งศตวรรษที่แล้วไม่มีมนุษย์มือได้สัมผัสพวกเขา ขอให้เขาไปสู่สุขคติ !