The total SFA concentration in this

The total SFA concentration in this study ranged from
233.98 mg/100 g in termite to 733.46 mg/100 g in dung beetle (Table
3). The main SFA in insects was stearic acid (18:0) ranging from
27.67% of total fatty acids in weaver ant to 52.53% of total fatty
acids in cicada, followed by palmitic acid (16:0), with the composition
ranging from 0.46% in longan stink bug to 2.47% in cicada
(Table 2). The concentration of total MUFA content ranged from
5.67 mg/100 g in cicada to 85.65 mg/100 g in dung beetle. Only
one MUFA, oleic acid (18:1) was detected in the all analyzed insects.
The main MUFA in all insects was 18:1, dung beetle had
the highest 18:1 concentration (85.65 mg/100 g), which accounted
for 3.68% of total fatty acid (Table 2). Our present study extends the
results from previous study that selected terricolous insects had
different fatty acid composition profiles. The differences in fatty
acid patterns of whole insects may be dependent on stages in
development, dietary regimes, intertissue differences within an
organism, unusual features of particular insect species and the
environment. Besides the effects of development, changing levels
of dietary PUFAs result in alteration of fatty acid compositions of
whole insects (Stanley-Samuelson et al., 1988). For example, ALA
was found in three analyzed insects, while EPA and DHA were
found in one and two out of eight analyzed insects. This indicates
that diet and habitat may be a key factor contributing to fatty composition
of insects. The reason for insects containing long-chain
PUFAs and different fatty acid compositions is linked to the diet
and enzymatic activity in the insects (Yang et al., 2006).On the
other hand, the diet of aquicolous insects included larvae and algae
(Sanina, Goncharova, & Kostetsky, 2004), which had a small
amount of long-chain PUFAs such as 20:4n  6 and 20:5n  3. In
contrast, aquicolous insects possessed enzymes such as D5 desaturase
and D6 desaturase, which may have contributed to the synthesis
of long-chain PUFAs (Sprecher, 2000). In previous study, we
detected only 0.5% of ALA, but 46% of oleic acid (18:1) in mole
cricket (Yang et al., 2006). This may be attributed to the D9 desaturase,
enzyme which was found in house cricket, as same suborder
as mole cricket (Riddervold, Tittiger, Blomquist, & Borgeson, 2002).
Interestingly, in our present study, substantial amount of EPA was
only found in dung beetle. Dung beetle, as a coprophagous living in
herbivore faeces (Barbero, Palestrini, & Rolando, 1999) and it intakes
nutrients from the faeces therefore the fatty composition of
faeces may contribute to that of dung beetle especially that herbivores
consume plant containing ALA (grass and green leafy). PreviOn the
other hand, the diet of aquicolous insects included larvae and algae
(Sanina, Goncharova, & Kostetsky, 2004), which had a small
amount of long-chain PUFAs such as 20:4n  6 and 20:5n  3. In
contrast, aquicolous insects possessed enzymes such as D5 desaturase
and D6 desaturase, which may have contributed to the synthesis
of long-chain PUFAs (Sprecher, 2000). In previous study, we
detected only 0.5% of ALA, but 46% of oleic acid (18:1) in mole
cricket (Yang et al., 2006). This may be attributed to the D9 desaturase,
enzyme which was found in house cricket, as same suborder
as mole cricket (Riddervold, Tittiger, Blomquist, & Borgeson, 2002).
Interestingly, in our present study, substantial amount of EPA was
only found in dung beetle. Dung beetle, as a coprophagous living in
herbivore faeces (Barbero, Palestrini, & Rolando, 1999) and it intakes
nutrients from the faeces therefore the fatty composition of
faeces may contribute to that of dung beetle especially that herbivores
consume plant containing ALA (grass and green leafy). Previous
study reported that ALA was likely to be found in terricolous
insects which consume grass or plant containing high ALA. Most
of insects are able to biosynthesize linoleic acid (18:2n  6). 20
and 22 PUFAs are few in most insect species, terrestrial species appear
to generally have substantial, but lower proportions of the
longer chain PUFAs than aquatic insects. (Stanley-Samuelson
et al., 1988). So we hypothesize two explanations how dung beetle
contains EPA. First, dung beetle intake EPA via herbivore faeces
which was converted from ALA in the diet by endoenzyme of herbivore.
Second, dung beetle intake ALA via herbivore faeces and
then was converted to EPA, by endoenzyme of dung beetle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SFA ข้นในการศึกษานี้ตั้งแต่233.98 มิลลิกรัม/100 กรัมในปลวกเพื่อ 733.46 มิลลิกรัม/100 กรัมในด้วงมูล (ตาราง3) . หลัก SFA ในแมลงเป็นกรดสเตียริตั้งแต่ (18:0)27.67% ของกรดไขมันทั้งหมดในมดช่างทอผ้า 52.53% ของไขมันทั้งหมดกรดในซิเคด้า ตาม ด้วยกรด palmitic (16:0), มีองค์ประกอบตั้งแต่ 0.46% ในลำไยปัญหากลิ่นเหม็น 2.47% ในซิเคด้า(ตารางที่ 2) ความเข้มข้นของเนื้อหาทั้งหมด MUFA ตั้งแต่5.67 มิลลิกรัม/100 กรัมในซิเคด้ากับ 85.65 มิลลิกรัม/100 กรัมในด้วงมูล เท่านั้นหนึ่ง MUFA ครบถ้วนอาทิกรด (18:1) พบในแมลงวิเคราะห์ทั้งหมดมี MUFA หลักในแมลงทั้งหมด 18:1 ด้วงมูลมีสูงสุด 18:1 ความเข้มข้น (85.65 มิลลิกรัม/100 กรัม), ซึ่งลง3.68% ของกรดไขมันทั้งหมด (ตารางที่ 2) ขยายการศึกษาของเรามีผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่เลือกแมลง terricolousรูปองค์ประกอบกรดไขมันแตกต่างกัน ความแตกต่างของไขมันรูปแบบกรดของแมลงทั้งหมดอาจจะขึ้นอยู่กับขั้นตอนในพัฒนา ระบอบอาหาร intertissue ความแตกต่างในการชีวิต คุณสมบัติปกติของสายพันธุ์แมลงที่เฉพาะและสภาพแวดล้อม นอกจากผลกระทบของการพัฒนา การเปลี่ยนระดับอาหาร PUFAs ผลในการเปลี่ยนแปลงขององค์ประกอบกรดไขมันของทั้งแมลง (Stanley Samuelson et al. 1988) ตัวอย่างเช่น ALAพบในแมลงวิเคราะห์สาม ในขณะที่ EPA และ DHAในหนึ่ง และสองจากแปดวิเคราะห์แมลง บ่งชี้ที่อาหารและที่อยู่อาศัยอาจเป็นปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อการจัดองค์ประกอบไขมันแมลง เหตุผลสำหรับแมลงที่ประกอบด้วยโซ่ยาวPUFAs และองค์ประกอบกรดไขมันแตกต่างกันเชื่อมโยงกับการรับประทานอาหารและเอนไซม์ในแมลง (Yang et al. 2006) ในการมืออื่น ๆ อาหารของแมลง aquicolous รวมทั้งตัวอ่อนและสาหร่าย(Sanina, Goncharova, & Kostetsky, 2004), ซึ่งมีขนาดเล็กจำนวน PUFAs โซ่ยาวเช่น 20:4n 6 20:5n 3 ในความคมชัด เอนไซม์เช่น D5 desaturase ครอบครองแมลง aquicolousและ D6 desaturase ซึ่งอาจมีส่วนทำให้การสังเคราะห์ความยาวโซ่ PUFAs (Sprecher, 2000) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราพบเพียง 0.5% ของ ALA แต่ 46% กรดครบถ้วน (18:1) ในตุ่นคริกเก็ต (Yang et al. 2006) นี้อาจเป็นเพราะ D9 desaturaseเอนไซม์ที่พบในคริกเก็ต เป็น suborder เดียวเป็นกระชอน (Riddervold, Tittiger, Blomquist และ Borgeson, 2002)น่าสนใจ ใน เรื่องการเรียนอยู่จำนวนมากจาก EPA เป็นพบเฉพาะ ในด้วงมูล ด้วงมูล เป็น coprophagous อยู่ในซืมอุจจาระ (Barbero, Palestrini และ Rolando, 1999) และภาคสารอาหารจากอุจจาระดังนั้นองค์ประกอบไขมันของอุจจาระอาจเป็นของด้วงมูลสัตว์กินพืชโดยเฉพาะที่ใช้พืชที่ประกอบด้วย ALA (หญ้าและใบสีเขียว) PreviOn การมืออื่น ๆ อาหารของแมลง aquicolous รวมทั้งตัวอ่อนและสาหร่าย(Sanina, Goncharova, & Kostetsky, 2004), ซึ่งมีขนาดเล็กจำนวน PUFAs โซ่ยาวเช่น 20:4n 6 20:5n 3 ในความคมชัด เอนไซม์เช่น D5 desaturase ครอบครองแมลง aquicolousและ D6 desaturase ซึ่งอาจมีส่วนทำให้การสังเคราะห์ความยาวโซ่ PUFAs (Sprecher, 2000) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราพบเพียง 0.5% ของ ALA แต่ 46% กรดครบถ้วน (18:1) ในตุ่นคริกเก็ต (Yang et al. 2006) นี้อาจเป็นเพราะ D9 desaturaseเอนไซม์ที่พบในคริกเก็ต เป็น suborder เดียวเป็นกระชอน (Riddervold, Tittiger, Blomquist และ Borgeson, 2002)น่าสนใจ ใน เรื่องการเรียนอยู่จำนวนมากจาก EPA เป็นพบเฉพาะ ในด้วงมูล ด้วงมูล เป็น coprophagous อยู่ในซืมอุจจาระ (Barbero, Palestrini และ Rolando, 1999) และภาคสารอาหารจากอุจจาระดังนั้นองค์ประกอบไขมันของอุจจาระอาจเป็นของด้วงมูลสัตว์กินพืชโดยเฉพาะที่ใช้พืชที่ประกอบด้วย ALA (หญ้าและใบสีเขียว) ก่อนหน้านี้การศึกษารายงานว่า ALA ไม่น่าจะพบได้ใน terricolousแมลงที่กินหญ้า หรือพืชที่มี ALA. สูง มากที่สุดแมลงสามารถ biosynthesize กรดไลโนเลอิก (18:2n 6) 20และ 22 PUFAs ไม่กี่สายพันธุ์แมลงส่วนใหญ่ บกชนิดปรากฏโดยทั่วไปมีมาก แต่ลดสัดส่วนของการโซ่ยาว PUFAs กว่าแมลงสัตว์น้ำ (Samuelson สแตนเลย์et al. 1988) ดังนั้นเรา hypothesize คำอธิบายสองวิธีมูลด้วงประกอบด้วย EPA ครั้งแรก ขี้ด้วงปริมาณ EPA ผ่านอุจจาระซืมที่ถูกแปลงจาก ALA ในอาหาร โดย endoenzyme ของซืมสอง ด้วงมูลปริมาณ ALA ทางอุจจาระซืม และแล้ว ถูกเปลี่ยนเป็น EPA โดย endoenzyme ของด้วงมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้น SFA รวมในการศึกษาครั้งนี้ตั้งแต่
233.98 มก. / 100 กรัมในปลวก 733.46 มก. / 100 กรัมในมูลสัตว์ด้วง (ตารางที่
3) sfa ที่หลักในแมลงที่เป็นกรดสเตีย (18: 0) ตั้งแต่
27.67% ของกรดไขมันทั้งหมดในผู้ประกอบมด 52.53% ของไขมันทั้งหมด
กรดในจักจั่นตามด้วยกรดปาล์มิติก (16: 0), ที่มีองค์ประกอบ
ตั้งแต่ 0.46 % ในข้อผิดพลาดกลิ่นเหม็นลำไย 2.47% ในจั๊กจั่น
(ตารางที่ 2) ความเข้มข้นของเนื้อหา MUFA รวมตั้งแต่
5.67 มก. / 100 กรัมในจักจั่นไป 85.65 มิลลิกรัม / 100 กรัมในด้วงมูลสัตว์ เพียง
หนึ่ง MUFA, กรดโอเลอิก (18: 1). ถูกตรวจพบในแมลงวิเคราะห์ทุก
หลัก MUFA ในแมลงทั้งหมดเป็น 18: 1, ด้วงมูลสัตว์ได้
สูงสุด 18: 1 ความเข้มข้น (85.65 มก. / 100 กรัม) ซึ่งคิด
สำหรับ 3.68% ของกรดไขมันรวม (ตารางที่ 2) การศึกษาในปัจจุบันของเราขยาย
ผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่เลือกแมลง terricolous มี
กรดไขมันโปรไฟล์องค์ประกอบที่แตกต่างกัน ความแตกต่างในไขมัน
รูปแบบกรดของแมลงอาจจะขึ้นอยู่กับขั้นตอนใน
การพัฒนาระบอบการบริโภคอาหารที่แตกต่าง Intertissue ภายใน
มีชีวิตลักษณะผิดปกติของแมลงชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งและ
สภาพแวดล้อม นอกจากนี้ผลกระทบของการพัฒนา, การเปลี่ยนแปลงระดับ
ของ PUFAs อาหารส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขององค์ประกอบกรดไขมันของ
แมลงทั้ง (สแตนลี่ย์แซมวล-et al., 1988) ยกตัวอย่างเช่น ALA
พบในสามแมลงวิเคราะห์ในขณะที่ EPA และ DHA ถูก
พบในที่หนึ่งและสองแปดวิเคราะห์แมลง นี้แสดงให้เห็น
ว่าอาหารและที่อยู่อาศัยอาจจะเป็นปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อองค์ประกอบของไขมัน
ของแมลง เหตุผลสำหรับแมลงที่มีระยะยาวโซ่
PUFAs และองค์ประกอบของกรดไขมันที่แตกต่างกันจะเชื่อมโยงกับอาหาร
และเอนไซม์ในแมลง (Yang et al., 2006) .On
มืออื่น ๆ , อาหารการกินของแมลง aquicolous รวมตัวอ่อนและสาหร่าย
(Sanina , Goncharova & Kostetsky, 2004) ซึ่งมีขนาดเล็ก
ปริมาณของ PUFAs โซ่ยาวเช่น 20: 4N? 6 และ 20: 5N? 3. ใน
ทางตรงกันข้ามแมลงสิง aquicolous เอนไซม์เช่น D5 desaturase
และ D6 desaturase ซึ่งอาจมีส่วนร่วมในการสังเคราะห์
ของ PUFAs สายโซ่ยาว (Sprecher, 2000) ในการศึกษาก่อนหน้านี้เรา
ตรวจพบเพียง 0.5% ของ ALA แต่ 46% ของกรดโอเลอิก (18: 1) ในโมล
(. ยาง et al, 2006) คริกเก็ต ซึ่งอาจนำมาประกอบกับ desaturase D9,
เอนไซม์ที่พบในบ้านคริกเก็ตเป็นหน่วยเดียวกัน
ตุ่นคริกเก็ต (Riddervold, Tittiger, Blomquist & Borgeson, 2002).
ที่น่าสนใจในการศึกษาของเราจำนวนมากของ EPA ถูก
พบเฉพาะ ในมูลสัตว์ด้วง ด้วงมูลสัตว์เป็นที่อยู่อาศัย coprophagous ใน
อุจจาระมังสวิรัติ (Barbero, Palestrini และ Rolando, 1999) และการบริโภค
สารอาหารจากอุจจาระดังนั้นองค์ประกอบของไขมัน
อุจจาระอาจนำไปสู่ที่ของมูลสัตว์ด้วงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สัตว์กินพืช
กินพืชที่มี ALA (หญ้าและ ใบสีเขียว) PreviOn
มืออื่น ๆ , อาหารการกินของแมลง aquicolous รวมตัวอ่อนและสาหร่าย
(Sanina, Goncharova & Kostetsky, 2004) ซึ่งมีขนาดเล็ก
ปริมาณของ PUFAs โซ่ยาวเช่น 20: 4N? 6 และ 20: 5N? 3. ใน
ทางตรงกันข้ามแมลงสิง aquicolous เอนไซม์เช่น D5 desaturase
และ D6 desaturase ซึ่งอาจมีส่วนร่วมในการสังเคราะห์
ของ PUFAs สายโซ่ยาว (Sprecher, 2000) ในการศึกษาก่อนหน้านี้เรา
ตรวจพบเพียง 0.5% ของ ALA แต่ 46% ของกรดโอเลอิก (18: 1) ในโมล
(. ยาง et al, 2006) คริกเก็ต ซึ่งอาจนำมาประกอบกับ desaturase D9,
เอนไซม์ที่พบในบ้านคริกเก็ตเป็นหน่วยเดียวกัน
ตุ่นคริกเก็ต (Riddervold, Tittiger, Blomquist & Borgeson, 2002).
ที่น่าสนใจในการศึกษาของเราจำนวนมากของ EPA ถูก
พบเฉพาะ ในมูลสัตว์ด้วง ด้วงมูลสัตว์เป็นที่อยู่อาศัย coprophagous ใน
อุจจาระมังสวิรัติ (Barbero, Palestrini และ Rolando, 1999) และการบริโภค
สารอาหารจากอุจจาระดังนั้นองค์ประกอบของไขมัน
อุจจาระอาจนำไปสู่ที่ของมูลสัตว์ด้วงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สัตว์กินพืช
กินพืชที่มี ALA (หญ้าและ ใบสีเขียว) ก่อนหน้า
การศึกษารายงานว่า ALA มีแนวโน้มที่จะพบได้ใน terricolous
แมลงที่กินหญ้าหรือพืชที่มี ALA สูง ส่วนใหญ่
ของแมลงจะสามารถ biosynthesize กรดไลโนเลอิก (18: 2n 6) 20
และ 22 PUFAs มีเพียงไม่กี่สายพันธุ์ในส่วนแมลงสายพันธุ์ในโลกปรากฏ
โดยทั่วไปมีมาก แต่สัดส่วนล่างของ
PUFAs ห่วงโซ่นานกว่าแมลงน้ำ (สแตนลี่ย์แซมวล-
et al., 1988) ดังนั้นเราจึงตั้งสมมติฐานสองคำอธิบายวิธีด้วงมูลสัตว์
มี EPA ครั้งแรกที่การบริโภคด้วงมูลสัตว์ EPA ผ่านทางอุจจาระมังสวิรัติ
ซึ่งถูกดัดแปลงมาจาก ALA ในอาหารโดย endoenzyme ของมังสวิรัติ.
ประการที่สองการบริโภคด้วงมูลสัตว์ ALA ผ่านทางอุจจาระมังสวิรัติและ
จากนั้นถูกดัดแปลง EPA โดย endoenzyme ของด้วงมูลสัตว์