PlotEditThrough first-person narrat

PlotEdit

Through first-person narration, the reader is immersed at the start of the story in the drab life that people live on North Richmond Street, which seems to be illuminated only by the verve and imagination of the children who, despite the growing darkness that comes during the winter months, insist on playing "until [their] bodies glowed." Even though the conditions of this neighbourhood leave much to be desired, the children’s play is infused with their almost magical way of perceiving the world, which the narrator dutifully conveys to the reader:

“ Our shouts echoed in the silent street. The career of our play brought us through the dark muddy lanes behind the houses where we ran the gantlet of the rough tribes from the cottages, to the back doors of the dark dripping gardens where odours arose from the ashpits, to the dark odorous stables where a coachman smoothed and combed the horse or shook music from the buckled harness.[1] ”
But though these boys "career" around the neighbourhood in a very childlike way, they are also aware of and interested in the adult world, as represented by their spying on the narrator’s uncle as he comes home from work and, more importantly, on Mangan’s sister, whose dress “swung as she moved” and whose “soft rope of hair tossed from side to side.” These boys are on the brink of sexual awareness and, awed by the mystery of the opposite sex, are hungry for knowledge.

On one rainy evening, the boy secludes himself in a soundless, dark drawing-room and gives his feelings for her full release: "I pressed the palms of my hands together until they trembled, murmuring: O love! O love! many times." This scene is the culmination of the narrator’s increasingly romantic idealization of Mangan’s sister. By the time he actually speaks to her, he has built up such an unrealistic idea of her that he can barely put sentences together: “When she addressed the first words to me I was so confused that I did not know what to answer. She asked me if I was going to Araby. I forget whether I answered yes or no.” But the narrator recovers splendidly: when Mangan’s sister dolefully states that she will not be able to go to Araby, he gallantly offers to bring something back for her.

The narrator now cannot wait to go to the Araby bazaar and procure for his beloved some grand gift that will endear him to her. And though his aunt frets, hoping that it is not “some Freemason affair,” and though his uncle, perhaps intoxicated, perhaps stingy, arrives so late from work and equivocates so much that he almost keeps the narrator from being able to go, the intrepid narrator heads out of the house, tightly clenching a florin, in spite of the late hour, toward the bazaar.

But the Araby market turns out not to be the most fantastic place he had hoped it would be. It is late; most of the stalls are closed. The only sound is "the fall of the coins" as men count their money. Worst of all, however, is the vision of sexuality -- of his future -- that he receives when he stops at one of the few remaining open stalls. The young woman minding the stall is engaged in a conversation with two young men. Though he is potentially a customer, she only grudgingly and briefly waits on him before returning to her frivolous conversation. His idealized vision of Araby is destroyed, along with his idealized vision of Mangan’s sister--and of love. With shame and anger rising within him, he is alone in Araby.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

PlotEditผ่านคนแรกบรรยาย อ่านจะไปที่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวชีวิตหญิงโสเภณีที่คนอาศัยอยู่ในนอร์ทริชมอนด์ ซึ่งดูเหมือนว่าจะถูกส่องสว่าง ด้วยเวิร์ฟและจินตนาการของเด็กที่ แม้ มีความเติบโตที่มาในช่วงเดือนหนาว ยืนยันในการเล่น "จน [เขา] glowed " เท่านั้น แม้ว่าเงื่อนไขของเที่ยวปล่อยมากต้อง เด็กเล่นได้ลงตัวกับคนเกือบมหัศจรรย์ของโลก ซึ่งเล่า dutifully ต้องสื่อให้ผู้อ่าน perceiving:"เรารับเหรียญได้พูดย้ำในถนนเงียบ อาชีพการเล่นของเรานำเราผ่านถนนหนทางโคลนดำหลังบ้านที่เราวิ่ง gantlet ชาวหยาบจากคอทเทจ ประตูหลังสวนแฉะมืดที่ odours เกิดขึ้นจาก ashpits ไปมืด odorous อสังหาริมที่งามที่โค้ง และผึ้งที่เป็นไส้ม้า หรือจับเพลงจากเทียม buckled[1] ”แต่ว่าเด็กผู้ชายเหล่านี้ "สายอาชีพ" ทั่วไปในทาง childlike มาก นอกจากนี้ยังทราบ และสนใจในโลกผู้ใหญ่ ตามที่แสดง โดยการสอดแนมในโปรแกรมผู้บรรยายของลุงเขามาบ้าน จากการทำงาน และ ที่สำคัญ น้อง สาวของ Mangan เครื่องแต่งกาย "swung เป็นเธอถูกย้าย" และที่ "สลิงอ่อนของผมเพราะจากด้านข้าง" เด็กผู้ชายเหล่านี้อยู่บนขอบของการรับรู้เพศ และ กลัว โดยความลึกลับของเพศตรงข้าม หิวความรู้หนึ่งฝนเย็น เด็ก secludes เองวาดห้อง soundless มืด และให้ความรู้สึกของเขาสำหรับรุ่นเต็มของเธอ: "ฉันกดฝ่ามือของฉันเข้าด้วยกันจนกระทั่งพวกเขา trembled, murmuring: ความรัก O O รัก หลายครั้ง" ฉากนี้เป็นสุดยอดของ idealization โรแมนติกมากขึ้นของผู้บรรยายของน้องสาวของ Mangan โดยเวลาเขาพูดกับเธอจริง ๆ เขาได้สร้างขึ้นเช่นความไม่คิดของเธอว่า เขาสามารถแทบใส่ประโยคกัน: "เมื่อเธอส่งคำแรกผม ผมจึงงงว่า ผมไม่รู้จะตอบอะไร เธอถามผมถ้า ผมไป Araby ฉันลืมว่า ฉันตอบใช่หรือไม่" แต่ผู้กู้ยอด: เมื่อน้องสาว Mangan ของ dolefully ระบุว่า เธอจะไม่สามารถไป Araby เขา gallantly เสนอเพื่อให้บางสิ่งบางอย่างสำหรับเธอเล่าตอนนี้ไม่สามารถรอไปตลาด Araby และจัดหาสำหรับเขารักขวัญบางโรงที่จะ endear เขากับเธอ และแม้ ว่าป้าเขา frets หวังว่า คุณจะไม่ "บาง Freemason เรื่อง และแม้ว่าลุงของเขา บางที intoxicated, stingy ที มาถึงดึกดังนั้นจากการทำงาน และ equivocates มากว่า เขาเกือบทำให้'ผู้บรรยาย'ไม่สามารถที่จะไป, 'ผู้บรรยาย'ฉกาจหัวออกจากบ้าน แน่นเด็กนอนกัด florin การ แม้ชั่วโมงสาย ไปตลาดแต่ปรากฎว่าตลาด Araby ไม่จะเป็นยอดเยี่ยมที่สุดที่เขามีหวังที่มันจะ มาสาย ส่วนใหญ่ร้านจะปิด เสียงเท่านั้นคือ "ฤดูใบไม้ร่วงของเหรียญ" เป็นคนนับเงินของพวกเขา มาก อย่างไรก็ตาม มีวิสัยทัศน์ของเพศ -ของอนาคต - ที่เขาได้รับเมื่อเขาหยุดที่เดียวกับ ที่เหลือ เปิดร้าน หญิงสาวที่ดูแลคอกจะหมั้นในการสนทนากับชายหนุ่มสองคน ว่าเป็นอาจลูกค้า เธอเท่านั้น grudgingly และสั้น ๆ รอเขาเพื่อสนทนาของเธอไม่สำคัญ วิสัยทัศน์ของเขา idealized ของ Araby ถูกทำลาย พร้อมกับวิสัยทัศน์ของเขา idealized ของน้อง สาวของ Mangan — และความรัก อับอายและโกรธที่เพิ่มขึ้นภายในเขา เขาเป็นคนเดียวใน Araby

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

plotedit

ผ่านคนแรกที่บรรยาย ผู้อ่านจะแช่อยู่ที่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวในชีวิตของคนที่อาศัยอยู่ใน North Richmond Street , ซึ่งดูเหมือนจะสว่างโดยเฉพาะชีวิตและจินตนาการของเด็กๆ ที่แม้จะมีการเติบโตความมืดที่มาในระหว่างฤดูหนาวเดือน ยืนยันในการเล่น " จนกว่า [ ของ ] ร่างเรืองแสง" แม้ว่าเงื่อนไขของละแวกนี้ออกไปมากจะต้องการ เด็กเล่นเป็น infused กับวิธีขลังเกือบของพวกเขารับรู้โลกซึ่งเล่าเรื่องตามหน้าที่สื่อถึงผู้อ่าน :

" เสียงตะโกนของเราสะท้อนในถนนเงียบอาชีพการเล่นของเราพาเราผ่านความมืดโคลนเลน ด้านหลังบ้านที่เราตรวจนมผึ้งของชนเผ่าที่หยาบกร้านจากกระท่อมไปยังประตูด้านหลังของเข้มแหมะสวนที่หอมลุกขึ้นจาก ashpits , มืดกลิ่นไอคอกม้าที่คนขับรถม้า และม้าก็เรียบ combed หรือเพลงจากเครื่องเทียมลาก buckled [ 1 ] "
.แต่ถึงแม้ว่าเหล่านี้เด็กชาย " อาชีพ " แถวๆ นี้ในวิธีแบบเด็กๆ พวกเขายังตระหนักและสนใจโลกผู้ใหญ่แทนของพวกเขาสอดแนมของผู้เล่าที่ลุงเขากลับมาจากที่ทำงาน และที่สำคัญ น้อง Mangan ที่มีชุดของ " เหวี่ยงเธอย้าย " และมี " เชือกนุ่ม ผมโยนจากข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่ง" เด็กเหล่านี้อยู่ในปากของเพศความตระหนักและตื่นตะลึงไปกับความลึกลับของเพศตรงข้าม , หิวสำหรับความรู้

ในหนึ่งช่วงเย็นฝนตก เด็ก secludes ตัวเองในเงียบ มืดห้องวาดภาพและให้ความรู้สึกของเขาสำหรับรุ่นเต็มของเธอ : " ฉันกดฝ่ามือเข้าด้วยกัน จน พระองค์กระซิบ : o รัก o รัก หลายๆ ครั้ง" ฉากนี้เป็นสุดยอดของของผู้เล่าที่โรแมนติกมากขึ้นแหลกละเอียดของน้องสาว Mangan . โดยเวลาที่เขาพูดกับเธอ เขาได้สร้างขึ้นอย่างสมจริง ความคิดของเธอที่เขาแทบจะใส่ประโยคด้วยกัน " เมื่อเธอตอบคำแรกกับผม ผมก็งง ว่า ผม ไม่รู้ ว่า จะตอบ เธอถามฉันว่าฉันกำลังจะ araby .ฉันลืมว่าฉันตอบ ใช่ หรือ ไม่ใช่ แต่เล่าเรื่องกู้สวยหรู : เมื่อน้องสาว Mangan เป็นอย่างเสียใจมาก ระบุว่า เธอจะไม่สามารถที่จะไป araby เขาอย่างกล้าหาญมีอะไรกลับมาให้เธอ

เล่าตอนนี้คงรอไป araby บาซาร์ และจัดหาของขวัญสำหรับที่รักของเขาบางแกรนด์ว่า จะชื่นชอบที่เขาให้เธอ และแม้ว่าน้า frets ,หวังว่าจะไม่ " บางสมาชิกคนอื่น และแม้ว่าลุงของเขา บางทีมึน บางทีเลยมาถึงช้า จากการทำงาน และ equivocates มาก เขาเกือบทำให้ผู้บรรยาย จากการไปบรรยาย กล้าหาญ ออกไปจากบ้าน แน่นแน่เป็นฟลอรินแม้ในกลางดึก

ต่อตลาดสดแต่ตลาด araby เปิดออกไม่ได้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เขาหวังไว้ มันดึกแล้ว ส่วนใหญ่ร้านจะปิด เสียงเพียงอย่างเดียวคือ " การล่มสลายของเหรียญ " เป็นผู้ชายนับเงินของพวกเขา ที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมด แต่เป็นวิสัยทัศน์ของเพศของอนาคตของเขา . . . ที่เขาได้รับเมื่อเขาหยุดที่ 1 ที่เหลืออยู่ไม่กี่แห่ง เปิดร้านหญิงสาวเป็นห่วงร้านเป็นธุระในการสนทนากับชายหนุ่มทั้งสอง แต่เขาอาจเป็นลูกค้าเธออย่างไม่เต็มใจ และสั้น ๆ รอเค้าก่อนกลับมาคุยกันเล่นๆของเธอ วิสัยทัศน์ในอุดมคติของ araby ถูกทำลายพร้อมกับวิสัยทัศน์ของเขาในอุดมคติของพี่มังกัน . . . และความรัก ด้วยความอายและความโกรธที่เพิ่มขึ้นภายในเขา เขาเป็นคนเดียวใน araby .