Dewitt H. ParkerEnjoyment depends p

Dewitt H. Parker
Enjoyment depends partly upon our knowing that this is so. We may enjoy a work of art in loneliness; but afterwards we want to talk about it to our friends, and make sure that they too enjoyed it. I would even venture to assert that if some despot were to decree that no one should form this day forth speak or write or in any other way communicate with his fellows about books, survive in a world of utter privacy and silence. The communicability of the value of art is, as kant insisted, an essential fact about it. A work of art cannot be beautiful just for me, because its beauty, that is to say, its value, depends upon the possibility of sharing it.
Not only our pleasures, but also our standards with regard to art are social. In all aesthetic appreciation we can distinguish two phases, a primary phase of direct pleasure in what is offered us, and a secondary phase that arises through the fact that the work of art meets the standards which we bring to bear upon it. without the direct appeal, the work of art is ineffective; but unless, besides, it measures up to our expectations, we are disappointed and disturbed. We come to every work of art with a fairly definite idea of what a work of art of that kind should be like; our approach is not naïve, but critical and sophisticated. A good play, a good musical composition, must be so and so; or so and so. I this respect, to be sure, art is not peculiar; for we bring to every type of what makes a good smoke. For one, it is a briar pipe, with a certain brand of tobacco; for another, it is a fine Havana cigar; for a third, a lucky strike; for a fourth, a camel. What is peculiar about art in comparison with, say, smoking, is that we claim for our standards social validity. If you like camels, while I like lucrkies; well, it is all right with me; we will agree to disagree, and that’s the end of it; but if you don’t like john marin, I shall feel that there is something wrong with you, and I may call you a Philistine, and tell you that you are sadly in need of aesthetic e education. And what you think of james joyce is not a matter of indifference to me. If you give me provocation , I shall dispute with you about it until midnight. And unlike our standards of smoking, our standards for art are formed not merely on a basis of personal experience and comparison, but like our standards of manners and morals, on a basis of tradition and education. An aesthetic value is not a given thing, to take or to leave, but something to be educated into. What a long way we are from the mere dream A work of art is part of the history and culture of a people, a dream is a transitory and trivial happening in an isolated brain. It would be an indignity to mention such commonplaces, were they not so flagrantly contradicted by certain “authorities.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปาร์คเกอร์ H. วิทท์ความเพลิดเพลินขึ้นบางส่วนเมื่อเรารู้ว่า เป็น เราอาจเพลิดเพลินกับงานศิลปะในความเหงา แต่หลังจากนั้น เราต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเพื่อน และแน่ใจว่า พวกเขาเกินไปชอบมัน แม้ฉันจะร่วมทุนเพื่อยืนยันรูปที่ถ้า despot บางนิยมว่า ไม่ควรสร้างวันนี้มาพูด หรือเขียน หรือวิธีสื่อสารกับเขาเฟลโล่ส์เกี่ยวกับหนังสือ อยู่รอดในโลกของความเงียบและเป็นส่วนตัวที่สุด Communicability ค่าของศิลปะเป็น kant ยืนยัน ความจริงที่สำคัญเกี่ยวกับการ งานศิลป์ไม่สวยงามสำหรับฉัน เนื่องจากความสวยงาม กล่าวคือ ค่า ขึ้นอยู่กับความเป็นไปได้ของการร่วมกันไม่เพียงแต่ความสุขของเรา แต่มาตรฐานของเราเกี่ยวกับศิลปะเป็นเรื่องที่สังคม ชื่นชมความงามทั้งหมดเราสามารถแยก 2 ขั้นตอน ขั้นตอนหลักของความตรงที่มีเรา และระยะรองที่เกิดขึ้นผ่านความจริงที่ว่า งานศิลปะตรงตามมาตรฐานที่เรานำไปติดไว้ โดยไม่ต้องอุทธรณ์โดยตรง ทำงานศิลปะเป็นผล แต่ยกเว้น นอกจาก มันขึ้นการประเมินความคาดหวังของเรา เราจะผิดหวัง และรบกวน เรามาทุกงานศิลปะมีความคิดค่อนข้างแน่นอนว่าเป็นงานศิลปะที่ชนิดควรได้เช่น วิธีการของเราไม่ขำน่า แต่ที่สำคัญ และมีความซับซ้อน ต้องเล่นดี บทประพันธ์ดนตรีดี และ ให้ หรือดังนั้น และเพื่อให้ ฉันเคารพนี้ แน่ใจ ศิลปะไม่แปลกประหลาด สำหรับเราให้ทุกชนิดของสิ่งที่ทำให้สูบดี หนึ่ง มันเป็นท่อ briar กับยี่ห้อของยาสูบ อื่น เป็นซิการ์ฮาวานาดี สำหรับสาม ลัคกี้ตี สำหรับสี่ เป็นอูฐ แปลกประหลาดเกี่ยวกับศิลปะในเปรียบเทียบกับ พูด สูบบุหรี่ คือ ว่า เรารับของเรามาตรฐานสังคมมีผลบังคับใช้ ถ้าคุณชอบอูฐ ในขณะที่ชอบ lucrkies ดี มันถูกกับฉัน เราจะเห็นด้วยไม่เห็นด้วย และที่เป็นจุดสิ้นสุดของมัน แต่ ถ้าคุณไม่ชอบจอห์นมารีโน ฉันจะรู้สึกว่า มีบางอย่างผิดปกติกับคุณ และฉันอาจเรียกเป็นฟิลิสเตีย และบอกคุณว่า คุณจะเศร้าต้องการศึกษาความงามอี และสิ่งที่คุณคิดของเจมส์จอยซ์ไม่ใช่เรื่องของท่านกับผม ถ้าคุณให้ฉัน provocation ฉันจะโต้แย้งกับคุณเกี่ยวกับมันจนถึงเที่ยงคืน และแตกต่างจากมาตรฐานของการสูบบุหรี่ ของเรามาตรฐานศิลปะเกิดขึ้นไม่เพียงแต่บนพื้นฐานของประสบการณ์ส่วนบุคคลและเปรียบเทียบ แต่ชอบของเรามาตรฐานมารยาทและศีลธรรม บนพื้นฐานของประเพณีและการศึกษา ค่าความงามจะไม่กำหนดสิ่ง การใช้ หรือ การ ปล่อย แต่สิ่งที่จะศึกษาใน อะไรแบบเราได้จากความฝันเพียงเป็นงานศิลปะเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของคน ฝันเป็นอนิยม และเล็กน้อยเกิดขึ้นในสมองแบบแยกการ มันจะมี indignity พูดถึงเช่น commonplaces ไม่ว่า flagrantly เพื่อให้ contradicted โดยเฉพาะ "อำนาจ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dewitt เอชปาร์กเกอร์
ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับความเพลิดเพลินเมื่อรู้ของเราที่เป็นเช่นนี้ เราอาจจะสนุกกับการทำงานของศิลปะในความเหงา; แต่หลังจากนั้นเราต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้เพื่อนของเราและทำให้แน่ใจว่าพวกเขามีความสุขกับมันมากเกินไป ฉันก็จะกล้าที่จะยืนยันว่าถ้าเผด็จการบางคนพระราชกฤษฎีกาว่าไม่มีใครควรเป็นในวันนี้มาพูดหรือเขียนหรือในลักษณะอื่นใดสื่อสารกับพวกเขาเกี่ยวกับหนังสืออยู่รอดในโลกของความเป็นส่วนตัวและความเงียบที่สุด communicability ของมูลค่าของศิลปะคือเป็น kant ยืนยันความเป็นจริงที่สำคัญเกี่ยวกับเรื่องนี้ งานศิลปะไม่สามารถจะสวยงามเพียงสำหรับฉันเพราะความงามของตนกล่าวคือมูลค่าของมันขึ้นอยู่กับความเป็นไปได้ของการใช้งานร่วมกัน.
ไม่เพียง แต่ความสุขของเรา แต่ยังมาตรฐานของเราเกี่ยวกับศิลปะทางสังคม ในความกตัญญูความงามทั้งหมดที่เราสามารถแยกแยะความแตกต่างสองขั้นตอนขั้นตอนหลักของความสุขโดยตรงในสิ่งที่มีให้เราและขั้นตอนที่สองที่เกิดขึ้นผ่านความจริงที่ว่างานศิลปะที่เป็นไปตามมาตรฐานที่เรานำมาให้ทนกับมัน โดยไม่ต้องอุทธรณ์โดยตรงงานศิลปะไม่ได้ผล; แต่ถ้านอกเหนือจากมาตรการถึงความคาดหวังของเราเราจะผิดหวังและรบกวน เรามาเป็นงานศิลปะที่มีความคิดที่ชัดเจนเป็นธรรมของสิ่งที่งานศิลปะของชนิดที่ควรเป็นเช่นทุก วิธีการของเราไม่ได้ไร้เดียงสา แต่ที่สำคัญและมีความซับซ้อน เล่นดีดนตรีประกอบที่ดีจะต้องมีดังนั้นจึง; หรือดังนั้นจึง ฉันแง่นี้เพื่อให้แน่ใจว่าศิลปะไม่ได้เป็นเฉพาะ; สำหรับเรานำมาให้ชนิดของสิ่งที่ทำให้ควันที่ดีทุก สำหรับหนึ่งก็คือท่อหนามมีบางยี่ห้อของยาสูบ อีกก็เป็นซิการ์ฮาวานาดี; สำหรับสามตีโชคดี; สำหรับสี่อูฐ อะไรคือสิ่งที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับศิลปะในการเปรียบเทียบกับการพูด, การสูบบุหรี่คือการที่เราเรียกร้องมาตรฐานของเราสังคมความถูกต้อง ถ้าคุณชอบอูฐในขณะที่ฉันชอบ lucrkies; ดีก็เป็นสิ่งที่ถูกกับฉัน; เราจะเห็นด้วยไม่เห็นด้วยและที่ปลายของมัน; แต่ถ้าคุณไม่ชอบมารีนจอห์นฉันจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคุณและผมอาจจะโทรหาคุณวัฒนธรรมและบอกคุณว่าคุณมีความเศร้าในความต้องการของการศึกษาจความงาม และสิ่งที่คุณคิดว่า James Joyce ไม่ได้เป็นเรื่องของการไม่แยแสกับผม ถ้าคุณให้ฉันยั่วฉันจะโต้แย้งกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้จนถึงเที่ยงคืน และแตกต่างจากมาตรฐานของการสูบบุหรี่ของเรามาตรฐานของเราสำหรับงานศิลปะที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่บนพื้นฐานของประสบการณ์ส่วนตัวและการเปรียบเทียบ แต่ชอบมาตรฐานของเราของมารยาทและศีลธรรมบนพื้นฐานของประเพณีและการศึกษา ค่าความงามไม่ได้เป็นสิ่งที่ได้รับที่จะใช้หรือจะออก แต่สิ่งที่จะได้รับการศึกษาเข้ามา อะไรเป็นวิธีที่ระยะเวลาที่เราจะมาจากความฝันเพียงงานศิลปะเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของผู้คนความฝันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นชั่วคราวและน่ารำคาญในสมองที่แยก มันจะเป็นความอัปยศที่จะพูดถึง commonplaces ดังกล่าวพวกเขาไม่ได้ขัดแย้งบางอย่างโจ๋งครึ่มโดย "เจ้าหน้าที่."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

.
ความเพลิดเพลิน DeWitt ปาร์คเกอร์ ส่วนหนึ่งขึ้น เมื่อเราทราบว่า นี้เป็นดังนั้น เราอาจจะเพลิดเพลินกับงานศิลปะในความเหงา แต่ภายหลังเราต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมันให้เพื่อนของเรา และให้แน่ใจว่าพวกเขาก็สนุกกับมัน ผมยังยืนยันว่าถ้าบางบริษัทบังคับให้กฤษฎีกาที่ไม่มีใครควรฟอร์มวันนี้ไปพูดหรือเขียน หรือในลักษณะอื่นใดติดต่อกับสหายของเขา เกี่ยวกับหนังสือเอาตัวรอดในความเป็นส่วนตัวทั้งหมดและความเงียบ มีการติดต่อจากคุณค่าของศิลปะอย่างคานท์ยืนยันสรุปข้อเท็จจริงเกี่ยวกับมัน งาน ศิลปะ สวย แค่ผมไม่ได้ เพราะความงามของมัน นั่นก็คือ มูลค่าขึ้นอยู่กับความเป็นไปได้ของการแบ่งปัน ความสุขของเรา
ไม่เพียง แต่ยัง มาตรฐานของเราเกี่ยวกับศิลปะ สังคมในความงามเลิศ เราสามารถแยกแยะสองเฟส คือ เฟสหลักของความสุขโดยตรงในสิ่งที่มีให้เรา และระยะที่สองที่เกิดขึ้นจากความจริงที่ว่าผลงานศิลปะตามมาตรฐานที่เรานำมาเพื่อหมีเมื่อมัน โดยไม่ต้องอุทธรณ์โดยตรงงานศิลปะจะไม่ได้ผล แต่ถ้านอกเหนือจากมาตรการถึงความคาดหวังของเรา เราผิดหวัง และรบกวนพวกเรามาทุกงานศิลปะที่มีความคิดค่อนข้างชัดเจนว่าเป็นงานศิลปะประเภทที่ควรเป็น เช่น แนวทางของเราคือไม่ได้นา ไตได้ แต่ที่สำคัญและซับซ้อน เล่นดี ดี ดนตรีประกอบ ต้องเป็นเช่นนั้น และดังนั้น หรือดังนั้น และดังนั้น ผมเคารพในเรื่องนี้ เพื่อให้แน่ใจว่า ศิลปะก็ไม่แปลก เพราะเรานำทุกประเภทของสิ่งที่ทำให้สูบดี หนึ่ง เป็นไม้หนามท่อกับบางยี่ห้อของยาสูบ อีก มันก็ได้คิวบาซิการ์ ; สำหรับที่สาม โชคดีจริงๆ เพราะสี่อูฐ สิ่งที่แปลกเกี่ยวกับศิลปะในการเปรียบเทียบกับ กล่าวว่า การสูบบุหรี่เป็นมาตรฐานของเราที่เราเรียกร้องความถูกต้องของสังคม ถ้าคุณชอบอูฐ ในขณะที่ฉันชอบ lucrkies ; มันคือทั้งหมดที่เหมาะสมกับเรา เราก็จะเห็นด้วย ไม่เห็นด้วย และนั่นคือจุดจบของมันแต่ถ้าคุณไม่ชอบจอห์น มาริน ผมจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับเธอ และผมอาจจะเรียกคุณว่าคนฟีลิสเตีย และบอกคุณว่าคุณกำลังเศร้า ต้องการความสวยงามและการศึกษา และสิ่งที่คุณคิดว่าของเจมส์ จอยซ์ ไม่ใช่เรื่องของความเฉยเมยกับฉัน ถ้าคุณให้ฉันอะไร ผมจะเถียงกับคุณเรื่องนี้จนถึงเที่ยงคืน และแตกต่างจากมาตรฐานของการสูบบุหรี่มาตรฐานของเราสำหรับศิลปะจะเกิดขึ้นไม่เพียง แต่บนพื้นฐานของประสบการณ์ส่วนบุคคลและการเปรียบเทียบ แต่มาตรฐานของเรามีมารยาทและคุณธรรม บนพื้นฐานของวัฒนธรรมและการศึกษา เป็นคุณค่าความงาม ไม่ใช่ให้สิ่ง ที่จะใช้หรือจะทิ้ง แต่บางอย่างต้องได้รับการศึกษาใน สิ่งที่ไกลเราจากความฝันเพียงงานศิลปะเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของคนฝันเป็นชั่วคราวและเล็กน้อยเกิดขึ้นในการแยกสมอง มันคงอับอายที่จะพูดถึงเรื่อง commonplaces พวกเขาไม่โจ๋งครึ่มขัดแย้งกับเจ้าหน้าที่ แน่นอน " "