Interpreting the crisisThe economic

Interpreting the crisis

The economic shocks affecting East Asia were not followed by a normal cyclical downturn, but what some describe as “runs” on financial systems and currencies. Some argue that these runs reflected a classic financial panic that did not reflect poor economic policies or institutional arrangements. As is well known, even well-managed banks or financial intermediaries are vulnerable to panics, because they traditionally engage in maturity transformation. That is, banks accept deposits with short maturities (say, three months) to finance loans with longer maturities (say, a year or longer). Maturity transformation is beneficial because it can make more funds available to productive long-term investors than they would otherwise receive. Under normal conditions, banks have no problem managing their portfolios to meet expected withdrawals. However, if all depositors decided to withdraw their funds from a given bank at the same time, as in the case of a panic, the bank would not have enough liquid assets to meet its obligations, threatening the viability of an otherwise solvent financial institution.

As pointed out by Radelet and Sachs (1998), East Asian financial institutions had incurred a significant amount of external liquid liabilities that were not entirely backed by liquid assets, making them vulnerable to panics. As a result of this maturity transformation, some otherwise solvent financial institutions may indeed have been rendered insolvent because they were unable to deal with the sudden interruption in the international flow of funds.

However, it is apparent that this is not the entire story, as the impact of the crisis varied significantly across economies. In particular, as investors tested currency pegs and financial systems in the region, those economies with the most vulnerable financial sectors (Indonesia, South Korea, and Thailand) have experienced the most severe crises. In contrast, economies with more robust and well-capitalized financial institutions (such as Singapore) have not experienced similar disruptions, in spite of slowing economic activity and declining asset values. Indeed the collapse of the Thai baht in July 1997 and of the Korean won in the last quarter of 1997 were preceded by signs of significant weaknesses in the domestic financial sector, notably an inability by domestic borrowers to service their debts. In Indonesia, it became apparent after the crisis that domestic lenders could not monitor adequately the financial condition of their borrowers, a situation that worsened the severity of the crisis. This suggests that understanding what factors contributed to weaknesses in the financial sectors of the most affected economies may help make them less vulnerable to financial crises in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำนายวิกฤตไม่ตามแรงกระแทกทางเศรษฐกิจที่ส่งผลกระทบต่อเอเชียตะวันออก โดยปกติวัฏจักรชะลอตัว แต่อะไรบางอย่างอธิบายเป็น "ทำงาน" ในระบบการเงินและสกุลเงิน บางคนโต้แย้งว่า ทำเหล่านี้สะท้อนให้เห็นตกใจเงินคลาสสิกที่ไม่สะท้อนนโยบายทางเศรษฐกิจที่ยากจนหรือสถาบันจัด เป็นที่รู้จัก ตัวกลางทางการเงินหรือธนาคารได้จัดการเชิญได้เสี่ยง panics เนื่องจากพวกเขาซึ่งเข้าร่วมในการแปลงครบกำหนด นั่นคือ ธนาคารรับฝาก ด้วยระยะสั้นครบกำหนด (พูด สามเดือน) การกู้ยืมเงินกับครบกำหนดอีกต่อไป (พูด ปี หรือนานกว่า) เปลี่ยนแปลงวันครบกำหนดจะเป็นประโยชน์ เพราะมันสามารถทำการเติมเงินให้นักลงทุนระยะยาวที่มีประสิทธิภาพกว่ามิฉะนั้นพวกเขาจะได้รับ ภายใต้เงื่อนไขปกติ ธนาคารมีปัญหาในการจัดการพอร์ตการลงทุนของการถอนเงินที่คาดไว้ อย่างไรก็ตาม ถ้า depositors ทั้งหมดตัดสินใจที่จะถอนเงินของธนาคารให้ในเวลาเดียวกัน เช่นในกรณีของการตื่น ธนาคารจะได้สินทรัพย์เพียงพอสภาพคล่องเพื่อตอบสนองตาม คุกคามชีวิตของสถาบันการเงินเป็นตัวทำละลายอื่นที่ชี้ให้เห็นทาง Radelet แซคส์ (1998), เอเชียตะวันออกสถาบันการเงินได้เกิดขึ้นจำนวนหนี้สินสภาพคล่องภายนอกที่ได้ไม่ทั้งหมดสนับสนุนจากสินทรัพย์สภาพคล่อง ทำให้พวกเขาเสี่ยง panics สำคัญ จากการแปลงนี้ครบกำหนด สถาบันการเงินบางตัวทำละลายอื่นอาจแน่นอนได้ถูกแสดงหมดเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถจัดการกับหยุดชะงักทันทีในขั้นตอนระหว่างประเทศของกองทุนอย่างไรก็ตาม ได้ชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด เป็นผลกระทบของวิกฤตแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างประเทศ โดยเฉพาะ เป็นนักลงทุนทดสอบครูสกุลเงินและระบบการเงินในภูมิภาค เศรษฐกิจกับภาคการเงินมีความเสี่ยงมากที่สุด (อินโดนีเซีย เกาหลี และไทย) ที่มีประสบการณ์วิกฤตร้ายแรงที่สุด ในทางตรงกันข้าม เศรษฐกิจกับสถาบันการเงินแข็งแกร่งมากขึ้น และห้องบันทึกเป็นสินทรัพย์ (เช่นสิงคโปร์) มีไม่มีประสบการณ์คล้ายหยุดชะงัก แม้ว่ากิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ชะลอตัว และคำนวณค่าสินทรัพย์ แน่นอนยุบบาทในเดือนกรกฎาคมปี 1997 และชนะในไตรมาสสุดท้ายของปี 1997 เกาหลีได้นำหน้า ด้วยสัญญาณของจุดอ่อนที่สำคัญในภาคการเงินในประเทศ ยวดไม่สามารถตามผู้กู้ภายในประเทศบริการหนี้ อินโดนีเซีย มันกลายเป็นชัดหลังวิกฤตว่า ผู้ให้กู้ภายในประเทศอาจไม่ตรวจสอบอย่างเพียงพอสภาพทางการเงินของผู้กู้ของพวกเขา สถานการณ์ที่ worsened ความรุนแรงของวิกฤต แนะนำทำความเข้าใจว่าอะไรปัจจัยส่วนจุดอ่อนในภาคการเงินของประเทศได้รับผลกระทบมากที่สุดอาจช่วยให้วิกฤตเสี่ยงน้อยการเงินในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตีความวิกฤตเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อเอเชียตะวันออกไม่ได้ตามการชะลอตัวของวัฏจักรปกติ แต่สิ่งที่บางคนบอกว่า "วิ่ง" ในระบบการเงินและสกุลเงิน บางคนอ้างว่าวิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความตื่นตระหนกทางการเงินที่คลาสสิกที่ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงนโยบายเศรษฐกิจที่ไม่ดีหรือการเตรียมการสถาบัน เป็นที่รู้จักกันดีแม้ธนาคารบริหารจัดการที่ดีหรือตัวกลางทางการเงินมีความเสี่ยงที่จะตื่นตกใจเพราะพวกเขามีส่วนร่วมในประเพณีการเปลี่ยนแปลงครบกําหนด นั่นคือธนาคารรับฝากเงินที่มีระยะเวลาครบกำหนดระยะสั้น (พูด, สามเดือน) เพื่อเป็นเงินทุนเงินให้สินเชื่อที่มีระยะเวลาครบกำหนดอีกต่อไป (พูด, ปีหรือนานกว่านั้น) ครบกําหนดการเปลี่ยนแปลงจะเป็นประโยชน์เพราะจะทำให้เงินมากขึ้นให้กับนักลงทุนในระยะยาวที่มีประสิทธิภาพกว่าที่พวกเขามิฉะนั้นจะได้รับ ภายใต้เงื่อนไขปกติของธนาคารมีปัญหาการจัดการพอร์ตการลงทุนของพวกเขาเพื่อตอบสนองความคาดหวังถอน แต่ถ้าผู้ฝากเงินทั้งหมดตัดสินใจที่จะถอนเงินจากธนาคารของพวกเขาได้รับในเวลาเดียวกันเช่นในกรณีของความหวาดกลัวที่ธนาคารจะไม่ได้มีสินทรัพย์สภาพคล่องเพียงพอที่จะปฏิบัติตามภาระหน้าที่ของตนที่คุกคามความมีชีวิตของตัวทำละลายสถาบันการเงินอื่นในฐานะที่เป็นแหลมออกโดย Radelet และแซคส์ (1998), สถาบันการเงินเอเชียตะวันออกได้เกิดขึ้นเป็นจำนวนมากของของเหลวหนี้สินภายนอกที่ไม่ได้รับการสนับสนุนทั้งหมดโดยสินทรัพย์สภาพคล่องทำให้พวกเขาเสี่ยงที่จะตื่นตกใจ อันเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงครบกําหนดนี้สถาบันการเงินบางตัวทำละลายอื่นแน่นอนอาจได้รับการแสดงผลล้มละลายเพราะพวกเขาไม่สามารถที่จะจัดการกับการหยุดชะงักอย่างฉับพลันในการไหลของเงินทุนต่างประเทศ. แต่ก็เป็นที่ชัดเจนว่านี้ไม่ได้เป็นเรื่องราวทั้งหมดเป็น ผลกระทบของวิกฤตที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทั่วเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นนักลงทุนที่ผ่านการทดสอบหมุดสกุลเงินและระบบการเงินในภูมิภาคเศรษฐกิจที่มีภาคการเงินที่เปราะบางที่สุด (อินโดนีเซีย, เกาหลีใต้และไทย) มีประสบการณ์วิกฤตที่รุนแรงที่สุด ในทางตรงกันข้ามเศรษฐกิจกับสถาบันการเงินที่แข็งแกร่งมากขึ้นและดีทุน (เช่นสิงคโปร์) ไม่ได้มีประสบการณ์การหยุดชะงักที่คล้ายกันทั้งๆที่มีการชะลอตัวกิจกรรมทางเศรษฐกิจและการลดลงของมูลค่าสินทรัพย์ อันที่จริงการล่มสลายของเงินบาทในเดือนกรกฎาคมปี 1997 และเกาหลีได้รับรางวัลในไตรมาสสุดท้ายของปี 1997 ถูกนำหน้าด้วยสัญญาณของความอ่อนแออย่างมีนัยสำคัญในภาคการเงินในประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่สามารถกู้ในประเทศโดยให้บริการหนี้ของพวกเขา ในประเทศอินโดนีเซียก็เป็นที่ชัดเจนหลังวิกฤตที่ให้กู้ในประเทศไม่สามารถตรวจสอบอย่างเพียงพอสภาพทางการเงินของผู้กู้ของพวกเขาในสถานการณ์ที่แย่ลงความรุนแรงของวิกฤต นี้แสดงให้เห็นว่าเข้าใจสิ่งที่ปัจจัยที่มีส่วนทำให้จุดอ่อนในภาคการเงินของเศรษฐกิจได้รับผลกระทบมากที่สุดอาจจะช่วยทำให้พวกเขามีความเสี่ยงน้อยที่จะวิกฤตการณ์ทางการเงินในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตีความวิกฤต

เศรษฐกิจช็อกมีผลต่อเอเชียตะวันออกไม่ได้ตามปกติ ไม่มีตกต่ำ แต่อะไรบางอย่างอธิบายเป็น " วิ่ง " ในระบบทางการเงินและสกุลเงิน บางคนโต้แย้งว่า เหล่านี้จะสะท้อนคลาสสิกตื่นตระหนกทางการเงินที่ไม่ได้สะท้อนถึงนโยบายเศรษฐกิจที่ไม่ดีหรือการจัดเรียงของสถาบัน ที่เป็นที่รู้จักกันดีแม้มีการจัดการดีธนาคารหรือตัวกลางทางการเงิน มีความเสี่ยงที่จะตกใจ เพราะพวกเขาเป็นส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงวุฒิภาวะ ซึ่งเป็นธนาคารรับฝากเงินกับอัตราดอกเบี้ยระยะสั้น ( พูด สามเดือน ) การเงิน เงินกู้ที่มีระยะเวลานาน ( บอกว่าเป็นปีหรือนานกว่า )การเปลี่ยนแปลงวุฒิภาวะเป็นประโยชน์เพราะมันสามารถทำให้เงินมากขึ้นสามารถใช้ได้กับนักลงทุนระยะยาวที่มีประสิทธิภาพกว่าที่พวกเขามิฉะนั้นจะได้รับ ภายใต้เงื่อนไขปกติของธนาคารมีปัญหาการจัดการกองทุนของตนเพื่อตอบสนองความคาดหวังถอน อย่างไรก็ตาม หากผู้ฝากเงินทั้งหมดตัดสินใจที่จะถอนเงินจากธนาคารที่กำหนดในเวลาเดียวกัน เช่นในกรณีของการแตกตื่นธนาคารจะไม่พอมีสินทรัพย์สภาพคล่องตามภาระผูกพันคุกคามชีวิตของสถาบันการเงินอื่นละลาย

เป็นแหลมออกโดยเรดเล็ท และแซคส์ ( 1998 ) สถาบันการเงินในภูมิภาคเอเชียตะวันออกมีจำนวนปริมาณน้ำภายนอก หนี้สินที่ไม่ได้ทั้งหมดสนับสนุนโดยสินทรัพย์สภาพคล่อง ทำให้พวกเขาเสี่ยงที่จะตกใจผลของการเปลี่ยนแปลงนี้ วุฒิภาวะ สถาบันการเงิน บางอย่างแน่นอน อาจได้รับการแสดงผลตัวทำละลายล้มละลายเพราะพวกเขาไม่สามารถที่จะจัดการกับการหยุดชะงักฉับพลันในการไหลของเงินทุนระหว่างประเทศ .

แต่มันชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด เช่น ผลกระทบของวิกฤตที่แตกต่างกันอย่างมากในภูมิภาคนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งขณะที่นักลงทุนทดสอบตอกเงินตราและระบบการเงินในภูมิภาคที่เศรษฐกิจมีความเสี่ยงมากที่สุดภาคการเงิน ( อินโดนีเซีย , เกาหลีใต้ และไทย ) มีประสบวิกฤตการณ์ที่รุนแรงที่สุด ในทางตรงกันข้ามเศรษฐกิจที่มีเสถียรภาพมากขึ้น และด้วยทุนสถาบันการเงิน ( เช่น สิงคโปร์ ) ได้มีประสบการณ์การหยุดชะงักที่คล้ายคลึงกันแม้ชะลอกิจกรรมทางเศรษฐกิจ และการลดลงของสินทรัพย์ค่า แน่นอน การล่มสลายของค่าเงินบาทในเดือนกรกฎาคม 1997 และของเกาหลีได้รับรางวัลในไตรมาสสุดท้ายของปี 1997 ถูกนำหน้าโดยสัญญาณของความอ่อนแอในภาคการเงินที่สำคัญในประเทศ โดยเฉพาะในประเทศ โดยผู้กู้ไม่สามารถให้บริการหนี้ของพวกเขา ในอินโดนีเซียมันกลายเป็นชัดเจนหลังวิกฤตตลอดจนภายในประเทศไม่สามารถตรวจสอบสภาพทางการเงินของผู้กู้ของพวกเขาอย่างเพียงพอ สถานการณ์ที่เลวลง ความรุนแรงของวิกฤต นี้แสดงให้เห็นว่าความเข้าใจเรื่องปัจจัยที่มีผลต่อความอ่อนแอในภาคการเงินของประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดอาจช่วยให้น้อยกว่าความเสี่ยงต่อวิกฤตทางการเงินในอนาคต